Patella Luxatie

Afgelopen dinsdag zijn Lex en ik met Fynn helemaal naar Emmeloord geweest om een second opinion te vragen over het patella luxatie onderzoek van Fynn.


Als je wilt fokken met een kater of poes zijn er heel wat onderzoeken waar je je mee bezig moet houden. De meeste zijn bloed/dna onderzoeken en die had ik al laten doen en die waren allemaal oké. Dus ben ik laatst met Fynn naar de dierenarts geweest omdat hij ook nog voor Patella Luxatie(PL) onderzoek moest en dat mag pas als een kater of poes 1 jaar oud is. Fynn was in april 1 geworden dus ben ik begin mei met hem gegaan, ook al omdat ik toen een dekaanvraag had en dus alles netjes in orde wilde hebben.
Ik was niet bang voor het PL onderzoek want in de familie van Fynn komt dat helemaal niet voor en dus was de kans erg klein dat Fynn het wel zou hebben.
Dat was een "kleine" misrekening...onze eigen dierenarts kwam na lang en zorgvuldig onderzoek op de uitslag...PL graad 1 en dat betekende een grote tegenvaller want dat betekende.....niet fokken! Natuurlijk is dat niet het eind van de wereld, maar toch....de teleurstelling was groot. Gelijk de fokker- Jacqueline- van Fynn geïnformeerd en zij vertelde mij nu hetzelfde als wat ik haar had verteld toen een poes van haar PL graad 1 had; heel veel dierenartsen weten niet goed hoe ze het onderzoek moeten doen en als je maar hard genoeg drukt dan krijg je elk knieschijfje van de knie. In tegenstelling tot de knie bij een hond mag er bij een kat wel wat speling in de patella( knieschijf) zitten omdat een kat een dier is wat veel springt. De knieschijf mag er niet afgedrukt( luxatie) kunnen worden, maar zoals ik al zie; als je de kat niet in de goede houding houdt en je drukt te hard....


Jacqueline raadde mij aan een second opinion te vragen bij een arts die in fokkers land als erg kundig op het PL onderzoek bekend staat en ook van twee andere zeer ervaren fokkers kreeg ik dit advies. Dus heb ik een afspraak met deze arts gemaakt en de dichtstbijzijnde praktijk waar hij werkt was Emmeloord. Deze arts is gespecialiseerd in oogheelkunde bij dieren en reist door het land om op verschillende plaatsen praktijk te houden zodat hij voor veel mensen bereikbaar is. Voor ons dus Emmeloord en Lex nam vrij om samen met mij te gaan. Mocht de uitslag dan slecht zijn dan hoefde ik niet alleen terug te gaan. Astrid bood aan om mee te gaan met mij en Fynn omdat ze vond dat ik dit niet alleen moest doen:-) Helaas is op dinsdag net haar werkdag en dus lukte dat niet. Ik wilde toen niet meer alleen gaan en dus is Lex zo lief geweest om een middag vrij te nemen!


Ook deze arts nam rustig de tijd om Fynn te onderzoeken en zijn conclusie; Fynn is vrij van PL. De knieschijfjes liggen netjes op de knietjes en staand en liggend waren ze niet van de knietjes af te drukken. Ik vertelde dat mijn dierenarts wel PL graad 1 had geconcludeerd en daarop heeft hij het protocol nog nagekeken en ook daarna stond hij achter zijn conclusie. Kortom; Fynn is algeheel goed gekeurd voor het fokken en daar ben ik super blij mee. Ik merkte hoe opgelucht ik was toen ik weer in de auto zat om terug te gaan naar huis en ik helemaal blij werd van het idee dat Fynn gewoon kindertjes mag krijgen. Zo`n mooie en lieve kater die vader mag worden. Helemaal geweldig.


Dus hoop ik dat Siepie drachtig is, dat Tess binnenkort een keertje krols wordt en anders wachten we op Flo( sept.) en Suus( dec.) om die te laten dekken door Fynn. In ieder geval laten we Fynn tot het einde van het jaar "heel" zodat hij hopelijk een paar keer kan dekken en dan zien we begin 2013 wel wat de verdere plannen worden voor hem; misschien een definitieve castratie of een supralorin staafje. Dat staafje geeft hormonen af waardoor Fynn voor één tot twee jaar onvruchtbaar wordt en als het is uitgewerkt zou hij dan weer vruchtbaar zijn en evt. nog een paar nestjes kunnen verwekken. Omdat ik dat nog niet weet en dat ook nog niet hoeft; laten we dat nog even open. Eerst maar eens zien dat hij vader kan gaan worden van een leuk stel kittens:-)

