Kitten plezier

Eind juli zijn de kittens van Pebbles geboren en die zijn dus ondertussen alweer bijna 3 maanden. Ze zijn alle 3 besproken en het katertje- Topaas- blijft hier wonen als toekomstige dekkater. Hij is pas het tweede kitten wat ik zelf heb gefokt wat bij mij blijft. Uit het eerste nest in 2006 heb ik toen Jazz Fay gehouden want zij was fawn en dat wilde ik graag in huis hebben. Nu 15 jaar later houd ik weer een kitten en jawel hoor; ook Topaas is fawn!

Voor Pebbles is dit tweede nest haar laatste nest geweest want zij heeft een bloedgroep waar ik niet mee door wil en dus wordt  ze gesterilisseerd. Meestal herplaats ik een poes dan maar van Pebbles wil ik geen afscheid nemen. Zij is zo zacht van karakter dat ze met iedereen op kan schieten, ze is heel lief naar ons toe en ze heeft ook best wat mee gemaakt.... ze heeft een blind oog overgehouden aan een middenoorontsteking...... Reden genoeg om hier- naast Iejoor- de rest van haar leven te mogen blijven!

Natuurlijk maak ik weer plannen met betrekking tot het fokken. Even heb ik gedacht dat ik wilde stoppen na het drama met de kittens van Bibi, maar ik merk dat mijn plezier weer terug is. Dat een mens veerkrachtig is blijkt steeds maar weer :-)

Doordat ik gisteren weer voor het eerst naar een show ben geweest heb ik een nieuw plan. Ik heb daar een PRACHTIGE Abessijn kater gezien en de eigenaren staan er voor open om mij een dekking te geven voor Zivah. Zivah is mijn Russische tsarina en zij was gisteren mee naar de show. Ze heeft het daar fantastisch goed gedaan en haalde behalve haar eerste punt ook Best in Varieteit en dus stond ik met haar op het podium- heel trots te zijn! Mijn bedoeling is om- als alles goed verloopt- een katertje aan te houden van Zivah en de Abessijn kater, wederom om nieuwe genen toe te voegen aan de Somali`s.

Nu Pebbles niet meer door zal gaan in de fok heb ik nog maar 2 dames om een nestje mee te fokken en ik wil er graag drie, dus.....komt er begin januari een wildkleur poesje hier wonen van een bevriende fokker én eigenaar van Happy- Marielle. Madou is een dochter van Happy en Goosha. Het leuke van het krijgen van Madou is dat zij een nakomeling is van Whisper en Tess uit Engeland. Ik heb

jaren terug, samen met Jacqueline, Tess en Whisper opgehaald in Engeland en ik was echt gek op Tess. Zij was mijn eerste Somali en het begin van mijn liefde voor hen. Helaas is Tess niet oud geworden want ze kreeg kanker. Nu heb ik dus kans om van Tess haar zus Whisper, een nakomeling in huis te krigen en dat voelt voor mij als een stukje van Tess. Ik ben echt heel blij.

soort plannen blijkt steeds weer dat het fokken van Somali`s echt mijn passie is. Ik kan er zo enthousiast van worden en probeer ook echt een bijdrage te leveren aan het in stand houden en verbeteren van dit speciale ras. Hoe leuk is het dan dat ik gisteren op de show naast Adrienne en Rob zat die 3 Somali katers van mij hebben die er alle 3 prachtig uitzien met als mijn absolute favoriet Nugget( Pebbles x Happy). Hij is prachtig <3

gelukkig ook goed nieuws!

Na het inslapen van Caramel was het voor ons snel duidelijk; er zou weer een paard komen. Wim en ik hebben ontdekt dat we het er samen voor over hebben om elke dag naar stal te gaan en samen te zorgen voor ons paard. Wim maakt zowiezo altijd de stal schoon omdat dat te zwaar is voor mij- vind Wim....en ik eigenlijk ook wel haha- en ik ga dan ondertussen aan de slag met poetsen van het paard ed. We hadden ook bedacht dat Wim met Caramel zou gaan leren om hem voor de kar te laten lopen en daar heeft Wim nog steeds veel zin in.

