Het gaat redelijk met Nimah. Ze lijkt al wat dikker te zijn geworden en ze loopt af en toe door het huis, maar....het grootste gedeelte van de dag ligt ze nog in de badkamer op de verwarming. Ze gaat dus mee op vakantie naar Drenthe want haar antibiotica kuur is verlengd en ook heeft ze er wat bij gekregen tegen allergie/astma. Eens kijken of ze nu harder gaat opknappen en of het probleem met haar luchtwegen weer terug komt als we dat medicijn afbouwen. Dan weten we dat de aanleiding voor de longontsteking een allergie en/of astma is.

Ook Fay gaat mee op vakantie. Zij is nog steeds erg fel regen de andere poezen in huis en dan vooral tegen Tess. Om rust te creëren in huis nemen we Fay ook mee. Dat is ook gezellig voor Nimah want deze twee dames samen dat gaat prima samen. Als we terug komen dan gaan Stavros en Jima al snel verhuizen en dan kunnen we zien of de verhoudingen tussen Fay en de andere weer normaal worden. Ik hoop het wel want anders moeten we aan andere dingen gaan denken en daar ben ik -nog- niet aan toe.

Rana, Keli en Max staat een leuke week te wachten. Heerlijk in het huisje in het bos, de baas de hele dag thuis en heel veel aandacht en lekkere wandelingen. Wat wil een hond nog meer. John en Marion zijn ook op hetzelfde park in een huisje met Beau, Kane en Romy, dus er zullen vast ook gezamelijke wandelingen worden gemaakt en dat is altijd heel gezellig. Ook erg leuk om te zien is dat Max dan heel erg onderdanig is naar Beau en Kne en meestal tussen ons blijft lopen. Waagt hij zich even een stukje verder, in de buurt van Romy bevoorbeeld, dan hoeft één van de mannen van Romy maar naar hem te kijken en Max loopt weer bij ons. Wij vinden dat altijd geweldig want normaal is Max niet zo snel onder de indruk en heeft híj meestal het gevoel dat hij heel wat is. Nu zien we hem in eens als een klein ventje met enorm veel onzag voor papa Beau en "ome Kane".

vervolg poezies....

Eerst even een up-date over Nimah:
Nimah krijgt nu elke dag een injectie met haar anti-biotica kuur van me en dat lijkt wel goed te gaan al haalt ze nog steeds wel behoorlijk rochelend adem. Maar de longontsteking was ook fors en dus zal het tijd kosten om te genezen en bij te komen want ze is echt graatmager.

En dan weer een nieuw probleem; Fay!

Een dag of 3 geleden begon Fay raar te doen. Echt heel agressief tegen alles en iedereen in huis, incl. ons. De kittens konden niet bij haar in de buurt komen en ook als Keli haar een lik wilde geven- wat normaal heel goed kan- werd ze aangevallen. Zag ik opeens de honden weg stuiven omdat Fay ze greep. Lex was weg, dus hij had nog niets gemerkt maar toen hij thuis kwam en werd belaagd door Fay was hij pisnijdig en ze moest maar inslapen....Had later wel spijt van zijn opmerking, maar wilde wel de volgende dag naar de DA. We dachten zelf aan iets in haar hersens, maar de volgende dag was ze wel weer liever dan daarvoor, maar wel onbetrouwbaar. Toch naar de DA om te horen wat haar gedachtes waren en de mogelijkheden. Ze is toen opgenomen om haar gedrag te kunnen zien en wat onderzoekjes te doen. Vanmiddag haalde ik haar weer op en er was niets uit het bloedonderzoek of het neurologische onderzoek gekomen. Ze was daar ook heel lief geweest, dus gewoon zoals wij Fay kennen. Ik met haar naar huis en daar werd het al snel duidelijk want ze was nog geen 10 min. thuis en toen begon het alweer. Ze nam haar aanvalshouding weer aan, dus de conclusie was makkelijk: Stress! Nu moeten we dus uit zoeken wat de stress veroorzaker is en dan; wat kunnen we daaraan doen. Ik heb al wel een idee want het lijkt alsof ze reageert op Tess die behoorlijk krols is. Hoe dat precies werkt weet ik- nog- niet, maar met wat tijd komen we daar hoop ik wel verder achter.
Al met al dus een hoop narigheid en daar zitten we niet echt op te wachten. Dit jaar heeft er erg veel tegen gezeten op dierengebied, dus ik hoop echt dat 2011 beter verloopt en dat we dan weer vooral plezier van alle dieren gaan krijgen.

De bedoeling is dat we dinsdag na Kerst een week op vakantie gaan naar Drenthe. Heerlijk met de honden een huisje in het bos en volgend jaar pas weer terug. Bas en Samenda én Jessie blijven thuis en zorgen voor de poezen, konijnen, cavia`s en vogeltjes, dus wij kunnen met een gerust hart op vakantie.Maar.....
Ik moet wel met een gerust hart op vakantie kunnen gaan want anders gaat het niet lukken. Ik kan Bas en Jessie niet opzadelen met een poes die injecties moet krijgen en een poes die iedereen aan wil vallen. Hopelijk zien we verandering in Fay haar gedrag als Tess niet meer krols is want dan weten we gelijk meer en hebben we even rust tot de volgende keer dat Tess krols is. Het blijft dus nog even spannend.

Poezenpraat......

Behalve de leuke fratsen die de kleine poezies uithalen, en waar we erg van genieten, hebben we ook weer wat zorgen over de poezen. Nimah heeft een longontsteking!
Ze was de laatste twee weken al niet lekker in haar velletje en dus ging ik met haar naar de dierenarts. Nimah levert altijd erg in als ze een nest heeft. Ze verzorgt de kittens fantastisch, maar vergeet zich zelf daarbij. Is Fay al lang gestopt met het laten drinken van de kittens, Nimah gaat gewoon door en neemt de kittens van Fay er ook wel bij hoor:-)
Dat ze magerder werd is dus niet zo verwonderlijk, maar ze was ook sloom en we hoorden haar een beetje rasperig ademen. De dierenarts hoorde dat haar longen schoon waren en dus kreeg ze een anti-biotica kuur- in pil vorm. Pillen zijn niet makkelijk naar binnen te krijgen bij een Abessijn en ik kan wel zeggen dat het in dit geval onmogelijk was. Terug dus om druppels voor haar te halen en dat ging een stuk makkelijker. even leek ze wat op te knappen, maar dat zette niet door en dus ging ik weer terug met haar om verder te laten kijken. De dierenarts wilde haar graag bloedprikken want ze hoorde en voelde niets bij het onderzoek wat ze deed. Dat bloed prikken is helaas ook mislukt. Als je wel eens een Abessijn hebt gezien die zich boos maakt heb je een idee waarom dat niet is gelukt.Ik kreeg een sterker middel mee om dat uit te testen en anders moest ze een dagje opgenomen worden om haar met een roesje te kunnen prikken. Ook deze keer leek ze wat op te knappen en dus gingen er weer wat dagen over heen voordat ik weer met haar terug ging. Het ademen werd alleen maar moeilijker en ze lag alleen maar sloom op de verwarming. Ook werd ze duidelijk dunner. Nu hoorde de DierenArts wel wat ik haar longen en dus heeft ze haar opgenomen om bloed te kunnen prikken en een röntgenfoto te maken. Daaruit bleek dat Nimah een fikse longontsteking had/heeft en dus bleef ze een nachtje bij de DA aan het infuus. Woensdag belde de DA dat ze weer opgehaald mocht worden en dat ze flink had gegeten en dat geeft dus een hoop moed. Ik heb haar antibioticakuur in injectie vorm mee gekregen zodat ik haar zelf kan prikken( komt mijn opleiding als -Z- verpleegkundige toch nog van pas)en hopelijk gaat ze nu flink opknappen en aankomen want ze is echt "graatmager". Haar ruggengraat steekt door haar velletje heen, dus ze mag eten zo veel als ze wil....en dat doet ze ook. Ze lijkt wel een uitgehongerde leeuw:-))

Stavros..................

.............is terug! Vandaag is hij terug gebracht vanuit Den Haag. Toen hij hier weer in huis was stopte hij gelijk met miauwen. Dat miauwen heeft hij vol gehouden zolang hij is weg geweest. Bij alles wat hij deed, zelfs tijdens spelen, knuffelen en eten miauwde hij door. Alsof hij constant op zoek was naar zijn maatjes. Omdat hij elke 6 weken mee zou moeten reizen naar Zwitserland hebben zijn nieuwe baasjes niet door gezet om hem te laten wennen. Hun gevoel was dat hij zo`n reis en het iedere keer verplaatsen niet zou kunnen bol werken, omdat hij nu ook al zo gevoelig op deze verhuizing reageerde.

Ik ben gelijk aan het werk gegaan om een nieuw plekje voor Stavros te vinden en dat is gelukt!! Ik heb als eerste de nieuwe baasjes van Jima( het kleine blauwe poesje) gemaild. Mijn idee ws nl. dat de verhuizing voor Stavros makkelijker zou verlopen als hij samen met een ander kitten geplaatst zou kunnen worden. Omdat de nieuwe baasjes van Goba( het blauwe katertje) al een poes in huis hebben leek het niet zo`n goed idee om hun te vragen of ze Stavros ook wilde hebben. Dan zouden er tegelijk 2 Abessijnen in huis komen en dat zou heel sneu zijn voor Muis( de kat die ze al hebben) want dat zou dan ws. echte Abessijn terreur worden:-)
Dus samen met Jima lijkt de beste optie. Ik heb uitgelegd wat er is gebeurt met Stavros en daarbij de vrag gesteld of zij( tegen een gereduceerde prijs) Stavros erbij willen kopen. En vandaag kreeg ik antwoord.....Stavros verhuisd samen met Jima naar Utrecht:-)
Het lijkt deze moeder met 2 zoons ook wel heel leuk voor Jima om een maatje te hebben en beide zoons zijn ook erg gek op Abessijnen, dus aan aandacht zal het Stavros en Jima niet ontbreken. Ik ben erg blij met deze oplossing en heb er alle vertrouwen in dat het een geweldig twee tal is wat de nieuwe baasjes heel veel plezier zal gaan geven.

