Te lang geleden....

...want er gebeurt zo veel. Dinsdag is Dublin geholpen aan zijn bulten en de dierenarts heeft die prachtig, in zijn geheel, kunnen wegnemen. Ze zaten mooi ingekapseld en dus laten we ze niet eens onderzoeken want dat voegt niets toe. Ook al zou daar uitkomen dat het kwaadaardige tumoren zijn dan kun je daar niets mee. Er is niet één of andere therapie om te voorkomen dat er nieuwe bulten komen en dus laat je een duur onderzoek doen wat je niets oplevert. Ook omdat het er zo mooi uitzag, was de DA positief over het herstel van Dublin.
Ik moet wel zeggen dat het een beetje een bloedbad was want er moest toch flink worden gesneden. Dublin kreeg een roesje en plaatselijke verdoving en toen werd, met assistentie, van Lex de operatie begonnen. Ik had Sieneke mijn stalgenootje ook nog gesmst of ze het leuk vond om te komen kijken. Zij is verpleegkundige in opleiding en vind dit soort dingen erg interessant??!!
Ik heb een poosje bij het hoofd van Dublin gestaan, wat hij erg zwaar liet hangen, maar op een gegeven moment voelde ik toch dat ik zou gaan flauwvallen(bloos,bloos)Sieneke heft het toen van mij overgenomen en ik ben gaan zitten om bij te komen. Niets voor mij al dat bloed, en dat als(Z-)verpleegkundige ha ha
Er zitten heel wat hechtingen in en het is erg belangrijk dat Dub niet gaat lopen rennen want dan komt er teveel spanning op en het zou natuurlijk ellendig zijn als het open barst. Hij staat dus samen met zijn maatje Billy op stal en moet zo de komende dagen nog even door brengen. Het ziet er allemaal wel erg mooi uit en gisteren ben ik dan ook met hem( en de andere stalgenoten met hun paardjes) wezen wandelen in het bos. Dat zou goed zijn tegen de zwelling, evenals de wond besproeien met koud water. Dat heb ik gisteren ook gedaan, maar er is helemaal geen zwelling. Kortom; het gaat geweldig goed!! En dat is een enorme opluchting:-)

En dan Rana. Waar wij niet op durfden te hopen lijkt toch te gebeuren; Rana loopt beter!! Kennelijk is de combinatie van glucosamnine, pijnstillers en spierversterkers toch een combi die maakt dat Rana zich makkelijker beweegt. Lex en ik hadden al hele gesprekken wat nog aanvaardbaar zou zijn voor Rana en voor ons, en nu zien we dus toch verbetering. Gisteren is ze zelfs weer voor het eerst mee geweest naar het bos. Een korte wandeling, maar wel weer voor het eerst en natuurlijk heeft Rana daar weer van genoten:-) Ik was heel benieuwd hoe ik haar vandaag zou zien want dat is dan wel afwachten, kan ze de volgende dag nog steeds behoorlijk lopen..... Ja wel dus!!
Ons ouwetje kan weer meer genieten van het leven nu en dat is voor ons -ook- een enorme opluchting. Haar heupen zijn versleten, dat geneest niet, maar als ze zo nog een poosje vrolijk kan genieten van het gaan naar het bos of de hei, dan doen we het ervoor!

Alle spanning rondom Dublin en Rana heeft me zo bezig gehouden( en ik heb ook 2 dagen gewerkt de afgelopen dagen) dat ik niet zo bezig geweest ben met de poezies. Natuurlijk is alles en iedereen goed verzorgt, maar extra aandacht heb ik niet gehad voor de nadere dieren, dus dat ga ik vandaag inhalen. Foto`s maken van die ontzettend leuke klein hummels en Fynn, konijnenhokken verschonen, met de honden naar de hei en naar stal om Dublin aandacht en zijn anti-biotica te geven.

Gewoon even genieten....

