de poesjes zijn besproken

Gisteren zijn de mensen zijn geweest waar ik al uitgebreid mail contact mee had. Al zoveel uitgewisseld dat het leek alsof we elkaar al een beetje kenden.

Beneden zaten al 2 ondeugende kittens te wachten op het bezoek.
Die hebben we mee naar boven genomen en daar- gezellig op de overloop- hebben we het kleine volkje bewondert. Ik kon deze mensen heel blij maken want hun voorkeur ging in eerste instantie uit naar 2 poesjes. Omdat het sorrel poesje in eerste instantie al was besproken én ik zelf een poesje wil houden waren er geen 2 poesjes beschikbaar en dus wilden ze daarom een katertje en een poesje. Maar....aangezien de reservering van het sorrel poesje is geannuleerd, kwamen er toch weer 2 poesjes beschikbaar. Ik kon niet echt een keus maken uit de 3 grappige kleine meisjes en dus hebben we de kittens zelf laten kiezen. Het sorrel meisje- Etosha- kroop gelijk bij Antoinette op schoot, ze rolde zich op en ging lekker slapen. Als dat geen klik is.....

Etosha en Saadani

De andere kittens liepen nog een beetje rond en de katertjes hadden helemaal geen aandacht voor ons. Die waren lekker met andere dingen bezig maar zowel Erindi als Saadani liepen bij ons in de buurt. Tot nu toe was Erindi het minst op mensen gericht maar het was prachtig om te zien dat ook zij naar Antoinette trok en ook zij rolde zich op om lekker te gaan liggen. Ik hoor altijd dat Somaby`s zelf kiezen, maar zo duidelijk als nu heb ik dat nog nooit gezien. Dat komt misschien ook omdat mensen vaak naar een bepaald kitten komen kijken omdat dat kitten beantwoord aan de wensen rondom kleur, geslacht en haar soort.
Ondertussen speelde Saadani bij mij en kroop ook op schoot. Hoe duidelijk kan het zijn.....
Alle 3 de poesjes komen dus helemaal op hun juiste plekje terecht. Daar ben ik blij mee. Het voelt zo goed als je ziet dat de kittens als vanzelf naar mensen trekken.

Ik heb ooit een nest gehad waarin dat helemaal niet gebeurde. De

Etosha

kittens bleven wantrouwig naar vreemde mensen. Dat is een lastig verhaal want dan moeten mensen maar van mij aannemen dat ze heus wel lief en aanhankelijk zullen worden. Gelukkig is dat met de kittens van dat nestje ook gebeurt!

De namen voor de twee poesjes is ook al verzonnen. Het sorrel poesje zal Etosha Dzuwa gaan heten en het chocolat meisje zal als naam Erindi Mwezi krijgen. Dzuwa betekend zon en Mwezi betekent maan, dus dat heeft een bijzondere betekenis. Vooral ook omdat deze mensen in Afrika hebben gewoond.

Ik denk dat ik Saadani Dani ga noemen, maar Sadi zou ook nog kunnen.

Rafiki en Akiki zijn dus nog op zoek naar een leuk toekomstig thuis. Maar dat komt wel goed, tenslotte zijn ze nog maar 5 weken en we hebben dus nog genoeg tijd voordat ze vertrekken.

Weer een verhuizing

Van mij hoefde de kittens nog niet te verhuizen uit de kamer bench, maar Fiep dacht daar gisteren anders over. Ik zat aan de tafel en zag Fiep met 1 van de kittens van de trap af lopen. Dat was niet de bedoeling want hoewel ze hem stevig in het nekvel had, moet ik er niet aan denken dat hij zou vallen. En daarbij....ze zijn nog niet toe aan een kennismaking met de huiskamer, de honden en alles wat er beneden gebeurt. Ik heb Fiep dus met kind naar boven gebracht en wist dat het moment was aangebroken om de kittens meer ruimte te geven.

De kamer bench uit de logeerkamer gaf een hoop ruimte en dat was toch wel erg wennen voor het kleine spul. Heel voorzichtig lopen, erg schrikkerig en toch ook wel nieuwsgierig. In zo`n kamer is natuurlijk veel meer te ontdekken dan in de beperkte ruimte van de bench.

Fiep zat op het bed en bekeek mijn reorganisatie rustig. Volgens mij vond ze dat wel een lekkere uitkijkpost. Toezicht over haar kittens maar tegelijkertijd ook onbereikbaar voor ze.

Etosha

Ik heb gelijk alles weer lekker schoon gemaakt en ben een poosje op de grond gaan zitten om te genieten van het kleine spul. Zo grappig om ze rond te zien trippelen op die kleine pootjes en met hun staartjes omhoog. Akiki kruipt lekker op schoot en vind het heerlijk om geaaid te worden, Etosha blijft bij me in de buurt maar Rafiki, Erindi en Saadani gaan meer op onderzoek uit. Als ik zo bij mijn kleine volkje zit word ik daar blij van. Dit is echt genieten!!

Wel een klein tegenvallertje....Etosha gaat toch niet verhuizen naar Kelly as ze groot genoeg is. Kelly wil heel graag een Somali en Etosha is een Abessijn variant. Kelly heeft getwijfeld maar gaat toch voor haar eerste idee om een Somali te willen en dat snap ik helemaal. Als daar je hart ligt moet je geen concessies doen; je haalt voor een hoop geld een kitten in huis waar je jaren plezier van wilt hebben en dan is het het wachten waard. Nu is Etosha dus weer beschikbaar.

Ben ik erg tevreden over de logeerkamer en de ruimte die de kittens nu hebben....het lijkt er op dat Fiep dat net is...ze kwam net weer met een kitten de trap af. Kennelijk wil ze haar kroost echt bij ons hebben, want ze mist natuurlijk zelf ook de aandacht die ze normaal de hele dag krijgt. Nu ze boven is bij de kittens is dat toch lastiger. Ik hoop ze nog even boven te kunnen houden tot dat de Kerst is geweest want dan is er toch drukte in huis. Misschien dat ze daarna dan naar beneden kunnen koen om Fiep tevreden te kunnen stellen.

Noes en Mila

Ondertussen speelt zich beneden in huis ook nog van alles af.

Mila is nog steeds niet op haar gemak met Noes en dat is erg vervelend. Ik heb Mila eerst de tijd gegeven om aan Fynn te wennen, want dat is het meest gemakkelijk. Fynn is door niets of niemand van zijn stuk te brengen en dus mocht hij als eerste samen met Mila.
Mila heeft er een maand over gedaan om Fynn leuk te gaan vinden en dus was het tijd om Noes- die ondertussen bevallen was én hersteld van de keizersnede- te gaan introduceren. Nou dat valt niet mee....
Mila gaat gelijk zitten brommen tegen Noes en Noes vind dat wel een leuke uitdaging. In het begin zat ik er steeds met mijn neus bovenop want de dames waren het dan ineens zat samen, en vlogen elkaar in de haren. Iedere keer dus Mila en Noes weer apart gezet, vooral als ik er niet bij was zoals `s nachts. Sinds een paar dagen gedogen de dames elkaar en dus laat ik ze met z`n 3en bij elkaar; Noes, Mila en Fynn. Fynn is nog steeds rustig als altijd maar beide dames zijn er nog niet uit....is die ander nou leuk of toch niet. Dus wordt er nog steeds gebromd en af en toe komt het tot een confrontatie waarbij vooral Mila heel hard schreeuwt. Maar ik zie eigenlijk geen verwondingen en daarom heb ik besloten dat de dames het maar uit moeten zoeken samen.

