Wat weetjes....

Afgelopen dinsdag heb ik- samen met Astrid- Baràn naar België gebracht. Dat was een hele onderneming want ik heb het paardenvrachtwagentje zelf gereden. Ontzettend dankbaar voor de hulp van Astrid om Baràn op een positieve manier in het vrachtwagentje te krijgen. Eerst Lizzy en in gezet en toen Baràn met veel geduld op zijn plaatsje gekregen, achter Lizzy. dat vergde wat manoeuvreren met Lizzy want Baràn had natuurlijk de neiging om er weer af te lopen. Maar met een half uurtje stonden

Baràn en Lizzy op hun plaats en kon de lange reis beginnen. We zijn ongeveer 3 uur onderweg geweest en toen kwamen we aan in Tongeren waar Baràn enthousiast werd verwelkomt. Hij komt duidelijk fantastisch terecht. Met heel veel liefde van zijn nieuwe eigenaren, 2 volwassen paarden om hem gezelschap te houden en een hoop weiland om lekker te grazen en te rennen. Natuurlijk was het moment moeilijk dat Lizzy weer mee ging en Baràn achter bleef. Hij in paniek en Lizzy stampen en hinniken in de vrachtwagen..... Maar de terugweg verliep gelukkig ook weer heel goed en om 17u stond Lizzy weer in de wei.

nieuwe eigenaar met Baràn

Dat het vertrek van Baràn veel impact heeft in de kudde en bij Lizzy, mag duidelijk zijn. Woensdag wilde de paarden de wei niet in want ze misten hun veulen. Lizzy lijkt wat depressief en dat is ook logisch. Paarden zijn intelligente dieren en zij voelen het verdriet van het afscheid. Maar dat komt goed hoor. Ze wennen aan de
nieuwe situatie!

Iets heel anders.....sinds zaterdag heb ik er een kip bij. Via via hoorde ik dat een kip van 2 maanden een nieuw thuis zocht. Dit kipje was als

Joos

kuiken gevonden en door mensen groot gebracht. Nu werd het zo groot dat het toe was aan meer ruimte en wat gezelschap. En ach....waar 1 kip is, kunnen er ook 2 zijn. Dus is Joos zaterdag gekomen. Ze is ontzettend groot voor zo`n jonge kip. Hopelijk heb ik goed gezien dat het een hen is en dan heb ik vanaf volgend voorjaar vast heel lekkere, grote eieren! Joos leeft samen met Toos(kip), Koos en Roos( konijnen) in het grote hok aan de zijkant van mijn huis.

Gisteren ben ik naar een kattenshow geweest in Wassenaar. Samen met Astrid en 4 katten al vroeg op pad. Om 8u waren we al in Wassenaar en dus zaten we al vroeg geïnstalleerd op ons plekje bij de kooien. Ik had Madara en Aziz bij me. Het was leuk  om bij mensen te zitten die ook nog Rus en Nebelung Blue Point mee hadden. Al met al een keuring van 5 katten in deze klasse en joepie.....Aziz werd de mooiste van allemaal! Ik natuurlijk trots, dat snap je.

Madara en Aziz

Het was ontzettend gezellig in ons stukje van de "ring"waar we zaten. Veel gezellige gesprekken en een boel vrolijkheid. Dit soort dagen zijn altijd uiterst vermoeiend maar wel heel gezellig en het is fijn om andere bekende fokkers te ontmoeten én om nieuwe mensen te leren kennen. Vaak "ken" je elkaar van Facebook maar nu heb ik er ook een "gezicht" bij. Astrid haalde met haar 2 katers hun punten, ik had met Madara een "U"( uitmuntend) dus onze dag was zeer geslaagd. En de show was op tijd klaar dus om 20u was ik weer thuis. In november gaar Astrid en ik weer naar een
show en dan neem ik 4 katten mee en Astrid 3!! Daar zullen we een aantal van de mensen van vandaag weer terug zien, dus dat klinkt nu al als weer een gezellige dag

Vervolg over Kytah

Ik moet erover schrijven want ik ben zo blij.
Na een week vol angst, niet uit haar bench durven komen, naar buiten dragen om te plassen/poepen komt Kytah ineens los. Ik zag gisteren al dat ze wat vrijer leek. Ze kwam zelf uit haar bench om even in de huiskamer te snuffelen en dat was nieuw. Dat gedrag zet vandaag ineens enorm door en ze is nu aan het spelen met Jip. Ook loopt ze door de kamer, naar buiten en pakt ze speeltjes op. Jip en zij zijn elkaar aan het uitdagen en dus lijkt het erop dat Kytah haar geluk hier begint te vinden. Ik ben zoooooo ontzettend happy hier mee.

