Meer rust....?!

Dat is wat we willen en waar we mee bezig zijn om dat wat meer te creëren.....We hebben twee weken geleden het besluit genomen om het oppassen op de "pups" van Keli flink te gaan verminderen. Het wordt ons teveel. Onze eigen honden zijn ondertussen behoorlijk rustig geworden, zelfs Max. Als we er dan een jonge hond bij komt geeft dat heel veel extra drukte en dat kunnen we niet meer aan( ha ha) Van onze eigen honden weten we ook precies wat ze aan kunnen en dat het niet erg is als ik een dag in bed moet kruipen vanwege oververmoeidheid en/of migraine. Dat komt de laatste tijd nogal eens voor en is een teken dat ik teveel wil doen. Lex heeft het erg druk op zijn werk en dan moet je keuzes maken. Als we een hond te logeren hebben dan is het moeilijker om in bed te liggen want die jonge honden bruisen nog van energie en dus viel ik me verplicht meer te doen dan als alleen Rana, Keli en Max er zouden zijn. Ik moet ook zeggen dat Max eerder ook nog veel drukker was en hij speelde dan volop met de logees waardoor we zelf minder hoefde op te vangen dan nu. Max genoot ook altijd heel erg van die logeerpartijen en dat was ook een reden om het te doen.
Het is duidelijk dat Max ook eindelijk( hij is op 3 maart 4 jaar geworden) volwassen is geworden en dat bevalt ons best:-)


Verder geeft het rust dat Nimah en Fay weg zijn. Hoewel ik ze wel mis, vooral het op schoot zitten van Nimah is echt iets wat ik mis, is het een stuk meer relaxt in huis en dat zie je ook bij Tess en Kioni. Tess heeft ook al een paar keer op schoot gezeten wat ze eerder eigenlijk niet deed. Zij en Kioni waren duidelijk steeds op hun hoede wanneer Fay weer op zou duiken met haar geblaas en gestress. Het voelt dus zeker als een goeie beslissing en de berichten vanuit hun nieuwe plekje zijn ook heel positief.Jullie zullen snappen dat dit rust geeft, want.... tjonge wat was het moeilijk....

Wat een weertje......

Gisteren had ik al een hoop in huis gedaan zodat ik vandaag lekker naar buiten zou kunnen, de weersverwachtingen voorspelde weer een mooie dag. En een mooie dag was het, heerlijk. Vanmiddag ben ik eerst naar stal gegaan om op Dublin te rijden. De paarden stonden lekker buiten in de wei op het schaarse graag, maar wel lekker in het zonnetje. Toen ik de wei inliep kwam Dublin al op me aflopen:-).....of hij zijn "baasje" kent!!
Even gepoetst, maar daar is geen eer aan te behalen, hij is echt een enorme viespeuk en hij zal pas schoon worden als hij flink is verhaard én ik hem lekker heb kunnen soppen. Als het weer wat warmer wordt dan kan ik hem eens lekker douchen en grondig soppen. Dat is een heel leuk werkje om te doen, dus laat het lekkere weer maar komen.
Afijn, na een klein beetje poetsen heb ik hem opgezadeld en zijn we de bak in gestapt. Dublin moest stil staan bij het opstappen, maar dat vindt hij zelf niet zo nodig. Het kost dus wat moeite om hem te laten stil staan want dat heb ík nl. wel nodig. Ik zwaai niet zomaar mijn been er overheen hoor, stijve hark als ik ben:-)
Daarna had Dublin vooral de turbo stand geprogrammeerd staan in zijn lopen. Stappen was er niet echt bij, dus hebben we weer heel wat pirouettes gedraaid om hem rustig te laten stappen. Toen hij uiteindelijk rustig liep konden we gaan draven. En dat ging heerlijk. Dan gaat hij af en toe wel te hard, maar is goed terug te nemen in het goeie tempo. Alleen als ik terug wilde naar stap en ging zitten had hij gelijk het idee te moeten gaan galopperen, maar dat is nog niet de bedoeling. Hij moet eerst leren stappen en draven in een rustig tempo en dan mag hij gaan galopperen want ik ben geen "turbo-meisje" en dus wachten we daar nog maar even mee.
Maar....al met al ben ik weer heel tevreden over het rijden op Dublin en ook over zijn karakter. Sta ik te stuntelen met het zadel, blijft hij lekker stil staan:-)
Na het rijden heeft hij nog even lekker liggen rollen in de bak en daarna mocht hij lekker weer de wei in.

