Terug komen op mijn vorige verhaal...

Nadat ik had besloten om Suus te herplaatsen omdat ik niet meer met haar kon fokken, bleef het malen in mijn hoofd. Normaal is het rustig als ik een goed besluit heb genomen maar in dit geval dus niet. Deed ik er wel  aan zo`n lieve kat, waar ik aan gehecht ben en zij aan mij, te herplaatsen? En niet omdat ze hier niet happy meer ws, maar omdat ze geen kittens meer kon krijgen....

Ik zou het Franse katertje hierheen halen, waar ik eigenlijk ook amper mee kan fokken omdat hij al snel gecastreerd zou worden, terwijl ik hier een poes heb lopen waarvan ik al zeker weet dat ze ongelofelijk lief is. En 3 poesjes over houden om mee te fokken vind ik ook genoeg. Dus.....denken, denken, afwegen en nog eens denken.

Kwam deze week mijn zoon langs en die zei het eens even luid en duidelijk; hoe ik dat nou kon doen??!! Een poes afdanken omdat ze niet meer kon fokken. Hij vond het ongelofelijk en ondankbaar naar Suus. En dat moest ik even horen. Dat was waar ik zelf ook mee worstelde. Dezelfde avond heb ik een berichtje aan Daphne gestuurd dat ik terug wilde komen op mijn besluit. Dat is niet makkelijk want ik wist natuurlijk dat Daphne zich verheugde op de komst van Suus. En natuurlijk was Daphne niet blij. Gelukkig komen er wel vaker herplaatsers langs, dus de kans om weer een Abessijn in huis te krijgen is zeker aanwezig gelukkig!

En ik ben blij. Het voelt goed! Suus mag blijven en iedere keer dat ze nu bij me komt en haar liefde aan me laat zien vertel ik haar dat ze lekker hier mag blijven wonen en dat ik blij met haar ben:-)

Dit maakt ook dat het duidelijk is welk frans kitten hier komt wonen want dat zal het poesje zijn zodat ik inderdaad 3 poesjes heb om mee te fokken: Ayla, een kitten van Suus en July uit Frankrijk

Druk in mijn hoofd....

.....Met plannen maken rondom de katten.
Omdat ik met Suus niet meer kan fokken heb ik besloten dat zij herplaatst zal worden. Heel erg jammer omdat het een geweldige poes is, maar ik wil graag door met fokken en dan moet ik keuzes maken. Gelukkig heb ik al snel een nieuw thuis voor haar gevonden want Suus gaat wonen bij onze dierenarts Daphne waar een aantal jaren terug ook Nimah en Fay naar toe zijn gegaan. Daphne houdt van het karakter van de Abessijn/Somali en dus weet ik dat Suus daar heel goed terecht komt en hopelijk mag Daphne dan nog heel lang van het geweldige karakter van Suus genieten want ze is echt een toppoes!

Dat betekend dus dat Fynn en Ayla overblijven. Fynn zal nooit verhuizen. Hij mag ook hier blijven als hij gecastreerd is en zijn hele leven blijft hij van ons. Een kater in huis vind ik net iets leuker dan een poes en verder vind ik het heel fijn om een kat te hebben waar ik me echt aan kan hechten voor langere tijd. De poesjes die hier in huis wonen zijn ook heel lief en betekenen veel voor me, maar ik weet wel in mijn achterhoofd dat ik ze- wil ik door kunnen gaan met fokken- op den duur zal moeten herplaatsen als ik niet op een bepaald moment met tig katten in huis wil leven.

Runa

Met Ayla kan ik voorlopig ook nog fijn vooruit want zij is nu drachtig van haar eerste nestje en ze is nog maar 1 jaar oud. Van dit nestje van Suus ga ik in ieder geval wel een kitten houden en dat zal óf het wildkleur variant poesje- Runa- zijn óf het wildkleur Somali poesje- Elin. Zo lang er nog niemand is die één van beide dames wil hebben kan ik wachten tot ze zich verder ontwikkelen en dan zien welk poesje mij het meest aanspreekt qua karakter.

Elin

Dan zijn er dus 2 poezen + Fynn in huis. Het volgende plan is dus om van Ayla`s nestje een poesje te gaan houden. Moet ik natuurlijk eerst zien wat er wordt geboren want wellicht zijn het allemaal katertjes. Dat blijft dus nog een verrassing. Dat zou dan poesje 3 zijn + Fynn is 4 en ik mag er 5!!

