Goed nieuws!!

Het is zo heerlijk om nu weer goed nieuws te kunnen melden!

Dinsdag kreeg ik een tip van iemand dat er in Frankrijk nog 2 Somali zusjes op zoek waren naar een nieuw thuis. Ik ben gaan kijken en vond beide meisjes erg mooi.

Jörly en Joria

Ik heb de fokker van de zusjes- Catherine- een berichtje gestuurd en ik kreeg al snel antwoord dat beide poesjes nog beschikbaar waren. Dat was natuurlijk heel mooi maar maakte het tegelijkertijd ook wel heel moeilijk... nu moest is zelf kiezen van foto`s welk meisje mij het meest aanspreekt. Maar....ik had nog even tijd want maandag moet Catherine met de zusjes naar de dierenarts en dan moet ze weten welke van de twee ze rabiës moet laten enten zodat ze naar Nederland mag reizen. Dat duurt na de inenting nog 3 weken, maar dat vliegt voorbij. We hebben zelfs de datum dat ze komt al vast gesteld; 18 maart wordt ze met de trein vanuit Frankrijk( vlakbij Parijs) hier heen gebracht :-)

Jörly

Wat een service is dat. Catherine komt met de Thalys vanuit Parijs in 3 en half uur naar Amsterdam. Daar pikken wij haar op en dan komt ze hier thuis kijken bij onze dieren.

Ondertussen heb ik de keus wel gemaakt hoor; het gaat Jörly worden. Jörly was mijn eerste ingeving, Lex zei gelijk dat het Jörly moest worden en ook Astrid viel het meest voor dit poesje. Verder zei nog iemand op facebook dat ik voor de liefste moest gaan en aangezien ik altijd zeg op karakter te fokken, had zij gelijk.

Catherine is zeer geïnteresseerd om Suus en Fynn te zien omdat ze -als alles goed gaat met een nieuw nestje van Suus- een katertje zal krijgen van hun beide. Eigenlijk is het dus een ruil van kittens maar omdat ik natuurlijk niet met zekerheid kan zeggen of een volgend nestje goed zal gaan leek het ons een goed idee om dit poesje te kopen. Mocht er dan een katertje voor haar zijn dan koopt zij  dat voor dezelfde prijs van mij als ik nu dat poesje koop. Dat is toch een prachtige afspraak!!

Voor haar is een katertje van de lijnen van Fynn en Suus ook weer heel interessant omdat dit ook weer nieuw is voor Frankrijk.
Het contact met deze Franse fokker verloopt heel makkelijk want ze schrijft nl gewoon in het Engels. Ik zou echt niet in het Frans met haar kunnen communiceren haha

Fiepje( helemaal vettig van de zalf)

Astrid`s nieuwe poesje Thai Siamees; Tippy

Vanmorgen ben ik ook nog bij Astrid geweest om bij háar nieuwe poesje( Thai Siamees)te kijken maar natuurlijk ook naar de kleine Fiep. Fiep haar nekje is nog steeds erg beschadigd door het gesleep van haar moeder, maar...ze is een echt vechtertje en ze doet het heel goed. Moeder Mosi mag haar alleen voeden als Astrid haar vast houdt. Verder krijgt ze nog melk bij gevoed en wordt haar nekje flink ingezalfd zodat het goed kan genezen. Het is zo`n grappig wezentje; klein met enorme oren en er zit ook al echt een karaktertje in. We gaan er dus nog steeds vanuit dat dit kleine meisje bij ons komt te wonen( of er moet iets niet goed gaan bij het herstel oid, maar dat zou té verdrietig zijn)

Ongeluk komt in 3-en....

Na het verdriet om het nestje van Suus en de zware teleurstelling vanwege de PL van Ayla is het plaatje nu compleet.
Gisteren heb ik gehoord dat het Engelse poesje niet gaat komen.

Ik zal er niet over uitweiden maar laten we maar zeggen dat de communicatie tussen de fokker in Engeland en mij, aan deze kant, niet is gelopen zoals we voor ogen hadden. Uiteindelijk is het erop uit gekomen dat ze erg onaardige dingen heeft gezegd en dat ze heeft besloten dat het poesje bij haar blijft.

Natuurlijk is dat heel vervelend. Ik zat me al een paar maanden te verheugen op de komst van dit poesje. Behalve een heel leuk kleurtje heeft ze ook een heel mooie nieuwe bloedlijn voor hier, dus het zou een aanwinst zijn geweest voor de Somali genen in Nederland. Helaas is het anders afgelopen...