Nadat ik terug was van stal ben ik de beestjes buiten gaan voeren en schoonmaken. Op het moment zijn er 3 konijnen in het pension en natuurlijk zijn onze eigen konijnen, cavia`s en kanaries er ook nog. De vieze hoek bij de konijnen heb ik even goed schoon gemaakt en daarna alles gevoerd en van drinken voorzien. Alles netjes aanvegen en dan is Marjon`s dierenhoek weer helemaal toppie!

Toen lekker even een koppie thee in het zonnetje in de tuin en daarna waren dan de doggy`s aan de beurt. Ze hebben altijd heel snel in de gaten dat het gaat gebeuren, ik rammel met de auto-sleutels en zij worden helemaal wild. Helaas moet Keli nog steeds aan de lijn want de 10 dagen na haar sterilisatie zijn nog niet om en dus moet ze nog rustig aan doen.

Ik ben naar het bos bij landgoed Kernhem gegaan en daar kunnen ze heerlijk rennen. Keli heeft een tuig om en de lange lijn die daaraan zit maak ik rond mijn middel vast. Dan heb ik niet het geruk en getrek aan mijn arm want Keli wil natuurlijk het liefst- met Max mee- rennen. We waren even op weg toen Max er ineens vandoor sjeesde. Dat is niet ongebruikelijk voor Max, maar nu was hij op weg naar een stel jongens die daar aan het voetballen waren. Max had maar één doel... zo snel mogelijk die bal te pakken krijgen....en dat was vrij snel gelukt! Helaas wilde hij hem toen niet meer los laten ook niet toen ik een stok gooide wat meestal afdoende is. Volgens mij had hij door dat het op de bal ging en dat hij die dan kwijt zou zijn. Toen het eindelijk was gelukt om de bal te pakken te krijgen was het droevig gesteld met die bal: lek!! En daar was die jongen natuurlijk niet blij mee....De bal had wel 40 euro gekost!! en dus was het een groot verlies. Dan zit er niets anders op dan gegevens uitwisselen en de kosten voor die bal betalen. Dat de bal 40 euro heeft gekost lijkt ons en beetje sterk, maar op 20 euro heeft hij zeker recht. Ach ja, beesten kosten geld, veel geld....

Voor wie mee leeft met Nimah en Fay......

Ik heb al bericht gehad dat het heel goed gaat met de dames. Fay is nog wat terughoudend en is vooral druk met het onderzoeken van haar nieuwe huis, maar Nimah zit al lekker op schoot, loopt overal achter Daphne aan en heeft zelfs al in bed geslapen:-) Wat een geweldig nieuws, dat geeft rust. Vrijdag was het afscheid echt lastig...niet op het echte afscheidsmoment, maar wel daarvoor en daarna. Ik was vrijdag zo nerveus, echt bar en `s avonds nadat Nimah en Fay weg waren had ik pijn in mijn maag.....Zo spannend of de dames hun nieuwe plekje zouden accepteren en natuurlijk of ze net zo leuk zijn voor Daphne zoals wij hier altijd hebben ervaren. Nou dat zit dus wel goed. Daphne kwam ze al heel enthousiast ophalen en Nimah was gelijk van de partij om knuffeltjes te halen bij haar. Fay was wat meer op haar hoede, maar dat is natuurlijk logisch, met zo veel stress in huis is haar het vertrouwen wel een beetje ontgaan. Zij zal eerst moeten ervaren dat het echt veilig en rustig is bij Daphne in huis en dat ze ook lekker kan gaan genieten.
Zij was al wel aan het spelen en eten en drinken doen de dames ook gelijk goed, dus dat zit denk ik wel snor. Fijn was dat Daphne ze vrijdag al heeft opgehaald want nu heeft ze het hele weekend met ze samen zodat ze eerst lekker kunnen wennen met Daphne samen voordat ze alleen moeten blijven als Daphne naar haar werk is. Dan zijn ze de hele dag met z`n 2tjes, maar dat was nou juist de reden dat Nimah ook mee is verhuisd. Als Fay alleen was gegaan dan was ze heel veel alleen geweest en dat zou niet goed voor haar zijn. Nu hebben Nimah en Fay elkaar, ze kunnen heel goed met elkaar opschieten en als Daphne `s avonds thuis komt zijn ze blij dat "hun mens" er weer is en zullen ze zeker veel contact zoeken. Ik kan niet vertellen hoe het me bezig heeft gehouden dat Nimah en Fay goed terecht zouden komen en vooral het gevoel dat ik Nimah afdankte heeft me bezig gehouden. Ik merk heel sterk dat ik er vrede mee heb als een dier herplaatst moet worden omdat het dier hier niet gelukkig is. Als het, zoals nu bij Nimah, niet is voor het dier zelf, heb ik er veel meer moeite mee. Vandaar dat het zo belangrijk is om te horen dat het goed gaat met beide dames, dan weet ik dat de beslissing om Nimah me te laten verhuizen een goeie beslissing is geweest.
Ik heb er alle vertrouwen in dat het helemaal goed gaat komen en dat ze bij Daphne in goede handen zijn:-) Als Nimah en Fay helemaal gewend zijn dan worden ze gesteriliseerd en dat doet Daphne natuurlijk zelf. Ze is tenslotte-onze- dierenarts!

