Nog geen puppies

Nee.....nog niets te melden over puppies. We zitten echt te wachten totdat Keli ons zal gaan verblijden met haar pupjes, maar tot nu toe nog niets. Nu had ik voorspeld dat Keli vandaag zou gaan bevallen, dus ik kan het ook niet hebben dat Lex straks nog gelijk gaat krijgen, hij heeft voorspeld dat ze morgen begint en nu hoop ik dus bijna dat ze zondag haar pupjes krijgt. Nee hoor, laat ze maar komen want ik zit echt in spanning of alles weer goed gaat verlopen, dus Keli.....laat maar komen.

Gisteren ben ik met Rana naar de dierenarts geweest om te enten en gelijk om haar na te laten kijken omdat ik me toch wel wat zorgen maakte over haar. Ze is mager gewordene en blijft maar verharen. Er is bloed en urine onderzocht, er is naar haar hart en longen geluisterd en ze is helemaal bevoeld en nagekeken. En de conclusie van de dierenarts......Alles helemaal oké!!

Vandaag zijn er konijnen opgehaald en ook weer nieuwe gebracht. Het loopt dus lekker door en ik heb het gevoel dat mensen ook enthousiast reageren op het pension. Ook denk ik dat ze wel merken dat ik het met veel plezier verzorg want het is leuk om met de mensen te praten die hun konijn)en) komen brengen. Ook laat ik dan vaak onze eigen dieren zien en daaruit zal wel blijken dat mijn enthousiasme groot is. Want ik vind het helemaal leuk. Zo gezellig zo`n flat vol met konijnen en cavia`s die zich hier duidelijk op hun gemak voelen. Dat merken we aan de rust die er heerst in de "appartementen". Behalve als ik kom om te voeren- en dat weten ze al snel- is het heerlijk rustig in de flat. De verschillende dieren reageren niet op elkaar en ze eten en drinken allemaal goed en dat is altijd een goed teken.

Ik hoop dat mijn volgende bericht de bekendmaking van de geboorte van ?? pupjes is.

Tieke...

Maandag avond zijn Lex en ik naar Soest gegaan om bij Tieke te kijken. Lex wilde nog steeds graag zien waar Tieke terecht is gekomen en dus hadden we een afspraak met Carla gemaakt om te komen kijken. Op de heenweg in de auto was ik een beetje afwezig....dat viel Lex wel op, terwijl ik dat natuurlijk ontkende:,,nee hoor, helemaal niet gespannen om bij Tieke te gaan kijken....".
Even zoeken, want de vorige keer stond er een heel ontvangstcomité bij de oprit naar het erf, maar nu niemand en dus moet ik even zoeken. Tieke stond in de buitenbak en Carla en Heidy erbij. Heel gek om Tieke weer te zien. Ik wist ook even niet wat ik er mee moest. Ik had me voor gesteld dat Tieke mij wel zou herkennen, maar bij me weg zou lopen. Net zoals ze dat altijd deed als ik lang niet op stal was geweest en ik kwam dan weer. Net alsof ze wou zeggen:,,je bent zo lang niet geweest, nu wil ik jou niet meer kennen".En daar kon ik haar dan ook nog gelijk in geven!Maar.....dat was dus helemaal niet hoe het ging. Tieke herkende me duidelijk en bleef staan om een knuffel te krijgen. Ze knorde een beetje en ik ervaarde dat echt als herkenning en dat deed me wat.....Ik vond dat niet fijn hoor, want het voelde goed, maar tegelijkertijd ook verdrietig. Ook Lex kon haar lekker knuffelen want ze was ontzettend rustig. Leek duidelijk te genieten van ons geklets en de aandacht die ze kreeg. Ik moet zeggen dat ik haar bij ons nooit zo ontspannen heb gezien als hier! Ze krijgt dan ook elke dag volop aandacht, ze wordt lekker gepoetst, verwend met appeltjes en wortels, ze doen grondwerk met haar en ze gaan in het weekend wandelen met haar in het bos. Kortom...ze is geweldig terecht gekomen. Dat wisten we al wel, maar om dat ook duidelijk aan Tieke te zien was geweldig. Dit was de reden waarom we een nieuw huis voor haar hebben gezocht; een plekje waar ze wel voldoende aandacht zou krijgen, want dat verdient zo`n lief paard als Tieke.
En dan Carla en Heidy; zo blij als zij zijn met Tieke. Ze geven haar zoveel liefde en Tieke geeft dat ook terug. Ze is heel lief ook als de kinderen op haar rug worden gezet en ze is dus helemaal op haar plekje terecht gekomen. Lex en ik hebben het ontzettend goed gevonden om Tieke zo happy te zien en kunnen het op deze manier met een heel goed gevoel afsluiten. Niet dat we nooit meer wat over haar willen horen, maar van binnen die rust voelen: het is goed zo!!
Carla, Heidy, Chantal en Madelon, geniet van jullie geweldige paard en wij zijn er van overtuigd dat ze bij jullie helemaal wordt verzorgd en vertroeteld zoals ik dat zocht voor Tieke!