Gelukkig gaat het met Fiepje- de dochter van Fynn en Mosi, bij Astrid- wel goed en ik heb haar gisteren gezien:-) Wat een heerlijk poppetje met, nu al, een prachtige kleur. Dat kan natuurlijk ook niet anders met twee zulke mooie ouders! Fiepje is nu 4 weken dus het is nog een poos wachten op haar maar het vooruitzicht is er wel en dus kan ik me daar al op verheugen. In april is zij zo ver dat ze mag verhuizen en dan zullen we haar met open armen ontvangen.

Zij is dan straks het enige poesje waar ik weer mee verder kan fokken. Fynn en Suus worden dit jaar nog gecastreerd, Ayla wordt herplaatst en dat is het dan. Dat kan natuurlijk niet, dus.... Heb ik afgesproken met de Duitse fokker die Tove Tara van ons heeft dat ik graag een kitten wil van Tara haar eerste nestje. De moeder van Tove Tara is Suus. Op die manier krijg ik de genen van Suus dus weer in huis met een Duitse kater daarbij. Dat is dus weer een stukje "nieuw bloed". Samen met de Abessijn genen van Mosi( in Fiepje) heb ik dan al weer heel wat nieuws toegevoegd aan de "fokkerij". En als laatste mogelijkheid voor een kitten om mee te fokken heb ik Anne en Carina in Noorwegen gevraagd of ik een kitten van Blue zou mogen krijgen. Blue is een dochter van Fynn en Flo en als ik daar dus een poesje van zou krijgen heb ik de lijn van Flo( en dus van mijn veel te vroeg overleden Tess. Tess was de tante van Flo) weer in huis in combinatie met een Noorse kater met nieuwe genen.

Als dit allemaal gaat lukken dan ben ik echt aan het bouwen aan mijn eigen lijnen:
In Fiep komt Fynn terug
In een Duits poesje komt Suus terug
In een Noors poesje komen Tess, Fynn en Flo terug.

De vooruitzichten hierop maken me weer blij. En dat heb ik even nodig na de teleurstellingen die ik achter elkaar te verwerken kreeg.

Het zit niet mee...

Gisteren ben ik met Ayla naar Dr. Gutteling geweest in Emmeloord. We moesten er even een eindje voor rijden maar het oordeel van deze dierenarts is een oordeel waar we op kunnen vertrouwen en dat is wat waard. Gelukkig was Jessie bij ons, dus zij is lekker met mij naar Emmeloord gereden. Dat is zoveel gezelliger dan alleen!
Op de heenweg hebben we ook nog een poesje van Astrid opgehaald wat ook nog getest moest worden en dat ging op deze manier in één moeite door.

Voor Ayla-eigenlijk vooral voor mij- werd het spannend omdat dit de hertest voor Ayla betekende nadat Dr. Gutteling in juli heeft geconstateerd dat Ayla PL1 had. Alles werkte mee aan de meest gunstige conditie om dit nu te laten controleren; Ayla is nu ouder dan ander half jaar én haar hormonen zijn rustig.
Ik had mezelf al een beetje voorbereid op een slechte uitslag omdat Ayla`s zusje en moeder het ook hebben en dus is dat eigenlijk te toevallig om het niet erfelijk te laten zijn.

Nou...Dr. Gutteling was snel klaar met Ayla. Hij kon nog steeds de knieschijfjes weg drukken maar daarna schoten ze wel spontaan weer terug. En dat is PL1! Helaas is het nu dus duidelijk.....Ayla zal niet meer door gaan om een nestje mee te fokken. Ik wil geen problemen creëren ons ras en dus zal Ayla op zoek gaan naar een leuk, nieuw thuis waar ze nog een heel leven gelukkig kan zijn. Ayla wordt in mei 2 jaar en dus is ze nog jong genoeg om iemand jaren plezier te geven.

Dit betekend ook dat ik de mensen die een kitten hebben uit Ayla`s eerste en enige nestje heb geïnformeerd om niet verder te fokken met hun poes/kater. Ik had dat al aangegeven bij de aankoop van de kittens van Ayla alleen had ik toen natuurlijk nog de hoop dat er geen probleem meer zou zijn.

Het is nog goed om even toe te voegen dat Ayla zelf geen last heeft van deze milde vorm van PL. Het knieschijfje is van de knie af te drukken maar springt er niet vanzelf af en als het er af is springt het ook vanzelf weer terug. Het blijft dus niet hangen en dat is belangrijk want dat zou pijn veroorzaken. Voor Ayla dus geen belemmering om gelukkig en pijnloos te leven alleen wil ik dit niet verder verspreiden binnen de fokwereld en vandaar dat ik haar dus terug trek uit de fok.