....van fotootjes van de kleine poezies. Asmara, Baki en Kiridh doen het geweldig en ze ontdekken elke dag nieuwe dingen. Zeker nu ze steeds beneden zijn. Gisteren was er zelfs één van beneden naar boven gekomen en later weer beneden. Normaal neem ik ze mee de trap op en af, maar ook daar worden dus vorderingen gemaakt:-)

Rana

Donderdag zijn we met Rana naar de DA geweest om foto`s te laten maken. Ze liep nog steeds erg slecht, na een week rust en pijnstillers en dus moesten we terug om foto`s te laten maken. Lex is ook mee gegaan want bij dit soort dingen- ik was bang voor de uitslag- is het fijn om samen te gaan. Ook wel handig bij het op te tafel tillen van Rana, want 30kg is best veel.
Er zijn foto`s gemaakt van haar heupen en knie en zoals Wico- de DA- al verwachtte, en wat ons ook niet verbaasde- de pijn komt vanuit haar heupen, die zijn versleten. Op de foto was een hoop botwoekering rondom het gewricht te zien, een soort van bloemkool om te zien en dat veroorzaakt pijn. Rana komt al heel lang erg moeilijk omhoog en loopt al jaren niet helemaal makkelijk en dat komt dus vanuit haar heupen. Ws. heeft ze zich verstapt oid. waardoor haar knie een klap heeft gekregen en haar heup ook en is dat de reden dat ze ineens veel slechter is gaan lopen. Haar knie zag er op de foto niet zorgwekkend uit.

Die heupen kunnen niet beter gemaakt worden, dus de behandeling is er nu op gericht om het dragelijk te maken/houden. Ze blijft dus aan de pijnstillers, ze krijgt glucosamine om het gewricht te smeren en ze heeft een injectie met spierversterkers( anabole steroïden) gehad om te proberen te spieren steviger te maken zodat ze meer op kunnen vangen in de heupen. Die injectie krijgt ze over 3 weken weer en dan zou dat een maand of 4 à 5 moeten werken.
Die injectie werkt niet gelijk, we moeten een dag of 10 wachten voordat we kunnen zien of de spieren inderdaad meer op gaan vangen. Ze loopt nu dus nog steeds slecht en ik ben er van overtuigd dat ze nu nog steeds pijn heeft anders zou ze haar poot- volgens mij- wel weer gewoon neer zetten. Het is dus voorlopig even aankijken,zien wat die spierversterkers gan doen en hoe lang dit vol te houden is voor Rana. Ik ben er van overtuigd dat ze geen pijn moet hebben, dus als het niet beter wordt.......

Ik ben wel blij dat we nu weten wat er aan de hand is. Ik vind onzekerheid over wat er kan zijn erger dan te weten dat haar heupen versleten zijn. Ik hoop natuurlijk dat ze nog een poosje van het leven kan genieten, en wij met haar, maar aan de andere kant weten we ook dat ze 10,5 jaar oud is en dat er eens een eind gaat komen aan haar leven. De levensverwachting voor dit formaat honden is tussen de 9 en 12 en dus doet Rana het al heel goed. Ik bereid me van binnen al een beetje voor op het verloop van dit proces, maar ik/we laten de moed nog niet zakken.

Grote verhuizing

De grote verhuizing is een feit. De nieuwe voliere is bewoond door 5 kanaries want er zijn er helaas 2 ontsnapt:-(, Blues en Snow- de Vlaamse reuzen- wonen nu in het dubbele hok wat eerst voliere en konijnen/cavia hok was en de cavia`s en konijnen wonen nu in het oude hok van Snow en Blues. En het is geweldig!! Vooral dat ik nu vanuit het keukenraam kan genieten van Snow en Blues, dat is zoooooo leuk. Het is echt een te gek stel,ze liggen over elkaar, soms ligt Blues over Snow heen te eten en gisterenavond zag ik dat Blues zin had om te gaan slapen en dat wilde ze kennelijk bovenop Snow. Ze ging dus gewoon bovenop hem hangen totdat hij ging liggen en toen kon ze zich lekker uitstrekken over Snow heen om te gaan slapen.
Dat was zo grappig om te zien, ik geloof dat ik wel weet wie daar de baas in in dat hok.
Iedereen heeft meer ruimte gekregen en ik neem aan dan ook maar aan dat ze het allemaal als een vooruitgang beleven.
Dat de voliere nu aan de kant staat waar we altijd zitten is echt gezellig, we zien veel meer van de kanaries en met mooi weer kunnen we ook veel meer mee genieten van een fluitconcert.