Janeiro,franse katertje

Jullie snappen het al; ik ben alweer verder aan het broeden. Nu de ruil met Noorwegen niet door gaat- zij hebben genoeg poezen waar ze mee kunnen fokken en hebben dus afgezien van een ruil- wil ik toch graag een kitten hebben van onze eigen Fynn en dat heb ik gevonden in Frankrijk waar Lenny of Bahir Dar (zoon van onze Fynn en Flo) een nestje heeft gekregen samen met een wildkleur poesje; 2 blauwe-en twee fawn kittens. En natuurlijk wil ik heel graag weer fawn in huis. Dus heb ik Carine gevraagd of zij met mij wil ruilen. En dat wil ze!! Ik mag van haar huidige nestje een kitten en zij wil dan volgend jaar een kitten van mij.

July, franse poesje

Nu zijn er twee fawn kittens in dat nestje en ik heb gevraagd of het katertje nog vrij is. Mocht dat zo zijn dan komt er dus een kleinzoon van Fynn en Flo hier wonen. Hij mag dan evt een paar dekkingen doen en wordt daarna gecastreerd. en zo als ik hierboven al beschreef....een kater mag blijven!! Zo heb ik dan twee katten waarvan ik weet dat ze blijven en waar ik dus echt een hechte band mee op kan bouwen en 3 poesjes waar ik mee kan fokken. Dat aantal is groot genoeg. Zo kan ik mooi afwisselen met de dames, krijgen ze steeds genoeg rust tussendoor en heb ik niet altijd kittens in huis. Ik ben helemaal blij met deze keus. Mocht het katertje toch niet vrij meer zijn dan komt zijn zusje hier heen en dan kan ik in de toekomst misschien zelf een fawn katertje uit haar fokken.


Plannen genoeg dus. En dat hoort bij mij. Als ik geen plannen maak gaat het niet goed met mij. Gelukkig gaat het met Lex behoorlijk goed waardoor ik wat meer ruimte in mijn hoofd heb om me met deze dingen bezig te houden en dat is het leukste wat er is :-)

Besluit genomen

Donderdag heb ik een besluit genomen waar ik al een poos over na liep te denken..... Wil ik Elmo houden of zal ik hem gaan verkopen? Moeilijke beslissing want de afspraak was, toen Elmo kwam, dat als het met deze pony niet zou lukken ik mijn "eigen paard carrière" aan de wilgen zou hangen. Geen besluit dus om te snel te nemen.

Feit is dat ik heel erg weinig bij Elmo kom. Natuurlijk heeft dat voor een deel te maken met de zorgen rondom Lex, maar daar kan ik niet alles aan wijten. Ook al zou ik geen energie hebben om te rijden dan nog zou ik best naar stal kunnen gaan om even te keutelen met Elmo zoals ik bij eerdere paarden wel deed. Dat werd me opeens duidelijk toen de hoefsmid vorige week kwam en ik dus braaf op stal was. Ik moest er zijn en toen was ik er ook. En dat is dan ook heel gezellig maar ik merkte duidelijk dat ik meer genoot van het gezelschap van de meiden dan van Elmo. Conclusie; paard rijden en het hebben van een paard neemt niet meer de plaats in die het had een jaar of wat geleden. En dus moest ik eerlijk zijn tegenover mezelf en heb ik de knoop door gehakt; Elmo word verkocht!

Nu had ik daarover gelijk een idee. Zou Astrid- waar ik op stal sta- Elmo niet willen hebben voor haar meiden? Ze hebben wel een pony- Flip- een erg leuk ventje, maar nog wat jong en te onstuimig voor de meiden. Met Elmo zou Iza zo mee het bos in kunnen met haar mams en Amos. Dat zou ook betekenen dat Elmo niet van plek hoeft te veranderen en dat ik hem niet uit het gezicht verlies en wellicht nog eens een ritje kan maken.

Ik ben dus op bezoek geweest bij Astrid en heb haar mijn plan voor gelegd. Dat moest natuurlijk overlegd worden, maar gisteren belde ze... De dochters hadden besloten, dat....ze voor Elmo willen gaan. Voor Flip wordt een goed nieuw thuis gezocht en Elmo blijft op stal. Kunnen de dames gewoon zomaar op Elmo gaan zitten, kunnen ze relaxt leren paardrijden en qua maat kunnen ze voorlopig nog met hem vooruit. Ik ben helemaal blij hiermee en het voelt voor mij heel goed!

Op de laatste twee foto`s zien jullie de jongste dochter- Sjarai- al druk met Elmo bezig. Hoe leuk is dat!!

Super mam met super baby`s

Het gaat echt top met Suus en haar baby`s! Ze is zoals altijd een geweldige moeder. Het is zoooo ontzettend jammer dat ik niet verder met haar kan in de fok want zij is echt speciaal met een nestje. Alle moeders hier in huis hebben het gelukkig goed gedaan met hun nestjes maar Suus is en blijft speciaal.