Mocht iemand een plekje voor Ayla weten dan hoor ik dat graag! Ik zou haar een plekje gunnen waar ze vriendjes kan worden met een andere poes/kater en/of een hond(je). Ayla is zo gek met Scooby dat zij de ideale poes is om samen te wonen met een hond. Scooby trekt haar aan haar vacht de hele

kamer door, ze spelen samen verstoppertje om de stoel en ze zoeken elkaar echt op om te kroelen en te wassen. Heel jammer dat ik deze bijzondere vriendschap tussen Ayla en Scooby moet afbreken maar als ik verder wil met fokken dan moet ik zorgen voor poesjes in huis die daarvoor geschikt zijn. Fynn en Suus blijven zowiezo, ook als ze geholpen zijn, en dan is er nog plaats voor 3 fokpoesjes en gezien het aantal aanvragen dat ik altijd heb voor kittens is dit een heel mooi aantal. Ik blijf genieten van het fokken ook al is het nestje van Suus zo`n nare ervaring geworden en heb ik nu pech met Ayla. Het zijn levende dieren en er zijn altijd verrassingen waar je niet altijd op zit te wachten. Dat is onderdeel van het fokken, je kunt nou eenmaal niet alles plannen!

Verdriet

Verdriet om Lizzy.
In de nacht van zaterdag op zondag is Lizzy dood gegaan. Ondanks de inspanningen rondom de obstipatie heeft Lizzy het niet mogen redden.

Zaterdag avond kwamen we thuis van een gezellig avondje bij vrienden en bij thuiskomst keek ik natuurlijk gelijk bij Suus en Fynn. Even kijken of alles nog steeds goed ging. Ik kreeg toen al een beetje een onrustig gevoel; Lizzy was wat afgevallen en ze "snurkte" ook een klein beetje....
Ik heb geprobeerd haar wat melk te geven met een spuitje omdat ik zeker wilde zijn dat ze wat voeding had gehad. Ik heb gecontroleerd of ze niet uitgedroogd was en dat voelde niet zo en ik heb Max laten likken om de ontlasting weg te werken die er mogelijk nog zat. Daarna ben ik naar bed gegaan( het was ondertussen behoorlijk laat) en gelukkig heb ik wel wat kunnen slapen.
Zondag ochtend was ik er al vroeg uit om Scooby te laten plassen, maar ik ben niet gaan kijken bij Suus en Lizzy.....ik was bang voor wat ik zou zien.
Later op de ochtend kwam Lex naar boven waar ik nog lekker in mijn bedje lag om te vertellen dat hij Lizzy dood in het benchje had gevonden. Suus lag erbij en dus had hij Lizzy laten liggen. Onze ervaring is dat het goed is om een dood kitten te laten liggen zodat de moeder kans krijgt om afscheid te nemen. Toen ik later ging kijken bij Suus lag ze nog steeds naast Lizzy. Ik ben een poosje bij haar gaan zitten en toen ging Suus Lizzy wassen. Daarna liep ze weg en heb ik Lizzy meegenomen. Ik denk dat Suus op deze manier goed afscheid heeft kunnen nemen.

Vaak is fokken geweldig maar met een nestje zoals dit word je er weer met je neus opgedrukt dat niet alles altijd gaat zoals je zou willen. Ik vermoed dat er wat laxeermiddel in de longetjes terecht is gekomen waardoor zo`n klein kitten heel snel een longontsteking ontwikkeld. Maar geen laxeermiddel geven was ook geen optie want dan was ze ook dood gegaan. Ik heb dus wel het gevoel dat ik alles heb gedaan wat nodig was voor Lizzy alleen heeft het helaas niet mogen baten.
Al met al is dit nestje mijn meest verdrietige nestje geworden wat ik ooit heb gefokt. De geboorte van 2 dode kittens was al heftig maar dat kon ik vergeten doordat Lizzy er was en zij leek het zo goed te doen. Nu ook zij is overleden is dit nestje verdrietig geëindigd...

Ook deze ervaring zullen we nooit vergeten, maar ik hoop een volgende keer wel te kunnen genieten van een gezond nestje van Suus en Fynn. Tenslotte hebben beide al een keer samen een nestje gehad wat heel goed verliep en Suus en Fynn hebben ook andere gezonde nakomelingen gekregen, dus ik heb mijn hoop gevestigd op een volgende keer.