Zo maar wat nieuwtjes...

Om jullie even helemaal op de hoogte te stellen van alles wat er hier gebeurt; wat nieuwtjes:
* Het konijnenpension zit, op 1 hok na, vol. Zelfs een Vlaamse reus van 9 kilo!! is bij ons aan het logeren. Met alle gasten in de "appartementen" ziet het er heel gezellig uit.
* Het lijkt erop dat Fay drachtig is van Umberto. Haar tepeltjes zijn mooi rose en normaal zijn die wit. Als ze nu ook nog wat gaat groeien dan weten we het helemaal zeker en verwachten we begin september een nestje Abessijn kittens.
* Gisteren heb ik Nimah wederom naar Bovenkarspel gebracht om daar gedekt te worden. Hopelijk is de derde keer "scheepsrecht" want het is iedere keer een eind rijden, maar vooral ook een grote teleurstelling als ze niet drachtig blijkt te zijn. Deze keer is haar lover; Camry. Camry is een onervaren dekkater, die hopelijk van Nimah leert hoe het in zijn werk gaat. Mocht deze dekking slagen en Nimah wordt drachtig dan kunnen we uit deze combinatie 4 kleurtjes verwachten; sorrel, blauw, wildkleur en fawn! Zou dat niet fantastisch zijn een "toverballen-nestje".
* Gisteren is de werpkist voor Keli gebracht door John en Marion en dus kan Lex in het weekend aan de gang met het neerzetten van de kist in de huiskamer. Keli groeit op het moment flink door en we zijn dus heel benieuwd hoe veel pupjes er geboren gaan worden. Maar wat het meest belangrijk is; Laat alles met Keli en de pupjes goed gaan!
* de aanvragen voor een pup lopen binnen. Het blijft ongelofelijk, maar we hebben nu al 12 mensen op ons lijstje staan. We hopen wel dat er niet zoveel pups geboren worden want dat is voor Keli een enorme belasting en voor ons natuurlijk ook.
* Deze week heeft Guus de schilpad een maatje gekregen in de vijver. we hebben een tweede schildpad, die iets kleiner is als Guus, gekocht als gezelschap en we hebben haar "Loes" genoemd. Ik had in de dierenwinkel gevraagd of een schildpad gelukkiger zou worden van een soort genoot erbij en daar zeiden ze van niet, maar.....het leek LEX!! wel leuk om er twee te hebben. Nou dat laat ik me natuurlijk geen twee keer zeggen.....
* Roef en Boris- onze logees- hebben elkaar helemaal gevonden in het spelen en leven zich samen helemaal uit. Gelukkig is Boris een stuk meer op zijn gemak geraakt hier in huis en slapen we `s nachts allemaal weer goed:-)
Ik geloof dat dit het wel zo`n beetje was. Ik moet vandaag en zondag nog werken en dan heb ik een hele poos vrij om me bezig te gaan houden met de bevalling en daarna de pupjes van Keli. Daar heb ik- en Lex ook- enorm veel zin in. Omdat ik in augustus maar 4 dagen in de weekenden werk- als Lex thuis is- is er alle tijd om goed voor Keli en haar pupjes te zorgen en dat is een heerlijk vooruitzicht!!