Ik heb nog nooit een nieuw kitten gehad wat zich zo moeilijk laat introduceren in huis. Ik was juist altijd onder de indruk van hun vermogen om zich snel op hun gemak te voelen.
Mila heeft bij haar fokker alleen met haar broertje en zusje gezeten en ik heb het gevoel dat haar dat nu nog steeds parten speelt. Ze heeft geen kennis gemaakt met andere poezen behalve haar directe "gezinnetje" maar dat maakt- volgens mij- dat ze nu moeite heeft om zich aan te passen.
Maar we hebben geduld en langzaamaan hoop ik dat de dames gaan ontdekken dat een andere poes ook plezier kan betekenen.

En dan komt Fiep met haar kroost naar beneden......dat wordt ook weer een uitdaging.....

Het gaat goed!

Takoda

Het gaat goed met Takoda!! Vrijdag is hij opgehaald en ik hoorde zaterdag al dat het boven verwachting goed gaat met hem. Is dat niet geweldig?! Hij heeft zijn nieuwe thuis gevonden.

Takoda, Macho en Nowa

Het gaat ook goed met de kittens. Ze zijn uit de doos gegroeid en zitten nu in de kamer bench( of hoe noem ik dat?) Daarin staat een bakje eten, een kattenbakje en wat meer speelgoed. ook heb ik er een hol aan vast gemaakt zodat ze daar lekker in kunnen kruipen. De extra verwarming en het warmte dekentje zijn er nu namelijk ook uit. Ze zijn actief genoeg om zichzelf en elkaar warm te houden. Ook dat hoort bij groot worden, jezelf warm houden.

Gisteren vond ik voor het eerst klein klontjes in het kattenbakje. Dat betekend dat de kleine hummels beginnen te snappen waar dat voor is. Als ik het idee heb dat ze het helemaal door hebben dan mogen ze vrij in de logeerkamer rondlopen. dan weten ze dat ze op het bakje moeten gaan en kunnen ze dus weer meer ruimte krijgen. Vanaf dan zal het echt nog meer genieten worden want dan kunnen ze rond gaan rennen en van alles gaan ontdekken. ze worden alleen maar leuker de komende weken.
Volgende week komen ook de mensen op bezoek die een optie op een kitten hebben. Voor Etosha

Etosha

komt Kelly met haar kinderen kijken. Zij willen eigenlijk een Somali poesje maar wel sorrel. Etosha is wel sorrel maar een Aby variantje. Hopelijk kunnen haar charmes Kelly en haar kinderen toch over halen om haar in huis te willen nemen. en met het karakter van Beer en Noes gecombineerd moet dat zo lukken ;-)

Saadani en Akiki

De andere mensen komen ook kijken; Antoinette en haar man, komen voor 2 kittens; liefst kortharig. Er is 1 chocolat poesje kortharig; Saadani en 1 van de blauwe katertjes is ook kortharig; Rafiki.
het enige Somali poesje is Erindi en zij zal hier blijven. Dat betekend dat er nog maar 1 kitten beschikbaar is is; Akiki, het blauwe Somali katertje. Hij krijgt ook echt wel een warm thuis, daar ben ik niet bang voor. Ze zijn nog zo jong en er komen wel leuke mensen voor hem in de komende weken.

Rafiki

De kittens eten ook al wat brokjes en als ik `s avonds met het blikvoer kom, is het helemaal feest. Dat vinden ze ontzettend lekker en Fiep moet echt haar best doen om ook bij het bakje te komen om wat mee te kunnen eten. zo grappig om zulke kleine hummels zo te zien aanvallen "als wolven".

Niet alleen poezen....

Vandaag werd ik er aan herinnerd dat we, tussen 2005 en 2010, 5 nesten met Witte herders hebben gefokt.

Ik werd gebeld door het asiel in Barneveld dat er een hond door ons gefokt, was afgestaan. Omdat deze hond een stamboom had achterhaalde ze ons als fokker en belde even dat hij daar was afgestaan.

Onze Max

Ik was even overrompeld natuurlijk maar kreeg al snel weer helder om welke hond het gaat en de mensen zag ik ook weer voor me. Een grote vrouw- gek op honden- en haar Indische echtgenoot. Deze mensen woonde in Ede en onze Sam van Kernhem is naar hun toe gegaan. Hij kreeg bij hun de roepnaam Takoda en helaas hebben we daarna weinig meer over Takoda gehoord. Eén keer ben ik ze in de jaren daarna op de hei tegen gekomen, maar verder waren deze mensen erg op zich zelf.

Takoda is afgestaan omdat mevrouw zeer ernstige gezondheidsproblemen heeft en haar man kan de zorg voor Takoda er niet bij hebben. Een heel plausibele reden om een hond af te staan, vind ik. Gelukkig hoef ik die keus niet te maken want hoewel Lex ook terminaal is, kan ik gewoon voor onze beesten blijven zorgen.

Takoda is een grote reu met een plezierig karakter, geboren in 2010. Eerder kwam hij in Barneveld al in pension, maar nu is hij dus echt afgestaan. De mevr van het asiel kent Takoda dus goed en het is een heel leuke hond volgens haar. Een beetje onzeker, maar verder prima. Onze Max heeft dat ook; beetje onzeker, maar verder een heerlijke hond!

Takoda lijkt vast op zijn broer Max.

Ik voel gelijk de verantwoordelijkheid omdat Takoda "één van onze" honden is. Ik hoop dat hij een
mooi nieuw thuis kan vinden want dat verdient zo`n hond. Altijd trouw geweest aan de baasjes en nu door zo`n reden afscheid moeten nemen. Natuurlijk ook voor de baasjes een heel moeilijke stap.
De mevr. van het asiel belde alleen ter informatie en dat stel ik zeer op prijs. Ook al was hij uit het oog verdwenen, zo`n hond zit toch nog in mijn hart. Wie weet vind ik via mijn contacten een mooi nieuw thuis voor Takoda.

Het is gelukt!!!! Vanmiddag kreeg ik al een reactie van mensen die al twee honden van ons hebben en Takoda ook graag een nieuw thuis willen geven. Ze verhuizen binnenkort naar een huis in het bos, met ruimte en daar kunnen makkelijk 3 honden rond rennen. Echt super, ik ben er helemaal blij om.

