Leyka

Het gaat goed met Leyka. We zien haar al beter lopen en dat is prachtig om te zien. Komt het door de goede voeding, het voedingssuplement( groenlipmossel poeder, door mijzelf ook gebruikt) of doordat haar spieren sterker worden door het regelmatige lopen?..... waarschijnlijk een combinatie van alle drie. Wat wel erg duidelijk is, is dat ze zich gelukkig voelt. Haar ogen staan veel helderder en ze speelt veel met Jente. Ze kunnen niet echt stoeien want dan glijden Leyla achterpoten veel te veel weg. Dus...."bekvechten" ze veel. Lekker naar elkaar happen en een balletje van elkaar afpakken. Vaak ligt óf Jente of Leyla dan op de grond en de ander er tegenover/half over heen, en dan maar happen haha

Buiten probeert Leyla ook af en toe een sprintje te trekken. Zo grappig om te zien dat ze dan zo blij wordt, alleen jammer dat het maar een klein stukje is en dat ze dan met haar kont op de grond zit omdat ze door haar achterhand zakt. We zijn geen enkel verschijnsel van pijn bij Leyka want anders zouden we haar zeker op pijnstillers zetten. We zijn er alert op om dat te signaleren want pijn is het laatste wat je een dier toe wenst. Bij Max hebben we gezien dat hij daar chagrijnig van werd en toen hij pijnstillers kreeg knapte zijn humeur gelijk op. 

Helaas heeft Leyka al wel twee keer in huis geplast. Ze heeft natuurlijk lang buiten geleefd waar ze kon

plassen/poepen wanneer ze maar wilde. Ze moet echt geregeld uit gelaten worden en dan gaat het gelukkig goed. Ook dat past wel bij een oudere hond. Ze drinkt best veel maar al haar bloedwaardes zijn nog goed( is onderzocht voordat ze hierheen kwam) en dus is het aan ons om haar genoeg gelegenheid te geven om te plassen. 

En als we uit gaan.....komen we met een modderzwarte hond terug.....familie trekje om dan te gaan rollen in de modder. Dat kennen we van haar grote broer Max ook nog en tante Rana kon er ook wat van.

De kittens van Yossje

Het gaat ontzettend goed met de kittens van Yossje. Ik heb echt niets aan te merken op de moeder instincten van Yossje. Waarschijnlijk heeft haar moeder- Otje- een heel goed voorbeeld gegeven én zit het moeder instinct er echt "ingebakken" bij haar.

Ik ben dan ook super trots dat ze zo goed voor haar kittens is. Het zijn echt 4 lekker dikke bolletjes die steeds meer moeite doen om te lopen en ook al een beetje beginnen te stoeien met elkaar. De doos staat nog steeds bij Wim op zijn kantoor en als hij boven is dan is Yossje meestal ook boven.

De andere katten lopen ook lekker rond boven en dus zijn de kittens nu al gewend aan hun medebewoners in huis. Iejoor lijkt het een beetje moeilijk te hebben want hij loopt geregeled schreeuwend beneden. Ik denk dat hij zijn vriendinnetje Yossje mist nu ze zo vaak druk is met de kittens. Nu probeert Iejoor de andere twee dames op te porren voor een spelletje of stoeipartijtje maar Bibi en Pebbles geven dan meestal "niet thuis". 

Dus.....heeft Iejoor zijn aandacht verlegd naar Leyka. Zo grappig om te zien dat Iejoor pogingen doet om contact te maken met Leyka. Zij weet niet zo goed wat ze ermee moet want ze was natuurlijk gewend om de poezen uit de tuin te jagen bij haar vorige thuis. Soms doet ze nog wel eens een poging om één van de katten hier op te jagen maar dat gaat niet lukken haha. Ze blijven gewoon zitten en dan weet Leyka het niet meer.....en zie je haar bijna denken...wat nu??

Het zal wel een flinke verandering zijn als ik de

kittens naar beneden ga halen. Hoe zal Leyka daarop reageren. Van Jente weet ik ondertussen dat ze lomp maar lief is , maar van Leyka zal dat even afwachten zijn. Ik zorg gewoon dat de kittens zich lekker kunnen terug trekken in een bench en dan zullen we ws snel zien dat ze dapper genoeg zijn om het "hondengeweld" te trotseren.

