Bulletje en Blauwtje....

Dat waren de namen van de kittens tijdens de zorgelijk periode rondom de kittens, maar vanaf noemen we ze gewoon Miyak en Camaro want dat verdienen ze. Ze zijn nu namelijk gewone kittens die hun wereld aan het ontdekken zijn vanuit hun "kist". 

Vorige week heb ik ze naar beneden verhuisd omdat ze lieten zien dat ze het zonder medicijnen ook goed bleven doen. Het werd tijd om ze een groter verblijf te geven en ze te laten kennis maken met het leven beneden met alle geluiden daar. Natuurlijk komen dan ook de andere katten in beeld en af en toe komt er een hondenkop over de rand van de kist hangen. 

Beide mannen zijn nog klein voor hun leeftijd en ook hun ontwikkeling loopt nog een week achter maar het is wel duidelijk dat ze niet verder achterop raken maar echt goed groeien en steeds meer gaan ondernemen. Het is zo gezellig om ze naast de bank te hebben staan. Kunnen ze je met hun eigenwijze koppies zo grappig aankijken. Normaal zouden ze rond deze tijd uit de kist komen rollen maar ik verwacht dat dat over een weekje gaat gebeuren. Wel fijn hoor, dat ze nog even wachten, met zo`n wit klein monstertje wat hier rond loopt. Flicka is erg gericht op de katten en rent ze regelmatig achterna. Met zulke klein hummels als Miyak en Camaro moet ik daar niet aan denken. In de deuropening van de huiskamer zit een hekje zodat Flicka niet zomaar de kamer in kan rennen en de katten een goeie ontsnap mogelijkheid hebben.Zo weet ik zeker dat ze niet op een onbewaakt moment in de kamer gaat zitten plassen( daar hebben we het voor gemonteerd), maar het is dus gelijk een beveiliging voor de katten en kittens.

Ondertussen leert Flicka een hoop over de omgang met katten. Bibi lijkt krols te worden en ze zoekt Flicka steeds op om tegenaan te kroelen. Dat vind Flicka geweldig maar als ze te enthousiast wordt krijgt ze klappen van Bibi. Zo grappig om te zien hoe een "voorzichtige" poes als Bibi een held wordt door het hebben van kittens. Ook heb ik gezien dat Flicka een flinke pets kreeg, op haar kop, van Pebbles. Flicka rende piepend weg, dus het was raak haha En dan Flicka en Iejoor.....dat worden vrienden! Ze zoeken elkaar op en we zien ze echt samen spelen en ontdekken hoe dat het beste gaat samen. Zo geweldig leuk om te zien. Een heel goed leerproces voor Flicka en ik hoop dat ze wat manieren heeft geleerd voordat ze de kittens tegen gaat komen. Maar dat komt goed hoor.....ik houd ze echt wel in de gaten.

Nog meer goed nieuws....

Sinds vorige week zaterdag is ons ijsbeertje in huis. Onze nieuwe pup; Flicka is een Zwitserse Witte herder en ze is zacht en wollig. Zo super schattig met haar zwarte pigment dat we haar een ijsbeertje vinden.

Flicka komt bij dezelfde fokker vandaan als waar we Jente hebben gekocht en dus noemen we ze zusjes. Jente gedraagd zich ook echt als grote zus; om mee te spelen, door beschermd te worden en af en toe een snauw te krijgen omdat je moet ophouden met in haar lip te happen oid. Dan zie je Flicka wegrennen met veel gepiep en twee minuten later zoekt ze Jente weer op haha Echt een witte herder hoor, schreeuwen alsof je wat wordt aangedaan en dan binnen heel korte tijd herstellen. Als je dat niet kent dan schrik je je wild maar ze is gewoon een "drama-queen".

We zijn echt super blij om te zien hoe snel Flicka zich heeft aangepast aan haar nieuwe thuis. De eeerste nacht sliep ze gelijk al door. Natuurlijk scheelt het dat Jente in de gang naast haar bench ligt, maar dan nog vind ik het opvallend hoe makkelijk het gaat. Ze slaapt meestal van 23u tot 8u, dus dat is perfect. En dat zet zich binnen ook al goed door in het zindelijk worden want dat gaat ook al heel goed. Gisteren ging ze piepen bij de voordeur. Ik was net met haar naar buiten geweest dus dacht dat het wel niets zou zijn, maar ben toch met haar naar buiten gegaan. En jawel hoor, gelijk poepen en plassen. Wat een slimme meid!

