Joepie, een paard

Tja velen van jullie zullen verbaast zijn, anderen weer niet want die weten al dat ik een ietsjepietsje veranderlijk mens ben:-))
Gisteren ben ik naar twee paarden wezen kijken; `s morgens naar een lieve, bruine e-pony en `s middags naar een bonte kruising van een tinker/KWPN-er. De pony van `s morgens was een heel erg lief dier. Je kon hem zo poetsen, hoefjes krabben en een zadel opleggen. Alleen toen was er een probleem. Astrid reed hem als eerste en had het al snel door; deze pony was kreupel. Heel vervelend voor zijn eigenaresse( een jonge meid) en voor ons. Zijn karakter was prima, maar zo wil je natuurlijk geen pony kopen. Helaas zijn we daar dus weer weg gegaan zonder de beslissing hem te kopen.

Maar.....`s middags waren we bij Turbo- officiële naam Dublin- en die was prachtig. Echt mijn type; grof, bont, veel manen en een prachtige volle, twee kleurige staart. Een groot hoofd met een stel lieve, wijze ogen erin. Natuurlijk is ook nu Astrid eerst gaan rijden die nu een paar minuten al het gevoel had dat wij maar even moesten gaan koffie drinken.....zo lekker zat ze op Dublin( de naam Turbo vergeten we heel snel). Het was even wennen toen ik op Dublin zat want hij is heel gevoelig voor wat je doet. Teugels niet te strak en hem in zijn waarde laten was het advies wat ik kreeg van zijn eigenaresse en dat werkte heel erg goed. Als hij iets te hard ging lopen en ik kwam naar voren ging hij nog harder, ging ik netjes op mijn kont zitten en de teugels niet te strak.....kwam hij weer in een net tempo. Echt een paard dus wat laat zien hoe het hoort en precies passend bij onze( Astrid, Sieneke- mijn voormalige bijrijdster, die nu ook een eigen paardje heeft-en mijn) inzichten hoe je hoort paard te rijden. Volgens zijn eigenaresse zou Dublin ook echt een paard zijn wat het goed doet op een bit-loos hoofdstel en daar ik niet anders meer wil, is dat natuurlijk fantastisch. Toch nog even de ruimte genomen om er even over na te denken, maar eigenlijk wist ik het al....Dublin wordt mijn nieuwe maat(je).

Vanmorgen heb ik gebeld om te vertellen dat ik ga voor Dublin en hij zal zo snel mogelijk verhuizen van Otterlo- waar hij nu woont- naar Lunteren waar hij straks lekker een mooie stal krijgt bij de 5 andere paarden die er staan. Ik denk dat ik heel veel kan leren van Dublin en dat we erg veel plezier van elkaar kunnen gaan krijgen. IK HEB ER ZIN IN!!

Nowa

Sinds gisteren hebben we Nowa te logeren. Nowa is een pup uit het laatste nest van Keli. Hij heette bij ons Sido en was de grootste reu in het nest. Hij is nu 3 maanden en tjonge wat is hij groot. Een stel voorpoten waar je""u"tegen zegt en verder prachtig gebouwd met een mooie kop erop. Maar het allerbelangrijkste; Wat een lieve hond!! Zo relaxed kwam hij hier binnen stappen. Hij herkende duidelijk zijn geboorte huis én de honden en mensen hier. Heel enthousiast was hij tegen mij. Springen, likken en duidelijk blij me te zien:-). Fijn voor zijn baasje Karin, die het toch best een beetje moeilijk vond om hem te brengen. Moet je je hond(je) wat je eigenlijk nog maar kort hebt( hij is eind september naar hen toe verhuisd) alweer weg brengen voor een logeerpartij, maar.....na deze enthousiast reactie was de twijfel of het goed zou gaan wel weg bij Karin.
Ik moet zeggen dat Keli ook vrij rustig op hem reageerde. Natuurlijk moest ze weer even laten zien dat ze nog steeds het respect verdiend dat ze als moeder verwacht, maar kennelijk reageerde Nowa goed want het was al heel snel klaar.
`s Middags zag ik Nowa zelfs spelen met Keli en dat komt bijna nooit voor. Keli "verlaagd" zich niet tot spelen met één van haar kinderen en nu dus wel. Dat heeft volgens mij alles te maken met de manier waarop Nowa zich laat zien.....wat een heerlijke hond:-)
Ook toen Lex tussen de middag thuis kwam om Nowa te zien was Nowa weer helemaal blij en enthousiast.


Dit is Nowa vlak voordat hij hier vertrok. Ik zal ook nog een foto maken hoe hij er nu uit ziet.