De kleine konijnen- Scooter en Browny- zijn ook dik tevreden met hun nieuwe onderkomen wat ze delen met Sjors en Lizzy- de cavia`s. Zij hebben ook zeker meer ruimte, een ruim nachthok en een heerlijk ren.

Ik zal nog even foto`s maken van alle onderkomens met hun nieuwe bewoners, want dat is zeker leuk om te zien.
Lex is het hok van Snow en Blues aan het verbouwen als een soort bunker want de buren hebben last van het geluid wat er `s nachts wordt gemaakt. Er wordt vooral geknaagt en dus bekleed Lex de wanden met gaas en de randjes met ijzeren strips zodat Snow en Blues er niet meer bij kunnen. Het speelgoed wat ze overdag in hun hok hebben- een balletje met een belletje erin- halen we er `s nachts uit want ook dat hoorde de buren en de eerste nachten hadden de cavia`s gepiept. Die wisten kennelijk nog niet dat ze het trapje opmoesten naar het nachthok en bleven beneden zitten en dat vonden ze niet fijn. Dat is nu opgelost en als het knagen nu ook nog stopt kunnen we allemaal weer vredig slapen:-)

Grote sprongen....

Ze gaan hard vooruit de kleine poezies. Ze maken grote sprongen in hun ontwikkeling. Vandaag heb ik ze naar beneden gebracht in de hoop dat Tess het nu wel zou accepteren. Kioni is zaterdag vertrokken naar een nieuw thuis- en het gaat nu al hartstikke goed met haar- en dus hoopte ik dat er nu rust genoeg zou zijn voor Tess om de kleintjes beneden te willen laten.
Met z`n drieën in het mandje naar benden en hup in de bench. Zag ik daar toch 3 hoge ruggetjes en dikke staartjes, ze zagen de honden:-) Enge witte monsters in hun ogen....maar....na een minuut of 10 kwam Baki al uit de bench gestapt, de grote wijde wereld in. Niks bang voor de honden, het ontdekken van de huiskamer won het van de angst, zoals het een echte Somali betaamt.
Ook Asmara en Kiridh hebben de huiskamer ontdekt als speelterrein en samen met Fynn wordt er heerlijk gespeeld.

Ook heb ik de kittens al lekker van de vis zien eten die ze altijd `s avonds krijgen. Ze moeten wel een poosje wachten want Tess duikt er als eerste op af en ook Fynn weet de vis goed te waarderen. Vandaag zag ik ze ook brokjes eten. Nu ze in de huiskamer zijn is dat natuurlijk veel makkelijker waar te nemen dan boven en ik verwonder me over de grote stappen die er worden genomen.
In de kattenbak vind ik kleine klontjes grit en dat duidt op kleine plasjes, dus ja, de kattenbak is ook in gebruik bij Baki, Asmara en Kiridh. Wat een ontzettend bijdehante prulletjes zijn het toch. Ze weten ook precies hoe ze de bench weer in komen en redden zich prima. Ik geloof dat Tess zich er nu ook echt bij heeft neer gelegd dat de kittens de wereld willen ontdekken. Vanmorgen liep ze nog de hele tijd geluidjes te maken om de kittens te roepen, maar nu ligt ze samen met ze in het mandje en is duidelijk meer op haar gemak. Toen ik vanmiddag buiten was heeft ze de kittens ook gewoon beneden gelaten, dus Tess leert haar kindjes los laten:-)

