Nog een paar weekjes....

Suus voedt haar kittens nog steeds met veel plezier

....en dan gaan de kleine doerakken alle 4 verhuizen. Wiske heeft ondertussen ook haar nieuwe plekje gevonden en zij komt bij nog een kitten te wonen wat iets ouder is, dus dat wordt veel spelen:-)
Even een paar fotootjes...

Schanulleke en Lambik

Jerommeke komt er ook bij

en de mooie Wiske

Suus en haar kroost

Het gaat zo goed met de kleine doerakken! Ze groeien als kool en rennen door de hele kamer om te zien wat er allemaal voor leuks te beleven is. `s Avonds komen ze ook al uit zich zelf op de bank, dus dat is echt grappig. We genieten volop van het kleine spul.

Schanulleke en Lambik

Van de vier kittens zijn er nu al drie besproken. Maandag kwam Sanne hier kijken naar Schanulleke. Sanne is de oude eigenaar van Elmo en de nieuwe eigenaar van Dublin. Zij zag op FB dat er kittens zijn en het grappige was dat zij altijd Schanulleke werd genoemd toen ze nog heel klein was. Eigenlijk viel ze dus op de naam, maar ook in het echt viel Schanulleke in de smaak. Sanne was samen met haar moeder en broertjes en één van haar broertjes werd helemaal verliefd op Lambik. Hij wilde die ook wel graag hebben. Maar zoals vaak....dat moest natuurlijk eerst overlegd worden met papa. En dat was snel voor elkaar; `s avonds kreeg ik al een berichtje dat ook Lambik bij ze mag komen wonen. Is dat niet geweldig; broer en zus naar één adres. Ik ben er blij mee:-)

Afgelopen zaterdag waren er ook al mensenwezen kijken voor Jerommeke. Zij kwamen via iemand die een Somali kater van ons heeft, bij ons terecht. Dat voelt goed. Kennelijk waren zij zo tevreden over ons als fokker dat ze ons ook weer doorgeven voor een kitten. Ik steek altijd veel tijd in de kittens en het contact met de kitten kopers en dat zie ik dan op deze manier terug. Dat doet me echt goed!! Dank je Joki:-)

Jerommeke( niet echt een prachtfoto)

Maar over zaterdag dus.... Lekker aan de tafel gezeten werden Lambik en Jerommeke uitgebreid bekeken. Die liepen stoer over de tafel te stappen alsof ze dat altijd al gedaan hadden. Deze kleine boefjes zijn nergens bang voor en zien alleen maar avontuur in nieuwe dingen. En om dan een beslissing te nemen welke van de twee het moest worden was eigenlijk best nog moeilijk. In eerste instantie ging het om Jerommeke- alleen omdat hij de grootste was- maar nu ook Lambik liet zien hoe leuk hij was, werd er toch nog even getwijfeld. Hoe moeilijk is het om bij kittens van 5 weken te kiezen welke nou het leukste was. Daarom bleven ze bij hun eerste keus; Jerommeke.

Wiske

Nu zoekt dus alleen Wiske nog naar een nieuw leuk thuis. Ze staat op Marktplaats, dus ik ben benieuwd wat er nog voor reacties gaan komen. Ik maak me er nog niet druk over want de kittens moeten nog 6 weken worden en dus is er nog tijd genoeg. Ik had al wel belangstelling maar dan willen mensen zo veel van de prijs af hebben dat ik daar niet mee akkoord kan gaan. Ze staan op Marktplaats voor 250 euro en als ik 200 euro krijg ben ik dik tevreden maar lager ga ik niet. Zakelijk van mij hè..... ik denk dat Lex trots op me is want die is bang dat ik mezelf nog eens weg geef ha ha

Wat gaat het snel

De kleintjes hebben helemaal de smaak te pakken hoor. De wereld is leuk!

Voor de eerste keer buiten de bench

Gisteren kwam Suus de kleintjes weer één voor één op de bank leggen en daardoor hebben de kleine deugnieten goed door gekregen dat er een hoop te beleven valt als je er een beetje op uit gaat. Ik zag dat Schanulleke( natuurlijk Schanulleke, want die doet alles als eerste) bezig was met het klimmen over het karton wat ze in de bench moest houden. Mevrouwtje hing er al overheen, dus het was geen belemmering meer om uit de bench te komen. Omdat ik niet het gevaar wilde lopen dat ze niet meer ín de bench zouden kunnen komen heb ik vanmorgen het karton maar weg gehaald.

Jerommeke en Max

En dat is leuk!! Ik was even een poosje weg en toen ik terug kwam lagen ze heerlijk buiten de bench te slapen. Er wordt om mijn stoel heen "gehold" en de ruimte waar ze lopen wordt steeds een beetje vergroot...... ongeacht of je dan een hond tegen komen......daar zijn ze toch niet bang voor...
Natuurlijk zagen ze Max en Keli al steeds vanuit de bench en konden ze zo wennen aan die grote witte beesten die ook rond lopen. Ook hebben ze al heel wat wasbeurten gehad van vooral Max want hij blijft gek op kontjes wassen:-) Dat ze er dan gewoon bij gaan horen kunnen we nu goed zien want ze lopen er "gewoon" langs.

Wiske, ons lapjes poesje

Je ziet wel aan de kittens dat ze een beetje op hun hoede zijn want je weet natuurlijk nooit of ze toch niet ineens gevaarlijk worden....
Eindelijk heb ik ook een beetje een redelijke foto van Wiske kunnen maken. Zij is zo`n grappig lapjes poesje en ik merk nu al dat zij het lekker vind om op schoot te liggen. Als ik haar bij me pak en ga aaien rolt ze zich lekker op en ligt ze heerlijk te soezen bij mij. Dan heb je bij mij natuurlijk wel een streepje voor, want is dat niet wat we willen zien in onze huisdieren?! Bij de anderen zal dat ook heus wel komen, ze zijn pas vier en halve week en leren nog zo ontzettend veel bij in de komende periode.

Ik denk dat ik weer enorm ga genieten van dit kleine spul. Niet gepland maar wel heel welkom hoor!!
Hier kun je zien dat Suus in de bench rustig toe kijkt hoe haar hummels de wereld verkennen. Suus is geen zenuwachtige moeder die er niet tegen kan als haar kittens wat verder bij haar weg gaan. Zij lijkt het juist heel goed te vinden. Tenslotte brengt ze haar kleintjes ook uit zich zelf bij ons op de bank. Ik blijf het zeggen, maar tjonge wat is Suus toch een ontzettend goeie moeder.

Suus met dochter Schanulleke

Zij lijkt er zelf ook zo van te genieten dat Lex en ik het gevoel hebben dat Suus er op haar best uitziet als ze kittens heeft!

Ze zijn GEGROEID!!

Vandaag heb ik de kittens gewogen omdat ik ze graag wilde ontwormen. Zaterdag waren ze nl 4 weken, dus het is wel tijd. Nou ik ben bijna geschrokken van die gewichtjes.... Schanulleke is de kleinste met 460 gram, Wiske( het andere poesje) komt daarna met 505 gram, dan Lambik; 550 gram en de uitschieter; Jerommeke- 640 gram. Echt ongelofelijk hoe hij groeit. Hij heeft duidelijk de brokjes ontdekt want dit slurpt hij niet alleen bij zijn moeder vandaan. Dat bestaat niet!!
Na het wegen hebben ze allemaal hun ontwormings pilletje gehad, dus dat is gedaan.

Er is al veel verandert voor de kleintjes. Waren ze eerst nog boven in de doos;nu zijn ze in de huiskamer en in de bench. Daar kunnen ze de rest van de wereld leren kennen want de wereld is groter dan alleen een doos waar je niet over heen kunt kijken.Ik had eerst de doos in de bench gezet maar afgelopen donderdag had ik het idee dat ze aan meer ruimte toe zouden zijn. Omdat ze ook begonnen met het eten van brokjes leek het me logisch om ze ook een kattenbakje te geven want meestal is dat het moment dat ze daar behoefte aan krijgen.

