Arun

Afgelopen zondag heb Ik Arun dus weer opgehaald. Voor Margriet toch moeilijk om afscheid te nemen, maar een weloverwogen besluit! Ik heb Noubi ook nog gezien want hij liep beneden rond en dus kon ik zien dat hij een prachtige kater is geworden met een mooi warme kleur.

We moesten ongeveer een uur terug rijden naar huis en dat vond Arun maar niets. Hij heeft zitten schreeuwen en zitten "pielen"aan zijn mand en net voor Utrecht was het hem gelukt; hij kon ontsnappen uit zijn mand. De rest van de rit heeft hij door de auto gelopen, voor het achterraam gezeten en alles op zijn gemakje verkent. Natuurlijk weet ik dat het gevaarlijk kan zijn, maar ik vond het ook wel heel gezellig!

Thuis aangekomen heb ik Arun weer los gelaten bij de andere katten want hij zou het vast nog wel herkennen, dacht ik... Het kostte toch wel even wat moeite om weer te wennen, want vooral Pebbles vond Arun maar een vreemde indringer. Gelukkig was het na een paar dagen weer goed en zoeken juist Arun en Pebbles elkaar op.

Toch horen we Arun ook heel veel hard mauwen, hij zit veel voor de deur van de katerkamer en is wat rusteloos. De oorzaak is snel duidelijk; Madara wordt krols en dat had Arun al door. Hij blijft maar schreeuwen en achter haar aanzitten en hij lijkt zijn rol als dekkater niet te kunnen vergeten. Dat zal ook vast lastig zijn als je in de omgeving blijkt waar je hebt gedekt én waar krolse poezen rond lopen. Dat is ook de reden dat Fynn meestal in het katerverblijf is- ook nadat hij gecastreerd is, jaren geleden- want hij is blijven sproeien.

Ik ben dus aan het nadenken gegaan wat ik wil met/voor Arun. En in mijn overwegingen komt ook naar voren dat ik nog graag een keer een Bahir Dar kitten wil houden. Tot nu toe heb ik altijd mijn poezen en katers gekocht bij andere fokkers. Vooral ook om nieuwe lijnen naar Nederland te halen. Nu ben ik er wel een keer aan toe om een kitten wat hier wordt geboren te gaan houden. Tenslotte heb ik nu 2 katers in huis uit Frankrijk ( Happy van Marielle) en de Oekraïne( Ravi), een poes uit de Oekraïne( Bibi), Pebbles uit een vrij onbekende moeder lijn én straks Yossra waarbij in haar afstamming een heleboel van die geïmporteerde katers en poezen voorkomen. Tijd voor een Bahir Darretje dus. Als ik Arun ga houden heb ik die ruimte niet meer want dan heb ik 5 katten in huis.

Kortom; ik heb besloten een nieuw thuis te zoeken voor de ongelofelijk aanhalige en lieve Arun te zoeken. Hij heeft wel één lastig dingetje want zijn darmen zijn erg gevoelig. Met het voer dat ik hem geef gaat het goed maar iets eten van een ander merk( dus ook snoepjes) maakt dat hij snel diarree krijgt. Ik vind dat verder geen probleem want alle katten eten hier hetzelfde voer, ik ben toch niet zo van snoepjes geven en vooral...Arun is super gezond, glanst en voelt zich happy, dus niets staat hem in de weg om een fijn nieuw thuis te krijgen. Maar......ik zal deze geweldige kerel echt gaan missen en ben dan ook heel blij dat ik naast Pebbles straks ook zijn dochter Yossra in huis heb,

Kitten-katten nieuws

Pjotr met nieuwe eigenaar

Goed nieuws over Pjotr. Afgelopen zaterdag zijn er al mensen naar hem wezen kijken en Pjotr verkocht zichzelf. Hij ging heerlijk bij ze liggen slapen, lekker knuffelen en hij heeft ze daarmee helemaal ingepakt! Zondag hoorde ik dat ze voor hem gaan en vandaag wordt hij opgehaald. Zo krijgt Pjotr het plekje wat hij verdient en we wensen Jeffrey en Kathy heel veel plezier met hem. Ik ben benieuwd of hij Pjotr blijft heten.
Altijd fijn als je weet dat een kitten een goed nieuw thuis krijgt waar je vertrouwen in hebt. Ik ken Jeffrey al jaren want hij is een goede vriend van mijn dochter. Dat gaat dus helemaal goed komen!

Arun

Over Arun heb ik ook nieuws. Hij is 3 weken geleden bij Margriet en haar Somali kater Noubi gaan wonen. Vooral om gezelschap te zijn voor Noubi want die vind geen aansluiting bij de 3 -kruising- Noorse boskatten die ook bij Margriet wonen. Helaas heeft Arun wel het hart van Margriet veroverd maar niet dat van Noubi.... Het lijkt erop dat Arun Noubi van zijn plekje op de schoot van Margriet heeft verdrongen en dat was natuurlijk niet de bedoeling. Noubi blijft nu uit beeld en dat maakt hem dus ongelukkiger ipv meer gelukkig wat de bedoeling was. Zondag ga ik Arun ophalen en ws blijft hij dan hier wonen. Hij heeft zo`n prachtig karakter en was zo lief voor ons maar ook voor de andere katten hier dat ik hem vast niet meer wil laten gaan als hij hier weer is.

Het volgende nieuwtje gaat over Iejoor......wie? Iejoor? Ezeltje uit Winnie de Pooh toch? Aangezien er bovenaan staat dat er kitten-katten nieuws is kan het niet over een ezeltje gaan.... Dus wie is Iejoor.. Iejoor is een kitten van mijn Rus blue point kater Aziz die na zijn castratie bij een vriend is gaan wonen. Voordat Aziz werd gecastreerd heeft hij een Tai Siamees poes bij mijn vriendin Astrid gedekt.

Tippie en haar kittens. Iejoor in het midden

Daaruit zijn 4 katertjes geboren; 2 seal points en 2 blue points. Natuurlijk is dit helemaal geen ras, maar het zijn wel heel leuke kittens. de kittens krijgen bij Astrid precies dezelfde behandeling als de raskittens en worden dus geent, gechipt, ontwormd, paspoort en blijven ook 13 weken bij haar om stabiel op te groeien. Alleen de stamboom ontbreekt. Omdat ik altijd poezen en/of katers koop met het oog op de fok wilde ik eigenlijk ook graag een kat waarvan ik weet dat hij blijft. De fok-poezen/ katers herplaats ik nadat ze met fok-pensioen gaan omdat ik anders een huis vol katten zou krijgen óf moet stoppen met fokken en daar ben ik echt nog niet aan toe. Het fokken is nog steeds mijn grootste hobby en dat wil ik niet missen. En daarom dus Iejoor. Iejoor is een blue point katertje uit het nest van Astrid. Zijn broers heten Knorretje, Pooh en Robinson( allemaal uit het verhaal van Winnie de Pooh). Hij wordt gewoon gecastreerd en mag dan als mijn huiskat lekker tussen de Somaby`s leven.

