Roef!

Het is alweer de laatste dag van april en stilletjes verwonder ik me erover hoeveel ik te vertellen heb over onze dieren. Deze maand toch ook weer 12 verhaaltjes( incl. vandaag) met allerlei verschillende onderwerpen. Ik hoop dat het leuk blijft om het te lezen....??!!
Ik moet soms ook echt kiezen wat ik als onderwerp neem, maar vandaag wordt dat dus: Roef!
Roef ( Joe van Kernhem) is een zoon van Keli en Bandit uit het nest van juni 2008. Hij is hier al meerdere keren wezen logeren, tot groot plezier van Max. Hij vindt het gezellig dat zijn "broertje' er is om lekker mee te spelen. Ook Roef is hier duidelijk gewend want hij voelt zich al heel snel thuis. Hij krijgt ook niet zo veel te verduren van Keli want zij heeft snel in de gaten dat Roef zich echt wel aan haar regels houdt.
Alleen Fay.....zij heeft gelijk in de gaten dat Roef geen "eigen" hond is en ze verdedigd haar kittens dan ook fel tegenover deze "witte indringer". Als Roef te dichtbij komt, in Fay haar ogen, zet ze een dikke staart op, ze blaast heel fel en ze valt hem zelfs aan!! Omdat Roef zich snel uit de voeten maakt, krijgt hij geen klappen, maar o wee o wee als dat wel was gelukt.....Ws. had Roef dan in zijn hele leven niet meer naar een kat durven kijken. En Roef is helemaal niet gevaarlijk hoor:-)) Hij vindt het wel leuk om bij de poezen te kijken, maar haalt het niet in zijn hoofd om wat te doen. Daar is Roef veel te lief voor! Hij is zoooo enthousiast als je van boven komt of van buiten. Zijn hele lijf gaat heen en weer door het gekwispel en hij maakt ook heel veel blije geluiden.
Roef zal dan ook zeker gemist worden door zijn baasjes die lekker naar Sicilie zijn. Hartstikke leuk voor hen, maar ik weet het zeer ....Roef wordt gemist. Zeker door de 10-jarige dochter. Zij is zo gek op Roef dat ze voor haar verjaardag een nachtje slapen bij Roef had gevraagd. Matrasje naast Roef zijn mand en de hele nacht lekker met hem knuffelen en samen slapen. Is dat niet ontroerend, zo`n kado vragen voor je verjaardag?! En...het wordt nog sterker....Omdat Roef "van Kernhem" heet met zijn achernaam, wil dit jonge bazinnetje ook "van Kernhem" heten met haar achternaam....

Naar nieuws....

Het is echt balen...ik heb ontdekt dat de kuikens van de merel weg zijn?? Ze waren echt nog niet zo oud dat ze al uitgevlogen kunnen zijn. Nu denk ik:,,wat zou er zijn gebeurt?" Is er te veel drukte geweest onder de carport geweest omdat Lex daar aan het klussen is óf heeft een poes de kuikens gevonden en zijn ze uit het nest weg gehaald...?? Verdrietig is het wel want ik was vast van plan om het kleine spul te gaan volgen en misschien zelfs te zien dat ze uit gingen vliegen.

Verder hadden Jessie en ik vandaag een heel goed plan( dachten we) We hebben vanmiddag nieuwe goudvissen gekocht: 10 voor de prijs van vijf. De jongeman die de goudvissen voor ons ving was zo afgeleid door Jessie dat hij helemaal vergat dat hij 10 vissen voor ons had gevangen en dus zette hij er maar 5 op de bon, en tja....daar konden wij natuurlijk niets aan doen:-))
Omdat we twee vijvers hebben leek het een leuk plan om in de grote vijver 7 goudvissen te doen en in de kleine vijver 3 goudvissen. Tot zo ver....nog niets mis, alleen....in de kleine vijver woont Guus! En Guus dacht duidelijk dat wij die drie goudvissen in zijn vijver lieten zwemmen als eten en niet als gezelschap!! We hebben Guus nog nooit zo hard door zijn vijver zien zwemmen als vanmiddag op jacht naar een smakelijke goudvis!
Jessie heeft snel het visnetje gehaald en gelukkig hebben we twee vissen weer uit de vijver kunnen vissen. Ws. is nummer drie een nare dood gestorven, want die hebben we niet meer gezien, helaas! De geredde goudvissen zwemmen nu- na hun hachelijke avontuur- rustig rond in de grote vijver.