`s Middags ben ik met het hele spul in het autootje naar het bos gereden om ze lekker even te laten dollen. Keli en Max waren natuurlijk heerlijk aan het rennen en ravotten, Rana snuffelde lekker in mijn buurt om zich heen en Nowa huppelde met me mee over het pad. Hij rende af en toe even achter Keli en Max aan, maar kwam al heel snel bij me terug. Zeker als ik even op mijn hurken ging zitten om hem terug te roepen. En dan kwam hij kwispelend en blij mijn kant weer op rennen.
Na Steffi( het teefje uit het laatste nest) was Nowa(Sido) mijn favoriete pup en dat maakt hij zeker waar:-)Ik val nou eenmaal altijd voor de grootste en meest "lompe" pups in het nest en als je deze beer ziet....groot is hij zeker. Lomp durf ik niet te zeggen want Karin leest dit blog ook.

En dit is NOWA nu

Er is wel een "minpuntje": Nowa herinnerd zich ook nog heel goed dat hij hier in huis altijd mocht plassen en poepen. Dat dit alleen voor jonge pupjes geldt is -nog- niet tot hem door gedrongen en dus plast en poept hij vrolijk van zich af. Niet heel erg hoor, hij is pas 3 maanden en snapt het gewoon nog niet helemaal. De herinnering is natuurlijk van nog niet zo lang geleden want thuis is hij wel zo goed als zindelijk. Hij probeerde gisteren ook bij Keli te drinken. Ging op zoek naar Keli`s tepels en dat was niet zo slim. Keli was daar duidelijk niet van gediend en dus werd hij weg gesnauwd. Dit maakt wel duidlijk dat hij zich hier in huis weer "puppy" voelt en dat vergeven we hem met liefde:-)

Kleine poezies

Het gaat heel erg goed met de kleine poezies. Ze groeien als kool. Kioni en Stavros van Fay zijn nu zes en halve week en zijn al behoorlijk ondernemend. Jima en Goba van Nimah worden dit weekend ook al weer 4 weken. Zij zijn nog veel in het mandje bij mama en slapen nog steeds erg veel, maar ook zij gaan de wereld steeds meer ontdekken nu ze overdag beneden in de huiskamer zijn.
Het mandje stat in de bench en ook een kleine kattenbakje en het eten en drinken staan erin. Dit omdat de honden anders de kattenbak leeg eten bllluuuhhh, het eten en drinken zo nodig moeten opmaken en de bench is er vooral om de kittens rust te geven. De honden zijn nogal geïnteresseerd in het kleine spul en daar zijn ze niet altijd van gediend. Jima en Goba maken vanuit de bench- die overigens wel op een kiertje staat- kennis met de drukte van ons huishouden. Kioni en Stavros gaan zelf op zoek naar veilige plekjes en natuurlijk is de la van de secretaire alweer ontdekt als heerlijk veilig plekje.
Het is grappig om Kioni en Stavros door de kamet te zien huppelen. Ze zijn steeds op zoek naar leuke dingen om mee te spelen en zelf een pluisje is al genoeg om er schijnaanvallen op te doen:-) Ook Tess( voorheen Senne) vind het erg leuk om met haar "broertje en zusje" te spelen en dat gaat niet altijd even zachtzinnig, maar ze regelen het zelf wel. Ik laat ze maar gaan en hoop dat Kioni en Tess het erg goed met elkaar kunnen vinden want tenslotte is Kioni straks Tess haar maatje.


Even over Tess( voorheen Senne). We kwamen erachter dat we allemaal niet echt aan deze naam kunnen wennen ondanks dat we het wel een hele mooie naam vinden. Het past gewoon niet bij het karakter van Tess en dus hebben we haar deze week omgedoopt tot Tess

Lang geleden....

Tja, alweer meer dan een eek geleden dat ik een verhaaltje maakte....Ik had niet zo veel zin om wat te verzinnen om te vertellen. Er wordt heel veel naar de gezondheid van Keli geïnformeerd en dus ben ik al veel bezig om over haar te schrijven en kwam ik er niet toe om dat ook hier nog eens te doen.
Maar omdat jullie mijn verhaaltjes natuurlijk vreselijk missen.....doe ik vandaag weer een poging om wat gezelligs te schrijven.

