een doos vol..

Het wordt steeds voller in de doos want de kittens groeien als kool.
Echt een verschil met Abessijn kittens want deze zijn een stuk groter. Jerommeke is al bijna 400 gram en ze zijn vandaag pas 2 weken oud. Lambik is het kleinste kitten en de zusjes- Schanulleke en Wiske- zitten er tussen. Schanulleke is het meest een kitten om te zien. Ze heeft een klein hoofdje en qua kleur komt ze ook het meest dichtbij de kleur die een Abessijn kan hebben; blauw tortie. Dat is een nieuwe kleur bij de Abessijnen en ik heb er één in de doos liggen ha ha.
Binnenkort ga ik ze maar eens op Marktplaats zetten want ze kunnen natuurlijk niet via de rasvereniging aangeboden worden. Dat kan niet met deze half-ras kittens.

Schanulleke

Ze zijn nu pas 2 weken en voorlopig blijven ze natuurlijk nog hier. Ze zullen- net als raskittens- pas gaan verhuizen als ze 12 weken zijn en dan zijn ze geënt, gechipt,ontwormd en goed gesocialiseerd. Dat maakt niets uit met raskittens, ze zijn allemaal waardevol want het zijn nieuwe leventjes en die verdienen de beste start.
Met die start zit het wel goed met Suus als moeder. Wat is dat toch een geweldige moeder. Ook nu vind ik weer geen vlekje in de doos. Ze is zo alert en houdt de doos brandschoon. Suus ziet er geweldig uit. Ze is wat dun maar glimt als een spiegeltje. Dit is een poes die het beste in haar vel zit op het moment dat ze moeder is. Ik ben altijd tevreden geweest met de poezen die hier nesten hebben gekregen, maar Suus is echt de top van de top.

Ayla is ook veel boven en die went dus al helemaal aan de kleine hummels.
Vanmorgen zat ze in de doos te kijken naar het gerommel van de kittens in de doos.

Lambik

Als ze straks zo groot zijn dat ze kunnen spelen hebben ze er een pittige, speelse grote zus bij. Dat zal me een feest worden.... ik verheug me er nu al op om dat straks te gaan meemaken.
Alles gaat dus heel erg goed met de kittens alleen had Jerommeke zijn oogje dicht zitten. Het plakte helemaal aan elkaar, dus nadat ik het donderdag avond zo dicht zag zitten heb ik het met lauw water los geweekt en kwam er ook wat troep uit. Ik heb het vrijdag ochtend weer los moeten maken en toen heb ik even een oogzalfje bij de dierenarts gehaald.

Jerommeke

Nu blijft het al veel beter open en lijkt het al snel weer over te zijn. Misschien heeft een broertje of zusje een haal door zijn oogje gegeven want er wordt nog steeds flink geknokt om een tepel, dus dat kan maar zo gebeuren. gelukkig is dat met een paar daagjes zalven weer helemaal in orde en kan ook Jerommeke ongestoord de wereld in kijken. Ik hoop hun wereldje binnenkort ook te kunnen vergoten door ze naar beneden te halen,maar voorlopig nog maar even veilig boven.

Wiske

Ayla durf ik ook nog niet in de kattenkamer te hebben `s nachts want met Flo loopt het nog niet helemaal relaxt en soms zijn de honden toch best nog een beetje eng. Maar dat gaat al zo goed...ze loopt nu al gewoon langs ze en als ze niet te onverwachts bewegen raakt ze niet meer onder de indruk.

Vervolg Ayla

De reis is super verlopen! Eerst zit Ayla nog in haar reismandje bij mij op schoot, helemaal verstopt in haar deken,maar als we op de snelweg zijnen er dus minder gehobbel is en minder bochten- waardoor rustiger rijden- haal ik haar met dekentje en al uit het reismandje om haar zo op schoot te houden. Ze begint veilig verstopt en dat is ook prima. Er komt nogal wat over zo`n klein meisje heen; vreemde mensen,vreemde geurtjes en mee in de auto!

