Verder nieuws over de kittens

 Mijn vrees werd waarheid; er is nog een kitten dood gegaan. Daarop heb ik de dierenarts gevraagd of ik antibiotica mocht gaan geven want ik wil íets doen. In de middag krijg ik een dierenarts aan de telefoon en dan ben ik alweer verder van huis, want....ook de laatste twee kittens beginnen wat slomer te worden en hun gewichtjes groeien niet meer. Hét sein dat er iets niet goed meer gaat.

De dierenarts heeft al naar Utrecht gebeld of er al wat uit de autopsie is gekomen en daar wordt verteld dat het kitten longonstekening had. De autopsie is nog niet compleet dus dit in minimale informatie maar wel heel belangrijke. We moeten dus snel starten met antibiotica. Ik kan met een spoedafspraak om half 5 terecht bij de praktijk en dus vertrek ik rond 15u naar Veenendaal- de Klomp. Ook voor zoiets wil ik graag weer naar mijn bekende praktijk.

Ik heb Bibi ook mee genomen zodat zij de kittens warm kan houden in de auto. Bij de dierenarts is het duidelijk dat we alles in gaan zetten wat mogelijk is want de kans op herstel is absoluut niet duidelijk maar wat wel duidelijk is; als we niets doen de kittens zowiezo zullen overlijden. Omdat we niet weten wat de oorzaak is van de longontsteking is het afwachten of de antibiotica gaat werken. Iedereen weet dat het niet helpt tegen virussen, maar wel tegen bacterien.

Ze krijgen een flinke dosis via een injectie en ook krijgen ze nog vocht onder hun huid in de hoop dat dit ze een boost zal geven om weer te gaan drinken. Want ze MOETEN natuurlijk voeding binnen krijgen. Het mooist zou zijn van Bibi, anders via een spuitje/flesje en als dat ook niet werkt zal het een sonde worden. 

Hierna ben ik weer naar huis gegaan en ik heb Bibi en haar 2 zonen weer lekker boven in de doos geinstalleerd. Het is duidelijk dat de kittens moe zijn geworden van hun avontuur want ze slapen allebei diep. Als ik wat later weer ga kijken geloof ik mijn ogen niet. Beide kittens zijn weer in beweging en lijken wat sterker. Ze zijn ook bij Bibi aan het zoeken naar de tiet en ik hoor ze drinken. Het zal toch niet waar zijn.....???!!!

Voordat we gaan slapen krijgen ze weer een volgende dosis antibiotica en dan is het natuurlijk spannend om ze te wegen. Kunnen we al vooruitgang zien? En jawel, Blauwtje is niet verder afgevallen en Bulletje is zelfs al 5 gram aangekomen. Dat lijkt niet veel maar dat is echt zo mooi om te zien. Geen achteruitgang meer!

De nacht is natuurlijk best spannend maar als ik rond 6u naar de wc ga zie ik het al; Bibi ligt rustig in de doos met 2 zogende kittens aan haar tiet. En dus is het nu niet zo spannend om na het opstaan in de doos te kijken. Wat zien de jongens er een stuk beter uit én beide zijn 15 gram gegroeid in de nacht. Ik krijg voorzichtig hoop dat de behandeling werkt en dat deze 2 jongens misschien blijven leven. Maar stop nog maar niet met duimen want we zijn- zoals de engelsen dat zeggen- "not out of the woods yet".

Na het weekend zal ik ws het complete resultaat van de sectie horen en dan weten we hopelijk ook wat de oorzaak van de longontsteking is. Dat zal mij dan ook duidelijkheid geven of ik 1 van deze 2 kanjers ga houden.

Rozegeur en maneschijn???

Nou nee! Soms gebeuren er zulke verdrietige dingen dat je je afvraagt of je nog wel verder wilt met fokken....

Nadat zondag 1 kitten van Bibi was overleden had ik er vertrouwen in; 6 kittens voeden zou Bibi moeten lukken.... En dat leek ook zo te zijn. Ik weeg de kittens 2x per dag en ik zag ze allemaal lekker groeien. Dik tevreden dus. Zaterdag- de dag dat ze een week oud waren- zag ik zelfs al open oogjes en het gewaggel/gewiebel door de doos begon ook; de voorloper van lopen. Wat een snelle ontwikkeling van de hummels! Ik heb leuke fotootjes en filmpjes gestuurd naar de kittenkopers. Zondagavond heb ik ze ook weer gewogen en ik heb zelf een poos genietend naast de doos gezeten totdat ik naar bed ging......

Wim keek maandag ochtend als eerste in de doos en volgens hem was alles oké en lagen de kittens in 2 groepjes van 3 in de doos. Dan gaat er al een klein belletje rinkelen. De kittens liggen eigenlijk altijd met zijn allen op een kluitje maar ach.....als er 6 zijn is 2 stapeltjes van 3 kittens misschien ook wel gewoon.