Met Keli gaat het een stuk beter, ze eet goed, is veel fitter, gaat weer mee naar het bos en ze is ook al weer wat dikker geworden. Als je haar nu ziet zou je niet zeggen dat ze ziek is- geweest- en dat ze net een nest de deur uit heeft. Vrijdag gaan we weer naar de dierenarts om bloed te prikken en dan zien we of de leverwaardes ook zijn verbeterd. Dat blijft nog heel spannend, maar zou natuurlijk geweldig zijn. Zeker omdat we een lang weekend weg gaan- Lex en ik gaan naar Leeuwarden- en Jesssie is thuis om op de beesten te passen. Dan moet ze er natuurlijk geen extra zorg over Keli bij hebben, maar daar ziet het nu niet naar uit:-)

Met de kleine poesjes: Kioni, Stavros, Goba en Jima gaat het heel erg goed. Kioni en Stavros rennen al rond in de kattenkamer en daar genieten ze duidelijk van. Ze worden steeds vrijer en ondernemender en dat is erg leuk om te zien. Als je in de kattenkamer gaat zitten kun je je goed vermaken met het kijken naar het kleine spul. Jima en Goba liggen nog veel in het mandje, maar ook zij doen al pogingen om rond te waggelen en die zullen volgende week ook wel gaan ontdekken dat de wereld groter is dan alleen het mandje.
Zaterdag zijn de eerste kittenkopers geweest. Zij kwamen voor Stavros en werden gelukkig helemaal verliefd op hem! Over een week of 3 komen ze weer kijken en dan zullen ze niet weten wat ze zien. Na het weekend ga ik de kleintjes overdag naar beneden halen. De bench staat al klaar zodat ze op een veilige plek "de kat uit de boom" kunnen kijken. Natuurlijk zullen ze enorm moeten wennen aan nieuwe geurtjes, alle ruimte en niet in de laatste plaats aan de honden. Dat wordt voor die kleine poezies dus een spannend gebeuren. Maar onze ervaring is dat ze binnen zeer korte tijd de bench uitkomen om op onderzoek uit te gaan en zich niet snel laten weg jagen. Dat zijn Abessijnen; stoer en zelfverzekerd en niet bang om de wereld te ontdekken:-)

Dierendag!

Vandaag is het dierendag en dan kan ik toch niet achterblijven om een verhaaltje te schrijven over onze dieren. Niet dat wij iets aan dierendag doen hoor, want onze dieren hebben altijd al dierendag. Net zo goed als ik niet van moederdag hou, hou ik ook niet van dierendag. Je moet naar mijn idee altijd goed voor je dieren zorgen, ik denk dat wij dat ook doen en vandaar dat we niets bijzonders maken van dierendag.
Verder zijn we niet echt in de stemming nu Keli zo ziek is. Ik heb daar nog niets over geschreven, maar dat was wel de reden dat het al dagen geleden is dat ik iets schreef. Ik had niet zo`n zin want de bezorgdheid om Keli slurpt energie.
Ik zal het even kort opschrijven: Keli heeft een leverontsteking. Dat is vorige week dinsdag ontdekt door een bloedonderzoek. Ze heeft toen gelijk een dag aan het infuus gelegen en daarna is ze thuis gekomen met een flinke hoeveelheid prednison en maagzuurremmers. Ze drinkt ongelofelijke hoeveelheden water( mede als bijwerking van de prednison) en moet dus ook heeeel vaak plassen. Ook heeft ze sinds enkele dagen weer waterdunne ontlasting en dus heb ik vandaag de dierenarts weer gebeld met de vraag wat we daaraan kunnen doen. Het is weer iedere nacht raak om er uit te moeten omdat ze de boel niet op kan houden. Verder voelt Keli zich absoluut niet lekker en dat is niet leuk om te moeten aanzien.
We zijn heel benieuwd hoe het zich gaat ontwikkelen. Keli moet over 2 weken weer bloedprikken en dan zien we of de prednison heeft gedaan wat de bedoeling is. Mocht dat niet zo zijn dan moeten we naar de internist met haar om een echo van de lever te laten maken en evt. een leverbiopsie.
Kortom, zorg alom....

Verder hebben we best goed nieuws hoor. Alle pups zijn vertrokken en over hen horen we goeie berichten, dus dat is heel fijn.

Met de kittens gaat het ook heel goed. Kioni en Stavros van Fay zijn nu 4 weken en die hobbelen al vrolijk rond in de doos.
Goba en Jima( een blauw katertje en een blauw poesje) van Nimah en geboren op 26 september, zijn nu dik 1 week en de oogjes beginnen open te gaan. Zij groeien ook goed en wonen samen met Kioni en Stavros in dezelfde doos.
Gelukkig dat het kleine volkje het zo goed doet ( nadat van beide nestjes een kittentje is overleden)want ik kan niet zo veel meer hebben op dierengebied. we hebben de laatste tijd wat tegenslagen gehad en daar wordt een mens niet blij van. Zeker niet als je dieren zo`n grote rol spelen in je leven.