Zaza is beneden

Vandaag heeft Suus besloten dat het tijd wordt dat Zaza de wereld begint te ontdekken.
Terwijl ik vanmorgen ontbijt stond te smeren in de keuken hoorde ik ineens gepiep en jawel hoor; daar lag Zaza op de keukenvloer.
Ik was eigenlijk al een beetje verbaasd dat Suus nog steeds zo rustig boven was en had al tegen Lex gezegd dat het één dezer dagen tijd zou worden om Suus met haar dochter naar beneden te halen. Ik heb de kittens altijd graag beneden zodat de aanwezigheid van de honden, de andere katten en alle geluiden die bij ons horen, snel gewoon worden.

Kennelijk was Suus dat met me eens want ze heeft Zaza aan haar nekvelletje naar beneden gebracht. ik weet van Suus dat ze altijd graag bij ons in de buurt is als ze kittens heeft en dat is dus deze keer ook weer zo.
We hebben de bench in de kamer gezet zodat Zaza goed beschermd is tegen opdringerige en nieuwsgierige honden. de kraamdoos staat in de bench en Suus heeft al helemaal door hoe ze makkelijk in de doos komt.
Suus is ook al weer een poosje in de kattenkamer bij Fynn geweest en ze heeft een poosje lekker in de buiten-ren gelegen. Heerlijk even genieten van de dingen waar ze van houdt. Zaza is een gevulde baby, dus zij komt niets te kort. Ze is nog geen 3 weken en weegt nu al 400 gram. Kortom; het gaat geweldig met Suus en Zaza.

Ik had al een paar aanvragen voor een poesje van Fynn en Suus maar helaas is Zaza kortharig en deze fokkers willen alleen langharig. Ik wacht dus maar rustig af wat er voor een plaatsje er voor Zaza komt. Voorlopig heb ik nog geen haast want ze is donderdag pas 3 weken en dus blijft ze dan nog 10 weken hier.

Maar....mocht iemand dit lezen en het heel leuk vinden om een blauw, kortharig(Abessijn Variant) poesje in huis te krijgen- met een heel prachtig karakter van zowel paps als mams mee gekregen- dan is ze hier; Zaza

Meer te melden op poezengebied

De laatste verhalen waren allemaal heel leuk en positief. Suus die happy is met haar dochter Zaza, de twee poesjes die hier zijn komen wonen- Noes en Fiep- en Ayla, die met succes is verhuisd. Eén en al genieten van onze katten zou je kunnen denken... Maar...er is ook minder leuk nieuws te melden.
Noes heeft een week of 2 a 3 gevochten met Suus. Suus is de baas hier in huis en dat wil Noes maar niet erkennen. En dat pikt Suus niet, dus is er flink geruzied tussen de dames met een heel vervelend gevolg; Suus heeft Noes een haal door haar oogje gegeven.
Twee weken geleden zag ik dat het oogje wat viezig was en dus heb ik bij de dierenarts om een oogzalfje gevraagd. Zulke vieze oogjes komen soms door de stress van de verhuizing. Ze zijn dan wat minder weerbaar en dan kunnen ze een klein beetje gaan niezen en vieze oogjes krijgen. Normaal niets om je druk over te maken, dus dat heb ik ook niet gedaan. Gewoon een paar dagen zalven en dan verwachte ik dat het wel beter zou zijn.

Maar helaas dat gebeurde niet en het werd alleen maar erger. Woensdag 15 april ben ik dus naar de dierenarts geweest. Daar zijn de oogjes goed onderzocht; oa met een gekleurde vloeistof erin om de beschadiging goed te kunnen zien. Volgens de dierenarts was het wel een flinke kras, maar niet door het oog heen. Dat zou het geluk zijn. Ook het andere oogje was een klein beetje beschadigd, maar dat was alleen oppervlakkig. Met een nieuw, sterker zalfje dus weer naar huis met het vertrouwen dat het wel goed zou komen. Ook nu weer trouw gezalfd maar na een aantal dagen zag ik toch dat het achteruit begon te gaan. Er kwam steeds meer pus uit het oogje terwijl dat minder zou moeten worden én er kwam een bobbel op het oogje. Ik dus weer terug naar de dierenarts en ik bereide me al een beetje op het ergste voor. Het zag en zo heftig uit. Volgens de dierenarts die ik toen had zijn katten krassen altijd heel heftig; nagels van katten zijn altijd vies en ze zijn vlijmscherp waardoor ze makkelijk diep het oog in gaan. De kans op genezing was bijna nihil en dus leek het ons het beste om het oogje eruit te halen. Sta ik daar nog vrij nuchter over te overleggen, maar als ik er dan over na ga denken wordt ik toch wel erg verdrietig van een zo jong poesje wat een oogje moet gaan missen.
De dag erna- na een onrustige nacht- was de afspraak om het oogje te laten verwijderen.

