vrijdag 31 augustus 2012

Niet altijd leuk nieuws!

Dat het schrijven van een weblog over dieren niet alleen over leuke dingen kan gaan lijkt bijna logisch, maar als het dan zover is dat er iets verdrietigs gebeurt, raakt me dat toch diep.
Afgelopen maandag is er voor het eerst een konijn overleden in het pension.....

Maandag ochtend kwam ik voeren in het pension- er waren nog twee grote konijnen; Pablo een Franse Hangoor ram en Sammy een Franse hangoor voedster- en toen zag ik meteen dat het met Sammy niet goed ging. Ze zat heel stilletjes, wilde niet eten toen ik haar dat aanbood, ook geen lekker groen blaadje andijvie, en er lagen te weinig keutels in het hok. Door de ervaringen met Knabbel ben ik daar nog allerter op geworden en dus heb ik meteen een afspraak bij de dierenarts gemaakt.
Daar kon ik vroeg in de middag al terecht en zij concludeerde ook dat Sammy zich beroerd voelde. Ze kon niet precies achterhalen waarom, maar ze heeft gelijk anti-boitica gegeven want Sammy`s neus was een beetje nat( misschien een beginnende luchtweg infectie?), natuurlijk wat om de darmen op gang te houden, onderhuidsvocht en pijnstiller. Omdat ze dat in injectievorm kreeg moest het snel effect hebben. Daarnaast kreeg ik nog dezelfde middelen mee in flesjes om Sammy in de avond weer te kunnen geven.
Toen ik haar weer in het hok zette- met kruiken, want ze had ook wat onder temp.- leek ze wat levendiger en ze at ook weer wat. Wat ik dus absoluut niet verwachte gebeurde toch; toen ik `s avonds na het eten weer ging kijken lag ze dood in haar hok........
Ik had `s middags haar baasjes geprobeerd te bellen, maar dat was nog niet gelukt en dus had ik al ingesproken dat ik met Sammy naar de dierenarts geweest was. Helaas hadden ze dat berichtje nog niet gehoord want dan waren ze enigzins voorbereid geweest op het nieuws wat ik nu moest brengen.
Haar baasje helemaal van de kaart,\; Sammy was als een hondje voor hen en ze hadden haar nu voor het eerst in een pension gebracht en dat vonden ze al moeilijk......en dan dit......
Ze zijn haar later op de avond op komen halen om haar in de tuin te kunnen begraven en dan zie je hoeveel verdriet het overlijden van een geliefd dier kan geven.
Maar ook in dit geval- net als bij Kanbbel laatst- waren haar baasjes wel heel blij met de actie die ik heb ondernomen al sluit je het natuurlijk veel liever af zoals bij Knabbel; hij kwam er door heen en Sammy heeft het helaas niet gehaald.

Ik begreep later ook weer van de dierenarts- toen ik de volgende dag de ongebruikte medicijnen van Sammy kwam terug brengen- dat konijnen de moeilijkste patienten zijn voor de dierenarts omdat ze zo`n kwetsbaar darmstelsel hebben. Ook al ben je er vroeg bij; de kans op herstel is niet in te schatten.

dinsdag 28 augustus 2012

Het komt dichtbij.....

Morgen is het zover...Dan gaat Dublin verhuizen naar zijn nieuwe thuis. Het is onvoorstelbaar moeilijk om afscheid te moeten nemen van mijn grote vriend! Er zijn al heel wat tranen gevloeid en er zullen er vast nog veel komen....
Waarom dan toch dit afscheid; vooral omdat ik Dublin een ruiter gun die genoeg tijd in hem kan steken om zijn energie te gebruiken en hem niet zo lang werkloos in de wei te laten staan. Volgens mij wordt hij daar niet gelukkiger van en ook niet makkelijker voor mij. Dus....is het een goed besluit, maar wel een heel moeilijk besluit want hij is echt mijn grote vriend. Zoooo lief!!
Gisteravond was ik laat nog op stal en stond te praten in de wei. Toen ik erg moest huilen over Dublin kwam hij helemaal achter uit de wei mijn kant op; kwam hij mij troosten?!