Ik had er steeds wel vertrouwen in dat het goed zou komen want ik zag al heel voorzichtig haar lieve karakter, maar het was ook moeilijk om te zien hoe getraumatiseerd een hondje kan zijn. Natuurlijk is ze nu niet ineens helemaal over haar angst heen. als ik ineens beweeg schrikt ze nog en bij vreemde geluiden staat ze ook gelijk trillend stil. Maar nu kan ze ook zekerheid opdoen via Jip die zo vrij en vrolijk is als een "vogeltje"( lees; blije hond) en dat is natuurlijk super voor Kytah.

Ik zal vandaag nog wat foto`s proberen te maken zodat jullie zelf kunnen zien hoe leuk ze het hebben samen.

Ik vergelijk Kytah met een hertje; sierlijk en schichtig. Dan had ik haar eigenlijk Bambi moeten noemen, maar ik vind Kytah een prachtige naam voor dit bijzondere meisje

Even iets rechtzetten

Voor iedereen die nog denkt dat ik mijn beestenboel aan het verkleinen ben.....het is niet gelukt ;-)

De cavia`s die zijn mee genomen door de schilder zijn weer terug. Ze werden niet geaccepteerd door de andere cavia`s daar. Daarmee is mijn beestenboel dus met 1 schildpad vermindert.

Het is zelfs nog erger......mijn beestenboel is gegroeid....

Aziz

Afgelopen weekend zijn mijn Nebelung en Russisch Blue point gekomen; Madara en Aziz. Dat was gepland  dus dat is niet zo opzienbarend. Tenslotte zijn er ook katten vertrokken en op het moment heb ik 6 katten in huis. Fynn en Arun in het katerverblijf en Bibi, Loua, Aziz en Madara in huis. Dat betekend dat er zelfs nog plaats is voor nog een kat en dat zal hopelijk een kitten van Arun en Otje( dochter van Olle en

Madara

Mila) zijn.
Op het moment dat Aziz het katerverblijf zal gaan bewonen met Arun komt Fynn weer lekker in huis wonen.

Maar voorlopig weten jullie dus nog niet wat er nou toegenomen is. En dat is een hond. Naast Jip- die er nu ruim 2 maanden is- is er ook nog een teefje bijgekomen; Kytah.

Jip

Toen ik met een vriendinnetje in Stavenisse was om daar bij Guus haar hondje op te halen zag ik daar Kira. Ze viel me gelijk op vanwege haar geweldig grote oren en haar prachtige kleur. Natuurlijk valt het me op dat Kira erg bang is want ze ligt angstig tegen het schuurtje aan. Ik vraag Guus naar haar verhaal.


Kira heeft een trauma opgelopen bij de vorige mensen waar ze was geplaatst. ze hebben Kira daar na 2 weken weg gehaald omdat ze alleen buiten mocht zijn en in de schuur.
Ze is terug gekomen bij Guus en gelukkig laat ze zich door Guus al aaien. Voor vreemde mensen is ze erg bang. Ze zijn voor Kira dus op zoek naar een speciale plek. Een thuis met een grote tuin, iemand met geduld en tijd en het liefst met een stabiele hond als gezelschap of met een leuke jonge hond als speelmaatje......Klinkt dat bekend? Mij klonk het alsof Kira op mij wachtte...

Kytah

Ik heb er nog een nachtje over geslapen en de volgende dag door gegeven dat ik Kira een graag een
thuis wil geven. Afgelopen maandag ben ik Kira wezen halen en onderweg heb ik gezocht naar een wat originelere naam dan Kira en dat is dus Kytah geworden.
Om Kytah mee te kunnen nemen hebben we een bench mee genomen want Kytah kan door haar angst niet aan een lijntje lopen. Ze heeft medicijnen gekregen tegen de angst en dus lukt het vrij gemakkelijk voor Guus om Kytah in de bench te krijgen. We dragen haar naar de auto en met Kytah in de bench rijden we terug naar Ede.
Wordt vervolgd

En het is nog leger geworden...

Nadat Fiep is verhuisd is het nog leger geworden. Omdat het niet raadzaam is om met Aagje te fokken( ontzettend jammer want wat een mooi en lief poesje is dat) heb ik besloten dat ook Aagje gaat verhuizen nadat ze is gesteriliseerd. Dat steriliseren mag met 6 maanden dus tot die tijd blijft ze hier nog wonen. Maar....ik weet al waar ze gaat wonen. Mensen die al 2 poezen van mij hebben gekocht hebben helaas 1 van die 2 poezen verloren. Vrij plotseling ernstig ziek en toen de dierenarts was gebeld hoefde het al niet meer....ze was al dood. Heel verdrietig natuurlijk,zeker als je weet dat de poes pas anderhalf was.
Vorige week zaterdag zijn deze mensen vanuit het verre Harlingen gekomen om te kijken of ze Aagje wat vonden en natuurlijk ook om te zien in hoeverre Aagje last heeft van haar "nies-ziekte". Gelukkig zagen ze gelijk dat Aagje een gezond poesje is wat energie heeft en heel lief is. Dat was dus een positief bezoek en het was duidelijk; Aagje mag in Harlingen komen wonen als maatje voor de overgebleven Somali daar. En daar ben ik dan weer heel blij mee. Ik laat Aagje half september steriliseren en als ze is hersteld dan breng ik haar naar Harlingen.