Van de vier kittens zijn er twee "onder optie". Dat betekend dat de mensen die belangstelling hebben voor deze dametjes nog komen kijken en dan pas is het kitten gereserveerd. Het katertje is definitief besproken; door mij en dus is er nog één Abessijn variant( kortharig) poesje wat een nieuw thuis zoekt. Er is wel belangstelling geweest maar die mensen willen dan toch liever op de wachtlijst voor een Somali kitten. Maar......er komt vast een geweldig thuis voor dit meisje!

Het oog van Pebbles

Vrijdag ben ik met Pebbles heen en weer geweest naar mijn oude dierenarts in "De Klomp"( bij Veenendaal). Hier in de omgeving heb ik nog geen dierenarts gevonden waar ik vertrouwen in heb. Natuurlijk weet ik dat ik dat op moet bouwen, maar dat doe ik dan liever met kittens enten ed dan met zoiets ernstigs als Pebbles haar oog.

Afgelopen jaar heeft Pebbles een ernstige midden- of binnen

oorontsteking gehad. Dat is gelukkig genezen met een sterke en lange kuur antibiotica, maar ze heeft er wel een blind oog aan over gehouden. Dat is natuurlijk een groot verlies, maar omdat er eerst werd gedacht aan iets in haar hersenen, ben ik heel blij dat het hierbij gebleven is.

Dat oog was een beetje beschadigd aan de buitenkant en dus zei een dierenarts waar ik was met haar,om te enten, dat ik er rekening mee moest houden dat het oog er uit zou moeten. En dat was dus mijn angst toen we zagen dat er meer vocht uit het oog begon te komen en de beschadiging leek te groeien. Ze was ook wat chagrijnig en dus zou het kunnen zijn dat ze pijn had. Ik heb dus mijn "oude" dierenarts gebeld, het uitgelegd en ik kon komen voor een consult. Mocht daar uit komen dat het oog er uit moest dan zou dat er gelijk achteraan gedaan worden. Fantastisch mee gedacht dus!

Vrijdag ben ik dus met een nuchtere Pebbles op pad gegaan, met een steen in mijn maag vanwege het vooruitzicht. Dierenarts T heeft haar oog goed bestudeerd en kwam tot de conclusie dat het wellicht nog te redden is..... Hij wil er alles aan doen om het oog te behouden omdat een oog verwijderen een heftige en pijnlijke operatie is. Als het niet anders kan dan kan dat alsnog! Ik moet nu minimaal 6 keer per dag haar oog zalven en dat voor een aantal weken maar dan geven we het wel alle kans om te genezen. 

Jullie willen niet weten hoe opgelucht ik weer naar buiten stapte. Had die eerrdere dierenarts daar nou ook niet op kunnen komen?

Nu zalven we dus om de 2 uur Pebbles haar oog en het lijkt alsof dat haar verlichting geeft. Ze komt ineens weer meer op schoot en reageert minder chagrijnig op de andere katten. We gaan hier dus serieus mee door en we hebben goede hoop :-)

Verrassing

Na een erg nare ervaring met een herplaats witte/duitse herder afgelopen zomer,

had ik gezegd nooit meer een herplaatser in huis te nemen. Tot nu toe heb ik 7 keer een herplaatshond in huis genomen en daarvan zijn 4 pogingen niet gelukt. Dat vond ik een te kleine score.

Maar......twee weken geleden kreeg ik een mail van iemand die een hond van "mij" heeft. Hiermee bedoel ik een witte herder die bij Lex en mij is geboren toen we nog fokten met Keli. Dit teefje- Jill Leyla- is ondertussen 12,5 jaar en door onomkeerbare omstandigheden moet zij een nieuw thuis krijgen. En toen ik dat las....was mijn eerste reactie; laat haar maar hier komen. Toen ik het verhaal vertelde aan Wim hoefde hij niet te denken; laat haar maar hier komen, was zijn reactie.

Leyla is totdat ze een jaar of 6 was twee keer per jaar komen logeren bij ons. Haar baasjes gingen dan op vakantie en Leyla kwam gezellig bij ons. Ik wist dus zeker dat haar basis goed was en dat ze al die jaren een gelukkig leven heeft gehad. Geen twijfel bij ons dus om Leyla op te gaan halen.