Zwemmen met Max, Boris en Roef

Vandaag had ik afgesproken met Iris om samen met haar en Roef te gaan zwemmen op Landgoed Mariendaal tussen Arnhem en Oosterbeek. Sinds gisteren logeert Boris bij ons en het leuk ons wel heel leuk om met de drie gebroeders te gaan zwemmen. Even voor de duidelijkheid......de honden zwemmen en wij kijken! Maar ook daar kun je verschrikkelijk nat van worden hoor. Drie water uitschuddende honden waar van en één ook nog regelmatig tegen je opspringt.....daar wordt je nat van, maar met dit weer ....is het ook weer zo droog:-)
Ik was wel benieuwd hoe het zou gaan met de drie broers want de logeerpartij van Boris verliep nog niet helemaal rustig. Hij is gisteren middag gekomen en met Max ging het vrij snel goed. Na de gebruikelijke signalen( lees: gegrom en gehap) van Max om te laten zien dat hij toch echt de grote broer is, werd er al flink gestoeid.
Maar.....met Keli verliep het minder makkelijk. Boris is ontzettend geïntrigeerd door haar geur- lijkt het- hij blijft haar onder haar staart ruiken en daar is Keli echt niet van gediend. Normaal zou ze hem dan even duidelijk laten zien wat zijn plaats is, maar- ws. doordat ze drachtig is en niet zo veel fut heeft- stelt ze zich nogal verdraagzaam op en daar weet Boris zich geen raad mee. Hij blijft haar maar opzoeken en gaat staan te blaffen om haar ergens toe te bewegen.....ik spreek geen "honds", dus ik heb geen idee wat hij van haar wil.Ook vanacht kon Boris daardoor zijn rust erg slecht vinden en dus moest hij samen met Max in de keuken slapen. Daar heeft hij ook eerst nog zitten blaffen, toen piepen en tegen de deur aan springen. En jullie weten het vast al uit eerdere verhaaltjes.....mijn - maar die van Lex ook- nachtrust, is heilig. Gelukkig werd het vanaf een uur of half 2 rustig en hebben we toch nog kunnen slapen.
Vandaar dat ik wel benieuwd was hoe het vanmorgen zou gaan. Allereerst moet ik zeggen dat het een prachtig plekje is om met de honden te zijn. Prachtig bos, met een beek en dus geen stilstaand water, dus geen gevaar om in te zwemmen. En dat hebben de "mannen" gedaan. Althans...vooral Max, want alle stokken waren natuurlijk voor hem en die werden ook streng door hem bewaakt. Pas als hij aan het zwemmen was konden we een stok voor Roef en Boris gooien, maar dan ging Roef voor want Roef was met veel bombarie aan Boris aan het duidelijk maken dat hij toch echt het jongste broertje is en daardoor -bijna- geen rechten heeft. Boris heeft dus weinig kans op stokken uit het water halen gehad. Hij heeft meer aan de kant geplonst en toen hij even kon zwemmen moesten we lachen om zijn rughaar wat bleef drijven op het water. Erg grappig om te zien:-))
Nu zijn de drie gebroeders hier want ook Roef is vanaf nu aan het logeren en er is nu rust in huis. Iedereen ligt om me heen te slapen, alleen Rana is buiten.
Roef en Boris waren net in de tuin ook al lekker aan het stoeien, dus kennelijk zijn de verhoudingen duidelijk geworden. Als ze nu vanacht ook nog allemaal lekker slapen, zijn we dik tevreden.

Het begint spannend te worden...