Pups en kuikens......

Bente en luna zijn weer weg. Ze zijn allebei gisteren opgehaald door hun baasjes. Luna als eerste. Zij was erg blij haar baasjes te zien. Ze was nog steeds een beetje onwennig bij ons, maar heeft ook ontzettend veel plezier gehad met haar zus Bente. Ook Max was leuk en het spul heeft dan ook met z`n 3en lekker gespeeld. Voor Luna bleef Keli een beetje een "lastig iets". Ze was erg onder de indruk van Keli en wist niet zo goed wat ze met haar moest. Dat betekende dus dat wij Keli goed in de gaten hebben gehouden zodat Luna ongestoord heeft kunnen spelen. Daar kwam ze tenslotte voor, om plezier bij ons te hebben:-))
Dat is bij Bente ook heel goed gelukt. Zij is een wat onafhankelijker hondje en was heus blij haar baasjes te zien, maar het leek ook wel of ze nog wat langer had willen blijven. Ze ging snel in de gang liggen.....

We hebben zelf gemerkt dat 2 hondjes erbij te veel is en dat zullen we niet meer doen. Vooral ook voor Max want hij misste een beetje het spelen met zijn zusjes omdat die twee vooral naar elkaar trokken. Het was wel heel gezellig en ontzettend leuk om te zien hoe Luna en Bente op elkaar lijken, maar toch ook weer heel sterk verschillen. We hopen dat deze dametjes nog eens komen logeren!

Verder hebben we in het weekend nog wat leuks ontdekt...In de oude mandjes die bovenop de stelling onder de carport liggen, heeft een merel haar nest gemaakt en voor nakomelingen gezorgd. Lex is onder de carport begonnen met het bouwen van de ruimte voor het konijnenpension( daarover op een andere dag meer). Toen ik daarbij stond te kijken zag ik ineens kleine bekkies boven de rand van het mandje uitkomen. Duidelijk kleine vogeltjes die wachten op de wormen ed. van mama...Vandat soort dingen krijg ik dan tranen in mijn ogen....Ik vind het ontroerend dat er zomaar, in zo`n dom mandje( wat daar al 9 jaar - volkomen nutteloos- hangt) nieuw leven is uitgebroed. Helemaal geen nutteloos mandje dus.....
Omdat Lex onder de carport bezig was vonden de merel-ouders het wel wat lastiger om te komen voeren, maar de drang om voor hun kleine kroost te zorgen is toch sterker dan de angst voor een mens en dus vloog er geregeld een merel met z`n snavel vol wormen over Lex zijn hoofd.
De komende dagen zullen we de activiteit onder de carport( en dan bedoel ik de activiteit van familie merel en niet die van Lex ha ha) nauwgezet volgen! We hopen natuurlijk dat de kuikens veilig zijn als ze straks uit gaan vliegen want het kattenvolk uit de buurt zal vast op de loer liggen....

Luna en Bente.

Sinds gisteren hebben we twee kleine dametjes te logeren. het zijn Bente( van Kernhem) en Luna( Britt van Kernhem). Zusjes dus en dochters van Keli uit het laatste nest. Twee drukke jongedames van 7 maanden oud, maken dat we nu 5 honden in huis hebben. En dat is te merken.....het is druk, maar....erg leuk. Luna en Bente lijken enorm op elkaar behalve dan dat Bente anderhalf keer zo groot is dan Luna.
Ook in het nest was er al een groot verschil tussen deze twee dames. Bente was de grootste pup ( ook groter dan de reutjes) en Luna was de kleineste van allemaal. Dat verschil is er dus nog steeds, maar verder lijken ze dus heel erg op elkaar. Ook als ze samen met Max zijn, zie je duidelijke gelijkenis en dat is super om te zien.
Bente kwam als eerste gisterochtend en zij voelde zich bijna gelijk thuis- na een stevige correctie van mams, die daarna een poosje in de gang heeft gezeten- Bente kwam al snel helemaal los in het spelen met grote broer Max. Aan het begin van de middag werd Luna gebracht. Zij heeft het wat moeilijker gehad met het wennen. Mistte haar baasje gelijk toen hij weg was gegaan en ook haar ontmoeting met Keli was "hardhandig" waarop Keli wederom in de gang heeft gezeten. Luna was nl. echt een beetje bang voor Keli en dat moeten we natuurlijk niet hebben.
We hebben de oudere dames- Rana en Keli- dus maar op de gang gehouden en het jonge spul - Max, Bente en Luna- om ons heen. Max kijkt wel wat sip want Bente en Luna hebben elkaar helemaal gevonden in het spelen en Max is gewend dat hij altijd de grote speelkameraad is. Dat is dus even wennen, maar de zusjes komen wel regelmatig even bij hem likken en knuffelen en dan wordt het toch vaak weer een stoeipartij:-))
Vanacht heeft het jonge- en oude spul gescheiden van elkaar geslapen en dat ging prima. Een paar kleine piepjes van één van de dametjes( ws. Luna), maar verder hebben ze het super gedaan. Om kwart over 7 hoorde ik gepiep en dus ben ik maar opgestaan om de jongedames uit te laten. KWART OVER 7!!!!, op zaterdag ochtend.......Moet ik nog meer zeggen??!!
Vanaf vanmorgen zijn de verhoudingen tussen "jong en oud" helemal voor elkaar en het hele spul loopt nu gezellig door elkaar in en uit naar binnen en buiten. Alleen Rana laat alles langs haar heen gaan. Deze oudere dame heeft geen zin meer in spelen en laat dat duidelijk merken door het kleine spul te negeren, zelfs als Luna meerdere malen een poging doet tot het maken van contact. Luna komt dan heel voorzichtig aan de bek van Rana likken, maar niks hoor........