De eerste week namen we Flicka los mee naar buiten. En dan is het zo grappig om te zien hoe zo`n hummel dicht bij je in de buurt blijft. Dat hoort natuurlijk ook echt wel bij een herder(tje) én wij zijn bekend en dus veilig. Nu heeft ze een tuigje om en loopt ze al heel goed aan de lijn want ze hobbeld gewoon achter Jente aan. Waar Jente gaat, gaat Flicka. 

De grootste klus is natuurlijk om haar op te voeden, het woordje nee te leren, alles te belonen wat ze goed doet, haar af te leren overal in te bijten en te leren om alleen te zijn. Dat laatste gaat al heel goed. Ze is natuurlijk ook niet echt alleen want Jente is bij haar, maar we kunnen al 2 uurtjes weg zijn zonder dat ze zit te schreeuwen of haar benchje bevuild. Ook buiten hebben we een soort van "hok" voor ze gemaakt. Als we buiten zijn- met dit mooie weer leven we echt buiten- dan kunnen ze daarin als we bijv naar stal moeten. Ook dat gaat heel goed. Even piepen als we weglopen maar zo gauw ze ons niet meer hoort is ze stil. 

En het woordje NEE lijkt ze ook al aardig te snappen. Ze loopt in de tuin tussen de planten en dat mag niet. Ook als je dan van een afstandje nee zegt.....luisterd ze soms haha. Maar toch zien we goed dat ze het al begint te snappen. En dan prijzen we haar natuurlijk de hemel in. Het is niet te geloven wat Flicka allemaal al heeft ze geleerd in anderhalve week. Wat een GEWELDIGE pup. Marianne bedankt voor dit witte wondertje <3

Goed nieuws

Wat is het fijn om goed nieuws te kunnen brengen. We zijn nu heel wat dagen verder na het vorige blog en de kerels doen het nog steeds goed. Ik vind ze niet hard groeien, maar ze groeien wel. Een week geleden ben ik gestopt met de antibiotioca en dat vond ik ontzettend spannend; gaan we het herstel door zien zetten óf gaan ze weer achteruit.... Gelukkig dat eerste.

Wat ik ook merk is dat ze echt achter lopen in ontwikkeling. Waar sommige kittens al uit de doos komen rollen na 3 weken zijn deze twee nog aan het leren om stevig op de pootjes te staan. Maar ze ontwikkelen zich wel en dat is belangrijk. Natuurlijk is er de afgelopen tijd veel energie naar het ziek zijn én het hestel gegaan. 

De eerste dagen na het stoppen met de antibiotica durfde ik nog steeds amper in de doos te kijken, bang om achteruitgang te zien. Nu is dat gelukkig minder en kan ik met plezier naar hun activiteiten kijken. Daarom durfde ik ook geen foto te maken. Als ik nu op mijn telefoon de foto van Bibi met haar kittens, nog allemaal bij haar, langs zie komen word ik daar nog verdrietig van. 

Tjonge, wat heeft dit nest veel bij me los gemaakt. Ik roep altijd dat ik behoorlijk nuchter ben en dat ik goed kan relativeren door ergere dingen tegenover mijn eigen verdrietige dingen te zetten, maar.....dat lukte me in dit geval echt niet, wat een verdriet. Daar werkt zeker aan mee dat het nog steeds niet duidelijk is waardoor het is gekomen. Dat het om een bacterie gaat is duidelijk, dat de bacterie behalve in de longen ook in de hersenen en lever werd aangetroffen is ook al duidelijk geworden uit de autopsie, maar hoe dat heeft kunnen gebeuren?? 

Aankomende donderdag ga ik met Bibi naar de dierenarts om een vaginaal swapp te laten maken. Misschien kunnen we achterhalen of Bibi de bacterie draagt. De dierenarts hoopt ook dat dan alle resultaten van de sectie binnen zijn. En dan moet ik er ook nog rekening mee houden dat nooit duidelijk zal worden wat de oorzaak is geweest. Misschien domme pech dat deze bacterie heeft kunnen toeslaan. 

Ik ben altijd heel hygienisch bezig rondom een nest en dat zal ik bij een volgend nest alleen nog maar meer in de gaten houden. Alles wat ik kan doen om zo`n drama te voorkomen, zal ik niet nalaten te doen.

Ik heb het wel aangedurfd om de jongens hun naam te geven. Het blauwe katertje heet Miyak en het wildkleur katertje Camaro. Het thema is; binnenvaartschepen, die we in onze nieuwe woonplaats `s-Gravendeel, op de Kil hebben zien varen.

Afhankelijk van de uitslag van de autopsie besluit ik of ik één van de jongens ga houden en ik moet zeggen dat mijn voorkeur nu uitgaat naar Camaro. Hij is zo prachtig donker getekend en zal absoluut een waardige opvolger van zijn vader zijn!