Maar Aagje is nog hier, dus dat is niet waardoor het hier leger is geworden. Ik had ook al heel lang 2 schildpadden in de vijver; Kees al een jaar of 10 en Loes wat minder lang. Nu zijn er twee schilders bezig om de buitenkant van mijn huis te schilderen en 1 daarvan is een enorme dieren fan en in het bijzonder van schildpadden. Toen hij hoorde dat ik een roodwang schildpad in mijn vijver had was hij zo enthousiast dat hij die gelijk wilde zien. Bleek Loes een geelwang te zijn en Kees een hybride( een gekruiste roodwang met een geelwang want Kees heeft beide kleurtjes op zijn wangen). De schilder helemaal enthousiast en dus heb ik hem gezegd dat hij Kees mag hebben. Ik vind mijn vijvertje wat klein worden en Kees is zo groot dat ik hem meer ruimte gun. Ook is de vervuiling van mijn vijver best heftig met 2 van die flinke schildpadden en dus is het een prima besluit dat hij een goed thuis krijgt bij deze grote schildpadden liefhebber.

Bij een vriendin van mij is één van de twee cavia`s dood gegaan en dus heb ik aangeboden dat zij één van mijn vrouwtjes mag hebben om de overgebleven cavia gezelschap te houden. De cavia die is dood gegaan kwam ook al bij mij vandaan. Ik had al besloten dat ik geen cavia`s meer wilde hebben als deze dood waren gegaan omdat ze in een bijzonder moeilijk schoon te maken hok zitten. Ik moet helemaal in dat hok kruipen om het schoon te maken. Van de drie cavia`s die ik nog had gaat er dus één verhuizen in het weekend en bleven er dus twee over. Nu is dezelfde schilder samen met zijn vrouw en 4 kinderen ook gek op cavia`s en ze hebben er een heleboel die heerlijk in een groot verblijf leven. Toen ik hem vroeg of hij misschien mijn cavia`s wilde hebben hoefde hij daar helemaal niet over na te denken want zijn vrouw en kinderen zouden dat helemaal geweldig vinden. Ik blij, de schilder en zijn gezin blij en de cavia`s blij....

Het is fijn dat ik iets minder werk krijg aan de beestjes want soms is dat echt- te- veel en ik houd nog genoeg over om heerlijk van te genieten.

Het is leeg in huis

Haha, dat klinkt natuurlijk gek met nog 5 katten en 2 honden in huis, maar.....de kittens van Fiep zijn vertrokken én Fiep zelf is ook herplaatst.

Bo en Luke

Gisteren zijn de broertjes Jabari en Takani samen naar Leiderdorp verhuist. Ze komen te wonen in een gezin met 2 jongens en er werd al naar ze uit gekeken. Samen is natuurlijk helemaal leuk want ze zijn zo verknocht aan elkaar, spelen met elkaar, slapen samen en waar je de één zag, was ook de ander.
Ik heb nog niet gehoord hoe het gaat, maar daar maak ik me geen zorgen om. Twee ondeugende, onderzoekende en gezonde jongens zijn vast al heel blij op hun nieuwe plekje. Ze gaan trouwens Bo en Luke heten( namen uit de serie "the Dukes of Hazzard")

En dan Fiep....ik heb zo lang getwijfeld... Ik had zelfs al een keer een afspraak gemaakt voor een sterilisatie waar ik toch op terug kwam en dat resulteerde in het laatste nest van Fiep. Nu ik weer merkte hoe lastig het is om een poes in huis te hebben die absoluut geen ander katten in de buurt van  haar kittens wil hebben, heb ik toch de knoop door gehakt en vorige week dinsdag is Fiep geholpen.