Gelukkig is het meisje Sanne waar Dublin naar toe gaat een heel goed vooruitzicht. Zij wil verder met de dressuur en daar is Dublin heel geschikt voor. Ze komt elke dag op stal en dus krijgt Dublin alle aandacht die hij verdient! Ook krijgt hij dan uitdaging doordat hij veel oefeningen met haar moet gaan doen en dat zet zijn slimme hoofd ook aan het werk en dat zal hem geestelijk goed doen. Dat zie je bij honden ook vaak; heel slimme honden hebben die hersengymnastiek nodig om moe te worden. Je kunt wel uren met ze lopen, maar daar krijgen ze alleen maar een steeds betere conditie van, maar het vermoeid ze niet. Pas als je ze aan het werk zet met allerlei opdrachten en uitdagingen raken ze in balans en dat zie ik ook voor Dublin zo voor me.

En nu het bijzondere; de pony van Sanne, "Palermo", komt deze kant op. Ik ben afgelopen zaterdag met Lex wezen kijken bij Palermo in Hoogkarspel en dat zag er goed uit. Palermo is een stuk kleiner en vooral een stuk rustiger. Hij moet echt aangespoord worden om te lopen, in tegenstelling tot Dublin die altijd tegen gehouden moet worden. Omdat hij ook kleiner is geeft dat mij gelijk vertrouwen en ik durfde zaterdag dan ook gelijk te galopperen op Palermo en dat is vor mij bijzonder. Vaak moet ik eerst vertrouwen krijgen, maar nu had ik dat gelijk. En hij zat heerlijk in galop:-)
Ik moet natuurlijk wel wennen aan Palermo en ontdekken hoe ik het beste op hem kan rijden, maar ik heb gezien wat hij bij Sanne deed en dat geeft mij het vertrouwen dat Palermo en ik wel een goed setje kunnen worden. Palermo is een keer met Sanne mee geweest naar Drenthe en daar vond hij het heerlijk om met haar in het bos te lopen en dat is natuurlijk ook vooral mijn doel; lekker weer genieten op een paardenrug van de natuur en de rust van het bos. Dat zijn mijn beste ontspanning momenten en die mis ik nu doordat ik altijd wat gespannen op Dublin zit omdat ik bang ben dat hij onder mij weg loopt.

Ik heb gezien wat een rust Sanne in haar lijf heeft toen ze Dublin uit kwam proberen en heb er veel vertrouwen in dat ze ver met hem kan gaan komen. En ze zal ook zeker ontdekken wat een grote vriend Dublin van je kan worden! Ik hoop dat ik dat ook weer vind in Palermo en dat hij mijn verdriet om Dublin doet vergeten.

donderdag 23 augustus 2012

Fynn weer papa.....??

Zou het er echt van komen....een nestje bij ons in huis?! In het weekend was Flo flink krols en dus hebben we goeie hoop dat er kittens zijn verwekt. Fynn en Flo( samen met Tess en Suus) zijn natuurlijk gewoon bij elkaar en dus hebben Fynn en Flo "het" zo veel kunnen doen als ze zelf wilden. We hebben Fynn wel een paar keer bovenop Flo zien zitten, dus er is zeker actie geweest.