Ik was erg zenuwachtig en dat uitte zich bij de dierenarts doordat ik daar ging huilen omdat ik het zo triest vond. De dierenarts die de operatie zou doen beloofde me om heel goed naar het oogje te kijken en daar had ik vertrouwen in. Ik werd door haar gebeld want tijdens de narcose had ze achter het oogje kunnen kijken en dat zag er eigenlijk heel goed uit. Ze had al overleg gehad met een specialist en er was nog een kansje dat het oogje te redden zou zijn. Geen zekerheid, maar wel de moeite waard. Ik was zo blij dat er zo serieus mee werd omgegaan en dat er zelfs al overleg was geweest met een specialist.

We hebben er dus voor gekozen om toch nog een poging te wagen het oogje te redden. De dierenarts heeft het derde ooglid voor het oogje genaaid zodat het volledig rust krijgt en Noes krijgt een heel arsenaal aan medicijnen; 2 verschillende zalfjes, een oogdruppel, een antibiotica kuur in pil-vorm en pijnstiller. Ook heeft ze een kap op om te zorgen dat ze niet aan het oogje kan krabben. En nu is het afwachten. Het kan twee kanten opgaan met het oogje; wordt het beter of juist slechter....Mocht het slechter worden dan wordt het oogje alsnog verwijdert, maar dan weten we wel zeker dat er alles aan is gedaan om het te behouden. Ook al moet ze het oogje missen dan kan ze natuurlijk nog een gelukkig leven lijden. Ze past zich daar wel aan aan. Ze zal wat moeite hebben met het inschatten van afstanden maar zo`n jonge poes is flexibel, dus die vind haar weg wel. Ik kan dan ook niet met haar showen, maar wel fokken, dus Noes blijft een geweldige aanwinst voor ons, want...haar karakter blijft hetzelfde en dat is geweldig lief. Maar we hopen natuurlijk op een positief resultaat. Hopelijk blijft het oogje behouden en zal ze daar - ondanks dat er een litteken op zal zitten- toch nog mee kunnen kijken.

Poezennieuws

Het gaat nog steeds erg goed met Suus en Zaza. Zaza in ondertussen al weer 2 weken en ze groeit als kool. Van 110 gram naar 330 gram, dus dat is geweldig. Je voelt het ook al als je Zaza oppakt; ze is echt een goed gevuld en gezond kitten. Suus is weer helemaal happy in haar rol als moeder en glanst als een spiegeltje. Zo mooi om te zien dat het moederschap haar zoveel voldoening geeft. Daarom is het ook zo jammer dat dit haar laatste kitten is. Als Zaza wat groter is zal Suus gesteriliseerd worden zodat ze niet drachtig meer kan worden. Twee keer een keizersnede is genoeg geweest.
De kleine Zaza heeft nog geen nieuw thuis maar dat komt vanzelf wel. Ze heeft voorlopig nog heerlijk de tijd om hier in huis uit te groeien tot een levendig en sociaal kitten. En daar genieten we van!!

