Wat nieuwe foto`s

Er is niet eens zo veel te vertellen,maar ik heb wel een paar leuke nieuwe foto`s. Suus doet het nog steeds geweldig met haar kleine spul en dat groeit dan ook goed.Vandaag de kittens gewogen en ze zijn tussen de 255 en 275 gram.

Boras

Flenn

Kiruna

Tumba

En dat het een super relaxt en gezond nest is kunnen jullie zien op de foto`s van mama Suus en haat kleintjes hier onder!

Namen

Ik ben eruit..... de kittens krijgen een naam in het Thema; Zweedse plaatsnamen omdat Suus uit Zweden komt! En dan is het makkelijk zoeken via Google; typ in Zweedse plaatsnamen er verschijnt een hele lijst waaruit ik kan kiezen.

Dit zijn de namen geworden;
Het poesje; Kiruna
De wildkleur katertjes; Tumba en Boras
Het sorrel katertje; Flenn
Ik vind ze leuk:-)

Gisteren zag ik dat de oogjes al aan het open gaan zijn en dat ze al behoorlijk door hun "nest" aan het tijgeren zijn, dus ik heb ze verplaatst naar een doos zodat ze er niet per ongeluk uit hun nest kunnen vallen.
Als de oogjes helemaal open zijn- ws. vandaag- zal ik weer nieuwe foto`s maken want dan lijken ze gelijk zo anders! Het blijft genieten van dit ondernemende stel.

Het gaat super!

De kittens van Fynn en Suus groeien geweldig goed. Ze zijn nu 6 dagen en hebben hun geboorte gewicht al verdubbeld -) Het is ook duidelijk aan Suus te zien dat zij een geweldig rustige moeder is. Ze ziet er super gezond uit, haar vacht glanst en ze is ook niets te dun.Behalve dat ze goed voor haar kittens zorgt, zorgt ze dus ook goed voor haar zelf!

Zoals het er nu naar uit ziet zijn alle kittens al voorzien van een nieuw thuis als ze oud genoeg zijn. Er is op allemaal een optie genomen en als de mensen eenmaal zijn wezen ijken ben ik zeker of ze ook definitief gereserveerd zijn. Dat zou toch mooi zijn!

Ik ga die mensen vanaf nu ook op de hoogte houden hoe het gaat met Suus en haar nestje en stuur ook geregeld foto`s naar ze op zodat ze nu al een beetje kunnen meegroeien met "hun" kitten totdat ze op bezoek kunnen komen.Meestal wacht ik daar een paar weken mee totdat ik zeker ben dat ze sterk genoeg zijn en dat Suus niet vans lag zal raken als er onbekende mensen bij haar baby`s komen kijken. Voorlopig doen we het dus nog even met foto`s.

Ik ben ook al bezig met de namen en dat worden Zweedse plaatsnamen omdat Suus uit Zweden komt. De namen waar we aan denken zijn; voor een poesje Kiruna en voor de katertjes; Boras, Tumba en Flen of Kivik.

Baby-geluk!!

Zaterdag is Suus bevallen van 4 kindertjes!!

Omdat ik zaterdag wakker werd met migraine moest ik me helaas ziek melden voor mijn vroege dienst.