En dan nog meer kitten nieuws. Bij Erica is een nestje geboren van haar Aby variant poes Otje en de

Yossra

vader is mijn geweldige variant Arun( daar is hij weer ;-)) Otje is door mij gefokt en de enige dochter van Mila, de poes die ik uit Zweden heb gehaald. De vader van Otje is "mijn" Olle. Toen ik de stamboom uit ging pluizen kwam ik erachter dat er wel 6 van mijn katten in voor komen én zelfs 9 van Astrid. Kun je wel zien dat we veel samen doen op het gebied van de Somaby`s. Vandaar dat ik het super speciaal vind om van het nest van Arun en Otje een poesje te krijgen. Afgelopen woensdag ben ik wezen kijken bij Erica en ik ben totaal verliefd op dit nest. Wat een prachtige kittens! En vooral zie je nu al zo`n lief karakter. Ze stonden echt te roepen om aandacht haha. Ze mochten toen ik er was voor het eerst uit hun afgeschermde ruimte om te ontdekken dat de wereld groter is dan die ruimte....en wat een feest was dat.... "Mijn" Yossra- blauw variant poesje, net als haar vader Arun-, haar wildkleur Somali zusje en lilac variant broertje vonden het een avontuur. Yossra ging wel het meest voortvarend van start en ook de hond- zwarte Kelpie- werd aan een voorzichtig onderzoek

Yossra en Otje

onderworpen. Toen hij bewoog was het erg grappig om haar met een dikke rug en dikke staart opzij te zien springen. Haar broer maakte het no erger en ging spugen tegen de hond( sorry Erica, ik ben zijn naam vergeten) en dat was echt hilarisch, vooral voor Erica en haar dochter want die hadden dat nog nooit gezien. Het wildkleur zusje van Yossra zal bij Erica en haar gezin blijven wonen, maar het lilac broertje is nog beschikbaar( bij interesse kan ik je de gegevens van Erica wel even geven hoor ;-))

En dan zijn ook de laatste 2 kittens van Arun geboren. Bij Gea in Nieuwe-Pekela zijn een wildkleur en een sorrel kitten geboren met als mama de Duitse sorrel Somali poes Xenia. Het gaat prima met de nieuwbakken mama en haar kroost!

Muzikale leegte

Afgelopen zijn de 3 Russische componisten vertrokken.
Het is hier stil geworden want deze 3 kerels kwamen laat los in de wereld ontdekken maar toen dat eenmaal zo was( vanaf een week of 10), was er geen houden meer aan. Met Igor voorop werd alles in hoog tempo verkent. Dat je hoog in gordijnen kunt klimmen was één van de ontdekkingen. Dat er dan onverwachts een regenbui op je neer kan dalen kwam daar al snel achteraan. Ik had echt de plantenspuit binnen bereik staan en ik werd heel handig in "raak schieten"haha

Bert in zijn nieuwe thuis

Ze werden flink belaagd door Jente en ze werden er steeds handiger in om haar te ontwijken. Echt geen domme jongens hoor die "Pika Blu`s". Maar het was niet alleen maar "drukte en oproer" in huis hoor want deze 3 kerels lieten ook heel goed zijn dat ze mensen geweldig vinden. De kleinkinderen om spelletjes met een hengeltje mee te doen, mij volgen om lekker eten te krijgen en als we `s avonds op de bank gingen zitten kwamen ze heerlijk hun knuffels halen; wederom met Igor voorop.

De afgelopen weken zijn ze natuurlijk ook bij de dierenarts geweest voor hun onderzoek en entingen. Dat verliep allemaal goed alleen is Igor wel ziek geweest en had hij een kuurtje antibiotica nodig om er door heen te komen. Zijn broers zijn daar gelukkig niet in mee gaan doen. Kortom; afgelopen zaterdag was het moment dat ze mochten gaan verhuizen.
Dat had ik zorgvuldig gepland met afspraken om 14, 15 en 16 uur. Nou dat liep helemaal in de soep....De eerste mensen kwamen later, de tweede kwamen eerder en de derde belde of ze eerder konden komen.....dat kwam echt niet uit, dus zij waren er gelukkig gewoon om 16 u. Ik vind het wel fijn als ik even de tijd kan nemen om alles te laten zien, de papierwinkel te regelen en nog wat "tips en trics" mee te geven. Gelukkig is alles goed verlopen en is iedereen heel gelukkig vertrokken met zijn componist.
Dat ze niet zo zouden blijven heten kon ik wel voorzien want ze hadden pittige namen;

Ids met zijn nieuwe vriendin

Igor Stravinsky heet nu Ids
Sergej Rachmaninov heet nu Bert

En Pjotr Tsajkovky....hij vertrok naar Amsterdam en zou Toro gaan heten. Helaas is het anders gelopen. Gisteren kreeg ik een berichtje dat het niet ging met de nieuwe eigenares. Zij had in haar jeugd altijd katten in huis gehad en had dus niet verwacht dat ze allergisch zou gaan reageren. Helaas heeft zij op 21-jarige leeftijd astma gekregen en dat kwam nu in alle hevigheid naar buiten. En dan moet gezondheid voorgaan. Ik heb aangeboden om Toro op te komen halen om haar te stimuleren een besluit te nemen over het terug geven van Toro. Hoe langer ze zou wachten hoe moeilijker het wordt voor beide partijen.

Toro nog in zijn nieuwe thuis

Gisteravond zijn we dus naar Amsterdam gereden om Toro op te halen. Wat een verdrietig "hoopje mens" troffen we daar. Echt een drama om haar geliefde kitten op te halen maar natuurlijk wist ze zelf ook wel dat het eigenlijk geen keus was....haar echtgenoot was gelukkig daar om haar te troosten en dus zijn wij snel weer vertrokken. In de auto moest ik zelf ook wel even huilen. Ik had het haar zo gegund.
Gelukkig herkende Toro ons gelijk en dus was hij redelijk op zijn gemak in de auto en hier thuis was het gelijk goed. Hij ging lekker op zijn- uit Amsterdam meegenomen- kussentje liggen en was op zijn gemak. Nu gaan we op zoek naar nieuwe mensen voor Toro!

eerste show met Jente

Vandaag zijn we met Jente naar een show van de LSOHV geweest. De afkorting staat voor LangStokhaar en Oudduitse Herder Vereniging. Omdat Jente een Oudduitse herder is zijn we lid geworden van deze vereniging. Op de site zag ik een paar weken terug dat er vandaag een show zou zijn en dus heb ik Jente ingeschreven. Niet alleen om te horen wat ze van haar vonden maar ook om weer eens een show mee te maken( mijn laatste show was met Keli in 2004). Deze vereniging is ook nieuw dus een goeie gelegenheid om te zien hoe de sfeer er is.