Na een poosje aaien merk ik dat ze wat rustiger wordt en dan komt er ook een klein stukje van har tevoorschijn uit de deken. En dat zet door. Na een uur een klein stukje Ayla te voorschijn, na 2 uur een koppie uit de deken en uiteindelijk zit ze uren op mijn schoot, gewoon op haar dekentje:-)
Ik probeer een paar keer of ze ook wat moet doen op het kattenbakje maar dat is niet nodig. Ze kruipt dan in elkaar en gaat in het bakje zitten. Nou dat hoeft natuurlijk niet; op schoot is toch veel prettiger. We merken in de auto al dat ze het heerlijk vind om geaaid te worden en ze is ook minder bang dan ik had verwacht nadat we haar thuis zo schichtig zagen.

De reis duurt zeven en een half uur, dus dat is pittig, maar ik ben trots op haar want ze heeft de hele reis op mijn schoot gelegen. Zo lief!!

Thuis gekomen komt de volgende beproeving....vreemde katten én honden. Hoewel ze bij Karola thuis een mopshondje hadden is dat natuurlijk niet te vergelijken met twee nieuwsgierige witte herders die kleine poesjes o zo interessant vinden. Eerst Ayla dus maar in de kamer zonder katten en de honden rustig bij ons naast de bank. Ayla heeft een uitkijk post op de klimpaal zodat ze zich zo veilig mogelijk voelt en alles in zich op kan nemen. Als Keli of Max door de kamer loopt wordt er flink door haar geblazen, maar als ze rustig liggen is Ayla ook rustig en bekijkt alles goed. We besluiten haar nog niet bij de andere poezen te laten slapen en ze mag een nachtje op onze slaapkamer.
Ze heeft al wel even kennis gemaakt met Suus. Suus is boven met haar kittens en die kennismaking verloopt vrij rustig. Suus vind het wel interessant maar Ayla blaast flink van zich af. Gelukkig krijgt ze `s nachts rust op onze slaapkamer en ze eet dan ook wat en gaat op de bak. Dat is altijd goed om te zien.
De volgende ochtend laat ik haar op de overloop zodat ze verder kan kennismaken met Suus en dit verloopt beter dan gedacht. Suus blijft nl heel rustig en misschien scheelt het ook dat de moeder van Ayla dezelfde kleur had....stukje herkenning?

Later nemen we Ayla weer mee naar beneden waar ze even goed schrikt van de honden en haar nagels in Lex zet....auuuu Toch komt ze van haar uitkijkpost op de paal af om naar de bank te lopen, ondanks dat Max en Keli in de kamer liggen, dus we zijn trots op onze kleine meid. Ze heeft duidelijk meer lef dan we in eerste instantie dachten een zijn er nu al helemaal van overtuigd dat ze gaat wennen aan haar huisgenootjes want angst zien we niet bij haar. Ze is- natuurlijk- op haar hoede, maar later zit ze ook lekker relaxt op de leuning van de bank, rond te kijken en te slapen:-)

Ayla is hier!!