....want het begint op te schieten met Keli. Deze week is ze alweer 7 weken drachtig en dus gaat het dichtbij komen dat we kleine witte bolletjes kunnen verwelkomen in ons huis. Donderdag komen John en Marion de werpkist brengen zodat die het komende weekend in de kamer kan komen te staan. Dit is een foto van vorig jaar om een ide te geven hoe het eruit komt te zien.
Dat betekend altijd flink reorganiseren van onze huiskamer. De piano moet naar de gang zodat er plaats komt voor de werpkist. De eettafel komt meer in de kamer te staan zodat het allemaal wat krapper wordt, maar dat hebben we er voor over hoor. Tenslotte duurt het "maar" zo`n 2 maanden en dan is het alweer voorbij. Ik weet van de voorgaande keren dat die tijd voorbij vliegt, vooral vanaf het moment dat de pupjes de wereld gaan verkennen. Tot 4 weken zijn ze nog in de werpkist en daarmee tevreden, maar dan willen ze hun wereld toch echt vergroten. Hopelijk hebben we geluk met lekker weer en kunnen ze ook veel in de tuin spelen. Dat buiten spelen voegt een hoop extra geluiden en indrukken toe waardoor de pups nog meer stabieler opgroeien.
Omdat Keli nog nooit de 63dagen( 9weken) heeft uitgedragen gaan we vanaf volgende week al temperaturen om te zien of de bevalling er aan gaat komen. Het is bij een hond nl. zo dat haar temperatuur ong. een hele graad daalt als de bevalling er aan komt. Je weet dan dat er binnen 24u pupjes geboren gaan worden. Het is altijd zo spannend hoe het zal gaan; weet Keli weer goed wat ze moet doen, komen alle pupjes op de natuurlijke manier ter wereld, zijn ze gezond, hoe veel pupjes worden er geboren en hoe is de verdeling reutjes en teefjes. Dat is ook voor de toekomstige pupeigenaren heel spannend. Als iemand perse een reutje wil en er worden alleen teefjes geboren....wil iemand dan toch een teefje of gaat hij/zij naar een andere fokker??!!
We hebben op het moment al 11 aanvragen op ons lijstje staan. Toevallig belde er net weer iemand, dus dat loopt als een trein. Ongelofelijk blijft het dat er zoveel belangstelling is voor een kleine "van Kernhem" en voor ons natuurlijk super!
Wat ook een bijzonder gevoel zal zijn is dat dit het laatste nest van Keli wordt en we dus stoppen met fokken. Er blijft geen kleintje hier in huis wonen omdat we geen 4 honden willen. We hebben aan 3 honden genoeg. We kunnen ze allemaal nog genoeg aandacht geven en zulke grote honden vullen ook best in huis. We willen alleen een hondje erbij als we voor onszelf een hondje willen hebben en niet omdat we anders niet verder kunnen fokken. Er er wordt hier niets herplaatst om een plekje te creeeren! Dus....kennel "van Kernhem" gaat er- voorlopig- mee stoppen.

Het konijnenvakantie pension....

Het konijnenvakantie pension is bewoond:-) Er zijn op het moment al 10 gasten aan het logeren in de luxe kamers van dit pension. Het ziet er dan ook heel gezellig uit. Toen Lex klaar was met het bouwen en verven van alles zag het er al mooi uit, maar nu er ook echt gasten zijn......is het gaan leven!!
Er zijn nu 5 cavia`s en 5 konijnen verdeeld over 5 hokken. Wat ik erg leuk vind is dat de meeste konijnen en cavia`s niet alleen worden gehouden, maar samen met een maatje. In de natuur leven deze knagers ook niet alleen, maar in een groep en het is voor hun welzijn heel goed als ze een maatje hebben. Natuurlijk kun je ook al mens een maatje zijn.
Als je konijn veel in handen komt voelt hij/zij zich ws. ook niet zo alleen, maar een soortgenoot om tegen aan te zitten, om elkaar te wassen en samen te slapen en te eten.....het lijkt mij dat dit een cavia en/of konijnen leven verrijkt. Ik geloof ook dat mensen zich daar steeds meer bewust van zijn. Zeker de mensen die hier in het pension komen met hun dier. Er is nu één klein konijntje wat alleen is, maar......zij gaat gedekt worden en wellicht dat er dan een dochtertje bij haar blijft wonen. Een nestje met een konijn krijgen is hartstikke leuk. Wij hebben ook een aantal nestjes gehad met onze dames en daar heb ik altijd erg van genoten. Fokken zit nu eenmaal in mijn bloed( denk ik)