Het is genieten!!

Het wordt alleen maar leuker! Ik kan echt bij de doos zitten en alleen maar kijken. Zo grappig hoe ze door de doos waggelen, al een een beetje spelen en vooral graag willen slurpen bij mama Fiep. Als zij in de doos springt wordt ze bijna aangevallen door de hongerige kittens. Het is dan ook een gewriemel en een duwen en trekken om de goeie tepel te pakken te krijgen.

In het weekend heb ik een grotere doos voor ze klaar gemaakt zodat ze meer ruimte krijgen en zo kunnen wennen aan veranderende omstandigheden. Zo zal hun wereld steeds groter en uitdagender worden. Ik heb er ook een speelkleed ingezet en dat vind nu vooral Fiep heel erg leuk haha

Akiki

De foto hierboven laat het blauwe katertje Akiki zien. Hij is donkerder dan zijn kortharige broer Akiki, maar dat is één van de verschillen tussen de Aby variant en de Somali; als kitten begint de Somali veel donkerder dan de Aby var en het vachtje van de Somali glanst veel meer dan het vachtje van een Aby var kitten. En daaraan moet ik- als fokker- dus zien of het Somali`s en/of  Abessijn variantjes zijn in het nest. Ik begin dat steeds eerder en beter te zien.

Links zien jullie Etosha- het sorrel poesje- en in het midden Saadani- één van de chocolat poesjes. Rechts onderin zien jullie nog een klein stukje van het donkere ruggetje van Erindi.
En het grotere blauwe koppie is van Rafiki, het kortharige( Aby var) katertje.

Ze groeien zo hard....

Etosha

Het gaat echt heel goed met Fiep en haar grote gezin. Alle 5 de kittens groeien gelijkmatig en dat is mooi om te zien. Ze beginnen door de doos te "schommelen" en al een klein beetje te spelen met elkaar. De 2 katertjes van Fiep zijn vrijdag 2 weken geworden en de poesjes van Noes zijn morgen 2 weken.

Ik kan met plezier een poos bij de doos zitten om te kijken naar het kleine, wriemelende spul. Als Fiep erbij komt hoor je gelijk van die kleine kreetjes.....joepie, de melkbar gaat open.

Saadani

De 3 poesjes van Noes zijn alle 3 al besproken en het leuke is dat samen met 1 van de poesjes, ook een katertje gaat verhuizen. Gezellig samen naar een nieuw thuis. Dat duurt natuurlijk nog tot eind februari, maar het is leuk om al te weten waar een kitten heen gaat en dat ze samen gaan vind ik helemaal leuk.

Erindi

Ook Etosha heeft haar nieuwe thuis al gevonden, Erindi blijft bij mij, Akiki of Rafiki gaat samen met Saadani verhuizen, dus dat betekend dat er nog 1 katertje beschikbaar is. De mensen die twee kittens nemen komen ws eind december kijken en besluiten dan of ze het Somali katertje- Akiki- of het Abessijn variant katertje- Rafiki- nemen.

Ik heb vanmiddag even de logeerkamer schoon gemaakt en geprobeerd om toen ook even wat foto`s en filmpjes te maken van Fiep met haar kleine grut. Een foto talent ben ik niet, maar om een indruk te krijgen toch wat foto`s van het kleine spul. De filmpjes zet ik op mijn facebook pagina van Cattery Bahir Dar.

De foto`s van de beide blauwe katertjes zijn echt niet leuk geworden, dus die moet ik opnieuw maken.

De hummels vandaag

 Dit zijn de hummels vandaag!!
Ze groeien heel goed en bij het sorrel poesje zijn gisteren de oogjes al open gegaan!

Van de blauwe katertjes had ik de namen al gekozen;
Rafiki en Akiki
en voor de poesjes heb ik nu ook de namen vast staan;
Erindi, Etosha en Saadani.

Het gaat goed!!

De kittens groeien goed en Fiep heeft het helemaal onder controle met haar grote gezin. De kleintjes liggen heerlijk met z`n 5en tegen elkaar aan en hebben mooie ronde buikjes. Wat ben ik blij :-)
Ik kijk nu zonder angst in de doos. Als je achter elkaar een paar kittens verliest dan ben je gewoon bang om te gaan kijken omdat je bang bent weer iets te zien wat niet goed gaat. Maar gelukkig is dat niet zo en lijken ze alle 5 dik tevreden te zijn met mama Fiep.

De twee katertjes van Fiep wegen al in de 200 gram, dus dat zijn echte kerels. Ik heb ze ook een naam gegeven; Het Somali katertje noem ik Akiki en het Aby var katertje Rafiki . Twee Afrikaanse namen met dezelfde betekenis; Vriend
Als beide katertjes hun naam eer aan gaan doen dan zijn de mensen waar ze in huis gaan komen heel gelukkig.

Voor de poesjes van Noes ben ik nog aan het nadenken. Ik vind dat extra moeilijk omdat ik 1 van de poesjes zelf ga houden. Dan wil ik eigenlijk ook een naam kiezen die ik ook gelijk als roepnaam kan gebruiken. Ik denk daarbij aan namen van Afrikaanse natuurparken en zou dan komen op Erindi, Etosha en Saadani. Maar helemaal zeker ben ik nog niet, al vind ik Indi en Dani zeker mooi als roepnaam.

Over de kleurtjes van de kittens van Noes ben ik nog niet zeker. Het lijkt er op dat het 2 chokolaatjes zijn en 1 sorrel poesje, maar helemaal zeker ben ik daar nog niet over. Dit zijn de eerste kittens die hier zijn geboren die chocolat kunnen zijn, dus ik heb even de mening van andere fokkers nodig om zekerheid te hebben. Ik ga een duidelijke foto op facebook zetten en dan hoor ik wel welke kleurtjes ze hebben.

Met Noes gaat het ook goed. Hoewel ze duidelijk baalt van haar

romper doet het wel precies waar het voor dient....ze kan niet meer aan de wond likken en ik vind ook dat het er heel goed uitziet. Ook haar melklijsten zijn geslonken naar een normaal formaat, dus gelukkig heeft ze geen stuwing meer en lijkt het gevaar voor een melkklier ontsteking ook geweken. Ze heeft nog antibiotica vanwege de keizersnede en dus heb ik goeie moed dat ze snel zal herstellen. Ik hoop dat Noes en Mila dan ook eindelijk vriendjes gaan worden want Noes heeft dan in ieder geval geen last meer van haar hormonen. Zo snel ze is hersteld van de keizersnede zal ik Noes laten steriliseren en dan mag ze hier lekker leven als allerliefste huispoes.



Ik krijg weer positieve energie van deze ontwikkelingen.

Noes vervolg..

Had ik zo gehoopt op 2 nestjes zonder problemen.....helaas dat zit er niet in deze keer.