Ik heb altijd gezegt dat een nestje van Fynn en Flo samen wel echte "love-baby`s"zouden moeten geven gezien hun liefde voor elkaar. Nou reken maar dat deze baby`s met liefde zijn verwekt. Nog nooit zo`n attente en lieve minnaar als Fynn gezien. Er kwamen nog net geen kaarsjes en een etentje aan te pas, maar verder werd alles uit de kast gehaald om Flo te versieren. Ze werd steeds gewassen, ze lagen samen "gearmd" op het hondenkussen en er werd heel veel samen geknuffeld. Lex en ik zijn er samen soms gewoon voor gaan zitten om dit innige stel samen te zien. Ook nu heb ik Flo niet horen schreeuwen, net als bij Siepie, maar we weten nu dat dit niets zegt of er geslaagde dekkingen zijn geweest. Tenslotte is Fynn nu al papa van 2 prachtige kindertjes:-)
Rond 10 september moet ik kunnen zien of de tepeltjes van Flo zijn verkleurd en dan weten we zeker of ze drachtig is. Maar...gezien het feit dat ze nu al erg rustig is en veel slaapt zou het me verbazen als ik dan niet zou zien dat ze drachtig is.
Dat vele slapen is vaak het eerste teken dat een poes drachtig is geworden. Er gebeurt veel in haar lijfje en in korte tijd( 9 weken) moeten er levensvatbare kittens groeien, dus je kunt je voorstellen dat dit veel energie vraagt. Als ze nu ook nog meer gaat eten dan is het helemaal duidelijk....
Maar we zullen nog nergens op vooruit lopen en maar gewoon heel hard hopen dat Flo heeft opgenomen en dat er ieniemienie babytjes groeien in haar buik. Ik ben ZOOOOOOO benieuwd!

Uit de combinatie van Fynn en Flo kunnen vier kleurtjes geboren worden. Het blauw van Fynn waar wildkleur mama Lotje en fawn papa Buddy voor zitten en het fawn van Flo waar sorrel mamaWhisper en wildkleur papa Zagato voor zitten. Het zou geweldig zijn als er meerdere kleurtjes in het nest zouden komen, maar ook dat moeten we nog 9 weken afwachten en als het deze keer niet gelukt zou zijn, wellicht nog langer. Voorlopig geniet ik van het idee dat we zeerw aarschijnlijk midden oktober kittens gaan krijgen:-)

dinsdag 21 augustus 2012

Het kleine spul




Vandaag kreeg ik fotootjes van mama Siepie met haar kleine spul; Wildkleur poesje Dushi en blauw-zilver katertje Tesoro. Het gaat fanatstisch met de kleintjes en ook mama Siepie doet het heel goed:-)
Echt een schattig gezicht!
Broer en zus
Op zoek naar de tepel

maandag 20 augustus 2012

Fynn is papa

Op 16 augustus is Fynn papa geworden van 2 kittens; een blauw-zilver katertje; Tesoro en een wildkleur poesje Dushi.
De bevalling verliep heel voorspoedig en Siepie moederde gelijk goed, dus dat is heel fijn om te horen.
Er was ook nog een derde kitten, maar dat werd dood geboren. Dat was al een poosje niet meer levend want het had geen haar en er was niet te zien of het een poesje of een katertje was. Ook dat kitten heeft Siepie helemaal droog gelikt en daarna is het bij haar weg gehaald. Ook dat soort dingen gebeuren. Gelukkig heeft het geen invloed gehad op de bevalling want dat heb ik natuurlijk met Tess mee gemaakt toen zij een dood kitten moest baren. Dat was toen een volgroeid en extra groot kitten en dat zorgde er voor dat de bevalling zwaar was en lang duurde. Bij Siepie gelukkig niets van dit alles.

Het is wel zo dat Dushi moeite heeft met het vinden van de tepel en dus wordt ze door Ineke geflest. Haar grote broer heeft daar geen moeite mee en groeit als kool. Hij is zo dominant aanwezig dat Dushi niet de kans krijgt om rustig te proberen een tepel te vinden. Gelukkig is Ineke vrij en heeft ze de tijd om goed voor Dushi te zorgen. De rest van de verzorging gebeurt wel door Siepie; ze wast de kittens en werkt netjes de ontlasting weg, dus dat gaat super. Wat een moeder instict zit er toch in zo`n poes. Ik heb dat ook al een aantal keren mogen zien; een poes krijgt een eerste nest en ze weet gelijk wat ze allemaal moet doen. Hoe vaak je dat ook ziet....het blijft bijzonder! De natuur zit prachtig in elkaar:-)

donderdag 16 augustus 2012

Moeilijk......