Omdat de familie met Kerst naar Hongarije( op familie bezoek want moeder is Hongaars) is zullen Jima en Stavros pas na onze vakantie gaan verhuizen en dus kunnen we voorlopig nog genieten van al het kleine spul in huis.

Soms lopen dingen raar.............

Meestal is het fokken van kleine Abessijntjes alleen maar een feestje, maar er komen ook wel eens rare dingen bij kijken. Zaterdag vertrok onze Stavros naar zijn nieuwe mensen in Den Haag. Ondanks dat Stavros een wat schuw mannetje was, begonnen de mensen toch vol vertrouwen aan hem en ik liet hem vol vertrouwen naar hun toe gaan. Zulke lieve rustige mensen, daar zou hij zijn plekje wel vinden. Met geduld zou dat lieve karakter van Stavros wel naar boven komen, want dat hij een lief karakter heeft, daarvan ben ik overtuigd. Het grappige was dat ik hem vrijdag avond nog even een knuffel gaf en hem even toesprak over zijn vertrek van de volgende dag. Wat ik nog nooit had gehoord hoorde ik nu wel: Stavros begon te spinnen en zat heel rustig tegen mij aan. Dat geeft een heerlijk gevoel want natuurlijk is het voor mij als fokker ook leuker om een heel aanhalig kitten weg te laten gaan dan zo`n schuw ventje. Ik dus helemaal blij:-)
Zaterdag toen hij werd opgehaald was hij wel onderzoekend naar het nieuwe reismandje ed. maar komen bij zijn nieuwe mensen; nou nee. Maar....toen ik hem pakte om in het reismandje te doen zat hij weer even lekker rustig tegen me aan en dat was goed om te merken en te zien.
Dus daar ging Stavros!

Zondag avond had ik al een mailtje over Stavros en dat was wel schrikken!
Een citaat;
Meteen toen S. in zijn mandje werd gestopt begon hij al te miauwen en dat is sindsdien niet meer overgegaan. Ook niet nadat hij bij ons thuis uit zijn mandje was verlost.
Hij is compleet in paniek en getraumatiseerd en gedraagt zich merkwaardigerwijs totaal omgekeerd aan wat we tot nu toe bij jou van hem gezien hebben. Niet de timide en afwachtende kat die we bij jou aantroffen.
S. rent met grote angstogen door het huis en miauwt ondertussen de hele boel bij elkaar. Alleen als-ie van uitputting ergens in slaap valt is-ie even stil om dan bij het wakker worden, als hij beseft waar hij is, weer van voor af aan te beginnen. En het wordt gek genoeg alleen maar erger. Helemaal niet wat je van een Abessijn verwacht. Hij is of zoekende naar zijn maatjes of moeder of anderszins extreem ontheemd geraakt. We vinden het allebei vreselijk voor hem en hebben heel erg met hem te doen.

Hij jammert de hele dag door en - ook niet zo prettig - hij eet en drinkt nauwelijks.Dat hij zich erg timide en onzeker in de nieuwe omgeving voelt en zich in eerste instantie een tijdje achter een bank of onder het bed zou terugtrekken hadden we natuurlijk wel verwacht, maar wat we nu meemaken echt niet en dat doet ons veel pijn.

Dit soort dingen maken een hoop los bij ons want je gaat natuurlijk gelijk denken wat er zou kunnen zijn, maar vooral; wat is er aan te doen. Als optie hebben we nu gegeven dat Kioni - als ze dat zouden willen- ook bij hun mag gaan wonen.Dit heb ik hun gisteren ter overweging gemaild en vandaag zullen we telefonisch contact hebben. Dat vind ik wel heel spannend en natuurlijk hoop ik te horen dat het al veel beter met hem gaat en dat ze er in geloven dat dit met wat tijd goed zal komen. Mocht dat niet zo zijn en ze de optie Kioni erbij ook niet zien zitten, dan mag hij natuurlijk terug komen hier heen en zullen we uitkijken naar een nieuw huis met gezelschap van een andere Abessijn( of andere kat) om de overgang van een gezellig druk huishouden met meerdere poezen naar een nieuwe plek makkelijker te maken. Stavros is kennelijk een gevoelig ventje en dat is voor mij niet verbazend, dat had ik al verwacht. ik denk ook dat dit ventje een fantastisch maatje voor iemand zal zijn als hij zijn plekje heeft gevonden, maar daar heeft hij duidelijk even wat tijd voor nodig!

Katten show in Zutphen

Op 4 november ben ik naar de katten show in Zutphen geweest met Tess. Dit was een Abessijnen en Somali special en ik heb een verslag geschreven voor de Ticked, het blad van Rasvereniging Somali Abessijn Nederland. Ik zet het verslag hierbij want ik vind het zelf wel leuk geworden en hopelijk vinden jullie dat ook?!
Verslag van een super gezellige show-dag in Zutphen.

Op 7 november ben ik samen met vriendin, en mede Abessijn fokker, Astrid naar Zutphen vertrokken. Ik keek al een tijd uit naar deze dag omdat is al wist dat er ontzettend veel Abessijnen en Somali`s in waren geschreven. Omdat ik ondertussen veel mensen ken in het Abessijn wereldje had ik me er echt op verheugd om enorm – bij – te kletsen
Ook wist ik al dat er twee “jonge mannen”uit mijn cattery aanwezig zouden zijn en dat vond ik echt iets om naar uit te kijken. Twee nakomelingen van mijn poezen op een show en dan ook nog zulke mooie mannen. Allebei jong, kater en zeer geliefd bij hun “baasjes”. De één wildkleur en de ander blauw. Ja….ik had er zin in!
Omdat mijn beide Abessijn dames een nest hadden had ik alleen mijn nieuwe, uit Engeland geïmporteerde, wildkleur Somali poes Tess ( officieel: Stacym Winsom Woman) ingeschreven. Meestal probeer ik 2 poezen mee te nemen zodat ze steun hebben aan elkaar op een show, maar aangezien ik maar een klein “poezenvolkje” in huis heb werd het deze keer alleen Tess. Heel spannend vond ik het wel want het was Tess haar eerste show én Tess is mijn eerste Somali en dus wist ik niet wat ik moest gaan verwachten van de keuring. Ook was ik erg benieuwd hoe Tess zich zou gaan gedragen op de show. Nou daar had ik me niet druk over hoeven maken; wat een relaxte dame. Ze heeft de hele dag lekker in haar hangmatje in de kooi gelegen, vond het leuk als er iemand voor haar kooi kwam staan en wilde dan ook best even spelen door de tralies heen:-)
Dat ze een U2 scoorde was natuurlijk ook helemaal geweldig en vooral de opmerking dat ze een buitengewoon mooie ticking heeft doet me plezier. Zelf vind ik haar namelijk de mooiste Somali die er is en daaruit kun je lezen dat het wat mij betreft natuurlijk een U1 had moeten zijn:-)
Verder was het een super gezellige dag en met dat kletsen is het wel goed gekomen, ik heb me echt helemaal suf gekletst. Ook het feit dat SAN haar 20-jarig bestaan vierde op deze show heeft bijgedragen tot het plezier. Een leuk verrassingstasje voor iedereen met een Somali of Abessijn, `s middags een borrel én extra prijzen; SAN gefeliciteerd met de organisatie en met deze zeer geslaagde dag waar zoveel Somali`s en Abessijnen waren vertegenwoordigd.
Het was ook heel erg leuk dat Aygo( de blauwe kater uit mijn cattery) er was. Ik had hem voor het laatst gezien toen hij vertrok, ondertussen wel foto`s gekregen, maar hem in levende lijve zien was echt top. Had zijn eigenaar me al verteld dat Aygo een grote kater voor zijn leeftijd was….nou dat heb ik gezien, wat een flinke en mooi gebouwde vent zeg. En dat terwijl hij nog maar 7 maanden was.
Zorro( de wildkleur kater) had ik al vaker gezien omdat hij bij vrienden van ons is terecht gekomen. Dat was dus iets minder een verassing, maar natuurlijk ook heel leuk om hem weer te zien. Het blijft leuk als je de kittens die bij je geboren zijn een beetje te kunnen blijven volgen! Zeker als je daarbij hoort hoe blij mensen zijn met hun huisgenoot en reken maar dat ik dat regelmatig hoor over Zorro:-)
Ik kijk terug op een zeer geslaagde dag en kijk nu al uit naar de SAN dag in mei 2011.
Marjon Broek
Cattery “Bahir Dar”.