Dus zijn we op zoek gegaan naar een nieuw paard waar ik op kan rijden en wat ook voor de kar kan. Omdat ik dacht niet persé aan een Tinker vast te zitten hebben we ook nog pony`s gekeken. En die zoektocht heeft ons van heel dichtbij huis- in Strijen, ongeveer 8 km van huis- tot in Noord- Friesland gebracht, waar we een heel leuke bonte pony hebben bekeken. 

De merrie die we in Strijen hebben bekeken-Anne- was een zwarte Tinker met 2 witte sokken. Ik heb op haar gereden en dat ging super. Heel gevoelig op mijn signalen dus zeker een paardje wat ik weer bitloos zou kunnen rijden. Maar ik had het gevoel niet helemaal. Ik wist niet wat het was maar ik heb het afgezegd. Vervolgens zijn we naar nog 4 pony's wezen kijken waarvan 1 in Friesland. Dat was een bijzonder gekleurde pony waar we gelijk een naam voor wisten; Nougat. Maar.....ik voelde de klik echt niet. Nougat trok ook duidelijk naar Wim en hij wilde wel voor hem gaan. Maar ik moest eerlijk zijn; zijn uiterlijk kon me niet bekoren. Een vrij zwaar lijf boven een stel sprietige benen. Ik ben natuurlijk altijd tinkers gewend geweest en dat zijn stevige benen met veel sok. 

Op de terugweg uit Friesland wist ik het voor mezelf; ik wilde terug naar de eerste tinker want zij bleef in mijn hoofd hangen. Zij was natuurlijk het eerste paard wat ik zag na Caramel en kennelijk had ik het nodig om nog wat anderen te zien voordat ik het beeld van Caramel uit mijn hoofd had. Ik heb contact opgenomen, Anne was er nog en ik mocht weer komen kijken. Toen was het heel snel duidelijk, ik vond haar nu helemaal passend bij mij.

We hebben een trailer gekocht en we hebben haar dus met de nieuwe trailer opgehaald want Wim en ik vonden het een goed idee om snel weer met een paard in de trailer te rijden om de slechte ervaring van de rit met Caramel achter ons te laten. 

En nu staat Anne in de stal van Caramel als ons nieuwe paard en we hebben haar CLOVER genoemd. Ik vind Anne niet echt een paardennaam, ik heb een neef die Anne heet én Anne komt uit Engeland dus hebben we een Engelse naam voor haar bedacht. Natuurlijk moeten we nog een band opbouwen maar in de afgelopen week kreeg ik voor her eerst een hinnikje toen ik op stal kwam!!

Triest ongeluk

We hebben nog een enorm verlies geleden in 2021.....

Ons paard Caramel was bij de hoefsmid geweest en die concludeerde dat Caramel mijt in zijn sokken had. In overleg met de dierenarts besloten we met Carmael naar een voetenbad te gaan want dan hoefde zijn sokken er niet af en het zou een stuk gemakkelijker zijn dan hannessen met emmers enzo. Omdat het voetenbad ook nog eens heel dichtbij `s-Gravendeel is, was dit voor ons een goed plan. We zouden met Caramel naar het bad gaan en hem vervolgens naar de wei terug brengen; een soort van "welness" dag dus eigenlijk. 

We hadden een trailer gehuurd en zoals we al eerder hadden ervaren- een rit van 3 uur toen we hem uit Duitsland hebben gehaald- had Caramel geen enkele moeite om in de trailer te stappen. Hem vastgemaakt en we hoefden daarna maar een kwartier te rijden naar het bad. Geen gekke dingen onderweg; niet ineens hard remmen, geen onverwachte manouvres, alles verliep prima. Af en toe een stamp achterin, maar dat is niet gek, een paard moet hard werken om overeind te blijven en als een paard van 600kg zijn voet verzet dan hoor je dat.....