Nogmaals Tieke.

Nog even over Tieke want gisteren was de dag dat ze is verhuisd naar haar nieuwe stal in Soest. Ws. voelde ze al wat aankomen want ze wilde maar moeilijk in de trailer stappen. Gelukkig kreeg ik hulp van twee stalgenoten want het was lastig. Op een gegeven moment een helder ogenblik; Tieke durfde niet in de trailer vanweg het tussenschot. Ze vond het eng om daar tussen te stappen. Toen dat het eruit was én ik aan de voorkant stond met een bakje biks, stapte ze vrij snel in.
De reis was spannend voor ons en voor Tieke. Ze heeft enorm staan te hinniken. Dat begon al bij stal en daar kreeg ze natuurlijk ook antwoord van de andere paarden. En Tieke is heel gehecht aan haar "collega paarden" en dus was het echt zielig om dat geroep te horen. In de trailer onderweg heeft ze ook veel staan te roepen, maar er kwam al snel geen antwoord meer.... Ik hoorde net van Sieneke- mijn bijrijdster- dat ook Amos, Tieke`s grootste vriend- gisteravond nog liep te roepen om zijn vriendin:-(
Toen we in Soest aankwamen was de sfeer daar zeer verwachtingsvol. Er was een heel welkomst comité en Tieke kwam daar gelijk al in een "warm bed" terecht. Een grote stal met heerlijk schoon stro stond al op haar te wachten en ook was er al een klein stukje wei afgezet waar ze de andere paarden kan zien en ruiken, maar nog niet kan aanraken. eerst maar eens op afstand wennen aan elkaar en dan mag ze na een weekje in de groep. Dat zal ze vast heel fijn vinden.
We horen hopelijk snel goeie berichten over Tieke en daar hebben we alle vertrouwen in.

Guus...??

Wie Guus is....?? Guus is onze waterschildpad. Over hem had ik nog niets geschreven, maar daar komt nu verandering in. Vanmorgen is Guus nl.- letterlijk- opgedoken in de vijver. Vorig jaar heb ik twee waterschildpadden gekocht; Guus en Willem. Helaas hebben we Willem na zijn duik in de vijver nooit meer gezien, maar Guus deed het gelijk prima in zijn nieuwe wonnruimte. Alleen wilde hij zijn woonruimte wat uitbreiden en toen werd hij betrapt door een paar toevallige voorbijgangers. Hij liep nl. op de stoep!! Hoorde ik die mensen opeens zeggen:,,Kijk, daar loopt een schildpad. Waar zou die nou vandaan komen?!". Gelukkig zat ik in de tuin en kon ik Guus gelijk "in de kraag vatten" om hem terug te zetten. Die mevr. zei- heel gevat-, toen ik zei:,,dat is onze Guus",...."dan is Guus ver van huus!"
Natuurlijk mocht Lex toen weer aan de slag voor mij en Guus want er moest een hekje komen om de vijver om Guus "binnen" te houden. Ik had wel een muurtje gemaakt van keien, maar kennelijk kunnen schildpadden behoorlijk goed klimmen, want dat was duidelijk geen obstakel voor hem geweest.