Noes en Fiep

We hebben weer een nieuw huisgenootje; Fiep. Zondag is Fiep bij ons komen wonen. Ze is gebracht door Astrid en haar meiden en zij vonden dat best moeilijk. Fiep is een bijzonder meisje en ze had ook een speciaal plekje bij iedereen in huis bij Astrid. Overal achter Astrid aan lopen, `s avonds altijd op schoot en klein maar dapper... Dat slaat echt op Fiep. Ze is een mini om te zien, maar ze heeft al wel een "groot"karakter. Ze heeft eerst zonder dat de honden binnen waren de huiskamer mogen ontdekken. Later heb ik Noes in de kamer gehaald en nog later zijn Max en Scooby binnen gekomen. Fiep heeft het allemaal zitten te bekijken vanaf haar veilige uitkijkpost op de krabpaal. Dat ze een stoere meid is, is te merken aan het feit dat ze daar al best durfde te eten en zich zat te wassen ondanks dat het toch allemaal behoorlijk spannend moest zijn. De volgende dag heeft ze al een beetje rond gelopen maar nog wel onder de kasten door om Max en Scooby te vermijden maar vanaf dinsdag loopt ze met opgeheven staartje gewoon langs de honden heen. Scooby heeft al ervaren dat hij geen spatjes hoeft te hebben bij Fiep want dan haalt ze flink uit.
Fiep zal wat langer nodig hebben om uit te groeien tot een volwassen maat poes, maar ze eet als een bouwvakker, dus dat gaat helemaal goed komen. Haar groei heeft in het begin een poosje stil gestaan omdat ze zodanig door haar moeder was mishandeld dat ze enorm heeft moeten vechten om te overleven. Toen heeft ze haar sterke karakter al laten zien want ze was echt "op sterven na dood", maar ze heeft het gered dankzij de goede zorgen van Astrid. We houden nu al van dit bijzondere meisje; Fiep!

Zondag ochtend was ik- voordat Fiepje kwam- al met Astrid en haar meiden naar Venlo om te gaan kijken bij de kittens van Sharan( door mij gefokt uit Fynn en Flo). Sharan heeft 4 kittens waarvan 2 blauwe en 2 wildkleurtjes. Omdat ik al twee blauwe katten in huis heb-Fynn en Fiep- ben ik bewust naar de twee wildkleurtjes gaan kijken want anders zou ik zeker weer voor- mijn favoriete kleur- blauw vallen.
Wat een schatjes van kittens. Astrid en ik hebben allebei de wildkleurtjes bekeken en we waren het al heel snel eens; het moet Flora worden. Zij heeft een wat sprekender hoofdje omdat ze wat donkerder van kleur is. Volgens de fokster- Renata- is zij de rustigste van de twee en dat komt wel goed uit met twee drukteschoppers als Noes en Fiep in huis ;-)
Flora mag de komende weken nog lekker groeien bij Renata in huis waar ze kennis maakt met de andere katten, kinderen, konijnen en honden. Ze zal dus- net als Fiep die duidelijk ook aan van alles is gewend- goed gesocialiseerd bij ons komen wonen. Haar roepnaam zal Floor worden en dan hebben we allemaal korte krachtige namen voor onze katten; Fynn, Suus, Noes, Fiep en Floor.
Wat zal het gezellig zijn om straks 3 van die kleine dondertjes in het huis rond te hebben lopen. Tel daarbij op dat Zaza ook nog naar beneden komt als ze wat groter is en jullie kunnen wel invullen dat het hier een dolle boel zal worden.

Suus en Zaza

Het gaat heel goed met Suus en haar blauwe dochtertje Zaza. Er is alleen één vervelend ding....Suus wil persé op ons bed slapen Natuurlijk snap ik ook dat het een heerlijk plekje is....zo`n verwarmd en zacht waterbed, maar er is geen plaats voor ons allemaal in bed, dus.....slaapt Lex in de logeerkamer...

Het lijkt er op dat we steeds gekker worden om het onze beestjes naar de zin te maken. Wie mij eerder had verteld dat ik met een poes in bed zou slapen en Lex op de logeerkamer had ik werkelijk voor gek verklaard. Maar nu is het werkelijkheid. Mee speelt dat Suus een keizersnede had en dan wil ik haar goed in de gaten houden. En dan vind ik het dus een prima idee om haar naast het bed te zetten met de kraamdoos, maar Suus was heel duidelijk; Zaza werd gelijk op ons bed neer gelegd en ik kon moeite doen om haar terug te leggen in de doos.....niks ervan...Suus pakt haar in haar nekvel en legt haar net zo snel weer op bed. Volgens mij komt dat omdat ze de vorige keer op bed is bevallen. ze kroop donderdag middag ook al op ons bed onder het extra dekbed( Wat daar ligt omdat ik het vaker koud heb dan Lex). Ze wist dat duidelijk nog van de vorige keer. Ook wil ik haar absoluut geen stress bezorgen want ik wil zo graag dat het met Zaza wel gaat lukken waar we Lizzy de vorige keer hebben verloren.

