vervolg over Max

Ik ben nog steeds enthousiast over de nieuwe medicatie voor Max. Hij kijkt weer blij uit zijn ogen en het is duidelijk dat hij zich veel beter voelt. Dat is gelijk ook het nadeel van deze medicijnen; hij voelt zich goed en overschat zichzelf daardoor nogal. Maar.....ik heb liever dat Max zich goed voelt, geniet van even een sprintje trekken of achter een balletje aanrennen....en zich daarbij forceren, dan dat hij zich niet lekker voelt, daardoor rustiger is en de boel niet forceert. Ik ga voor kwaliteit ook als dat ten kosten gaat van de tijd die hij nog heeft. Hij ziet er weer uit als zichzelf en ik geniet weer van zijn mooie statige kop......voor zolang hij nog heeft.......






Ik ben er helemaal zeker van; Bibi is drachtig van Arun. Ze

lag net heerlijk in het zonnetje op tafel en toen heb ik even ongegeneerd naar haar tepeltjes kunnen kijken. Dat zijn geen tepeltjes meer, maar tepels en ze zijn knalroze. Ik heb er zo`n zin in, eindelijk weer eens kittens in huis. Ik verwacht de kittens niet eerder dan aan het eind van februari. Dat wordt spannend. De eerste kittens van zowel Bibi als Arun. Stiekem hoop ik op in ieder geval 1 fawn gekleurd kitten want dan zou ik dat graag willen houden. Zou ik dan eindelijk een keer een "Bahir Darretje" in huis krijgen? Tot nu toe zijn mijn kittens altijd verkocht. Alleen in een ver verleden heb ik van mijn eerste nestje met Nimah een fawn poesje aangehouden; Jazz Fay of Bahir Dar. Fay is later met haar moeder samen verhuisd naar onze dierenarts van destijds Daphne.

Max

Het lijkt bijna onmogelijk maar Max fleurt op!!
Hij lijkt goed te reageren op de nieuwe pijnstillers....vanavond stond hij zelfs voor Wim om te vragen naar buiten te gaan. Buiten liep hij te genieten. Natuurlijk kan hij nu niet ineens kilometers lopen maar hij heeft duidelijk een lekkerder gevoel. Misschien doen zijn darmen minder pijn of raar en geeft dat een gevoel van opluchting.....
Wat het ook is.....het is zo mooi om te zien dat zoiets "simpels"als het veranderen van medicatie zoveel kan betekenen. Wat ben ik blij dat de dierenarts met deze optie is gekomen. Want mijn grote, witte vriend missen.....dat wil ik echt nog niet. Niet zolang Max er nog lol in heeft!

Deze foto is niet recent maar wat een mooie man is Max. De vriendelijkheid straalt van hem af.

en ik ga weer verder

Gisteren ben ik met Max naar de dierenarts geweest.
De dierenarts kon ook zien dat hij erg achteruit was gegaan en voelde in zijn ruggengraat en in zijn heupen flink wat gevoeligheid. Open en eerlijk met haar gesproken en hij krijgt nu andere pijnstillers. Die zijn meer gericht op de botten én het zou beter zijn voor zijn maag en darmen. We hebben afgesproken dat dit de laatste optie is. Mocht hij het er beter op doen dan ga ik natuurlijk door en mocht het niet aanslaan dan zal ik hem in laten slapen......

Verder over Kytah want daar is juist veel leuk nieuws er te melden. Kytah doet dingen die ik absoluut nog niet had verwacht van haar. Ze loopt mee op straat en wie had dat gedacht toen ze hier in september kwam en alleen maar bang onder de stoel lag te zijn. De verandering is gekomen toen ze loops werd. Kennelijk gaf dat haar een soort "boost"van vertrouwen in zichzelf want het was ongelofelijk hoeveel sterker ze toen werd. Ik merkte het bij het buiten zijn in de tuin, in haar gedrag ten opzichte van Jip en Max en ook naar mij toe werd ze opener en ze kon ineens ook meer aan. Dat was het moment dat ik dacht dat ze misschien wel met me de straat op zou durven. Ik ben begonnen met kleine stukjes buiten de veilige tuin en dat werden al snel stukjes wandelen naar het veld aan het eind van de straat en zelfs naar het park een paar straten verder. Jip loopt als een "blij ei"voor haar uit, dus dat geeft haar natuurlijk steun. Langzaamaan is ze gewend geraakt aan de geluiden van auto`s en brommers maar mensen blijven heel spannend. Ze ziet ze al in de verte en wordt dan onzeker of ze wel door durft te lopen. Dat is natuurlijk best lastig, maar ik probeer een beetje de

momenten uit te zoeken dat het niet zo druk is op straat( dus niet als de scholen uit gaan, maar wel tussen de middag en `s avonds). Ik hoop dat ze in de gaten krijgt dat die mensen niets van haar willen maar gewoon doorlopen/fietsen.