Ik moet zeggen dat het echt erg grappig was om te zien hoe snel ze hun nieuwe leefomgeving gingen ontdekken. Ze beginnen gelijk rond te lopen,maar wat het meest grappig is...Schanulleke klimt gelijk in het kattenbakje, graaft een paar keer flink in het grit en dan vind ze een mooi holletje...om te plassen. Ha ha, dat kleine meisje snapt gelijk waar zo`n kattenbakje voor is en onze kleine meid is "zindelijk".
`s Avonds zijn er al een paar plasjes gedaan op het bakje, dus dat werkt heel goed voor de kleintjes. Wat een slimmerikken.

Schanulleke met een van haar grote broers

Ik heb dit soort dingen nu al een heleboel keer mee gemaakt,maar ik blijf me verbazen hoe sterk het instinct is. Binnen een paar dagen zijn Schanulleke, Jerommeke, Lambik en Wiske helemaal aan hun nieuwe leefruimte gewend en ze klimmen ook al op het mandje wat in de bench staat. Natuurlijk is er weer één die voorop gaat met het klimmen; Schanulleke. Dat is echt een bijdehandje! De andere volgen al snel en soms liggen ze met z`n allen te slapen onderin het mandje, soms bovenin en soms liggen ze verspreid door de bench. Het ligt er ook aan waar Suus gaat liggen om haar baby`s te laten drinken want meestal vallen ze daarna in slaap op die plek.

Schanulleke en Jerommeke

een doos vol..

Het wordt steeds voller in de doos want de kittens groeien als kool.
Echt een verschil met Abessijn kittens want deze zijn een stuk groter. Jerommeke is al bijna 400 gram en ze zijn vandaag pas 2 weken oud. Lambik is het kleinste kitten en de zusjes- Schanulleke en Wiske- zitten er tussen. Schanulleke is het meest een kitten om te zien. Ze heeft een klein hoofdje en qua kleur komt ze ook het meest dichtbij de kleur die een Abessijn kan hebben; blauw tortie. Dat is een nieuwe kleur bij de Abessijnen en ik heb er één in de doos liggen ha ha.
Binnenkort ga ik ze maar eens op Marktplaats zetten want ze kunnen natuurlijk niet via de rasvereniging aangeboden worden. Dat kan niet met deze half-ras kittens.

Schanulleke

Ze zijn nu pas 2 weken en voorlopig blijven ze natuurlijk nog hier. Ze zullen- net als raskittens- pas gaan verhuizen als ze 12 weken zijn en dan zijn ze geënt, gechipt,ontwormd en goed gesocialiseerd. Dat maakt niets uit met raskittens, ze zijn allemaal waardevol want het zijn nieuwe leventjes en die verdienen de beste start.
Met die start zit het wel goed met Suus als moeder. Wat is dat toch een geweldige moeder. Ook nu vind ik weer geen vlekje in de doos. Ze is zo alert en houdt de doos brandschoon. Suus ziet er geweldig uit. Ze is wat dun maar glimt als een spiegeltje. Dit is een poes die het beste in haar vel zit op het moment dat ze moeder is. Ik ben altijd tevreden geweest met de poezen die hier nesten hebben gekregen, maar Suus is echt de top van de top.

Ayla is ook veel boven en die went dus al helemaal aan de kleine hummels.
Vanmorgen zat ze in de doos te kijken naar het gerommel van de kittens in de doos.

Lambik

Als ze straks zo groot zijn dat ze kunnen spelen hebben ze er een pittige, speelse grote zus bij. Dat zal me een feest worden.... ik verheug me er nu al op om dat straks te gaan meemaken.
Alles gaat dus heel erg goed met de kittens alleen had Jerommeke zijn oogje dicht zitten. Het plakte helemaal aan elkaar, dus nadat ik het donderdag avond zo dicht zag zitten heb ik het met lauw water los geweekt en kwam er ook wat troep uit. Ik heb het vrijdag ochtend weer los moeten maken en toen heb ik even een oogzalfje bij de dierenarts gehaald.

Jerommeke

Nu blijft het al veel beter open en lijkt het al snel weer over te zijn. Misschien heeft een broertje of zusje een haal door zijn oogje gegeven want er wordt nog steeds flink geknokt om een tepel, dus dat kan maar zo gebeuren. gelukkig is dat met een paar daagjes zalven weer helemaal in orde en kan ook Jerommeke ongestoord de wereld in kijken. Ik hoop hun wereldje binnenkort ook te kunnen vergoten door ze naar beneden te halen,maar voorlopig nog maar even veilig boven.

Wiske

Ayla durf ik ook nog niet in de kattenkamer te hebben `s nachts want met Flo loopt het nog niet helemaal relaxt en soms zijn de honden toch best nog een beetje eng. Maar dat gaat al zo goed...ze loopt nu al gewoon langs ze en als ze niet te onverwachts bewegen raakt ze niet meer onder de indruk.

Vervolg Ayla

De reis is super verlopen! Eerst zit Ayla nog in haar reismandje bij mij op schoot, helemaal verstopt in haar deken,maar als we op de snelweg zijnen er dus minder gehobbel is en minder bochten- waardoor rustiger rijden- haal ik haar met dekentje en al uit het reismandje om haar zo op schoot te houden. Ze begint veilig verstopt en dat is ook prima. Er komt nogal wat over zo`n klein meisje heen; vreemde mensen,vreemde geurtjes en mee in de auto!

Na een poosje aaien merk ik dat ze wat rustiger wordt en dan komt er ook een klein stukje van har tevoorschijn uit de deken. En dat zet door. Na een uur een klein stukje Ayla te voorschijn, na 2 uur een koppie uit de deken en uiteindelijk zit ze uren op mijn schoot, gewoon op haar dekentje:-)
Ik probeer een paar keer of ze ook wat moet doen op het kattenbakje maar dat is niet nodig. Ze kruipt dan in elkaar en gaat in het bakje zitten. Nou dat hoeft natuurlijk niet; op schoot is toch veel prettiger. We merken in de auto al dat ze het heerlijk vind om geaaid te worden en ze is ook minder bang dan ik had verwacht nadat we haar thuis zo schichtig zagen.

De reis duurt zeven en een half uur, dus dat is pittig, maar ik ben trots op haar want ze heeft de hele reis op mijn schoot gelegen. Zo lief!!

Thuis gekomen komt de volgende beproeving....vreemde katten én honden. Hoewel ze bij Karola thuis een mopshondje hadden is dat natuurlijk niet te vergelijken met twee nieuwsgierige witte herders die kleine poesjes o zo interessant vinden. Eerst Ayla dus maar in de kamer zonder katten en de honden rustig bij ons naast de bank. Ayla heeft een uitkijk post op de klimpaal zodat ze zich zo veilig mogelijk voelt en alles in zich op kan nemen. Als Keli of Max door de kamer loopt wordt er flink door haar geblazen, maar als ze rustig liggen is Ayla ook rustig en bekijkt alles goed. We besluiten haar nog niet bij de andere poezen te laten slapen en ze mag een nachtje op onze slaapkamer.
Ze heeft al wel even kennis gemaakt met Suus. Suus is boven met haar kittens en die kennismaking verloopt vrij rustig. Suus vind het wel interessant maar Ayla blaast flink van zich af. Gelukkig krijgt ze `s nachts rust op onze slaapkamer en ze eet dan ook wat en gaat op de bak. Dat is altijd goed om te zien.
De volgende ochtend laat ik haar op de overloop zodat ze verder kan kennismaken met Suus en dit verloopt beter dan gedacht. Suus blijft nl heel rustig en misschien scheelt het ook dat de moeder van Ayla dezelfde kleur had....stukje herkenning?

