Ons kleine ventjeWaylon

Hij blijft ons bezig houden; het kleine ventje.
Bij hem ben ik extra alert op het wegen want een paar gram eraf zie je niet, maar kan wel het begin zijn van een terugval. Tot nu toe geen reden tot ingrijpen want het mannetje was in de week dat hij terug was van Jacqueline al 50 gram gegroeid.

Tot ik hem gisteravond weer woog en zag dat hij niets was aangekomen en dat klopt niet. Zo`n jong kitten groeit normaal een aantal grammen per dag en niet groeien is dus niet pluis. Ik heb hem gisteravond dus een flesje gegeven in de hoop dat hij dan net wat meer power zou hebben om het zelf te kunnen.
Dat is duidelijk niet gebeurt vannacht want vanmorgen was hij 10 gram! afgevallen. Dat is niet goed!! Het was ook te voelen want ik had een beetje futloos mannetje in mijn handen. "Alle hens aan dek" en gaan flessen. Het ventje is helemaal gezond, maar kan gewoon niet op tegen die dikzakken van een broers en zussen waar van er één al over de 300 gram is.

Gelukkig gaat dat geven van melk heel goed en hij doet ook duidelijk zijn best om te drinken. Nu zien we ook het verschil met het kleine meisje Xsara wat we in het eerste nest van Flo als flessenbaby hadden. Zij deed er zelf geen moeite voor en zij was ook lang zo levendig en driftig niet als deze kleine Waylon. Bij Xsara was het dus misschien al vanaf het begin een uitgemaakte zaak dat ze het niet zou overleven omdat er misschien van binnen iets niet goed was. Bij Waylon is de enige reden dat hij als kleinste en laatst geboren kitten gewoon niet aan de bak komt.

Gelukkig ben ik sowieso vandaag en morgen vrij en kunnen we dus een goeie start maken en donderdag heb ik een late dienst zodat Lex het al vrij snel kan overnemen als ik naar mijn werk ben en Lex komt thuis uit zijn werk.Vandaag heeft Lex al even geoefend met het geven van het flesje en dat gaat prima:-)

Nu maar hopen dat dit door zet en dat het ventje het gaat halen want nu hij er is willen we hem natuurlijk niet meer kwijt, dus daar gaan we alle moeite voor doen. Als hij er door heen komt wordt het vast een schat van en katertje wat mensen erg leuk vind. Nieman
d van zijn broertjes en zusjes is zoveel in handen geweest als hij.

Gewoon even wat plaatjes

Tess met 2 baby`s van Flo

Tess en Flo met 9 kindertjes in de doos

Tess met een wildkleur dochter

Zo schattig met de oogjes open

Samen zogen

Flo met eigen kittens en een wildkleurtje van Tess.

Het gaat super!

Het gaat super met de kittens, met Waylon en met beide moeders ook. Ze liggen nog steeds in dezelfde doos met hun 9 kittens en het is heel relaxt. De vorige keer dat Flo een nest had was ze steeds met de kittens aan het slapen. Om de 3 dagen vond ze dat ze een nieuw plekje moesten hebben en dat was niet altijd de plek de ik het meest handig vond. Nu heeft ze helemaal geen drang om te gaan slepen. Ze hebben één keer alle kittens op het bed gesleept, maar ook dat was niet handig want er was er één naast gevallen die ik gelukkig hoorde schreeuwen.
Het bed is nu gebarricadeerd zodat ze er niet meer op kunnen en sinds die tijd ligt het spul heerlijk in de doos.

Sinds woensdag heeft Waylon ook helemaal door dat hij zelf op zoek moet gaan naar de tiet en nu groeit hij ook lekker. Met het flessen was hij natuurlijk gewend dat de melk naar hem toe kwam, maar dat is verandert nu hij bij zijn mams en tante ligt want hij moest toch echt zelf op zoek. Eerder legde ik hem iedere aan bij Tess om te drinken en toen is zijn instinct om zelf op zoek te gaan weer wakker geworden.
Van de 91 gram die hij was toen hij maandag hier kwam, is hij nu gegroeid naar 123 gram. Dat ziet er dus goed uit. Ook bij hem zijn de oogjes open, dus hij ontwikkeld zich net als zijn broertjes en zusjes, is alleen een stuk kleiner, maar dat zegt nog niets.