Over Dublin

Dublin is al bijna weer een maand bij ons en ik heb nog weinig geschreven over hem, dus dat wordt tijd. Hij is lief, errruuug lief. In het begin bleef ik maar wachten totdat hij zou ontploffen, maar niets hoor, hij is gewoon zo lief. Hij kan het goed vinden met de andere paarden in de wei, komt al makkelijk uit de wei want hij laat zich zo pakken door mij en hij vindt het heerlijk om contact met me te hebben. Als je hem aan het poesten bent staat hij er heel geduldig bij, lekker op zijn gemak en vind eigenlijk alles prima.
Ik heb nog niet op hem gereden, maar al wel veel met hem gedaan. Ik ben al 2 keer met hem wezen wandelen in het bos en ook dan is hij uitermate relaxed. Alleen op de terugweg gaat hij wat te hard en dus moet hij nog leren om niet op een holletje terug te gaan. Hij was dat natuurlijk gewend bij zijn vorige eigenaar "het turbo-meisje".
Ik vind het wel prettig om dat eerst een beetje onder controle te krijgen voordat ik me aan een bos-rit waag. Ik laat hem dus regelmatig in de bak lopen en dat doet hij ook al erg goed. In het begin ging hij zo hard mogelijk in galop door de bak maar hij reageert nu al goed op mijn aanwijzingen voor tempo wisselingen en ook kan hij al heel goed rustig door de bak galopperen. Dat ziet er dus allemaal veel belovend uit en ik geniet van mijn contact met Dublin. Hij is qua type en karakter zo mijn soort paard en als het rijden nu ook nog zo goed zal gaan als ik hoop dat het zal gaan, dan ben ik super blij met mijn super paard:-)

Veel te vertellen

Het was weer een poos stil op mijn blog. Niet omdat er niets te vertellen is hoor, maar gewoon omdat ik de fut niet had. De donkere dagen voor Kerst zijn altijd wat lastig om door te komen, maar....ik krijg al weer wat meer energie doordat ik weer met acupunctuur ben begonnen en ook de hoofdpijn is al aanzienlijk vermindert, gelukkig!!

Hier in huis is het een gezellige "bende" met 4 kleine poezies die rond hollen en daarbij natuurlijk nog onze eigen poezen, Nimah, Fay en -vooral duidelijk aanwezig:- Tess. Tess geniet enorm van het kleine spul waar ze volop mee kan spelen en gek doen.
Ze gebruiken de grote krabpaal in de kamer heel veel en dat is geweldig om te zien. Ze roetsjen er op en eraf,achter elkaar aan en hij wordt ook gebruikt om lekker op- en in te slapen:-)
Ook de twee kleinste kittens: Jima en Goba klauteren net zo makkelijk naar boven als Kioni en stavros en dat geeft een hoop te zien in de kamer.
Stavros is al bijna zo ver dat hij mag gaan verhuizen. Hij wordt maandag voor de tweede keer geënt, zijn chip heeft hij al en hij krijgt maandag ook een rabies enting. Dat doe ik normaal niet bij de kittens want het is alleen belangrijk als een kitten naar het buitenland gaat.....en dat gaat Stavros. Zijn nieuwe baasjes hebben een huis in Zwitserland en dus zal Stavros regelmatig mee gaan om in Zwitserland vakantie te vieren. Avontuurlijke kat!!Het zal best wat zijn voor hem want Stavros is een beetje een schuchter ventje, maar als hij eenmaal gewend is aan zijn nieuwe mensen komt dat wel goed. Daar ben ik van overtuigd:-)
Ik ben laatst nl. naar een kattenshow geweest in Zutphen en daar was Aygo ook. Aygo is een "vol"broertje van Stavros en hij was hier in huis ook de meest afwachtende van het stel. Daar is nu niets meer van over; Aygo is een geweldig lieve, aanhalige en mooie kater geworden waar zijn baasjes erg veel plezier aan beleven. Alle vertrouwen heb ik dus in Stavros en hij komt bij heel lieve mensen terecht, dus....
Zelf houden we zijn zusje Kioni en daar heb ik ook zin in. Zij is erg mooi om te zien, alleen haar kleur zou wat warmer mogen zijn, maar...ik denk dat ze qua karakter prima past in ons huishouden. Ze speelt nu al heel veel met Tess en dat is mooi want dan zijn deze dames straks- als het andere kleine spul is vertrokken- al helemaal samen gewend.

Dublin

Dublin is gekomen. Woensdag is hij gebracht door de vorige eigenaar en nu is hij dus van mij:-)

Hij stond vlakbij in Otterlo, dus hij heeft niet echt lang in de vrachtwagen hoeven staan. Omdat hij dat ook al gewend was kwam hij heel relaxed uit de vrachtwagen stappen. Ik heb hem eerst even in de bak gezet zodat hij over het hek kon snuffelen aan de andere paarden. Daar werd hij even opgewonden van; paar rondjes draven met zijn staart op zijn rug en toen was het klaar. De andere paarden waren ook snel klaar met kennismaken en gingen verder met gras happen. Alleen Amos- de leider van de kudde- moest natuurlijk wat langer met Dublin bezig zijn. Na een kwartiertje in de bak hebben we Dublin in de wei gezet en ook daar was het vooral een relaxte boel. Niets geen vuurwerk, geen heen en weer gedraaf, maar gewoon de wei in stappen, kennismaken met de paarden van de buren en gras eten. Amos maakte wel duidelijk dat de kudde van hem is door tussen Dublin en de rest van de paarden te blijven lopen, maar dat was dus al het "spektakel" wat we te zien kregen.
Super natuurlijk dat hij zo rustig is en zo makkelijk zijn plekje zoekt in zijn nieuwe omgeving. Helemaal opvallend was dat hij na een minuut of 20 al begon te rollen in de wei. Dat is bij een paard altijd het sein dat hij zich op z`n gemak voelt en hij genoot daar duidelijk even van. Hij heeft ook geen deken meer op en dus voelde dat rollen ws. heerlijk aan zijn "blote" lijf:-)

Nu is het zaak om zo snel mogelijk aan elkaar te wennen en vertrouwen in elkaar te krijgen. Dat ga ik opbouwen door elke dag even wat te gaan doen met Dublin. Ik heb hem al even gepoetst, hij heeft al samen met Mouna van Sieneke gelopen in de bak en daarna kwam hij goed naar me toe. Toen hebben we nog even gelopen door de bak met Dublin aan een slap touwtje achter me aan. Dat is ook altijd goed om te doen omdat hij dan gaat laten zien dat hij mij als "zijn leider" accepteerd. Vandaag wil ik een stukje met hem gaan wandelen in het bos, maar dan moet het wel wat droger worden want zo nat als het nu is....daar is geen lol aan voor zowel Dublin als voor mij.

Joepie, een paard

Tja velen van jullie zullen verbaast zijn, anderen weer niet want die weten al dat ik een ietsjepietsje veranderlijk mens ben:-))
Gisteren ben ik naar twee paarden wezen kijken; `s morgens naar een lieve, bruine e-pony en `s middags naar een bonte kruising van een tinker/KWPN-er. De pony van `s morgens was een heel erg lief dier. Je kon hem zo poetsen, hoefjes krabben en een zadel opleggen. Alleen toen was er een probleem. Astrid reed hem als eerste en had het al snel door; deze pony was kreupel. Heel vervelend voor zijn eigenaresse( een jonge meid) en voor ons. Zijn karakter was prima, maar zo wil je natuurlijk geen pony kopen. Helaas zijn we daar dus weer weg gegaan zonder de beslissing hem te kopen.

Maar.....`s middags waren we bij Turbo- officiële naam Dublin- en die was prachtig. Echt mijn type; grof, bont, veel manen en een prachtige volle, twee kleurige staart. Een groot hoofd met een stel lieve, wijze ogen erin. Natuurlijk is ook nu Astrid eerst gaan rijden die nu een paar minuten al het gevoel had dat wij maar even moesten gaan koffie drinken.....zo lekker zat ze op Dublin( de naam Turbo vergeten we heel snel). Het was even wennen toen ik op Dublin zat want hij is heel gevoelig voor wat je doet. Teugels niet te strak en hem in zijn waarde laten was het advies wat ik kreeg van zijn eigenaresse en dat werkte heel erg goed. Als hij iets te hard ging lopen en ik kwam naar voren ging hij nog harder, ging ik netjes op mijn kont zitten en de teugels niet te strak.....kwam hij weer in een net tempo. Echt een paard dus wat laat zien hoe het hoort en precies passend bij onze( Astrid, Sieneke- mijn voormalige bijrijdster, die nu ook een eigen paardje heeft-en mijn) inzichten hoe je hoort paard te rijden. Volgens zijn eigenaresse zou Dublin ook echt een paard zijn wat het goed doet op een bit-loos hoofdstel en daar ik niet anders meer wil, is dat natuurlijk fantastisch. Toch nog even de ruimte genomen om er even over na te denken, maar eigenlijk wist ik het al....Dublin wordt mijn nieuwe maat(je).

Vanmorgen heb ik gebeld om te vertellen dat ik ga voor Dublin en hij zal zo snel mogelijk verhuizen van Otterlo- waar hij nu woont- naar Lunteren waar hij straks lekker een mooie stal krijgt bij de 5 andere paarden die er staan. Ik denk dat ik heel veel kan leren van Dublin en dat we erg veel plezier van elkaar kunnen gaan krijgen. IK HEB ER ZIN IN!!

Nowa

Sinds gisteren hebben we Nowa te logeren. Nowa is een pup uit het laatste nest van Keli. Hij heette bij ons Sido en was de grootste reu in het nest. Hij is nu 3 maanden en tjonge wat is hij groot. Een stel voorpoten waar je""u"tegen zegt en verder prachtig gebouwd met een mooie kop erop. Maar het allerbelangrijkste; Wat een lieve hond!! Zo relaxed kwam hij hier binnen stappen. Hij herkende duidelijk zijn geboorte huis én de honden en mensen hier. Heel enthousiast was hij tegen mij. Springen, likken en duidelijk blij me te zien:-). Fijn voor zijn baasje Karin, die het toch best een beetje moeilijk vond om hem te brengen. Moet je je hond(je) wat je eigenlijk nog maar kort hebt( hij is eind september naar hen toe verhuisd) alweer weg brengen voor een logeerpartij, maar.....na deze enthousiast reactie was de twijfel of het goed zou gaan wel weg bij Karin.
Ik moet zeggen dat Keli ook vrij rustig op hem reageerde. Natuurlijk moest ze weer even laten zien dat ze nog steeds het respect verdiend dat ze als moeder verwacht, maar kennelijk reageerde Nowa goed want het was al heel snel klaar.
`s Middags zag ik Nowa zelfs spelen met Keli en dat komt bijna nooit voor. Keli "verlaagd" zich niet tot spelen met één van haar kinderen en nu dus wel. Dat heeft volgens mij alles te maken met de manier waarop Nowa zich laat zien.....wat een heerlijke hond:-)
Ook toen Lex tussen de middag thuis kwam om Nowa te zien was Nowa weer helemaal blij en enthousiast.