Het is moeilijk, maar ik ga het jullie toch vertellen; Dublin staat te koop. Dublin, mijn paard wat ik eind oktober 2010 kocht, staat op Marktplaats.
Ik heb afgelopen week besloten om Dublin te gaan verkopen. Ik was al een poosje aan het dubben wat ik moest gaan doen. Ik merkte dat ik mezelf iedere keer moed in sprak dat het met Dublin wel zou gaan lukken, maar eigenlijk wist ik in mijn achterhoofd al wel dat hij een te moeilijk paard voor mij is.
Dat vraagt enige uitleg want ik ben tegelijkertijd ook heel blij met hem en heel enthousiast over hem.

Dublin zijn karakter spreekt me van af het begin aan. Hij is zo lief, geduldig en zo onverstoorbaar, en dat zijn eigenschappen die ik absoluut zoek in een paard/pony voor mij. Ik ben snel onzeker of onrustig en dan is het fijn dat je paard niet van elk blaadje of tak in het bos schrikt. En als ik wil "keutelen"(poetsen, hem wassen, knuffelen enz) met Dublin vind hij echt alles best en staat heel rustig te wachten totdat ik klaar ben :-)
Dat is dus helemaal top en daardoor ben ik ook erg veel van Dublin gaan houden in de tijd dat ik hem heb.

Maar nu de andere kant en de reden dat ik hem toch verkoop. Dublin is een bijzonder slim paard. Hij pikt alles ontzettend snel op en dat is dus behalve een grote kwaliteit ook gelijk een moeilijkheid. Zeker als je, zoals ik, niet de beste ruiter bent, maar het vooral moet hebben van een enorm plezier in paardrijden en me wil richten op lekker relaxt buiten ritten maken.
Dublin is erg voorwaarts en dat betekend dat hij graag voorop wil lopen en dan liefst ook nog in een flink tempo. Hij reageert dan te weinig op mijn hulpen om hem "bij me te houden" en trekt zijn eigen plan. Hij wordt daarbij nooit eng want hij doet absoluut geen rare dingen zoals steigeren of bokken, maar ik wordt er wel onrustig van en dat voelt Dublin heel goed aan. Hij weet dan dat ik niet rustig zit en wordt daar zelf sterker van en ik heb dan het gevoel dat ik erg weinig te vertellen heb.
En dus zit ik niet bang maar absoluut niet ontspannen op mijn paard en dat is wel wat ik zoek. Ik heb dus ook het idee dat hij in de loop van de tijd alleen maar minder is gaan lopen met mij, zeker sinds we op les zijn gegaan. Toen ben ik meer van hem gaan vragen en daarop heeft hij geprobeerd wat ik eigenlijk kan en hij heeft toen gemerkt dat ik niet genoeg kan om hem echt te laten lopen zoals het zou moeten. Daardoor is hij mij de baas geworden en de laatste les liet hij mij dan ook bijna wanhopig op zijn rug zitten omdat niets wilde lukken wat ik van hem wilde.

Gelukkig zijn er al twee geïnteresseerde mensen die willen komen kijken en dat geeft moed voor het vinden van een veilige en vriendelijke plek voor hem.
Er komt zaterdag een meisje kijken en als dat niets wordt is er nog een mevrouw die dan wil komen kijken.

Ondertussen zoek ik naar een sullig paardje wat gewoon lekker met mij door het bos wil stappen, ontspannen kan draven en af en toe misschien een galopje:-)

vrijdag 10 augustus 2012

Knabbel en meer....

De berichten over Knabbel zijn goed; hij is weer aardig aan het opknappen en moet nog wel goed aan sterken maar het ergste licht achter hem en hij is weer verenigd met zijn vriendinnetje Rossya. Geweldig om te horen dat we hem er door heen hebben kunnen helpen; eerst wij hier en daarna zijn baasjes thuis. Pak van m`n hart!

Ook over Steffi hebben we goed nieuws; zij heeft een echo gehad en daarop is duidelijk te zien dat ze drachtig is. De pups worden rond 10 september verwacht, dus dat is geweldig nieuws. Keli straks oma van een stel lieve witte wolbolletjes. Natuurlijk gaan we dan kijken en ik zal zeker foto`s plaatsen want ook wij zullen vast heel trots zijn op het nageslacht van Keli.

