Zo opgelucht

Op donderdagochtend moet ik eigenlijk werken, maar na mijn noodkreet naar mijn collega's over de ziekte van mijn kittens is een collega bereid om voor me te werken!! Zo kan ik thuis blijven om alles in de gaten te houden, medicijnen te geven en overleg te hebben met de dierenarts. Ik heb nog steeds een paar kittens aan de diarree en dat duurt dus al 3 dagen. De kleintjes leveren snel in want er wordt weinig gegeten en dus ben ik sowieso zo al begonnen met ze melk te geven. Er moet toch wat naar binnen.

Van Astrid, vriendin en ook fokker, heb ik gehoord dat zij ook diarree had bij de kittens en dat een bepaald middel-finidiar- goed hielp. Ik overleg dus met Daphne, de dierenarts, of ik dat middel kan krijgen. Daphne vermoed dat het niet anders werkt dan het middel wat ik al had tegen de diarree, maar natuurlijk mag ik het proberen. En......dat helpt. Als ik de kleine Waylon 2 x dit middel heb gegeven wordt zijn diarree duidelijk minder. Donderdag avond heb ik zijn achterkantje gewassen onder de warme kraan want het is zo ontzettend vies. Als ik vrijdag ochtend de kittenkamer open doe ben ik benieuwd wat ik nu weer aan zal treffen.
Geen diarree overal en aan Waylon zijn kontje. De finidiar heeft zijn werk gedaan. Jullie zullen niet geloven hoe groot het gevoel van opluchting kan zijn op zo'n moment. Ik durf voorzichtig te gaan geloven dat het goed gaat komen.
Op donderdag heb ik ook recovery voer mee genomen van de praktijk om de kittens en de moeders extra energie te kunnen geven na al deze toestanden. Dat wordt met groot"gejuich" ontvangen, ze vinden het heerlijk!

Natuurlijk zie ik nog wel dunnige ontlasting maar het komt allemaal weer in het kattenbakje terecht en het ziet er steeds beter uit. Het is ook verbazend hoeveel energie de kittens weer krijgen nu ze weer goed eten en er wordt weer flink gespeeld. Zo super om te zien; gezonde kittens die rond
rennen en ravotten met elkaar. Ze hebben ook weer energie om bij de moeders te drinken, dus Tess
en Flo moeten flink aan de bak om ze tevreden te houden.

Ondertussen hebben we het weekend gehad en de kittens zijn weer helemaal hersteld. Ze worden steeds ondernemender en de kittenkamer wordt te klein. Ze klimmen over de obstakels die ik voor de deur heb gezet en dus lopen ze nu ook op de overloop en in de badkamer. Tijd dus om ze weer te gaan verhuizen naar beneden.
Dat zal ik voorzichtig doen met het oog op Suus die nog steeds niet rustig in haar velletje zit. Ik geef Suus de kans om ergens anders te zijn dan de kittens en als het vanavond nog onrustig is mag Suus boven slapen. Zo krijgt ze de kans om te wennen en hopelijk komt ze dan weer tot rust.

Vervolg...er is van alles gebeurt

De verhuizing van de kleintjes was op zondag en, ondanks dat Suus het moeilijk had, leek het de kleintjes goed te doen. Al die ruimte, nieuwe geurtjes, nieuw speelgoed en allemaal nieuwe plekjes om lekker te liggen....dat nodigde uit om alles te gaan ontdekken.
Op maandag- tweede Pinksterdag- waren ze dan ook lekker aan het spelen en veel aan het slapend ant ze waren natuurlijk nog wel echte baby's.

Op dinsdag ochtend kom ik binnen in de kattenkamer en dan is het gelijk duidelijk dat er iets mis is. Diarree en overgeefsel op de grond en minstens 1 zeer sloom kitten. Ik ben gaan schoonmaken en ondertussen heb ik de dierenarts gebeld want diarree en braken bij zulke kleine kittens is heel gevaarlijk. Ik kan al snel terecht bij de dierenarts en ik neem 3 kittens mee want die zijn alle drie niet in orde. Bij de dierenarts blijkt wel dat het niet best is met ze; onder temp., diarree die er letterlijk uitloopt en verschrikkelijk stinkt en ze zijn zoooo sloom.
Ze krijgen gelijk vocht toegediend en een injectie met anti-braakmiddel en anti-biotica. Verder krijg ik een middeltje tegen de diarree mee, het advies om ze goed warm te houden en een aantal spuitjes en naalden zodat ik ze zelf onderhuids vocht kan geven.