Sinds november heb ik een vriend en hij is veel hier thuis. Wim houdt ook erg van honden en vind het moeilijk dat Kytah zo veel tijd nodig heeft om vertrouwen in hem te krijgen. Ik denk dat haar trauma vooral met mannen te maken heeft en dus vraagt dat veel tijd en geduld van Wim. Maar....ze komt nu geregeld tevoorschijn onder de stoel vandaan, wandelt buiten ook mee als Wim mee gaat en zelfs zonder mij is ze nu een paar keer naar buiten geweest. Ik sta echt versteld van haar vermogen om zich te herstellen terwijl ze zoveel mee gemaakt moet hebben om zo te worden. Ik heb dan ook nog geen dag spijt van het feit dat ik haar in huis heb gehaald.

Het volgende wat we gaan oefenen is mee in de auto want in februari ga ik samen met Wim, Jip en Kytah een week naar Texel. Ik hoop natuurlijk dat Kytah daar ook enorm van kan gaan genieten. In die tijd is het niet echt druk op Texel en dus moet het wandelen door de duinen en over het strand toch gaan lukken. Ik heb er zin in!

en verder.....

Madara

Sinds september woont Madara hier. Madara is een nebelung in de kleur blue point en ik ben er echt weg van. Ze is zo`n plaatje om te zien! Ook mensen die hier op visite komen vinden haar allemaal erg mooi. Natuurlijk vallen haar geweldig mooie blauwe ogen erg op. Madara is een pittige tante. In het begin beet ze me veel maar dat is ondertussen een stuk afgenomen en ze is rustiger en liever geworden. Ze is dikke maatjes met Happy en die 2 zijn heel veel aan het spelen met elkaar. Ook is Madara vriendjes

Bibi en Madara

met Jip. Het is ongelofelijk om te zien wat Jip allemaal bij haar mag doen. Zeker nu Madara voor het eerst krols is, is ze veel bij Jip te vinden. Ze rollebolt voor Jip zijn neus om maar aandacht van hem te krijgen en hij sleept haar soms de hele kamer door haha Madara is nu nog te jong om gedekt te worden. Ze is geboren in juni dus ik moet nog even geduld hebben maar dan is Aziz hier om haar te dekken. Ik ben heel benieuwd hoe de kleintjes van Madara en Aziz zullen zijn. Een zekerheid is dat ze kortharig zijn, en dat ze wit beginnen. De "points" gaan pas later kleuren Er kunnen ook blauwe kittens geboren naast blue points, dus dat al weer een grote verrassing worden.

Max in een te klein mandje

Over Max heb ik minder goed nieuws. Max is mijn witte herder reu die ik zelf heb gefokt en is geboren in 2007. Hij is dus bijna 12 jaar en dat is steeds duidelijker te merken. Sinds november heeft hij "chronisch" pijnstillers want hij had duidelijk last van zijn voorpoten. Hij werd ook erg humeurig en vond de poezen en kleine kindjes niet meer leuk. Dat past helemaal niet bij Max en dus ben ik met hem naar de dierenarts gegaan. Zij zag ook dat hij niet goed liep en gaf aan dat de plek waar de pijn zit, de plek is waar botkanker meestal begint. Dat is dus niet zo`n goed bericht. Hij heeft vanaf die tijd pijnstillers en daar knapte hij ontzettend van op. De humeurigheid verdween en hij liep weer een stuk beter. Dat bewees dat hij pijn had gehad en ik was blij dat daar wat aan te doen was.

Mijn grote witte vriend Max

De laatste week( misschien al iets langer) zakt hij regelmatig door zijn achterpoten. Het lijkt dan alsof hij ze er niet onder gezet krijgt. Dat gebeurt soms als hij van de bank stapt maar ook onder het lopen. Dan wil hij best nog even een klein sprintje trekken maar later merk ik dan dat het niet gaat met zijn achterkant. Afgelopen maandag zag ik dat hij erg aan het likken van zijn "poepgat"was.
Toen ik zijn staart een stukje opzij trok om te kunnen kijken hoorde ik "borreltjes"en kwam er bloed naar buiten. Nu ben ik dus wel bang dat er behalve in zijn botten misschien ook kanker in zijn darmen zit. Ik ben heel blij dat hij geen pijn heeft, maar ik realiseer me wel dat hij nu echt aan zijn laatste stukje leven is begonnen. Ik laat geen grote ingrepen meer doen bij een herder van bijna 12 en ik ga daarom alleen nog voor comfort. Mocht ik het gevoel krijgen dat het voor Max niet leuk meer is dan zal ik de knoop doorhakken en hem in laten slapen. Wat zal ik mijn grote witte vriend dan missen zeg. Dan sluit ik de periode "witte herder"af..... die periode met Rana, Keli, Max én de nesten van Keli is zo`n prachtige periode geweest. Samen met Lex heb ik daar zo ontzettend van genoten. De bevallingen, pups in huis, de pupkopers én het terug komen van Max......weer iets wat ik deelde met Lex wat afgesloten zal worden......