Dit is Nowa vlak voordat hij hier vertrok. Ik zal ook nog een foto maken hoe hij er nu uit ziet.

`s Middags ben ik met het hele spul in het autootje naar het bos gereden om ze lekker even te laten dollen. Keli en Max waren natuurlijk heerlijk aan het rennen en ravotten, Rana snuffelde lekker in mijn buurt om zich heen en Nowa huppelde met me mee over het pad. Hij rende af en toe even achter Keli en Max aan, maar kwam al heel snel bij me terug. Zeker als ik even op mijn hurken ging zitten om hem terug te roepen. En dan kwam hij kwispelend en blij mijn kant weer op rennen.
Na Steffi( het teefje uit het laatste nest) was Nowa(Sido) mijn favoriete pup en dat maakt hij zeker waar:-)Ik val nou eenmaal altijd voor de grootste en meest "lompe" pups in het nest en als je deze beer ziet....groot is hij zeker. Lomp durf ik niet te zeggen want Karin leest dit blog ook.

En dit is NOWA nu

Er is wel een "minpuntje": Nowa herinnerd zich ook nog heel goed dat hij hier in huis altijd mocht plassen en poepen. Dat dit alleen voor jonge pupjes geldt is -nog- niet tot hem door gedrongen en dus plast en poept hij vrolijk van zich af. Niet heel erg hoor, hij is pas 3 maanden en snapt het gewoon nog niet helemaal. De herinnering is natuurlijk van nog niet zo lang geleden want thuis is hij wel zo goed als zindelijk. Hij probeerde gisteren ook bij Keli te drinken. Ging op zoek naar Keli`s tepels en dat was niet zo slim. Keli was daar duidelijk niet van gediend en dus werd hij weg gesnauwd. Dit maakt wel duidlijk dat hij zich hier in huis weer "puppy" voelt en dat vergeven we hem met liefde:-)

Kleine poezies

Het gaat heel erg goed met de kleine poezies. Ze groeien als kool. Kioni en Stavros van Fay zijn nu zes en halve week en zijn al behoorlijk ondernemend. Jima en Goba van Nimah worden dit weekend ook al weer 4 weken. Zij zijn nog veel in het mandje bij mama en slapen nog steeds erg veel, maar ook zij gaan de wereld steeds meer ontdekken nu ze overdag beneden in de huiskamer zijn.
Het mandje stat in de bench en ook een kleine kattenbakje en het eten en drinken staan erin. Dit omdat de honden anders de kattenbak leeg eten bllluuuhhh, het eten en drinken zo nodig moeten opmaken en de bench is er vooral om de kittens rust te geven. De honden zijn nogal geïnteresseerd in het kleine spul en daar zijn ze niet altijd van gediend. Jima en Goba maken vanuit de bench- die overigens wel op een kiertje staat- kennis met de drukte van ons huishouden. Kioni en Stavros gaan zelf op zoek naar veilige plekjes en natuurlijk is de la van de secretaire alweer ontdekt als heerlijk veilig plekje.
Het is grappig om Kioni en Stavros door de kamet te zien huppelen. Ze zijn steeds op zoek naar leuke dingen om mee te spelen en zelf een pluisje is al genoeg om er schijnaanvallen op te doen:-) Ook Tess( voorheen Senne) vind het erg leuk om met haar "broertje en zusje" te spelen en dat gaat niet altijd even zachtzinnig, maar ze regelen het zelf wel. Ik laat ze maar gaan en hoop dat Kioni en Tess het erg goed met elkaar kunnen vinden want tenslotte is Kioni straks Tess haar maatje.


Even over Tess( voorheen Senne). We kwamen erachter dat we allemaal niet echt aan deze naam kunnen wennen ondanks dat we het wel een hele mooie naam vinden. Het past gewoon niet bij het karakter van Tess en dus hebben we haar deze week omgedoopt tot Tess

Lang geleden....

Tja, alweer meer dan een eek geleden dat ik een verhaaltje maakte....Ik had niet zo veel zin om wat te verzinnen om te vertellen. Er wordt heel veel naar de gezondheid van Keli geïnformeerd en dus ben ik al veel bezig om over haar te schrijven en kwam ik er niet toe om dat ook hier nog eens te doen.
Maar omdat jullie mijn verhaaltjes natuurlijk vreselijk missen.....doe ik vandaag weer een poging om wat gezelligs te schrijven.

Met Keli gaat het een stuk beter, ze eet goed, is veel fitter, gaat weer mee naar het bos en ze is ook al weer wat dikker geworden. Als je haar nu ziet zou je niet zeggen dat ze ziek is- geweest- en dat ze net een nest de deur uit heeft. Vrijdag gaan we weer naar de dierenarts om bloed te prikken en dan zien we of de leverwaardes ook zijn verbeterd. Dat blijft nog heel spannend, maar zou natuurlijk geweldig zijn. Zeker omdat we een lang weekend weg gaan- Lex en ik gaan naar Leeuwarden- en Jesssie is thuis om op de beesten te passen. Dan moet ze er natuurlijk geen extra zorg over Keli bij hebben, maar daar ziet het nu niet naar uit:-)

Met de kleine poesjes: Kioni, Stavros, Goba en Jima gaat het heel erg goed. Kioni en Stavros rennen al rond in de kattenkamer en daar genieten ze duidelijk van. Ze worden steeds vrijer en ondernemender en dat is erg leuk om te zien. Als je in de kattenkamer gaat zitten kun je je goed vermaken met het kijken naar het kleine spul. Jima en Goba liggen nog veel in het mandje, maar ook zij doen al pogingen om rond te waggelen en die zullen volgende week ook wel gaan ontdekken dat de wereld groter is dan alleen het mandje.
Zaterdag zijn de eerste kittenkopers geweest. Zij kwamen voor Stavros en werden gelukkig helemaal verliefd op hem! Over een week of 3 komen ze weer kijken en dan zullen ze niet weten wat ze zien. Na het weekend ga ik de kleintjes overdag naar beneden halen. De bench staat al klaar zodat ze op een veilige plek "de kat uit de boom" kunnen kijken. Natuurlijk zullen ze enorm moeten wennen aan nieuwe geurtjes, alle ruimte en niet in de laatste plaats aan de honden. Dat wordt voor die kleine poezies dus een spannend gebeuren. Maar onze ervaring is dat ze binnen zeer korte tijd de bench uitkomen om op onderzoek uit te gaan en zich niet snel laten weg jagen. Dat zijn Abessijnen; stoer en zelfverzekerd en niet bang om de wereld te ontdekken:-)

Dierendag!

Vandaag is het dierendag en dan kan ik toch niet achterblijven om een verhaaltje te schrijven over onze dieren. Niet dat wij iets aan dierendag doen hoor, want onze dieren hebben altijd al dierendag. Net zo goed als ik niet van moederdag hou, hou ik ook niet van dierendag. Je moet naar mijn idee altijd goed voor je dieren zorgen, ik denk dat wij dat ook doen en vandaar dat we niets bijzonders maken van dierendag.
Verder zijn we niet echt in de stemming nu Keli zo ziek is. Ik heb daar nog niets over geschreven, maar dat was wel de reden dat het al dagen geleden is dat ik iets schreef. Ik had niet zo`n zin want de bezorgdheid om Keli slurpt energie.
Ik zal het even kort opschrijven: Keli heeft een leverontsteking. Dat is vorige week dinsdag ontdekt door een bloedonderzoek. Ze heeft toen gelijk een dag aan het infuus gelegen en daarna is ze thuis gekomen met een flinke hoeveelheid prednison en maagzuurremmers. Ze drinkt ongelofelijke hoeveelheden water( mede als bijwerking van de prednison) en moet dus ook heeeel vaak plassen. Ook heeft ze sinds enkele dagen weer waterdunne ontlasting en dus heb ik vandaag de dierenarts weer gebeld met de vraag wat we daaraan kunnen doen. Het is weer iedere nacht raak om er uit te moeten omdat ze de boel niet op kan houden. Verder voelt Keli zich absoluut niet lekker en dat is niet leuk om te moeten aanzien.
We zijn heel benieuwd hoe het zich gaat ontwikkelen. Keli moet over 2 weken weer bloedprikken en dan zien we of de prednison heeft gedaan wat de bedoeling is. Mocht dat niet zo zijn dan moeten we naar de internist met haar om een echo van de lever te laten maken en evt. een leverbiopsie.
Kortom, zorg alom....

Verder hebben we best goed nieuws hoor. Alle pups zijn vertrokken en over hen horen we goeie berichten, dus dat is heel fijn.

Met de kittens gaat het ook heel goed. Kioni en Stavros van Fay zijn nu 4 weken en die hobbelen al vrolijk rond in de doos.
Goba en Jima( een blauw katertje en een blauw poesje) van Nimah en geboren op 26 september, zijn nu dik 1 week en de oogjes beginnen open te gaan. Zij groeien ook goed en wonen samen met Kioni en Stavros in dezelfde doos.
Gelukkig dat het kleine volkje het zo goed doet ( nadat van beide nestjes een kittentje is overleden)want ik kan niet zo veel meer hebben op dierengebied. we hebben de laatste tijd wat tegenslagen gehad en daar wordt een mens niet blij van. Zeker niet als je dieren zo`n grote rol spelen in je leven.