Totdat ik zelf in de doos keek; ik zie het meteen, er klopt iets niet.... Ik pak een kitten op en het is koud en het tweede kitten, wat er bij ligt, is nog niet echt koud maar zeker wel dood...... 

Hoe kan dit? In het weekend ben ik nog zo enthousiast en nu vind ik 2 kittens dood. Ik snap er niets van. Ik had wel gezien dat 1 poesje weinig aangekomen was, maar ach....dat mag....ik raak dan echt niet meteen van slag. Ze was ook wat warm bedenk ik me nu....maar er ligt een lekker warmhouddekentje in de doos, misschien heeft ze onderop de stapel kittens gelegen, dus nee, mijn alarm is niet afgegaan en ik ben vol vertrouwen gaan slapen.

En dat is het nog niet; vanmorgen weer een kitten dood.... Ook dat was gisteren maar weinig gegroeid! Dat is dus kennelijk het sein dat er iets fout gaat en dan gaat het ook heel hard. Ik heb geen flauw idee wat het kan zijn en dus heb ik- na overleg met de eigenaar van de dekkater én een bevriende fokker- besloten om sectie te laten plegen op een kitten. Ik MOET weten wat het is. Is het iets erfelijks, is het een virus of bacterie.....? Omdat ik minstens 1 kitten van dit nestje wil houden is het natuurlijk heel belangrijk om te weten wat het voor probleem geweest is. Mijn grootste zorg is dat ik gezonde kittens fok en natuurlijk mag er niets in het ras terecht komen wat het kan schaden. Vandaar de sectie. Nu geeft dat ook niet altijd 100% garantie dat er wat wordt gevonden, maar ik moet in ieder geval moeite doen om het te achterhalen. Dan kan ik hopelijk ook uit mijn hoofd zetten dat ik er zelf wat aan kon doen.

En nu is mijn grote angst of er nog meer kittens volgen. Ik hoop natuurlijk dat de drie nog levende kittens sterk genoeg zijn om wel te overleven maar dat is zo spannend dat ik bijna niet in de doos durf te kijken.

Flicka

Ik zie dat ik nog maar één keer heb geschreven over onze nieuwe pup. Ze is zaterdag 7 weken en dus mogen we haar bijna gaan halen. 

We zijn wezen kijken toen de pups 2 weken waren. Dat is super schattig om te zien en ook fijn om te zien dat hun moeder Vega heel goed aan het moederen was. We wilden met 4 en 6 weken weer gaan kijken maar helaas is het niet gelukt om te gaan met 4 weken( en ook niet met 5 weken) omdat ik behoorlijk ziek ben geweest. Zo teleurstellend om de afspraak, om weer bij de snel veranderende pupjes te gaan kijken, af te moeten zeggen. Maar gelukkig is het wel gelukt om te gaan met 6 weken. We wisten al dat we dan ook ons pupje zouden mogen kiezen dus dat was best heel spannend. Van de 7 pups waren zijn er 3 teefjes en dus moesten we uit die 3 prachtige ijsbeertjes een keus maken.

We hebben goed geluisterd naar de beschrijving die Marianne- de fokster- van ze gaf om het karakter te kiezen wat het beste bij ons zou passen.

Teefje geel; een heel aanwezig meisje met een enorme drang om bij haar baasje te zijn. Heel leergierig en nu al zeer eigenwijs, op haar kontje zittend, alles aan het bestuderen.

Teefje roze; een wat "harder" teefje- in vergelijking met de zusjes dan en "hard" bij een witte herder is zeer betrekkelijk hoor. Maar een pittig tante-tje, wat harder met bijten en ook niet gelijk onder de indruk.

Teefje grijs; een wat minder opvallend meisje met een rustige aard. Wat minder in het oog springend dus zeker niet "haantje de voorste".

Ik denk dat mensen die mij goed kennen kunnen raden welk teefje ik heb gekozen. Ik mocht de keus maken wat dit hondje is mijn hond en Jente is Wim`s hond- ze zijn natuurlijk gewoon van samen want we zorgen er ook samen voor, maar zo hebben we dat bedacht ;-)

En het is geworden......teefje GRIJS

Wat is het heerlijk om te weten welk meisje van ons wordt. Wij hadden eerste keus, dat is een voordeel maar maakt het ook moeilijk hoor. Maar de mensen voor de andere teefjes hadden ook al gekozen en laat nou iedereen zijn eerste keus teefje in huis gaan krijgen. Dat zal dan vast zo moeten zijn!