Rond 14u komt Lex me roepen omdat hij heeft gezien dat Suus aan het bevallen is; er zijn twee kittens geboren. Gelukkig is de ergste hoofdpijn dan al gezakt en dus ga ik met mijn nare/rare hoofd toch bij Suus zitten om de rest van de bevalling mee te maken. Ik merk op dat ze de nageboorte niet op eet want er ligt er één in de bak bij haar dus die kan ik gelijk opruimen. Een tweede zie ik niet,maar die komt later als het derde kitten wordt geboren mee naar buiten. Gelukkig dat ik bij Suus zit want dit kitten blijft met het hoofdje in Suus hangen en daardoor springt Suus als een dolle rond om het geboren te laten worden. Daarbij moet ik echt wel helpen door er voorzichtig een beetje aan te trekken. Het kitten leeft maar sputtert erg omdat het natuurlijk veel vocht heeft binnen gekregen. Ik ga dus flink aan het wrijven om het goed op gang te laten komen en dat lukt goed. Even later ligt het bij Suus te drinken, dus dat is een gezond derde kitten.Ook na dit kitten komt er geen nageboorte,maar ik heb het gevoel dat Suus nog niet klaar is en dus reken ik erop dat die nageboorte ook wel zal komen als er nog een kitten geboren wordt.
Rond 16u komen er weer weeen en daar komt een vierde kitten.Ook hier gaat het niet helemaal goed want de nageboorte zit vast aan het kitten wat al geboren is, maar die wil niet geboren worden. Ook nu springt Suus weer als een dolle rond en dat is niet fijn om te zien want het kitten wordt rond "geslingerd".  Zo gauw de navelstreng iets langer wordt knip ik die gauw door om in ieder geval het kitten rust te geven. Nu het kitten los is wordt Suus ook gelijk rustiger, dus dat is fijn want nu kunnen de kittens ook weer op weg gaan naar de tepel om te drinken en dat is natuurlijk heel erg belangrijk.

Omdat ik er met mijn neus boven op de bevalling heb gezeten was het me wel duidelijk dat de laatste nageboorte nog niet was gekomen en dat was twee uur later nog steeds zo.Omdat ik ook niet zeker was of de derde nageboorte wel was gekomen lijkt het me goed om de dierenarts bellen want de nageboortes moeten er wel af komen om geen gevaar op baarmoederontsteking te lopen. Shalina heeft dienst en zij stelt voor om weeen opwekker te spuiten zodat de baarmoeder samen trekt om op die manier de nageboorte eruit te laten komen. Omdat Shalina vast zit op de praktijk met een patiënt vraagt ze of ik met Suus en haar kindertjes naar de praktijk wil komen,maar dat zie ik niet zitten. De fokker waar Sharan is gaan wonen heeft laatst 3 kittens verloren doordat de moeder poes naar de dierenarts moest en door d stress van het in de auto zijn heeft ze haar kittens dood gebeten. Dat risico wil ik niet nemen! Omdat ik zelf wel durf te spuiten mag ik een injectiespuitje met "python" op komen halen bij de praktijk en dat zelf geven. Ik heb het opgehaald, nog wat instructies gekregen en dan kan ik het Suus geven. En dat werkt...nog geen 5 minuten later komt de nageboorte eruit. En nog wat later komt er nog een nageboorte, dus goed dat Suus haar spuitje heeft gekregen en dat alles er nu uit is. Tijd om te gaan genieten van de kittens en van het moederen van Suus:-)

Zondag in Oslo

Zondagochtend kunnen we tot 11u ontbijten in het hotel en dus slapen we eerst lekker uit en dan gaan we uitgebreid ontbijten. Zelden zo`n uitgebreid ontbijt gezien! Er is echt van alles; van allerlei soorten eiergerechten, tot zal, kaviaar, soorten brood,wafels om zelf te bakken, vers fruit en noem maar op. Dat is dus een heel goed begin van een koude,maar windstille dag in Oslo. Het is -9 maar goed ingepakt verkennen we `s middags de stad waar vooral mooie gebouwen te zien zijn.

Omdat ik verwacht dat Lilly misschien al iets op Facebook heeft gezet over Blue check ik dat op mijn telefoon en jawel hoor; er staat al een filmpje op van een spelende Blue een kwartiertje nadat ze daar thuis is aangekomen:-) Is dat niet geweldig.... na een reis van uren gaat Blue gewoon spelen in haar nieuwe huis in plaats van timide in een hoekje zitten om alles eens even te bekijken. Dat er nog 2 katten in huis zijn interesseert haar ook helemaal niets. Wat een stabiel meisje.

Zoals afgesproken halen Anne en Carina ons om half 7 op en dan is het nog een eind rijden naar de plaats waar Lilly en Christian wonen met hun zoontje Felix. Zij wonen dichter naar de Zweedse grens toe, meer op het "platte land".