Sinds gisteren zijn de hummels ook door de doos aan het tijgeren en dat betekend dat ze binnen een paar dagen al aardig beginnen te lopen. Ik denk dat het dan tijd is voor een grotere doos en ik hoop dat de moeders daar dan mee instemmen.

papa Fynn, mama Suus met hun 4 kittens

Ondertussen ontwikkelen de kittens van Suus en Fynn zich ook natuurlijk. Het zijn 4 drukteschoppers die het heerlijk vinden om door de kamer te racen, achter elkaar aan, te stoeien, buiten te zijn in de ren en ik moet zeggen dat het poesje ook uitermate sociaal is. Kiruna zoekt me steeds op en klimt dan bij me op schoot. Zo leuk! Met zo`n kleine meid krijg je dan toch al een band.

Afgelopen maandag zijn de kittens bij de dierenarts geweest voor hun eerste enting en lichamelijk onderzoek. Ze zijn alle 4 goed gekeurd en kregen hun enting. Woensdag hebben ze hun chip gekregen en toen heb ik ook de stambomen aangevraagd met daarop de naam die ik voor ze had verzonnen, maar bij alle 4 ook een tweede naam die door de nieuwe eigenaren is verzonnen. En dus zijn ze bijna klaar voor het verhuizen naar hun nieuwe "thuizen". Nog een enting als ze 12 weken zijn en dan vliegen ze alweer uit. Het gaat altijd zoooo snel....

Verder over "het kleine ventje".

Vandaag ben ik naar Alkmaar geweest om het kleine ventje weer op te halen. Volgens Jacqueline ging het heel erg goed met hem en werd hij behoorlijk sterk. Volgens haar zou het kleine ventje beter af zijn bij de andere kittens en vooral om gewoon bij zijn moeder Flo en/of bij tante Tess te kunnen drinken. Hij had nl. een enorme behoefte om te zuigen en omdat dit niet kon lag hij heel veel te schreeuwen. Daardoor groeide hij niet echt en dat is natuurlijk wel belangrijk.

in het midden het kleine ventje

Dus.....toen we thuis waren heb ik het ventje gelijk naar boven gebracht en in "de doos" gelegd. Zo grappig...beide dames kijken even op, ruiken eens, Tess begint zijn kontje te wassen en daarna legde ik hem aan de tepel.....even zoeken en ja hoor....slurpen!!
Ik kan iet anders zeggen dat dat het er veelbelovend uit ziet. Iedere keer als ik kom kijken ligt hij aan de tiet, dus zijn zuigbehoefte komt geweldig tot zijn recht.





Ik heb het steeds over het kleine ventje,maar eigenlijk heeft het kleine spul al namen gekregen.
De kittens van Flo hebben namen met als thema; Zangers en zangeressen!
De namen zijn als volgt; de fawn katertjes: Waylon, Elvis en Lenny
                                    de blauwe katertjes; Bruno en Tiësto
                                    de fawn poesjes; Kylie en Adèle

Natuurlijk kan het dan niet achter blijven dat de kittens van Tess ook namen hebben gekregen.
Deze namen hebben als thema Afrikaanse namen. De poesjes hebben de namen; Aisha en Halima gekregen.

Tess en Flo met 9 kittens

Vandaag zijn de kittens van Flo alweer een week oud en gelukkig zijn ze die eerste week heel erg
goed door gekomen. Wat wil je ook met twee moeders in de doos die zogen en verzorgen en het niet uit maakt of het een eigen kind is of een kind van de ander. Ik ben dik tevreden met de vorderingen die worden gemaakt. Ik zag vandaag dat er al oogjes beginnen los te laten en ze groeien nog steeds als kool. Het zwaarste kitten is van 107 gram naar gisteravond 200 gram gegaan.
               

Het kleine ventje...

Ik zou vertellen waarom Jacqueline hier woensdag was.

Woensdagochtend had ik contact met Jacqueline over Tess en natuurlijk ook over de kittens van Flo. In het bijzonder vroeg ze naar het allerkleinste ventje. Hij was die nacht afgevallen en dus leek het erop dat hij een flesje er bij moest hebben. Met alle hectiek van een nestje net geboren van Flo, Tess aan het bevallen en ook nog een nestje met kittens van 8 weken van Suus, is dat natuurlijk een behoorlijke taak.
Jacqueline bood gelijk aan om de kleine te gaan flessen en of ik dat wilde.Natuurlijk!! Wat een lief idee van Jacqueline. Het ventje lijkt helemaal gezond, alleen klein en in het geweld van nog 6 drukke en veel grotere broertjes en zusjes, kom je dan niet echt aan een tepel toe. ik ben toen gelijk begonnen met het geven van een flesje zodat hij het zou redden totdat Jacqueline zou komen.