Thuis gekomen maak ik een doos klaar met onderin elektrische warmte dekentjes en daarop fleece dekentjes om de zieke kittens warm te houden. Een van de kittens is helemaal slap en mijn gevoel zegt dat ze het vast niet gaat overleven. Ondertussen zijn er nog meer kittens ziek geworden, dus ik verhuis ze allemaal weer naar boven, samen met de moeders, om meer overzicht te hebben. De kamer boven is een stuk kleiner dan beneden en dat is in dit geval wel fijn. Erg wordt flink gebraakt door verschillende kittens en ik zie ook veel diarree. Ik had al aan de dierenarts gevraagd wat ik moest doen als de anderen ook zouden beginnen en dus weet ik al dat ik ze allemaal medicijnen mag geven.

Als ik met het slappe, levenloze poesje in een fleecedekentje in mijn armen boven zit ben ik afscheid aan het nemen van haar. Totdat......haar staartje een beetje begint te bewegen. Ik weet niet zeker of het een restje leven is of dat het komt omdat ze pijn heeft, maar ik geg haar toch vocht onder haar huidje en het wonder gebeurt. Een uurtje later begint ze door de doos te kruipen en nog een uurtje later wil ze uit de doos. Ik denk dat de injecties bij de dierenarts, het onderhuidse vocht en de warmte in de doos haar weer terug hebben gehaald naar het leven.

Natuurlijk is ze nog zwak en ziek, maar niet meer in vergelijking met het was. De volgende dag weet ik al niet mee welk poesje zo ziek was, zo snel heeft ze zich al een stuk hersteld, maar nog steeds zijn alle kittens ziek.

De dagen daarna ben ik vroeg uit de veren om medicijnen te geven, vocht toe te dienen en alles in de gaten te houden. En jullie willen niet weten hoe veel ik heb schoon gemaakt in de kittenkamer en hoe veel was ik heb weg gewerkt omdat ik steeds schone kleedjes en handdoeken neer moet leggenw aarop ze kunnen liggen.

Van Astrid- vriendin en

Van alles gebeurt...

Na mijn laatste bericht is er een hoop gebeurt met de kittens.
De kittens van Suus zijn allemaal verhuisd naar hun nieuwe plekje en daar zijn ze alle 4 met een warm welkom onthaald. Omdat we een jonge hond te logeren kregen-Sirah, de kleindochter van Keli en nichtje van Max- hadden we geen gelegenheid om de kittens zelf weg te brengen, maar ook hier heb ik kunnen zien hoe welkom de kleintjes waren in hun nieuwe gezin.
Als eerste zijn Flenn en Boras verhuisd. Zij wonen nu in Amsterdam bij Michiel en Regje en het si super leuk voor de beide kereltjes dat ze samen kunnen blijven. Dat betekend heel veel samen spelen, ravotten, wassen en slapen. Hun nieuwe namen zijn Calimero en Fausto.

Daarna is Kiruna verhuisd. Omdat haar nieuwe mensen-Izi en Gea- haar moeders naam zo leuk vonden hebben we haar op de stamboom Suze's Kiruna genoemd en zij zal Suus genoemd worden. Suusje is in Groningen gaan wonen bij nog 3 Abessijnen en heeft het daar al goed naar haar zin.

Als laatste is Tumba vertrokken. Hij is internationaal gegaan want hij woont nu in Antwerpen-België- bij Alain en Diana. Daar wonen ook nog twee Burmezen- Jao en Nim- en Tumba zal Ryu gaan heten. Hij boft enorm want hij zal vaak mee gaan op vakantie naar de Aredennen waar Diana en Alain gaan wandelen in de bossen met hun katten. Als hij laat zien dat hij netjes aan zijn tuigje met ze mee loopt dan mag hij ook los!! Alain en Diana doen dat al jaren met hun katten en dat gaat heel er goed.

Toen Tumba vorige week zondag opgehaald was ben ik de kittenkamer goed gaan schoonmaken zodat ik de kleintjes van boven naar beneden kon verhuizen in een schone kattenkamer.
Het leek me echt heerlijk voor ze om meer ruimte te krijgen waar weer heel veel nieuwe dingen te ontdekken zijn. Met z'n allen in de wasmand heb ik ze naar beneden gebracht en toen volgden de moeders natuurlijk al snel. Een beetje onder de indruk was het kleine spul wel, maar er zijn altijd dappere kleintjes bij die vrij snel op onderzoek uit gaan en zo ging dat nu ook. Al dat nieuwe speelgoed lokte uit om lekker te gaan spelen.

Alleen leek Suus erg overvallen te worden door die kleintjes die ineens om haar heen waren. Haar eigen kindertjes net weg en nu al die kleintjes om zich heen.....Suus kon het niet goed verwerken en liep flink te blazen en koos er toen voor om maar veel in de ren te zijn.