Later nemen we Ayla weer mee naar beneden waar ze even goed schrikt van de honden en haar nagels in Lex zet....auuuu Toch komt ze van haar uitkijkpost op de paal af om naar de bank te lopen, ondanks dat Max en Keli in de kamer liggen, dus we zijn trots op onze kleine meid. Ze heeft duidelijk meer lef dan we in eerste instantie dachten een zijn er nu al helemaal van overtuigd dat ze gaat wennen aan haar huisgenootjes want angst zien we niet bij haar. Ze is- natuurlijk- op haar hoede, maar later zit ze ook lekker relaxt op de leuning van de bank, rond te kijken en te slapen:-)

Ayla is hier!!

Afgelopen vrijdag zijn we naar Zuid-Duitsland geweest( vlakbij München) om Ayla op te gaan halen. Dat was een behoorlijke reis; 750 km en 8 uur onderweg. We moesten eigenlijk wel een beetje lachen om ons zelf. Zo`n eind rijden voor een poesje, hoe gek ben je dan....Maar eigenlijk viel dit nog mee. Tenslotte ben ik ook al een keer naar Engeland( met Jacqueline voor Whisper en Tess), Denemarken( voor een Abessijn kater voor Astrid) en twee keer naar Zweden geweest; met Astrid naar Stockholm( voor een Begaal poes voor Astrid) en met Jessie naar Gotenborg voor Suus.
Dan is dit eigenlijk maar "peanuts" toch...?!
Zaterdag ochtend hebben we nog lekker ontbeten in het hotel en toen werd ik toch wel een beetje zenuwachtig. Tenslotte heb ik Ayla nog nooit in het echt gezien en Karola- de fokker- nog nooit gesproken, maar we hebben er vertrouwen in en gaan op pad. Een half uurtje rijden verder komen we bij het huis van Karola en daar worden we verwelkomt door Karola en haar zoontje Emil. In eerste instantie lijkt het even of Emil erg verlegen is maar dan komt hij los en moeten we zijn nieuwe kamer zien, op het bed zitten en kijken naar zijn speelgoed en hoe goed hij kan springen....En ondertussen maar kletsen.... Dan is het wel vervelend dat ik slecht Duits spreek want zo`n klein mannetje snapt natuurlijk niet dat ik hem slecht versta en al helemaal niet kan antwoorden.
Afijn, we komen natuurlijk ook niet voor hem, maar voor ons nieuwe Somali meisje Ayla. We zien haar even maar ze is zo schichtig dat ze er gelijk vandoor schiet. Haar zusje zien we wel goed want zij is een stuk heldhaftiger dan Ayla. Het is dan ook best moeilijk om Ayla te pakken te krijgen want iedere keer rent ze weg en wil ze zich verstoppen. En daar is erg veel ruimte voor want de katten hebben me een hele bovenverdieping tot hun beschikking, echt waanzinnig, al die ruimte.
Karola zorgt er voor dat Ayla mee komt naar beneden in de keuken zodat ze niet zo ver weg kan en wij haar dus beter kunnen bekijken en eens even vast kunnen houden.
Omdat ze zo schichtig is maak ik me een beetje bezorgd of ze wel zal kunnen wennen aan Keli en Max want dat is natuurlijk best heel indrukwekkend als je zo`n klein poesje bent en je hebt nog nooit zulke grote honden gezien. Volgens Karola moet dat gewoon kunnen en is Ayla mede zo timide omdat ze een buitengewoon overheersend zusje heeft waardoor zij niet echt aan bod is gekomen. Ook zal het best uit maken dat er zo`n klein jongetje loopt wat wellicht wel eens aan de haal wil gaan met zulke kleine poezies.
Ik moet zeggen dat Ayla er wel prachtig uit ziet, gezond en een heel lief koppie heeft,dus we zijn er zeker van; Ayla gaat met ons mee. Even wat officiële dingen zoals het tekenen van het contract en na nog wat informatie van Karola gaan we na een uurtje weer op pad want we hebben nog een flinke reis voor de boeg met dit kleine meisje. Emil heeft het er maar moeilijk mee dat hij afscheid moet nemen van haar en roept boos dat we haar niet mee mogen nemen. Toch komt hij ons bij de deur uitzwaaien als we met Ayla- en een hele tas vol blikjes, brokjes en speelgoed- vertrekken.
Ik ben nu al blij met mijn prachtige, lieve meisje, maar ben erg benieuwd wat voor een karakter we tevoorschijn zien komen als ze bij ons thuis zal zijn. Maar eerst maar eens zien dat we een goeie reis hebben met haar. Voor de zekerheid krijgen we nog een kattenbakje mee voor onderweg want je weet maar nooit....het is toch een heel eind voor zo`n baby meisje

vervolg over de kleintjes

De kleintjes groeien als kool. Suus heeft haar pootjes vol aan die schreeuwers want ze lurken maar door. Ik heb de kleintjes ook namen gegeven want om het nou over grijsje en streepje te hebben....

Ik heb al een poos in mijn hoofd dat ik graag een Schanulleke in een nest wil hebben, maar Lex vind dat geen naam om op een stamboom te zetten. Omdat deze kittens geen stamboom krijgen heb ik nu dis de kans om deze naam te gebruiken. Ik heb het blauwe poesje Schanulleke genoemd( naar de lappenpop uit Suske en Wiske) Dat betekend dat de andere namen ook uit deze strip komen en het andere poesje heet Wiske, het kleine mannetje Lambik en de grootste kerel noem ik Jerommeke. Bij het wegen vandaag was hij al boven de 200 gram, dus zijn naam past ook echt bij hem.

Gisteren had ik bedacht dat ik Suus met haar kittens naar de kattenkamer wilde verplaatsen. Ik dus met de doos naar beneden om die in de bench te zetten,maar daar was Suus het echt niet mee eens. Ze begon gelijk met de kittens te slepen, dus daar heb ik aan toe gegeven en de doos weer naar boven gebracht. Toen had ik het idee om ze vannacht dan maar op de overloop te zetten zodat ik misschien wat meer rust zou krijgen zonder het geschreeuw van de monstertjes vlak naast mijn bed. Dat ging even goed maar toen sprong Suus bij me op bed om een kitten naast me te deponeren. Ik het kleintje weer in de doos gelegd en mijn bed weer in. Nog geen kwartier later,daar kwam Suus weer aan om een kitten naast me te leggen. Ook toen maar toegegeven en de doos weer naast mijn bed. Dan kon ik tenminste lekker slapen.

Omdat Lex afgelopen nacht in Polen was heeft hij geen last gehad van schreeuwende kittens naast ons bed maar gisteren aan de telefoon vroeg hij wel of ik de kittens ergens wilde gaan zetten waar hij er `s nachts geen last van heeft. Lex kan niet- zoals ik- lekker uitslapen `s morgens, dus het is wel belangrijk dat hij gewoon goed kan slapen.Vandaar dus mijn poging met het verplaatsen naar de overloop gister avond. Omdat dit mislukte heb ik het nu anders aan gepakt. Ik heb vanmiddag de doos al weer op de overloop gezet en omdat ik bezig was in de badkamer en slaapkamer was dat kennelijk goed voor Suus om haar rust te bewaren een te accepteren dat de doos een nieuw plekje heeft. De slaapkamer is nu dicht, de badkamer ook, dus dan is er eigenlijk geen gelegenheid om de kittens ergens anders te leggen want het is nergens zacht en warm.Hopelijk gaat het vannacht ook goed nu ze al een beetje is gewend aan haar nieuwe plekje.

ze zijn geboren

Zaterdag zijn de kittens van Suus geboren. Op dag 65 dus dat is heel netjes. `s Morgens rond 6u hoorde ik haar flink graven in de kattenbak, 10 minuutjes later weer en toen begon ik het al een beetje door te krijgen; de bevalling was begonnen. Mijn wekker liep om kwart over 6 af want ik had een vroege dient. Toen ik haar weer hoorde graven wist ik het zeker; de kittens zouden geboren gaan worden. Ik heb haar in de doos gezet en Lex zou vandaag "vroedman" zijn. Zo jammer dat ik weg moest. Ik heb nog even gekeken maar heb alleen een staartje naar buiten zien komen. Ik was 5 minuten weg en toen werd het eerste kitten geboren een nog geen 5 minuten daarna nummer 2.