Lex slaapt heerlijk in het logeerbed, dus wat dat betreft hoef ik me niet schuldig te voelen!

En Suus is helemaal op mij gericht. Ze is super aanhankelijk en het lijkt alsof ze mij als tweede kitten heeft geadopteerd. In bed legt ze Zaza tegen mij aan en gaat ons dan allebei wassen :-) Zo grappig om mee te maken al moet ik wel zeggen dat zo`n kattentong erg scherp is. Maar ik geniet natuurlijk ook van de band die Suus en ik samen hebben.

Als alles goed blijft gaan met Zaza zal zij tzt verhuizen naar Duitsland waar ze zal gaan wonen bij de fokker die ook Tove Tara( half zus van Zaza) van ons heeft. Zij wil heel graag een poesje van Fynn omdat zij de vader van Fynn- Buddy- hebben gefokt en ze zelf niets meer hadden van die lijn. Zaza zal daar prima terecht komen.
Mocht het zover komen dan gaan we Zaza daar heen brengen en dan knopen we daar lekker 2 daagjes Duitsland aan vast want het is een bere-eind rijden; ong. 8 uur.

Donderdag is Zaza één week oud en dan wil ik haar verplaatsen naar een andere kamer; ws de logeerkamer zodat Lex weer lekker in zijn eigen bed kan slapen.

Zaza is al gegroeid van 110 gram naar 196 gram. Ze krijgt duidelijk genoeg voeding, dus ik kan alleen maar tevreden zijn :-)

Een nieuw thuis voor Ayla

Op tweede Paasdag hebben we Ayla naar Zeeland gebracht. Helemaal in Koudekerke (bij Vlissingen) moesten we zijn. Dat was dus een lange reis voor ons en Ayla. Zo sneu om Ayla in haar reismandje te doen terwijl wij weten dat we haar weg gaan brengen, maar zij weet niet wat haar te wachten staat. Zo`n reis van meer dan 2 uur is ook niet fijn voor haar. Maar....uiteindelijk zal het goed voor haar uit moeten pakken.

Via facebook kwam ik in contact met Joska die op zoek was naar een herplaatser. Ik heb gereageerd met een berichtje dat Ayla een nieuw thuis zocht en na veel heen en weer mailen hebben we besloten dat de kans dat het goed gaat komen met Ayla zo groot was dat we haar zouden gaan brengen.
Ik vind het brengen fijn om te zien waar Ayla terecht komt en de overgang naar zo`n nieuwe omgeving hopelijk wat makkelijker te maken doordat wij er nog even bij zijn.

Joska woont samen met haar man en dochtertje Mirna. Ook woont er een Thai Siamees Sifan. De bedoeling is natuurlijk dat Sifan en Ayla vriendjes gaan worden en dat beide poezen dames een gelukkig leven met elkaar kunnen leiden. Sifan is ook nog jong dus het zou een relatie voor jaren kunnen worden. Wat ik het meest spannend vind is dat er zo`n klein meisje in huis is. Mirna moet nog 2 worden en zij vind poezen reuze interessant. Omdat Ayla bij haar fokker wat minder goede ervaringen had opgedaan met een opdringerige peuter is het moeilijk te voorspellen hoe ze op Mirna zal gaan reageren. Maar Joska is relaxt en vol vertrouwen, dus dat gaf mij het vertrouwen om Ayla daar heen te laten verhuizen.

De berichten zijn tot nu toe heel goed. Sifan en Ayla hebben er een week over gedaan om vriendjes te worden, maar vandaag kreeg ik een berichtje dat het goed gaat met de dames :-)
Ook heeft Ayla al uitgebreid contact gemaakt met Mirna. Als Mirna rustig zit dan durft Ayla best dichterbij te komen en zich te laten aaien. Maar als Mirna wat drukker is en gaat lopen dan is dat nog eng voor Ayla. Ayla is geen poesje wat uit zal halen- ze zal altijd weg gaan als ze iets niet vertrouwd- dus Joska hoeft niet bang te zijn dat Ayla Mirna wat zal aandoen. Maar het zou natuurlijk wel fijn zijn als Ayla ook in de huiskamer wil zijn als Mirna daar rond hobbelt.