Zusjes van Max

Vandaag zijn we naar Blanden in Belgie geweest om samen met Max zijn kleine zus Leyla op te zoeken. Voor ons heel leuk om de baasjes van Leyla weer te zien, maar Max is vooral geinteresseerd in Leyla. Leyla is het teefje waar ik al wel eens eerder overschreef als Miss Dynamite. Miss Dynamite is ze nog steeds; wat een energie. Het was gelijk grote herkenning tussen Max en Leyla en dat werd meteen rennen door de tuin en heel veel spelen. Dat hebben we lang niet meer gezien want Max laat zich niet zomaar meer verleiden tot rennen en gek doen, maar het lukte Leyla gelijk. Leyla is meerdere keren bij ons wezen logeren en wellicht is de herinnering daaraan van invloed op dit gedrag want het was zo voor elkaar en ze zijn gewoon verder gegaan waar ze de vorige keer zijn gestopt. Het is geweldig grappig om te zien hoe idolaat Leyla is van haar grote broer Max. Hij werd constant om zijn bek gelikt en ze loopt als een "hondje"(haha) achter hem aan. Ze moet niet proberen om dominant te doen tegen Max want dan maakt hij even duidelijk dat zij wel het KLEINE zusje is en dus respect voor hem moet hebben. Dat dit prima wordt opgevolgd door Leyla blijkt als je de bal gooit voor Max en haar. Hoewel Leyla soms eerder bij de bal is zal zij hem niet pakken, maar die eer aan Max laten:-)
Het was genieten voor ons en voor Max. Wij werden op zijn Belgisch getrakteerd op een "home-made" lunch die ons buitengewoon goed smaakte en Max heeft een heerlijke tijd met zijn zusje door gebracht. Het is ontzettend leuk om te horen én te zien hoe deze baasjes van hun Leyla genieten.

En dit was al het derde zusje in 3 weken! Vorige week zijn we nl. naar Den Bosch geweest, op bezoek bij Luna. Luna is een vol zusje van Leyla, maar een jaar jonger. Het is leuk om te zien hoe Leyla en Luna op elkaar lijken. Allebei niet zo groot, allebei ontzettend vrolijk en allebei idolaat van Max.Ook daar was de herkenning tussen Max en Luna groot al lukte het Luna niet om Max echt tot spelen te krijgen hoe wel ze erg haar best deed. Max speelde wel even met haar, rende met haar door de kamer, maar keek ook af en toe wat smekend naar ons of we hem niet konden redden van zijn energieke zusje. Na de koffie/thee met heerlijke Bossche Bol( van de beste bakker in Den Bosch) zijn we naar de Loonse en Drunense Duinen gegaan en hebben daar een heerlijke wandeling gemaakt. Welliswaar in de regen( en de buienradar had nog wel gezegd dat de regen niet zou blijven hangen, he Ferd!!), maar dat kon de pret niet drukken. Max en Luna hebben heerlijk lopen rennen, Max heeft nog gezwommen en wij hebben, al kletsend, genoten van de wandeling in een prachtig gebied. Ook dat was dus een zeer geslaagd bezoek met baasjes van Luna die ontzettend genieten van hun Luna:- )

De week daarvoor- ja ja we hebben een rondje Nederland/Belgie gemaakt- zijn we bij Kira en haar baasjes op bezoek geweest in Lichtenvoorde. Kira is een volle zus van Max. Eén van de twee volle zussen die hij heeft; Kira uit hetzelfde nest en Steffi uit het laatste nest.
We gingen voor de derde keer met Max op bezoek bij Kira en het was zo mooi om te zien; we parkeerde de auto aan het begin van de straat en moeten nog een eindje lopen naar het huis waar Kira woont. Max liep feilloos naar de voordeur en hij wist dus duidelijk waar hij moest zijn. Ook de kennismaking tussen Kira en Max verliep vlekkeloos; ,,hé, ik ken jou". ,,Ja ik jou ook, zullen we gaan rennen en gek doen". Dat rennen en gek doen hebben we eerst in de tuin laten gebeuren en toen er een beetje rust kwam zijn we gezellig naar binnen gegaan. Ook hier zagen we een teefje wat gek is op haar broer. Ze probeerde hem de hele tijd tot spelen te krijgen, maar Max had duidelijk andere plannen. Had zich ws. verheugd op een luie zaterdagmiddag want hij was niet echt tot spelen te porren en al helemaal niet meer toen hij een kauwstaaf kreeg waar hij zich wel anderhalf uur mee heeft vermaakt. Kira kon lief doen wat ze wilde maar Max was bezig en negeerde haar gewoon:-( Toen zijn kauwstaaf op was probeerde hij nog aan die van Kira te beginnen, maar dat hebben we maar voorkomen en toen had meneer zowaar zin om nog even met Kira te spelen. Voor ons was het bezoek aan Kira en haar baasjes heel gezellig en ook hier hoorde we super enthousiaste berichten over Kira.