Toen ik dus op mijn werk aan kwam was er al een fotootje ge-appt door Lex. Zo leuk en zoooo geruststellend. Gewoon zelf geboren binnen zeer korte tijd terwijl we toch bang waren voor een keizersnede; wat een opluchting. Daarna werd het een hele tijd stil al heb ik Lex nog wel aan de telefoon gehad. Er kwam maar 1 nageboorte en Suus beet de navelstreng niet door. Ik heb Lex uitgelegd dat hij de navelstreng met zijn nagel door kon "knippen" en dat de nageboorte wellicht met het volgende kitten naar buiten zou komen.

Om 11u kwam het volgende berichtje; weer een kitten geboren en weer gen nageboorte. Maar de kittens waren super levendig en druk met drinken, dus dat klinkt heel goed. Volgens Lex is Suus daarna heel rustig en dus houden we er rekening mee dat er misschien toch maar 3 kittens komen. Voordat ik weg ga bij mijn werk bel ik even met de dierenarts om te overleggen of ik python mag komen halen om de weeën op te wekken zodat de nageboortes geboren gaan worden. Dat is prima en dus haal ik dat op de terugweg even op. Als ik thuis kom is er weer goed nieuws. Er is een vierde kitten geboren,net 10 minuten voordat ik thuis ben.Heb ik dus net alles gemist:-(

Ik heb twee spuitjes python mee gekregen maar dat is de maximale dosis,dus ik moet beginnen met één spuitje. Als ik dat heb gegeven duurt het ongeveer 20 minuten en dan zie ik wat weeën en daar komt een nageboorte en dat is de tweede,nog twee te gaan.

Helaas is de weeën activiteit hierna weer over en dus geef ik na een paar uurtjes weer een spuitje en dat laat weer één nageboorte komen. Suus heeft dan dus de maximale dosis gehad en toch is er nog één nageboorte blijven zitten. Ik heb al aan de dierenarts gevraagd wat er dan moet gebeuren en zij heeft verteld dat er dan even niets gedaan kan worden. Vaak komt de nageboorte toch nog veel later doordat de kittens gaan drinken. Dat geeft nl ook een soort van weeën in de baarmoeder waardoor de nageboorte alsnog naar buiten gedreven kan worden. Als ik geen vierde nageboorte ga zien dan moet ik Suus gaan tempen zodat we kunnen starten met antibiotica als de temperatuur omhoog gaat wat een indicatie is dat er een ontsteking gaande is. We zijn dan prima op tijd volgens de dierenarts.

Ik heb de rest van de avond lekker op bed naast de doos gezeten om het wonder van dichtbij te kunnen volgen. Het is wonderlijk om te zien hoe fel deze kleintjes zijn. er zit duidelijk een vechters/ overlevings-mechanisme in deze kittens wat mee gegeven moet zijn door hun vader. Ik heb nog nooit zulke felle kittens gehad. Ze vechten om de tepel en doen dat met heel veel lawaai erbij. Ik noem ze nu al "straat-schoffies" die vechten en schelden. We worden `s nachts dan ook geregeld wakker van het lawaai wat ze maken.

De volgende ochtend vind ik een stuk
nageboorte als ik de doos ga verschonen. Daar wordt ik dus echt blij van want dat betekend dat die laatste nageboorte toch nog is gekomen in de nacht. Ik denk dat ze een stuk heeft gegeten want een nageboorte komt er niet in stukken uit. Misschien heeft ze `s nachts een keer de rust om toch de nageboorte op te eten.Iets was ze tot nu toe nog niet heeft gedaan, ook niet bij haar vorige nest. Ze heeft duidelijk een probleem met de nageboortes tijdens de bevalling maar daarna is het een super moeder:-)

Het leven van een fokker is....wachten....

Want het is weer zover; ik ben weer aan het wachten. Deze keer op de kittens van Suus en haar "street-lover". Suus werd in de nacht van woensdag op donderdag gedekt- 9 weken geleden- en was dus gisteren uitgeteld. Maar het is nu al weer vrijdag en ik zie nog geen enkel teken van een naderende bevalling. Vanmorgen heel vroeg was ze wel erg onrustig, veel spinnen, veel draaien, niet stil kunnen blijven liggen, dus ik had het idee dat het begin er kon zijn. Nu ligt ze weer gewoon lekker op de tafel te rusten. Ze zal wel energie aan het opdoen zijn voor de bevalling en de kittens straks:-)
Ze heeft de afgelopen twee dagen al op de slaapkamer geslapen want ik wil het niet missen als het gaat beginnen. En ik denk dat ze mij er ook niet bij wil missen want als ik `s nachts naar de wc ga komt ze op mijn voeten zitten om maar dichtbij me te zijn. Van eerdere bevallingen weet ik al dat deze soort poezen het erg op prijs stellen dat je bij de bevalling bent en dus hoop ik dat ze het doet als ik thuis ben.

Ik moet nl vandaag en het weekend werken en, hoewel Lex dan natuurlijk wel thuis is, ben ik er liever zelf bij. Dat vind Lex trouwens ook hoor, want tenslotte is het mijn ding om te willen fokken, maar....dit nestje wilde ik ook niet natuurlijk. Dat heeft Suus helemaal zelf besloten( als ik haar niet had laten ontsnappen.....)
Nu kijk ik er net zo naar uit als naar een nestje wat ik wel zou hebben gepland want kittens zijn altijd leuk en aan deze kittens zit nog een verrassingselement; welke kleurtjes komen er te voorschijn!
Extra spannend is het natuurlijk omdat de kittens van een HTK(Huis tuin en keuken) kater zijn ofwel een Europese korthaar en dat geeft wellicht te grote kittens. Als ik dus straks ga werken komt Lex naar huis om thuis te werken. Hij neemt dan de wacht over Suus over zodat ik met een gerust hart kan gaan werken. Mocht ze dan beginnen en het zet niet door dan is Lex er om met haar naar de dierenarts te gaan. We hopen natuurlijk niet op een keizersnede want dat is voor Suus een stuk minder plezierig én het is altijd even spannend of ze de kittens accepteert na een keizersnede. Gelukkig heeft ze bij haar eerste nest al laten zien een geweldige moeder te zijn en bij Tess kwam het moeder instinct na haar keizersnede ook heel gauw naar boven, dus we houden goede moed.
Nu ik dit verhaaltje maak denk ik er wel aan dat ik nog moet zorgen voor kittenmelk in huis, want mocht het op de één of andere manier niet zo zijn dat Suus zelf gaat voeden, dan moet ik er toch echt aan te pas komen om bij te flessen.

Week vakantie in de Eiffel( Duitsland)

Pootje baden

Afgelopen week zijn we heerlijk met de honden op vakantie geweest in Duitsland in de Eiffel. Wat een prachtig gebied is dat met heuvels en enorm veel bos. Echt een pracht plek. Het huisje op het park lag wat minder mooi,maar dat mocht de pret niet drukken want we hebben prachtig weer gehad  een dus heerlijk buiten geleefd.
Max en Keli waren al helemaal opgewonden op de dag dat we vertrokken want die voelen heel snel dat er wat gaat gebeuren maar ze wisten toen natuurlijk nog niet dat ze mee mochten. We zijn gewoon met de volvo gegaan en daarom moesten Lex en ik zuinig inpakken want met 2 van die grote honden achterin blijft er maar weinig ruimte over voor bagage. Gelukkig kan Lex heel economisch inpakken en hadden de honden een heerlijke plek met een dekbed en deken om op te liggen. Keli gaat in de auto gelijk lekker liggen maar Max wil niets missen en hij staat, zit, ligt en probeert ook nog rond te wandelen in de beperkte ruimte. Als we een poosje over de snelweg snorren legt hij zich gelukkig neer.