En dan Siepie.....bij haar begint de dracht op te schieten, over een dag of 5 moet ze gaan bevallen van haar eerste nestje en tevens van Fynn zijn eerste nakomelingen. Dat wordt ook spannend en ook daar zullen we snel gaan kijken. Gelukkig woont Siepie niet zo ver weg; in Amersfoort, dus een kleine moeite om daar even heen te rijden en te gaan kijken bij het kleine spul. Ik ben zo benieuwd naar de kleurtjes.....het blauw van Fynn x het sorrel-zilver van Siepie.....wat zou dat gaan geven?! Nog een paar daagjes wachten en dan weten we het:-)

donderdag 2 augustus 2012

Knabbel 2

Het treft geweldig dat Lex een week vrij is want nu kunnen we het medicijnen geven en het "dwangvoeden" samen doen. Knabbel heeft het al in de gaten als je de trap af komt de kelder in....daar zijn die engerds weer. Omdat Knabbel niet heeft gekeuteld zijn we vanaf zaterdagochtend begonnen met dwangvoeding. Dat zijn vooral vezels die, aangelengd met water, opgezogen kunnen worden in een spuitje en dat moet je dan voorzichtig in het bekkie van het konijn spuiten in de hoop dat hij zo veel mogelijk binnen krijgt. Dat is echt het meest makkelijk met z`n tweeën want zo kon Lex hem vasthouden en ik het spul geven. Daardoor krijgt hij dan ook gelijk water binnen want uit zichzelf drinken doet hij ook niet. Het enige wat hij naar binnen krijgt is af en toe een beetje andijvie. Met dit voeden en medicijnen geven zijn we in het weekend een aantal keren per dag druk en het voelt als een grote verantwoording omdat het niet ons eigen konijn is en je hoopt natuurlijk dat de eigenaren onze inspanningen kunnen waarderen.

Maandag bel ik weer met onze dierenarts want we zijn niet tevreden; Knabbel is zwak en hij heeft nog steeds niet gekeuteld. Ik ga weer met hem langs op de praktijk want er kan nog één middel extra gegeven worden zodat het hele maag- darmkanaal wordt gestimuleerd. Het ene middel pakt een deel van het maag- darmkanaal aan- en dat is meestal voldoende- maar in dit geval moet het hele maag-/ darmkanaal worden aangepakt. Hij krijgt wederom een injectie en ik krijg weer een flesje met medicijnen mee naar huis en daar moeten we het mee doen. Dit is alles wat er gedaan kan worden en dus gaan we verder met de behandeling.
Gelukkig komen de eigenaren van Knabbel dinsdagavond hier om hun konijnen weer op te halen en dan kunnen we de verzorging van Knabbel aan hen overgeven.

Dinsdagavond ben ik aan het werk, maar Lex neemt de honneurs waar en hij weet ook alles van Knabbel af, dus dat is geen probleem. de eigenaren reageren gelukkig heel positief op onze inspanningen en dat is goed om te horen. Ondertussen is de dierenarts rekening opgelopen tot boven de 100 euro en dat is natuurlijk niet niks. Maar de meeste mensen die hun konijn en/of cavia in het pension laten logeren zijn mensen die dit voor hun dier over hebben en dat klopt het geval van Knabbel ook.
In onze pensionovereenkomst is ook opgenomen dat ik het recht heb om naar de dierenarts te gaan op eigen inschatting en dat de kosten voor de eigenaar zijn. Dat is toch fijn om op papier te hebben want de mensen tekenen hiervoor en dat kan dan later ook geen problemen opleveren. Toch blijft het heel fijn dat mensen positief zijn en blij zijn met alles wat we voor Knabbel hebben gedaan.

Op de foto duidelijk zichtbaar Rossya en de donkere vlek is Knabbel( hij is een blauwe hangoor)

We hopen nu nog te horen dat alles weer goed gaat met Knabbel en ik zal daar vandaag eens even naar informeren. ik hoop dat ze hem er door heen hebben kunnen slepen!!