Helaas heb ik moeten concluderen dat Noes geen melk gaf aan de kittens. Niet omdat ze geen melk heeft, maar de kittens krijgen de tepels niet te pakken. Ik heb nog nooit zulke platte tepels gezien als die van Noes en helaas zijn ze zo plat dat de kittens er geen grip op kregen.
Ik merkte dat doordat de kittens ontzettend onrustig door de doos bleven kruipen en ze schreeuwden ook veel van de honger. Noes ging wel liggen maar ik kon zien dat de kittens geen tepel te pakken kregen en Noes werd daar ook erg ongedurig van. Daarom heb ik woensdag middag besloten om de kittens van Noes voorzichtig bij Fiep te gaan leggen.
De eerste 2 heb ik weg gehaald en Noes merkte daar niets van. Bij Fiep in de doos gelegd werden de kittens warm welkom geheten en ze mochten gelijk aan de tiet en er werd binnen een paar minuten gedronken!! Fiep kijkt heel blij en straalt uit dat ze heel blij is met haar grote gezin.
Wat later haal ik weer een kitten bij Noes weg en ook dat wordt met liefde verwelkomt door mama Fiep. En dan het laatste kitten...hoe zal Noes reageren als ze helemaal geen kindjes meer heeft??
Ik leg het 4e kitten bij Fiep en neem Noes mee naar beneden zodat ze niets hoort van de geluidjes van de kittens. Nu ze kunnen drinken bij Fiep hoor ik zowiezo bijna geen geluidjes meer- alleen een tevreden geslurp- en ze vallen ook al snel in slaap. Buikjes vol en eindelijk rust.

Noes is beneden snel tevreden. Ze vraagt heel veel aandacht die ze krijgt van mij en Lex en het lijkt haar niet veel te doen dat ze haar kindjes niet meer om zich heen heeft. Gelukkig wat er nog geen sterke band opgebouwd tussen Noes en haar kittens want dan was dit veel en veel moeilijker geweest. Ik had gehoopt dat Noes en Fiep samen zouden kunnen moederen en dat zou natuurlijk helemaal top zijn geweest. Noes en Fiep samen in een doos en samen zorgen voor het kleine spul. Helaas is Fiep weer enorm beschermend naar de kittens toe en ze vliegt dan ook alles aan wat haar kleine grut zou kunnen bedreigen. Het is mooi om te zien dat ik helemaal bij haar wereldje hoor en dat ik alles met de kittens mag doen maar Noes in de
buurt...dat gaat helaas niet lukken.

En nog is de drukte niet voorbij en kan het grote genieten nog niet beginnen..... Gisteravond zie ik dat de wond van Noes is gaan wijken. Ik weet niet of dat kwaad kan en besluit toch maar de dierenarts te bellen. Ik kan gelijk komen en hij is niet tevreden hoe het er uit ziet, dus de wond wordt gelijmd. Dan kan ik weer naar huis met een Noes die het allemaal maar niets vind en het lijkt wel of ze uit nijd de wond weer open likt én ze trekt ook aan het knoopje van de onderhuidse hechtingen. Weer bellen en weer terug naar de dierenarts. Het wordt weer gelijmd en deze keer krijgt ze ook een romper aan zodat ze er niet meer bij kan. Rust voor ons en voor Noes die zich lekker overgeeft aan haar vermoeidheid en lekker gaat liggen slapen op schoot.

Als ik `s avonds nog een keer kijk bij Fiep en de kittens, zie ik dat het katertje van Noes niet helemaal goed gaat. Ik leg hem aan bij Fiep en dan probeert hij wel te zuigen. Later ga ik weer kijken en hij lijkt toch achteruit te gaan. Ik geef hem wat melk en hoop dat hij daardoor net wat meer kracht heeft

om zich te redden tussen de andere 5 drukteschoppers. Helaas heeft hij de ochtend niet gehaald en dat betekend dat er van de 8 kittens nog 5 over zijn. Zou ik het nou hebben gehad met de verdrietige dingen? Het gaat me niet in de koude kleren zitten om 3 kittens te verliezen, te weten dat Noes niet geschikt is voor de fok én naar de dierenarts te racen omdat de wond van Noes een beetje open ging staan..... Ik wil zo graag gaan genieten van het kleine spul met super mama Fiep. Nu zit ik naast de doos en lijkt alles heel goed te gaan. De kittens weer gewogen en ze groeien allemaal. Het aby var katertje van Fiep heeft zelfs zijn oogjes al open!! Dat zijn de kleine dingen waar ik blij van wordt en die ik zo goed kan gebruiken.

Wat valt er veel te vertellen

Gistermiddag zag ik ineens weeën bij Noes!!
Boven stond alles al klaar om de bevalling te beginnen dus heb ik Noes mee genomen naar de slaapkamer. Wat spannend, nu zou ook Noes moeder worden.

Dat moeder worden was geen pretje voor Noes. Ik heb nog maar 1x in al mijn fokkersjaren zo`n zware bevalling gezien. Het duurde lang, de persweeën waren heftig en Noes mauwde ook heel hard. Met alle kracht die ze in zich had kreeg ze toch het eerste kitten eruit geperst maar wat een kracht en energie had dat gekost. Gelukkig deed het kitten het wel goed en dus was ik trots op Noes en kon het wachten op het volgende kitten beginnen.

Eerst geboren kitten van Noes

Het eerste kitten was geboren om 18u en en, ondanks dat ik best weeën zag, het volgende kitten liet lang p zich wachten. Na een uur of 3 kwam het persen op gang, maar dat schoot echt niet op. Het leek ook alsof Noes het niet meer op kon brengen om echt te persen en dus werd er ook niets zichtbaar van een volgend kitten. Toen dat ook na een half uur nog niet zo was, heb ik de praktijk gebeld om advies en het advies was om te komen voor een keizersnede.

Ik heb Noes dus in haar reismandje gezet, het kitten lag lekker warm in haar doos en ik op weg naar de Klomp. Daar wachtte Marijke op me en zij was al bezig met de voorbereidingen voor de operatie. Noes had het in de auto ook heel zwaar, maar de stress zorgde er niet voor dat ze alsnog een kitten ter wereld had gebracht( wat nog wel eens wil gebeuren in dit soort omstandigheden).

Ook kwam er een assistente om Marijke te ondersteunen en dus kon Noes onder narcose worden gebracht en de operatie beginnen. Het was geen verrassing dat er 3 kittens uitkwamen want dat hadden we `s morgens natuurlijk al op de röntgenfoto gezien. Het is toch echt een wonder als je die kleine hummels in handen krijgt, ze flink gaat wrijven én ze een druppeltje kregen om de narcose op te heffen.....en ze gaan dan ademen en bewegen. Drie gezonde kittens bevrijd uit mama`s buik en het zo goed doen, heerlijk. Het hechten is een inspannend werkje voor Marijke, dus het duurt nog een poosje voordat Noes klaar is. Dan kan ik met een bijgekomen Noes in haar mandje en 3 kittens in een warm doosje om 00 u naar huis.