Afgelopen vrijdag zijn we naar Zuid-Duitsland geweest( vlakbij München) om Ayla op te gaan halen. Dat was een behoorlijke reis; 750 km en 8 uur onderweg. We moesten eigenlijk wel een beetje lachen om ons zelf. Zo`n eind rijden voor een poesje, hoe gek ben je dan....Maar eigenlijk viel dit nog mee. Tenslotte ben ik ook al een keer naar Engeland( met Jacqueline voor Whisper en Tess), Denemarken( voor een Abessijn kater voor Astrid) en twee keer naar Zweden geweest; met Astrid naar Stockholm( voor een Begaal poes voor Astrid) en met Jessie naar Gotenborg voor Suus.
Dan is dit eigenlijk maar "peanuts" toch...?!
Zaterdag ochtend hebben we nog lekker ontbeten in het hotel en toen werd ik toch wel een beetje zenuwachtig. Tenslotte heb ik Ayla nog nooit in het echt gezien en Karola- de fokker- nog nooit gesproken, maar we hebben er vertrouwen in en gaan op pad. Een half uurtje rijden verder komen we bij het huis van Karola en daar worden we verwelkomt door Karola en haar zoontje Emil. In eerste instantie lijkt het even of Emil erg verlegen is maar dan komt hij los en moeten we zijn nieuwe kamer zien, op het bed zitten en kijken naar zijn speelgoed en hoe goed hij kan springen....En ondertussen maar kletsen.... Dan is het wel vervelend dat ik slecht Duits spreek want zo`n klein mannetje snapt natuurlijk niet dat ik hem slecht versta en al helemaal niet kan antwoorden.
Afijn, we komen natuurlijk ook niet voor hem, maar voor ons nieuwe Somali meisje Ayla. We zien haar even maar ze is zo schichtig dat ze er gelijk vandoor schiet. Haar zusje zien we wel goed want zij is een stuk heldhaftiger dan Ayla. Het is dan ook best moeilijk om Ayla te pakken te krijgen want iedere keer rent ze weg en wil ze zich verstoppen. En daar is erg veel ruimte voor want de katten hebben me een hele bovenverdieping tot hun beschikking, echt waanzinnig, al die ruimte.
Karola zorgt er voor dat Ayla mee komt naar beneden in de keuken zodat ze niet zo ver weg kan en wij haar dus beter kunnen bekijken en eens even vast kunnen houden.
Omdat ze zo schichtig is maak ik me een beetje bezorgd of ze wel zal kunnen wennen aan Keli en Max want dat is natuurlijk best heel indrukwekkend als je zo`n klein poesje bent en je hebt nog nooit zulke grote honden gezien. Volgens Karola moet dat gewoon kunnen en is Ayla mede zo timide omdat ze een buitengewoon overheersend zusje heeft waardoor zij niet echt aan bod is gekomen. Ook zal het best uit maken dat er zo`n klein jongetje loopt wat wellicht wel eens aan de haal wil gaan met zulke kleine poezies.
Ik moet zeggen dat Ayla er wel prachtig uit ziet, gezond en een heel lief koppie heeft,dus we zijn er zeker van; Ayla gaat met ons mee. Even wat officiële dingen zoals het tekenen van het contract en na nog wat informatie van Karola gaan we na een uurtje weer op pad want we hebben nog een flinke reis voor de boeg met dit kleine meisje. Emil heeft het er maar moeilijk mee dat hij afscheid moet nemen van haar en roept boos dat we haar niet mee mogen nemen. Toch komt hij ons bij de deur uitzwaaien als we met Ayla- en een hele tas vol blikjes, brokjes en speelgoed- vertrekken.
Ik ben nu al blij met mijn prachtige, lieve meisje, maar ben erg benieuwd wat voor een karakter we tevoorschijn zien komen als ze bij ons thuis zal zijn. Maar eerst maar eens zien dat we een goeie reis hebben met haar. Voor de zekerheid krijgen we nog een kattenbakje mee voor onderweg want je weet maar nooit....het is toch een heel eind voor zo`n baby meisje

vervolg over de kleintjes

De kleintjes groeien als kool. Suus heeft haar pootjes vol aan die schreeuwers want ze lurken maar door. Ik heb de kleintjes ook namen gegeven want om het nou over grijsje en streepje te hebben....

Ik heb al een poos in mijn hoofd dat ik graag een Schanulleke in een nest wil hebben, maar Lex vind dat geen naam om op een stamboom te zetten. Omdat deze kittens geen stamboom krijgen heb ik nu dis de kans om deze naam te gebruiken. Ik heb het blauwe poesje Schanulleke genoemd( naar de lappenpop uit Suske en Wiske) Dat betekend dat de andere namen ook uit deze strip komen en het andere poesje heet Wiske, het kleine mannetje Lambik en de grootste kerel noem ik Jerommeke. Bij het wegen vandaag was hij al boven de 200 gram, dus zijn naam past ook echt bij hem.

Gisteren had ik bedacht dat ik Suus met haar kittens naar de kattenkamer wilde verplaatsen. Ik dus met de doos naar beneden om die in de bench te zetten,maar daar was Suus het echt niet mee eens. Ze begon gelijk met de kittens te slepen, dus daar heb ik aan toe gegeven en de doos weer naar boven gebracht. Toen had ik het idee om ze vannacht dan maar op de overloop te zetten zodat ik misschien wat meer rust zou krijgen zonder het geschreeuw van de monstertjes vlak naast mijn bed. Dat ging even goed maar toen sprong Suus bij me op bed om een kitten naast me te deponeren. Ik het kleintje weer in de doos gelegd en mijn bed weer in. Nog geen kwartier later,daar kwam Suus weer aan om een kitten naast me te leggen. Ook toen maar toegegeven en de doos weer naast mijn bed. Dan kon ik tenminste lekker slapen.

