einde van het jaar

2017 is het jaar dat ik veruit het minst op mijn blog heb geschreven sinds ik het ben begonnen. Dat is natuurlijk niet zo heel erg gek....in februari overleed mijn geliefde echtgenoot Lex en daarvan ben ik een tijd erg van slag geweest.
Nu lees ik net mijn laatste verhaaltje met alle plannen voor 2018 en dan verbaas ik me erover waar ik al weer ben gekomen. Natuurlijk kost het opkrabbelen na zo`n ingrijpende gebeurtenis veel tijd maar ik maak weer plannen en dat heb ik mede te danken aan de dieren hier in huis.

Twee weken na Lex zijn overlijden kocht ik mijn nieuwe paard Lizzy. Lex wist dat ik graag weer een paard wilde en ik had me daar al grondig in verdiept. Het maakt me blij om Lizzy te hebben. Ik kom er nog niet zo veel als ik zou willen- ben nog steeds erg moe- maar als ik er ben dan geniet ik enorm van haar. En......volgend voorjaar een veulentje.....hoe bijzonder is dat!

Voor Max moest ik uit bed blijven komen. Natuurlijk heeft hij mij nodig om mee uit te gaan, zijn eten te krijgen en hij heeft zijn aandacht nodig. De beslissing om Scooby te herplaatsen was een moeilijke, maar wel de enige juiste. Scooby heeft het fantastisch bij zijn nieuwe gezin en ik geniet van de rust en van mijn grote witte vriend Max. Hoewel Max in maart al 11 jaar wordt ziet hij er nog prachtig uit en lijkt hij ook nog heel gezond. Af en toe zie ik dat zijn achterhand wat slechter begint te worden. Het lijkt dan of die ven niet mee wil komen maar even later loopt Max weer lekker te rennen in de tuin.

En dan natuurlijk de poezen. Hoe slecht ik me ook voel; nooit zal ik het schoonmaken van de kattenbakken overslaan, het geven van eten en drinken doe ik trouw en hoe fijn is het toen ik alleen op de bank zat en Fiep wast mijn haren, Mila komt tegen me aan liggen en Noes en/of Fynn komen op schoot. Dit jaar zijn er twee nestjes geboren hier; van Fiep en Mila en voor 2018 hoop ik ook weer op een nestje van beide dames. Beer is verhuisd en ook Noes gaat binnenkort verhuizen. Zij gaat met mijn neef Bart mee, die op kamers gaat wonen. En dan nog de komst van de 3 kittens; wat een heerlijkheid om naar uit te kijken!

Dan heb ik buiten natuurlijk nog de volière met de kwarteltjes en de kanaries, de cavia`s n de konijnen. Daardoor kom ik verplicht buiten en dat doet een mens goed.
Kip Toos is er als kale kip bijgekomen in september/oktober en wat zag zij er zielig uit. Ondertussen is ze al behoorlijk dik bevederd en is ze vriendjes geworden met Blues, de Vlaamse Reus. Als ik `s morgens in het konijnen verblijf kijk zie ik Frits en Blues tegen elkaar liggen en....Toos zit tegen Blues aan. Wondermooi toch!

Kortom; wat ben ik blij, wat geniet ik weer en...wat spelen mijn dieren daar een grote rol in!!

Uitvoering van allerlei plannen

Hoe leuk is het om vooruit te kunnen kijken naar nieuw klein spul in huis.

Arun

Dit zijn de nieuwe aanwinsten op katten gebied;
Bij Astrid vandaan komen 2 kittens van Beer en Bindi. Dat Arun hier komt wonen was al duidelijk. Hij zal zijn vader opvolgen als dekkater voor mijn poezen.
Maar......vorige week was ik bij Astrid op een verjaardag en daar bracht Astrid het idee naar voren dat ik toch nog geen chokolaatje in huis heb en dat zij wel een heel leuk poesje met die kleur had......

En daar begon ik natuurlijk over na te denken. En toen kon ik me niet beheersen en sloeg mijn hebberigheid toe.....ik wilde ook dat kleine chokolade meisje hebben.

Aluua

Nu komen er dus 2 kittens bij Astrid vandaan hier wonen; Arun en Auluua el Khamsa. Zoon en dochter( blauw en chocolat) van mijn eigen Beer. Nu is Beer al herplaatst dus hoe leuk is het om 2 kinderen van hem te hebben met hopelijk hetzelfde aanhankelijke karakter als hun vader.

Vanmorgen was ik bij Astrid op de thee om mijn kleine hummels te bekijken. Van Arun heb ik niet zo heel veel gezien want hij was vooral erg druk met stoeien, rond rennen en kattenkwaad uithalen haha Zijn zusje Auluua daarentegen klom gelijk bij mij op schoot en nestelde zich heerlijk regen mij aan. Zo ongelofelijk schattig. Toen ik weg wilde gaan zette ik haar bij Astrid op schoot, maar.....ze wandelde weer terug naar mij en daar zat ze weer.....als een stukje plakband vast gekleefd op mijn schoot. Nu weet ik dus helemaal zeker dat het een heel goede keus is om beide kittens te nemen en dat wordt straks genieten als ze hier zijn komen wonen. Nog eventjes geduld....ze komen eind januari.

En dan heb ik nog Rapunzel. Ook zij is al gereserveerd voor mij en komt in februari hier wonen vanuit de Oekraïne.