En Jente werd ingeschreven voor de baby parade, dus het is meer het mee doen en de ervaring op doen dan dat er ook maar enige "druk"op zou liggen.....dacht ik. Maar verbazend genoeg zag ik dat 2 van de puppen die in de ring kwamen al waren getraind in het lopen op een show. Ongelofelijk dat zo`n jonge pup dat al zo "goed" kon. Natuurlijk niet als een volwassen hond maar toch... Ik vraag me af hoeveel tijd daarin is gestopt en of dat wel goed is voor zo`n jonge pup.

Jente heeft zich helemaal overgegeven aan het feit dat er nog niets van haar werd verwacht want het rondlopen, netjes stil staan en haar bewegingen goed laten zien was aan Jente totaal niet besteed. Ze heeft meer dan de helft van de tijd in de ring tegen Wim zijn voeten aan gelegen en als ze moest lopen was het meer stuiteren en springen haha. Eigenlijk zoals ik me een "baby- pup" voorstel in de ring. Hartstikke trots waren we op ons meisje dat ze zich niet gek heeft laten maken door alle geluiden van blaffende honden en kletsende mensen en dat ze gewoon haar rust neemt door op de grond te gaan liggen ondanks alle drukte om haar heen.

Jente heeft veel aandacht gehad van mens en hond. Iedereen is leuk en ze reageert ook steeds met enthousiasme naar de mensen die haar aanhalen. De honden die ze tegenkwam zijn ook allemaal leuk. Soms zie je natuurlijk best dat een hond indrukwekkend is, maar onze Jente is er steeds voor in om kennis te maken. En dat was precies waar we deze show voor hebben gebruikt. Wij hebben wat mensen gesproken, we hebben prachtige Oudduitse herders gezien( en ook die ons minder aanspraken), we hebben een goeie sfeer ervaren bij deze show en de volgende keer weten we iets beter hoe het er aan toe gaat. En Jente heeft een hoop nieuwe ervaringen en indrukken opgedaan. Na ander half uur vonden we het wel genoeg voor Jente en toen zijn we weer vertrokken.

Niet te geloven hoe moe Jente is geworden van dit avontuur. Ze ligt al zeker 4 uur te slapen en dus is het goed dat we niet langer zijn gebleven. haar koppie heeft al genoeg te verwerken.

Over een half jaar zal er vast weer een show zijn van de vereniging en dan gaan we lekker weer. eens kijken of ze zich dan wat beter wil laten zien. Mochten we goede resultaten houden dan komt de droom van fokken met Jente een klein beetje dichterbij. Maar voorlopig genieten we enorm van onze "baby pup"!

Spannende dag voor Kytah

Vandaag is Kytah naar de dierenarts geweest om gesteriliseerd te worden. Dat was een spannende onderneming voor Kytah maar zeker ook voor mij.
Ik heb een tijdje geleden al overlegd met de dierenartspraktijk hoe we het aan zouden gaan pakken want dat vergt meer voorbereiding dan bij een hond die niet zo angstig is als Kytah.

Vanmorgen om kwart over 7 heeft Kytah haar eerste dosis ontspannende gel gehad om haar zo rustig mogelijk naar de praktijk te kunnen brengen. Om kwart over 9 nog een keer een dosis en toen Wim haar nog even uitliet kon hij merken dat ze veel minder heftig reageerde op de vuilnisauto. Kennelijk deed de gel dus goed zijn werk.

na de operatie

In de auto mee gaan is ook spannend maar ze heeft tussen mijn benen voorin gezeten en met constant geruststellen door haar te aaien is ook dat goed verlopen. Ze is zelf de praktijk ingelopen en toen mochten we gelijk de spreekkamer in waar ze alleen de assistente en de dierenarts om zich heen had. Ik ben tegen haar aan op de grond gaan zitten en voor mij is het boven verwachting verlopen. Het prikje om verdoofd te worden heeft ze amper gevoeld en totdat ze sliep heb ik haar lekker vast gehouden. Toen ze sliep zijn we weg gegaan met de belofte gebeld te worden als ze bij zou gaan komen.

Dat was iets meer dan een uur later al en dus zijn we snel weer naar de praktijk gegaan. Kytah kwam al sneller bij haar positieven dan verwacht dus het was maar goed dat we bij de dierenwinkel naast de praktijk koffie aan het drinken waren want zo is ze niet lang alleen geweest. Ze was ontzettend onrustig met haar koppie aan het bewegen en ws zag ze allemaal "roze olifantjes" vliegen want je kon wel zien dat ze nog niet helemaal "op aarde" was. We hebben een half uurtje bij haar gezeten, maar het was behoorlijk onrustig voor Kytah doordat de assistentes natuurlijk ook bezig waren met de 2 poezen die ook in een hok op de "opname"zaten. Gelukkig voelde de dierenarts dat ook aan en mochten we met een half uurtje lekker naar huis met Kytah.

weer thuis

Nu ligt ze in haar eigen benchje in de huiskamer bij te komen. Dat ging tot net nog gepaard met veel zachtjes piepen en wijd opengesperde ogen. Ik blijf lekker bij haar bench in de buurt zitten zodat ze zo min mogelijk stress heeft. Ik ben de persoon die ze het meest vertrouwd en haar dus het beste rust kan bieden. En dat werkt.....we zijn nu 2 uur thuis en ze is eindelijk in slaap gevallen.

Ik ben dik tevreden hoe alles is verlopen. Ik was echt heel zenuwachtig want het is zo moeilijk om de stress van Kytah te zien. Ik ben zo blij hoever ze is gekomen in het jaar dat ze nu hier woont dat ik het moeilijk vind om haar weer bloot te stellen aan extra stress. Gelukkig heeft de gel goed gewerkt en was het allemaal beter voor haar te bevatten dan ik had verwacht.
Misschien zal ze even een terugslagje hebben in haar vertrouwen, maar dat komt dan wel weer goed. Veel geduld met haar blijft het allerbelangrijkste en dat hebben we hoor.

Nieuwe kostganger....Ravi

Nogal onverwacht is Ravi hier komen wonen. Een aantal bekenden vroegen ook of ze wat hadden gemist.....nee hoor, ik heb gewoon vrij impulsief een nieuwe Somali kater gekocht.....in de Oekraïne.

Ik volgde deze fokker- Victor Sharavin- al een poosje omdat ik zijn Somali`s erg mooi vind. Ook qua stamboom zijn zijn katten interessant. Tot nu toe was ik nog niet in de gelegenheid om een kitten bij hem te kopen, maar nu....wel. Op Facebook zag ik een foto van 2 wildkleur katertjes met hun moeder staan. Toen ik vroeg of er nog 1 beschikbaar was kreeg ik een bevestigend antwoord. Deze Victor is nogal zakelijk dus de prijs kwam er ook gelijk bij en dat was voor mij een reële prijs. Natuurlijk komen daar nog transport kosten bij want ik ga zelf niet naar de Oekraïne om een kat op te halen.