Ik ben ooit begonnen met het fokken van woestijnratjes( gerbils) die ik samen in een aquarium had zitten en af en toe kwam daar en nestje van. Gerbils zijn niet net als konijnen dat er achter elkaar nestjes komen, maar ze nemen de tijd:-)) Die kleintjes verkocht ik dan weer aan de dierenwinkel want ik had erg mooie kleurtjes; nl. siamees en burmees. Ik had deze gerbils op de opleiding Dierverzorging in Barneveld gekocht waar ze als "lesmateriaal" allemaal mooie kleurtjes hadden zitten.
Daarna ben ik over gegaan op de nestjes met de konijnen. En toen volgden twee nestjes kittens met onze poes Lizzy. Zij werd -bewust hoor- op straat gedekt door een kater die daar gewoon rond liep. Van die nestjes genoot ik zo dat het plan werd geboren om een Abessijn poesje in huis te nemen om daar mee te gaan fokken. Vanaf toen werd het dus erg serieus:-) Het vervolg mag duidelijk zijn.....daar achteraan is het fokken met Keli nog gekomen en er zijn hier al heel wat nestjes Abessijntjes geboren.
Zo kom ik via het konijnenpension toch weer bij het fokken met Abessijnen....kunnen jullie het nog volgen??

wat een geregel....

Het is zeker.....Jacqueline en ik gaan op 7 augustus naar Engeland om daar twee zusjes op te gaan halen. Het gaat om Whisper; een sorrel Somali poesje en om Tess; een wildkleur Somali poesje. Deze dametjes gaan bij Jacqueline( als 4e kat in huis) en mij( als derde poes in huis) het poezen bestand aanvullen. Bij Jacqueline is het dan compleet; een Somali kater in de kleur fawn en 3 Somali poezen in de kleuren, wildkleur, blauw en sorrel. Net als ik spaart zij dus voor de vier mooiste kleuren en ligt ze één poes op mij voor. Tess is de derde poes in ons huis en daarmee ook het derde kleurtje van de vier waar ik naar toe wil. Het is fijn om te weten dat zowel de heenreis- met de auto en de boot- als de terugreis- op 8 augustus met de auto en door de kanaaltunnel- zijn geboekt. Ook het hotel waar we overnachten, vlak bij Kathy Hines- de Britse fokker- is besproken.
Al met al een hele onderneming ,zeker omdat het links rijden in Engeland me niet makkelijk lijkt, maar.....ik heb er vertrouwen in. Tenslotte ben ik ook al eens met Astrid naar Zweden geweest om daar een Bengaal poesje op te halen. We hadden toen niet eens een "tom tom", moesten 2x met de veerboot en we hebben er 16 uur over gedaan( vanaf `s morgens 5.00u!!). Nu moeten we om 8.30u vertrekken en zullen we rond 18.30u er plaatse moeten zijn. Dat scheelt dus heel wat uren reizen en we hoeven gelukkig niet zo achtelijk vroeg op. Ik ben er van overtuigd dat het ons gaat lukken en dat we met twee fantastische dametjes terug gaan komen:-)Wordt vervolgd!

Tess!