Noes met 4 kittens, na de keizersnede

Thuis heb ik de kittens en Noes snel bij het schreeuwende kitten in de doos gelegd en dan komt er een beetje rust. Ik slaap lekker naast de doos en ook Noes slaapt goed want behalve de narcose, had ze natuurlijk ook al een heel zware bevalling achter de rug. En nu maar hopen dat de kittens de weg naar de tepels gaan vinden en zo hun melk binnen gaan krijgen om te gaan groeien.

wachten, wachten, wachten...

Zo relaxt ligt Noes er nog bij....

Het wachten totdat Noes gaat bevallen, gaat door. Ook vannacht is er weer niets gebeurt en dus heb ik vanmorgen toch even de dierenarts gebeld om te overleggen. Mijn angst was dat er een kitten dwars zou liggen waardoor de kittens niet in kunnen dalen en dat daardoor de bevalling niet op gang komt.

Ik mocht gelijk komen met Noes om alles even na te kijken. De dierenarts voelde niets geks, temperatuur goed en nog geen melk uit de tepels. Ws dus gewoon haar tijd nog niet. Daphne stelt voor om een echo te maken zodat we kunnen zien of de kittens nog kloppende hartjes hebben.
Noes wordt op een kussen gelegd, haar buikje wordt geschoren en dan de koude gel erop. Al gauw zien we een hartje kloppen en uiteindelijk lijkt het erop dat er 3 of 4 kittens in haar buik zitten. Daphne maakt ook nog een röntgen foto om zeker te weten dat er geen kitten voor de uitgang ligt. Die foto is heel snel gemaakt en er is duidelijk te zien dat er 4 kittens keurig liggen te wachten totdat ze naar buiten mogen.

Ik ben nu weer gerust gesteld. Het is gewoon de tijd nog niet voor Noes om te bevallen en er is niets wat me ongerust kan maken. Gewoon afwachten dus.
Ik ben wel blij dat ik ben gegaan en als Noes morgen middag nog niet is bevallen ga ik weer even met haar naar de praktijk om haar na te laten kijken. Meer kunnen we niet doen!

Ondertussen doen de twee katertjes van Fiep het prima. Ik vind dan ook dat Fiep niet constant meer iemand om zich heen hoeft te hebben en dus heb ik haar met haar doos naar de logeerkamer verhuist. Ik kan dan gewoon weer in ons eigen bed gaan slapen en mocht Noes vanavond nog niet zijn bevallen dan slapen Noes en ik bij Lex of ik ga beneden in de huiskamer slapen met Noes. Maar ik hoop echt dat Noes straks ineens weeën krijgt en me verrast met 4 gezonde kittens.

het wordt nog verdrietiger

Omdat ik merk dat mijn weblog wordt gelezen en mensen enthousiast reageren dat ik gelukkig nog 3 kittens heb, schrijf ik gelijk maar het vervolg op mijn vorige verhaaltje.

Vanmiddag is het fawn poesje ook dood gegaan. Eigenlijk hetzelfde verhaal als bij het blauwe poesje. Ook dit kitten groeide de eerste 3 dagen goed en gisteravond zag ik dat het wat was afgevallen. Niet gelijk paniek natuurlijk want dat kan gebeuren. Vanmorgen schrok ik wel want het leek, net als haar blauwe zusje, nogal levenloos. Omdat ik het toch nog een kansje wilde geven heb ik het vocht onder de huid gegeven en ik heb het op een warm kruikje in mijn bed gelegd. Dat Fiep dit allemaal accepteerde zonder protest zegt eigenlijk al genoeg.....Fiep was er al achter dat ook dit kleine wezentje geen kans meer had. En dat klopte ook. Fiep heeft het kitten nog naar de doos gehaald en daar is het al snel ingeslapen.

Fiep met haar 2 zoontjes

Ik ben er echt verdrietig van. De vorige keer loopt alles op rolletjes met het nest van Fiep en nu moet ik van de 4 gezond ogende kittens er toch 2 gaan missen. Dat het niet aan Fiep ligt is volkomen duidelijk want de twee overgebleven kittens groeien mooi door en wegen ondertussen beide 142 gram.
Dan ga ik me natuurlijk toch afvragen wat het kan zijn dat deze beide poesjes dood zijn gegaan nadat ze aanvankelijk een goeie start maken. En dan kom ik toch uit bij de geboorte in de stoel.
Ik denk dat ze onderin het binnenwerk van de stoel stof hebben ingeademd en dat ze daardoor een longontsteking hebben ontwikkeld. Als je dan pas 1 dag oud bent zoals het blauwe meisje of  3 dagen zoals het fawn meisje, dan is het heel snel gebeurt. Ik heb 1x een poes gehad die een kitten in de kattenbak had gelegd. Dat kitten is toen ook dood gegaan, ws ook door het inademen van het stof in de kattenbak. Net geboren kittens zijn zo klein en zo fragiel, dan gaat het snel achteruit.

Ik voelde me ook schuldig. Altijd zit ik met mijn neus bovenop een poes die moet gaan bevallen en nu had ik niet in de gaten dat Fiep in de stoel was gekropen om haar baby`s te krijgen. Omdat ik bij haar nog niet rekende op de bevalling was ik wat minder op haar gefocust en hield ik Noes beter in de gaten. Gelukkig heeft Lex dat uit mijn hoofd gepraat. Ik kan niet elke minuut van de dag alles zien. Als ik even iets aan het doen ben dan kan er altijd wat gebeuren wat ik dan even niet zie. In al die jaren fokken heb ik pas 2x gezien dat een poes haar slijmprop verloor en dan nog kan de bevalling op zich laten wachten. Dat Fiep zo snel na het verliezen van die slijmprop 2 kittens in de stoel zou baren, kon ik niet weten.
Weer wat geleerd.....Fiep bevalt ontzettend snel en haalt niet perse de 65 dagen. Toen we nog met ons witte herder teefje fokte wisten we dat na 2 nestjes ook zeker....Keli heeft nooit die 65 dagen gehaald maar beviel altijd eerder.

Verdrietig vervolg.....

Tijdens de bevalling van Fiep is Noes constant in de logeerkamer. Ik heb haar ook meegenomen in de hoop dat Noes en Fiep op die manier het gevoel zullen hebben dat ze het samen doen. Noes ligt lekker op het bed en af en toe komt ze even bij de doos kijken. Ze staat op mijn schoot over her randje van de doos te kijken en ze vind het maar een vreemd gebeuren.
Ik hoop dat ik in de logeerkamer kan slapen bij Fiep en met Noes.
Dat gaat helaas niet lukken want de dames beginnen te grommen naar elkaar.
Ik heb Fiep dus met haar kindertjes in de logeerkamer gelaten en met Noes ben ik beneden in de huiskamer gaan slapen- op het bed van Lex.
Helaas is er `s nachts niets gebeurt bij Noes en dus laat ik Noes bij Lex in de huiskamer en ik ga bij de doos van Fiep zitten. Fiep is ontzettend blij dat ze mij ziet en kruipt bijna in me.