Ondertussen was ik natuurlijk druk met Tess haar bevalling en de toestanden daar om heen en ik had niet verder aan Jacqueline gedacht. Later zag ik dat ze een berichtje had gestuurd dat ze in de auto was gestapt op weg hierheen.

Toen Jacq hier aan kwam had ik nog niets gehoord over Tess, dus hebben we eerst bij het kleine volkje boven gekeken en daar lag dat kleine ventje natuurlijk bij. Hij viel volledig in het niet tussen al die krioelende kleintjes.
Ondertussen belde dierenarts om te vertellen over Tess en het verloop van de keizersnede. We zijn toen samen naar de praktijk gegaan om Tess en haar kindertjes op te halen zoals ik al had geschreven gisteren.
Toen we weer thuis waren en we de baby`s van Tess ook in de doos legden werd de drukte alleen nog maar groter, Tess had moeite om te wennen aan het feit dat ze moeder was geworden,ze geeft nog geen melk, dus hebben we toen besloten dat het ventje mee zou gaan met Jacqueline om hem een kans te geven.

Eerst nog even een flesje en toen lekker in een warm doosje met een kruik erin mee naar Alkmaar.

Heel spannend natuurlijk of het kleine ventje het gaat redden. Maar zo heeft hij de grootste kans dat hij het gaat redden.

De eerste berichten die ik heb gekregen zijn positief, dus ik hoop dat het door gaat zetten.

Er zijn kittens van Tess

Gisterochtend begon de bevalling van Tess. Ik zou de dierenarts bellen op het telefonisch spreekuur - om te overleggen wat te doen met Tess- toen ik dacht een wee te zien. Natuurlijk kon ik dat bijna niet geloven, dus ik heb nog even afgewacht,maar het was echt...de bevalling van Tess was begonnen.
Na een paar uren van weeën zien kreeg ik het gevoel dat het niet goed ging, wel weeen maar verder geen activiteit. Tussen de middag heb ik de dierenarts alsnog gebeld omdat ik het niet vertrouwde. Ik mocht gelijk komen en dat was fijn. Tess al schreeuwend in een reismandje en op naar de praktijk.
Daphne heeft gekeken of ze al ontsluiting had, maar die was nog niet volledig. we zouden nog even kunnen afwachten, maar een echo was de volgende stap om zeker te weten of er nog gewacht kon worden. Daphne wilde zien of de hartjes van de kittens nog krachtig genoeg klopten.
Tess moest op haar rug liggen, haar buik werd geschoren en de echo werd gemaakt. Gelukkig zagen we een paar hartjes goed kloppen,maar....helemaal voorin- voor het geboortekanaal- zag Daphne wel een kitten liggen, ze zag zelfs het hartje, maar geen hartslag. Dit kitten blokkeerde dus de uitgang, was niet ingedaald en daarom kwam de bevalling niet op gang. Geen ander keus dan een keizersnede dus.
Ik mocht daar wel bij blijven maar met mijn angst voor bloed én het feit dat het om mijn geliefde Tess ging maakte dat ik dat niet wilde. ik was vast onder de tafel geëindigd ha ha

Na twee uur werd ik gebeld dat de operatie was gelukt en dat Tess alweer aan het bijkomen was en dat er twee levende kittens uit waren gekomen. Dat was het goede nieuws, maar er was ook slecht nieuws; Tess was drachtig van 7 kittens waarvan 5 kittens het niet hebben overleefd. Zij ware dood gegaan in haar buik omdat de dracht te lang heeft geduurd.

Ik ben samen met Jacqueline naar de praktijk gegaan om Tess en de twee kittens op te halen en daar hebben we ook nog de dode kittens gezien. Zo verdrietig om 5 volgroeide en gezonde kittens te zien die zijn dood gegaan kort voor de keizersnede.