Gisteren avond zaten Lex en ik samen op de bank en opeens voel ik iets naast me. Kijk ik er naar...is het een kitten. kennelijk vond Suus het tijd dat het kleine spul kennis komt maken met mij. Niet lang daarna...kitten nr 2, op mijn schoot. En dat nog twee keer totdat alle kittens op mijn schoot lagen.

Max had het gelijk door en hij wilde natuurlijk doen waar hij zo goed in is; kontjes likken en poep wegwerken. Als hij begint met likken ruik je op een gegeven moment wel dat het werkt en Max werkt alles netjes weg. Dit klinkt misschien niet zo fris, maar dit is ook wat moeder doet want bij Suus vind ik nooit iets van poep of pies in de doos. Zij is zo trouw met schoonmaken dat haar niets ontkomt. Zat ik daar dus op de bank met 4 kleine poezies op mijn schoot, nog een beetje nat van het likken van Max, maar eigenlijk vrij relaxt. op deze leeftijd overkomt ze alles nog en als je ook ziet hoe relaxt ze op het likken van Max reageren; dat hoort er gelijk gewoon bij. Dat is natuurlijk ook het voordeel van het staan in de huiskamer want nu gaat dat zo geleidelijk aan, alles word gewoon voor ze.
Zelf had ik ze nog niet aan Max voorgesteld hoor, maar nu kwam het zo uit en ook Suus vind dat allemaal goed.

Toen we naar bed gingen heb ik de kleintjes weer in de doos gelegd maar daar is Suus het niet mee eens. Voordat we het licht in de keuken uit hadden lagen de hummels al weer op de bank en ook vanmorgen liggen ze daar heerlijk in het hoekje en Suus zoogt ze nu gewoon daar. Ik ga eens even bedenken wat ik kan doen zodat ze niet van de bank gaan vallen want dat moeten we natuurlijk niet hebben.

Suus vanmorgen op de bank

Kleine kanjers

Het gaat super met de kleine hummels van Suus. Ze groeien per dag en je ziet ze bijna groeien. Ook zijn vandaag de oogjes open gegaan en dan zien ze er gelijk al weer zo anders uit. Echt meer kleine poesjes:-)








Suus voelt zich duidelijk ook erg goed want ze ligt op de meest ontspannen manieren te zogen. Het lijkt er niet op dat ze last heeft van het litteken van de keizersnede. De kittens klauwen echt wel met hun nageltjes over Suus haar buik,maar dan merk ik niet dat het pijn doet. de hormonen van het moeder zijn en zogen geven haar vast een heel prettig gevoel.

Vandaag heb ik gehoord dat het sorrel meisje- Tove- is besproken. Zij gaat naar een fokker in Duitsland, dus Suus haar lijn wordt weer door gezet. Dan nog een poesje hier voor in de fokkerij, dus dat gaat goed.

Ayla

Ook over Ayla is er nieuws. Haar tepeltjes zijn roze geworden en dat betekend dat Ayla drachtig is!!

Dat wordt spannend. Een eerste nestje voor onze"Duitse rooie" zoals Lex haar altijd noemt. De bedoeling is om ook van dit nestje een poesje te gaan houden, dus laat er maar een paar mooie poesjes bij zitten. Natuurlijk eerst maar afwachten of alles goed gaat en hoe de bevalling gaat want een gezond nest is natuurlijk het meest belangrijk.

De kittens verwachten we eind juli en dan zijn de kittens van Suus er ook nog. Mocht er dus iets mis gaan met Ayla- ze geeft geen melk oid- dan heb ik Suus nog achter de hand om te zogen.

De kittens van Ayla en Kär zullen allemaal kortharig zijn, dus hopelijk zit de variatie in de kleur. We zullen zien!

Het gaat goed!

Ondertussen zijn we al een aantal dagen verder en het gaat heel goed met Suus en haar baby`s. Ze groeien goed en dat is te zien aan hun dikke buikjes. Suus is ,zoals altijd, een heel goede moeder en ik merk niets van last van de keizersnede, het moederen is gewoon het meest belangrijk in Suus haar leven op dit moment. De wond ziet er ook keurig uit en ik heb haar woensdag avond nog een injectie met antibiotica gegeven en nu moet er geen gevaar meer zijn voor een infectie.
Wel is het opvallend dat de kittens hebben gekozen voor de 4 voorste tepels. Meestal kiezen ze de achterste om dat die de meeste melk geven maar die hebben ze dus niet gekozen. Nu heb ik wel eens gehoord dat kittens de haren op de buik/rondom de tepels gebruiken als navigatie naar die tepels. Kennelijk is dat hier ook zo want de achterste tepels liggen in glad geschoren gebied en de voorste tussen de haren. Kleine slimmeriken die kittens....