Voorlopig is Ayla nog op proef bij Joska en haar gezin, maar we zijn nu al voorzichtig positief!

Frits is gekomen

We hebben een nieuwe "tuin-genoot"!

Op 31 maart vond ik onze witte Vlaamse reus ram "Snow" dood in zijn hok. Blues zat er bij en bewoog natuurlijk gelijk toen ik er aan kwam om te voeren; zoals ze normaal altijd doen. Maar....Snow lag uitgestrekt op de grond en het was niet moeilijk om te zien dat hij dood was. Zo onverwacht....Ik had het echt niet aan zien komen. De dag ervoor leefde hij nog vrolijk samen met Blues en at hij ook nog
Stond ik daar met een dood konijn van 9 kg in mijn armen.....

Het werd me echt even te veel. De dag ervoor was mijn schoonvader overleden en daarom zou ik over een half uur opgehaald worden om voor enkele dagen naar Emmen te gaan. Amy zou in huis koen om op de dieren te passen, maar die kon ik toch niet opschepen met een net overleden dier. Als er een kanarie dood is gegaan wil ik die nog wel in de kliko doen, maar een konijn van 9 kg....geen denken aan.

Ik ben naar de overkant gelopen waar "Huize Pluis" is. Huize Pluis is een opvang voor konijnen en dus wist ik dat Jenni mij wel zou willen helpen met het afvoeren van Snow. Ik daar huilend voor de deur, het hele verhaal verteld en natuurlijk wilde Jenni dat voor mij regelen. Wat fijn om dan op iemand te kunnen terug vallen!!

Blues zat ondertussen alleen in haar hok en dat is ze natuurlijk nooit gewend geweest. Konijnen zijn groepsdieren en alleen is maar alleen. In de afgelopen week was ik al even bij Jenni wezen kijken wat zij voor rammetjes had zitten en daarbij waren de broertjes Jos en Jan mij opgevallen. Ooit verkocht als een mannetje en vrouwtje(waarbij Jan geen vrouwtje bleek te zijn maar een mannetje) waren de broers flink met elkaar gaan vechten en dus waren ze afgestaan aan de opvang.
Gisteren heb ik Jenni gevraagd of Jan of Jos het nieuwe maatje van Blues zou mogen worden. Jos was ondertussen al geplaatst dus het werd Jan. Nu had Jan ook nog mijn voorkeur want hij is wit met vlekken en dat valt lekker op naast de donkere Blues. Jos was een stuk donkerder dus hij was mijn tweede keus.

We hebben Blues en Jan in het pension gezet zodat ze op neutraal terrein kennis konden maken. Het was al vrij snel duidelijk, dit zou een mooie koppeling worden. Binnen een half uur ging Blues Jan al likken en dat is een erg goed teken. De rest van de dag heb ik ze in het pension gelaten zodat de kennismaking verder op gang kon komen. Er zijn best wat haar vlokjes rond gewaaid na een schijnaanval maar het is nooit agressief geworden en dus heb ik het stel gisteravond samen in het hok van Blues gezet. Ze lijken er beide heel gelukkig van te worden en dat is mooi om te zien.

De slogan van Huize Pluis is"één konijn is géén konijn" wordt hier weer waar gemaakt. Het was gewoon ontroerend om te zien hoe blij Blues gelijk al was met haar nieuwe man.

Dat zijn naam geen Jan zou blijven leed bij mijn geen twijfel en dus heb ik hem- in overleg met Lex- Frits genoemd. Hopelijk leven Blues en Frits nog lang en gelukkig :-)
Ik zal nog een paar leuke foto`s van Blues en Frits aken zodat jullie het nieuwe "love duo" kunnen zien.

Katten praatjes

Vandaag- na een lange tijd van stilte- weer eens proberen om een leuk verhaaltje te schrijven. Het is niet zo dat er hier niets gebeurde maar doordat mijn schoonvader ernstig ziek was en hij op 30 maart overleed, stond mijn hoofd niet echt naar gezellige verhaaltjes.