`Middags komt Jessie( mijn dochter) op bezoek en samen zitten we gezellig op het bed in de

logeerkamer. Het valt ons op dat er één kitten niet helemaal goed lijkt en als ik het oppak blijkt het ook erg koel te zijn. Ik rol het in mijn trui om het wat warmte te geven, maar het is mij wel gelijk duidelijk dat dit niet goed is. Dat zie ik ook aan de reactie van Fiep. Zij vind het prima dat ik het uit het nest haal en ze komt even bij haar kitten ruiken als het in mijn trui ligt. Zou het een gezond kitten zijn dan zou Fiep veel feller reageren en het kind gelijk terug willen slepen in de doos.

Na een poosje komt Fiep weer kijken bij haar ernstig verzwakte kitten. Ze pakt het op en neemt het mee in de doos- apart van de andere 3 kittens. Ze draait zich helemaal om het kitten heen en het is duidelijk dat Fiep afscheid aan het nemen is. Ik heb dat één keer eerder mee gemaakt in het verleden en dat is ontroerend mooi om te zien. Natuurlijk ook heel verdrietig want het blauwe poesje was goed begonnen met drinken en ineens draait dat helemaal om. Niet lang daarna slaapt het kitten in.....

De andere 3 kittens doen het gelukkig goed maar ik vraag me wel af of dit het kitten is wat het bij de geboorte moeilijk had om op gang te komen. Misschien dat er dan toch iets verkeerd was??

In de avond verhuizen Jessie en ik naar de slaapkamer van Lex en mij zodat we tv kunnen kijken. De doos van Fiep verhuist gewoon mee en zolang Fiep ons maar in de buurt heeft vind ze alles goed.
Daarom lijkt het een goed plan om Fiep met haar kittens bij Lex op de slaapkamer te laten staan en slaap ik met Noes in de logeerkamer.
Ook deze nacht gebeurt er helaas weer niets bij Noes en dus beginnen we aan de zondag zonder een tweede nestje.

het gaat altijd anders....

Het was allemaal zo leuk geregeld en gepland door mij, maar ik kon ondertussen toch weten dat niets gaat zoals je verwacht.
Mijn idee dat Noes en Fiep samen zouden kunnen moederen is niet uit gekomen.

Vrijdag was ik druk met het in de gaten houden van Noes. Ik wilde niet het risico lopen dat de bevalling zou beginnen zonder dat ik het in de gaten had en dus was ik constant bij haar in de buurt.
Helaas zag ik niet echt wat gebeuren al was ze wel constant, ontzettend aan het spinnen. Niet vanwege aaien of zo, maar gewoon aan één stuk door, almaar spinnen. dat betekende toch wel dat de hormonen aan het gieren waren, dus ik was gespannen.

Om een uur of half 4 komt Fiep bij me op schoot liggen en al snel zie ik 2 weeën en ze werkt haar slijmprop eruit. Nu zegt dat helemaal niet dat ze dan ook gelijk gaat bevallen, én omdat ze pas op dag 63 is, houd ik haar eigenlijk niet in de gaten daarna. Tenslotte is Noes aan de beurt en niet Fiep.

Een half uurtje later valt het me op dat zowel Max als Scooby gebiologeerd naar de fauteuil zitten te kijken en ze proberen ook hun kop onder de stoel te steken. Tegelijkertijd hoor ik gepiep.....Fiep is in de voering van de stoel( de kittens van het laatste nest hebben daar een gat in gemaakt en gebruikte het als verstop-plekje) gekropen en in een mum van tijd heeft ze 2 kittens ter wereld gebracht. Ik heb de voering verder kapot gescheurd en de kittens snel naar boven in de doos gebracht.

Natuurlijk loopt Fiep achter me aan want de kittens piepen en haar moeder gevoel maakt dat ze met me mee wil. Ik leg de kittens in de doos en loop even naar de badkamer om min handen te wassen. Zie ik Fiep als een "razende roeltje", met een kitten in haar bek, de trap weer af rennen en ze verdwijnt weer in de stoel. Mooi niet....
Weer haal ik de kitten uit de stoel en leg het boven weer in de doos. Deur dicht en zorgen dat Fiep voor haar kroost gaat zorgen. Fiep blijft nu wel in de doos en anderhalf uur later zijn er nog 2 kittens bij gekomen. Ik twijfel een beetje of ze leeg is want ik vind haar nog een beestje dik, maar ze zoogt haar kittens netjes, dus ws is ze wel klaar. Zo lang een poes nog niet klaar is met bevallen willen ze vaak nog niet echt dat de kittens gaan drinken en Fiep doet dat wel.

Het laatste kitten komt een beetje levenloos ter wereld en ik moet even flink wrijven om het op gang te helpen. Dan begint het te ademen en het lijkt goed te gaan. Moeder Fiep ligt er tevreden bij en de kleintjes doen goed hun best om de tepel te vinden. Wat zit de natuur toch prachtig in elkaar!!

Het zijn 3 blauwe kittens waarvan, volgens mij, 1 Somali( langhaar) en 2 Abessijn variantjes en 1 fwan kitten( ik denk een Somali poesje, maar ben daar nog niet zeker over)

Fiep is nog wel snel onrustig, maar als ik maar in de buurt van de doos blijf zitten dan is het goed. Loop ik even weg om bijv naar de wc te gaan dan loopt ze schreeuwend achter me aan. Er zit dan niets anders op dan me op de logeerkamer te installeren met mijn laptop, telefoon, libelle enz om me hier te vermaken.

Kraamkamer is klaar

Vandaag ben ik bezig geweest met het inrichten van de "kraamkamer" voor Noes en Fiep.

Ik heb twee plekjes ingericht als werpdoos. De eerste is een grote doos met een lekker warmte kussentje erin. Daarop lekker handdoeken, een fleece-dekentje en een hydrofiel luier( tip van Gea :-))

Ook het camping bedje van onze kleinkinderen heb ik ingericht als werp-nest. Misschien vinden ze het wel een heerlijk plekje. Ook dat is een lekker zacht plekje geworden en makkelijk schoon te houden door de hydrofiel luiers die goed uit te wassen zijn. Dat ze wit zijn heeft vast ook nog een leuk effect op de foto`s die ik ga maken van de hummels( ja toch Gea?!)

De kattenbak, de weegschaal, een schrift om de geboorte tijden te noteren, mijn namen lijst en eet- en drink bak staan klaar. Vanaf morgen kan Noes gaan bevallen en ik kijk er naar uit! Ik vind het ook heel spannend omdat het haar eerste bevalling wordt, maar het is vooral positieve spanning die \overheerst omdat ik altijd blij wordt van de kleine poezies. Morgen ga ik ook bij de dames slapen op de logeerkamer, dus laat ze maar mooi op tijd bevallen want dan kan ik na de bevallingen weer lekker in mijn eigen (water)bed gaan slapen.