Op het erf van de stal waar het bad zich bevind begon de grote gruwel...... Wim keek achterin de trailer en moest eigenlijk lachen want Caramel was omgedraaid. Maar op het moment dat we de laadklep lieten zakken was het duidelijk dat dit geen grap was want Caramel zijn rug zat klem onder de voorste dikke ijzeren stang. Voor mij was het toen al duidelijk; dit was heel, heel ernstig. Caramel zat met wijd uitgespreide voorbenen, door zijn achter benen gezakt, vast met een rare knik in zijn rug. Op het moment dat Wim de stang losmaakte "schoot" Caramel naar voren en denderde de trailer uit, het erf op waar hij gelijk neer klapte. Zijn voorkant nog wel opgericht maar zijn achterlijf tegen de grond. Door de mevrouw van het bad werd gelijk gebeld naar de dierenarts en die zou met grote spoed naar ons toekomen. Ondertussen legde Caramel ook zijn hoofd op de grond en keek met grote paniek ogen rond. Op het moment dat de dierenarts aankwam raakte ik in paniek; het was zo afschuwelijk om onze grote vriend zo te zien liggen. Ik ben even apart gaan staan met Wim want ik wilde niet dat Caramel ook mijn paniek nog mee zou krijgen.

Hij kreeg gelijk een spuit met steroiden maar de dierenarts maakte wel duidelijk dat het een zeer ernstige situatie was waarin we vrij snel enige verbetering moesten zien. Wonder boven wonder is hij toch nog omhoog gekomen en al zwabberend( zijn achterbenen wilde niet meewerken dus er hing iemand aan zijn staart om hem rechtop te houden) is hij naar de paddock gelopen. Daar heeft Wim de staart overgenomen en ben ik bij Caramel hoofd gaan staan om hem alle vertrouwen en liefde te geven die we maar in ons hadden. De dierenarts was open en eerlijk; na een half uurtje waarin we zagen dat Caramel enorm moest werken om overeind te blijven, waarin het zweet van hem afstroomde door de pijn die hij had en waarin we geen enkele verbetering zagen was het duidelijk; Caramel had zijn rug zo ernstig beschadigd( noem het een gebroken rug, een dwarsleasie), hij zou nooit meer kunnen lopen en hij leed vreselijk. We mochten nog even wachten maar dat wilde we Caramel niet aandoen, onze grote vriend zou daar, op dat moment, in gaan slapen.

Het inslapen is "mooi" verlopen.....met Wim en mij vlak naast hem, de dierenarts die alles geweldig goed en duidelijk begeleidde..... Het was goed om te merken dat we Caramel hebben kunnen steunen tijdens dit gebeuren. Toen wij het overnamen van de dames die Caramel onder hun hoede hadden genomen merkten we duidelijk dat dat een klein stukje rust gaf. Wat zijn we, in 5 maanden, gaan houden van deze lieve reus en wat zijn we blij dat we hem die 5 maanden alle aandacht en liefde hebben kunnen geven. 

Het verdriet is- nog steeds- groot maar we hebben ook prachtige herinneringen; nadat we hem een paar weken hadden merkten we dat er een hinnikje kwam als hij ons nog maar hoorde aankomen, in de wei kwam hij aangalopperen als Wim op de fiets floot om hem te laten weten dat we er aankwamen, wat was hij zacht naar Judie toe( zo'n groot hoofd bij zo'n klein meisje van 1 jaar; onroerend om te zien), Judie heeft even op zijn rug gezeten maar met Sjarai op zijn rug( zonder zadel) hebben we heel `s-Gravendeel door gewandeld. Hij was een parchtige verschijning met een hart van goud en we zullen hem nooit vergeten!!

Zorgelijke tijd

In de afgelopen maanden is er veel gebeurt......nog nooit zo'n triest jaar meegemaakt, op dierengebied, als in 2021.

Het drama met de kittens van Bibi heb ik uitgebreid beschreven. Gelukkig zijn Miyak en Camaro het fantastisch blijven doen. Het zijn stoere kerels geworden die morgen gaan verhuizen naar Berlijn. Wat een geweldig idee dat de broers bij elkaar blijven na alles wat ze hebben meegemaakt. 

Na het drama met haar kittens was het nl nog niet afgelopen met Bibi. Toen de broers 12 weken waren heb ik ze apart gezet van Bibi want Bibi werd ontzettend mager. Mijn idee was dat ze de mannen nog veel te veel liet drinken, maar dat was het niet alleen..... Bibi was samen met haar zoons ook geënt en dat was misschien het laatste zetje om echt ziek te worden; Bibi kreeg longontsteking. Natuurlijk ben ik met haar naar de dierenarts gegaan toen ik merkte dat ze ziek was. Ze kreeg vocht en een antibiotica kuur en ik dacht dat dat haar er wel weer bovenop zou helpen......maar totaal onverwacht was Bibi de volgende ochtend ingeslapen. Wim ging bij haar kijken en zag dat ze `s nachts was overleden. 