Fiep

Nu kon ik wel achter dat besluit staan.
Ik wist al dat er een kans was dat Fiep bij Tos zou kunnen gaan wonen en dat leek mij een heel leuk idee. De nieuwe eigenaar van Tos wilde nog even bij een ander kitten gaan kijken maar kwam daarna toch tot de conclusie dat Fiep en Tos een leuke match zouden maken en dus is Fiep afgelopen maandag naar Gilze verhuist.
Omdat Fiep altijd mijn lievelingspoes is geweest vond ik dat echt moeilijk, maar ik ga nu voor rust in huis. Het idee dat je steeds moet opletten waar iedereen is, straks als een ander poes een nest krijgt niet weten hoe het dan zal gaan.....de onrust was te groot. En nu ik heel goede berichten hoor over Tos en Fiep heb ik er "vrede"mee. Lekker samen met Tos( die Fiep duidelijk nog herkende) gelukkig zijn bij iemand die veel tijd en aandacht voor ze heeft en fan is van de Somaby`s....prachtig dus!

Aagje

Dat betekend dat ik nu nog Fynn, Arun, Bibi, Loua en Aagje in huis heb. Met Aagje gaat het heel goed. Ik hoor geen genies meer en zie al helemaal geen gesnotter meer. Nu ben ik dus aan het nadenken wat wijsheid is. Ik wil even met de dierenarts overleggen of het verstandig is om met haar een nestje te fokken. Ik weet niet in hoeverre zij het virus wat ze ws draagt kan doorgeven. Mocht het antwoord negatief zijn( dus geen nestje met haar) dan ga ik ook voor Aagje op zoek naar een nieuw thuis. Ondanks het feit dat zij het virus ws bij zich draagt is ze een volkomen gezonde, speelse en super leuke poes en dus kan zij iemand ontzettend blij maken met haar aanwezigheid. Het virus is ook een "herpes"virus en dus vergelijkbaar met "koortsblaren" bij een mens. In stress situaties zou dat even op kunnen laaien, net zoals bij mij....zit ik minder in mijn vel dan kan ik er "donder"op zeggen dat ik koortsblaren krijg. En ondanks dat ben ik ook een heel gezond, vrolijk en aanhankelijk mens haha Dus mocht iemand- dit lezend- al denken dat Aagje een geweldige huisgenoot zou kunnen zijn....laat het me dan weten.

Grote verandering

Eigenlijk weet ik niet of ik al heb geschreven over mijn nieuwe poesje wat in september gaat komen. Nee...geen Abessijn of Somali, maar een Nebelung in de kleur blue point!

Jaren geleden een keer gezien en altijd in mijn hoofd blijven zitten. Op 25 juni is het nestje geboren bij Janny. Dunja werd toen moeder van 6 kittens waarvan 1 kitten blauw en de andere 5 blue points en daarvan maar 1 poesje. En dat poesje is dus voor mij :-)

Ik kijk er erg naar uit want ik vind het prachtige katten. Ik ben van plan om woensdag te gaan kijken en dan zie ik haar voor het eerst in het echt. Ik heb al wel veel foto`s en filmpjes gezien en dus "groei" ik mee met dit nest. Alles gaat geweldig goed en voorspoedig en dat is natuurlijk altijd fijn om te horen.

Op televisie kwam ik in een programma een Russische vrouw tegen met de naam Madara en die naam zou ik graag aan mijn poesje willen geven en dus heb ik dat voorgesteld aan Janny. Ik vind een Russische naam passend omdat de Nebelung de langharige variant van de blauwe Rus is. Madara kan ik mooi afkorten tot Mara of Dara als roepnaam.

Madara is het kitten zonder bandje.

De Noorse Bos-Somali`s

De kittens van Ama en Olle zijn zo prachtig aan het worden. Ze zijn zich enorm aan het ontwikkelen en ik hoop dat mama Ama het wat minder druk krijgt met het zogen van haar hongerige 5-tal.
Ik hoop over een paar weken nog een keer te gaan kijken want ik vind dit een bijzonder geslaagd "experiment" met de kruising van Somali en Noorse Boskat( Olle x Ama)

Ik schrijf maar niet te veel want de foto`s spreken voor zichzelf.

Laila

Laila

Nelson

Nelson

Goldie

Stevie

Prince

Jojo.....Jip

Foto in Cyprus

En dan mijn nieuwste aanwinst....een hondje van Cyprus met de naam Jojo is mijn kant op gekomen en nu heet hij Jip.

Ik keek al een poosje naar een herplaatser; liefst een teckel, maar een herplaats teckel die bij kleine kindjes kan is niet makkelijk te vinden. Op een site voor herplaats hondjes kwam ik ineens een foto van Jojo tegen. De foto sprak me aan en ik heb geïnformeerd.
Bleek ik de eerste te zijn die reageerde en na een gesprek met één van de dames van deze herplaats site wilde ik wel voor Jojo gaan. Het feit dat hij bij iemand uit huis kwam vind ik een fijn idee. Niet van de straat maar bij iemand in huis groot geworden. Nou ja groot....het is een ukkie én hij is ongeveer 9 maanden...
Ik zou nog een huisbezoek krijgen en als dat goed was dan zou Jojo in september komen. Vorige maandag hoorde ik ineens dat Jojo die zaterdag al naar Nederland kon komen. Oeps....even mijn plannen een beetje aanpassen, een filmpje maken ipv een huisbezoek en regelen dat hij zondag kon komen omdat ik die zaterdag nog moet werken....