Omdat Lex afgelopen nacht in Polen was heeft hij geen last gehad van schreeuwende kittens naast ons bed maar gisteren aan de telefoon vroeg hij wel of ik de kittens ergens wilde gaan zetten waar hij er `s nachts geen last van heeft. Lex kan niet- zoals ik- lekker uitslapen `s morgens, dus het is wel belangrijk dat hij gewoon goed kan slapen.Vandaar dus mijn poging met het verplaatsen naar de overloop gister avond. Omdat dit mislukte heb ik het nu anders aan gepakt. Ik heb vanmiddag de doos al weer op de overloop gezet en omdat ik bezig was in de badkamer en slaapkamer was dat kennelijk goed voor Suus om haar rust te bewaren een te accepteren dat de doos een nieuw plekje heeft. De slaapkamer is nu dicht, de badkamer ook, dus dan is er eigenlijk geen gelegenheid om de kittens ergens anders te leggen want het is nergens zacht en warm.Hopelijk gaat het vannacht ook goed nu ze al een beetje is gewend aan haar nieuwe plekje.

ze zijn geboren

Zaterdag zijn de kittens van Suus geboren. Op dag 65 dus dat is heel netjes. `s Morgens rond 6u hoorde ik haar flink graven in de kattenbak, 10 minuutjes later weer en toen begon ik het al een beetje door te krijgen; de bevalling was begonnen. Mijn wekker liep om kwart over 6 af want ik had een vroege dient. Toen ik haar weer hoorde graven wist ik het zeker; de kittens zouden geboren gaan worden. Ik heb haar in de doos gezet en Lex zou vandaag "vroedman" zijn. Zo jammer dat ik weg moest. Ik heb nog even gekeken maar heb alleen een staartje naar buiten zien komen. Ik was 5 minuten weg en toen werd het eerste kitten geboren een nog geen 5 minuten daarna nummer 2.

Toen ik dus op mijn werk aan kwam was er al een fotootje ge-appt door Lex. Zo leuk en zoooo geruststellend. Gewoon zelf geboren binnen zeer korte tijd terwijl we toch bang waren voor een keizersnede; wat een opluchting. Daarna werd het een hele tijd stil al heb ik Lex nog wel aan de telefoon gehad. Er kwam maar 1 nageboorte en Suus beet de navelstreng niet door. Ik heb Lex uitgelegd dat hij de navelstreng met zijn nagel door kon "knippen" en dat de nageboorte wellicht met het volgende kitten naar buiten zou komen.

Om 11u kwam het volgende berichtje; weer een kitten geboren en weer gen nageboorte. Maar de kittens waren super levendig en druk met drinken, dus dat klinkt heel goed. Volgens Lex is Suus daarna heel rustig en dus houden we er rekening mee dat er misschien toch maar 3 kittens komen. Voordat ik weg ga bij mijn werk bel ik even met de dierenarts om te overleggen of ik python mag komen halen om de weeën op te wekken zodat de nageboortes geboren gaan worden. Dat is prima en dus haal ik dat op de terugweg even op. Als ik thuis kom is er weer goed nieuws. Er is een vierde kitten geboren,net 10 minuten voordat ik thuis ben.Heb ik dus net alles gemist:-(

Ik heb twee spuitjes python mee gekregen maar dat is de maximale dosis,dus ik moet beginnen met één spuitje. Als ik dat heb gegeven duurt het ongeveer 20 minuten en dan zie ik wat weeën en daar komt een nageboorte en dat is de tweede,nog twee te gaan.