Nog wat instructie mee en medicijnen voor Tess en toen met een doosje met kruiken en twee kittens en met Tess naar huis. Daar hebben we het drietal bij Flo in de doos gelegd zodat de hele familie bij elkaar kan zijn en de moeders samen voor het kleine spul kunnen zorgen.

Het probleem na en keizersnede kan zijn dat de moeder geen melk geeft omdat ze de geboorte niet heeft mee gemaakt, ineens heeft ze een paar baby`s. Gelukkig moedert Tess heel graag- tenslotte deed ze dat ook al met de kittens van Suus en met die van Flo- dus daar maakte ik me niet zo druk over. Alleen moeten de kittens de tepels kunnen vinden en gemotiveerd zijn om te gaan zuigen zodat de melkgift op gang komt.
Dat koste best even wat moeite maar uiteindelijk werd het rustig in de doos en vanmorgen zag ik duidelijk dat er ook bij Tess wordt gedronken.

Waarom Jacqueline hier gistermiddag was- dat heeft te maken met het kleine kattenvolkje- zal ik in mijn volgende blog vertellen.

Lente

Zomaar even iets heel anders;

Kees en Loes zijn weer opgedoken. Allebei hebben ze de winter overleeft, ingegraven in de modder van de vijver en vandaag zaten ze allebei te op te warmen op de kant, heerlijk in het zonnetje.

Welkom terug schildpadden,het is lente!!

Geboren!!

Gisteren is Flo bevallen van 7 kittens!

Tussen 20.30u en 23u heeft Flo 7 kittens ter wereld gebracht. De kleurtjes zijn; 5 kittens fawn en 2 kittens blauw. Echt een doos vol klein spul dus. de bevalling verliep goed en soepel en Flo heeft ze met niet al te veel moeite gebaard.

De gewichtjes verschillen nogal; de grootste- de eerste- woog 107 gram en de kleinste- de laatste- 76 gram. Zo`n kleintje tussen al die grotere heeft het vast niet makkelijk,maar we proberen het zo goed mogelijk in de gaten te houden. Zoveel kittens is natuurlijk voor Flo ook niet mis, zij moet ze allemaal te drinken geven en ik ben benieuwd of dat gaat lukken. Ik heb al slagroom in huis en ik zal haar ook zeker verwennen met extra blikjes vis enzo want ze geeft toch alles weer weg.
Vannacht heeft ze met haar kindertjes, in de doos,nog naast ons bed gestaan en ze was best een beetje onrustig. Sprong geregeld op het bed en ging dan, na een aai van mij,weer terug de doos is.Kennelijk had ze dat steeds even nodig:-)

Ik had gehoopt dat de bevalling van Flo Tess zou stimuleren om ook te bevallen,maar dat is nog niet gebeurt. Mocht ze morgen ochtend nog niet zijn bevallen dan ga ik de dierenarts bellen op het telefonisch spreekuur om te overleggen wat ik het beste kan doen voor Tess. Als ik er van uit ga dat ze pas helemaal op het eind van haar krolse periode drachtig is geworden, dan zou het uiterlijk afgelopen zondag kunnen zijn dat ze 65 dagen was. Morgen dus al 67, dus dan moet er denk ik,echt wel wat gaan gebeuren.
Vooral ook met in mijn achterhoofd het feit dat ze de vorige keer ook zo moeizaam op gang kwam,maakt dat ik denk dat dit misschien wel bij haar hoort. Ik dacht toen dat de bevalling werd tegen gehouden omdat er een dood kitten in haar zat,maar misschien was het wel andersom; is het kitten dood gegaan omdat de bevalling te lang duurde.

Ik hoop natuurlijk dat ze toch nog spontaan gaat beginnen en dat ik morgen kan melden dat we ook Tess haar kindertjes hebben verwelkomt. Dat zou mijn nachtrust ook wel ten goede komen ha ha

Voorlopig genieten we dus van het kleine volkje van Flo al ben ik altijd blij als we de eerste week zijn door gekomen en het kleine spul iets minder kwetsbaar is geworden.

Vooruitgang...?!