vervolg Keli

Vanmorgen was Keli nog steeds heel duf, reageerde maar matig op ons en wilde ook nog niet eten. Het meisje was duidelijk van streek. Gelukkig kon ik haar een pijnstiller geven en een anti-biotica pil en dat zal vast goed hebben gedaan want een paar uurtjes later wilde ze gelukkig wel weer eten:-)Ze moet toch aansterken en dan ben ik blij als ik er wat aan eten in zie gaan.
Toen ik met Anne- mijn neefje- en Max naar de hei wilde gaan werden Rana en Keli ook helemaal gek. Als ze de auto sleutels horen weten ze het al; feest!! Helaas moesten Rana en Keli thuis blijven want Keli mag met haar buikwond natuurlijk nog niet gaan lopen rennen en Rana liet ik ook maar thuis als gezelschap voor Keli. Daar waren de dames niet blij mee. Vanaf dat moment heeft Keli duidelijk weer meer zin in de dag en ziet ze er weer wat helederder uit. Gelukkig! Voorlopig houden we nog even rust voor haar, maar daarna is het lekker weer feest:-)

Ik heb ondertussen ook gehoord dat Nimah en Fay vrijdag opgehaald worden. Daphne komt ze na haar werk ophalen zodat ze lekker het hele weekend heeft om ze te laten wennen voordat ze weer moet gaan werken. Prima planning natuurlijk maar o wat vind ik het moeilijk.....Ik hoop maar dat ik gauw hoor dat ze goed gewend zijn en dat ze hun draai hebben gevonden. Dan kan ik ze loslaten en erop vertrouwen dat ze een prima nieuw leven hebben bij Daphne.

Keli

Vandaag is Keli gesteriliseerd. Ik heb haar tegen 9.00u bij de dierenartsen praktijk gebracht en dat koste me wat moeite. Ze wilde, zodra we binnen waren, met dezelfde vaart weer naar buiten want ze heeft niet van die positieve herinneringen aan de praktijk. Ze mocht in een kamertje en werd daar vast gezet aan een riem tot dat ze aan de beurt zou zijn. En dat vond ze niet zo leuk.....Ik ben maar snel weg gegaan want het kan alleen maar makkelijker worden als er geen bekende meer in de buurt is( denk ik). Hoewel zo`n sterilisatie tot de routine klussen hoort is het toch een operatie en daar moet je niet te licht over denken. Het is dan ook spannend tot dat het telefoontje van de dierenarts komt dat alles goed is gegaan en dat ze weer wakker is geworden én opgehaald mag worden:-) Dat was om 12.00u al, dus lekker vlot! Ik heb Lex even gebeld en natuurlijk is hij even mee geweest om zijn meest geliefde hond mee op te halen. Het was wel gek dat Keli bijna niet op ons reageerde door dat ze nog zo duf was want dat zijn we natuurlijk helemaal niet gewend van Keli. Vooral dat ze ook niet op Lex reageerde is wel erg raar. Keli ligt nu lekker haar "roes" uit te slapen in de gang en dat is goed voor haar, zo komt ze weer op krachten. Ze mag een dag of 10 niet mee naar de hei omdat de wond in haar buik de tijd moet krijgen om te helen. Dat zal haar tegenvallen, maar daarna is het leed geleden en kan ze lekker mee.Omdat ze vanaf nu niet meer loops wordt is er geen gedoe meer met aan de lijn lopen als ze loops was. Keli was een echte lellebel en dus moest ze vanaf de 6e dag van haar loopsheid echt wel vast en dat zo`n 2 weken. Dat is gelijk de grootste reden dat we haar hebben laten helpen en ook het feit dat Max niet meer onrustig kan worden van een loopse teef in huis is een groot voordeel. We zijn een flink bedrag armer, maar kunnen hopelijk nog heel lang voordeel hebben van deze ingreep zodat het dit geld waard was. Keli is nu dus officieel met pensioen en dat heeft ze verdient na 38 pups!!