Helaas is de weeën activiteit hierna weer over en dus geef ik na een paar uurtjes weer een spuitje en dat laat weer één nageboorte komen. Suus heeft dan dus de maximale dosis gehad en toch is er nog één nageboorte blijven zitten. Ik heb al aan de dierenarts gevraagd wat er dan moet gebeuren en zij heeft verteld dat er dan even niets gedaan kan worden. Vaak komt de nageboorte toch nog veel later doordat de kittens gaan drinken. Dat geeft nl ook een soort van weeën in de baarmoeder waardoor de nageboorte alsnog naar buiten gedreven kan worden. Als ik geen vierde nageboorte ga zien dan moet ik Suus gaan tempen zodat we kunnen starten met antibiotica als de temperatuur omhoog gaat wat een indicatie is dat er een ontsteking gaande is. We zijn dan prima op tijd volgens de dierenarts.

Ik heb de rest van de avond lekker op bed naast de doos gezeten om het wonder van dichtbij te kunnen volgen. Het is wonderlijk om te zien hoe fel deze kleintjes zijn. er zit duidelijk een vechters/ overlevings-mechanisme in deze kittens wat mee gegeven moet zijn door hun vader. Ik heb nog nooit zulke felle kittens gehad. Ze vechten om de tepel en doen dat met heel veel lawaai erbij. Ik noem ze nu al "straat-schoffies" die vechten en schelden. We worden `s nachts dan ook geregeld wakker van het lawaai wat ze maken.

De volgende ochtend vind ik een stuk
nageboorte als ik de doos ga verschonen. Daar wordt ik dus echt blij van want dat betekend dat die laatste nageboorte toch nog is gekomen in de nacht. Ik denk dat ze een stuk heeft gegeten want een nageboorte komt er niet in stukken uit. Misschien heeft ze `s nachts een keer de rust om toch de nageboorte op te eten.Iets was ze tot nu toe nog niet heeft gedaan, ook niet bij haar vorige nest. Ze heeft duidelijk een probleem met de nageboortes tijdens de bevalling maar daarna is het een super moeder:-)

Het leven van een fokker is....wachten....

Want het is weer zover; ik ben weer aan het wachten. Deze keer op de kittens van Suus en haar "street-lover". Suus werd in de nacht van woensdag op donderdag gedekt- 9 weken geleden- en was dus gisteren uitgeteld. Maar het is nu al weer vrijdag en ik zie nog geen enkel teken van een naderende bevalling. Vanmorgen heel vroeg was ze wel erg onrustig, veel spinnen, veel draaien, niet stil kunnen blijven liggen, dus ik had het idee dat het begin er kon zijn. Nu ligt ze weer gewoon lekker op de tafel te rusten. Ze zal wel energie aan het opdoen zijn voor de bevalling en de kittens straks:-)
Ze heeft de afgelopen twee dagen al op de slaapkamer geslapen want ik wil het niet missen als het gaat beginnen. En ik denk dat ze mij er ook niet bij wil missen want als ik `s nachts naar de wc ga komt ze op mijn voeten zitten om maar dichtbij me te zijn. Van eerdere bevallingen weet ik al dat deze soort poezen het erg op prijs stellen dat je bij de bevalling bent en dus hoop ik dat ze het doet als ik thuis ben.

Ik moet nl vandaag en het weekend werken en, hoewel Lex dan natuurlijk wel thuis is, ben ik er liever zelf bij. Dat vind Lex trouwens ook hoor, want tenslotte is het mijn ding om te willen fokken, maar....dit nestje wilde ik ook niet natuurlijk. Dat heeft Suus helemaal zelf besloten( als ik haar niet had laten ontsnappen.....)
Nu kijk ik er net zo naar uit als naar een nestje wat ik wel zou hebben gepland want kittens zijn altijd leuk en aan deze kittens zit nog een verrassingselement; welke kleurtjes komen er te voorschijn!
Extra spannend is het natuurlijk omdat de kittens van een HTK(Huis tuin en keuken) kater zijn ofwel een Europese korthaar en dat geeft wellicht te grote kittens. Als ik dus straks ga werken komt Lex naar huis om thuis te werken. Hij neemt dan de wacht over Suus over zodat ik met een gerust hart kan gaan werken. Mocht ze dan beginnen en het zet niet door dan is Lex er om met haar naar de dierenarts te gaan. We hopen natuurlijk niet op een keizersnede want dat is voor Suus een stuk minder plezierig én het is altijd even spannend of ze de kittens accepteert na een keizersnede. Gelukkig heeft ze bij haar eerste nest al laten zien een geweldige moeder te zijn en bij Tess kwam het moeder instinct na haar keizersnede ook heel gauw naar boven, dus we houden goede moed.
Nu ik dit verhaaltje maak denk ik er wel aan dat ik nog moet zorgen voor kittenmelk in huis, want mocht het op de één of andere manier niet zo zijn dat Suus zelf gaat voeden, dan moet ik er toch echt aan te pas komen om bij te flessen.