Keli aan het zwemmen

Helaas had Max vlak voordat we weg zouden gaan zijn voetzooltje beschadigd en dus hadden we pijnstillers voor hem mee, maar de tweede dag liep hij gelukkig weer goed. Lex is toen lekker met Max en Keli gaan wandelen terwijl ik mijn geliefde vakantie bezigheid uitvoerde; slapen. Op de terug weg hadden Max en Keli het meer al ontdekt en sprong Max met een grote plons naast een visser in het water. Die visser was natuurlijk niet echt blij, dus Lex snel Max aan de riem en weg gegaan.
De volgende dag zijn we met z`n 4tjes gaan wandelen terwijl het nog bloedheet was en dus was dat meer aan het einde van de wandeling een heerlijk slot van de wandeling voor Keli en Max. Even goed uit gekeken dat ze niet in het water gingen vlak bij een visser en toen hebben ze heerlijk geplonsd. Max vind het meestal wel leuk om te zwemmen en Keli gaat ook wel het water in maar meer om pootje te baden.

De dag erna zijn we weer een eind gaan wandelen een toen zijn we na een kilometer of 6 lopen weer bij het meer uit gekomen. En nu werd het helemaal feest. Max begon lekker uit zichzelf te zwemmen, we hoefden niet eens een stok te gooien en ook Keli ging zowaar zwemmen!
Omdat Keli altijd erg jeuk krijgt door haar natte vacht ging ze uitgebreid liggen rollen op de kant. Natuurlijk liep die schuin af en jullie kunnen het al raden. Op een bepaald moment rolt Keli zo de schuinte af en koppie onder in het water. Lex en ik lagen echt dubbel van het lachen, maar Keli bleef er vrij nuchter onder. Max was echt bezig om baantjes te trekken en Keli heeft ook echt genoten van dit water ballet. En omdat Keli en Max zo aan het genieten waren hebben Lex en ik het ook naar onze zin gehad.
Helaas heeft Keli laat op de avond- bij het laatste uitlaat rondje- ergens ingetrapt en heeft ze haar voetzool beschadigd want haar voet bloedde erg. Gelukkig was er niets in achter gebleven maar lang wandelen zat er vanaf toen helaas niet meer in. We hadden gelukkig nog een paar pijnstillers van Max, dus die hebben we haar kunnen geven. Lex is dus nog een keer alleen met Max een lange wandeling gaan maken en toen zat onze week er ook al bijna weer op.

We kunnen terug kijken op een heerlijke week met onze honden en we zijn er van overtuigd dat Keli en Max er ook echt van hebben genoten om ons de hele week om zich heen te hebben.

Ayla

Nadat ik een beetje gewend was aan het idee dat Tess er niet mee was begon het toch weer te kriebelen in mij. Drie katten in huis is wel erg weinig als er 5 mogen zijn. Ik ben dus voorzichtig gaan zoeken op Facebook want daar heb ik wel een paar honderd fokkers en liefhebbers van Abessijnen en Somali`s dus dat is de goede plek om te zoeken. Als fokkers een nest hebben komt dat op Facebook te staan met mooie foto`s omdat de fokkers trots zijn op hun nestje.
Ik kom meerdere nestjes tegen en dat maakt het leuk om te kijken, websites te bekijken en informatie te vragen.
Ik kom in verschillende landen terecht, bij verschillende fokkers, die nogal verschillende prijzen vragen. Ik kom er achter dat de Nederlandse prijs voor een kitten om mee te fokken een heel stuk lager ligt dan in de landen om ons heen. Ik denk dat ik daar wat aan moet gaan doen want de buitenlandse fokkers die bij mij een kitten kopen moeten vast wel een beetje lachen om de prijs.

Uiteindelijk kom ik terecht in Zuid-Duitsland terecht bij een fokker met een prachtig nestje met daarin nog een sorrel meisje beschikbaar. Het contact met Karola verloopt gelijk goed en dat komt mede omdat zij in het Engels kan mailen en dat is een stuk makkelijker dan in het Duits. We zijn het snel eens. Ik doe een aanbetaling en ik weet nu dat Ayondela de la Lubaya bij ons komt wonen:-)

Dan krijg ik ook regelmatig foto`s toegestuurd en het is echt een prachtig poesje met een heel diepe warme kleur. Ik ga gelijk nadenken over een naam want Ayondela zal het niet zijn als roepnaam. Het lijkt me leuk om een naam te verzinnen die is afgeleid van haar stamboom naam en ik verzin Aya. Ik schrijf natuurlijk op Facebook over het kleine poesje wat bij ons komt wonen en daar krijg ik als suggestie de naam Ayla. En dat gaat het worden.
Mooi afgeleid van haar stamboom naam en ook nog mooi klinkend. Nu begint het wachten tot Ayla groot genoeg is om bij ons te komen wonen. De planning is om haar te gaan halen op 20 september. Omdat het zo`n eind rijden is gaan we op vrijdag heen, slapen een nachtje in een hotel en halen Ayla op zaterdag op om haar mee naar huis te nemen. Ik kijk er nu al naar uit:-)

Er komt toch een vervolg

Op 11 juli schreef ik over Suus die was ontsnapt en een gezellige nacht had gehad met een rood/witte htk( huis tuin en keuken) kater. Nu dacht ik dat Suus niet krols was, dus ik had niet echt gekeken of er een vervolg op deze- bij nader inzien- wilde nacht was want er kon toch niets van komen....dacht ik....

Maar deze week zag ik toch ineens iets wat het tegendeel laat zien. Suus lag op de tafel,lekker in het zonnetje en daar zag ik het....enorme roze, grote tepels en dat is toch echt een teken van een dracht! Ik was werkelijk geschokt want ik had Suus echt niet krols gezien, niet voordat ze ontsnapte en ook niet toen ze terug was van har nachtelijke avontuur. Op het moment is Flo krols en dat is echt niet te missen met al het geschreeuw wat ze doet. Maar Suus was kennelijk heel stilletjes toch vatbaar voor de charmes van dit rood/witte mormel.

Het verklaart wel een aantal dingen die ik al een poosje zag; Flo doet erg lelijk tegen Suus en dat deed ze de vorige keer dat Suus drachtig was ook. Ik dacht dat het kwam omdat Tess weg is gevallen en dat de dames nog aan het strijden waren wie er de baas zou worden, maar nu blijkt dat Flo al een hele poos wist dat Suus drachtig was. Verder werd Suus de laatste tijd duidelijk zwaarder. Ik dacht- heel naïef- dat ze eindelijk aan het bijkomen was na alle stress die ze heeft gehad nadat haar kittens weg waren.Daar heeft ze veel last van gehad en daardoor werd ze  maar niet dikker.Maar nu dus wel en ik was blij.Ik heb haar ook nog ontwormd zodat ze weer helemaal bij kon komen. Duidelijk heel naïef dus want ze werd gewoon dikker omdat ze drachtig was. Ze eet ook als een wolf, maar dat gaat natuurlijk ook naar de kittens

Gelukkig kon ik op mijn weblog precies zien wanneer Suus ontsnapt was en dus weet ik nu zeker dat ze aankomende donderdag al 6 weken drachtig is. Ze is nog niet zo heel dik dus ik ben heel benieuwd hoe veel kitten er in zitten. Omdat ik weet dat de kittens van Somali`s en Abessijnen veel kleiner zijn dat de kittens van een htk kat. Ik ga as donderdag dus een röntgenfoto van Suus haar buik laten maken om te zien hoeveel kittens er in zitten en dan kan ik in overleg met de dierenarts besluiten wat de beste optie is voor Suus. Wordt het een geplande keizersnede omdat er twee grote kittens verwacht worden of toch een natuurlijke bevalling omdat er meerdere kleinere kitten komen. We weten donderdag meer!

Ik ben wel heel benieuwd wat er geboren gaat worden, welke kleurtjes kittens levert deze combinatie van sorrel(rood) gekleurde Suus op met die wit/rode kater? Kleine sorrel kittentjes met witte voetjes.....  ik kijk er nu al weer naar uit al ik liever wat langer rust gehad in huis zonder kittens. Maar nu ze komen gaan we er natuurlijk gewoon ook weer van genieten:-)

Rust in huis....

