Weer begonnen met....

...paard rijden!
Sinds een maand of 2 ben ik weer aan het paardrijden. Omdat ik mijn pony Elmo vorig jaar heb verkocht aan vriendin Astrid, kan ik lekker weer op hem rijden. Ik wist al die tijd al dat dit kon bij Astrid, maar het was er niet van gekomen. Maar.....omdat ik de laatste tijd niet lekker in mijn vel zit ben ik op zoek gegaan naar dingen die mij ontspannen. En daarbij stond paardrijden altijd "met stip bovenaan".
Vandaar dat ik dus weer ben gaan rijden op Tupper( hij is van naam verandert) en dat bevalt super. Lekker alle keren gewoon op de barebackpad( dus zonder zadel maar met een pad waardoor je makkelijker op je paard blijft "kleven").Ik kan op die barebackpad omdat we niet gaan draven of galopperen, maar alleen stappen. Een andere vriendin van Astrid- Lucy- is nl na 25 jaar weer begonnen met paard rijden en zij voelt zich nog niet vertrouwd genoeg om te gaan draven in het bos. Dus stappen we gezellig met z`n drieën op onze paardjes door het bos.
En dat is heerlijk! Genieten van gezellig kletsen, van de prachtige natuur, de rust en het, samen met je paardje, op pad zijn.

Ik rij nu weer twee keer per week op Tupper. De psychotherapeut waar ik gesprekken mee heb vroeg me wat ik doe om te ontspannen en toen kwam het paard rijden ter sprake. Dat deed ik één keer per week en haar vraag was of dat ook twee keer per week zou kunnen.... Jawel hoor, geen probleem!
Vanmorgen weer naar stal om te gaan rijden en dat is een feestje als het zulk mooi weer is als vandaag. Koud, maar droog én een zonnetje!! Het leek me ook leuk om weer eens op een zadel te rijden dus heb ik Tupper klaar gemaakt incl zadel. En gelukkig maar.....

Astrid is altijd goed in het vinden van leuke weggetjes door het bos en dus gingen we vandaag weer

Zonder beugels en zadel, op de barebackpad

langs een heel leuk stukje land tegen het bos aan met daarin een weitje met shetlandertjes, een heel leuk vennetje en heidestruiken. En.......een klein hellinkje..... Tupper vind het lastig om van een helling af te lopen en dit was, weliswaar een klein, maar wel steil hellinkje en hij weigerde er van af te lopen. Wat ik ook probeerde, met veel doorzetten, zweep erbij- Tupper deed het niet. Draaide om, ging er vandoor, gooide zijn achter benen in de lucht, maar.... hij moest van dat hellinkje af. Astrid is met Amos terug gekomen, achter Tupper gaan drijven maar nee.....hij wilde niet. Uiteindelijk ben ik afgestapt en heb ik hem die paar stappen naar beneden achter me aan laten maken.
Dat was dus een ware "wild west" en zonder zadel en beugels had ik dat nooit gered. Trots op mezelf dat ik gewoon door ben gegaan én er niet vanaf ben gevallen haha

Na de rit, lekker weer de wei in.

Al die jaren dat ik met Astrid door het bos rij hebben we nog nooit zwijnen gezien. We weten dat ze er zijn, maar zien.... ho maar. Tot Astrid vanmorgen zag dat er op het ruiterpad,in de modder, was gerold door zwijnen. En dan gaat Astrid speuren...
En jawel, tussen een hoop takken, zag zij 2 zwarte gedaantes liggen. Lucy en ik natuurlijk ook vol bewondering kijken. Vooral toen één van de zwijnen begon te bewegen en ging zitten. En toen nummer 2 natuurlijk ook. Ik denk dat we te eng waren want beide zwijnen zette het op een rennen en sprongen over de takken door het bos, staken achter ons over(met een sprongetje over het pad) en vluchtte het bos is. Wat een geweldige ervaring. Na al die jaren van hopen.....nu 2 zwijnen gezien!

Mijn dag kan niet meer stuk. Heerlijk weer, paard gereden én zwijnen gezien.....bijzonder!

Floor

Floortje is voor de tweede keer aan de prednison. Ze krabt haar huid kapot en daardoor heeft ze dikke korsten op haar lijfje( deze keer vooral onder de oksels). De eerste keer dat ze dit had is een poosje geleden.
Ze had toen haar koppie nogal kapot gekrabt en dat werd steeds erger. Ook kreeg ze toen lelijke natte plekken onder haar oksels, dus ik ben met haar naar de dierenarts gegaan. Die zag dat de huid ontstoken was en dus kreeg ze een antibiotica kuur. Dat zou verbetering moeten geven en anders moest ik weer contact opnemen. Even leek het vooruit te gaan, maar na een paar dagen zag ik geen verbetering meer en werd het weer erger. Dus weer contact opgenomen en ik kreeg een andere antibiotica kuur voor haar. Ook dat weer gebruikt, maar helaas......weer geen verbetering.
Ik weer met Floor naar de dierenarts en die heeft toen besloten om haar prednison te geven. Dat helpt tegen de jeuk en daardoor ook bij het herstellen van de huid. Na een paar dagen prednison zag ik duidelijk verbetering. De dierenarts had al gezegd dat het ws een allergie zou zijn want ze had ook al een afschraapsel van de huis gemaakt om te kijken of ze daar in iets kon ontdekken, maar dat was niet zo.