Bij Lilly en Christian worden we heel hartelijk verwelkomt en ik weet niet of het toeval is,maar ook Yeti komt gelijk van de trap af als we daar binnen komen.... Het is duidelijk dat zij haar plekje al aardig heeft gevonden in huis en ze is dan ook volop aan het spelen. Zo grappig om te zien hoe zo`n kleine hummel na zo`n mega reis en al die indrukken al zo ontspannen rond kan huppelen. Wat is het toch leuk om kittens weg te brengen en ze te zien in hun nieuwe omgeving! Zo wel bij Sharan, als Logan en nu Blue sta ik versteld van hun aanpassingsvermogen en hun stabiele en relaxte karakter. ik denk dat ze dat echt van hun vader Fynn hebben meegekregen.

Natuurlijk kletsen we weer wat af, wordt er met de poezen gespeeld en met Felix, het zoontje van Lilly en Christian, want hij is absoluut niet verlegen en komt met allerlei speelgoed bij Lex en mij aandragen. Als we gaan eten komt Blue lekker op mijn schoot liggen,rolt zich op en slaapt de hele maaltijd. Dat is toch nog wel echt de herkenning van haar "oude baasje" en dat doet me natuurlijk goed. Ik heb geen enkele twijfel dat Blue hier een fantastisch leven tegemoet gaat en dat ze flink verwent gaat worden door haar baasjes.

Carina met Blue

En wat nog leuker is; over 2 weken komt er ook nog een wildkleur Somali katertje bij Lilly en Christian wonen als maatje voor Blue en.....als toekomstige "lover".

Wij danken Anne en Carina voor het vertrouwen in ons en in onze Cattery en we wensen Lilly en Christian heel veel plezier van dit kleine "Bahir Dar"meisje in huis!

Yeti heet nu Blue

Nu we door de douane zijn gekomen met Yeti begint haar nieuwe leven in Noorwegen en daar hoort ook een nieuwe naam bij. We weten al dat Yeti Blue zal gaan heten en dus zal ik haar, vanaf nu, ook zo noemen.

Bij de uitgang wachten Anne en Carina van Cattery Kiachero ons op, samen met Lilly en Christian waar Blue zal gaan wonen. Door al het mailcontact lijkt het een beetje alsof we elkaar al kennen,maar nu zien we elkaar dan eindelijk voor het eerst in het echt:-)

Anne en Carina( moeder en dochter) hebben samen de Cattery en zij hebben een aantal poezen en katers onder gebracht bij gastgezinnen omdat ze niet al te veel poezen in huis willen hebben, maar wel keus willen hebben in combinaties om mee te fokken om zo een mooi fokprogramma op te kunnen zetten met hun eigen lijnen.
Als ik het goed heb begrepen kennen ze Lilly via de dierenwinkel waar Lilly werkt en doordat ze aan de praat zijn gekomen is Lilly enthousiast geworden om een Somali in huis te krijgen.Zij en haar man Christian hebben al een kruising Abessijn in huis, dus weten al goed wat voor soort karakter ze in huis gaan halen en als ze dan op een show ook nog een blauwe Somali hebben gezien is het zeker; die moet het gaan worden!

In eerste instantie hadden Anne en Carina belangstelling voor een fawn meisje( Xsara) maar omdat zij toen al werd gevoed met de fles heb ik dat vrij snel aan hun laten weten en gevraagd of ze niet voor Yeti wilde gaan; het blauwe meisje. Omdat ze toen al wisten dat ze dan al een gastgezin zouden hebben; nl Lilly en Christian, was de keus om voor Yeti te gaan niet zo moeilijk. Vanaf dat moment hebben we veel contact met elkaar gehad over de aanstaande verhuizing van Yeti naar Noorwegen, maar ook over allerlei andere dingen en vandaar dat ik het gevoel had Lilly,Carina en Anne al een beetje te kennen:-)

Natuurlijk is het een raar moment als je daar in Oslo,op het vliegveld,met je poesje door de deur komt stappen en moet zien wie er reageert op het feit dat er een klein poesje zichtbaar wordt. Volgens mij zag Carina ons als eerste en dan gaat alles snel. Kennismaken,Blue overdragen, kletsen, papieren geven en nog veel meer kletsen.....