En toen waren er nog maar twee!

Vandaag zijn eerst Spike- die nu Snow heet- en Sam- die nu Takoda heet- opgehaald. Echt twee uiterste, en dan bedoel ik in de plaats waar ze gaan wonen. Takoda blijft in Ede wonen, maar Snow helemaal in Landgraaf.
Wat heel leuk is voor Snow, is dat hij daar zijn grote broer Mister tegen gaat komen. Mister is een broer van onze Max en dus ook uit het nest waarvan de vader ook Beau was. Twee echte broers hebben ze daar dus straks in huis. Omdat Snow uit de test kwam als nog wat onzeker hebben we er juist voor gekozen om hem bij zijn zeer stabiele broer Mister te plaatsen. Wij hebben Mister lang niet gezien, maar hij schijnt uiterlijk erg op Max te lijken en is dus een grote hond> Volgens zijn eigenaren is Mister een probleemloze hond en dus een goed voorbeeld voor Snow die de hele wereld nog best een beetje overweldigend vindt. We zijn heel benieuwd hoe de kennismaking van Mister en Snow zal verlopen en dat horen we vast wel van e terug. Ze gaan dat in ieder geval op neutraal terrein doen zodat Mister zeker geen last zal hebben van territorium drang en de kennismaking vast heel soepel zal verlopen:-))

Takoda blijft dus in Ede wonen en dat op een heerlijke plek; nl. in het bos. Dat lijkt mij een super plek voor een hond want daar kan hij straks als hij wat groter is, heerlijke wandelingen maken met zijn baasjes. Volgende week komt Takoda alweer terug voor een weekje logeren. Het ene baasje van Takoda is nl. net geopereerd aan zijn knie en loopt dus moeilijk en het andere baasje heeft dan nachtdienst en is er dus `s nachts niet om uit gaan om hem te laten plassen. Dus komt hij- ws. tot zeer groot genoegen van Max- een weekje bij ons logeren. Alles hier in huis is nog vertrouwd en dus is het niet zo erg dat hij hier weer komt. Het zou veel vervelender zijn als hij dan weer ergens anders waar hij niet vertrouwd is moest wennen. Net een verhuizing achter de rug en dan weer een nieuw plekje dat zou niet in het belang van Takoda zijn en ds komt hij hier.
Dat zal vast gezellig zijn, voor ons en voor Max en Takoda. Hoe Keli dat vindt....?? We zullen zien:-))

En toen waren er nog maar 4!!

Ook Siep is opgehaald. Hij is verhuisd naar Nederweert en heeft daar nogal een stormachtige begroeting mee gemaakt. Ze hebben in zijn nieuwe huis al een Cavalier King Charles spaniel en die schrok zo van Siep- die nu Kian heet- dat hij in gehuil los barste. Kian schrok daar zo van dat hij het op een rennen zette en pas 100 meter verder weer te pakken kon worden genomen. Ook de poes in zijn nieuwe huis schrok zich een bult van de nieuwe huisgenoot en dat moet dus ook nog "even" wennen.
Maar....alle begin is moeilijk, hopelijk vind hij snel zijn plekje.


Woensdag zijn we- Karin en luuk( de nieuwe eigenaren van Sido), de pups, Keli en ik- naar de hei geweest. Dat was een spannende onderneming voor ons, maar zeker voor de pups. Al die indrukken, maar ik moet zeggen, ze hebben zich er fantastisch door heen geslagen hoor. Er zijn heel wat honden wezen snuffelen, mensen die in aanbidding bij ze kwamen kijken en natuurlijk een heel nieuwe omgeving met allerlei geurtjes. We zijn gewoon lekker gaan zitten en de pups hebben vooral tussen Karin en mij in liggen kijken naar alles wat er gebeurde. Silas was de grootste held en hij is op onderzoek uit gegaan. De braamstruik iets verder vond hij toch wel erg interessant en werd dan ook grondig besnuffeld en onderzocht. Uit de test van zondag was al gekomen dat Silas een heel stabiel hondje is zonder angst en dat zagen we op de hei dus duidelijk terug.
Uit eindelijk waagde ook Sido de gok om bij ons weg te lopen en bij de braamstruik te gaan kijken. Echt geweldig om te zien hoe zulke hummels al "de wereld intrekken" op zoek naar groter avontuur.

Keli hield ondertussen alles scherp in de gaten en het rare/grappige was dat ze sommige honden zonder aarzeling bij de pups liet komen en bij sommige honden begon te grommen of tussen die hond en de pups ging staan. Zij zag duidelijk dingen die wij niet zagen...
We zijn een uurtje op de hei geweest en toen weer naar huis. De pups waren toen al zo moe dat ze niet eens meer naar de auto konden lopen. Niet van de inspanning, maar vooral van alle indrukken. Het meerijden in de auto was natuurlijk ook helemaal nieuw, dus dit was een indrukwekkende middag.
Op de terugweg hebben de pups nog even proberen te drinken bij Keli, maar die ging lekker rustig liggen en dus was er geen ruimte om te drinken, maar wel een heel goed voorbeeld hoe je je in een auto gedraagt:-)
Na dit uitstapje waren de pups totall loss en hebben in de tuin heerlijk liggen slapen om alle indrukken te verwerken. Er kwam nog een pupkoper op bezoek om haar pup te zien, maar die was niet wakker te krijgen en dus heeft ze haar Sam/Takoda alleen in slapende toestand gezien.

Zes kleine puppy`s......

En toen waren er nog maar vijf!
Gisteren is mijn kleine vriendinnetje Steffi vertrokken. Zondag zijn de puppen getest en het zijn wederom een stel stabiele pups! Schrikken nergens van, zijn niet bang en behoorlijk ondernemend. Nou om dat te horen hadden we de test niet nodig, dat hadden we zelf ook al gemerkt. Er is steeds meer gebarricadeerd in de tuin en in huis.
Omdat de pups weer zo stabiel zijn was er geen reden om Steffi niet te laten vertrekken....Maar moeilijk was het wel:-(
Steffi was natuurlijk al vanaf het begin mijn favoriete pup. Ze was lekker stevig- en daar hou ik van-, ze was erg mensgericht en knuffelig- daar hou ik van- én de test gaf ook nog aan dat ze echt mijn pup zou kunnen zijn...Maar....ze is gisteren opgehaald om in Oss te gaan wonen. Gelukkig zijn haar nieuwe baasjes heel enthousiast; ze zijn vaak wezen kijken en dat doet goed. Het geeft vertrouwen dat Steffi op de juiste plek terecht is gekomen. Ik moest wel huilen toen ik afscheid nam van Steffi, maar daarna heb ik haar met vertrouwen overgegeven aan haar nieuwe baasjes. Zij zullen echt een geweldige hond gaan krijgen aan Steffi. Natuurlijk is het in het begin niet makkelijk; Steffi moet wennen in een totaal nieuwe omgeving, met nieuwe mensen en zonder haar vertrouwde geurtjes en nestgenootjes om haar heen.
Ze zal dus tijd nodig hebben om te wennen, maar dat realiseren haar nieuwe baasjes zich ook en als ze daar lekker de tijd voor nemen komt dat wel goed:-))

En dan gaat vandaag de tweede pup verhuizen. Siep gaat ook naar het zuiden van het land: Nederweert in Noord-Limburg.
Hij wordt straks opgehaald en dat is ook weer lastig, maar ik weet dat het minder moeilijk zal zijn als met Steffi.

Dan komen vanmiddag Luuk en Karin. Zij hebben al een nestbroer van Max en gaan nu dus voor een klein broertje erbij. Nou ja "klein". Sido is de grootste reu die we erbij hebben en een echt lobbes. Dat zal goed passen bij zijn wat drukkere broer Mister.

Met Karin en Luuk is het de bedoeling om vanmiddag naar de hei te gaan met de pups. Daar zal ik morgen vast een leuk verhaal over kunnen schrijven.

Tijd voor een verhaaltje!

De griep is zo goed als de deur uit en dus is het tijd voor een verhaaltje. Het was de afgelopen dagen heus niet saai in huis hoor, maar ik had geen energie om wat te schrijven. De pups vragen steeds meer aandacht want wát een ondernemend spul. Echt geweldig, maar tegelijkertijd ook slopend. Als je dan ook nog grieperig bent zoals ik de afgelopen week dan is het soms moeilijk vol te houden om de lol van de pups te blijven zien. Maar ondanks dat dit laatste nest een zwaar nest is om te verzorgen moet ik het eerlijk zeggen...Dat heeft NIETS maar dan ook NIETS met de pups te maken. Die zijn zoooo sociaal, gezellig, ondernemend, slim en ga zo maar door. Echt een geweldige combi van Keli met Beau want ze zien er ook allemaal nog eens prachtig uit. Wat dat betreft ben ik/zijn we dus dik tevreden. SPIKE
Ook John en Marion- de eigenaren van Beau- die hier gisteren waren, vinden deze pups erg mooi en zo knuffelig. Dat knuffelige hebben ze meer dan de pups van het vorige nest. Deze week waren er nog eigenaren van een pup uit de 2 vorige nesten en die vonden het knuffel gehalte opvallend; meer dan in het nest waar hun pup uit kwam. Dat knuffelige herkennen wij ook in Max. Hij kan echt bij ons komen staan leunen om gewoon lekker een poosje gekriebeld te worden. Zit ik dus achter de pc en dan heb ik één hand om wat te doen op het toetsenbord en de andere hand is druk bezig om Max te kriebelen:-) Soms heb ik het niet eens in de gaten en zit ik gewoon al een hele poos Max aandacht te geven zonder dat ik het merk. Max heeft zo zijn manieren om te krijgen wat hij hebben wil.....