Aziz

Aziz- die ik hierboven al even noem woont hier ook een paar maanden en is een Rus in de kleur blue point. Samen met Madara zal hij mee helpen aan het ontwikkelen van het ras in opbouw de "Pica Blu". Omdat Aziz geslachtsrijp is, en ik niet zit te wachten op ongeplande nestjes( met Somali Bibi of de te jonge Madara), woont Aziz in het katerverblijf. Hij woont daar samen met Arun en Fynn is

Madara en Aziz

daar ook meestal. Geen ongezellig bestaan dus voor deze mannen want ze hebben elkaar. Hopelijk komt er binnenkort een keer een poes om gedekt te worden door Aziz. tenslotte is dat toch waarvoor hij in het katerverblijf woont en niet in huis.

Ongelofelijk.....

....dat ik zo lang niet op mijn blog heb geschreven. Meestal is dat geen goed teken en dat klopt....het ontbrak mij totaal aan energie om verhaaltjes te verzinnen/schrijven. Maar er is natuurlijk van alles gebeurt en dus zal ik proberen jullie weer zo ver op de hoogte te brengen dat het weer helemaal actueel is.

Kip Joos bleek een haan te zijn. Hij was niet lief tegen mijn konijnen en andere kipje Toos en dus heb ik hem op Marktplaats gezet om gratis af te halen. Hij was nl ook nog eens ontzettend groot en paste niet in het hok bij Toos, Koos en Roos. Hij is opgehaald door een man met veel ruimte voor zijn dieren. Deze meneer heeft heel veel grote hennen en Joos is daar nu om hopelijk te zorgen voor kuikens. Al met al is hij dus goed terecht gekomen! Ik heb zelfs nog foto`s gekregen van Joos in zijn nieuwe verblijf.

Bibi en Arun

Omdat ik mijn Oekraïense Somali meisje Bibi maar niet krols zag worden heb ik haar na de kerst bij Arun laten lopen. Natuurlijk is dat niet ideaal want dan weet ik niet precies wanneer ze gedekt zal zijn, maar ik weet wel zeker dat Arun het merkt als Bibi krols is en dus ga ik voor de optie. Op 6 januari ontdekte ik korstjes in de nek van Bibi en dus weet ik nu zeker dat ze gedekt is. Het blijft een beetje een verrassing wanneer ze precies moet bevallen, maar dat is in ieder geval ná mijn vakantie naar Texel in februari want daar heb ik- natuurlijk- rekening mee gehouden. Ik kijk er naar uit om weer eens kittens in huis te hebben want daar word ik altijd erg blij van.

Bibi en Arun

Op het moment heeft Arun een prachtig poesje te logeren om dor hem gedekt te worden en vandaag heb ik wat geschreeuw gehoord, dus ik denk dat er dekkingen hebben plaats gevonden. Hopelijk hoor ik over een week of 3 dat Eloïse drachtig is.
Er staat nog een dekking voor Arun gepland en dat is natuurlijk erg leuk. Arun zal niet zo lang kater blijven omdat er ondertussen een nieuwe wildkleur kater hier is komen wonen.

Happy

ondeugende happy

Happy is de nieuwe wildkleur Somali kater die hier sinds december woont. Happy komt uit Frankrijk en is een prachtige en lieve jonge kater. Hij is eigendom van een bevriende fokker maar zij heeft geen kater verblijf om Happy apart in te laten wonen en in huis heeft ze al 2 katers. Ik heb die ruimte wel en dus zijn we een "samenwerkingsverband" aangegaan zodat er toch weer een kater met nieuwe genen naar Nederland kon komen. Dat is hard nodig want er zijn niet zo veel Somali`s en zeker geen dekkende katers. De afspraak met de fokker van Happy is dat we met 3 fokkers gebruik mogen
maken van dekkingen van Happy. Dat betekend dus dat we op die manier nieuwe genen inbrengen in het Somali bestand. Wij 3en mogen ook een kitten aanhouden om verder mee te fokken en dan mogen we onze eigen regels aanhouden. Ik hoop dus dat ik op termijn een mooie zoon van Happy kan houden die zijn vader zal opvolgen als dekkater.