Suus is al een paar dagen met de doos en haar kittens beneden in de huiskamer. De doos staat in de bench zodat de honden niet bij de kittens en het eten kunnen en dat bevalt heel goed. Suus wil altijd heel dicht bij mij in de buurt zijn en werd er dus erg onrustig van dat zij boven was en ik beneden. Dat heb ik ondervangen dor haar beneden te zetten met haar kleine spul. Ik heb dus gezellig uitzicht in de dood als ik aan tafel zit en Suus weet dat ik veel in de buurt ben. De eerste nacht in de huiskamer ben ik nog op de bank gaan liggen slapen om te kijken of het goed ging met Suus op haar nieuwe plekje,maar dat was geen enkel probleem en dus kon ik de volgende nacht weer lekker in mijn eigen bedje slapen:-)

Ik vond het erg moeilijk om te zien of de kitten lang of kort haar gaan krijgen maar via Facebook
ben ik daarbij geholpen. Een fokster in Frankrijk zag de foto en wist mij te vertellen dat ik 3 variantjes(dus kort harig) en één Somali in de doos heb liggen. Ik heb haar natuurlijk gevraagd hoe ze dat kon zien en daarbij is de kleur doorslaggevend. er zijn twee wildkleurtjes behoorlijk licht en één bijna zwart. Die heel donkere is een Somali en de andere twee zijn Aby variantjes. Ook stuurde ze mij een foto met Somali- en Abessijn variant kittens in sorrel daarop en aan de hand daarvan ben ik uitgekomen op een kortharig- Aby var.- kitten.

Ook ben ik al bezig geweest met de namen want ik ben er nu zeker van dat het 3 poesjes en een katertje zijn. De dametjes heten Elin, Tove en Runa en het jongetje heet Wiker. Het thema is Scandinavische fokkers. Ik vind Elin nl een heel leuke naam voor een poesje wat mag blijven en degene waar Suus is geboren heet....Elin. Dus nog naar een paar namen in Scandinavië gezocht en zo kwam ik dus Tove en Runa tegen. Wiker is de achternaam van Anne en Carina- van cattery Kiachero- in Noorwegen waar Blue naar toe is gegaan en waar tzt nog een kitten van mij naar toe zal gaan.

Ze zijn geboren!!

Dat wachten heeft niet lang geduurd. Precies op de uitgerekende dag-maandag de 9e- liet Suus duidelijk zien dat ze de geboorte verwachtte.

Ik kwam rond 10u uit bed en keek natuurlijk gelijk naar Suus toen ik beneden kwam. Niets te zien, dus rustig begonnen met het maken van een ontbijtje ed en daarna met de krant aan tafel. Suus kwam gelijk naast me liggen en natuurlijk hield ik haar met een "half oog"in de gaten.
Mijn boterhammetjes waren nog niet op toen ik wat zag gebeuren. Suus kreeg weeën. Kennelijk had Suus op mijn gewacht en begon het toen ik in de buurt was. Jullie denken misschien dat ik dat verzin maar menig fokker zal beamen dat een dier- een poes in dit geval- kan wachten tot dat hij er iemand bij heeft die het vertrouwd. Ik ben toen maar gelijk wat spulletjes bij elkaar gaan pakken en heb me naast de werpdoos geinstaleerd in de kattenkamer. Suus was blij dat ik naast de doos zat en liet zich lekker geruststellen door mijn aaien. zo bijzonder is dat iedere keer weer dat je een poes vertrouwen kan geven door er te zijn en te aaien.

De eerste twee kittens

Omdat ik op de grond in de kattenkamer niet helemaal lekker zat en het wel leek alsof het nog even kom duren ben ik maar vertrokken met doos en al, naar de slaapkamer zodat ik lekker op bed kon zitten en Suus in de doos er naast. Had ik mooi zicht in de doos. Ondertussen werden de weeën wat heftiger en om 11.40 werd het eerste kitten geboren; een wildkleurtje(waarvan ik eerst dacht dat het een sorreltje was). Zoals gebruikelijk bij Suus beet ze de navelstreng niet door en bleef de nageboorte zitten. Ik heb dus zelf even de navelstreng door geknipt. Omdat de nageboorte bij eerdere gevallen door het volgende kitten naar buiten werd geduwd maakte ik me daar geen zorgen om. Om 12.30u was het volgende kitten daar en nu wist ik zeker dat het eerste kitten een wildkleurtje was, want dit was duidelijk een sorreltje; Twee meisjes van 99 en 102 gram. Helaas....weer geen nageboorte!