Eerst maar eens over onze Française Noes. Noes is een schatje, zo lief en aanhankelijk naar mensen. Super gesocialiseerd met mensen en dus een echt aanwinst, maar.... Noes is wel arrogant naar de ander poezen toe en dat pikt Suus niet van haar. Hoewel Noes er nu toch al weken is zijn de dames nog zeker geen vriendinnen. Ik moet dus constant regelen dat ze alleen samen in de huiskamer zijn wanneer ik er ook ben want anders vliegen de dames elkaar hardhandig in de haren. Ze zitten beide dan ook onder de korstjes. Maar natuurlijk zetten we door. Suus heeft haar plaatsje hier al lang verdient en Noes moet er zelf voor zorgen dat zij ook geaccepteerd wordt in huis.
`s Nachts gaat Noes al wel in de kattenkamer met Suus en Fynn en dat gaat goed. Het lijkt alsof Noes de huiskamer tot haar territorium heeft gekozen en Suus daar niet bij duld. In de kattenkamer accepteert ze makkelijker dat Suus daar aan het hoofd staat en dus is Suus tevreden. Noes zal ook echt moeten gaan aanvaarden dat Suus de "leading lady of the house" is want eerder zal Suus niet stoppen om haar een toontje lager te laten zingen. Ik vraag me af of Noes in Frankrijk wel is gesocialiseerd met de andere katten van Catherine...

Nu speelde de hormonen van Suus de afgelopen tijd ook een grote rol want zij was drachtig van Fynn. Ik heb erg lang getwijfeld of ze wel drachtig was want ze bleef zo slank. Aan de tepels te zien was ze echt wel drachtig maar ik durfde het eigenlijk niet te geloven. Vooral ook een beetje bang geworden door de vorige dracht en geboorte, wilde ik me niet te veel verheugen op een nieuw nestje. Suus is altijd wel chagrijnig als ze drachtig is en dat gedrag liet ze wel zien, zeker naar Noes. Toen Astrid er twee weken geleden was heb ik haar gevraagd te voelen bij Suus en zij was zeker...ze voelde wat en dus wist ik het zeker; Suus was drachtig. Nu hopen dat het een levend nestje zou worden. Toen Suus een week daarna op de tafel lag wist ik het zeker, het leefde in haar buik want er werd flink gevoetbald :-)

Naarmate de bevalling van Suus dichterbij kwam werd ik toch bezorgder hoe het deze keer zou gaan. Ik was bang dat Suus het weer zo zwaar zou krijgen met het persen en dat ze mogelijk weer een kitten dood zou persen. Ik heb de dierenarts gebeld en in overleg met haar besloten om te gaan voor een keizersnede. Ik zou wachten tot de bevalling op gang wam en dan bellen voor de ingreep. Het is belangrijk dat de bevalling is begonnen omdat dan de hormonen zo veranderen dat de melkgift begint. En donderdag middag was het zover. Precies op de 65e dag verloor Suus haar slijmprop. Dat betekend dat de bevalling aanstaande is. Aan het eind van de middag meende ik weeën te zien en toen ik ook voelde dat er melk uit de tepels kwam heb ik de praktijk gebeld. Daar mocht ik op mijn gemakje naar te komen zodat ze alles klaar konden zetten voor de operatie.

Zaza

Tjonge wat was ik gespannen... Zou het allemaal goed gaan, hoeveel kittens zouden er komen, zouden ze leven en zou Suus na de operatie haar kittens accepteren. Allemaal vragen waar je natuurlijk geen antwoord op krijgt. Lex is mee gegaan en we zijn er bij gebleven toen Suus alles onder ging. En toen werd er- een beetje teleurstellend- één kitten "geboren". Een blauw meisje! Ze moest even goed op gang geholpen worden want de narcose werkt ook door bij een kitten maar daarna kwam ze goed op gang en begon al rond te kruipen op zoek naar de tepel. Dat ging nog niet lukken want het hechten  van Suus nam behoorlijk wat tijd in beslag en Suus moest natuurlijk ook nog wakker worden.

Suus met Zaza op bed

Ondertussen had ik het met Elize- de assistente die heeft geholpen bij de operatie- over de naam voor dit kleine wezentje en ik vertelde dat ik namen uit boeken van Annie M.G Schmidt wel leuk vond. En dus hebben we dit kleine meisje Zaza genoemd!