Rapunzel

Op facebook kwam ik de foto tegen van het nest van Rapunzel en ik vond die kittens gelijk erg leuk. Er waren nog 2 poesjes beschikbaar en dus heb ik me verdiept in de stamboom en die zag er erg interessant uit voor Nederland. Ik informeerde dus weer en ondertussen was één van de twee poesjes al gereserveerd. Nu had ik aan de hand van de foto`s toch al gekozen voor het poesje met het witte bandje en zij was nog niet besproken. Dat heb ik dus meteen gedaan. Ik heb de aanbetaling over gemaakt en nu is het wachten tot Rapunzel oud genoeg is om naar Nederland te reizen.
Ze komt dan met een koerier die gespecialiseerd is in het weg brengen van kittens. Binnenkort zal ik dus wel horen wanneer de reis wordt gepland en tot die tijd doe ik het nog even met de foto`s die ik van de fokker krijg.

Zo veel voorpret; hoe leuk is dat!!

Vandaag is Panya opgehaald

Mila, Panya en de katertjes

En we zullen haar missen....onze kleine dondersteen. Zo`n ondernemend en actief poesje als zij was hier in huis. Altijd klaar om te spelen met mij, de 3 katertjes van Mila of met mijn 3 jarige kleindochter Sarah. En als ze moe was dan kwam ze heerlijk op schoot liggen slapen. Misschien kwam het omdat ze alleen was nadat haar zusje Rafaa was overleden, maar met dit poesje kreeg ik echt een band. zo leuk en lief....de nieuwe mensen boffen maar met haar.

Over ander halve maand gaat één van de katertjes ook bij Panya en haar nieuwe gezin wonen. Panya is voor de jongste dochter en Ceasar- zoals het katertje zal gaan heten- is voor de oudste dochter. Hoe leuk is dat, straks 2 jongen Abessijnen die samen plezier kunnen maken en allebei een "vrouwtje"hebben om mee te kroelen.

Dus, ondanks dat ik haar ga missen, is dit toch waar ik voor blijf fokken; het plezier waarmee zo`n kitten wordt opgenomen in een nieuw gezin. Dat is daarvoor deze keer ook nog heerlijk vers gemaakte loempia`s kreeg was een heel lekkere bijkomstigheid.

De katertjes van Mila

Ze zijn uit de doos gekomen!
En nu verkennen ze de huiskamer, klimmen overal tegenaan, zogen natuurlijk nog bij mama Mila maar eten ook brokjes, gebruiken het kattenbakje en slapen gewoon in een mandje in de kamer. Wat een verandering in hun jonge leventje.
Sinds donderdag zijn ze uit de doos. Eerst liepen ze heel voorzichtig en op hun hoede door de kamer. Maar dat is al aardig verandert hoor. Ze lopen al over Max heen en spelen veel met elkaar maar ook met Panya. Panya vind het heerlijk dat er 3 speelkameraadjes bij zijn gekomen al is ze soms wel wat ruw met het kleine volkje.

Het is fantastisch om te zien hoe snel zo`n kitten volkje zich ontwikkeld. Iedere keer geniet ik daar weer enorm van en vind ik het weer een wonder om te zien hoe dat elke keer weer in ongeveer
hetzelfde tempo verloopt. Oké, deze mannetjes zijn wat langzamer dan ik gewend was, maar ze zijn zo hard vooruit gegaan. Waarschijnlijk daagt de nieuwe, veel grotere, omgeving ze uit om van alles te gaan ontdekken.

Door omstandigheden is 1 van de 2 Abessijn katertjes toch nog beschikbaar. Ik maak me daar helemaal niet druk over want er komt echt wel een leuk plekje voor hem om te wonen. We hebben ook nog weken voor de boeg want ze zijn tenslotte nog maar 5 weken. De komende 8 weken mag ik nog lekker van ze genieten.












Gisteren is Beer opgehaald om te gaan wonen bij 3 soortgenoten
waaronder zelfs zijn broer Blu Azul. Ik kreeg gistermiddag al een filmpje hoe lekker hij rond liep te stappen en vanmorgen een foto waarop hij aan het eten is.....samen met de 3 anderen. Hoe geweldig is dat. Hij is zo snel geaccepteerd in zijn nieuwe groep. Het scheelt natuurlijk dat Beer altijd samen heeft geleefd met Olle en dus niet beter weet dan dat er gezelschap is en de 3 katers waar hij nu woont zijn ook altijd met meer geweest en zien Beer kennelijk als een prima aanvulling van hun "vrienden club".

Plannen....

Plannen op kattengebied....

Het is een goed teken als ik plannen maak....en dat doe ik!

Afgelopen woensdag is Beer gecastreerd. Hij had geen dekkingen meer gepland staan, hij wordt in mei 3 jaar en is dus toe aan het wonen in een gezin toe en hij is zooooo gek op aandacht dat zijn tijd gekomen was. Balletjes eraf en verhuizen naar een nieuwe plek waar hij volop aandacht kan krijgen.
Die plek diende zich aan doordat een bekende van mij me eraan herinnerde dat Beer zo goed op haar man reageerde toen ze hier waren. En ook dat zij ook nog een broer hebben van Beer; Blu Azul. Of ik toch vooral aan hun wilde denken als ik Beer zou gaan herplaatsen.
Toen was het snel voor elkaar. Beer onder het mes en zondag gaat hij naar zijn nieuwe thuis verhuizen.

Olle( met Beer erachter)

Ook voor Olle heb ik al een nieuw thuis voor als hij straks gecastreerd is. Hij gaat in Amsterdam wonen bij mensen die ook al een Somali kater van mij hebben en op zoek waren naar een "gelijk
gestemd"maatje voor Darwin. Ze moeten nog even wachten want Olle heeft nog 3 dekkingen op zijn programma staan. Een buitendekking( dus aan een poesje van een andere fokker) en voor mijn beide dames Fiep en Mila nog een dekking in april/mei.
Hopelijk heeft Mila dan ook een katertje in haar nest want dat zal dan mogen blijven als volgende generatie dekkater. Hij zal dan samen gaan wonen met een katertje wat al is geboren bij mijn vriendin Astrid; Arun. Arun is een zoon van Beer en Astrid`s poes Bindi, en hij is blauw en een Abessijn.