Vandaag lijkt er dan toch eindelijk schot in de zaak te komen. Flo gaf vanmiddag aan dat er wat staat te gebeuren. Ik was beneden met Lex tussen de middag even aan het koffie drinken toen Flo luid miauwend naar beneden kwam. Ze bleef maar hard miauwen iets wat ik niet van haar ken en dus had ik het gevoel dat ze me op kwam halen. Dat heb ik al eerder mee gemaakt met poezen hier in huis die gingen bevallen en dus ben ik daar niet verbaasd over.
In het verleden was vooral Nimah- sorrel Abessijn- een poes die zeker niet zou bevallen zonder mij erbij. Zij maakte mij wakker of kwam me halen als het zover was. Ik weet nog dat ze eens aan het bevallen was en dat er al twee kittens waren geboren. Toen hoorde ik mijn moeder beneden binnen komen, dus ik daar naar toe.Sta ik daar even te praten...komt Nimah naar beneden, luid miauwend, dus ik maar weer mee naar boven. Nimah in de doos en daar kwam weer een kitten.

Dat is toch bijzonder; ondanks dat ze al twee kittens had liggen in de doos vond ze het toch nodig om eruit te komen om mij te halen. Dat is echt ene geweldige ervaring en zo heb ik er dus meer. Ik ben er dus absoluut van overtuigd dat - in ieder geval dit soort- katten hun mens er bij willen hebben als het gaat beginnen.

Vandaar dat ik nu alweer de hele middag op mijn bed zit met drie katten erbij; Tess, Flo 'n Fynn. Flo is helemaal blij dat Fynn ook hier is en het is aandoenlijk om te zien hoe Flo constant probeert aandacht te krijgen van Fynn. Maar ook Tess wordt gezien als een grote vriendin en hulp bij het verwerken van weeën- die ik zeker zie bij Flo. Kennelijk dalen de kittens nu in want de weeën zijn duidelijk en Flo is constant aan het spinnen,iets wat ik bij bevallingen veel vaker hoor.

Het lijkt alsof Tess wordt aan gestoken door Flo want even later hoor ik haar net zo hard spinnen.
Dat gaat zo een poosje door en dan komt er weer een periode van rust. Beide dames liggen lekker te slapen en ook Fynn heeft zich heerlijk op het bed genesteld. Flo heeft af en toe even een opleving en gaat dan in de doos liggen; alleen of samen mer Fynn en soms gaat ze flink aan het graven in de handdoeken in de doos.
Haar hormonen zijn duidelijk actief en zich aan het klaar maken voor de bevalling. Ze is nu net weer in de doos gaan liggen en ik hoop dat dit het begin is van de werkelijke bevalling......
Wordt vervolgd!

Wanneer gaat het gebeuren?

Ik ben zo benieuwd en ben maar aan het wachten. Mijn hele dag ben ik er mee bezig...zie ik al iets, zijn er verschijnselen van en aanstaande bevalling....
Ondertussen wel heel veel gedaan hoor want alleen maar stil zitten en wachten geeft niet echt een goed gevoel, dus ben ik ook gisteren maar weer druk aan het poetsen gegaan. Boven de slaapkamer stevig aangepakt- soort van voorjaarsgevoel schoonmaak- de overloop en. Logeerkamer helemaal schoongemaakt en dat alles met Flo en Tess vlakbij me in de buurt want waar ik ben, daar zijn de meiden. Ze blijven me opzoeken.
In de logeerkamer heb ik het een en ander verandert zodat dit de kraamkamer kan worden voor Flo en Tess als de kittens zijn geboren. Het ledikantje van Luuk- onze kleinzoon- heb ik verhuisd naar Jessie    haar benedenkamer. Jessie heeft twee kamers met daarin ook de trap naar boven. Onder de trap haar buro en boven haar slaapkamer. Omdat het beneden kamertje bijna niet wordt gebruikt- Jessie is weinig meer thuis en studeren doet ze in bed- leek het me wel kunnen om Luuk zijn bedje daar neer te zetten. Dan kunnen de poezen dat niet gaan gebruiken als nest voor hun kroost.
Dat geeft een hoop ruimte in de kraamkamer zodat daar straks makkelijk twee dozen kunnen staan. Ook de kattenbak staat er al en het eten en drinken. Het logeerbed heb ik helemaal strak ingestopt met een sprei zodat de dames ook niet in de verleiding kunnen komen om de kittens onder het dekbed te verstoppen.
Zo lang de kittens nog niet zijn geboren blijven de kraamdozen nog bij ons op de slaapkamer staan. Ik wil gewoon alles kunnen horen op het moment dat de bevalling begint:-)

Vandaag heb ik nog even overlegd met de dierenarts over Tess. Zij was afgelopen dinsdag uitgeteld en dus is ze al een behoorlijk stuk over tijd. Ik wilde graag even horen of er al iets moet gebeuren of dat we het moeten blijven afwachten. Zij adviseerde om geduldig af te wachten en het was vooral belangrijk dat Tess nog goed eet en dat de kittens blijven bewegen in haar buik. Mochten ze maandag nog niet zijn geboren dan is het advies om een echo te laten maken om te kijken of er niet een dood kitten voor de uitgang ligt.

