Poezenpraat......

Behalve de leuke fratsen die de kleine poezies uithalen, en waar we erg van genieten, hebben we ook weer wat zorgen over de poezen. Nimah heeft een longontsteking!
Ze was de laatste twee weken al niet lekker in haar velletje en dus ging ik met haar naar de dierenarts. Nimah levert altijd erg in als ze een nest heeft. Ze verzorgt de kittens fantastisch, maar vergeet zich zelf daarbij. Is Fay al lang gestopt met het laten drinken van de kittens, Nimah gaat gewoon door en neemt de kittens van Fay er ook wel bij hoor:-)
Dat ze magerder werd is dus niet zo verwonderlijk, maar ze was ook sloom en we hoorden haar een beetje rasperig ademen. De dierenarts hoorde dat haar longen schoon waren en dus kreeg ze een anti-biotica kuur- in pil vorm. Pillen zijn niet makkelijk naar binnen te krijgen bij een Abessijn en ik kan wel zeggen dat het in dit geval onmogelijk was. Terug dus om druppels voor haar te halen en dat ging een stuk makkelijker. even leek ze wat op te knappen, maar dat zette niet door en dus ging ik weer terug met haar om verder te laten kijken. De dierenarts wilde haar graag bloedprikken want ze hoorde en voelde niets bij het onderzoek wat ze deed. Dat bloed prikken is helaas ook mislukt. Als je wel eens een Abessijn hebt gezien die zich boos maakt heb je een idee waarom dat niet is gelukt.Ik kreeg een sterker middel mee om dat uit te testen en anders moest ze een dagje opgenomen worden om haar met een roesje te kunnen prikken. Ook deze keer leek ze wat op te knappen en dus gingen er weer wat dagen over heen voordat ik weer met haar terug ging. Het ademen werd alleen maar moeilijker en ze lag alleen maar sloom op de verwarming. Ook werd ze duidelijk dunner. Nu hoorde de DierenArts wel wat ik haar longen en dus heeft ze haar opgenomen om bloed te kunnen prikken en een röntgenfoto te maken. Daaruit bleek dat Nimah een fikse longontsteking had/heeft en dus bleef ze een nachtje bij de DA aan het infuus. Woensdag belde de DA dat ze weer opgehaald mocht worden en dat ze flink had gegeten en dat geeft dus een hoop moed. Ik heb haar antibioticakuur in injectie vorm mee gekregen zodat ik haar zelf kan prikken( komt mijn opleiding als -Z- verpleegkundige toch nog van pas)en hopelijk gaat ze nu flink opknappen en aankomen want ze is echt "graatmager". Haar ruggengraat steekt door haar velletje heen, dus ze mag eten zo veel als ze wil....en dat doet ze ook. Ze lijkt wel een uitgehongerde leeuw:-))