Woland Betty Boop

Het zou leuk zijn als een katertje van Mila en Olle dan een Somali zou zijn in een ander kleurtje. Dat katertje wil ik Toto gaan noemen en Arun en Toto zijn dan samen mijn nieuwe generatie dekkaters en zullen, net als hun vaders Olle en Beer, samen gaan wonen in het kater verblijf.

In huis heb ik dan nog Fynn, Noes, Fiep en Mila dus is er nog 1 plekje over. ( Ik houd me aan het maximum wat Lex heeft gesteld van 7 katten in huis). En ook voor een nieuw poesje is er al een plan. Ik wacht op een poesje uit Italië van Betty Boop en Artú. Betty Boop is uit de lijn van Flo en Fynn. Er is een poesje naar Italië gegaan-

Woland Artú

Adèle, dochter van Flo en Fynn- en Betty Boop is daar een kleindochter van. Ik vind het heel leuk om weer iets van die lijn terug te krijgen en dus heb ik contact gezocht met die Italiaanse fokker. Als Betty Boop krols wordt zal ze gedekt worden en dan hoop ik op een poesje in het nest want dat zal dan hier bij mij komen wonen.

Plannen zat dus :-)

Kale Toos

Hoewel ik had gezegd dat er geen dieren meer bij zouden komen, is er toch een nieuw dier bij me komen wonen.

Het gaat om Toos; een wyandotte krielhennetje zonder veren. Toos woonde bij een huis voor psychiatrische cliënten samen met nog 3 wyandotte kriel hennetjes. Kennelijk viel Toos niet zo in de smaak want de andere dames hebben haar tot op haar velletje uitgekleed. Dus was Toos al apart gezet in een tot hok omgetoverde kast. Maar wat voor leven is dat....als kippetje alleen in een kast.
Dus kreeg ik het verzoek of ik wat voor dit kale hennetje kon betekenen. En dat wilde ik zeker. Laat maar komen en dan zou ik eens zien of ik haar kon oplappen.
Zo kwam dit kale kipje in mijn leven en ik noemde haar al gelijk Toos. Wel schrikken om te zien wat de dames kip Toos hebben aangedaan. Werkelijk nog maar 3 kleine veertjes of haar lijfje en verder helemaal kaal.

Eerst heeft Toos een paar weken in een groot hok van het pension gezeten. De twee grote hokken van het pension blijven in stand zodat er toch nog af en toe een konijn of cavia kan komen logeren. Maar het pension is gesloten dus dat is alleen nog voor goede bekenden. Nu zat Toos daar dus prima in zo`n hok, ze at goed en heel voorzichtig zag ik wat kleine veertjes gaan groeien. Gelukkig maar want anders zou het natuurlijk veel te koud zijn en ik had me al bedacht dat ik dan maar een truitje voor haar moest breien ;-)

Omdat het wel erg saai was voor Toos zo alleen in het pension heb ik haar na een paar weken overgeplaatst naar het konijnenhok. Naar mijn idee zou het wel goed moeten gaan om bij Blues en Frits te gaan wonen want hun hok is mega groot en ze lopen elkaar dus niet voor de voeten. Ik had ondertussen nl al bedacht dat Toos hier gewoon mag blijven wonen want tenslotte vind ik kippen heel leuk. Omdat er meer leven in de bouwerij is bij Blues en Frits leek het mij dat Toos daar gelukkiger zou zijn weliswaar geen "mede-kip"maar wel gezelschap. En dat pakt prima uit. Voor Frits is Toos een beetje bang maar ik zie haar vaak in de buurt bij Blues. Ze eten naast elkaar en ik zorg gewoon steeds dat de kippenkorrel verspreid door het binnenhok ligt zodat Toos lekker wat te scharrelen heeft.

Ik heb het idee dat Toos gezond is want haar verenkleedje groeit gestaag aan en dat zorgt er voor dat ze warm de winter door komt. Wie weet gaat ze me in het voorjaar ook nog voorzien van, af en toe, een eitje.

Panya

Naast de drie kittens van Beer en Mila is er dus ook nog een kitten van Fiep en Olle; Panya.

Panya en Rafaa

Panya is geboren op 30 juli samen met een zusje Rafaa. Beide blauwe poesjes; 1 Somali en 1 Abessijntje. Omdat het verschil in grootte zo opvallend was heb ik ze de namen Panya( muis) en Rafaa( reus) gegeven. Dat kleine spul groeide ook voorspoedig op en was al druk aan het spelen en ik genoot enorm van het tweetal. Tot het noodlot toesloeg... Op een moment vond ik Rafaa "voor dood" op de grond in de buitenren. Ze was onderkoeld en ik was bang dat ze het niet lang meer zou maken. Ik heb haar op een warmtedekentje gelegd en goed ingepakt om haar temperatuur omhoog te krijgen en ik ben haar vocht onder de huid gaan spuiten. Dat leken me de twee dingen waar ik mee moest beginnen om te kijken of er nog hoop op herstel zou kunnen zijn. Dat heb ik gedurende de nacht ook vol gehouden en `s morgens was ik om 8 uur gelijk bij de dierenarts want ze leek wat meer "levend"te zijn.
De dierenarts heeft haar gelijk opgenomen, vooral ook om haar warm te krijgen/houden en om haar alle zorg te kunnen geven die mogelijk was. Hij zou me bellen als er nieuws was. Toen ik om kwart over 4 nog niets had gehoord- wat me gunstig leek want ze was in ieder geval nog in leven, anders had hij wel gebeld- heb ik de praktijk gebeld. De dierenarts was nog even druk maar hij zou me terug bellen.Een half uurtje later belde hij me terug.....met slecht nieuws.... Rafaa was net in zijn handen overleden. Op het moment dat hij me wilde gaan bellen dat ik haar op mocht komen halen omdat ze goed vooruit ging, hij nog even haar nekje aan het zalven was, gaf ze het ineens op......