Zo gauw er nieuws is over geboren kittens, zal ik dat gelijk melden hier op mijn weblog. Voor de mensen die op mijn wachtlijstje staan voor een kitten zal ik proberen zo snel mogelijk te zien of het katertjes en/of poesjes zijn en welke haar soorten.

Het begint op te schieten

Nog zo`n 10 dagen voor Noes en 12 voor Fiep en dan moeten de kittens geboren worden. Zoooo spannend.

Ik ben al aan het voorbereiden. Een grote doos ligt al op de logeerkamer om ingericht te worden als werpdoos. Ook heb ik een echte kitten weegschaal in huis. Voelt echt heel professioneel haha
Omdat het dekken van een paar poezen natuurlijk wat geld oplevert heb ik een aantal dingen voor de poezen gekocht. Een heel mooie curver reismand waarvan ik er al 1 had. Super handig ding en nu heb ik er 2, een mooi hol waar de katten lekker in kunnen kruipen, die weegschaal dus én een nieuwe mand voor Scooby.
Omdat hij steeds in het kattenmandje ging liggen heb ik precies hetzelfde mandje voor Scooby

Scooby in het kleine mandje

besteld, maar dan groter. Nu hebben die rare honden dus een nieuwe verdeling....Max in het iets grotere mandje- waar hij natuurlijk amper inpast- en Scooby in het poezenmandje- waar hij amper inpast. Het is een heel gek gezicht om ze beiden zo te zien liggen.

Ik denk dat ik de poezen mama`s samen in de logeerkamer laat zodat ze daar rustig hun kittens kunnen krijgen. Ik wil ze heel graag samen houden zodat ze vanaf het begin alles samen meemaken. In de logeerkamer kan ik ze `s nachts ook goed horen en dat is een fijn idee. Overdag kan ik de babyfoon er bij zetten zodat ik kan volgen wat er gebeurt. Omdat de kamer niet zo groot is kan ik het ook goed verwarmen en ik heb natuurlijk ook nog de elektrische voetendekentjes die ik in de doos leg. Het wordt `s nachts echt koud- ook in huis-, dus ik zorg dat de kittens het goed warm hebben in hun nest.

Er is kittenmelk in huis en spuitjes, mocht het nodig zijn om bij te voeden, en verder hebben ze straks gewoon tijd en aandacht nodig.

De eerste kittens van Beer zijn geboren

Donderdag 3 november zijn aan het eind van de middag 2 kittens geboren. Zij zijn de eerste kinderen van Beer en dus heel bijzonder voor mij. Het zijn 2 katertjes en ws zijn de kleurtjes lilac en sorrel.

Amy met haar eigen kittens

Ik had al een paar dagen een "hot-line"met Gea, de fokker waar deze twee kruimels geboren zijn. Mama Amy was op maandag uitgeteld na 65 dagen dracht en dus begon het spannende wachten eigenlijk al in het weekend. Dagen gingen voorbij zonder dat er iets gebeurde....
Omdat Amy`s eerste nest was geboren met een keizersnede was het extra spannend en wilde Gea het natuurlijk heel goed in de gaten houden. Als het weer een keizersnede zou moeten worden wil je dat natuurlijk wel in de gaten hebben.

Donderdag ochtend begon Amy wat vocht te verliezen en dus waren we hoopvol dat de bevalling zou gaan beginnen. Maar veel vocht later én heel wat uren later was er nog niets door gezet. Gea is even naar de dierenarts geweest om te zien of er niets dwars lag waardoor de bevalling niet kon doorzetten, maar niets van dat alles. Amy kreeg een injectie om de bevalling op te wekken en ze mocht weer mee naar huis.

Kleurig 5-tal

Daar volgde een zware bevalling en het duurde lang. Zo lang dat Gea besloot om naar de dierenarts te gaan. Er hing al een poosje een staartje uit, maar verder kwam het niet. Ws zou het dan wel een keizersnede worden, Maar toch niet.......in de auto werd het eerste kitten geboren!! Gea is over de stoel naar achteren geklommen om Amy bij te staan en daar was dan- na lang wachten- toch het eerste kitten en gelukkig langs de natuurlijke weg. Ze konden dus weer naar huis. Daar werd later het tweede kitten geboren en toen was het nestje compleet.
Amy was gelijk dik tevreden met haar kleine spul en de kittens vonden de weg naar de tepel goed, dus na alle stress, een heel mooi resultaat.

tevreden mama Amy met haar 5 kittens

Maar....het wordt nog leuker.... Gea kreeg de vraag of zij misschien 3 wees-kittens bij Amy zou willen accepteren zodat deze kittens- gevonden in een spouwmuur op een bouwplaats- een goeie start zouden krijgen in hun leven. Natuurlijk moet je daar even over nadenken, maar Gea had gelijk al wel de overtuiging dat Amy deze kittens makkelijk zou accepteren. En dus....werden de kittens `s avonds gebracht en heeft Amy ze liefdevol geadopteerd als haar eigen kinderen. Het 3 tal krijgt nu dezelfde gezonde moedermelk, de zelfde verzorging en aandacht van mama Amy als haar eigen 2-tal. Hoe mooi is dat!! Gea, top gedaan!!

er is meer dan alleen Mila

Natuurlijk is er veel te vertellen over Mila, maar er gebeurt nog meer.

Amy met dikke buik

Vandaag of morgen moet Amy gaan bevallen. Amy is de poes van Gea die is gedekt door Beer. Dat betekend dus dat de eerste kittens van Beer er aan komen. Ontzettend spannend wat daar voor kleine wondertjes uit komen. Ik heb een "hot-line" met Gea om te volgen hoe het daar gaat. Amy had de eerste keer dat ze een nestje kreeg een keizersnee, dus het is spannend om te zien of ze deze keer wel natuurlijk kan bevallen.

De dracht van Noes en Fiep begint ook lekker op te schieten. Nog een kleine 3 weken en dan moeten beide dames bevallen. Eerst Noes en twee dagen later Fiep. De aanvragen voor een kitten komen binnen rollen en natuurlijk hoop ik dat ik zoveel mogelijk tevreden kan stellen. Ik heb een idee hoeveel kittens er geboren gaan worden. Voor Fiep gok ik op 4 kittens en voor Noes op 3. Nog even geduld dan weten we hoeveel kittens er zijn, hoeveel poesjes en katertjes, welke kleurtjes en kort- of lang-haartjes.

Willem

Afgelopen woensdag is er een poesje geweest om gedekt te worden door Olle. Een leuk blauw meisje met de naam Willem( Wilhelmina van Manja) wat even ontzettend moest wennen aan alles wat er gebeurde. Ik heb haar lekker een tijdje laten wennen aan de katerkamer en na een paar uurtjes pas Olle erbij gelaten. Dat was wat blazen, maar niet echt heel heftig. Dat kwam al snel goed en we hebben een paar dekkingen gehoord. Vrijdag avond is Willem weer opgehaald.