Voor Flo valt het nog wel mee want zij was gisteren uitgeteld. Ik dacht eigenlijk donderdag maar ik zag vandaag in mijn agenda, die ik op het werk had laten liggen, dat voor haar vrijdag de dag was. Daar maak ik me dus niet zo druk over en ik blijf hopen dat ze vannacht geboren gaan worden.
Morgen heb ik nl een lange dag op mijn werk. Ik moet om kwart over 10 aanwezig zijn om met onze hele groep naar de dierentuin te gaan. Hartstikke leuk natuurlijk, maar ik heb ook nog een late dienst, dus ik werk morgen van 10.15 tot 22.30u. Gelukkig is Lex thuis en hij weet ondertussen ook al hel wat van bevallingen, maar ik ben er toch het liefst zelf bij en dat heeft Lex ook het liefst. Mocht het dus vannacht niet gebeuren, dan graag morgen nacht!!

Nieuws......geen nieuws!

Nog steeds liggen beide dames dik te wezen, maar bevallen, ho maar.
Afgelopen nacht heb ik in de kattenkamer geslapen om dichtbij te zijn mocht er 1 van de twee beginnen, maar dat was niet nodig.....en aangenaam was het ook niet. Op mijn langzaam leeglopende luchtbed had ik het verschrikkelijk koud. De kou trok duidelijk vanuit de grond omhoog en daardoor lag ik te riebelen van de kou. En dan kun je natuurlijk ook niet slapen, paar ker plassen, zelfs een beker warme melk met honing.....niets hielp. Om 6 uur dus maar opgestaan, boterhammetjes gesmeerd, koppie thee erbij en gezellig samen met Lex de dag begonnen.
Lex daarna naar zijn werk en ik met beide dames en beide kraam dozen naar boven waar ik heerlijk in een warm bed ben gekropen. Ik had m'n elektrische dekentje al aan gezet en dus kon ik mijn koude lijf heerlijk op een warm dekentje uitstrekken en daar heb ik toen nog lekker geslapen met Tess bij mij op bed en Flo in haar doos.
Natuurlijk heeft de hele dag weer in het teken gestaan van wachten en opletten, maar dat heeft nog steeds niets opgeleverd behalve dan dat ik vanmiddag bij Tess wel wat slijmerige afscheiding zag. Dat betekend toch dat echt wel wat gebeurt en dus moet ik geduldig verder afwachten wanneer het echt tijd is dat de kleine hummeltjes het levenslicht gaan zien. Ze zijn nog steeds heel druk in Tess haar buik, zie ze veel bewegen, en dat is een goed teken. Ze leven en wachten tot dat ze eruit mogen en hoe graag ik het ook zou willen sturen, de natuur doet het gewoon op zijn eigen moment en ik.....ik moet geduld hebben!
Vanavond zit ik al de hele avond in bed, met de iPad, mijn telefoon en de tv aan en natuurlijk......Tess en Flo vlakbij me. Dit is wel de beste plek, comfortabel voor mij, lekker warm en overzichtelijk.
Lex is beneden aan het tv kijken en daar lopen Fynn, Suus en de 4 kittens van Suus lekker om heen te spelen.
Wat een geluk dat ook Lex zo helemaal achter mijn hobby staat en me in alles steunt want eerlijk gezegd zie ik er best een beetje tegenop. Al die kittens in huis; 4 van Suus, een aantal van Tess en een aantal van Flo en over een week of 4 springt dat allemaal in het rond. Maar.....gelukkig hebben we de kattenkamer waar we ze kunnen laten spelen als het even te veel wordt en het zal ook vast heel veel grappige momenten op gaan leveren. En hoe vaak je het ook mee maakt; een geboorte is iedere keer weer een wonder op zich!
Nog meer kindertjes van Fynn......laat ze maar komen!