....alle kittens zijn vertrokken!

Gisteren zijn de laatste twee kittens vertrokken; Adèle hebben we naar Schiphol gebracht om mee te gaan met Emanuela naar Italië. We moesten al om half 9 op Schiphol zijn dus onze wekker stond op kwart over 6....en dat op zondag ochtend....
Zaterdag avond had ik alles al netjes klaar gezet zodat we op tijd konden vertrekken. Ook heb ik het eten van de katten weggehaald zodat Adèle haar darmen hopelijk niet al te vol zouden zitten tijdens haar lange reis naar Trento.

In het mandje lekker een doekje met het luchtje van hier thuis en toen met Adèle op pad.In de auto vond Adèle het niet zo geweldig, dus ze was veel aan het miauwen.Ik heb geprobeerd haar zo veel mogelijk gerust te stellen,maar ze vond het vreselijk spannend. Op Schiphol treffen we Emanuela al snel en tijdens een korte koffie pauze draag ik Adèle aan haar over. Emanuela inspecteert Adèle grondig en ze is onder de indruk van haar kleur,maar vind haar neus iets te lang. Gelukkig mag ze toch mee naar Italië:-) Ik vertel aan Emanuela dat ze een geweldig leuk karakter heeft en vast heel nieuwsgierig zal zijn in haar nieuwe huis en ook niet bang zal zijn voor de honden. Ik merk aan Emanuela dat ze dat eerst zelf wil zien en van plan is Adèle heel voorzichtig te introduceren in haar nieuwe huis. We helpen nog even met het inchecken en dan vertrekt Adèle naar Italië in een klein reismandje. De planning is dat Emanela en Adèle rond 15u thuis zullen zijn en dan heeft Adèle er een reis op zitten vanaf 7u, dus ze zal dan vast hongerig en dorstig zijn en wat denk je van de behoefte aan een kattenbak!

Nadat we thuis zijn is het laatste kitten aan de beurt om te gaan verhuizen; Whisky gaat naar de overburen. Zij kijken er al weken naar uit dat Whisky bij hun komt en nu ze terug zijn van vakantie is het eindelijk zo ver. Makkelijk hoor,alleen de straat over steken met Whisky in zijn reismandje. Bij Peter en Sabine werden we verwelkomt met lekkere taart en Whisky werd onthaald als een prins.Mooie nieuwe ren in de tuin, speelgoed binnen en ook Jorick en Julian kijken uit naar de komst van hun "kleine hond". Molly en O`Neil- de hondjes- zitten in de bench zodat whisky rustig kan wennen.

Omdat hij gelijk al zo ontspannen rond loopt mogen de hondjes na 10 minuutjes al los en dat verloopt werkelijk verbazend rustig! Whisky loopt rond alsof hij daar altijd al hoorde, de honden snuffelen even aan hem,maar omdat hij geen gekke dingen doet is dat gelijk al goed. Iedere keer zijn Lex en ik weer verbaasd hoe ongelofelijk stabiel de kittens van Fynn zijn. Hij geeft duidelijk zijn relaxte karakter door. Whisky onderzoekt zijn ren, hij ziet waar zijn kattenbak staat en hij gaat al lekker eten. Kortom; de introductie van Whisky in zijn nieuwe gezin verliep volkomen probleemloos:-)

Ik weet zeker dat Adèle en Whisky hun nieuwe mensen heel gelukkig gaan maken en dat er super voor ze gezorgd gaat worden!!
Maar natuurlijk vergeten we Cooper bij Nick en Alicja, Noshi in Oslo,Lenny in Zuid-Frankrijk, Nebbio en Syrah, Lilian bij Dick en Dorinda en Kylie die al laatste een plekje vond, niet en ook zij zullen voor een hoop plezier en liefde zorgen in hun nieuwe thuizen:-)

Kort bericht!!

De uitslag van de knobbeltjes van Keli in binnen.......goedaardig!!! Joepie, zulk goed nieuws konden we gebruiken na het verdriet om Tess.

Halima...dochter van Tess

Vandaag hebben we ook het tweede dochtertje van Tess weg gebracht.
Vorig weekend is Aisha- samen met haar half broertje Armin verhuisd naar Antwerpen- toen Tess er nog was en nu.....een weekje later...brengen we Halima naar Enschede en Tess is er niet meer.
Eigenlijk heel bizar, ik ben dan ook nog niet aan het idee gewend dat Tess er niet meer is.

Het was dan ook een raar moment om Halima in haar transportbakje te zetten en op weg te gaan. Maar in de auto heb ik haar lekker met bak en al op mijn schoot gezet en door het kleine luikje in het deksel kon ik haar lekker aaien. Maar dat was natuurlijk niet genoeg. Eerst kwam haar koppie uit het luikje,toen 2 voorpootjes erbij en jawel hoor, daar kwam Halima uit het bakje.
Ze heeft lekker op schoot gelegen, kroop af en toe even omhoog in mijn nek, maar wat vooral bijzonder was dat ze nog nooit zo lang op schoot heeft gelegen en ik echt het gevoel had dat ze nog even genoot van het aaien en de aandacht die ze kreeg nu ze alleen met ons was.

Aangekomen in Enschede kregen we nog meer bijzonders van Halima te zien. Halima heet van nu af aan trouwens Jillian. In haar nieuwe huis ging Jillian meteen op onderzoek uit
ook al kwam ze daarbij een "vreemde" kat tegen; haar nieuwe vriend Buzz. Buzz reageerde heel rustig op de aanwezigheid van Jillian en dat maakte dat ze al vrij dicht in elkaars buurt konden komen zonder dat er heftig werd geblazen. Ik geloof dat we dat 1 keer hebben gehoord. Ook hebben we boven de kattenkamer bekeken en daar ging Jillian ook gelijk op onderzoek uit. Ik denk dat zij en Buzz binnen een paar dagen maatjes zijn en samen slapen, wassen en spelen

Door deze binnenkomst in haar nieuwe huis moest ik ook weer erg denken aan Tess denken toen ze hier thuis kwam vanuit Engeland. Ze kwam, zag en overwon:-) Ze heeft toen een dag op de klimpaal gezeten en dat was omdat ze geen honden gewend was. Toen ze eraf kwam liep ze rond als een poesje wat hier altijd al woonde en daardoor hadden de honden niet eens door dat ze nieuw was. En eigenlijk deed Jillian nu hetzelfde..........
Wat een prachtige, waardige dochter van Tess......................... We wensen Dick en Dorinda heel veel plezier met dit meisje en we hopen dat Jillian hun net zo veel plezier gaat geven als wij in die korte tijd van Tess hebben gehad.

Het vervolg over Keli

Keli is dinsdag ochtend geopereerd en dat is heel goed verlopen.
Tussen 8 u en 9 u konden we haar- nuchter- brengen en aan de balie konden we haar afgeven aan Astrid die altijd op dinsdag werkt. Dat scheelde denk ik wel voor Keli want ze liep vrij goed met Astrid mee naar achteren.
Toch raar voor zo`n hond natuurlijk want ineens moet je alleen mee en je weet helemaal niet wat er gaat gebeuren. Ze blijft daar in een vreemde omgeving met vreemde geurtjes en Keli weet heel goed dat de dierenarts niet altijd leuk is. Ze heeft best al wat mee gemaakt in haar leven,maar gelukkig is ze daar altijd goed door heen gekomen en ook nu hadden we weer vertrouwen in dat ze dit goed zou doen. Ze is een geweldig sterke hond.

Door alle emoties rondom Tess haar inslapen was de spanning rondom de operatie wat minder op de voorgrond, maar ook dat is natuurlijk spannend. Een narcose is altijd spannend en Keli is ook nog een best op leeftijd. Vooraf heeft Daphne( onze dierenarts) eerst lever en nier waardes geprikt om te kijken of dat goed was en dat was zo!