Week vakantie in de Eiffel( Duitsland)

Pootje baden

Afgelopen week zijn we heerlijk met de honden op vakantie geweest in Duitsland in de Eiffel. Wat een prachtig gebied is dat met heuvels en enorm veel bos. Echt een pracht plek. Het huisje op het park lag wat minder mooi,maar dat mocht de pret niet drukken want we hebben prachtig weer gehad  een dus heerlijk buiten geleefd.
Max en Keli waren al helemaal opgewonden op de dag dat we vertrokken want die voelen heel snel dat er wat gaat gebeuren maar ze wisten toen natuurlijk nog niet dat ze mee mochten. We zijn gewoon met de volvo gegaan en daarom moesten Lex en ik zuinig inpakken want met 2 van die grote honden achterin blijft er maar weinig ruimte over voor bagage. Gelukkig kan Lex heel economisch inpakken en hadden de honden een heerlijke plek met een dekbed en deken om op te liggen. Keli gaat in de auto gelijk lekker liggen maar Max wil niets missen en hij staat, zit, ligt en probeert ook nog rond te wandelen in de beperkte ruimte. Als we een poosje over de snelweg snorren legt hij zich gelukkig neer.

Keli aan het zwemmen

Helaas had Max vlak voordat we weg zouden gaan zijn voetzooltje beschadigd en dus hadden we pijnstillers voor hem mee, maar de tweede dag liep hij gelukkig weer goed. Lex is toen lekker met Max en Keli gaan wandelen terwijl ik mijn geliefde vakantie bezigheid uitvoerde; slapen. Op de terug weg hadden Max en Keli het meer al ontdekt en sprong Max met een grote plons naast een visser in het water. Die visser was natuurlijk niet echt blij, dus Lex snel Max aan de riem en weg gegaan.
De volgende dag zijn we met z`n 4tjes gaan wandelen terwijl het nog bloedheet was en dus was dat meer aan het einde van de wandeling een heerlijk slot van de wandeling voor Keli en Max. Even goed uit gekeken dat ze niet in het water gingen vlak bij een visser en toen hebben ze heerlijk geplonsd. Max vind het meestal wel leuk om te zwemmen en Keli gaat ook wel het water in maar meer om pootje te baden.

De dag erna zijn we weer een eind gaan wandelen een toen zijn we na een kilometer of 6 lopen weer bij het meer uit gekomen. En nu werd het helemaal feest. Max begon lekker uit zichzelf te zwemmen, we hoefden niet eens een stok te gooien en ook Keli ging zowaar zwemmen!
Omdat Keli altijd erg jeuk krijgt door haar natte vacht ging ze uitgebreid liggen rollen op de kant. Natuurlijk liep die schuin af en jullie kunnen het al raden. Op een bepaald moment rolt Keli zo de schuinte af en koppie onder in het water. Lex en ik lagen echt dubbel van het lachen, maar Keli bleef er vrij nuchter onder. Max was echt bezig om baantjes te trekken en Keli heeft ook echt genoten van dit water ballet. En omdat Keli en Max zo aan het genieten waren hebben Lex en ik het ook naar onze zin gehad.
Helaas heeft Keli laat op de avond- bij het laatste uitlaat rondje- ergens ingetrapt en heeft ze haar voetzool beschadigd want haar voet bloedde erg. Gelukkig was er niets in achter gebleven maar lang wandelen zat er vanaf toen helaas niet meer in. We hadden gelukkig nog een paar pijnstillers van Max, dus die hebben we haar kunnen geven. Lex is dus nog een keer alleen met Max een lange wandeling gaan maken en toen zat onze week er ook al bijna weer op.

We kunnen terug kijken op een heerlijke week met onze honden en we zijn er van overtuigd dat Keli en Max er ook echt van hebben genoten om ons de hele week om zich heen te hebben.