Wachten duurt lang......

.....heel lang!!

Ondertussen is het al woensdag en er is nog niets gebeurt bij Tess. De hele dag zit ik op te letten, ik ga amper de deur uit, maar nee hoor.....er gebeurt helemaal niets!

Dikke Tess

Het enige wat ik zie is dat Tess heel erg veel slaapt, dat de kittens erg onrustig zijn in haar buik- ze hebben minder ruimte gekregen nu ze verder zijn ingedaald- maar bevallen.....ho maar.
Wat een geluk dat ik deze hele week vrij heb gekregen. Zo maar, niet aangevraagd, maar zo stond het in het rooster toen dat uitkwam. Kan het nog mooier....?! Ondertussen is het nl zo dat ook Flo kan gaan bevallen, dus nu wacht ik op twee dames die één dezer dagen hun nestje moeten gaan krijgen. Zooo spannend!!

Dikke Flo

Tess heeft vannacht al op onze slaapkamer geslapen, met haar doos naast het bed. Helemaal geen last van haar gehad want pas vanmorgen toen Lex er al uit was kwam ze lekker bij mij op bed knuffelen, dus dat is netjes. Vannacht deed Lex een keer het licht aan en toen schrok ik ook gelijk wakker;,, Heb je wat gehoord?" Misschien wel wat gehoord, maar geen hijgen en kreunen van een bevallende Tess, helaas.

Blijft het dus nog steeds gewoon geduld hebben en wachten totdat het wel gaat gebeuren. Er zit niets anders op. Nu houd ik dus Tess én Flo in de gaten en verder dan maar een beetje gaan huishouden; ook nooit overbodig met zo veel dieren in huis:-)

Flo en Fynn, toekomstige ouders.

weer wachten

Het wachten is begonnen.Vandaag is Tess 9 weken en ze is zoooo dik! Ik ben bang dat er 6 kittens geboren gaan worden, maar dat is natuurlijk altijd maar gokken. Ik heb in ieder geval nog nooit zo`n dikke poes gehad!Hoeveel het er zijn zullen we pas weten als Tess ook echt bevallen is.

Het plan voor vandaag was om gezellig met John en Marion en hun honden te gaan wandelen met Keli en Max. Maar vanmorgen toen ik uit bed kwam had ik het gevoel dat er wat is verandert bij Tess. Haar buik lijkt strakker en ze reageerde ook anders. Brommen tegen de kittens van Suus en ook tegen Suus. En dat terwijl ze de afgelopen week juist de zorg voor de kittens van Suus is gaan delen met Suus. De kittens worden gewassen en gezoogd door Tess en dat vinden de kittens helemaal prima. Maar nu dus een verandering en daarom gewoon thuis gebleven. De vorige bevalling van Tess was een heftige met veel pijn voor Tess. Er bleek toen een dood kitten in haar buik te zitten en dat zorgt er voor dat de bevalling wordt vertraagd. Ik ben dus wel bezorgd om deze bevalling, maar aan de andere kant heb ik er ook vertrouwen in dat het deze keer makkelijker zal gaan in de hoop dat er nu geen dood kitten in haar buik zit. Mocht ze nu weer zo`n zware bevalling hebben dan is het de laatste keer dat Tess een nestje krijgt. Ik wil het haar dan niet meer aan doen om door zoiets te moeten omdat ik dat zo graag wil. Maar, zoals ik al zei, ik heb er vertrouwen in dat het deze keer wel goed zal gaan en dat Tess een goeie moeder is heeft ze de vorige keer al laten zien.

Dat ze goed zal gaan moederen heeft ze de afgelopen week al laten zien bij Flenn,Boras, Tumba en Kiruna. Ze begon met het wassen van de kittens die daarop maar eens zijn gaan proberen bij haar te drinken en daardoor is de melkgift al op gang gekomen. Ze is er dus klaar voor en laar die kittens dus maar komen. Dan heb ik ook rust want ik vind het zo spannend als een poes moet bevallen. In de eerst plaats of het allemaal goed gaat voor de poes,of er gezonde kittens worden geboren en dan natuurlijk ook hoeveel kittens,welke kleur en zijn het poesjes of katertjes. En nu ik een aardige wachtlijst heb voor kittens ben ik natuurlijk ook benieuwd of ik aan de vragen kan voldoen die op mijn lijstje staan.