Ondanks dat we gestopt zijn met fokken van pupjes zijn we nog steeds bezig met activiteiten die daaruit zijn voort gekomen. We genieten daar erg van en in september hebben we dan ook weer een Kernhemdag gepland waar alle pups door ons gefokt én de reuen die de vaders zijn, welkom zijn en hopelijk hebben we dan weer een grote groep "van Kernhem-honden" bij elkaar, zijn de vaders er en hebben we met z`n allen weer net zo`n gezellige dag als de andere keren dat we dit hebben gedaan. Als het nu ook nog mooi weer mag zijn......dat zijn we nl. wel gewend:-)

Dierenarts

Er is soms wel eens een poosje dat we geen gebruik maken van de dierenarts, maar als het dan weer een keertje nodig is worden het vaak meerdere bezoeken. Sommige zijn positief; het enten en chippen van kittens heeft niets met ziek zijn te maken, maar juist met het voorkomen ervan en het chippen vind ik een geweldig hulpmiddel mocht er wat gebeuren met je poes of hond. Ze zijn altijd traceerbaar via de databank die daar speciaal voor is.

Maar nu zijn er toch wat mindere dingen. Het begon 2 weken geleden met Roef die hier logeerde. In huis loopt hij opeens mank terwijl ik hem kort daarvoor nog heb uitgelaten en toen liep hij nog gewoon. Hij wil echt niet op één van zijn achterpoten en als dat `s morgens nog niet over is gaan we toch maar even naar de dierenarts. Daar geeft hij veel pijn aan bij zijn teen en dus krijgt hij pijnstillers. Mocht het niet overgaan dan moet ik na een paar dagen met hem terug komen want dan moet er een foto gemaakt worden. De pijnstillers hebben we hem natuurlijk gegeven en vanaf dat moment hebben we niets meer gezien van pijn.....aanstelleritis??!!

Omdat Dublin- mijn paard- twee rare bulten heeft laat ik de dierenarts komen om er naar te kijken. Eén bult zat nl. al lang tussen zijn billen. Hij heeft er geen pijn aan en de bult groeit niet en zit los, dus dat heb ik zo gelaten. Nu komt er binnen korte tijd een tweede grote bult bij en dat is wel reden om de DierenArts te laten komen. Hij weet niet wat het is en er moet een biopsie genomen worden om na te laten kijken wat het is. Het kan van talg tot kanker zijn.....Vorige week is de vrouwelijke DA geweest om Dublin zijn biopsie af te nemen. Hij krijgt een roesje en staat wankelend op zijn benen zodat de DA haar werk veilig kan doen. Het is niet simpel om materiaal uit de bulten te krijgen, maar uiteindelijk lukt dat wel. Als ze weg is blijf ik nog een uurtje bij Dublin want hij is niet zomaar ontwaakt uit zijn roesje en ik wil pas vertrekken als hij weer gewoon kan lopen. Na een uurtje is dat zo, mag hij weer de wei in en kan ik naar huis. Zaterdag krijg ik al de uitslag van het lab. Er zijn te weinig cellen gevonden om een definitieve conclusie te trekken, maar het lijkt er op dat het tumoren zijn. Dat schijnt nog wel eens voor te komen bij paarden en eigenlijk zouden die weg gehaald moeten worden en dan opgestuurd voor een definitieve diagnose. Alleen is de plek waar ze zitten lastig. Op beide plekken komt druk te staan bij bewegen en ook schuurt de plek tussen zijn billen ws. langs elkaar en dat bevordert het genezingsproces natuurlijk niet. Maandag komt onze vaste DA weer terug van vakantie en de vrouwelijke DA wil daarop wachten om te overleggen wat de beste behandelmethode zal zijn. Even afwachten dus.