En haar naam wordt Flicka. Dat betekend meisje in het Zweeds en dat vinden we heel leuk naast Jente want dat is meisje in het Noors. Op haar stamboom heet Flicka "Make love of Black and White Island". Jente komt bij dezelfde fokker vandaan en heet officieel "Gentle of Black and White Island". Hoe leuk is het dat wij op een eiland wonen- de Hoeksche Waard- en straks dus een wit en een zwart meisje hebben.

Over 9 nachtjes gaan we ons kleine wondertje ophalen <3

Natuurlijk is er ook blij nieuws, met een klein beetje verdriet

 Afgelopen zaterdag is het nest van Bibi geboren!

Bibi was echt mega dik- bijna zo breed als ze lang is- en het was geen gezicht om haar te zien lopen. En als ze wilde gaan liggen moest ze dat ook heel doordacht doen zodat haar buik wel goed kwam te liggen. Ik durfde niet echt een schatting te maken maar stiekem had ik wel aan 6 kittens gedacht.

Zaterdagavond om 20u zag ik haar dan eindelijk echt weeën krijgen. Ik zag de hele dag al dat er wat te gebeuren stond want ik zag de slijmprop en wat voor-weeën. En dus zat ik de hele dag al op haar te letten.... Eindelijk dus een begin om 20u. Bibi kreeg het zwaar, heel veel en lang persen en weinig resultaat. Ik was me al een beetje aan het voorbereiden op de dierenarts want ik heb nog maar 1 x een poes zo lang en zwaar zien persen en toen kwam er een dood kitten. Groot was mijn verbazing dus dat er na 3 kwartier een levend, wildkleur kitten werd geboren. Dat was wel gelijk de grootste van haar baby`s; 105 gram. 

Ook de bevalling van het tweede, derde en vierde kitten was zwaar, maar gelukkig wel sneller dan bij de eerste. Het was duidelijk dat Bibi behoorlijk moe was en gelukkig zat er steeds nogal wat tijd tussen de geboortes, kon ze even uitrusten. Toen er 4 kittens waren kregen die 4 de kans om te gaan drinken en dat stimuleerde duidelijk de weeën van Bibi; de 3 kittens die nog volgde "plopte" en vrij gemakkelijk uit. 

Zeven kittens, dat is echt heel veel!! Ze waren wel ontzettend verschillend in grootte; van de genoemde 105 gram tot 60 gram. De laatste 3 kittens waren echt heel kleintjes en dus heb ik gelijk rekening gehouden met het feit dat niet alle kittens het zouden overleven. Het is erg zwaar voor moeder poes om 7 baby`s te zogen én het is tussen de kittens een "gevecht" om een tepel te bemachtigen.

Zondagmiddag waren alle kittens iets gegroeid maar zondag avond is de kleinste van het stel toch overleden. Dat is natuurlijk verdrietig, maar wel iets waar ik altijd rekening mee houd.

Met Bibi en haar kittens gaat het nu heel goed. Ze groeien heel gelijkmatig met ongeveer 10 gram per dag. Dat is minder dan bij de meeste nestjes waar de kittens meestal rond de 20gram groeien. Maar dan zijn er ook geen 6 kittens maar 3 of 4.

Ik probeer Bibi goed aan het eten te houden want zij moet een hoop melk produceren en naarmate de kittens groeien wordt dat natuurlijk steeds meer totdat ze brokjes gaan eten. Maar.....zover zijn we nog lang niet. 

Ondertussen ben ik er vrij zeker van dat er 4 katertjes zijn; 1 blauw en de andere wildkleur. En dan nog 2 poesjes, beide wildkleur. Dat vind ik dan wel weer grappig; uit een wildkleur vader en een sorrel moeder komen 6 wildkleur kittens en 1 blauwe. Mijn bedoeling is om uit dit nest tenminste een katertje te houden en het lijkt me niet moeilijk te raden dat dit het blauwe katertje zal zijn. Voorlopig heb ik ook een poesje voor mezelf regerserveerd en voor 3 van de overblijvende kittens heb ik ook al een belangstellende gevonden. En dat laatste poesje vind zonder twijfel ook nog wel haar leuke mensen!

En dan natuurlijk de namen. Ik kreeg al vragen wat het thema deze keer zal zijn..... Omdat we sinds september in `s-Gravendeel wonen waar we met Jente langs de Kil wandelen heb ik bedacht dat dit nest als thema "binnenvaartschepen" krijgt. Ik heb al een aantal namen en dat is voor de poesjes; Romée en Cayenne. Voor de katertjes; Cameron, Camaro, Miyak en Victor. Misschien komen er nog schepen voorbij met nog mooiere namen en dan zal er nog wat veranderen maar voorlopig is dat hoe de kittens op hun stamboom gaan heten.

Verdrietige gebeurtenissen

De afgelopen weken is er veel gebeurt met de dieren wat verdrietig is.