Later heb ik me bedacht dat ik te voortvarend te werk ben gegaan. Suus was nog zo druk met haar kittens, er werd nog volop gedronken- vooral door Kiruna- en nu was ze ineens al haar kindertjes kwijt en dan ook nog zo'n invasie van andere kleintjes... Ik had haar beter wat meer tijd kunnen nemen om Suus eerst te laten ontstressen van het vertrek van kittens voordat ik er weer nieuwe stress over heen gooide door het introduceren van al die kleine hummels.
Achteraf is iedereen wijs, en dit is weer een leer voor de volgende keer. Ik heb ook nog nooit een moeder gehad die nog zo duidelijk haar kittens aan de "tiet" dan nu bij Suus. Zij bewees vanaf het begin af aan een geweldige moeder te zijn en was zo op haar kittens gericht dat het afscheid haar zwaar is gevallen. Zwaarder dan ik tot nu toe had gezien in al mijn jaren van fokken.

Zo zie je maar weer dat elk nest anders is en dat elke moeder ook weer anders reageert. We weten nu dat het zeker de moeite waard is om Suus nog eens kittens te laten krijgen, want tjonge wat verzorgt zij ze goed. Alleen is het dan belangrijk dat we nadenken over. Manier waarop we haar afscheid laten nemen.

Kleintjes worden groot

De kittens van Flo en Tess doen het echt super, dus we hebben ze wat meer ruimte gegeven. Ze blijven nog wel steeds in de doos, klimmen er nog niet uit, maar met een beetje meer ruimte hopen we dat ze het dan nog wat langer leuk genoeg vinden. Er is dan weer meer ruimte te onderzoeken zodat we ze hopelijk nog een poosje in de doos kunnen houden. Dat is wel zo veilig en overzichtelijk. Als de kittens van Suus weg zijn- woensdag vertrekken de eerste 2 en volgende week zondag de laatste- dan mogen ze naar beneden, naar de kattenkamer, en dan valt er heel veel te ontdekken voor ze:-)
 Ze beginnen ook al een klein beetje met het eten van kittenbrokjes. Die staan nu ook in hun doos en ze zien de mama`s daar natuurlijk van eten en dus wordt dat nagedaan.

 Papa Fynn gaat boven geregeld een kijkje nemen bij zijn kleine spul en zo ook gisteren toen ze in hun nieuwe onderkomen waren. Hij is heel relaxt bij zijn kindertjes en ook de moeders reageren heel rustig op de aanwezigheid van Fynn.
Er staat ook een klein kattenbakje in hun nieuwe onderkomen zodat de moeders de kleintjes ook kunnen leren om daarop te gaan. Zo gauw de kittens mee gaan eten willen de moeders graag dat ze zindelijk worden, dus alle gelegenheid om ze dat te leren is er nu. Het kan natuurlijk best nog even duren- tenslotte zijn ze pas drie en halve week,maar ik zie het vanzelf als het gebruikt gaat worden. Dan vind ik kleine klontjes van kleine plasjes in het bakje en dat zijn die van de kittens:-)

Er zijn nog meer kittens

Het lijkt bijna alsof alleen de kittens van Flo en Tess hier in huis zijn,maar dat is echt niet zo. Beneden in de kattenkamer huizen de kittens van Fynn en Suus en zij zijn ook zo leuk. Ze stoeien er lustig op los en gebruiken de buiten ren heel veel. Natuurlijk mogen ze ook lekker in de huiskamer als wij daar ook zijn en dan moeten we erg lachen om hun malle toeren.

Kiruna

Wat opvalt is de aanhankelijkheid van de kleine Kiruna. Zij kruipt steeds op schoot, is bij me als ik stofzuig en als ik de was opvouw ligt ze het liefst in de wasmand. Van de week heeft Lex uit geprobeerd hoe aanhankelijk ze is en het is net een hondje; Lex liep door de kamer en Kiruna er achteraan. Toen hij de keuken in liep ging ze ook weer achter hem aan en kwam ook samen met Lex de huiskamer weer instappen. Het is zo geweldig leuk om te zien!!

Daarnaast zijn er dan natuurlijk nog haar broertjes Flenn, Boras en Tumba. Het is nu duidelijk hoe de vachtjes zijn geworden en dat is; Boras is een Somali wildkleur; Tumba is een Abessijn variant wildkleur; Flenn is een Abessijn variant sorrel en Kiruna is een Somali wildkleur.