Christian en Lilly vertrekken met Blue naar hun huis met de afspraak dat wij morgen bij ze komen eten en Blue dus kunnen zien in haar nieuwe, eigen omgeving. Anne en Carina brengen ons naar Oslo en dat is een heel eind. Het vliegveld ligt nl 50 km buiten Oslo, dus het is een eind rijden. Carina spreekt heel erg goed Engels en dus wordt er ook in de auto al flink wat afgekletst; natuurlijk vooral tussen Carina en mij. Ook Anne zegt soms wat maar omdat het voor haar moeilijk is om het in het engels te zeggen speelt Carina voor tolk. In Oslo laten Anne en Carina ons alvast de bezienswaardigheden zien zodat we weten wat we de volgende dag kunnen gaan bekijken en dan zetten ze ons af bij ons hotel. Carina heeft dat hotel uitgezocht omdat het midden in de stad ligt en we alle leuke dingen daardoor wandelend kunnen bereiken. We spreken met ze af dat ze ons de volgende avond rond half 7 op komen halen om traditioneel Noors te gaan eten bij Lilly en Christian.

Lex en ik zijn er aan toe om even bij te komen want het reizen met Yeti was vermoeiend, vooral omdat ik het zo spannend vond. Lekker uit rusten op de hotelkamer dus en morgen weer een dag.
Wordt vervolgd.....

Oslo....natuurlijk....

Hoe kan het ook anders dan dat mijn verhaaltje vandaag over het brengen van Yeti naar Oslo moet gaan;-)

Zaterdagmiddag zijn we om half 2 vanaf huis vertrokken met Yeti in haar reis trolley en weg gebracht door onze schoonzoon Gerben. In de auto reizen vind Yeti maar niets en ze is dan ook weer druk aan het mauwen en schreeuwen omdat ze eruit wil.
Op Schiphol hebben we gelijk veel bekijks want hoe vaak zie je daar nu iemand met een trolley waarin een luid mauwend poesje zit. Aan een grond stewardess vragen we waar we in moet checken met een poes en zij is gelijk geïnteresseerd want ze is gek op katten.Welk ras, waar gaan we naar toe en waarom...... Ze vind Yeti erg mooi en verteld ons dat ze laatst ook zo`n soort gelijk poesje zag wat naar Italië zou reizen; Jacqueline, dat moet jij wel zijn geweest. Ha ha de Somali wordt wereld beroemd op Schiphol.
Bij het inchecken verloopt alles prima maar die stewardess moet wel even goed kijken wat ze allemaal in moet vullen en waar Yeti aan moet voldoen. Het schijnt niet zo vaak voor te komen dat er een poesje mee reist. Alles is prima in orde dus kunnen we door de douane.
Zij vragen mij Yeti uit haar trolley te halen om door het poortje met haar te lopen, zodat haar trolley door de scanner kan, maar dat durf ik niet aan. Stel je voor dat ze schrikt en zich los rukt. Daarom mag ik mee naar een privekamertje( normaal om privé te kunnen fouilleren)maar daar kan ik Yeti vast houden en gaat haar trolley door de scanner. Ook hier alles oke!

We zijn nog lekker op tijd,dus tijd voor warme chocomelk met wat lekkers:-) Het valt op dat Yeti wel hard mauwt als we met haar karretje rijden, maar als we stil staan of zitten is ze eigenlijk gelijk stil en zit ze een beetje om zich heen te kijken. We hebben nog steeds veel bekijks en worden soms aangesproken over het reizen met zo`n klein poesje.