Gisteren is Kioni gesteriliseerd. Ik heb besloten niet verder te gaan als fokpoesje omdat ik haar kararter te weinig Abessijn vind. Ze is terug getrokken, snel angstig en alles wat vreemd is wordt met argusogen bekeken terwijl een Abessijn nieuwsgierig zou moeten zijn en zeker niet bang. Er wordt nogal eens een Abessijn dood gereden doordat ze niet bang zijn voor auto`s en dus niet opzij gaan. Vandaar ook dat ik altijd aan de kittenkopers adviseer om hun Abessijn niet los op straat te lopen...Dat gedrag zie ik bij Kioni niet terug en omdat ik graag een fokker wil zijn die op karakter fokt heb ik besloten om Kioni te late steriliseren en dan te herplaatsen. Ik denk dat de constante veranderingen hier in huis haar geen goed doen. Ze is nu bijv. zo bang voor de kittens dat ze bijna de kattenkamer niet meer in durft. Als zij op een rustige, overzichtelijke plek mag wonen denk ik dat ze tot rust zal komen en dat we dan een leuk, speels en aanhankelijk poesje zullen ien. Net zoals haar moeder Fay. Die is sinds ze is herplaatst helemaal tot leven gekomen,ze speelt weer en is samen met Nimah een groot plezier geworden in het leven van onze DA. Gisteren heeft diezelfde DA Kioni dus gesteriliseerd en zaterdag komen er al mensen kijken die Kioni wellicht willen hebben. Deze mensen ken ik al want zij hebben al een Abessijn van ons en dat is natuurlijk een prettig idee, deze mensen hebben al laten zien blij te zijn met hun Abessijn in huis en een goed huis te kunnen bieden. Ik hoop dat er een klik komt en dat Kioni de plek krijgt die ze verdient.

En dan vandaag....om 15u moet ik bij de DA zijn met Rana. Rana loopt sinds gisterenavond erg moeilijk met haar achterhand. Het lijkt alsof haar achterkant een beetje achter haar aanzwalkt en alsof het beide poten betreft. Ze kan wel plassen en dus door haar benen zakken, ook zag ik haar gisteren krabben met haar achterpoot, dus het is niet zo dat er helemaal geen gevoel in zit. Toch hebben Lex en ik er geen goed gevoel bij.....In ons achterhoofd houden we er rekening mee dat dit misschien iets onherstelbaars zou kunnen zijn.....spannend dus om vanmiddag te gaan en te horen wat het is, maar duidelijkheid is wel fijn en misschien blijkt het allemaal wel heel erg mee te vallen.
Wordt vervolgd.........

Ik ben net terug van de DA en het lijkt erop dat de knie van Rana`s linkerachterpoot flink zeer doet. Ze wil echt niet op de linkerpoot staan en bij onderzoek geeft ze duidelijk pijn aan in haar linkerknie. Ze krijgt nu dus pijnstillers/ontstekingsremmers en dan zou ze ziowieso beter moeten gaan lopen doordat de pijn over is. Als Rana haar knie heeft verdraait doet dat erg zeer en kan het ook wel een week of 2 duren. Als het na een week niet beter gaat dan moet ik terugkomen met haar voor foto`s. Arm ouwetje.....

Kittens

Het gaat super met de kittens en het is dan ook hoog tijd dat ik weer eens wat schrijf over ze. Asmara, Kiridh en Baki lopen heerlijk rond te stappen op de kattenkamer. Met hun kleine bolle lijfjes, wel doorvoed met mama Tess haar voedzame melk. ziet het er erg komisch uit om ze zo rond te zien lopen. Het is zo grappig en het is dan ook een feestje om een poosje boven te gaan zitten om naar ze te kijken. Ik heb het gevoel nog nooit zo`n vlot nest te hebben gehad als deze kleine Somaliers. Ze spelen al met speelgoed, dagen elkaar al uit, er wordt met de staart van mams gespeeld en zelfs Fynn speelt met ze. En dat is lachen; ze rollen dan samen dor de tunnel en opeens kijkt er dan zo`n heel klein koppie aan het eind van die tunnel naar buiten en vervolgens komt er dan het reuzenhoofd van Fynn er achteraan. Gisteren waren de nieuwe eigenaren van Baki op bezoek- jonge mensen, alle twee bioloog en hoe gaat Baki straks heten: Darwin! Dat is toch grappig:-)- en die waren onder de indruk van die kleine spelende ukkies en ook van Fynn die zich van zijn meest speelse kant liet zien.