Vandaag is zij onze nieuwe huisgenoot geworden en ik ben nu al blij. Ik merk steeds weer dat "de witjes" echt in mijn hart zitten en we hopen dan ook dat we Leyla nog een mooie oude dag kunnen geven. We hebben haar op neutraal terrein kennis laten maken met Jente en dat ging prima. Daarna dus mee naar huis en we zien nu al wat rust komen bij Leyla. Ze durft zich al lekker neer te leggen om te gaan slapen en dat vind ik al heel wat op een eerste dag. Haar achterhand is niet erg sterk en ze is te dik. Hopelijk kunnen we daar wat aan doen zodat ze wat makkelijker gaat lopen maar wat het allerbelangrijkst is, is dat ze nog een poosje mag genieten van de aandacht die ze verdient.

We veranderen haar naam een klein beetje omdat Leyla niet helemaal onze smaak is en dus noemen wij haar Leyka.

Het gaat super

Wat een goeie moeder is Yossje. Natuurlijk moest ze even in haar rol groeien. Het zogen van de kittens was gelijk al op gang gekomen maar kontjes schoon likken en zo haar doos schoon houden zat er nog niet in. De derde dag( zondag) was Yossje ook onrustig en ze liep veel heen en weer. Hebben vrouwen dat ook niet? Een soort van "derde dag blues". Ik ben toen een poos boven bij de doos gaan zitten en dat hielp. Ze ging eindelijk rustig liggen en dus konden de kittens rustig drinken.  

Maandag is het kwartje ineens gevallen; zij is degene die de kittens schoon moet houden en dat doet ze sindsdien met overgave. Moest ik daarvoor een paar keer per dag de doos verschonen, nu houdt Yossje de kittens schoon en vind ik echt niets mer in de doos. Kortom, het gaat super met de kittens, ze groeien goed en krijgen alle liefde en verzorging van hun mama die ze nodig hebben.

Ik kreeg al de vraag uit welk thema de kittens hun naam krijgen. Op dat moment wist ik dat nog niet, maar nu ik zeker weet dat het 3 poesjes en 1 katertje zijn, heb ik het thema verzonnen.

Het katertje zal nl hier blijven wonen en ik had al bedacht dat ik een kater met de naam "Snorris" in huis wil hebben. Die naam hoorde ik in een Scandinavische misdaadserie en vind ik zo ontzettend leuk. Kortom; het thema is dus bekend en de poesjes gaan Aili, Flicka en Erin heten.

Baby geluk

 De titel zegt het al; de kittens zijn geboren. 

Vrijdagochtend zag Wim afwijkend gedrag bij Yossje én Iejoor. Iejoor en Yossje zijn altijd al dikke vrienden maar nu liepen ze onrustig samen rond. Bijna tegen elkaar aan en geen rust. Natuurlijk moest ik dat ook zien en ik was er gelijk van overtuigd dat er van alles aan het gebeuren was in het lichaampje van Yossje. Ik ben rond half 3 met Yossje naar boven gegaan want daar staat de doos waar Yossje grote voorkeur voor heeft. Natuurlijk is Iejoor ook mee geaan naar boven. Ik zat op de grond naast de doos en Iejoor lag op de handdoek naast de doos. Yossje had duidelijke weeën maar toch had ik het gevoel dat het nog niet ging gebeuren. Na een uurtje was alles weer rustig en viel Yossje in een diepe slaap. Ik ben toen maar wat anders gaan doen :-)

Tijdens het avondeten liep Yossje te mauwen en Iejoor week niet van haar zijde. Ik heb snel mijn bord leeg gegeten want het begon er serieus uit te zien. Toen ik de deur van de trap naar boven open deed rende zowel Yossje als Iejoor naar boven. Zo schattig; Yossje bleef bovenaan de trap stil staan en keek me echt aan dat ik mee moest en sprong daarna in de doos. Daar ben ik dus weer lekker naast de doos gaan zitten en Iejoor ook haha