Ook het dierenarts gebeuren hebben we nog niet achter de rug. Gisteren konden we met Siep naar de dierenarts. Hij zat aan zijn oortjes te krabben en te schudden met zijn koppie. Meestal een teken dat er een oorontsteking oid. in zo`n oortje zit. Dierenarts gebeld en daar konden we gelijk terecht. Ook spannend voor SIEP want nu ging hij ook voor het eerst mee in de auto, op schoot bij John, die hem lekker gerust stelde.
En jawel hoor, aardig wat troep in zijn oren en dus moet er flink gezalfd worden. Het arme ventje; nu ook nog oorontsteking. Maar met het zalfje zal het snel genoeg weer over gaan en hopelijk kan hij naar zijn nieuwe baasjes vertrekken als hij zich weer kiplekker voelt!

Vandaag worden de puppen getest om te zien welk reutje we gaan plaatsen in welk gezin. Natuurlijk heel spannend,zeker omdat we een nieuwe "tester" krijgen en dus zijn we heel benieuwd naar de manier van testen, en natuurlijk ook naar de uitslag. Zijn deze pups weer net zo sociaal en stabiel als de eerdere nesten.....?? Ik hou jullie op de hoogte!
SILAS

Hoewel ik er aan toe ben dat de puppen gaan verhuizen- en zij denk ik ook, de wereld mag wel wat groter worden- zal het straks toch weer leeg zijn in huis. De pups vertrekken aardig verspreid, dus we bouwen langzaam af.
Dinsdag vertrekt STEFFI als eerste en dat zal wel huilen worden. Zij is tenslotte mijn lievelingetje. Gelukkig zijn haar nieuwe baasjes heel enthousiast en ze kunnen niet wachten tot ze komt....


SAM
Dan vertrekt er woensdag weer een reutje, dan zaterdag twee, zondag één en dan als laatste gaat er nog een reutje op maandag morgen.
SIDO

Dierenarts bezoek

Gisteren is de dierenarts geweest om de puppen na te kijken en te enten. Dat is altijd best even een gedoe.....we moeten de pups natuurlijk goed uit elkaar houden en dat lukt prima nu ze allemaal hun eigen kleur halsbandje hebben. De dierenarts was zeer tevreden. Ze zijn allemaal door deze "APK"gekomen. Hartjes, longentjes, gebitjes, oortjes ed. zijn allemaal na gekeken en beluisterd en daar zijn geen bijzonderheden. Bij 3 mannetjes zijn de balletjes ook al netjes ingedaald en bij twee mannetjes zijn er nog balletjes onderweg( voelbaar in het lieskanaal). Alleen bij Sido is één balletje helemaal -nog- niet te voelen. Dat betekend nog niet dat het niet zal komen hoor want dat kan nog tot 6 maanden gebeuren, maar naarmate een hondje ouder wordt is de kans dat het komt wel steeds kleiner.Al met al zijn we dus super tevreden en zeker met de opmerking van de dierenarts dat ze onder de indruk was van de relaxedheid van de pups.
Nu nog afwachten of de puppytest van as. zondag ook zo`n positief beeld laat zien. Maar eigenlijk durf ik daar wel op te vertrouwen, want deze pups doen het zo goed en zijn zo leuk van karakter!!

Het gaat snel!

Ja het gaat snel met de pups. Ze zijn nog steeds uitermate ondernemend, naar ons idee al heel stabiel en ontzettend leuk:-)
We zijn bezig met de voorbereidingen voor hun vertrek. Afgelopen week hebben ze hun chip al gekregen van de Raad van Beheer. Daarbij dus de overdrachtspapieren gekregen die de nieuwe baasjes moeten invullen om de pup op hun naam te zetten. Verder een aantal foldertjes en verder een kaartje om de pup te registeren bij de Nederlandse Data bank voor Gezelschapsdieren. Als je de chipcode van je hond( of ander huisdier) aanmeldt bij deze databank dan is je dier altijd terug te vinden bij een evt. weglopen of diefstal. Heel goed om te doen dus!
Ik heb alvast voor elke pup een mapje gemaakt waarin ik alle belangrijke spullen bewaar die straks getekend moeten worden of die straks mee moeten met de pup.
Verder worden de pups morgen geënt en nagekeken door de dierenarts. Hopelijk worden alle pups gezond bevonden en hebben de reutjes hun balletjes. Iets wat bij het vorige nest helaas niet zo was:-( Van de dierenarts krijgen we dan ook hun paspoortjes met daarin de uitkomst van het lichamelijk onderzoek en de enting. Belangrijk is dat daarin ook staat wanneer de tweede en de derde enting gegeven moet worden.
Ook heb ik alle koopovereenkomsten al ingevuld zodat ik die uit kan printen als we weten welke pup naar welke mensen gaat.
Verder zijn de fotoboekjes, van de periode dat de pups hier in huis zijn ,besteld! Die zijn hopelijk ook binnen voordat de pups verhuizen. Ook gaat er natuurlijk een boekje naar John en Marion, de eigenaren van de vader van het nest: Beau!
Voor as. zondag staat de puppentest gepland en dan gaan we aan de hand van de uitslag van deze test kijken welke reutje in welk gezin past. Van Steffi( het teefje) is het al duidelijk naar wie ze toe gaat omdat er maar één teefje is. Voor haar gebruiken we de puppentest als advies aan de nieuwe eigenaren bij de omgang met Steffi.
Ook zijn er puppypakketten aangevraagd bij Royal Canin zodat alle pups een zakje voer mee kunnen krijgen van de brokjes die ze gewend zijn te eten. We voeren de pups de laatste weken dat ze hier zijn wat minder vlees- waar ze een grote voorkeur voor hebben- om ze ook aan het eten van de brokjes te krijgen. Tenslotte krijgen ze niet bij alle nieuwe eigenaren vlees te eten.
Als de stambomen dan ook nog binnen zijn voordat de pups weg gaan, dan heb ik- volgens mij- alles bij elkaar.

Het gaat goed.....

Het gaat goed met de kittens, het gaat goed met Fay, het gaat goed met de pups en het gaat daardoor goed met mij.....Klinkt dat zweverig?? Maar het is wel zo hoor. Het is zo genieten van de twee kittens die rustig in het nest liggen, met dikke buikjes en lekker slapend. Dat ze rustig zijn is altijd een goed teken. Als ze tekort zouden komen, dus honger hebben, dan zijn ze onrustig en kunnen niet slapen van hun knorrende maagjes. Nou dat is dus niet aan de orde. Fay verzorgt haar kleine spul heel netjes, het bed is schoon, de kittens hebben schone kontjes, zoals ik al zei; dikke buikjes en ook zorgt Fay goed voor zich zelf. Ze wast zich zelf, maar wordt soms ook door Nimah gewassen, en ze eet goed. Ze heeft natuurlijk twee kittens te voeden en dat maakt dat ze veel moet eten en drinken en dat gaat prima. Kortom, ik ben dik tevreden. De kittens hebben hun namen gekregen. Het blauwe meisje heet KIONI en het wildkleur mannetje heer STAVROS. Dit zijn plaatsnamen van het Griekse eiland Ithaca waar we twee jaar geleden een fantastische vakantie hebben gehad. En jullie weten het natuurlijk al...Kioni gaat hier blijven:-))
Dat is straks ook heel leuk voor Senne want als Kioni wat groter is dan kunnen die meiden lekker samen spelen.

Het gaat ook heel goed met de pups. Ik zou bijna zeggen: te goed...Wat een ondernemende bende zeg, niets in huis is meer veilig. Denk je dat je alles hebt afgeschermd voor bijtgrage tandjes en dan ontdekken e weer wat anders. In de tuin hadden we plastic schermen gezet voor de hekjes want ze de pups wilden hun koppies erdoor heen steken...heb je dat opgelost....beginnen ze de buxus haagjes onder handen te nemen. Nou wisten we het al wel hoor, buxus is giftig, maar tot nu toe hadden de pups van vorige nesten nooit de neiging om die struikjes helemaal te willen slopen....nou deze wel. Andere pups bleven tussen 4 en 5 a 6 weken altijd in de zitkuil in de tuin, deze klommen er met 4 weken al uit. Zo kan ik nog wel even verder gaan....het zijn een stel zeer vlotte rakkers, maar zoooooo leuk en enthousiast.
Zoals ze ons al kennen; je komt thuis en het hele spul komt op je af rennen en als je ze roept komen ze echt op je af om te komen spelen. Ook deze pups hebben het alweer door; mensen zijn leuk! En dat is wat wij onze pups altijd heel graag mee willen geven. Ik hoop dat deze keer in de puppentest ook weer naar voren gaat komen; dat we mensgerichte, stabiele pups "afleveren". Dat ze al heel stabiel zijn en niet snel schrikken blijkt wel uit het feit dat ik gewoon een ijzeren bak naast ze kan laten vallen en dat ze alleen maar opkijken. Wat nou schrikreactie....:-))

Blij en verdrietig!