Siepie is weer naar huis

Gisteravond is Siepie weer opgehaald om naar huis te gaan en dus is het spannende wachten begonnen:-)

Ze was echt zooooo blij om haar eigen mensen weer te zien. Ze had het al in de gaten toen wij nog buiten stonden bij Fynn, die in de ren was. Ik zag haar al opkijken en ze begon te miauwen, ze hoorde duidelijk bekende stemmen. Binnen reageerde ze heel enthousiast, liet zich gelijk oppakken, hing heel ontspannen op de arm van haar vrouwtje en het leek wel alsof ze alles even wilde laten zien. Ze liep de hele achterkamer door, even voor het raampje, even tegen de secretaire aanwrijven en wat ik haar ook niet had zien doen; ze ging op haar zij/ruggetje liggen om lekker over haar buikje geaaid te worden.
Zo leuk om te zien dat een poes zo duidelijk blij is dat ze haar eigen mensen weer ziet. En dan wordt er verteld dat de mensen voor katten alleen maar "blikopeners" zijn, nou echt niet hoor! Bij Somali`s en Abessijnen zie je duidelijk dat hun mensen heel belangrijk voor ze zijn. Het is ook bekend van Somali`s en Abessijnen dat ze kunnen wegkwijnen als ze "hun mens" te weinig zien en ze zijn ook zeer gevoelig voor stemmingen.

In de tijd dat ik ging scheiden van mijn toenmalige echtgenoot en in de tijd daarna heb ik heel veel gehad aan Sproet, mijn blauwe gecastreerde Abessijn kater. Als ik op de bank zat en ik was verdrietig dan kwam hij ineens op schoot om mij te troosten. En niet alleen Sproet deed dat, ook Dingo- de kruising Duitse/Mechelse herder die ik toen had- deed dat. Zat ik daar ineens op de bank met Sproet op schoot en de kop van Dingo, vanachter de bank, op mijn schouder!
Of dieren aanvoelen hoe je als mens in elkaar zit......ik ben ervan overtuigd.

Juist in die tijd- een paar maanden na de scheiding- heb ik Dingo in moeten laten slapen omdat het einde voor haar daar was- ze kreeg een hersenbloeding en ik wist al dat ze vol tumoren zat. Ik weet nog dat ik, in tranen natuurlijk, tegen de diereanarts zei dat ik haar nu niet kon missen omdat ze me zoveel troost gaf.....

Dieren, in allerlei soorten en maten hebben altijd bij mijn leven gehoord en zullen dat altijd blijven doen. Zijn Lex en ik straks oud en versleten....zie je ons achter de rollator onze hondjes uitlaten en binnen met de katten knuffelen ha ha