De weeën waren heel heftig voor Yossje. Ik zag al een hele poos een staartje naar buiten hangen maar de rest van het kitten wilde maar niet komen. Ik kon ook niet helpen want ik kan moeilijk aan een staartje gaan ẗrekken. Ik kon haar wel aaien en dat hielp wel wat. Wim kwam ook nog kijken maar hij werd er ongeduldig van en dat helpt natuurlijk niet. Geduld is in deze "een schone zaak"! Uiteindelijk kwam er toch wat meer van het kitten tevoorschijn en toen kon ik ook niet helpen want door de pijn was Yossje behoorlijk agressief. Iejoor sprong ook nog in de doos om zijn vriendinnetje bij te staan maar hij werd flink te grazen genomen door een "kraamvrouw in nood". Ik ben dan ook super trots op Yossje als ze na deze zware bevalling het kitten gelijk gaat likken en de nageboorte gaat opeten. Ze heeft ook zelf de navelstreng door gebeten en doet dus alles volgens het boekje. Het kitten verliest al gelijk zijn eerste,zwarte ontlasting doordat er zo hard op is geperst. Maar...het doet het super. Het duurt echt niet lang en dan hoor ik het al slurpen bij mama.

 Ongeveer een uurtje daarna komt het tweede kitten. Dit gaat gelukkig een stuk makkelijker want het ligt gewoon met het koppie vooruit. Ook hier doet Yossje het weer geweldig; navelstreng doorbijten, nageboorte opeten en het kitten schoon likken. Een half uur later komt het derde kiiten en dit is ook weer behoorlijk zwaar en kost haar veel kracht. Gelukkig kan ik nu wel een beetje helpen met het koppie geboren laten worden. En ja hoor; weer doet Yossje alles "volgens het boekje".

Na het derde kitten blijft Yossje op haar kont zitten, achterpootjes wijd zodat de kittens kunnen drinken. Ze zit echt een half uur zo te slapen. Het is bijna een beetje eng zo stil als ze zit maar kennelijk heeft ze deze diepe slaap nodig om te kunnen bevallen van het vierde kitten.

Wat een kanjer van een mama poes!! En wat een schat van een vriend heeft ze! Iejoor is de hele bevalling dicht in de buurt gebleven en een paar keer in de doos gesprongen bij Yossje. Dat kan ze heel goed van hem hebben dus vannacht is Iejoor bij Yossje boven gebleven terwijl Pebbles en Bibi beneden hebben geslapen. De kennismaking met die dames komt nog wel. 

Spannend....

Vandaag is het 9 weken geleden dat ik Yossje bij Ravi hebt gezet in het nieuwe "dekverblijf". Dat verblijf heeft Wim voor me gemaakt zodat ik een poes, en de kater die haar moet dekken, helemaal apart kan houden. In Ede moest ik de katers naar buiten doen zodat er in hun katerkamer een poes kon komen logeren met 1 kater erbij.

Nu hoeven de katers hun eigen verblijf niet meer uit en is het makkelijk om de poes eerst even te laten wennen als ze komt logeren. Het komt ook de hygiene ten goede want na het bezoek kan ik alle kussentjes wassen en de kattenbak ontsmetten. Dat geeft mij het gevoel dat ik er alles aan kan doen om "rare dingen" te voorkomen.

Onder "rare dingen" reken ik natuurlijk niet het dekken want de bedoeling is dat de poes die op bezoek is, drachtig weer naar huis gaat. En dat is dus gelukt bij Yossje. Ik had gelijk al het idee dat het goed was gegaan met Yossje en Ravi want ze zaten heel gezellig samen uit één bakje te eten. Als ik zie dat de kater dicht bij de poes blijft betekend dat eigenlijk altijd dat er is gedekt :-)

En nu is het dus nog een paar dagen wachten totdat Yossje gaat bevallen. Ik reken op het weekend maar ik heb wel al een paar dozen neer gezet met een warmte dekentje erin. Je weet nooit wanneer het begint en zeker niet bij een poesje wat voor het eerst gaat bevallen. 

Yossje houdt er erg van om boven bij Wim op zijn werkplek te liggen dus ook daar heb ik een doos neer gezet. Alles om het haar zo aangenaam mogelijk te maken.

Het leuke is dat Yossje blauw en kortharig( Abessijn-variant )is. Ze draagt genetisch langhaar en daardoor kunnen in haar nest lang-( Somali) en kortharige ( Abessijn variant)kittens worden geboren. Papa Ravi is nl een Somali en zijn kleur is wildkleur. Ik verwacht dus blauwe en/of wildkleur kittens. Zo leuk om niet te weten wat er geboren gaat worden. Ik heb een sterke voorkeur voor verschillende kleurtjes in een nest en hoop dus op een gemixt nestjes op ge gebied van; geslacht, kleur én haarsoort!