Willem en Olle

Van dezelfde fokker is er vandaag weer een poesje gekomen om gedekt te worden. Ook weer door Olle, dus hij is in trek. Dit poesje, Plien genaamd( Chanel van het Gildenhuys) komt ontzettend relaxt binnen en dus kan ik al vrij snel Olle er bij laten. Plien reageert heel rustig op Olle en nog geen kwartier later hoor ik de eerste dekking. Ook dat verloopt dus voorspoedig.
Spannend om af te wachten of beide dames drachtig zijn geworden, maar dat horen we over een week of 3.

Mila komt los....

Mila begint zich hier in de huiskamer steeds meer op haar gemak. Ze komt echt helemaal los, ze scheurt door de kamer, hangt in de gordijnen( dat leren we haar natuurlijk af met behulp van de plantenspuit), ze kijkt niet meer op of om als de honden om haar heen zijn en zelfs met Fynn gaat het nu aardig.
En wat het meeste opvalt is haar gehechtheid aan Lex. Die ligt natuurlijk ook veel op zijn bed in de kamer en wat een geweldige plek is dat om lekker bij hem te liggen. Als hij weg loopt naar de keuken dan loopt ze achter hem aam en soms gaat ze zitten miauwen dat hij weer terug moet komen. Wat dat betreft is Mila dus echt een aanwinst.

Het contact met beide poezen- Fiep en Noes- loopt helaas een stuk minder. Ik denk dat de hormonen van beide dames hier zeker mee te maken hebben. Fiep en Noes zijn allebei dik 5 weken drachtig en beginnen flink te groeien. Als ik die buiken zo zie zou het me niets verbazen als er twee grote nesten geboren worden.
Gelukkig gaan Noes en Fiep heel goed samen, dus dat is al heel fijn. Geen scenario`s zoals met Suus toen Fiep drachtig was. Noes en Fiep dulden elkaar heel goed en ik denk ook dat ze samen zullen gaan moederen. Dat hoop ik in ieder geval want daar heb ik zoveel plezier van gehad in het verleden. Jaren geleden van Nimah en Fay en later met Tess en Flo.

Omdat het goed ging met Fynn had ik Noes bij Mila in de huiskamer
gelaten. Tijd voor de volgende stap dacht ik. Maar Mila veranderde gelijk weer in een klein monster al liet ze Noes ook wel dichterbij komen. Ik was dus redelijk optimistisch gestemd. Helaas kwam het in de loop van de middag toch tot een confrontatie bij beide en dus heb ik Noes weer apart gezet. Dat vergt dus nog een hoop geduld. Wellicht komt het pas goed als beide dames geen last meer hebben van hun hormonen, maar dat zien we wel. Ik ben al blij dat Mila met mensen en honden zo goed gaat en gelukkig hebben we de ruimte om ze gescheiden te houden. Ik probeer goed op te letten dat ze allemaal hun aandacht krijgen en verder maak ik me zo weinig mogelijk druk. Ik denk altijd maar; hoe relaxter ik ben, hoe relaxter de katten zullen reageren.

Vanmiddag heb ik Mila mee genomen naar de katers. Dat ging boven verwachting goed. Natuurlijk vond ze het wel spannend want ze was ook nog nooit in de katerkamer geweest, maar het ging een stuk beter dan met de poezen. Ik was daar lekker aan het schoonmaken en dus had ik constant zicht op Mila samen met Olle en Beer. Vooral Beer was ook dit keer weer lekker rustig en dat ging dus super. Olle is- net als met de poezen die bij hem komen- wat opdringeriger en hij begon ook een beetje opgewonden te miauwen. Rare kerel bij een poesje van nog geen 4 maanden....

Daarna de poezenkamer schoon gemaakt en daar heeft ze dus ook lekker kunnen rondlopen. Alles ontdekken en lekker gespeeld met het speelgoed daar. Doordat ze zo rustig reageert op nieuwe dingen( de katers, de kattenkamers) ben ik ervan overtuigd geraakt dat de hormonen van Fiep en Noes er vooral aan bijdragen dat ze nog geen vriendjes zijn geworden. Geduld hebben dus!!

Mila houdt ons bezig

Het gaat niet zo maar.... Het wennen van Mila aan de honden en aan haar nieuwe omgeving gaat goed. Ze loopt al lekker door de kamer, klimt op de stoelen en af en toe gaat ze los en spurt met een enorme vaart door de kamer, over de bank en weer terug. Dat klinkt als een echt Abessijntje

Er leek wat toenadering te zijn....

Tegen Lex zijn been

Maar dan.... de andere katten erbij. Mila verandert onder de bank in een gevaarlijk monster(tje). Wat zijn dat voor enge beesten? Wat moet ze er mee? en nog erger...wat moeten ze van haar?
Vooral Noes is erg gebiologeerd door Mila. Ik denk dat Noes contact wil maken om te zeggen dat het hier best leuk is en dat ze graag vriendinnetjes wil worden. Nou daar is Mila niet van gediend. Noes moet vooral niet te dichtbij willen komen want dan gaat het van blazen, grommen en spugen over in meppen naar Noes.
Dat is erg jammer want Noes wil juist graag kennismaken en vooral geen ruzie maken. Ik dacht dat het goed was om het te laten gaan en dat ze dan vast langzaamaan zou wennen. Helaas gaat het niet zo.... Mila blijft bang en dus doen we het vanaf vandaag anders.

Ik heb alleen Fynn in de huiskamer gelaten omdat hij erg weinig interesse in Mila heeft. Hij heeft wel flink lopen snuffelen op de bank, in het hangmatje ed, maar hij kijkt gewoon over Mila heen. Ze zaten samen op de tafel en Mila was helemaal gespannen, maar Fynn zag nietsssss
Dat werkt dus goed.

Mila bij Lex op bed

Ik heb dit nog nooit mee gemaakt. Er zijn hier al heel wat kittens komen wonen maar nog nooit één die zoveel moeite heeft met het kennismaken met de andere katten. Misschien is ze bij Helena alleen met haar moeder en broertje en zusje geweest en heeft ze geen andere katten leren kennen?
Ik vind het zo opvallend dat het met de honden wel snel voor elkaar was.
Maar ik moet gewoon geduld hebben. Eerst maar eens zien dat ze normaal op de aanwezigheid van Fynn gaat reageren en dan komt er weer een poes bij. Zo opbouwen in fases zou toch moeten werken?!

Verder is ze ontzettend lief. Ze komt steeds bij Lex op bed liggen en ook op de bank komt ze bij me. Vanmorgen was Samenda hier en die hebben een band voor het leven gesmeed door het Zweedse avontuur; Mila kroop helemaal in het holletje van Samenda`s arm!