Blij én tegelijkertijd ook een beetje verdrietig. Hoewel ik het me altijd realiseer als er kittens worden geboren is het toch een klap als zo`n kleintje dood gaat. Gistermiddag waren Luuk en Karin hier om naar de pups te kijken want ook voor hen loopt er hier een klein mannetje rond:-))
Omdat Karin en Luuk ook een Abessijn hebben( Nadal of Bahir Dar, roepnaam Zorro) zijn zij natuurlijk ook geïnteresseerd in het nieuwe nestje. Wij naar boven om te gaan kijken bij het kraambed van Fay en toen zag ik het eigenlijk al gelijk.....achterin de, als kraambed ingerichte, kattenbak lag een wildkleurtje heel raar. Deksel eraf en toen was het al snel duidelijk... het ventje was dood. Helemaal opgezwollen lag hij daar. Met zijn lijfje twee maal zo groot als normaal, alsof hij vol zat met gas?! Heel vreemd om te zien. Ik heb wel eens meer een dood kitten gehad, maar nog nooit op deze manier. Het is altijd verdrietig; ook al is het pas een dag bij ons, Fay heeft het levend gekregen en dan wil je het houden. Zeker als alles er, zo ver je dat kunt zien, gewoon uit ziet. Het is dus heel snel gegaan met het kereltje want ik was niet zo lang daarvoor nog wezen kijken. Gelukkig doen de andere twee kittens het wel goed en wordt er door Fay goed gemoederd. Ook Nimah wil haar steentje bij dragen aan de verzorging van het nestje. Zij gaat alleen een beetje te ver; Ze jaagt Fay uit het nest en neemt alles over van wassen tot zogen! Nu is ze wel drachtig, maar melk heeft ze echt nog niet. Ik laat Nimah er dus af en toe een poosje bij omdat het hebben van kittens binnen een Abessijnen familie vaak echt een gedeeld gebeuren is, maar Fay moet wel de gelegenheid krijgen haar kittens te zogen.

Een beetje verward loop je dan weer naar beneden en dan word je daar opgewacht door een stel uitermate enthousiaste, speelse pups, die blij zijn dat je er weer bent:-) Ik moet zeggen dat zoiets heus helpt om het verdrietige gebeuren te accepteren. Er is zoveel afleiding van het witte volkje en dat helpt. Natuurlijk ben je het niet gelijk vergeten, maar de pups vrolijken je echt op. Want....ze zijn zooooo leuk!! Ze zijn heel ondernemend en ook knuffelen lijken ze best heerlijk te vinden.

Gisteren!

Gisteren was een drukke dag. Maar gelukkig wordt ik tegenwoordig op tijd gewekt door de puppen want dan heb ik flink de tijd:-)) Vanaf half 8 zijn de pups wakker en laten ze horen dat ze andere plannen hebben dan in de kist blijven zitten. Dat betekend dat ze zin hebben in een flinke lebber bij mama, want daar wordt zeker `s morgens nog flink gedronken. Dat is dus het eerste, pups uit de kist, Keli in de kamer en lebberen maar. Dan Keli weer in de gang, allemaal poepen en dan vlees eten. Dat gaat er ook goed in hoor, ze eten dan een kilo vlees met z`n 6en!
Vervolgens de grote honden eten, uitlaten,ontbijten en de kist verschonen en dan-weer- koppie thee:-))
Ik dacht me toen aan te gaan kleden om met Jessie naar Arnhem te gaan want Jessie moest haar theorieexamen doen voor haat rijbewijs. Maar....in de tussentijd werd ik nog gebeld of ik ruimte in het konijnenpension had. Nou alle hokken stonden leeg, dus met hoeveel konijnen wil je komen?! Deze meneer had de oppas geregeld voor zijn konijn, maar die belden zondag af en maandagmiddag moest hij vertrekken naar Portugal voor 2 weken vakantie. Gelijk afgesproken dus dat hij Tommie( het is een meisje, maar gekocht als mannetje)om 12.00u zou brengen. Even snel het hok klaar gemaakt met zaagsel, eten en een drinkfles en toen aankleden, alle puppen in de werpkist en met Jessie op pad. Die puppen vonden dat geen goed idee hoor, we werd luid geprotesteerd, maar soms is het even niet anders...Jessie is geslaagd en we waren precies op tijd terug om het konijn in ontvangst te nemen:-))

Ook zou er bezoek komen om 13.00u, dus tussendoor heb ik de puppen eten gegeven, die allemaal lief lagen te slapen in de kist toen we terug kwamen, ik zelf eten en allemaal lekker naar buiten want we moesten genieten van het heerlijke weer.

Om 13.00u bezoek; Ferd en Sylvia met Luna! Luna is een pup uit het vorige nest van Keli en dus 11 maanden oud. Keli moest daardoor in de gang blijven want ik durfde dat niet aan; een ander teefje bij de puppen als Keli erbij is. Ze is zowiezo eerst altijd best lelijk tegen een kind van haar als die op bezoek komen, maar nu, met de puppen.....doe maar niet.
Lekkere Bossche bollen kwamen er mee met Ferd en Sylvia, want die wonen en Den Bosch en dat ging er goed in hoor, heerlijk. Hoewel ik steeds roep dat ik te dik ben....laat ik zo`n Bossche bol niet liggen:-))

En dan Luna met Max. Geweldig leuk en lief om te zien hoe snel ze weer lekker aan het spelen waren. Elkaar uitdagen, achter elkaar aan rennen, maar ook...heel lief elkaar likken en samen met speelgoed spelen. Toen Luna de ergste energie eruit had gespeeld met Max had ze tijd om de puppen te onderzoeken en die uit te gaan dagen tot spelen. Echt heel schattig om te zien, hoe zo`n grote/kleine zus dan weer speelt met die babybroertjes en -zusje!
Sylvia heeft een hoop foto`s gemaakt van al deze activiteit en daarop kunnen jullie zelf zien hoe gezellig het was
Ondertussen was ik al een paar keer wezen kijken bij Fay want ik had toch wel sterk het idee dat zij zou gaan bevallen en dat klopte ook. Om een uur of 5 ben ik naar boven gegaan en toen zag ik aan Fay haar houding dat het zover was. Nog even wat gedronken met Lex en me toen- met puzzelboek- gesetteld op de poezenkamer. Fay had tot nu toe vrij zware en langdurige bevallingen en dus was ik op alles voorbereid. Boven gegeten om maar niets te missen en om 18.25u was daar het eerste wildkleurige kitten. Zonder duidelijke pijn, vrij snel er uit geperst. Om 18.55u volgde nummer twee, weer een wildkleurtje en toen nam Fay duidelijk even rust en ben ik beneden een poosje gaan computeren. Vanaf een uur of half 9 was ik weer boven en om 20.55u......nummer drie! BLAUW en ws. een MEISJE!! Ik weet het niet zeker want het is moeilijk te zien en ik durf het nog niet te geloven want... een blauw meisje, dat is waar ik heel hard op hoopte. Dat zou dan onze Kioni zijn, maar dat is nog te vroeg om te denken( doe ik stiekun matuurlijk toch) omdat de klentjes ook nog zo klein en kwetsbaar zijn. Eerst maar eens zien dat alles goed gaat en Fay het goed blijft doen met haar kroost. Deze bevalling was een feest om mee te maken want zo makkelijk had Fay het nog niet gedaan en dat gun je haar toch!!

Steeds meer genieten....

....want het gaat heel goed met Keli en haar kroost! Hoewel de poep van verschillende pups nog wat dikker zou mogen zijn wordt er nu op duidelijke momenten gepoept( bijv. gelijk na het eten) en zo hoort dat ook te zijn. Vanmorgen was de kist wederom helemaal schoon van poep en ik moet ook zeggen dat er weinig plasjes in liggen. Ze proberen hun "nest" kennelijk al schoon te houden. Als ik ze uit de kist laat wordt er dan ook gelijk volop geplast en gepoept. Echt heel grappig om te zien dat dit instinct zo duidelijk aanwezig is!Dit is het hele witte volkje bij elkaar. Rana, Keli, Max en de puppen!

Keli had vannacht ook geen diaree, dus het mag duidelijk zijn, ik heb door geslapen!!! Wat een heerlijkheid zeg, een hele nacht ongestoord slapen en dus een stuk meer uitgerust wakker worden. Dan is alles ineens vrolijker en makkelijker. Makkelijker om te genieten van de pups en ook meer energie om eens even flink te boenen. Op de knietjes met een emmer sop van groene zeep( dat neemt de geur goed weg) de vloer schoon maken. Natuurlijk wordt er al snel weer geplast/gepoept, maar dan heb ik in ieder geval het gevoel dat we weer schoon beginnen.

Wat ook een hoop scheelt is dat de puppen vandaag best veel buiten zijn geweest. De temperatuur was goed, het was droog én een zonnetje.....deur open en lekker frisse lucht snuiven. Dat is voor ons allemaal gezond en dus ook voor de puppen. Daar is ook veel te ontdekken en dat is zeer vermoeiend. er is dan ook veel geslapen buiten. Omdat de grond dan toch weer vrij snel afkoelt heb ik het kleine spul om 17.00u weer naar binnen gehaald, maar gezien de weersverwachtingen kunnen we de komende dagen hopelijk nog veel naar buiten. Dat voegt ook weer zoveel toe aan alle indrukken die ze opdoen. Er was ook veel lawaai want de buurman was de heg aan het scheren en dat is altijd goed voor het wennen aan vreemde geluiden:-))

Dat Max zijn broertjes en zusje nog steeds erg leuk vindt zal ik laten zien door de volgende foto`s:-))

Opluchting!!

Joepie de poepie!!!

Vannacht heeft Keli geen diaree gehad en de pups hebben de kist ook schoon gehouden. Ik wist vanmorgen echt niet wat ik zag, schone pups en een schone kist, geen diaree!