En toen begon het wachten....en wachten..... en kijken in de doos of er al wat gebeurde want ik was zeker dat er nog wat in Suus zat. Maar niets, geen actie. Wel wilde ze steeds op de kattenbak want kennelijk had ze last van de achtergebleven nageboorte. Om 16u heb ik de dierenarts gebeld om even te overleggen en te vragen of ik een spuitje python mocht geven zodat de weeën op gang zouden komen en de nageboortes én een kitten wat er mogelijk nog in zat, eruit zouden komen. Deze dierenarts wilde graag dat ik met Suus naar de praktijk kwam want ze kende mij niet en kon daardoor ook niet inschatten of ik dat zelf zou kunnen. Ze heeft op de praktijk gevoeld en was er van overtuigd dat er nog minstens 1 kitten in zat. Suus kreeg haar spuitje python en we mochten weer naar huis. Daar werd om 17.10u één nageboorte "geboren" en vervolgens......niets meer.

Rond 18u maar weer gebeld om te overleggen wat de volgende stap zou zijn en toen zijn we weer naar de praktijk gegaan om een foto te laten maken. Daarop was duidelijk te zien dat er nog 2 kittens in haar buik zaten, maar nog niet ver in het geboortekanaal. Hoewel het een moeilijke beslissing was hebben we toch gekozen om dat te doen wat ons het beste voor de kittens leek en dat was een keizersnede. Daarop kwam een tweede dierenarts om te assisteren bij de operatie naar de praktijk en na heel wat voorbereidingen die we allemaal mochten volgen, werd er om 20u een katertje bevrijd en om 20.15u een laatste poesje. Er moest nog even gezocht worden naar de nageboorte van één van de eerste kittens, maar toen die ook was verwijdert werd Suus weer netjes dicht gemaakt en mochten wij ondertussen de kittens droog wrijven. Eén van de twee kittens had het erg moeilijk en moest flink gewreven worden om op gang te komen. ws is dit kitten de reden geweest dat het zo lang duurde en ik ben blij dat ze het er toch allebei levend hebben afgebracht. Het kitten wat Lex aan het droog wrijven was, was een vlottertje want hij ging in de handdoek al aan de wandel op zoek naar de tepel ha ha.

Met 4 kittens in de doos

Het hechten duurde een poos want dat moet natuurlijk heel nauwkeurig gebeuren en toen duurde het nog even voordat Suus zin had om haar oogje open te doen. Toen ze bij haar kittens in het mandje zat werd ze snel beter wakker en konden we het hele spul met een gerust hart mee naar huis nemen.

Thuis mama en kittens lekker weer in de doos gezet,maar toen bleek Suus toch wel erg uit haar doen. ze begon gelijk met de kittens te slepen en nam ze nogal hardhandig in haar bek. Ws herkende ze het geurtje van de twee kittens van de keizersnede niet en wilde ze die de doos uit werken. Ik heb haar flink tegen moeten houden en veel moeten aaien om haar enigszins gerust te stellen,maar tegen middernacht kwam er rust in Suus en begon ze tevreden met haar taak van moederen over de kittens. In de loop van de nacht sprong ze geregeld bij mij op bed,maar er was ook veel aandacht voor de kittens. Gelukkig!

Het wachten is begonnen!

Het is bijna zover dat Suus kan gaan bevallen. Ze is morgen uitgeteld, dus dat wordt spannend. Ik zie nog niet echt tekenen van een aanstaande bevalling maar dat kan zo veranderen. Vanmiddag dacht ik wel te voelen dat er wat melk komt in de melklijsten, dus er gebeurt in ieder geval wel wat. Ook leek het dat de kittens iets meer naar achteren zijn verplaatst dus dat zou betekenen dat ze aan het indalen zijn en dat de bevalling echt dichterbij komt.Maar....eerst maar eens zien wanneer het echt gaat beginnen want wie weet komen ze pas dinsdag of woensdag.

Alles staat in ieder geval klaar in de kattenkamer. Ik heb twee verschillende nesten voor haar klaar gezet. Er staat een doos klaar met een lekkere fleecedeken erin waaronder een warm dekentje en er staat een kleine bench met daarover heen een deken zodat het echt een hol lijkt en nu maar zien welk plekje het gaat worden.

Natuurlijk komt er meer op mijn blog te staan als er nieuws is over Suus en haar kittentjes. Voorlopig gok ik op 3 kittens op dinsdag en nu maar afwachten!!