En dan eindelijk...nieuws over een Somali poesje. Een hele poos geleden schreef ik al over mijn pogingen om een Somali poesje te zoeken waar ik ook mee zou mogen fokken. Was ik eerst op zoek naar een blauw poesje, uiteindelijk ben ik op zoek geweest naar een wildkleur meisje. In Duitsland en ..... Engeland. Ik kreeg ook nog fokkers door in Scandinavie en Tjechie( Karin heeft goed mee gedacht en gezocht, bedankt daarvoor!!)Omdat ik dat te ver vond ben ik lang bezig geweest met Duitse fokkers, maar het valt echt niet mee. Ik sta nog op één wachtlijst bij een Duitse fokker, maar dat is niet meer nodig, want....In Engeland heb ik uiteindelijk- met hulp van Jaqueline, bedankt daarvoor- een wildkleur Somali poesje gevonden waar mee gefokt mag worden en ook met nieuwe bloedlijnen voor Nederland. Dat betekend dus dat ze een mooie aanwinst is voor het Somali ras. Haar officiële naam is: Stacym Winsom Woman en haar roepnaam wordt: Tess.
En dan nu een foto van dit mooie meisje
In het weekend van 7 en 8 augustus gaan Jaqueline en ik samen naar Engelend om twee meisjes op te halen. Tess, mijn wildkleurtje en Whisper, een sorrel meisje voor Jaqueline. Jaqueline heeft een Somali kater die later evt. deze meisjes kan dekken en dat is natuurlijk helemaal leuk. Krijgen de zusjes kittens van dezelfde kater, maar dat is toekomstmuziek. eerst maar eens zien dat alles gaat zoals gedacht en dat we ons kleine poesje hier thuis hebben en kan wennen aan Nimah en Fay. De komende tijd mag ze dan lekker spelen en genieten voordat we ook maar aan fokken met haar gaan denken. Ze kan hopelijk over een paar maandjes spelen met de kittens van Fay. Als daar een blauw poesje bij zit blijft dat hier wonen en dat zou natuurlijk helemaal geweldig zijn voor Tess. Een jong speel kameraadje:-) En dan zou ons viertal in de kleuren sorrel( NImah),Fawn( Fay), wildkleur( Tess) en blauw compleet zijn.
Heerlijk!! Ik kijk er naar uit!

Kennismakingsbezoeken!

Deze week zijn we weer begonnen met de kennismakings gesprekken met de -aanstaande- pupkopers voor het laatste nestje van Keli. De eerste twee gegadigden op ons lijstje kennen we al want die hebben al een "van Kernhem" in huis, dus dat scheelt weer wat gesprekken, maar verder willen we iedereen graag leren kennen nu we zeker weten dat Keli drachtig is. Dat er mensen zijn die een tweede "van Kernhem" willen hebben zien wij als een compliment!
Die gesprekken zijn ook meestal heel leuk om te doen. Enthousiast vertellen over onze honden en onze manier van fokken is niet moeilijk voor me hoor. Ik praat graag ( en veel) over alles wat er weer te gebeuren staat. Er is natuurlijk ook veel te vertellen omdat er al 31 puppen van Keli rond lopen en we daarmee al een hoop hebben mee gemaakt. Dat is ook het leuke van niet zo vaak fokken, we kunnen de meeste puppen blijven volgen in het opgroeien en dat is ontzettend leuk. Ook daarover vertel ik tegen de asp.kopers, maar we geven wel altijd aan dat het aan de mensen zelf is wat ze daarmee willen. Niet iedereen heeft behoefte aan terugkomdagen( al moet ik wel zeggen dat op de terugkomdag van een nest- na ong. 8 maanden- iedereen eigenlijk wel komt. Behalve Mythos, hij is nog nooit geweest, maar woont dan ook op Kreta:-), Niet iedereen zit zo graag achter zijn pc als ik en dus is het heel verschillend wat mensen sturen aan berichtjes en foto`s van hun honden. Maar....we moeten wel zeggen dat er bijna geen honden zijn waar we nooit wat van horen en dat is ontzettend leuk.
Sommige pupkopers zijn zelfs vrienden geworden en ook hebben we met de eigenaren van Beau een heel leuk contact opgebouwd en met hen en hun honden gaan we morgen lekker weer zwemmen:-))