Voliere

een poosje geleden heb ik een volière als bouwpakket besteld en die moest natuurlijk in elkaar gezet te worden. Het zal jullie niet verbazen; dan reken ik op Lex. Eerst heeft de doos nog een poosje in de schuur gestaan, maar een week of 2 geleden is Lex begonnen met het uitpluizen van de bouwtekening en het in elkaar zetten van de volière. Een groot gedeelte lukte hem alleen, maar op het laatst moest ik toch helpen om de verschillende wandelen aan elkaar te maken. Dit verliep niet geheel vlekkeloos, ik denk dat we allebei dachten het beste te weten hoe het moest:-) Maar...het is gelukt hoor en toen stond daar een heel leuke volière, die- dat was een beetje een teleurstelling- nog wel geveft of gebeitst moest worden. En daar ben ik gisteren en vandaag mee bezig geweest. Ja Iris, toch tijd gevonden, knap hè?!
Volgens mij is het nu helemaal klaar en als de beits droog is dan kunnen de kanaries erin. Ik stel me voor dat ze wel blij zullen zijn met hun nieuwe behuizing en dat wij meer kunnen genieten van het zingen van de mannetjes kanaries. Deze volière staat aan de kant waar we in de tuin zitten en dat is wel heel gezellig.

De volgende stap is dat het hok van de kleine konijnen/ cavia`s en de ruimte waar de kanaries nu zitten één grote ruimte wordt waar de Vlaamse reuzen- Snow en Blues- komen te zitten. De kleine konijnen en de cavia`s veruizen dan naar het kippenhok waar Blues en Snow nu nog zitten. Zo krijgt alles meer ruimte en heb ik vanuit de keuken uitzicht op Snow en Blues en dat is de eigenlijke reden van deze verhuizing:-)

Druk dagje

Vandaag een druk dagje; vanmorgen kwam er weer een nieuwe gast in het pension; een cavia voor 3 weken. Deze mensen komen voor het eerst dus dan is het altijd leuk om wat over het pension te vertellen:-) Voor die cavia had ik eerst natuurlijk al een hokje klaar gemaakt; lekker schoon zaagsel, bakje met eten en wat hooi. Ook werden er vandaag 3 konijntjes opgehaald. Eerst vanmiddag "Vlekje", het dwergkonijntje van 2 jongetjes die Vlekje best hadden gemist in de vakantie. Aan het eind van de middag worden er nog 2 dwergkonijntjes opgehaald die van 1 meisje zijn. Zo gauw er wat is opgehaald maak ik het hok gelijk weer schoon zodat er straks weer een nieuwe gast kan komen logeren.

Verder heb ik vandaag de kittens naar beneden gehaald. In hun doos heb ik ze in de bench gezet die al een paar dagen klaar stond. Doos met de kittens erin, bakje eten en drinken en een kattenbakje en de boel is compleet. ik moet het zo neer zetten dat Rana, Keli en Max er niet bij kunnen want die zijn zeer geinteresseerd in het eten en de katten bak. Kattenpoep is in de ogen van honden nl. een delicatesse.
Alleen het idee al.....
Het deurtje van de bench staat dus zo dat de poezen er naar binnen kunnen, maar de honden niet. In eerste instantis is Tess het er wel mee eens en kijkt ze nog niet naar de kittens om en ik denk dus dat ze het heeft geaccepteerd. Niets is minder waar...later zie ik haar de bench uitkomen met een kittten in haar bek; ws. op weg naar boven. Het kitten weer in de doos gelegt en ik ben vlakbij gaan zitten om Tess ervan te weerhouden de kittens te gaan verslepen. Ze moet eerst maar eens wennen aan dit nieuwe plekje voor haar kroost. Ze kunnen niet boven blijven, ze moeten gaan wennen aan de dingen die hier beneden gebeuren en de honden die hier rond wandelen. Ze zitten veilig in de bench, maar het is duidelijk dat Tess daar nog niet van overtuigd is, ze doet heel wat pogingen om de kleintjes te verslepen. Als ik nee zeg tegen haar laat ze ze wel liggen en ze ligt ook even in de doos om Asmara, Kiridh en Baki te zogen. Dat geeft moed, ze gaat er vast aan wennen. Het is ook gezellig om Tess weer beneden te hebben want ze is zo`n gezellige klets en kroelpoes:-)