Dat betekende dus dat Fiep nog 1 dochter van 8 weken over had. En dat is zo jammer voor het kitten wat alleen is. Het kan niet meer spelen met een nestgenootje en dat wordt echt gemist. Mama Fiep is ook best hardhandig in het spelen en dus heb ik Panya en Fiep vanaf 11 weken gescheiden. Ook
omdat Fiep zo beschermend is als ze kittens heeft, dat geen enkele andere poes in de buurt mag komen. Dat is natuurlijk niet goed voor zo`n kitten want ze moet ook leren dat er andere katten zijn die anders met haar omgaan.

Panya en mama Fiep

Panya is een ontzettend ondernemend en pienter kind. Heel aanhalig ook en ze zit als het even kan bij je op schoot. Sarah- mijn kleindochter van 3- is stapelgek op Panya en sleept haar overal mee naar toe. Dat een driejarige dat niet altijd op een zachte en voorzichtige manier doet spreekt voor zichzelf maar Panya schrikt er niet van. Ze laat zich gewoon hangen en het is fantastisch om te zien hoe Sarah en Panya met elkaar om gaan.
Sarah ziet Panya wel als haar kitten want toen het gezin kwam kijken waar ze gaat wonen vond Sarah het heel moeilijk om het meisje waar ze van wordt, ook Panya vast te laten houden. Maar gelukkig lopen straks de 3 katertjes van Mila rond als Panya is verhuisd en dan kan Sarah daar weer mee spelen.

Eindelijk

Eindelijk weer eens een verhaaltje. De energie ontbrak me steeds maar ik heb wel veel te vertellen, dus nu ga ik er toch maar eens even voor zitten.

Op het moment heeft Mila( mijn wildkleur poesje uit Zweden) een nestje met 3 wildkleur katertjes. De vader is mijn eigen Beer. Hoewel het voor Mila de eerste keer is dat ze een nest heeft doet ze het fantastisch. De bevalling was zwaar; het eerste kitten was 129 gram terwijl de kittens van de Somali`s en Abessijnen meestal zo tussen de 90 en 100 gram wegen. Niet simpel dus om bij een eerste bevalling zo`n zwaar eerste kind naar buiten te moeten persen, maar....het is haar gelukt- met een beetje hulp van mij. Ook het tweede kind ging moeizaam, in stuit, maar het derde kitten ging gelukkig makkelijk.

Na de bevalling was Mila gelijk op en top moeder en met een rust zoals ik die zelden heb gezien bij een nieuwe moeder. Dat heeft kennelijk ook zijn uitwerking op de kittens want ik heb nog nooit zulke "sloompies" mee gemaakt als deze drie. Er zitten geen poesjes tussen om de boel een beetje op te stoken, papa Beer heeft een buitengewoon relaxte aard én dan nog een moeder die zich absoluut niet druk maakt....de drie mannetjes doen niet anders dan slapen en slurpen en af en toe een waggelend wandelingetje door de doos. Heb ik ook wel eens kittens gehad die met 3 weken uit de doos vielen, deze maken zich daar echt nog niet druk om. Ze hebben net een beetje ontdekt dat ze ook kunnen spelen met elkaar, maar tjonge, wat word je daar moe van haha

Alle drie de kereltjes zijn in principe al besproken al moeten de mensen voor 2 van de 3 nog komen kijken. Er zijn 2 Abessijn variantjes( dus kortharig) en die heten Gaultier en Azzaro. Gaultier is al definitief besproken en hij gaat in januari bij Panya wonen en zijn roepnaam wordt Ceasar. Panya is het poesje wat eind deze maand gaat verhuizen naar een gezin met 2 dochters. Beide dochters krijgen een kitten voor hun verjaardag. Voor de kittens natuurlijk hartstikke leuk dat ze straks een

met blauwe bandje Azzaro en rechts Aramis

speelmaatje hebben.
Voor Azzaro komt Margriet kijken. Zij heeft al een kater van mij; Noubi en ze wil er graag een maatje bij voor hem.
Het Somali katertje heeft Aramis. As vrijdag komt er bezoek voor hem en ik kan me niet voorstellen dat iemand zijn schetige koppie kan weerstaan.

Dit nest is dus echt genieten. Gezonde kittens die heerlijk groeien en bloeien en een moeder poes die er van geniet om haar kroost groot te brengen. Ik hoef niet eens de doos te verschonen want Mila houdt alles keurig schoon. Wat zal het leuk zijn als deze 3 kereltjes straks door de huiskamer lopen et rennen en te spelen. Ik kijk er naar uit.

Lange stilte

Het was lang stil op mijn blog..... Dat had alles te maken met de diepe dip waarin ik terecht kwam een poosje na het overlijden van mijn man Lex.
Ondertussen is er natuurlijk wel van alles gebeurt op dieren gebied maar ik had niet de energie om erover te schrijven. Hopelijk kan ik dat ook weer op gaan pakken.