Dat was woensdag avond. We waren het snel eens dat "Marvel" bij mij zou komen wonen. Toen ik vroeg wanneer hij zou kunnen komen was dat nogal "schrikken"....het antwoord was namelijk aankomend weekend...oeps...dat is snel
Een koerier zou Marvel komen brengen met de auto en hij zou zondag aan het eind van de middag of in de avond aankomen. Ik hoefde dus nergens heen om hem op te halen maar hij zou gewoon thuis worden afgeleverd. Het is iets later geworden want de reis was ws langer dan verwacht, maar maandag ochtend om 5.30u is Marvel hier aangekomen.

Niet te geloven wat een stoer kitten hier binnen is gekomen. Hij ging gelijk op onderzoek uit. Hij liep te mauwen dus heb ik hem water en wat te eten gegeven en dat ging ongelofelijk snel naar binnen. Hij heeft aan van alles lopen snuffelen en was er zelfs al voor in om te gaan spelen. In de loop van de ochtend heb ik Pebbles ook in de kamer gelaten want zij is van dezelfde leeftijd als Marvel.

Alleen die naam... Ik kon het maar niet onthouden en het "bekte" ook niet echt lekker. Aan de hand van de letters van de fokker/cattery naam hebben we zijn nieuwe naam bedacht; Ravi!

Ondertussen is Ravi gewend aan Pebbles, is ook Arun in de huiskamer en gaat het goed met Kytah en Jente. Ik ben dus heel blij met zijn komst. Niet alleen voor mezelf, maar ook voor collega fokkers. Ik vind het moeilijk dat er zo weinig katers zijn waarmee gedekt mag worden. Ook Happy- die hier ook woont- zijn er flinke restricties; hij mag alleen voor Marielle, Gea en mij dekken. Daarom kreeg ik nogal eens aanvragen voor een dekking van Arun( en daarvoor Beer en Olle). Nu Arun met pensioen is vind ik het fijn om weer een kater te hebben waarvan ik zelf mag bepalen hoe vaak hij mag dekken. De enige restrictie die Ravi heeft is dat er geen kittens van hem naar de Oekraïne verkocht mogen worden.
Maar eerst mag Ravi lekker groeien en bloeien en lekker spelen met zijn vriendinnetje Pebbles. Wie weet, misschien worden zij mijn nieuwe "love duo" na Fynn en Flo jaren geleden?!

onze Jente

Met onze Jente gaat het heel erg goed. We genieten enorm van haar want ze is zo`n leuke, lieve, ondeugende en ondernemende pup.
In de korte tijd dat Jente hier is heeft ze best al veel geleerd. Het commando "zit" gaat best al heel aardig. Ze doet dat graag voor een beloningsbrokje want ze is gek op lekkere dingen. Ze groeit dan ook als kool en sinds ze hier kwam is ze al 3 kg gegroeid. Dat betekend een kilo per week! Ze krijgt netjes afgepast haar voer en meestal wordt dat heel snel verorberd. Het is wel opvallend dat zowel Kytah als Jente denken dat het eten van de ander lekkerder is want ze zitten graag met hun neus in andermans bak.

Ook zijn we druk geweest met de bench training en ook dat gaat heel goed. Ze zit dan in de bench in de gang en meestal is Kytah daar ook, in haar eigen bench. Maar de afgelopen 2 dagen hebben we ook gekeken of het goed gaat als Kytah gewoon in de huiskamer blijft....en dat is geen probleem. Ze kan nu al 2 uurtjes in de bench blijven. Dat is lang genoeg en dan moet ze natuurlijk nodig naar buiten om te plassen/poepen. `s Nachts gaat ook super goed en meestal slaapt Jente van 23u tot 8u in haar bench. We horen geen gepiep oid en zelfs als ik `s nachts naar de wc ga reageert ze niet. Wat een ongelofelijk knappe pup. Ze voelt zich kennelijk heel fijn in haar bench.

Verder zijn we bezig met het "hier" met Jente. Enthousiast naar haar roepen en belonen als ze is gekomen. Ook dat gaat steeds beter. Aanstaande maandag begint Wim met haar aan de puppycursus en dan zullen die dingen natuurlijk nog veel meer geoefend worden. Ook het aan de lijn lopen wordt dan geoefend en dat zal best goeie tips opleveren want Jente heeft wat dat betreft echt wel een eigen willetje. Ze gaat steeds op haar kont zitten en vind het al gauw genoeg. Hoe ver kun je gaan in haar toch meenemen.....?? We gaan het vast horen op cursus.

Wat nu vooral ook steeds meer tijd en aandacht gaat vragen is het afleren van van alles. Alles in huis is leuk om in te bijten inclusief onze handen en voeten maar ook de katten, planten, de tafel en stoelpoten. We proberen steeds consequent te zijn met "nee" zeggen en leiden haar af met een speeltje. Maar dat wisten we van te voeren, een pup vraagt veel aandacht. Gelukkig doen Wim en ik het echt samen en wat ook scheelt is dat Jente veel met Kytah speelt. Die 2 dames hadden in het begin best
wat gewenningsproblemen. Kytah leek niet heel goed te weten wat ze met Jente aan moest. Nu zijn de rollen duidelijk want Kytah heeft goed laten merken dat zij de oudste is en zij dus bovenaan staat. De dames stoeien wat af en het is super leuk om te zien hoe goed ze met elkaar kunnen spelen. Daar worden wij dan weer blij van want dat is wat we Kytah gunnen; lekker kunnen spelen en gelukkig zijn in huis.
Het is wel jammer dat we Kytah en Jente niet gelijk uit kunnen laten want daarin is Kytah geen goed voorbeeld met haar angst. We hadden het idee al vrij snel dat Jente dat ging overnemen van Kytah, dus nu gaan we apart met ze naar buiten. Jente heeft dan veel bekijks en aandacht en dat is natuurlijk super voor de socialisatie.

Arun met dekpensioen

Arun

Binnenkort is het zover en is ook Arun dekkater af.
De laatste twee poesjes op zijn lijst met dates zijn allebei drachtig en dus kon ik gaan plannen dat Arun gecastreerd wordt. Ik heb met Margriet- waar hij gaat wonen- een datum afgesproken voor de verhuizing en dat wordt zondag 6 oktober.
Ik heb de afspraak voor de castratie gemaakt voor 4 oktober.....op Dierendag levert Arun zijn "mannelijkheid" in haha, wat ben ik toch een bruut...

Omdat Arun nog heel was heeft hij onverwacht nog een poesje gedekt eind september.