We gaan iets te laat het vliegtuig en in en dan hebben we helaas ook nog een flinke vertraging. Het is nl flink gaan sneeuwen en dat betekend dat het vliegtuig in de rij moet voor het "de-icing". Het betekend dat we een uur hebben zitten wachten on het vliegtuig voordat we kunnen vertrekken, maar Yeti doet het geweldig.Ze gaat zelfs gewoon liggen slapen in haar trolley en lijkt zich nergens zenuwachtig om te maken. We komen rond 20.00 u aan op het vliegveld van Oslo en dat vind ik het meest spannende moment. De Noorse douane is streng en ik hoop dat alles netjes in orde is. Nou.....dat valt reuze mee. Er wordt gekeken naar de rabiës enting en de chip wordt gecontroleerd. De man vergeet eerst het apparaat aan te zetten, dus hij geeft geen code maar gelukkig weet ik zeker dat de chip dat de chip erin zit want dat heeft Daphne- de dierenarts- nog gecheckt toen ik bij haar was voor de ontworming van Yeti. Hij moet er zelf ook lachen en kijkt niet eens in het paspoort of het wel om het juiste chipnummer gaat. En dan mogen we doorlopen; Yeti is nu inwoner van Noorwegen!
Wordt vervolgd.....

Meer ontwikkelingen

Behalve het wachten op Suus en het aanstaande reisje naar Oslo gebeurt er hier nog meer op poezengebied hier in huis.

Afgelopen zondag is Tess krols geworden. Ze was gezellig in de huiskamer toen ik merkte dat haar achterwerk omhoog ging bij het aaien. Ook zat Fynn buiten in de kattenren, op zijn plankje, naar binnen te kijken en te roepen naar Tess. Kennelijk had hij al in de gaten dat Tess krols ging worden en toen ik haar dan ook terug bracht naar de kattenkamer was Fynn gelijk alert.
Ik geloof dat Tess zich toen nog niet gelijk liet dekken maar later heb ik in ieder geval wel dekkingen gezien.Het zou geweldig zijn als Tess deze keer wel drachtig zou worden, want de afgelopen twee keer dat ze is gedekt door Fynn, heeft ze niet opgenomen. Soms gebeurt het dat een poes niet drachtig wordt van een bepaalde kater terwijl ze wel drachtig wordt als ze daarna door een andere kater wordt gedekt. Ik heb dat in het verleden één keer mee gemaakt met mijn Abessijn poes Nimah. Na drie keer leeg te zijn gebleven heb ik een andere kater van dezelfde kater-eigenaar geprobeerd en toen was Nimah gelijk drachtig.
Als Tess nu dus weer niet opneemt dan is het, denk ik, een goed idee om een keer een andere kater te gebruiken voor Tess. Maar omdat Tess nu nog steeds krols is en ze steeds bij Fynn is hoop ik dat het deze keer wel tot een nestje zal leiden.
Het is in ieder geval de bedoeling dat Fynn binnenkort aan de supralorin gaat óf dat hij wordt gecastreerd. Supralorin is een hormoon staafje wat wordt ingebracht en waardoor hij een jaar tot twee jaar niet vruchtbaar zal zijn. Ik ben er nog niet helemaal uit wat het gaat worden voor hem, maar het is in ieder geval belangrijk dat hij buiten spel wordt gezet om de poezen dames rust te geven.

Er is nl. nog meer nieuws te melden. Toen ik gisteren in de kattenkamer kwam zag ik tot mijn verrassing dat Flo krols was en dat had Fynn natuurlijk ook al piekfijn in de gaten. Flo was aan de pil, maar kennelijk was de aanwezigheid van een "open"kater én de krolsheid van Tess zoveel stimulans om krols te worden dat de pil dat niet tegen heeft kunnen houden.Geheel tegen de planning in is Flo dus ws. weer drachtig van Fynn.
Nu is dat gelukkig geen groot probleem. Flo was al heel erg goed hersteld van haar eerste nest en er zit 6 maanden tussen het eerste en tweede nest en dat is een redelijke periode. Ik zou er niet voor gekozen hebben,maar als ze drachtig blijkt te zijn is dat ook best wel weer leuk. Flo heeft laten zien een geweldige moeder te zijn, ze bevalt heel erg makkelijk én ze zorgt super voor haar kittens zonder zelf heel veel in te leveren.

