Pirouettes

Op verzoek van mijn broer die behoefte heeft aan een vrolijk/positief verhaal...en dan had ik het nog niet eens gehad over een schreeuwende, krolse Tess, die ons `s nachts wakker hield....en over Max die daardoor erg onrustig werd in de gang beneden...schrijf ik vandaag een leuk verhaal want ik heb ook heus wel wat leuks te vertellen:-) Ik ga het hebben over de pirouettes die ik heb gedraaid met Dublin in het bos.

Vorige week ben ik nl. voor het eerst met Dublin naar het bos geweest. Spannend natuurlijk maar achter Astrid op Amos aan moest dat gaan lukken:-) Het bleek toen duidelijk dat Dublin maar één stand kent in het bos en dat is de "turbo- stand". Hij was in het bos en liet duidelijk zien dat hij gewend was om dan gelijk te gaan scheuren. Dat betekend dus dat hij"ge-her-programmeerd" moet worden op de "relax-stand". Het meisje dat Dublin voor mij had noemde Dublin ook "Turbo" en dat zegt genoeg. De manier om een paard te laten zien dat het ook rustig kan is....pirouetjes draaien. Iedere keer als hij maar denkt harder te moeten gaan lopen draai je hem op een klein rondje zodat hij - dat is althans de verwachting- door gaat krijgen dat harder gaan betekend dat hij weeeeer op zo`n vervelend rondje moet. Nou dat kwartje viel die dag nog niet, dus ben ik een uur bezig geweest met heel erg veel pirouettes draaien. Soms wilde hij gelijk vanuit een rondje gelijk weer aanzetten tot draf en dat betekend dan dat je dus gewoon doordraait. Astrid moest dan even stoppen met Amos want anders raakte we achterop wat weer betekende dat Dublin vond dat hij harder moest om Amos in te halen. Wat een groot voordeel is van Dublin is dat hij fantastisch zit. Daarom is dit ook een positief verhaal. Het lijkt alsof het niet leuk was om met hem buiten te zijn, maar dat was niet zo, het was wel leuk!! Natuurlijk zou ik liever in een lekker rustig tempootje door het bos hebben gestapt, maar het feit dat hij zo makkelijk te draaien is én zo ontzettend lekker zit, maakt dat ik weet dat het goed gaat komen. Je kunt een paard wat is geprogrammeerd om hard te gaan, niet kwalijk nemen dat hij denkt dat dit altijd de bedoeling is. Het betekend dat wij voorlopig alleen maar rustig gaan stappen in het bos totdat hij door heeft dat het op die manier ook kan en dan gaan we verder opbouwen met een voorzichtig drafje.Toen we terug waren bij stal was Dublin- in tegenstelling tot Amos- helemaal nat van het zweet, zo druk had hij zich gemaakt. Dus mocht hij nog lekker even rollen in het zand van de bak en daarna lekker op stal met een flinke hoeveelheid hooi.
Ik heb echt het gevoel dat ik in Dublin MIJN paard heb gevonden. Hij is lief, rustig, stabiel, zit heerlijk en pikt dingen heel snel op. Kortom; Dublin maakt me blij:-)

Konijnen ellende....