Happy

Er was al een poosje duidelijk dat Xenia- van mijn vriendin Gea- zou komen voor een dekking van Happy. En Xenia was krols. Nu heeft Gea enkele jaren geleden Suus van mij gekocht en bij Suus is het erg slecht te zien of ze krols is. Omdat Xenia wel krols was heb ik Gea gevraagd om Suus ook gewoon mee te nemen want....meestal worden de poezen in huis ongeveer op hetzelfde moment krols en dus zou het me niets verbazen als Suus stiekem ook krols zou zijn. En omdat Gea uit Groningen moet komen is het helemaal niet verkeerd

Xenia

om 1x te rijden voor beide dames.

Omdat Suus verwant is aan Arun- zij is zijn tante- moest het plan voor Xenia aangepast worden en zij kwam dus bij Arun voor de dekking en Suus bij Happy.
Ik heb Arun en Happy eerst naar buiten gedaan om de dames even tijd te geven om te wennen aan de nieuwe ruimte met al zijn "heerlijke" kater geurtjes. Gea en ik hadden toen al het idee dat Suus krols was. Gelukkig is Suus al eerder gedekt geweest en dus wist ze wat er moest gebeuren want voor Happy was dit de eerste keer. Nou ik geloof dat Suus erg duidelijk was want een uur nadat we ze bij elkaar hadden gezet kwam er een flink geschreeuw uit de kamer bij Happy en Suus. De eerste dekking was een feit.

Bij Arun en Xenia was het andersom; een ervaren kater met een onervaren poes. Ik heb geen

Suus

dekkingen gehoord of gezien, maar ik heb wel het idee dat er gedekt is want Arun had duidelijk veel belangstelling voor Xenia. Arun heeft alle poesjes die hij heeft gedekt gelijk drachtig gemaakt dus ook voor Xenia heb ik goede hoop dat het is gelukt.
En nu is het dus afwachten. Er is een dikke week om en dus moeten we nog anderhalve week
wachten tot we roze tepeltjes kunnen zien. Ik hoop zeker dat het bij Xenia en Arun is gelukt want dat is zijn laatste dekking geweest. Vanaf vrijdag is hij "kater-af" en mag hij lekker in huis gaan wonen bij nog een Somali kater, 3 poezen en bij Margriet.

het nest van de Russische componisten

Ondertussen zijn de kittens van Madara flink aan het groeien. Ze zijn nu ruim 5 weken en ze lopen door de poezenkamer heen te stappen. Vaak ook met elkaar aan het spelen en eten en "op de bak gaan" gaat ook al goed.
Ik moet wel zeggen dat ze minder snel en minder ondernemend zijn dan de Somali kittens. En eerlijk gezegd vind ik de somali kittens daarom aansprekender. Maar deze 3 kereltjes- natuurlijk weer 3 katertjes...daar heb ik patent op- doen het heel goed. Hun "points"beginnen steeds meer door te komen wat betekend dat hun oortjes, neusje, voetzooltjes ed steeds wat meer kleur krijgen. Daardoor worden ze steeds mooier.
Moeder Madara is een super relaxte poes. Dat heb ik nog nooit zo gezien. Van af het begin gaat ze gewoon weg bij de kittens om een poos voor het raam in de huiskamer te komen zitten. Ze zorgt echt hartstikke goed voor haar hummels maar is er niet helemaal op gefixeerd. Alleen moeten ze na een week steeds weer verhuizen van plek van haar. Maar dat kan ze nu wel vergeten; de mannetjes lopen de hele kamer rond en laten zich heus niet vertellen waar ze precies moeten blijven.

De namen zijn ook bekend. Ik heb in Rusland gezocht omdat deze katertjes allemaal kortharig zijn als hun vader Aziz en dus zijn het "Russen"in de kleur blue point. Helaas is de Pika Blu nog steeds geen erkend ras.
Maar ik vond het daarom wel leuk om in Rusland naar namen te zoeken en ben uit gekomen op componisten.
De namen zijn;
Bahir Dar`s Igor Stravinsky
Bahir Dar`s Sergej Rachmaninov
Bahir Dar`s Pjotr Tsajkovski
Een hele mond vol voor deze kleine hummels, maar hoe leuk zou het zijn als hun roepnaam de voornaam op de stamboom wordt.

Omdat Jente niet echt te vertrouwen is met de kittens zijn ze voorlopig nog in de poezenkamer. Ik kan

niet het risico nemen dat Jente in haar onbenulligheid een kitten kapot bijt omdat ze er mee wil spelen. We moeten Pebbles ook al regelmatig redden omdat Jente dan de staart van Pebbles in haar bek heeft. Ik heb Pebbles al wel een keer van zich af zien slaan maar dat was kennelijk nog niet hard genoeg om Jente echt af te schrikken.
dat het nooit saai is hier in huis mag duidelijk zijn haha

Vrolijk nieuws

Het ophalen

Sinds afgelopen vrijdag woont Jente bij ons. We hebben haar opgehaald bij de fokker in Kampen. We hadden nog een handdoek om die nog even te laten slingeren in het huis waar Jente is geboren zodat we nog een luchtje van haar "thuis" mee hadden.
Er waren van de 11 pupjes( van twee nesten; 4 van Jente`s nest en 7 van een witte herder nest) al een paar puppen opgehaald dus het leuk al best een beetje "leeg". Na een hoop papierwerk, tips en tricks en natuurlijk een hele dikke knuffel van Marianne mochten we ons meisje( letterlijke vertaling van Jente in het Noors) meenemen.
Marianne moest even een traantje wegpinken want zij had Jente ook graag gehouden als enige zwarte pup in dit nest.

Jente, eerste dag

Op de weg naar huis heeft ze lekker op mijn schoot gelegen- op de handdoek- en ze was erg rustig. Natuurlijk een heel avontuur voor zo`n kleine pup. Alles wat vertrouwd is laat je achter op weg naar een avontuur wat je nog niet kunt overzien. Daardoor zal ze vast zo rustig zijn geweest want hier thuis zien we steeds meer tevoorschijn komen van een lieve, ondernemende vasthoudende pup. Ze is heel zachtaardig en doet nog geregeld een plasje van onderdanigheid als je haar bij je laat komen, maar ook......een heel slimme pup want ze weet nu al dat ze naar buiten moet om te poepen en dus gaat ze bij de achterdeur piepen als ze naar buiten wil.

prachtig koppie

De zindelijkheidstraining is dus in volle gang en verder proberen we haar het woordje nee te leren want dat zal een fikse uitdaging worden. Ze wil overal aan- en in bijten en het is toch echt de bedoeling dat ze dat gaan afleren. Verder zijn we al bezig met het commando "zit". Ze gaat uit zichzelf al steeds zitten en dus maken we daar al gebruik van om haar dat te leren om het te doen als we erom vragen.
Ook ben ik bezig met benchtraining. `s Nachts slaapt Wim op de bank zodat ze zich niet al te alleen voelt en overdag moet ze af en toe een poosje in de bench om te leren dat ze dan niet wordt verlaten en ze mag er dan uit als ze stil is. Natuurlijk gaat dat niet van het ene op het andere moment en ook dat gaat tijd kosten.
Ik heb altijd gezegd dat een pup opvoeden een jaar kost en dus hebben we nog heel wat voor de boeg. Maar....als we het goed doen dan heb je daar de rest van het leven van zo`n pup ook profijt van. Dat heb ik gelukkig al heel wat keertjes ervaren en we gaan dus met vertrouwen aan de slag.