Vaak blijkt al aan de telefoon of in een mail hoe mensen staan tegenover het krijgen van een pup van ons en dat zien we meestal bevestigd in onze eerste kennismaking. Vragen mensen alleen maar naar de prijs dan is dat in 99% van de gevallen iemand die we niet meer terug horen of zien. En dat is niet omdat wij zo duur zijn, maar dat zijn mensen die dan ws. bij een "minder serieuze"( en dan zeg ik het netjes), en daardoor goedkopere, fokker terecht komen als wij zijn.
Natuurlijk is het een hoop geld om een ras hond te kopen en wij realiseren ons ook heus dat dit niet voor iedereen is weg gelegd, maar wij weten wel van onszelf dat we een redelijke prijs vragen.
Mensen die enthousiast zijn, maar het geld niet hebben raad ik altijd aan om te informeren naar een "herplaatser" want daar zijn ook vaak heel leuke honden bij die een nieuw goed plaatsje verdienen. Niet alle herplaatsers zoeken een nieuw plekje vanwege hun gedrag, maar veel vaker( misschien ook wel 99%) vanwege omstandigheden zoals een echtscheiding.
Afgelopen week hebben we alweer twee kennismakingen gehad die zeer positief zijn verlopen en dat is een heerlijk gevoel. Het is een grote verantwoordelijkheid om pups te fokken en te proberen voor hen een heel leuk en warm nieuw plekje te vinden. Als je dan hebt kennis gemaakt met de mensen en ze zijn- elk op hun eigen manier- weer blij om straks zo`n klein wit bolletje in huis te krijgen, dan beginnen we er met plezier aan.

Toch weer Guus!

Je zou denken, wat is er nu te schrijven over een schilpad. Dat is tenslotte niet het meest opwindende dier wat er is, maar toch....Guus is een zeer ondernemend schepsel. Hij was al eerder uit de vijver gewandeld en toen vond ik hem bij de tuin van de buren. Omdat het niet de eerste keer was dat hij op pad was gegaan hadden we al hekjes geplaatst, maar die waren kennelijk te laag, Guus kan heel goed klimmen en de vrijheid roept.
Voordat we op vakantie gingen hebben we Guus dan ook in een grote teil gehuisvest om hem niet de kans te geven om weg te lopen. Het was welliswaar niet de meest ideale plek, maar toch nog groter dan de meeste waterschildpadden die ik ken. Alleen.....toen we weer terug waren vond ik het toch wel zielig voor Guus. Dus dacht Marjon:,, waarom niet overdag in de vijver en `s nachts in de teil". Overdag zijn we veel buiten en dan zie ik wel of Guus op pad wil gaan en `s avonds vis ik hem uit de vijver en zet hem in de teil. Dat werkte......één dag:-( De tweede dag was Guus verdwenen toen ik hem uit de vijver wilde vissen. Kennelijk hadden we- lex was veel buiten bij het konijnenpension om te verven- niet goed opgelet. Moet ik ook eerlijk zeggen dat ik Lex niet had ingelicht, dus.....kan ik alleen mezelf de schuld geven, en dat voelt niet fijn!
Ik bleef maar hopen dat ik hem wel weer ergens zou zien en bij het honden uitlaten liep ik de hele tijd in het rond te kijken. Ook de buurvrouw waar hij eerder in de tuin zat heb ik gewaarschuwd, maar nergens dook Guus op. Op donderdag heb ik daarom maar pamfletjes gemaakt en hier in de straten vlakbij opgehangen. Hoe ver komt een schildpad als hij aan de wandel gaat.....vast niet zo heel ver, was mijn gedachte.
Donderdag en vrijdag niets gehoord over Guus en dan begint het toch echt wel te knagen hoor. Tot zaterdag. In de ochtend werd ik gebeld door een meneer die Guus in de "aanbieding" had. Geweldig, ik natuurlijk helemaal blij en Lex er heen om hem op te halen( ik was nog in pyjama). Dat een schildpad niet ver kan komen moet ik bestrijden want hij werd terug gevonden in een straat verder, in de garage bij die mensen. Guus had ik die paar dagen dus echt honderden meters afgelegd en zich zelf toegang verschaft tot die garage. Hoe hij daarin is gekomen is een raadsel, maar ach dat zal me een biet wezen, Guus was terug.....in zijn teil:-)
Nu staat er een hoog hek( de hekjes van een losse konijnenren) om de vijver en als hij daar nog uit kan komen dan moet hij wel kunnen vliegen, want daar is niet tegen op te klimmen( neem ik aan??!!)
Gelukkig is hij terug, hebben mijn briefjes aan de bomen gewerkt en kan ik mijn schuldgevoel begraven, want ik ben erg gehecht aan Guus. Ik vind het zo stoer dat hij het zo goed doet in de vijver, en ook de afgelopen koude winter heeft overleefd in de grond van de vijver, dat hij een speciaal plekje heeft bij me.
Ik denk trouwens wel dat Guus eigenlijk een Guusje is want ik heb hem nog eens goed bekeken en volgens mij mist hij de kenmerken van een mannetje. Maar ach- om met Bas te spreken- "kleinigheidjes hou je toch"!