Mijn hoop was nog dat de jeuk en de korsten zouden verdwijnen en dan niet meer terug zouden

komen. Dat was ijdele hoop want afgelopen week voelde ik weer dikke korsten onder haar oksels en onder haar kin. Gelijk maar weer naar de dierenarts gebeld en besloten dat ze weer prednison krijgt én een dieet voeding om te kijken of ze daar beter op reageert.
Zo`n dieet moet wel een week of 6 worden gegeven voordat er resultaat merkbaar is. Dat is een lange poos, want.....ze mag absoluut niets anders eten want dat verstoort gelijk het resultaat. Dat betekend dus dat Floor apart van de andere gehouden moet worden want die eten natuurlijk wel gewone brokjes. Ik heb Floor in de katerkamer gezet, samen met Fynn als maatje. Ws zet ik Fiep er ook nog bij zodat ze wel vriendjes heeft om me te spelen. En dan maar hopen dat deze brokjes het gewenste resultaat geven.

Als het blijkt dat Floor echt allergisch is voor de brokjes heb ik wel een probleem. Ik kan niet alles poezen op dit dure dieet voer zetten..... Hoewel ik natuurlijk heel graag uit wil vinden wat de klachten van Floor veroorzaakt; is het tegelijkertijd tijd ook heel lastig om straks misschien te zien dat ze echt allergisch is voor gewone brokjes. Ik zal dan misschien de keus moeten maken om haar te herplaatsen naar een huis waar zij moeiteloos haar dieet brokjes gevoerd kan krijgen. Maar daar moet ik voorlopig nog even niet aan denken. Floor is zo`n fijne, aanhalige poes, dat de mogelijkheid van een herplaatsing nog niet iets is waar ik aan wil denken. Maar...het welbevinden van Floor is wel heel erg belangrijk en daarom hoop ik ook weer wel dat er wat duidelijk gaat worden. Voorlopig doet de prednison zijn werk en worden de plekjes al wat minder en nu maar zien of ze ook weg blijven.

Kleine katjes worden groot......

De tijd dat we echt kleine hummels in huis hadden is wel voorbij....
Fynn en Suus zijn dit jaar beide 4 jaar geworden, Noes in oktober 1 jaar, Fiep wordt in januari 1, Floor is nu 9 maanden en Beer en Olle zijn allebei 6 maanden.

Beer en Olle

Beide heren zijn geweldig aan het groeien en ontwikkelen zich als prachtige katers. En ook heel leuk van karakter! Ze zijn heel verschillend van elkaar. Beer is echt een ondernemende, speelse, ondeugende en aanhalige kater. Olle is veel meer bescheiden. Hij is niet zo duidelijk aanwezig als Beer en hij komt wel lekker bij ons op de bank liggen maar dan altijd tegen ons aan, maar niet óp schoot. Geaaid worden vinden beide heren heel erg lekker en het zal nog veel moeite gaan kosten om ze straks in de katerkamer te gaan zetten. Helaas zit dat er wel aan te komen. Allebei de heren zitten geregeld met hun neus onder de staart van de jongedames en vandaar dat ik Noes, Fiep en Floor de pil ben gaan geven. ik wil geen onverwachte dekkingen mee maken. Zeker niet omdat Beer een half broer is van Fiep(beide Fynn als vader) en de oom van Floor is( Fynn is de opa van Floor).
Vandaar dus dat ik voorzorgsmaatregelen moet nemen.

Beer met Floor en Fiep

Nu weet ik uit ervaring dat de pil soms ook niet betrouwbaar is. Ik heb een keer een nest van Fynn en Flo gehad terwijl Flo aan de pil was, dus.... ben ik hard aan het idee aan het wennen dat de heren gaan verhuizen. Omdat ze nog niet sproeien hoopte ik dat ik dat nog even zou kunnen uitstellen, maar....ik hoorde gisteren dat twee van de zusjes van Beer al krols zijn geworden! Kennelijk zijn de hormonen al snel op gang gekomen en ik verwacht dus dat dit bij Beer ook snel het geval zal zijn.

Gelukkig kunnen Beer en Olle fantastisch met elkaar opschieten, blijven ze in huis zodat ik makkelijk contact met ze kan maken én weet ik dat ze een prachtige ruimte tot hun beschikking rijgen met veel te spelen en een prachtige buitenren. Ze mogen dan een paar jaar hun dekdiensten laten zien en ik hoop prachtige en vooral lieve nakomelingen met hun te fokken.

Olle