1e dag

En dan kan ik Jojo zondag middag op gaan halen in Arnhem. Ik vind hem gelijk zo leuk en wat is hij lief! Wat moet dat kleine ventje allemaal meemaken zeg. Zaterdag kom je uit Cyprus vliegen waar je in de opvang ook nog bent gecastreerd, dan mee naar Arnhem in huis bij iemand die je niet kent en waar nog veel meer hondjes lopen en dan zondag mee met een vreemd mens naar een huis in Ede..

Lief mannetje

Maar hij doorstaat het allemaal prima en `s avonds weet ik ineens zijn naam; JIP.
Jip doet het allemaal best heel goed en volgt mij als een schaduw. Hij moet het van mij hebben als zijn veiligheid want verder is natuurlijk alles nieuw. De kennismaking met Max verloopt heel makkelijk, maar dan de katten......
De katten reageren heel gestrest op Jip en vooral Fiep lijkt heel woest te zijn dat Jip binnen is gekomen en als haar kittens dan schrikken van Jip en gaan blazen, vind ze het genoeg en vliegt Jip aan. Hij heeft gelijk een haal in zijn neus te pakken en dat bloed flink. Omdat Fiep erg agressief is naar Jip moet ik besluiten om Fiep met haar kittens in de gang te zetten.

Jip is dus niet zomaar geïntroduceerd in huis. Hij jaagt in de tuin ook naar de kwarteltjes in de

Jip en Fynn samen op de bank

volière, hij jaagt de katten op in de ren en op straat reageert hij sterk op langs rijdende fietsers en auto`s. Daar moet ik dus nog wel wat energie insteken om dat goed te krijgen want hij zal toch echt moeten wennen aan de katten. Ik heb het idee dat Jip snel leert en hij is het waard om mijn tijd in te steken want hij heeft mijn hart al veroverd. Vandaag is Jip een week hier in huis en gisteren heb ik Fynn( op advies van Gea. Bedankt voor het meedenken Gea) in de kamer gehaald zodat Jip als eerste aan hem kan wennen.
Dat was grappig om te zien. Jip wist niet wat hij met Fynn moest. Hij ziet wel dat Fynn een kat is maar hij reageert totaal anders dan Jip verwacht......niet haha

de kittens van Fiep

Chumbani

De drie jongens van Fiep worden al echt doerakken. Ze spelen, klimmen, rennen en stoeien dat het een lieve lust is. Vaak zit Fiep ergens bovenop( bijv. de tafel ) om op haar gemakje te bekijken wat haar zoons aan het doen zijn. Als ze het dan tijd vind dat ze komen drinken worden ze geroepen en meestal volgt er dan ook een wasbeurt voor één van de drie.

Jabari, Katani en Chumbani hebben alle 3 hun eerst onderzoekje bij de dierenarts al gehad en ze zijn gechipt en ge-ent. En gelukkig alle 3 gezond verklaart. Alle 3 een klein beetje vieze oogjes, maar dat is ondertussen onder controle. Altijd fijn om te horen dat ze door de "apk" zijn gekomen!

Alle 3 de kerels

Tos erbij als een grote- half-broer

Het lastige is wel dat Fiep nog steeds ontzettend beschermend is naar haar kittens en dus is het niet mogelijk om de ander katten er bij te hebben. Dat maakt het zo lastig om een nest van Fiep te hebben dat ik heb besloten om haar te laten steriliseren. Als de kittens weg zijn gaat ze naar de dierenarts om geholpen te worden. Ik hoop dat h
aar gedrag daar van verandert en dat ze de andere poezen- en hun toekomstige nestjes- gaat accepteren. Ik wil Fiep graag houden want ze is mijn lievelingspoes, maar ik wel niet steeds die onrust in huis. Kortom....ik hoop dat Fiep zich gaat gedragen en dat ze een leuke tante gaat worden voor de kittens die hier nog geboren gaan worden.

Alle 3 deze kereltjes zijn ondertussen besproken. Chumbani( Somali fawn) gaat bij een ouder echtpaar met nog een poes wonen en Katani en Jabari gaan samen naar een gezin met 2 jonge kinderen.

Er gebeurt veel op kitten gebied

Waar moet ik beginnen.....