Zo moe

Met Kytah is het best nog een beetje lastig. Kytah weet niet zo goed
wat ze aan moet met Jente. Soms mag Jente in de bench, een andere keer weer niet. Soms wil ze spelen met Jente, soms weer niet. En Kytah is behoorlijk jaloers. Dus houden we Kytah ook goed in de gaten. Ze moet niet het idee krijgen dat ze tekort komt door dat kleine zwarte monstertje.

Tijd om bij te praten

Ik wist niet dat het al zo lang geleden was dat ik een verhaaltje schreef..... Er is zoveel gebeurt en daardoor ben ik er ook niet aan toe gekomen om te gaan zitten voor een verhaaltje.

Ik begin met het "honden nieuws" en dat is verdrietig en blij nieuws.

Schoonheid

Zwemmen en water; een grote hobby van Max

Het zal vast wel duidelijk zijn dat het verdrietige nieuws over Max gaat. Op 11 september is Max ingeslapen. Hij ging steeds verder achteruit maar ik zag nog steeds niet echt een duidelijke reden om hem in te laten slapen. Maar dat veranderde eigenlijk in het weekend.....Max begon aan zijn heup te bijten en ik nam aan dat hij jeuk had. Zijn kop was namelijk ook al een soort van kaal geworden doordat hij steeds met zijn kop overal langs schuurde. Ik nam aan vanwege jeuk. de zwarte huid scheen er steeds meer door heen waardoor hij echt een "oude kop"kreeg. Maandag ging Wim Max uitlaten en die vertelde dat de ontlasting van Max gitzwart was.....Dat is niet goed natuurlijk. Maandag avond kwam Wim met het idee dat het bijten van Max- in zijn heup- ws pijn zou zijn. En toen viel bij mij het kwartje. Max was nl ook wat meer chagrijnig, kon wat minder van de katten hebben en "keek" niet blij. De pijn in zijn botten( de dierenarts dacht maanden terug al dat hij botkanker zou hebben) was door de pijnstillers heen gekomen.  En dat was voor mij de grens....Max mocht geen pijn hebben! De ontlasting bleef ook pikzwart, dus ergens moest er een bloeding zijn....ook pijnlijk....
Op dinsdag heb ik de dierenarts gebeld om een afspraak te maken om hem in te laten slapen. Omdat ik nog de gelegenheid wilde hebben om aan het idee te wennen dat mijn grote witte vriend er niet meer zou zijn én ik de kinderen nog de gelegenheid wilde geven om afscheid van Max te nemen wilde ik dat op woensdag.

Gekke hond in een te kleine "donut"

Op dinsdag middag kwam Linda( de oudste dochter) haar kinderen ophalen na het oppassen en zij heeft een tijd bij Max gezeten. Ze vertelde hem dat hij morgen weer bij zijn baasje zou zijn. Ik weet niet hoe het werkt na de dood maar het idee dat Max weer bij Lex is, vind ik een troostrijke gedachte.

Prachtige kop

`s Avonds zijn Bas en zijn vrouw nog langs geweest om gedag te zeggen tegen Max. Max was gewend dat Bas altijd even met de bal hem ging spelen, als hij kwam en dat hebben ze nu ook nog gedaan....even samen naar buiten om de laatste keer samen te spelen....
Woensdagochtend is Bart- mijn neef die hier twee en half jaar heeft gewoond- nog langs om Max nog te zien en daarna zijn we naar de dierenarts gegaan.
Zij kon zich helemaal vinden in mijn besluit om Max in te laten slapen en dus hebben we Max op een mooie manier kunnen verlossen van de pijn. En dat voelt goed. Ik ben blij dat hij niet meer hoeft te lijden. Ook ben ik blij dat ik toch ineens zeker wist dat het het goed moment was. Ik was zo bang dat ik hem niet wilde laten gaan omdat Max weer een "link"met Lex was waarvan ik afscheid moest nemen. En ik was ook opgelucht. Ik merkte nu pas hoeveel ik met Max bezig was; elke ochtend de vraag of hij er nog zou zijn, de vraag of ik het wel goed met hem beoordeelde en het zien van zijn achteruitgang, het was erg moeilijk.

Met een kitten tussen zijn poten

Max laat een enorm grote lege plek achter- letterlijk en figuurlijk. De kamer lijkt zoveel leger zonder zijn grote witte gestalte en er zijn nog zo veel dingen en momenten waarin ik Max mis. Maar wat overheerst is dat Max een geweldige hond was. Met zijn liefde voor de katten- in het bijzonder kittens- en zijn liefde voor kinderen- in het bijzonder voor de kleinkinderen- maakte hem een hond die ik nooit meer zal vergeten en waarin ik altijd met warmte zal denken. Ik hoop dat het kan......dat Lex en Max weer samen zijn....

Het blije nieuws komt in een volgend verhaaltje. Het schrijven over Max maakt me verdrietig.....

Geboorte......

Maandag ochtend zijn ze geboren; de kittens van Madara.

dag 2

Ik kwam uit bed en ging even kijken in de poezenkamer. Ik verwachtte de bevalling van Madara op dinsdag of woensdag dus mijn plan was om Madara vanaf maandag avond op mijn slaapkamer te laten slapen zodat ik bij de bevalling kon zijn. Nou....dat hoefde al niet meer....Onderin de krabton zag ik Madara liggen en dan weet je het eigenlijk gelijk....de kittens zijn geboren. Alle 3 netjes schoon gelikt en droog, alleen bij de 2 kittens zat de nageboorte nog vast. Die heb ik eraf gehaald en Madara at ze toen alsnog op.
Zelf zat ze nog wel onder het bloed dus heel lang kon de geboorte nog niet zijn geleden, maar ook dat maakte Madara- als een ervaren moeder- netjes schoon. Wat een top poes; alles alleen gedaan en dan zo netjes! Echt "volgens het boekje".