Over Lizzy is heel goed nieuws te melden. Er zijn ondertussen twee echo`s gemaakt. Op de eerste was te zien dat ze ongeveer 20 dagen drachtig was en dat was natuurlijk al heel goed nieuws. Een week of 4 later is er weer een echo gemaakt en nu was het overduidelijk te zien dat er een heel klein veulentje in de buik van Lizzy rond zwemt. Het was op het moment van de echo aan het koppeltje duiken. Ook Marre van Astrid is drachtig. Op de tweede echo van Marre was het kloppende hartje van het veulentje duidelijk te zien. Zo bijzonder om te weten dat beide merries volgend jaar een veulen zullen krijgen van dezelfde hengst. Maar voorlopig is het vooral groeien in de buik van hun moeders en dan zien we zo rond april/mei 2018 wel wat er geboren gaat worden.

Op het moment zijn er in het konijnenpension nog een aantal hokken bezet. Vandaag komen er nog 2 konijnen logeren en dan zal het aantal gasten langzaamaan afbouwen tot begin september alle gasten zijn vertrokken. Het doet me pijn dat het pension dicht gaat.... Maar het is een goeie beslissing want ik kan in mijn eentje niet alles volhouden waar ik eerst heel veel met Lex samen deed. Het is goed om te merken dat mijn- veel al vaste- klanten het heel jammer vinden dat ik ga stoppen. Ik heb kadootjes gekregen en heel veel mooie woorden.

Nog een beslissing die ik heb moeten nemen nu Lex er niet meer is, is het herplaatsen van Scooby( de bijna 3-jarige schapendoes). Enige tijd terug had ik twijfels of ik wel het juiste baasje was voor Scooby. Hij had zoveel energie en ik ben juist heel rustig. Hij had echt behoefte aan spelen en aandacht en dat kreeg hij altijd van Lex. Dus nam ik in mei al de beslissing om hem te herplaatsen, maar......dat voelde niet goed. Ik kon het niet en als mijn gevoel niet goed is dan moet ik het niet doen en dus bleef Scooby hier.
Toch is de twijfel of Scooby hier op zijn plek was gebleven. Hij heeft zoveel energie en wil zo graag van alles met "zijn mensen" doen. Ik kon gewoon niet voldoen aan zijn wensen en dat is jammer want daardoor werd hij hier in huis een beetje een stuiterbal en daar werd ik onrustig van. Scooby reageerde daar dan weer op met extra onrust van zijn kant en dat maakte dat ik hem een paar dagen bij vriendin Mirjam heb laten logeren. Even rust voor mij en even heel leuke aandacht en levendigheid bij Mirjam en haar gezin.
Bij het ophalen van Scooby zag ik een heel andere hond. Heel blij om mij te zien maar ook zo gek Mirjam en haar gezin dat hij lekker bij hun ging liggen. Ik denk dat ik toen serieus ben gaan denken wat ik wilde voor mezelf en voor Scooby. Ik had de dagen dat hij weg was ervaren als veel rustiger en dat deed me goed.
Op 26 juli heb ik een bericht op mijn fb-pagina van de Cattery geplaatst en toen is het heel snel gegaan. Iemand van de herplaatsservice van de schapendoes vereniging pikte het bericht op en wist een gezin was wellicht toe was aan een nieuwe schapendoes. Inge had zelf ook al een reactie op het bericht over Scooby geplaatst en dus kwamen we al snel met elkaar in contact. Op zaterdag kwamen Inge en haar gezin terug uit Frankrijk en op zondag waren ze al hier om kennis te maken met Scooby.
Dat verliep zo goed- we zijn ook een eind wezen wandelen zodat ze goed konden zien hoe Scooby luisterde en hoe hij met andere honden was- dat we aan het eind van de middag al besloten dat
Scooby bij hun zou gaan wennen. De klik over en weer was zo goed dat het voor ons allemaal goed voelde. De woensdag daarna(2 augustus) hebben Inge en haar kinderen Scooby opgehaald.
Natuurlijk moet Scooby wennen in zijn nieuwe thuis maar het gaat echt super. Hij doet van alles met zijn nieuwe gezin en laat heel goed zien hoe lief hij is. Officieel is hij nog "op proef" dus ik heb nog een kleine reserve of hij echt is verhuisd, maar de berichten zijn zo goed dat ik natuurlijk hoop dat dit zijn "for ever" thuis zal zijn.
Ik voel ook dat het een heel goede beslissing is. Ik heb veel meer rust in huis en geniet meer van Max nu ik alleen ben met hem. Max accepteert de nieuwe situatie ook heel goed. Was hij in het verleden wel eens stilletjes als er een logeerhond weg was(liefdesverdriet), nu is hij juist wat extra actief naar mij toe. Misschien werd hij ook wel heel moe van die drukteschopper in huis.

Lizzy en Marre terug op stal

Lizzy

We hebben net een telefoontje gehad dat Marre en Lizzy vandaag terug gebracht worden op stal. Wat een heerlijkheid om onze paardjes straks weer in de wei te zien staan.
Ik reed toevallig vanmorgen nog even langs stal en wat een leeg gezicht de wei zonder mijn bonte Lizzy en de zwarte Marre.
Heerlijk om te weten dat ik er weer heen kan om dingen met Lizzy te doen en vooral....weer op Lizzy te kunnen rijden :-)

Lizzy en Marre

Het duurt wat langer....

Ik schreef heel optimistisch dat Lizzy was gedekt maar helaas twijfelde de hengst eigenaar of ze wel drachtig was geworden want ze bleef hengstig. Afgelopen zaterdag had ik contact over Lizzy en wederom was de dierenarts geweest om te voelen hoe het ervoor stond. De dierenarts voelde "het ei" nog zitten en dus was Noakin nog niet klaar met dekken. Gelukkig dat er zo serieus mee om wordt gegaan want nu ik er aan ben begonnen wil ik ook echt wel een veulentje.