Gisteren is bij het ontlastings onderzoek van Keli gebleken dat ze geen giardia besmetting heeft en daar waren we natuurlijk heel blij mee. De DA heeft toen overlegd met haar collega en Keli heeft nu een kuur die de dikke darm moet gaan genezen. En kennelijk slaat dat aan. Hoewel ik er vanacht nog twee keer met haar uit ben geweest- ze piepte, maar dat betekende dat ze bij haar pups wilde zijn- heeft ze helemaal niets gepoept:-))
Dat er geen giardia besmetting is betekend ook dat het leven van onze poezenbeesten weer wat aangenamer wordt. Hoewel de DA adviseerd om ze nog wel apart te houden( dus niet in de huiskamer waar alle poep terecht komt, dit ivm de as. bevalling van Fay) mogen ze wel weer uit de kattenkamer en de hele bovenverdieping gebruiken. Dat geeft ze een hoop meer ruimte.

De pups hebben ook allemaal een kuurtje voor een week en dat slaat kennelijk ook zo goed aan dat ze vannacht al geen diaree hebben geproduceerd. Ook was de poep vanmorgen een stuk beter en zag ik alweer keuteltjes( die ik ook beter kan opruimen).

Gisterenavond hebben we de pups ook weer gewogen en toen bleek dat ze ondanks alle "poepperikelen" wel goed zijn gegroeid. Steffi en Sido zijn al 4kg en de anderen varieren tussen de 2750(spike) en 3250gr.

Jullie zullen begrijpen dat de opluchting heel groot is en hopelijk kunnen we nu echt gaan genieten van een stel fantastische en ondernemende pups:-))

Poep.....heel veel poep

Het loopt echt de spuigaten uit! Behalve Keli zijn de pups nu ook duidelijk dun aan het poepen en ook Max deed gisteren mee:-( Dat geeft een hoop extra drukte, maar vooral zorg. We moeten nu drie dagen ontlasting van Keli verzamelen in de hoop dat daaruit duidelijk wordt wat het is, maar nog belangrijker; hopelijk krijgen we dan een afdoende behandeling. Al die nachten wakker worden omdat Keli naar buiten moet begint zijn tol te eisen. Lex en ik worden allebei kribbig, vooral tegen elkaar, en dat kunnen we er niet bij hebben. Ook het feit dat Lex morgen naar Polen moet voor 3 dagen is niet echt rustgevend. Want ik maak me bezorgd en kan dat dan niet delen met Lex. Maar....ook daar komen we wel door heen( hoop ik)
De kist van de pups was vanmorgen ook één grote strontbende en dus had ik gelijk een lekker klus toen ik net uit bed was. Gelukkig niet op mijn nuchtere maag want net als altijd had ik mijn ontbijt al op bed gehad van Lex:-))

Omdat het diaree verhaal wat besmettelijks zou kunnen zijn wat ook bij de poezen zou kunnen gaan spelen hebben Nimah, Fay en Senne "poezenkamer-arrest". Nimah en Fay zijn natuurlijk allebei drachtig en dus wil ik geen risico lopen dat daar de diaree ook toeslaat. Fay moet aankomend weekend bevallen en de kittens zijn buitengewoon kwetsbaar met hun geboorte gewicht van rond de 90gram. Gisteravond heb ik alles in de poezenkamer goed gesopt met dettol en vanaf nu mag je alleen nog naar binnen zónder schoenen die beneden hebben gelopen en mét ontsmette handen. Zo hoop ik de evt. bacterie buiten de deur te houden zodat de poezen gezond en happy blijven en er goed voor de komende kittens gezorgd kan worden.

Nee....saai is het hier nooit, maar soms zou het iets saaier nmogen zijn!

Druk druk druk

Je zou bijna denken dat ik niets te schrijven heb als er een paar dagen geen bericht komt op mijn log. Niets is minder waar want er verandert heel veel in het leventje van de puppen en dus ook in dat van ons. Sinds vrijdag hebben de puppen de huiskamer ook bij hun "leefruimte" gekregen. Ze waren al een beetje gewend aan de kamer als ik de kist schoon maakte en op een gegeven moment was het duidelijk; die kist werd te beperkt en dat lieten ze luidkeels horen:-)) Ze hebben nu dus de beschikking over veel meer ruimte, maar vooral, veel meer te ontdekken. Het zijn namelijk zeer snel ontwikkelende puppen die van alles willen ontdekken! De draden van de telefoon/pc zijn nu goed afgeschermd nadat Lex een pup uit de wirwar van draden moest bevrijden. Ook de keuken hoort nu bij hun terein en we proberen ze daar al heen te krijgen door het roepen van "puppyyyyyyyy`s". Ze kunnen dan eten in de keuken en omdat ze daarna meestal allemaal gaan poepen is dat ook makkelijk op te ruimen en hoeft Keli het niet allemaal weg te werken. De hoeveelheid wc papier die hier wordt gebruikt neemt dus ziender ogen toe en ook de was wordt steeds meer. Alle plasjes haal ik weg met oude handdoeken en je wilt niet weten hoe dat gaat ruiken....Lang leven de nieuwe wasdroger die vrijdag is gebracht want met al die puppywas kon ik die echt niet missen. Dat was de twee dagen dat de oude wasdroger kapot was al een ellende. Ik hou niet van natte was die overal in huis hing en heel slecht droogde vanwege dat "fantastische" weer dat we hebben.
De puppen eten nu 4x per dag vlees en dat gaat er heel goed in. Het lijken wel een stel wolfjes. Dat betekend dat ze steeds minder afhankelijk zijn van Keli en dat is fijn voor Keli want met haar gaat het nog steeds niet echt lekker. Het is bijna elke nacht raak met diarree en meestal horen we Keli wel tegen de deur krabben zodat we haar snel naar buiten kunnen laten. Helaas hebben we dat vanacht kennelijk niet elke keer gehoord. Ondanks dat Lex en ik er allebei een keertje uit zijn geweest met haar, had ze op twee plekken diaree neer gelegd. Dat is natuurlijk geen pretje om op te ruimen, maar wat vooral vervelend is blijft het feit dat Keli zich maar niet echt fit gaat voelen. Dat is zo ongewoon voor haar, Normaal loopt ze na een dag of 5 alweer vrolijk op de hei te rennen en geniet ze van die tijd zonder haar puppen. Ze is altijd super snel weer fit en dat was dan ook de reden dat we haar dit laatste nest hebben laten krijgen.....Het gekke aan het diaree verhaal is-vind ik- dat de puppen niet mee zijn gaan doen en ook diaree hebben gekregen. Kennelijk is het dus niets besmettelijks! Overdag heeft Keli ook eigenlijk geen last dat ze vaak naar buiten moet en als ze al poept zijn het redelijke keutels. En dan `s nachts....slaat het "diaree spook" weer toe???? Is het dan toch alle poep die ze van de pups weg werkt? Spaart ze dat overdag op? Ik ga nu maar proberen haar minder bij de pups te laten zodat ze minder poep binnen krijgt en haar darmen hopelijk een beetje tot rust kunnen komen. Voor de komende nacht wordt dat ook mijn tactiek; pups in de werpkist in de kamer en Keli in de gang laten slapen. Hopelijk pikt ze dat; slapen zonder haar kroost in de buurt. Ze is zo`n goeie moeder dat ze het moeilijk vindt om ze niet zelf te verzorgen( poep weg werken en constant kontjes wassen als ze ruikt dat er één moet poepen of heeft gepoept).

Steeds meer drukte....

....rondom de puppen. Ze worden steeds luidruchtiger. Ik heb net de "kist" verschoond en dan mogen de puppen even in de kamer lopen. Doordat de vloer van hout is- en dus glad- valt dat nog niet mee als je net op "eigen benen staat", maar toch vinden ze dat al wel heel erg leuk. Ze kunnen mama dan nl. ook weer vinden en proberen snel nog even een slokje te nemen. Keli vind dat al wat minder vaak goed en vandaar dat we zijn begonnen met geprakt vlees met puppymelk. Dat krijgen ze nu al 2x per dag en het gaat erin als "koek". Daarna mag Keli de pups- die helemaal onder zitten- en het bord schoonlikken en daarna is het echt wel nodig om de kist te verschonen want het kleine spul loopt geregeld door het bord met vlees:-)
Ik had ze net dus ook even in de kamer gezet zodat ik even kan soppen in de kist en "het bed" kan verschonen( schone handdoeken en daarover een laken, vast geplakt met dubbelzijdig plakband). Toen dat klaar was heb ik de pups weer in de kist gezet, maar......dat is maar zozo hoor. Na wat gemopper is iedereen in slaap gevallen behalve Sido. Hij loopt luid protesterend en schreeuwend door de kist, boos dat hij moet gaan slapen.
Je geloofd het niet, maar op dit moment is ook hij stil en in slaap. Het zijn natuurlijk nog echt baby`s en dus is het nodig om te slapen na zo veel ervaringen en inspanningen als eten, in de kamer lopen en bij mama drinken.

Verder is er deze week oook veel kraamvisite geweest. Behalve dat mijn neef Bart( 13 jaar en gek op dieren) is wezen logeren zijn Jarno( ook 13 jaar), wat as. pupouders en de overburen geweest. Heel veel geknuffel voor de pups dus en dat is goed voor ze. Zo doen ze positieve ervaringen met mensen op en dat is altijd ons grootste doel bij het socialiseren van de pups; leren dat mensen leuk zijn!!
Wat we wel merken is dat de pups daar erg moe van worden en als ze daarna liggen te slpen liggen ze behoorlijk te schokken van het dromen. Al die indrukken moeten dan ook verwerkt worden. Vandaar dat we wel proberen het bezoek te spreiden om het zo voor de pups in evenwicht te houden. Tenslotte moeten ze groeien van slapen en eten en dat is dan ook nog steds hun belangrijkste bezigheid, al zien we ze wel steeds meer spelen met elkaar. Ik heb dan ook-samen met Bart- wat speelgoed voor ze gekocht zodat ze ook kunnen gaan ontdekken dat je daarmee kunt spelen.