Siepie 2

Vandaag gaat Siepie weer naar huis. Hoewel ik weinig actie heb gezien of gehoord- poezen kunnen ontzettend schreeuwen als ze worden gedekt- is het wel tijd om naar huis te gaan.
Ik kwam woensdagochtend binnen in de achterkamer en dat was de eerste keer dat Fynn graag de kamer uit wilde. Kennelijk had hij zijn belangstelling in Siepie verloren...
Week hij daarvoor geen meter van haar zij, nu had hij meer interesse in het ontsnappen naar de kamer, en vooral...naar zijn dames. Ik had daarvoor niet het idee dat hij Tess, Suus en vooral Flo misste, maar nu was hij duidelijk op zoek. Ik heb hem in de loop van de dag ook weer horen roepen om zijn dames en dat hoorde ik de dagen daarvoor niet. Nu is het natuurlijk spannend want ook al heb ik niets gehoord of gezien, een aantal mensen verzekerd mij dat er ook stiekemmers zijn en dat je de poes niet altijd hoeft te horen schreeuwen bij een dekking. Zelfs een collega fokker die de kater en poes gewoon in huis had lopen heeft niets gehoord of gezien en daar zijn toch echt kittens gekomen. Dus wie weet....misschien is het gelukt en dan weten we over een week of vier meer.
Als ze drachtig zou zijn moet het dan duidelijk zijn dat ze meer slaapt, meer eet én de tepeltjes moeten veel rossiger zijn geworden. Het kan natuurlijk ook al eerder duidelijk zijn omdat Siepie opnieuw krols wordt en dan mag ze natuurlijk weer terugkomen.
Ik weet nog dat zowel Nimah als Fay bij de eerste keer dekken ook niet drachtig waren geworden en toen ik ze daarna allebei weer liet dekken was het wel raak. Nu moet ik wel eerlijk zeggen dat het toen om een ervaren kater ging en dat kan ook wel wat uitmaken, maar ook die kater is een keer begonnen en ik heb er dus alle moed op dat het gewoon gaat lukken.
Fynn zal vast ook wat ervaring op gaan doen want gisteren belde er nog een mevrouw die wel wat ziet in Fynn als "lover" voor haar poesje en toekomstige vader van een nestje bij haar thuis. Natuurlijk heb ik enthousiast verteld over Fynn zijn kwaliteiten in karakter én uiterlijk en deze mevr. was dan ook serieus geinteresseerd!
Nu begint dus het spannende wachten totdat Siepie duidelijkheid geeft en dat is toch echt wel heel spannend; mogelijk komen daar dan de eerste nakomelingen van Fynn en dan ook nog in combinatie met een sorrel-zilver poesje waardoor er allerlei kleurtjes in het nest kunnen voorkomen. Dat noemen we dan een "toverbal"-nestje en dat is wat ik het meest leuk vind.
Er zijn mensen die alleen sorrel en wildkleur in een nestje willen, maar er zijn ook nestje met 3 of 4 kleurtjes daarin( ik heb zelf als eerste nestje van Nimah ooit een nestje met 3 kleurtjes gehad; sorrel, wildkleur en fawn) en daar heb ik een enorme voorkeur voor; hoe meer kleurtjes hoe leuker om te zien. Al moet ik zeggen dat mijn favoriete kleurtjes zich beperken tot 4 kleuren en dat zijn; sorrel(Suus), wildkleur(Tess), blauw(Fynn) en fawn(Flo)

Siepie

Jawel....Fynn heeft zijn eerste dame op bezoek; een sorrel-zilver Somali meisje met de naam Siepie! Zij is zondagavond gekomen en nu moeten we dus afwachten of zowel Fynn als Siepie snappen wat er van hun verwacht wordt want beide hebben "het" nog nooit gedaan. Fynn doet af en toe wel net alsof op onze eigen poezen, maar voor het "echie" was het nog niet.
Zondagavond hebben we eerst Siepie in de achterkamer gehad zonder dat Fynn erbij was. Hier lekker even thee gedronken met haar mensen zodat ze goed kon wennen aan deze nieuwe ruimte, met allemaal andere geurtjes dan thuis. Dat ging boven verwachting goed. Alles werd besnuffeld en onderzocht, op een bepaald moment werd er gegeten en de kattenbak gebruikt, en toen ze zichzelf ook nog ging zitten wassen wisten we wel dat ze zich genoeg op haar gemak voelde. Haar mensen zijn toen weg gegaan en ik heb Fynn erbij gelaten. Hij had steeds geduldig in de ren- achter het luikje in de deur- zitten wachten wat er zou gaan komen, dus toen het luikje open ging wilde hij graag naar binnen om deze lady te ontmoeten. Dat verliep vrij rustig. Fynn wilde wel graag kennismaken en liep voorzichtig op Siepie af, maar die zat daar nog niet echt op te wachten. Zij deed een klein beetje lelijk, wat blazen en een beetje met een pootje dreigen, maar daar bleef het ook bij. Ik heb hier een poos achter de pc gezeten om het in de gaten te houden, maar na een dik uur heb ik het stel alleen gelaten want nu de haren niet in het rond vlogen had ik er vertrouwen in dat het wel goed zou gaan. De volgende ochtend natuurlijk gelijk gaan kijken en nog steeds was er berekkelijke rust. Fynn wijkt maar een heel klein eindje van de zijde van Siepie, maar het is wel duidelijk dat Siepie nog niet zo ver is dat ze zich wil laten dekken. Ik betrapte Fynn wel bovenop haar- hij weet dus in ieder geval welke houding hij moet aannemen:-)-, maar Siepie`s staart gaat nog niet opzij, dus ze is er nog niet klaar voor. Ook vandaag is het nog steeds rustig en zie ik nog niet echt vorderingen bij het stel. Fynn is nog steeds constant bij Siepie in de buurt, maar zij heeft zich in de vensterbak gesetteld en is nog niet van plan om in te gaan op het verleidelijke gepurrr van Fynn. Hij blijft charmant en vol aandacht voor haar, besnuffelde net haar achteste en kroop weer even bovenop haar, maar ook nu.....geen echt passionnele actie....nog niet.... Wordt vervolgd!