Met het plekje onderin de krabton was ik wat minder blij want zo kan ik de kittens niet zien én er is ook meer gevaar op doodliggen. Mijn poging om het kroost in de doos te leggen mislukte want dat gaf gelijk stress bij Madara en daar zitten we zo kort na de bevalling zeker niet op te wachten. Ik heb de situatie dus zo gelaten.
De kittens even gewogen en ze hebben een net gewicht; tussen de 91 en 102 gram. Ik zie Madara regelmatig in de ton stappen om de kittens te voeden maar het is ook opvallend hoeveel ze al uit de ton is. Ze oogt echt heel fit en ze heeft ws een soepele bevalling gehad want ze heeft er weinig onder geleden.

dag 3

Gisteren is het gelukt om Madara met haar kittens te verplaatsen naar een grote kattenbak die ik heb ingericht als nest. Dat was even lastig voor Madara want ze wilde haar kittens gelijk weer in de krabton leggen maar die is naar buiten verhuisd en toen ik een poosje naast haar nieuwe nest ben blijven zitten ws het goed. Heerlijk hoor, zo`n meewerkende mams.

Zoals ik het nu zie zijn het twee katertjes en één poesje. Eén katertje zal door gaan in het fokprogramma voor de Pika Blu, er is al belangstelling voor het poesje en er is in ieder geval nog één katertje vrij.

En dan het allerleukste bij een nieuw nest; het verzinnen van de namen. Omdat deze kittens allemaal
Rus variant zijn in de kleur bleu point, ben ik gaan zoeken in Rusland. Eerst naar verschillende benamingen voor sneeuw maar dat vond ik toch niet zo leuk. Ik kwam uit bij Russische componisten en de namen die ik nu op mijn lijstje heb staan zijn; Sergej Rachmaninov, Igor Stravinsky en Elena Roussanova. Mijn cattery naam komt er voor te staan dus dan zal het zijn; Bahir Dar`s Sergei Rachmaninov. Ik ben nog niet zeker hoor- ik ben nogal wispelturig- maar ik vind het wel mooi!

Bezoek aan Jente

Afgelopen maandag zijn we bij Jente op bezoek geweest in Kampen.

Na dik een uur rijden kwamen we aan bij het adres waar Jente is geboren. Een boerderijtje met een weitje met geiten en kippen, een wei met minipaardjes en een erf met Zwarte en Witte herders....een soort van "Walhalla" dus voor een dierenliefhebber zoals ik( en stiekem enige jaloezie).
Bij het hek stond dat we niet naar binnen mochten als het hek helemaal dicht was en dus bleven we braaf wachten terwijl er flink tegen ons werd geblaft door de honden. We dachten dat Marianne het wel zou horen maar na een poosje hebben we toch maar het telefoonnummer op het hek gebeld......in gesprek.....
Na een kwartier wachten kwam Marianne eraan. Of we al lang stonden te wachten én waarom we niet hadden gebeld?!

Afijn, we konden naar binnen en daar wachtte dan het nest van Yara met daarin "onze" Jente.
Door Yara werden we vriendelijk begroet en we mochten ook gewoon aan haar pupjes komen. Wat een heerlijkheid zo`n werpkist met daarin 5 hummels. Yara heeft 4 pups maar er ligt ook 1 pup van het andere nest- Witte herdertjes- bij omdat er daar 1 een beetje achterbleef naast 6 broers en zusjes.

Het kijken naar de pups, het horen van de geluidjes en eigenlijk ook de geurtjes, brachten me terug naar mijn eigen tijd van het hebben van pups in huis. Wat een mooie herinneringen zijn dat. En natuurlijk ook weemoedig omdat dat nog met Lex was.
Maar nu heb ik samen met Wim genoten van dit kleine, dikke, zwarte meisje. Want dik is ze. Aangezien Yara er maar 5 zoogt zijn ze allemaal lekker gevuld ;-)

Yara vond het geen probleem dat we Jente uit de

kist haalde en lekker op schoot namen- nu kan dat nog- en dus hebben we dik genoten van ons bezoek.
Als Jente 6 weken is dan gaan we weer kijken en we weten ook al wanneer we haar gaan ophalen; 21 september komt ze hier wonen!!

Bij het nest met Witte herders heb ik zo min mogelijk gekeken want ik zou bijna in staat zijn om er ook nog een "witje"bij te nemen.
Nee hoor, zo gek ben ik nou ook weer niet maar de 'Witjes" zitten natuurlijk voor altijd in mijn hart en ik geniet nog elke dag van mijn "ouwetje" Max. Zou hij de komst van Jente nog mee gaan maken?

Aziz is verhuisd

Vandaag is Aziz verhuisd naar zijn nieuwe thuis. Vrijdag gecastreerd en nergens last van, dus vandaag is de dag dat hij mocht gaan. En dat moet fijn voor hem zijn want hij komt lekker bij Aad in huis wonen en daar zal hij veel aandacht krijgen. Dat is een heel ander bestaan dan in het katerverblijf.

Madara en Aziz

Hij heeft zijn genen doorgegeven want hij heeft 3 poezen drachtig gemaakt en nu is het zíjn tijd.
Ik heb hem vanmorgen weg gebracht en dat werd niet met gejuich begroet. Toen Aziz het mandje zag werd hij gelijk boos en wilde zich niet laten pakken. Misschien herinnerde hij zich zijn ritje van vrijdag....??
Maar natuurlijk moest hij toch in het mandje en toen zo`n 50 minuten in de auto om aan te komen bij zijn nieuwe thuis. In zo`n nieuwe omgeving is het natuurlijk erg wennen en hij sloop dan ook behoedzaam rond in huis. Maar dat heeft gewoon tijd nodig. Belangrijk is dat hij de kattenbak kan vinden en dat hij gaat eten en drinken. En dan komt hij langzaamaan wel om aandacht vragen. Aziz is een heel lieve kater maar dat werd steeds minder zichtbaar in het katerverblijf. Hij was echt niet gelukkig en dus heeft hij niet langer dan nodig was in het katerverblijf gewoond.
Ik hoop dat Aziz heel gelukkig wordt bij Aad!

Hier in huis is Madara drachtig van Aziz. Madara is nu 8 weken drachtig en dus rekenen we volgende week op kittens. Erg spannend want voor Madara is het natuurlijk haar eerste nest. Maar het komt vast goed want ze was zo lief voor de kittens van Bibi.
Zo heeft Aziz duidelijk wat achter gelaten hier in huis ;-)

Pebbles op de veranda met Kytah vlakbij

Zo is de stand van katten hier in huis weer wat beter verdeeld. Waren er eerst 3 katers en een castraat dat is nu 2 katers en 1 castraat.
Waren er eerst 2 poezen, dat zijn er nu weer 3 nu Pebbles erbij is gekomen.