Otje is al weer een paar weken geleden verhuisd. Zij heeft haar plekje gevonden bij Erica en haar gezin. Ondanks dat Otje nog een klein beetje snotterde mocht ze toch naar haar nieuwe huis en daar werd ze enthousiast ontvangen. Otje was niet verlegen en heeft zeer snel haar plekje gevonden. Ze moest toch nog even naar de dierenarts om zeker te weten dat ze goed zou herstellen met wat hulp van Metacam en een Cavasan oogzalfje. En omdat ik goed contact heb met Erica weet ik dat Otje goed is opgeknapt en dat ze enorm van haar genieten. Otje is een ondernemende, ondeugende en aanhankelijke kleine dame.

En dan Aagje-zusje van Otje.... Aagje had veel meer last van snotteren en niezen dan Otje en dat betekende dat zij nog niet kon verhuizen op het moment dat ze 13 weken was. Ik wilde eerst nog met haar naar de dierenarts om zeker te weten dat ik het goed zou doen voor Aagje. Nu kreeg ik dan toch een antibiotica kuurtje voor Aagje om haar er door heen te helpen. Natuurlijk contact opgenomen met Annelies van de Cattery van de opleiding voor oa dierenarts- assistentes in Barneveld. We besloten de verhuizing even uit te stellen en te wachten totdat aagje hersteld zou zijn. Toen ik het gevoel had dat Aagje een stuk beter was heb ik Annelies gevraagd wanneer ik haar zou komen brengen. Dat was vorige week maandag. Helaas begon Aagje toch weer te niezen en dus werd Aagje haar antibiotica kuur verlengd door de dierenarts van de school. Helaas heb ik gisteren gehoord dat er door de dierenarts wordt afgeraden om Aagje in de groep katten te plaatsen die ze op school hebben. Die katten worden gebruikt om de leerlingen van alles te leren rondom het hanteren ed van katten. Dat kan best wat

stressvol zijn voor een poes en dus is de dierenarts bang dat Aagje terugkerende klachten zal hebben.
En dus ben ik Aagje vandaag op gaan halen. Ze vonden het ontzettend jammer op school omdat Aagje zo`n ontzettend leuke, lieve en ondeugende poes is.

Nu heb ik dus zowel Aagje als Tos weer hier thuis. En nu heb ik besloten om voor Tos een nieuw thuis te zoeken en Aagje hier te houden zodat zij de tijd krijgt om helemaal te herstellen zonder de stress van weer een verhuizing. Ik hoop dus dat er iemand is wie Tos een leuk nieuw thuis wil geven.

Verdrietig om Blues

Vandaag heb ik Blues in moeten laten slapen.
Ik kwam vanmiddag thuis van het inloop spreekuur bij de dierenarts en wilde gelijk even de konijnen voeren. Ik zag gelijk dat het mis was met Blues toen ze naar de voerbak wilde komen. Ze sleepte haar achter lichaam mee en haar kop stond scheef.
Ik ben binnen even gaan nadenken en kwam tot de conclusie dat het niet goed was om haar zo door te laten gaan want ik kan niet zien hoeveel pijn ze heeft. Omdat het inloop spreekuur nog niet afgelopen was kon ik gelijk gaan met Blues.

Bij de dierenarts waren ze natuurlijk verbaasd me alweer terug te zien. Toevallig zei ik deze week nog tegen iemand dat het toch verbazend was dat Blues al bijna 9 zou worden. Dat heeft ze helaas niet gehaald. Ik wilde geen gedoe meer voor haar want een Vlaamse reus die zo oud wordt is al bijzonder. Ze heeft altijd heerlijk geleefd in haar grote verblijf en altijd samen met een partner. En nu was het op.
En ook al sta ik achter zo`n beslissing; het is wel moeilijk hoor. Ik kreeg haar toen ze 8 weken was als kado van Lex voor mijn verjaardag. Ik wilde graag een Vlaamse reus en was ook duidelijk over de kleur; blauw. Lex heeft heel wat moeite moeten doen om een nest met blauwe konijntjes te vinden, maar het is gelukt en in oktober is Blues gekomen. Wat een heerlijk rustig konijn en wat was ze mooi!

Eigenlijk was Blues dus ook een dierbare herinnering aan Lex en dat maakte het extra moeilijk. Maar....het is goed zo.

Nu heeft Frits geen konijnen vriendinnetje meer, dus ik zal snel op zoek gaan naar een nieuwe- grote- vriendin van Frits. Omdat Frits van de opvang komt mag ik van mezelf nu weer een konijn kopen. Misschien dat ik toch nog even bij de opvang kijk, maar ik ga voor groot, dat in ieder geval.