Vanmorgen was er weer contact. Ws is het gelukt bij Lizzy want ze heeft weinig interesse meer in de hengst. Dat zou natuurlijk super zijn als daar het begin zou zijn van 11 maanden dracht, maar.....ws heeft Marre( de Friese merrie van Astrid) ook niet opgenomen want zij lijkt weer hengstig te gaan worden. Nu blijven de dames nog langer in Drenthe want nu moet er eerst duidelijk zijn of Marre opnieuw gedekt moet worden.

Eigenlijk een beetje een geluk bij een ongeluk dat Lizzy niet opschoot want daardoor zijn de dames nog in Drenthe en kan Marre makkelijk opnieuw gedekt worden. Stel je voor dat ze alweer terug waren op stal dan had Marre opnieuw naar de hengst gemoeten met een hoop extra kosten tot gevolg. Nu blijft Lizzy dus nog een poosje daar voor Marre, waar Marre eerst wat langer daar bleef voor Lizzy.
We zijn van plan om deze week nog een keer naar Orvelte te gaan om te kijken hoe onze dames er bij staan :-)

Poezennieuws

Het zat eigenlijk nog niet in de planning, maar.....Fiep zit bij Olle.

Fiep

Ze was de afgelopen dagen zo krols dat ik er een beetje gek van werd; schreeuwen én piesen....geen lolletje dus. Toen ben ik spontaan eens gaan rekenen hoe lang het vorige nest geleden was én wanneer er kittens zouden komen als ik haar nu zou laten dekken. En dat kwam mooi uit want haar vorige nest was 8 maanden geleden. Een poes mag ik 2 jaar 3 nestjes en dus was dit een mooie termijn, ook omdat Fiep ontzettend fit is.
Nog heel even met Astrid overlegd en toen zij riep: DOEN! heb ik Fiep opgepakt en bij Olle in de katerkamer gezet. Beer verblijft een paar dagen in de buitenren maar dat is helemaal niet erg nu de temperaturen zo goed zijn.

Olle

Ik had Fiep nog niet bij Olle gezet of ik zag al dat Olle haar in haar nekvel greep. Hij weet wat er van hem wordt verwacht en Fiep gedraagt zich als een echte sloerie..... Nu maar hopen dat dat over 9 weken een leuk vervolg heeft want wat zal het heerlijk zijn om weer kittens in huis te hebben. Ik kijk er nu al weer naar uit. Maar eerst maar eens kijken of haar tepeltjes verkleuren over 3 weken want dan weet ik het zeker dat er weer van die heerlijk kittens, van Fiep en Olle samen, komen. Ik heb al wat wachtende mensen op mijn lijstje staan dus die zijn vast ook blij met dit bericht :-)

Lizzy is gedekt

Het heeft even geduurd maar uiteindelijk is Lizzy dan toch gedekt.
Zondag 21 mei was het zover.

Marre was in de dagen daarvoor al hengstig geworden en dus gedekt maar Lizzy toonde geen enkel verschijnsel van hengstig worden. Albert- de eigenaar van Noakin- heeft toen aan me gevraagd of de dierenarts mocht komen om Lizzy "op te voelen" en evt hengstig te spuiten. Dat vond ik prima want nu ze eenmaal bij de hengst was wil ik ook een veulentje. "Opvoelen" betekend dat de dierenarts binnenin gaat voelen of er al een eicel rijp is. Dan weet je dus wanneer ze gedekt kan worden. Mocht er geen eicel rijp zijn dan spuit de dierenarts wat hormonen zodat de eicel sneller rijpt.

Noakin

En nu natuurlijk hopen dat Marre én Lizzy drachtig zijn. Dat zal bevestigd worden met een echo die- als ik het goed heb onthouden- wordt gemaakt 3 weken na de dekking. Met een inwendige echo wordt dan gekeken of er een vruchtje aan het ontwikkelen is én of het geen 2 vruchtjes zijn. Een dracht van een tweeling gaat bijna nooit goed bij een paard dus het is belangrijk om dat te weten.

Nu is het nog wachten op het terug brengen van de dames door Albert want hij heeft nog geen tijd gehad om ze uit Drenthe terug te komen brengen. Hij zal ze toch niet willen houden..... ;-)

Lizzy

Ik kijk er echt naar uit dat Lizzy weer hier is want ik wil graag weer met haar aan de slag. Lekker laten lopen in de bak, wat wandelen in het bos en natuurlijk rijden om verder aan elkaar te wennen. een dracht bij een paard is geen reden om niet te rijden en echt dik zal ze pas volgend jaar worden.
De dracht bij een paard duurt 11 maanden dus als alles goed gaat dan zal haar veulentje worden geboren rond 21 april 2018.

Lizzy en haar date

Sinds zaterdag is Lizzy in Drenthe "op date"met een prachtige bonte hengst genaamd Noakin van `t Sterrenbornehof.

Dat is vast een verrassing voor jullie en eerlijk gezegd is het ook idee wat zeer snel werd geboren want ik had me juist voor genomen om verstandig te zijn en GEEN veulen te willen fokken.
Een paar weken geleden zag ik op Facebook een mooie Tinker hengst die ter dekking staat bij de stal waar ik Lizzy heb gekocht. Ik vond hem heel mooi en dat vertelde ik op stal tegen Astrid. Maar zoals ik al zei; ik zei erbij dat ik verstandig ben en geen veulentje ga fokken. Ook Astrid beaamde dat dat een verstandig idee was en dat zij ook geen veulentje wilde fokken....... Er moet dus iets zijn gebeurt want ook Marre van Astrid is naar dezelfde hengst als Lizzy.