Even na half 1 werden we al gebeld dat Keli weer wakker was en dat alles prima was verlopen. Poehhh, wat een opluchting:-)
Tijdens de operatie had Daphne nog een knobbeltje gevonden in de melklijst aan de andere kant en dus had ze die ook gelijk weg gehaald. Dat betekend dus dat Keli 2 flinke "wonden" heeft en dat ze rustig en voorzichtig aan moet doen. Voor de periodes dat we geen toezicht op haar kunnen houden kreeg ze een romper mee zodat ze niet bij de wonden kan en er geen hechting uit kan trekken of enorm kan gaan likken waardoor het kapot gaat.

En dan blijkt maar weer hoe braaf Keli altijd is. `s Avonds stapt ze zonder protest of gek doen in de romper, schudt een keer en klaar is ze. Gewoon lekker slapen en nergens last van. Ik moet ook zeggen dat ze het heel goed doet. Ze krijgt natuurlijk nog pijnstillers en antibiotica en dus merken we ook niet dat ze pijn heeft. Ze is opgewekt, slikt haar pillen zo weg en af en toe is ze aan het stoeien met Max. Het weer werkt wel mee om rustig aan te doen en dat is in dit geval wel handig. Zowel Max als Keli slapen veel en dat komt Keli`s herstel alleen maar ten goed.

De knobbeltjes die zijn weg gehaald worden nog onderzocht of ze goed- of kwaadaardig zijn,maar we hebben al besloten dat we niet de melklijsten aan beide kanten weg laten halen mocht het kwaadaardig zijn. Dat zou betekenen dat ze twee zeer zware operaties moet onder gaan. eerst worden alle tepels met alle melkklieren aan de ene kan t weg gehaald wat betekend dat ze van voor tot achter wordt open gemaakt.als ze daarvan is hersteld moet de andere kant ook nog en dat willen we haar niet aan doen.
Lex en ik hebben dat samen goed overdacht, alle opties naast elkaar gelegd en dit is waar we samen op uit zijn gekomen. En dat is voor ons belangrijk; we zijn het hierover samen eens!
Natuurlijk willen we Keli zo lang mogelijk bij ons houden, in een goede gezondheid en dus is het goed om straks de uitslag te krijgen. Als het goedaardig is zijn we opgelucht en kunnen we zorgeloos verder genieten van Keli. Mocht het kwaadaardig zijn dan weten we dat we haar nog meer in de gaten moeten houden en alert moeten zijn op evt. karakter veranderingen, want zoals ik in het verhaal over Tess ook al schreef; dat is vaak een aanwijzing dat er iets mis is. Een dier kan het niet zeggen, dus het is aan ons om goed op te letten of er iets verandert.

Het heeft ons er bewust van gemaakt dat Keli echt een oudere dame is en dat we van haar moeten genieten zolang ze bij ons is en we hopen natuurlijk dat dat nog heeeel lang zo zal zijn!

Tess.......

Tess is niet meer......

Het vervolg op het verhaal over Tess met haar verdikte lymfeklieren heeft een verdrietig einde gekregen.

Dinsdag moesten we met haar op controle, in combinatie met het brengen van Keli voor haar operatie. Ons gevoel was al helemaal niet goed over Tess want toen ik maandag aan haar klieren voelde ben ik vreselijk geschrokken hoe dik die waren geworden in een week tijd. Ondanks de antibiotica die ze al een weekje kreeg waren de klieren niet geslonken of stil blijven staan maar in een ongelofelijk hard tempo dikker geworden. We begonnen ook aan Tess te merken dat ze er last van kreeg; ze kon slecht slikken, daardoor werd ze steeds magerder, je begon de klieren zelf van buiten af te zien doordat haar vacht helemaal uit begon te staan en die vacht werd ook steeds meer plukkerig, maar de grootste verandering was haar gedrag.

In het weekend zag ik haar ineens lelijk doen tegen de kittens. Ze mochten niet meer drinken bij haar en dat is vreemd want Tess zoogde alle kittens nog als ze daarvoor kwamen- in tegenstelling tot Flo die er al weken klaar mee was. Ook als de kittens langs liepen kregen ze een mep van haar en begon ze te grommen. Dat paste totaal niet bij Tess. Zij was zo`n fantastische moeder, niets was haar teveel om voor haar kinderen en die van Flo te zorgen. Ik heb haar toen meer ruimte gegeven om de kittens uit de weg te kunnen gaan en dat werkte goed. Maar.....dit soort signalen zetten je wel aan het denken.
Bij dieren is een gedragsverandering vaak een teken dat er iets niet goed gaat. Het dier voelt zich dan niet goed of heeft pijn en dat is heel aannemelijk bij Tess als je voelde hoe haar klieren waren gegroeid. Haar hele keel moet vol hebben gevoeld.

Omdat we dus al een slecht voorgevoel hadden heb ik Tess in de nacht van maandag op dinsdag lekker bij ons op de slaapkamer laten slapen. Normaal hebben we nooit onze dieren op de slaapkamer alleen in speciale gevallen en dit was er zeker één. Ik hield mezelf nog een beetje voor de gek door te zeggen dat ik haar op de slaapkamer had zodat ik haar nuchter kon houden. Mocht ze dan een onderzoek met narcose of iets dergelijks moeten ondergaan dan was ze al nuchter....
Dinsdagochtend toen ik wakker werd lag ze heerlijk rustig bij me op bed.

Om kwart over 8 waren we dinsdag morgen bij de praktijk en daar hebben we eerst Keli afgegeven om geopereerd te worden. Daarna even wachten tot dat Daphne( onze dierenarts) tijd voor ons had.
Heel lang duurde het niet tot dat het echt tot ons doordrong dat het echt niet goed was met Tess; Daphne schrok nl ook van de grootte van de klieren en bij onderzoek bleek dat ook andere lymfeklieren in haar lichaampje dikker aan het worden waren.
We hebben even over de mogelijkheden gesproken maar eigenlijk was het al heel snel duidelijk; Tess had een agressieve vorm van Lymfklier kanker en op mijn vraag of het een goed idee zou zijn om haar op dat moment gelijk in te slapen gaf Daphne een bevestigend antwoord.

En zo is het ook gegaan....Tess heeft haar prikje gekregen om te gaan slapen en lekker op mijn schoot, onder mijn aaiende handen, is ze gaan slapen. Ze was al heel snel in slaap, misschien omdat haar lijfje niet veel reserve meer had? Lex moest toen weg want hij had een heel belangrijke vergadering op zijn werk, maar dat vond ik niet zo erg omdat Tess al in slaap was en ze van het vervolg niets meer zou merken. Helaas kon Daphne geen ader vinden om het laatste spuitje te geven en dus heeft ze haar direct in de nier gespoten. Daarna heeft ze nog eventjes haar hart horen kloppen maar dat nam gelukkig al snel af.

Daar lag ze dan; mijn geliefde Tess, nog maar 3 jaar oud en 13 weken daarvoor nog moeder geworden van twee dochtertjes; Halima en Aisha.

We hebben al vaker dieren in laten slapen maar nog nooit zo jong. Altijd was het een ouder dier; Dingo, Chiko, Rana, Sproet en daar heb ik dan vrede mee. Ik heb mooie herinneringen en ik weet dat zo`n dier een mooi leven heeft gehad bij ons, maar nu......ik heb er geen vrede mee.....maar..... ook nu weet ik zeker dat ze een mooi leven heeft gehad en ze heeft mij in haar korte leven toch al heel veel mooie herinneringen gegeven en die zal ik koesteren. Ik zal haar liefde voor mij missen, ze was echt mijn poes, helemaal op mij gericht. Was ik aan het werk dan zag Lex haar de hele avond niet. Op het moment dat ik binnen stapte; daar was Tess! Dat soort momenten zullen er nog veel komen................

vervelen.......wat is dat?