Zien jullie het voor je; Suus heeft een nest met kittens van een week of 8 als Tess moet bevallen en een paar dagen later moet Flo bevallen. Dat wordt een drukke, gezellige boel.... Op zo`n moment zijn we heel blij met de kattenkamer waar het kleine spul zich naar hartenlust kan uitleven, maar ook dan zullen we de kleintjes veel in de huiskamer hebben om ze goed te socialiseren én er zelf volop van te kunnen genieten. We zullen zien...eerst maar afwachten of Tess en/of Flo drachtig zijn geworden.
Over een week of drie kan ik jullie vertellen of één of beide dames drachtig zijn geworden en dan zal ik ondertussen ook wel weten wat het wordt voor Fynn; supralorin of castratie. Het mag duidelijk zijn dat er iets moet gebeuren want Fynn heeft de smaak van het verwekken van nakomelingen goed te pakken:-)

Wachten op Suus

Het is zo spannend; het wachten op de bevalling van Suus. Omdat ik niet weet wanneer Fynn haar heeft gedekt weet ik ook niet wanneer ze precies gaat bevallen. Dat het er aan zit te komen is wel te zien aan haar omvang, maar ik zie nog geen tekenen van een aanstaande bevalling.
Het zou wel fijn zijn als ze nog vandaag of morgen bevalt en anders wacht tot op zijn vroegst dinsdag. Zaterdag vertrekken Lex en ik nl naar Oslo om Yeti weg te brengen naar haar nieuwe thuis en dan ben ik er dus niet om bij de bevalling te zijn. Ik heb onze oppas Cees wel instructies gegeven, maar ik wil er gewoon zelf bij zijn!! Zeker omdat het Suus haar eerste keer wordt vind ik het extra spannend. Gaat ze net zo gemakkelijk bevallen als Flo( 5 kittens in anderhalf uur) of net zo moeilijk als Tess vorig jaar( 4 kittens in ong. 12 uur waarvan 1 kitten dood).
Het is jammer dat ik me hier bezorgd over maak want verder heb ik er reuze zin in om naar Oslo te vertrekken en de nieuwe eigenaren van Yeti te zien! Ik heb zo`n leuk contact met hen dat ik ze nu ook graag "in levende lijve" wil ontmoeten. We hebben veel heen en weer gemaild en ze zijn zo enthousiast. Als we zaterdag avond aankomen worden we opgehaald op het vliegveld door Anne en haar dochter Carina. Zij nemen ons mee naar het huis van Lilly want daar zal Yeti( nieuwe naam Blue) komen te wonen. Anne en Carina hebben samen Cattery Kiachero maar omdat zij niet al te veel katten in huis willen hebben plaatsen ze ook poezen- en soms een kater- bij bevriende "nanny`s". Zo kunnen ze toch meerdere Somali`s aan hun cattery toevoegen, maar in huis een klein aantal katten hebben om ze genoeg aandacht te kunnen geven.

Als we terug zijn uit Oslo- maandag avond- zal ik natuurlijk schrijven hoe de reis met Yeti is gegaan en hoe we daar zijn ontvangen.
Naar de reis met Yeti ben ik wel heel benieuwd want toen ik gisteren weer met haar naar de dierenarts moest schreeuwde ze weer flink in haar reistrolley. Het is een klein vinnig meisje wat duidelijk laat weten dat ze het ergens niet mee eens is.
Ik had haar expres in de reistrolley gedaan waarin ze mee gaat in het vliegtuig zodat ze alvast een beetje kon wennen.
We moesten gisteren naar de dierenarts omdat het verplicht is om een huisdier te laten ontwormen door de dierenarts als je het wilt invoeren in Noorwegen. Vandaar dus deze laatste handeling om klaar te zijn voor onze reis naar Oslo. Yeti heeft haar rabiës enting gehad( tegen hondsdolheid), is gechipt, geent en nu dus ontwormd en alles staat in har paspoortje. We moeten er dus op vertrouwen dat alles correct is geregeld en dat we haar zaterdag het land uitkrijgen en in Noorwegen het land weer in krijgen.