Toen Astrid op die ochtend thuis kwam van stal zei Mario tot haar verbazing dat het misschien wel leuk zou zijn om weer eens een veulentje te fokken met Marre...... Dus ik kreeg een berichtje dat zij dat wel graag wilde doen en toen zei ik:,,ik doe mee!"Echt geen ruggengraat heb ik.....ik stap gelijk van mijn verstandige gedachte af en ook ik werd enthousiast.

De keus van een hengst heb ik aan Astrid over gelaten omdat zij er veel meer kijk op heeft en het leek
ons heel handig om samen naar dezelfde hengst te gaan. Noakin is een bonte hengst die altijd bonte veulens geeft. Dat is bij Lizzy niet zo verwonderlijk want zij is zelf ook bont, maar bij Marre wel want zij is een Fries( en Friezen zijn altijd zwart). Hoe leuk zal het zijn als er volgend jaar 2 bonte veulentjes door de wei huppelen met dezelfde vader. Natuurlijk moet het dan ook nog lukken om beide merries drachtig te krijgen. Omdat de kans op een dracht groter is bij een natuurlijke dekking tov KI heeft Astrid Noakin mede uitgezocht omdat hij natuurlijk dekt.

We zijn dus gelijk gaan kijken of we het vrachtwagentje weer konden huren waarmee we Lizzy hebben opgehaald maar helaas kon dat pas eind mei. Toen Astrid de eigenaar van de hengst daarover belde bood hij aan om de dames te komen halen met zijn trailer. En zo komt het dus dat Lizzy en Marre zaterdag zijn opgehaald en nu logeren in Orvelte op de boerderij van Albert.
Aanstaande donderdag gaan Astrid en ik naar Orvelte om bij de dames te kijken en Noakin in het echt te zien.

Het fijne is dat Astrid en ik- hopelijk- samen een veulen verwachten. Ik kan dan "meeliften" op de kennis van Astrid want voor haar wordt het haar 4e veulen.

Konijnenpension stopt

Konijnenpension "aan de Bettekamp"gaat zijn deuren sluiten!

Na het overlijden van mijn man merk ik dat alles me te veel wordt en dus moet ik keuzes gaan maken. Ik wil graag wat uurtjes werken, oppassen op mijn 3 kleinkindjes, naar mijn paard, wandelen met de hond enz

Daarbij komt dat er een nieuwe regelgeving is gekomen waardoor het pension als bedrijfsmatig wordt gezien en voor mij voelde het altijd als hobby. 

Het pension blijft open tot na de zomer vakantie zodat alle reserveringen die er zijn gedaan door kunnen gaan.

Ik neem vanaf nu geen nieuwe reserveringen meer aan!

Lizzy is gekomen......

Voor wie het nog niet weet.....ik heb weer een paard!!

Lizzy is een- bijna- 5-jarige zwart-bonte Tinker merrie.
Ik heb haar nu 3 weken en ik ben heel blij met haar. De laatste paar maanden had ik al veel zitten kijken naar Tinkers. Ik wist dat er weer een paard zou komen als Lex overleden zou zijn. Dat klinkt misschien een beetje ongevoelig maar zo is het zeker niet bedoeld. Lex wist ook dat er weer een paard zou komen en hij vond dat ik dat vooral moest doen. Natuurlijk zou mijn leven door gaan na zijn overlijden, ik ben 52 en dat is te jong om "achter de geraniums te gaan zitten".
Omdat ik al veel had bekeken wist ik goed waar ik heen wilde om te gaan kijken naar een paard en dus heb ik geïnformeerd bij deze stal. Op dat moment stonden er twee Tinkers die geschikt voor mij leken en dus heb ik met Astrid overlegd wanneer we konden gaan kijken. Het was even een eindje rijden naar Coevorden in Drenthe maar met z`n 3tjes in de auto( Sjarai ging ook mee) schoot het toch best op. Ondertussen was er al 1 van de "geschikte"merries verkocht maar gelukkig was degene die ik het leukst vond- Lizzy dus- er nog wel. En dat was snel voor elkaar. Een mooi uitziende Tinker merrie met een donkere staart( handig zodat ik niet steeds hoef te wassen) stond op mij te wachten; niet te groot, gek op knuffelen, een beetje ondeugend maar betrouwbaar en vooral ook een vriendelijke blik in haar ogen. Het meisje van stal liet haar eerst even lopen onder het zadel en daarna mocht ik! En dat ging best. Het meisje liep nog mee en het was duidelijk dat Lizzy graag achter haar aanliep, maar toen ik haar van haar weg stuurde deed ze dat ook gewoon. TOP!!

Lizzy met vriendin Robien

Aanbetaling gedaan en terug nar huis om te verzinnen hoe ik haar hier zou krijgen.

Dat was ook snel rond want Mario- de man van Astrid- wilde wel met mij rijden en dus heb ik een paarden vrachtwagentje gehuurd en daarmee zijn we haar op zondag 5 maart op gaan halen. Astrid wilde dit feest natuurlijk niet missen en ging ook mee. Ik was erg blij dat Mario wilde rijden want ik was toch wel erg zenuwachtig. Maar alles verliep heel soepel en Lizzy liep zo de auto in waarna we rustig- met onze kostbare lading- op weg naar stal zijn gegaan.

vriendinnetjes 

Lizzy mocht eerst even in de bak kennismaken met de andere paarden en dat verliep best rustig. Natuurlijk was er opwinding in de groep want er komt niet elke dag een nieuw paard en natuurlijk moest Amos even laten zien dat hij de leidende hengst( hij wil niet weten dat hij eigenlijk een ruin is) van de kudde is, maar verder viel het best mee. En dus.....hebben we Lizzy al vrij snel in de wei gelaten. Het kost even een paar dagen om de rangorde in de kudde duidelijk te krijgen en vooral Kyros- de oudste man van het stel- wilde wel laten zien dat hij zijn mannetje nog wel stond. Hij begon Lizzy gelijk op te drijven maar dat was met een paar dagen over en Lizzy heeft haar plekje in de groep gevonden.