Er gebeurt hier altijd zoveel dat ik me nooit hoef te vervelen en het is nooit saai. Soms gaat dat zelfs `s nachts door.

Gisteren toen ik de honden in de gang eten wilde geven glipten er een paar kleine doerakken de gang in en om ze dan zomaar weer te pakken...ze zijn razend snel. Zet je er één weer in de keuken glipt een andere langs me. En omdat ik me niet echt lekker voelde had ik niet de energie mijn best te doen en dus dacht ik dat ze maar even hun gang moesten gaan.
Ik was alleen één ding vergeten; boven in de badkamer stond de deur open naar het balkon.... Je raadt het al.....dat werd ontdekt en natuurlijk namen er twee de benen. De eerste was een fawn kitten wat ik ineens zag zitten bovenop de ren in de tuin. Ik hoorde een zielig mauwtje, keek naar buiten en jawel hoor...zie ik daar zo`n kleine dondersteen op de ren zitten.Ik vroeg me eerst nog af hoe hij daar was gekomen maar toen ging me al snel een lichtje op.
Met een trap kon ik bij het ventje en die heb ik snel van het dak gehaald. Hij was niet echt onder de indruk en binnen rende hij weer snel weg om nieuwe avonturen te beleven.

Met de tweede ontsnapping was ik minder blij. Ik zag Suus lopen in de tuin en zij had duidelijk geen zin om terug te komen. Ik heb de achterdeur open gezet en alle poezies in de kattenkamer verzameld zodat Suus ongestoord binnen kon wandelen. Om half 11 kwam de buurvrouw-Sabine- nog even melden dat Suus de tuin weer was ingelopen maar toen ik ging kijken liep ze op straat samen met de rood/witte kater die hier regelmatig door de tuin loopt en dan een hoop onrust veroorzaakt bij ons kattenvolkje. Hij en Suus liepen helemaal vrolijk samen door de straat en toen ik Suus riep keek ze niet eens achterom maar ging er met haar nieuwe vriend lekker vandoor.

Omdat ik het geen prettig idee vond dat Suus buiten liep en ik graag wilde dat ze op elk moment weer naar binnen zou kunnen wandelen heb ik bedacht dat ik de achterdeur open zou laten staan. Dat was een beetje een vreemd gevoel, ook al liggen de honden beneden en zaten de poorten van de tuin op slot. Na even in bed te hebben gelegen ben ik met kussen en dekbed naar beneden gegaan om op de bank te gaan slapen. Helemaal voor niets hoor want Suus had het veel te goed naar haar zin buiten en vanmorgen was ze nog niet terug. ik slecht slapen omdat ik bezorgd ben over Suusje maar die was alleen maar aan het genieten. Toen Sabine kwam om te helpen met de pil van Tess lagen Suus en haar nieuwe vriend uitermate relaxt op de tegels in de tuin. Suus besloot toen toch maar naar binnen te wandelen en vriendlief is vertrokken.

Kennelijk was Suus best moe geworden van haar nachtje feesten want ze heeft vandaag bijna alleen maar geslapen.

Verder nieuws

Het verhaal met Keli was niet het enige wat eruit kwam toen de dierenarts hier was.
Daarna gingen we verder met de entingen van de kittens en die zijn gelukkig allemaal goed gekeurd en drie van hun hebben ook hun rabiës gekregen zodat ze binnenkort naar het buitenland kunnen verhuizen:-)

Daarna kwamen Fynn, Flo en Tess aan de beurt. Ook voor hun de jaarlijkse enting met controle. Fynn en Flo helemaal goed gekeurd maar bij Tess was er iets niet in orde. Daphne voelde sterk verdikte lymfe klieren in de hals van Tess. Omdat er ergens in haar lichaam een ontsteking kan zitten durfde Daphne haar niet de enting te geven omdat dit misschien tot problemen zou kunnen leiden. Als Tess al niet in orde is kan de enting dat versterken.
Nu weet iedereen natuurlijk dat verdikte lymfeklieren ook op wat anders kunnen wijzen; kanker. Daar heb ik dus ook naar gevraagd bij Daphne. Haar voorstel is nu om Tess eerst een week antibiotica te geven en dan te kijken of de klieren geslonken zijn. Zo niet....dan moet ze de klier aanprikken om een biopt te nemen. Dat kan dan onderzocht worden om te kijken wat het is.......

Dat betekend dus dat ik me over 2 van onze dieren bezorgd maak; Keli en Tess.

Ik weet niet of je weet hoe moeilijk het is om een poes als Tess een pil te geven, maar ik kan je verzekeren dat het geen "kattepis" is om een pil in haar te krijgen. Ook al stop ik het in iets wat nog zo lekker is...Tess hongert zich liever uit dan dat ze het opeet. Ze heeft gelijk in de gaten dat er iets in zit. Ik heb ook nog geprobeerd om haar in een handdoek te draaien en dan die pil in haar bek te stoppen. Helaas....ook niet gelukt. Uiteindelijk heb ik de overbuurvrouw- Sabine- gevraagd of ze me wilde helpen want Tess moet haar pillen toch krijgen.
Gelukkig wilde Sabine helpen en ik was totaal verbaasd. Voordat ik er erg in had zat de pil er al in bij Tess! Aan zo`n overbuurvrouw heb je wat:-) Tess moet 2x per dag een pil en dus komt Sabine morgen ochtend weer. Kan ze ook gelijk haar kleine Waylon zien want hij gaat- na hun vakantie- bij hun wonen.

Dinsdag- als ik Keli bij de dierenarts moet brengen- neem ik Tess ook gelijk mee om te laten controleren of de klieren zijn geslonken. En dat hoop ik natuurlijk!

De dierenarts op bezoek

Gisteren was het tijd om de kittens  voor de tweede keer te laten enten. Dat betekend dat ze alweer 12 weken zijn en het vertrek in zicht komt.
Ik had Daphne gevraagd of zij hier thuis wilde komen omdat er behalve de kittens ook nog 3 volwassen katten geent moesten worden en ook Keli en Max waren aan de beurt. Keli en Max moesten ook rabiës geent krijgen omdat we in september op vakantie naar Duitsland gaan met ze.

Eerst waren Keli en Max aan de beurt. Bij een enting word er ook altijd een lichamelijk onderzoek gedaan en bij Max was alles goed. Twee entingen erin en klaar. Toen Keli. Ik rekende erop dat bij Keli ook alles goed zou zijn want ik had geen aanwijzingen dat er iets niet goed zou zijn. Ze is fit, ziet er voor haar leeftijd fantastisch uit en gaat nog heerlijk mee wandelen met ons en Max. Natuurlijk merken we wel dat ze ouder wordt en dat ze minder uithoudingsvermogen heeft bij het wandelen maar dat is niet raar omdat ze alweer 10 jaar is.
Helaas vond Daphne een bobbeltje in haar melklijst. het is moeilijk te zeggen of het bobbeltje goed- of kwaadaardig is en Daphne haar advies was dan ook om het zeker weg te laten halen om het te laten onderzoeken. We zouden er ook nu al voor kunnen kiezen om alle tepels met de melkklieren helemaal weg te laten halen. dat is een enorme operatie en het herstel zal ook een poos innemen omdat haar hele buik dan open is geweest. Ik heb overlegd met Lex en we kiezen ervoor om eerst het pakketje van tepel en melkklieren weg te laten halen waar de bobbel zit en afhankelijk van de uitslag te kijken wat we verder willen doen. eerst maar deze stap.

De afspraak voor de operatie is gemaakt; aankomende dinsdag wordt Keli geopereerd...... Ik vind dat toch wel hel spannend. Wat gaat er al uitslag uit komen en wat betekend dat voor het verdere verloop en de beslissingen die we moeten nemen. Met Lex heb ik afgesproken dat we één stap te gelijk doen en dus eerst maar eens zien hoe het dinsdag gaat en hoe ze dan weer hersteld. Ik heb dan een aantal dagen vrij en dus kan ik haar goed in de gaten houden.