De Noorse Bos Somali`s groeien

Ik weet niet zo heel veel over de Noorse Bos Somali`s maar ik heb wel weer een paar leuke foto`s. Ama- de moeder- heeft de kittens naar de zolder verhuist. Kennelijk was beneden niet goed genoeg en ze heeft een andere plek verzonnen waar ze haar kittens wil verzorgen.

Je kunt hier zien hoe Ama met haar kittens de trap op komt.
Ook duidelijke foto`s van het kleine spul. Ik denk dat dat er zeker blauwe kittens bij zijn. Ik hoop binnenkort zelf een keer te kunnen gaan kijken bij deze bijzondere kittens van Olle

Verhuizing kitten

Nu Mila is verhuisd betekend dat veel voor Fiep en haar kittens. Zij mogen in de huiskamer met al zijn nieuwe indrukken, waaronder Max...
Zo grappig om te zien hoe die kleine hummels reageren op Max. Lopen ze voorzichtig rond om alles te ontdekken begint dat witte harige "ding"ineens te bewegen. Hoge rug, dikke staart, blazen en spugen naar hem.....en Max verblikt of verbloosd natuurlijk niet haha

Ik heb de kittens van Mila; Otje, Tos en Aagje gewoon in de kamer gelaten zodat de kerels van Fiep ook kunnen wennen aan andere katten dan hun mams. Loua en Bibi zijn in de kattenkamer want ik weet niet hoe Fiep gaat reageren op die dames. Daar wil ik rustig de tijd voor nemen zodat ik geen taferelen krijg zoals met Mila en Fiep en ik ze wellicht nooit meer bij elkaar kan zetten.

Het is best nog heel spannend voor Chumbara, Jabari en Kitanda om in de kamer te zijn. Allerlei nieuwe geluiden, veel meer beweging natuurlijk door Max, de andere kittens en doordat ik rond loop, stofzuig en. En dan gaan ze ook nog kennismaken met de kleindochters dinsdag. Dat zal ook voor een hoop opschudding zorgen. Maar....het is nodig want ze zijn nog niet veel gewend geraakt boven en dus is het echt nodig dat hun wereldje zich uitbreidt en ze leren omgaan met allerlei indrukken. Socialisatie heet dat ;-)

Het is wel reuze gezellig om dat kleine spul om me heen te hebben. Fiep geniet er ook weer heel erg van om beneden te zijn en veel aandacht te krijgen en daardoor geniet ik er ook weer van.

Binnenkort gaan Otje en Aagje alweer verhuizen. Ik ga ze missen deze leuke jongedames. aagje zit nu ook weer op mijn schoot terwijl ik achter de laptop zit.
Iedere keer ervaar ik weer dat het fokken echt mijn passie is en voorlopig ben ik er echt nog niet aan toe m te gaan stoppen. Tenslotte heb ik twee jongedames; Loua en Bibi om weer mee vooruit te kunnen en Tos zal blijven als opvolger van zijn vader Olle als dekkater. Heerlijk vooruitzicht!

Iets minder katten in huis

Afgelopen zaterdag heb ik Olle naar zijn nieuwe thuis in Amsterdam gebracht.

Tjeu en Joki hebben een jaar of 6 geleden een Somali kater- Darwin- bij mij gekocht.
Een tijdje geleden hadden we contact en toen gaven ze aan er best- op termijn- een tweede Somali bij te willen hebben want ze hebben altijd 4 katten in huis en helaas was hun geliefde Magic overleden. Toen ik dus wist dat Olle herplaatst moest gaan worden heb ik contact opgenomen en bleek al snel dat zij Olle graag in huis wilden nemen.
En dus ben ik zaterdag met de gecastreerde Olle op pad gegaan m hem naar zijn welverdiende "for ever home"te brengen. Weliswaar in Amsterdam maar wel met het genot van een tuin bij het benedenhuis en dus een fijne plek waar hij lekker naar buiten kan en hopelijk vriendjes gaat worden met Darwin.

Darwin en de andere 2 katten waren lekker in de tuin toen ik met Olle kwam en dus kon hij rustig even de ruimte verkennen. Dat deed hij ook best al snel al zag je wel dat hij alles behoorlijk spannend vond, Maar ja, dat snappen we ook.
Hij zat veel onder de bank en ik heb begrepen dat hij daar veel tijd heeft door gebracht, ook nadat ik weg was. `s Middags maakte hij al kennis met de 2 poezen dames in huis en dat verliep redelijk ontspannen. Een geluk is dat Joki en Tjeu erg relaxt zijn en dat nemen de katten natuurlijk over.

