Over Dublin

Dublin is al bijna weer een maand bij ons en ik heb nog weinig geschreven over hem, dus dat wordt tijd. Hij is lief, errruuug lief. In het begin bleef ik maar wachten totdat hij zou ontploffen, maar niets hoor, hij is gewoon zo lief. Hij kan het goed vinden met de andere paarden in de wei, komt al makkelijk uit de wei want hij laat zich zo pakken door mij en hij vindt het heerlijk om contact met me te hebben. Als je hem aan het poesten bent staat hij er heel geduldig bij, lekker op zijn gemak en vind eigenlijk alles prima.
Ik heb nog niet op hem gereden, maar al wel veel met hem gedaan. Ik ben al 2 keer met hem wezen wandelen in het bos en ook dan is hij uitermate relaxed. Alleen op de terugweg gaat hij wat te hard en dus moet hij nog leren om niet op een holletje terug te gaan. Hij was dat natuurlijk gewend bij zijn vorige eigenaar "het turbo-meisje".
Ik vind het wel prettig om dat eerst een beetje onder controle te krijgen voordat ik me aan een bos-rit waag. Ik laat hem dus regelmatig in de bak lopen en dat doet hij ook al erg goed. In het begin ging hij zo hard mogelijk in galop door de bak maar hij reageert nu al goed op mijn aanwijzingen voor tempo wisselingen en ook kan hij al heel goed rustig door de bak galopperen. Dat ziet er dus allemaal veel belovend uit en ik geniet van mijn contact met Dublin. Hij is qua type en karakter zo mijn soort paard en als het rijden nu ook nog zo goed zal gaan als ik hoop dat het zal gaan, dan ben ik super blij met mijn super paard:-)