De mensen die op mijn lijstje staan voor een kitten zijn vast ook heel benieuwd wat er geboren gaat worden. Nu vooral hopen op een goed verlopende bevalling en gezonde kittens. Wordt vervolgd.....

Ons geverderde volkje

 Nee Gea....nog steeds geen kattenverhaal ;-)

Onze kippen dus. In Ede hadden we al 3 hennetjes en bij ons nieuwe huis wilde ik graag een iets grotere groep kippen mét haan. Toevallig had iemand waar een kitten van mij naar toe is gegaan in de broedmachine kuikens uitgebroed en daar mocht ik er wel 3 van hebben. Zij stuurde me foto`s van de kuikens waaaruit ik kon kiezen. Ik moet eerlijk zeggen dat ik de kippen eerder hilarisch dan mooi vond maar ik wilde wel zo`n raar stelletje bij mijn andere kipjes hebben.

Onze eigen kipjes waren al verhuisd naar `s-Gravendeel voordat we zelf echt waren verhuisd omdat ze hier meer ruimte hebben dan in Ede. De vorige bewoners hadden ook kippen( dat kon ik bij de schildpad ook al zeggen haha) en dus hoefden we onze kippen alleen maar in hun nieuwe verblijf te zetten want de "oude" bewoners hadden zelfs het nachthok laten staan. 

Toen we een keer in Ede waren zijn we de 3 nieuwe bewoners op gaan halen. Met z`n 3en in een kattenreismand en toen naar huis. Wat een heerlijke lucht in de auto....van die poepende kippen op je schoot... We hebben ze bij aankomst gelijk in het kippenverblijf gezet en dat gaf wel enige onrust bij de daar al wonende kipjes. Het wennen aan elkaar heeft ook best een poosje geduurd en het is nog steeds opvallend dat de 3 oudere kipjes een groiepje vormen en de 3 nieuwe kippen ook. 

Ik heb ze ook namen gegeven; de haan heeft Pluk( van de Petteflet) vanwege zijn kapsel, de witte nieuwe kip heet Loedertje want zij is degene die in mijn benen wil pikken als ik eten kom geven. De kip met de "gerafelde" veren heet Floddertje en de 3 oudere kipjes heten Ibbeltje, Aagje en Janneke. Allemaal naar figuurtjes uit de boieken van Annie MG SChmidt dus.

Het is geweldig om te zien hoe Pluk zijn dames beschermd en duidelijk maakt wat hij van ze wil. `s Morgens is hij altijd de eerste die uit het nachthok komt( is alles veilig...) en daarna komt Loedertje. Zij is duidelijk de "reserve haan" ( een rol die ze op zich zou nemen als Pluk er niet- meer- zou zijn). Floddertje is erg bescheiden en heeft lang niet in het nachthok durven slapen en dan zat ze in het donker- ook met regen- nog buiten als ik het nachthok dicht ging doen. Ik zette haar dan iedere keer weer binnen en na een maand durfde ze `s avonds gewoon zelf naar binnen. 

Als Pluk denkt dat er gevaar dreigt voor zijn dames dan drijft hij ze allemaal in een hoek om daarna de aanval in te zetten. Als hij mij langs het hek ziet lopen vind hij dat nodig maar zeker als Jente langs het hek loopt. Je weet mooit wat zo`n zwart monster met zijn dames wil doen. Het is ontzettend grappig om te zien hoeveel haan Pluk in korte tijd is geworden. Hij zit graag op een paaltje of op het nachthok om uitzicht te houden over ZIJN terein met dames en dan hard te kraaien. Hij loopt rond met zijn borst vooruit en voelt zich duidelijk "het mannetje".

Mijn hoop is om van het voorjaar een keer kuikens te hebben dus hopelijk maakt Pluk niet zo veel lawaai dat hij weg zou moeten. Er is binnen de gemeente "Hoeksche Waard" nl een regel dat er geen hanen mogen wonen binnen de bebouwde kom. Gelukkig hebben we nog van niemand een klacht gekregen want dat zou het einde van Pluk betekenen
.