Flenn

Die drie kerels zijn een stal donders bij elkaar ze hebben duidelijk veel van het karakter van hun mama geërfd en bij Kiruna denk ik dat ze meer van Fynn weg heeft.
Ze zijn vaak zo druk aan het stoeien dat ze weinig oog hebben voor ons want als ze zijn uitgestoeid dan vallen ze vaak met z'n drieën in slaap in het hangmatje van de klimpaal in de huiskamer óf nu ze zoveel buiten zijn; in een van de mandjes die daarin staan.

Boras

Boras is een heel mooi wildkleur Somali ventje. op de foto kun je duidelijk zien dat hij lang haar heeft/krijgt. Hij heeft zelfs heel kleine pluimpjes op zijn oren,maar dan moet je wel heeeel goed kijken. Ik heb deze foto van Boras ook op Facebook gezet en er komen mooie commentaren van allerlei fokkers op zijn uiterlijk. Iedereen is het er over eens dat hij de mooiste is van dit nest en een veelbelovend mannetje is. Maar dat zal zijn nieuwe gezin een worst zijn; zij willen gewoon een gezellig huisdier en dat gaan ze vast krijgen aan Boras......en Flenn. De broertjes gaan samen in Amsterdam wonen,dus dat is hartstikke leuk.


En dan hebben we nog Tumba. Hij is kortharig en daarom dus een Abessijn variantje.

Tumba op de voorgrond met Flenn erachter

Hij gaat in België wonen samen met nog een Somali kater en twee Burmezen. Het leuke aan Tumba zijn nieuwe plekje in België is dat dit stel mensen mét hun 4 katten alle vrije tijd door brengen in de Ardennen. Zij gaan dan lekker wandelen in het bos....met de katten los erbij!! Ze krijgen een halsband om met een zendertje zodat ze altijd goed te traceren zijn, maar hun ervaring is dat de katten zo trouw bij ze blijven dat dit alleen een extra zekerheid is.

We zijn er van overtuigd dat de kittens van Fynn en Suus een mooi leven tegemoet gaan in hun nieuwe thuis!!

Goed bericht over Waylon

Ik las net even mijn laatste blog over Waylon en er moet duidelijk een aanvulling komen want het ventje doet het fantastisch.

Waylon vooraan

Nadat ik mijn laatste verhaaltje schreef zijn we even een dag gaan flessen en daarna pakte hij het zelf alweer op. Hij krijgt dan kennelijk weer even een "boost" om er zelf tegenaan te gaan en dan laat hij zien wat een vechter hij is;letterlijk én figuurlijk. Want knokken kan hij. Hij kan zich enorm goed verweren tegen zijn broers en zussen als hij eenmaal aan een tepel ligt. Komt er iemand om te proberen zijn tepel af te pikken dan maait hij met zijn kleine pootjes en zuigt zich helemaal vast aan die tepel,echt met een overgave die je alleen hebt als je een gezond ventje bent met een vechtlust van een grote kerel. We zien dan ook regelmatig die grotere broers en zussen onverrichter zaken afhaken want ze krijgen hem niet weg.

Waylon bovenop

Het grootste probleem is volgens mij een tepel bereiken tussen al het gewoel van zoveel kittens. Als hij samen met de anderen opzoek gaat dan komt hij er niet aan te pas en dat is waarom hij af en toe even terug valt.
Dat hebben we goed in de gaten door het wegen en ondertussen weegt het mannetje al meer dan 220 gram!!
De afgelopen dagen heeft hij maar een enkel flesje gehad en gisteren zelfs helemaal niet, dus hij doet het hartstikke goed:-)

De andere kittens van de nesten van Flo en Tess doen het super. Ze zijn mooi rond,hebben nu al mooie warme kleurtjes en ze waggelen heel grappig door de doos.Mama Flo heeft het af en toe nodig om even uit de kraamkamer weg te zijn, dus geregeld staat de deur open en Flo wandelt dan even door het huis. Tess daarentegen heeft die behoefte helemaal niet. Zij komt echt alleen maar uit de doos om te eten, drinken en op de kattenbak te gaan. Tess is ook veel meer van het schoon likken van de kittens, terwijl Flo een geweldige melkbar is,vind ze dat poetsen geloof ik maar een beetje een overbodige luxe. Misschien is ze wel zo slim dat ze door heeft dat Tess daarin heel erg goed is en zo is het een geweldig goed samenwerkende eenheid tussen de twee poezen moeders!

Ondertussen heb ik besloten om het blauwe katertje wat Tiësto heette Armin te noemen. Ik heb genoten van Armin van Buuren zijn optreden op Kroningsdag en omdat ik Tiësto eigenlijk nooit hoor, vind ik dat ik het katertje Armin moet noemen.