Pebbles is al ontzettend goed aan het wennen. Ze is zo`n grappig poesje. Ze gaat mauwen als Wim de

Kytah bij Wim

kamer uit gaat, ze komt ons begroeten als we thuis komen, met de honden gaat het al heel goed alleen Madara is nog een beetje eng. Het lijkt erop dat Pebbles nu al naar Wim trekt. Wim was tot hij een relatie met mij kreeg vooral een honden mens. Hij houdt van allerlei dieren dus hij had geen hekel aan katten maar is er wel zwaar allergisch voor. Gelukkig zijn daar medicijnen tegen want hij heeft ontdekt dat katten ook ontzettend leuk zijn en dat vinden de katten ook van hem.
Regelmatig zit Wim op de bank met minstens één kat op schoot en de ander in de buurt. Maar Pebbles is bijna niet weg te slaan bij hem. Vrienden vanaf het eerste moment.

Vanmiddag is ze voor het eerst buiten geweest op de veranda en dat was heel erg interessant. Al die nieuwe geluidjes, vliegen en vogels en allerlei nieuwe dingen om in te klimmen. Het gaat helemaal goed komen met Pebbles. Ze vind haar plekje nu al.

Altijd weer spannend

De komst van een nieuw gezinslid is altijd spannend en heel erg leuk.

Gisteren is Pebbles hier komen wonen. Pebbles is een fawn( soort van beige) kleurig Somali poesje

papa Arun

en ze is geboren op 22 mei van dit jaar. Het is super leuk om Pebbles in huis te krijgen want zij is een dochter van mijn kater Arun en dat betekend dat ik de 4e generatie in huis heb.
Mijn eerste kater was DeFynn van het Gildenhuys en hij woont hier nog steeds. Weliswaar gecastreerd maar nog altijd present. Daarna kwam zijn zoon Beer en daarna een zoon van Beer; Arun. En nu dus Pebbles( Chianti van Ambelin).

mama Lita

De moeder van Pebbles- Lita- kwam hier om gedekt te worden. Ik had toen nog geen idee dat er een poesje van hier zou komen wonen. Dat kwam eigenlijk toen ik een mooie foto van Lita kreeg waardoor ik viel voor haar ogen. Dat ze ook nog een interessante stamboom heeft was natuurlijk helemaal mee genomen.

Ik heb dus gelijk gevraagd of ik een poesje van Lita en Arun kon reserveren en gelukkig waren twee van de vier kittens poesjes, waarvan 1 fawn en 1 blauw. Omdat ik al 2 blauwe heb( Fynn en Arun zijn beide blauw) had ik voorkeur voor het fawn poesje en dat is dus Pebbles.
Toen ze een week of 8 a 9 was zijn we wezen kijken en toen wist ik het helemaal zeker; Pebbles was voor mij haha

Voor Pebbles was de verhuizing een hele overgang. Natuurlijk een
nieuw huis, nieuwe mensen, nieuwe luchtjes en andere poezen, maar hier dan ook nog een enorme Witte herder... Dat grote witte geval vond ze heel erg eng. Een dikke staart, blazen en een hoge rug en constant haar blik gericht op dat monsterlijke geval. Maar ik weet uit ervaring dat Somali`s heel dapper zijn en dat is gebleken. Pebbles loopt al in de kamer rond, heeft al van heel dichtbij kennis gemaakt met Bibi( de sorrel Somali) want daar is ze al door gelikt en ook met de ander hond- Kytah- heeft ze kennis gemaakt. Kytah wil gelijk met haar spelen maar zover is Pebbles nog niet. Ze heeft al gespuugd naar Kytah én geblazen en ze weet ook al waar ze zich kan verstoppen als Kytah toch nog te dichtbij komt. Wat een dapper meisje is het !!

Pebbles

En lief!! Ze heeft ons al gevonden op de bank om op schoot te komen en we merken dat ze ontzettend mensgericht is. Toen we vanmiddag thuis kwamen van het bezoek aan onze nieuwe pup Jente kwam Pebbles gelijk naar ons toe rennen. "Joepie mijn mensen zijn er weer".

Bedankt Peter en Cécile voor dit ontzettend lieve en ondeugende meisje!

Doorstart pension

In juni heb ik besloten om te stoppen met werken. Mijn energie is laag en het werken vroeg zoveel van me dat ik heb besloten om te stoppen. Een soort van vervroegd pensioen. Wat een luxe!!

Dat betekende ook dat ik weer iets op kan pakken waar ik altijd erg veel voldoening uit heb gehaald; het konijnen pension.
Het pension vraagt als het vol is een paar uurtjes activiteit per dag. Heerlijk om `s morgens te gaan voeren en te zien dat de konijnen al ongeduldig zitten te wachten op hun eten, te zorgen dat de hokken mooi schoon blijven en tevreden en rustige konijnen en cavia`s in hun hok te zien zitten. Het voordeel van dit werk is ook dat ik zelf kan indelen wanneer ik het werk doe én ik heb het in mijn achtertuin, dus geen reistijd. Kortom; ik had ontzettend veel zin in om hier weer mee te starten.
Omdat het vlak voor de vakantie was dat ik dit bedacht had ik geen illusies dat het pension meteen weer vol zou zitten, maar ik hoopte wel op een paar gasten.

Ik heb een facebook pagina aangemaakt, een advertentie op Marktplaats gezet en wat oude klanten een sms gestuurd. En dat heeft als resultaat gehad dat ik weer een aantal konijnen en cavia`s heb mogen verwelkomen.

Helaas heeft het pension ook de meest droevige dag in zijn bestaan meegemaakt in de afgelopen weken. Er waren 3 cavia`s als gast; 2 van één gezin en 1 cavia van een ander gezin. Alle 3 behoorlijk oud, maar nog in goede doen. En toen kwam die extreme warmte.......

Ik zag het niet aankomen en ben verschrikkelijk geschrokken toen ik kwam kijken in het pension af alle dieren nog genoeg te drinken hadden.....2 cavia`s waren dood gegaan. Oververhit geraakt en daardoor gestorven.....De derde cavia was nog wel levend maar er slecht aan toe. Haar heb ik naar de koele kelder gebracht, oortjes en pootjes gekoeld en wat vocht onder de huid gespoten. Helaas mocht dat niet meer baten en ook zij was even later dood.
De 2 konijnen die ook te gast waren leken ook erg suf en die heb ik ook naar de kelder gebracht. Gelukkig kwam daar hun levenslust weer terug.

In 8 jaar pension zijn er hier 4 dieren dood gegaan en nu op één dag 3. Ik was totaal van slag van deze klap. Natuurlijk dacht ik toen even dat ik gelijk wilde stoppen maar dat ebt later wel weer weg. Ik heb gelijk de eigenaren op de hoogte gebracht. Zij reageerden natuurlijk verdrietig maar wel begrijpend.
Omdat de eigenaren nog afscheid van hun diertjes wilde nemen heb ik de cavia`s in de viezer gelegd zodat ze nestjes bewaard bleven.

Ondertussen heb ik een soort matten besteld die koelte geven als een dier erop gaat liggen. Ik hoop ze niet nodig te hebben in het pension maar met alle klimaat veranderingen kan het maar zo vaker zo heet worden. Ik hoop dit nooit meer mee te maken.