Als eerste overleed een week of 4 geleden mijn mannetjes konijn Koos. Ik weet niet precies hoe oud Koos was want ik had hem al van de konijnenopvang. Maar hij woonde al jaren bij mij- eerst als maatje van Blues, de blauwe Vlaamse reus die 8 is geworden en toe zij een jaar of 3 geleden overleed kreeg hij een nieuwe Vlaamse reus vriendin; Roos. Ik weet dus wel zeker dat Koos oud is geworden en dan heb ik daar ook vrede mee. Hij heeft een mooi leven gehad hier. 

Ik ben er nog niet uit of ik weer een nieuw maatje voor Roos wil want zo blijf ik bezig met konijnen houden. Maar mocht er een gecastreerd mannetjes konijn op mijn pad komen dan zou het zomaar kunnen dat Roos een nieuw maatje krijgt. Om het voor haar wat gezelliger te maken heb ik haar bij de kippenren gezet. De kippen boven en Roos beneden. Dat lijkt ze wel gezellig te vinden.

De week erna is er een kipje dood gegaan. Ook dit hennetje was al oud want ik heb haar samen met 2 andere hennetjes van mijn kapster Kim in Ede gekregen. En zij had ze al een paar jaar. Hetzelfde verhaal dus, ik heb er vrede mee dat ze is overleden aan ouderdom na een mooi vrij leven waarin ze volop gescharreld heeft.

Bleven over; nog 1 zwart kipje van Kim; Janneke, haan Pluk, wit kuifhoen hennetje Loedertje en Floddertje met haar grijze gekartelde verenkleed. Omdat Pluk de hele dag aan het kraaien was werkte dat een beetje op mijn zenuwen en dus heb ik Pluk op Marktplaats gezet. En zo leuk; een heel enthousiaste jongen hier in -Gravendeel heeft Pluk van mij overgenomen en hij gaat hem gebruiken om hem op scholen te laten zien omdat hij denkt dat kinderen hem helemaal geweldig zullen vinden vanwege zijn "kapsel".

Deze jongeman heeft er ook voor gezorgd dat ik 3 nieuwe hennetjes erbij heb; Chikkie- bruin Sussex kriel hennetje, Otje- zwart Sussex kriel hennetje en Jip. Chikkie kiest ervoor om Roos als vriendin te hebben en dus zit zij steeds beneden bij Roos ipv boven bij de andere kipjes.

De week erna was heftig omdat we hadden besloten om Leyka in te laten slapen. Ze was al aan de pijnstillers en haar achterkant leek steeds minder te worden. Ze viel steeds vaker om en toen dat bij het uitlaten gebeurde kreeg ze haar achterpoten niet meer onder haar lijf. Wim heeft haar daarbij moeten helpen en dat deed haar pijn! Dus ondanks de pijnstillers gilde ze van de pijn. Dat was voor ons over de grens omdat wij het niet meer "hondwaardig" vonden. We

hebben Leyka oude eigenaar ingelicht en hij is nog afscheid komen nemen. Op woensdag is Wim met Leyka én Jente naar Ede gereden om Leyka in te laten slapen bij onze vertrouwde dierenarts. Jente was mee als steun voor Leyka maar ook omdat we de ervaring hebben dat het goed is voor de achter gebleven hond om te weten dat haar vriendin er niet meer is. Leyka is heel rustig ingeslapen en Jente wist eerder dan de dierenarts dat ze was overleden. Eén keer snuffelen en het was duidelijk voor Jente. En dat is dan eigenlijk toch ook weer mooi....

Afgelopen week is er een kanarie dood gegaan. Ik weet niet hoe oud hij was, maar ik moet heel eerlijk zeggen dat ik daar niet door van slag ben hoor; ik heb geen emotionele band met de kanaries. Er zal weer een nieuwe bij komen in de volière en dan geniet ik weer van het gezang.

Waar ik wel van ben geschrokken is dat gisteren onze waterschildpad Loes is boven komen drijven. In maart hadden we haar al een keer of 3 op haar rug in de vijver zien liggen. We hebben haar opgevist, op de rand gezet en later was ze dan toch weer ondergedoken. Maar de laatste paar weken miste ik haar al. Normaal komt ze altijd in april weer boven water en dat gebeurde nu niet. Omdat deze vijver groter is dan het vijvertje in Ede dacht ik dat het misschien kouder was waardoor ze later boven kwam, maar kennelijk is er toch iets niet goed met haar gegaan. Overlijden van ouderdom is bijna onmogelijk want volgens mij kunnen waterschildpadden ook behoorlijk oud worden dus misschien is deze vijver toch minder geschikt voor haar geweest. Het was niet fijn om haar gisteren te zien drijven want ze zag er niet helemaal "fris" meer uit..... Ik heb haar zeker 10 jaar gehad dus dat was wel verdrietig.