Saadani ook verhuisd

Het is toch anders gegaan dan gedacht.
Saadani zou hier blijven wonen als nieuwe aanwinst voor de cattery en als gezellig huisgenootje. Helaas leek het erop dat het niet ging tussen de dames poezen; Dani zat steeds vol met korstjes en dus had ik het idee dat er onenigheid was tussen de dames. Dani was een pittig meisje- dat wist ik al- en dat zijn Fiep en Mila ook. Kennelijk was er strijd tussen deze 3 dames en dat vond ik geen fijn idee. Tenslotte was Dani nog een baby en als er nu al onenigheid was, wat zou dat dan worden als ze volwassen is. Ik durfde het niet aan....

Ik zit zelf ook minder rustig in mijn vel na het overlijden van Lex en dan kan ik er geen onrust in het kattenvolkje bij gebruiken. Nu hadden de mensen die Akiki hebben al aangegeven dat vrienden van hun helemaal gevallen waren voor Akiki en zelf ook graag een Somaby zouden willen hebben. Ik heb hun dus gemaild dat Dani toch ter beschikking was en toen was het snel rond. Vrijdags dat berichtje, zondag kwamen ze kijken en ze werden gelijk verliefd op Dani. En dus....ging ze gelijk mee naar Amsterdam.

Dani wordt gemist. Ze was zo`n ongelofelijk aanhalig poesje, altijd bij me op schoot, liet zich rond dragen door mijn kleindochter en was altijd in de buurt. Het lijkt erop dat ze ook wordt gemist door Mila want die was de eerste dagen echt aan het zoeken naar haar speelmaatje.
Gelukkig krijg ik goeie berichten over Dani; het gaat geweldig in haar nieuwe huis en ze heeft haar mensen al helemaal om haar pootje gewonden. Er zijn daar ook 2 kleine meisjes en die zullen reuze veel plezier hebben van Dani, daar ben ik van overtuigd!

Omdat Noes is gesteriliseerd na de geboorte van haar eerste nestje betekend dat dat ik niet verder kan met de lijn van Noes. Maar.....de twee poesjes die naar Antoinette en Douwe zijn gegaan mogen misschien allebei een nestje krijgen. Mocht dat zo zijn dan kan ik via die poesjes dus weer de lijn van Noes in huis krijgen. Stel je voor dat die dametjes gedekt worden door Olle dan zou ik via een kitten uit die combinatie de lijn van Olle, Beer én Noes in huis krijgen. Dat zou geweldig zijn want ik ben gek op het karakter wat ik terug zie in mijn eigen poezen/katers en in de kittens die hier zijn geboren.

En dan staat op mijn verlanglijstje nog een kitten uit Italië. Een aantal jaren geleden is Adèle( één van de "love baby`s uit de combinatie Fynn en Flo) naar een Italiaanse fokker gegaan. Uit Adèle is Yoko geboren- een mooie blauwe poes. Uit Yoko zijn kittens geboren die ik pas op Facebook zag staan. Ik viel gelijk voor hun uiterlijk, zoooo mooi! Nu was het de afgelopen tijd natuurlijk niet het juiste moment om een kitten uit Italië te halen( ze waren trouwens ook allemaal al besproken ;-)) Maar de fokster houd een poesje van het nest van Yoko en als dat poesje groot genoeg is om kittens te krijgen dan wil ik daar heel graag een kitten van. Dat is nog toekomst muziek, maar het maken van plannen en de voorpret blijft leuk. En....de Italiaanse fokker weet het al. Zo kom ik dan via een omweg, waarin nieuw bloed is toegevoegd, toch weer uit bij mijn eigen lijnen. En dat is fijn want zoals ik al zei; ik ben gek op de karakters van mijn eigen poezen en de "Bahir Dar kittens".

het wordt stil

Door de intensieve zorg voor Lex en zijn overlijden op 12 februari, kwam ik niet toe aan het schrijven van mijn blog. Ik probeer nu dingen weer op te pakken en hierbij dus een update over de kittens.

Er zijn er al 3 vertrokken; Etosha en Erindi zijn samen vertrokken naar Harlingen en wonen nu gezellig bij Douwe en Antoinette. Ze heten daar Mwezi en Dzuma( Afrikaanse namen)Antoinette en Douwe zijn heel blij met hun aanhalige tweetal, wat natuurlijk heel veel leven met zich mee breng in huis.

Rafiki is in IJmuiden gaan wonen bij Dini en hij heet nu Bram. Dini heeft al veel ervaring heeft met
Abessijnen. In het verleden heeft zij al 2x 2 Abessijnen gehad. Nu heeft ze alleen Bram en ik ben benieuwd hoe dat gaat bevallen. Al die energie van zo`n opgroeiende kleuter....

Saadani is hier gebleven en zij heet nu Dani. Het is weliswaar niet het mooiste poesje, ze is ook wat klein, maar.....ze heeft een groot karakter en ze is ongelofelijk op mensen gericht. Ze kan ontzettend goed duidelijk maken dat er nooit genoeg aandacht voor haar is. Mijn neef Bart- woont hier in huis vanwege zijn studie in Wageningen- is gek op Dani want zij is een kindje van Beer en Noes- Bart zijn favoriete katten hier in huis.

Aankomende zondag wordt ook Akiki gehaald en dan wordt het weer "saai"hier in huis met 2 honden en 5 katten om me heen.