Tja.......iedereen zal zich wel weer een "rotje" gaan lachen, maar het is weer wat met het konijnenpension. Er zijn maar 2 dwerg konijntjes aan het logeren, maar.....wat kunnen die voor een ellende zorgen zeg. Het zijn 2 ongecastreerde mannetjes met de lente in hun bol. Ze zitten dus constant achter elkaar aan en er wordt ook druk gedekt. Ik hoef ws. niet uit te leggen wat dat voor resultaat geeft, hoe ze eruit zien en hoe ze ruiken..........
Door al dat gejaag achter elkaar aan was het erg onrustig in het hok. Ook werd er flink gestampt want ze waren het er allebei niet mee eens dat de ander ze wilde dekken. Kortom, het was een lawaai vanjewelste in het hok en dat ging natuurlijk `s nachts ook heftig door. De eerste nacht hadden alleen Lex en ik daar last van, maar de volgende nacht waren Bas en Samenda hier en Bas zijn kamer ligt pal naast het pension. Drie maal raden.....Bas woest zijn bed uit...of we er wat aan wilden doen anders deed hij het wel! Stoom uit zijn oren.
Dus wij het bed uit en de oplossing leek; de twee konijnen in het hok van onze eigen cavia`s- de grond is daar met stenen en dat klinkt niet zo als hout, was ons idee. Alles verhuisd, zie je het voor je; pikkedonker buiten en daar sluipen wij zo zacht mogelijk rond, snel aangekleed, haren op stand gevaarlijk; luid piepende cavia`s die ineens worden gegrepen om te verhuizen......dus......de buurvrouw voor het raam want die hoorde "onraad".
Terug in bed hoorden we nog gestamp, maar wel veel minder:-)
De volgende dag staat de buurvrouw op de stoep want ze heeft de hele nacht niet kunnen slapen van lawaai makende konijnen grrrrrrrrrrrrr Gelukkig is ze niet boos, maar ik beloof haar natuurlijk wel dat ze de komende nachten geen last meer zullen hebben van deze konijnen. De buurman was er nl. ook wakker van geworden en hij hoort NOOIT wat....
Je kunt je voorstellen dat er druk overleg is gepleegd tussen Lex en mij en ook daar ga ik niet verder op in. Laat ik zeggen dat dit overleg enigszins verhit plaats vond.
Nu zitten onze cavia`s weer in hun eigen hok en dus hebben de buren weer rust. De konijnen zitten weer in het pension, maar nu op de grond voor de hokken. Dat zijn nl. ook stenen en daarop hoor je het gestamp niet. Ze kunnen ook niet tegen de houten hokken stampen want die zijn helemaal behangen met dekens. Ze hebben nu de ruimte en ze kunnen elkaar daardoor ontwijken waardoor het gestamp zowiezo minder is geworden. Ze blijken wel enorm hoog te kunnen springen dus elke afzetting die Lex wilde maken om hun ruimte wat te beperken( het wordt nl. vreselijk vies doordat ze tegen die dekens sproeien ed.) wordt met gemak overwonnen. Nu zitten we dus met 2 vies uitziende, stinkende, tevreden konijnen die heerlijk lopen rond te rennen en dat allemaal voor 3 euro pensiongeld pk per dag:-))

De afspraak tussen Lex en mij is dat deze konijnen niet meer mogen komen tenzij ze zijn gecastreerd en dan moeten ze eerst komen proef logeren. Je kunt toch van te voren nooit vermoeden dat twee konijntjes zo veel overlast kunnen geven, je `s nachts uit je bed kunnen halen, dat je buurvrouw op de stoep staat en dat het "een klein beetje stress" op zou leveren tussen Lex en mij??!!Op zo`n moment worden er `s nachts gesprekken gevoerd of dit het allemaal wel waard is. Ook wordt me dan iedere keer gevraagd waarom hij( Lex dus) niet gewoon op een vrouw is gevallen die niet van dieren houdt. Gelukkig komt daar steeds weer achteraan dat hij houdt van deze gekke vrouw( ik dus)

Waar moet ik beginnen....

Het is al een poosje stil op mijn blog, maar dat is niet omdat er niets te vertellen is.....juist niet....ik weet niet waarmee ik moet beginnen.