Eindelijk.....

Eindelijk weer eens een verhaaltje van me over van alles en nog wat. Waar moet ik beginnen...eerst maar vertellen dat Keli drachtig is,joepie! Begin augustus verwachten we een nest van Keli en Beau. Beau is ook de vader van Max en dus weten we al dat dit een heeeel erg leuk nest gaat worden. We zijn zelf zo blij met Max:-)

Nimah is nu 2x gedekt door Rocky, maar helaas. Allebei de keren is ze niet drachtig geworden:-( Ze mag gelukkig weer komen voor een herdekking, maar omdat Rocky ondertussen is gecastreerd, wordt het wel een andere kater.

En dan Fay. Haar heb ik vandaag opgehaald in Assendelft waar ze is gedekt door Hotchokolate Umberto. Umberto is ook de vader van Fay haar vorige nestje en dat was zo`n mooi nest dat ik heel graag nog een dekking van hem wilde. Toen ik hoorde dat Umberto gecastreerd gaat worden heb ik Fay eerder laten dekken dan ik eigenlijk van plan was, maar anders had ik geen kans meer op een nest uit deze combinatie. Bij poezen mag je drie nestjes fokken in twee jaar en hoe dat verdeeld is maakt niet uit. Je zou dus 3 nestjes kort achter elkaar kunnen hebben met een poes als je daarna maar wacht tot die twee jaar voorbij zijn. Normaal wacht ik altijd een jaartje tussen twee nesten, maar nu zit er dus maar 5 maanden tussen. Gelukkig was ze al goed hersteld dus ze zal deze dracht en dit komende nestje weer goed aankunnen. Daarna krijgt ze dan een lange poos rust!
Ik ga nu heel hard duimen dat er in dit nestje een blauw poesje zit want dan mag dat hier blijven wonen. Dat zou een mooie aanvulling zijn vor onze cattery. Meerdere fokkers vonden de kittens uit de combi Umerto x Fay erg mooi en dus is het wat dat betreft veelbelovend een poesje aan te houden. Ook de bloedlijn van Umberto is erg interessant én dan het belangrijkste: ik hoor goeie berichten van de eigenaren van Matiz, Aygo en zafira over het karakter van hun jongste aanwinst:-))

Over Guus is ook nog van alles te melden en ook over mijn zoektocht naar een Somali poesje is best een hoop nieuws, maar dat bewaar ik maar voor volgende verhalen want anders heb ik straks niets meer te vertellen.....:-))