Ik heb nog niet vaak meegemaakt dat een dier hier thuis is overleden.Meestal laat ik een dier inslapen bij de dierenarts als ik zie dat het niet meer kan en dan laat ik het daarna cremeren. Nu hebben we Bibi in de tuin begraven. Dat verdiende deze prachtige, ontzettend lieve- en geweldige -moeder- poes. Wat een verdriet, zo onverwacht voor ons, zo jong ook nog :-(

Twee maanden nadat Bibi haar nest kreeg heeft Pebbles een nest gekregen. Ook een groot nest; 5 kittens dit keer. De bevalling is vlot gegaan en Pebbles moet even haar rol als moeder vinden maar dan gaat het ook gelijk weer fantastisch. Helaas gaat er op de tweede dag een kitten dood. Dat houd ik altijd in mijn achterhoofd; kittens zijn de eerste week zo kwetsbaar dus ik weet uit ervaring dat dit vaker gebeurt. 

Maar dan lijkt het na een dag of 5 minder te gaan met de kittens. Ik zit er steeds met mijn neus bovenop om ze in de gaten te houden en ik denk dat ik een zelfde soort dingen te zien als bij het nest van Bibi.  Op donderdag zie ik dat één katertje hard achteruit gaat en ik denk dat ik hem moet laten gaan. Ik verwacht niet dat hij de vrijdag zal halen en zal overlijden in de nacht. Maar nee hoor; vrijdag ochtend leeft hij nog al zien we wel dat Pebbles hem apart laat liggen. Dan vind ik dat ik hem een kans moet geven en rijd ik met het hele nest én Bibi naar de dierenarts in Ede omdat ik het niet vertrouw. Ik verwacht nog steeds dat hij zal overlijden maar het ventje vecht door en bij de dierenarts krijgt hij vocht en hij, Bibi en de kittens krijgen antibiotica( dit vooral ook door de ervaringen met het nest van Bibi). Het kleine ventje blijkt een vechter te zijn want hij laat zich er niet onder krijgen en slurpt dapper zijn spuitjes melk leeg. We voeden hem dag en nacht om de paar uur en hij groeit ietsjes. Wel ligt hij steeds op zijn zij en Pebbles moet nog steeds niets van hem hebben. Voor het likken van zijn buikje( en het wegwerken van zijn ontlasting) hebben we Jente ingeschakeld en het is ontroerend om te zien hoe zo'n grote honden tong zo'n klein buikje likt en hem de zorg geeft die hij nodig heeft. We hebben de kleine Jaspis genoemd want dit nest is het edelstenen nest en Jaspis staat voor doorzettingsvermogen. Helaas gaat Jaspis na een dag of 6 flessen toch achteruit en hij overlijdt..... Dit doet pijn...na een week intensief zorgen voor zo'n ventje verliezen we hem alsnog. Jaspis heeft een plekje gekregen in onze rozentuin waar Bibi nu ook ligt.

Ik realiseer me dat de revaringen met het nest van Bibi me enorm hebben beinvloed met dit nest van Pebbles. Normaal zou ik een kitten laten gaan als ik zie dat het slecht gaat én dat de moeder het king links laat liggen. Zo'n moeder weet zo goed wat er aan de hand is. Ik vertrouw normaal op haar oordeel en dat zal ook zijn waarom Jaspis alsnog is overleden; er was iets niet goed met hem en Pebbles wist dat al!

Ondertussen zijn de 3 overgebleven kittens alweer 10 weken en het gaat fantastisch met ze. Het is één katertje- Topaas- en 2 poesjes- Amber en Jade. Topaas blijft hier als nieuwe generatie dekkater en beide poesjes gaan wonen bij hun naamgenoot; Amber gaat naar Guernsey waar haar opa Arun woont bij Charlotte AMBER in haar huisje wat Pebbles heet... Jade gaat wonen bij een Chineese die in Zuid-Holland woont en JADE heet......Toeval bestaat niet!