Eerst maar het vervolgverhaal Fay en Nimah.
Zij zijn nog steeds hier en dat wordt er niet leuker op. Fay is geregeld zo vreselijk gestresst dat ik sinds gisteren helemaal onder de krabben zit. Zij wilde de kattenkamer uit, maar Tess zat op de overloop. Tess is de grootste aanleiding voor stress, dus ik dacht Fay wel even tegen te houden. Nou dat heb ik geweten. Niet dat ze mij brobeerde te pakken hoor, maar door haar angst en geworstel om los te komen liep ik de nodige krabben op en dat doet zeer.....Uiteindelijk moest ik haar toch los laten want mijn hand en been zaten onder het bloed. Ik zat nl. op mijn knieeen en toen hakte ze ook nog even in mijn been. Arme ik.....of moet ik zeggen ARME FAY!! Zo zielig om te zien hoe ze verandert van een uitermate lieve poes in een bang monster. En dat eigenlijk vooral door Tess. Tess lijkt er plezier in te hebben om Fay constant op te zoeken om haar de stuipen op het lijf te jagen.
"Gelukkig" begint het nu op te schieten dat Fay en Nimah gaan verhuizen. Eigenlijk heb ik met de verhuizing van Nimah meer moeite dan met die van Fay. Voor Fay is het echt nodig dat zij op een rustig plkje terecht komt waar ze weer happpy kan zijn, maar dat Nimah mee gaat is best heel moeilijk. Ze zit op het moment constant op schoot en dat maakt dan wel duidelijk dat we een heel fijne poes kwijt raken. Ik hoop dat de dames het fantastisch gaan doen bij Daphne want als ik eenmaal maar heb gehoord dat ze hun plekje hebben gevonden dan kan ik ze los gaan laten.

Verder is Rana ziek. Zij heeft diaree en moet af en toe ook overgeven. Ondanks dat ze nu al een dag geen eten heeft gehad gaat het diaree hebben maar door. Ben er al in de nacht uit geweest om haar uit te laten want dan kan ze het niet meer ophouden. Heel zielig natuurlijk en ook voor mij want de meesten weten wel hoe ik `s nachts ben. Ze heeft nu pilletjes om haar darmen en maag wat tot rust te brengen en als dat niet helpt en ze heeft morgen nog diaree dan gaan we maar- weer eens- naar de dierenarts. Daar hebben ze een goeie patient aan ons want er is steeds een dier wat hun hulp nodig heeft. Gelukkig kan dat en is het meestal afdoende, maar het kost wel heel veel geld iedere keer. Maar....als je beesten hebt dan heb je die verantwoording er ook bij:-)
Ik hoop wel dat het snel verbeterd want diaree is niets voor Rana. Normaal heeft juist Rana een darmstelsel wat wel geasfalteerd moet zijn want wat ze ook eet- aarde, paardenpoep, konijnenkeutels, pollen gras- ze heeft NOOIT diaree. Ze is ook erg magertjes geworden en dat geeft wel zorgen. Over 4 dagen wordt deze dame alweer 10 en we moeten er natuurlijk niet aan denken dat dit het begin is van "gekke dingen".

Nimah en Fay

Vandaag heb ik het gehoord; Nimah en Fay gaan verhuizen. Begin maart is het zover want degene waar ze naar toe gaan verhuisd aan het eind van februari. Dan is het natuurlijk niet logisch dat ze nu al zouden verhuizen en dan, als ze net een beetje gewend zijn, weer moeten verhuizen. Nu kan ik dus aan het idee gaan wennen dat straks mijn 2 "oudste" poezen niet meer hier wonen. Dat ik zekerheid heb dat ze een goed nieuw huis krijgen is natuurlijk helemaal goed, maar ik zal ze wel missen. Nimah en Fay betekenen veel voor me en ook hebben ze veel betekend voor mijn cattery; Nimah is mijn eerste fokpoes, de moeder van Fay en de oma van Kioni. Gelukkig heb ik Kioni aan gehouden uit het laatste nest want nu kan ik toch verder met een poes uit mijn eigen lijn en uit Nimah en Fay.
Dat Nimah mee gaat met Fay is omdat Daphne waar ze naar toe gaan 40u werkt en dan zou het sneu voor Fay zijn als ze heel veel alleen zou zijn. Nu is Nimah mee als maatje voor overdag en `s avonds kunnen de dames dan lekker genieten van het gezelschap van Daphne. Reken maar dat zij 2 zeer aanhalige dames in huis krijgt want beide Abessijne dames zijn heerlijke poezen en ze zullen dan ook nog veel plezier aan Daphne gaan geven. Daar ben ik van overtuigd:-)