Gisteren appte ik even om te horen hoe het met Olle ging en toen kreeg ik een beetje verontrustend berichtje. Olle was ontsnapt de tuin in en was in de hoogste boom geklommen én....kon er niet meer uit. Darwin klom 2x de boom in alsof hij wilde laten zien dat je er ook weer uit kon, maar Olle liet zich niet overtuigen. Als Tjeu de boom in klom dan ging Olle alleen maar hoger dus die pogingen hebben ze gestaakt. Hij moest het echt zelf doen. En gelukkig.....vanmorgen vroeg is hij afgedaald en weer naar binnen gekomen.!!
Wat een avontuur. Wat zal hij een honger hebben gehad en nodig naar de kattenbak hebben gemoeten. Het avontuur is voorbij en nu maar hopen dat hij de volgende keer wat beter uitkijkt en iets lager bij de grond blijft.

Nu wennen aan Tjeu, Joki en hun zoontje Kian, aan de andere poezen in huis en aan de gevaren van een Amsterdamse binnentuin.

Maar Olle is niet de enige die is verhuisd. Ook Mila is vandaag vertrokken naar haar nieuwe plekje.
Zij is richting Brabant gegaan en zal hopelijk het maatje worden van Aad. Het was opvallend hoe goed Mila op Aad reageerde als hij hier was en dus lijkt dat een goeie klik te zullen gaan worden. Mocht het niet gaan dan zoek ik natuurlijk een ander thuis maar ik heb goeie hoop dat Mila in haar nieuwe thuis de rust zal vinden die ze hier niet kreeg. Mila en Fiep was een combinatie die echt niet kon want de dames vlogen elkaar aan als ze elkaar maar zagen.

Ik hoop dat Olle en Mila hun nieuwe eigenaren heel veel plezier en liefde gaan geven. En....natuurlijk hoop ik dat ze beide zo hun plekje vinden dat ze hier gelukkig en gekoesetrd kunnen leven.

Noorse Bos-Somali`s

Afgelopen week is er een verrassend nestje van Olle geboren.

Wel gepland hoor, want Olle komt natuurlijk niet zomaar een poes tegen in zijn kater verblijf.
Eind maart is Ama op bezoek geweest bij Olle. Ama is een zwarte Noorse boskat poes en haar eigenaren wilde graag een nestje van haar. Wel van een raskater, getest en binnen levend zodat de kans op rare ziektes zo klein mogelijk zou zijn en het liefst van een kater in de buurt. Ook hebben Joke en haar man zelf ook een Abessijn, dus hoe leuk zal het zijn om die 2 rassen( oké Somali dan) in de kittens verenigd te zien worden.
Het is er ook om te doen dat er één- misschien twee- kittens blijven bij Joke en haar man.

Zo kwam Joke bij mij en nadat ik er even goed over had nagedacht heb ik besloten dat Ama mocht komen.
En zo werd Ama dus drachtig van Olle en afgelopen week is het nestje geboren. Het zijn 5 kittens en het is allemaal fantastisch verlopen. Toen Joke een poosje weg was voor boodschappen kwam ze terug en waren er al 3 kittens geboren. De andere twee volgden snel en zowel de kittens als Ama weten gelijk wat ze moeten doen. Wat een prachtig instinct is dat toch.

Ama is even aan de diarree geweest en heeft de kittens al één keer verhuisd naar een andere doos, maar verder is er rust rondom het nest en kan alles rustig groeien.

Ik weet niet hoeveel kittens Joke en haar man willen gaan houden, maar vast geen 5, dus mocht iemand serieus geïnteresseerd zijn dan kun je altijd bij mij informeren.
Voorlopig het spul maar lekker zijn ding laten doen; slapen, drinken en groeien en over een paar weken maar eens zien tot wat voor leuke kittens ze uitgroeien.

Helaas krijg ik de fotootjes die ik van de kittens heb niet bij dit verhaaltje geplaatst, maar die komen nog wel.

Up-date over Noes

Afgelopen week is Noes op controle geweest bij de KNO arts van de Wagenrenk. De operatie was 4 weken geleden dus tijd voor een controle.
Wat we zelf al zagen is dat het koppie van Nes scheef is blijven staan én het derde ooglid, wat over haar oog was gezakt doordat er tijdens de operatie een zenuw was geraakt, heeft zich helaas niet hersteld.
De specialist was wel heel tevreden over de genezing en ook was er niets te zien van enige aangroei, dus we kunnen concluderen dat de operatie is geslaagd. En een scheef koppie en een beetje raar oog.....dat zijn dingen die zijn te verwaarlozen want Noes blijft toch de liefste poes voor Bart!

Dus nogmaals dank aan iedereen die heeft bijgedragen aan de operatie van Noes! Hierbij is het verhaal over Noes klaar want ze leeft weer gewoon als een gelukkige kat!

De kittens van Mila en Olle zijn zo leuk dat ik hier gewoon wat foto`s plaats.