Tijdens de winter gaat een schildpad in winterrust in de modder van de vijver en daarin zou hij moeten kunnen overleven. Ik had daar wel wat twijfels over toen het zo lang bleef vriezen deze afelopen winter, dus jullie kunnen je vast voorstellen hoe blij ik was om Guus vanmorgen te zien weg schieten tussen de waterplanten toen ik er aan kwam.
Gisteren had ik al een vermoeden dat Guus weer was opgedoken want ik vond allemaal kleine stukjes waterplant in de vijver. Dat is een teken dat Guus aan het "grazen" is geslagen, dat wist ik nog van vorig jaar. Natuurlijk moet hij flink aan het eten want hij heeft in de winter zijn reserves gebruikt tjdens zijn winterrust. Ik zal hem dus flink verwennen met schildpad voer( dat zijn gedroogde kreeftjes ed.) en af een toe een paar kattenbrokjes gaan ook prima naar binnen.
Tenslotte is een schildpad een omnivoor( vlees en plantaardig voedsel). Ja, ik ben helemaal blij dat Guus de winter heeft overleefd en dat ik hem, naarmate het warmer gaat worden, steeds vaker zal zien.
Dit is Guus vandaag in het zonnetje:-))

vervolg van Tieke.

Het is gelukt; Tieke is verkocht. Ze is nog niet verhuisd, maar dat gaat dinsdag gebeuren. De mensen die als eerste zijn wezen kijken zijn de kopers, waar ik heel blij mee ben. Het is een mevr."C", met haar schoonzus "H"en twee dochtertjes. C is een wat onzekere ruiter doordat ze vorig jaar erg hard is gevallen van een paard. vandaar dat ze een paard zocht waarop ze weer vertrouwen kan opbouwen. vertrouwen opbouwen met Tieke...dat moet gaan lukken;-)) "H" heeft duidelijk wat meer rijervaring en zij gaat ook op Tieke rijden. De dochtertjes rijden ook beide en zij zullen ook op Tieke gaan rijden. Wat voor ons geweldig is- en voor Tieke ook- is dat C en H heel graag met het natural horsemanship bezig willen gaan. En daar hoort ook het bitloos rijden bij. Dat is voor ons natuurlijk een heel goed vooruitzicht want dat hebben we altijd als uitgangspunt gehad en vandaar ook dat ik Tieke bitloos reed. De eerste keer voelde C, H en dochters al een echt klik met Tieke en het was erg leuk om te zien hoe lief Tieke was. De tweede keer kwam "V" mee. V is vergevorderd in de Parelli methode die er vanuit gaat dat je met respect met je paard omgaat en dat een paard maar heel kleine signalen nodig heeft om te doen wat er gevraagd wordt. Nou dat deed Tieke. Echt indrukwekkend om te zien hoe ze V snapte. Liep gelijk los achter haar aan naar de bak en reageerde op subtiele aanwijzingen. Ach zei V:,,ik praat dan ook paardentaal". Nou dat was duidelijk:-))
Ik heb wel eens een demonstratie gezien van Parelli, maar dan kun je nog denken dat het paard weet wat er wordt verwacht. Maar nu deed Tieke ook gelijk wat V uiterst "klein" aan haar vroeg. Lex en ik waren er stil van. Wat een kanjer van een paard:-))

V was onder de indruk dat een Fries van 12 jaar zo gevoelig op haar signalen reageerde en adviseerde C dat dit een goed paard voor haar zou zijn. Joepie!!
De volgende stap was de klinische keuring door de dierenarts. Ook heel spannend want ik heb het één keer meegemaakt, toen we Blizzard- mijn eerste paard, een tinker- wilde verkopen, dat hij bij die keuring totaal onverwachts werd afgekeurd. Dat leverde nu de nodige zenuwen op, maar...na de keuring die zo`n 3 kwartier in beslag nam, kwam het verlossende woord..klinisch staat niets de verkoop in de weg!! En toen......HUILEN!!
De spanning van de keuring én het feit dat het nu definitief werd....dat was even te veel. Logisch toch, je verkoopt een dier waar je aan gehecht bent en dat gaat je niet in de "koude kleren" zitten. Maar....ik ben echt heel blij met de mensen waar ze heen gaat. C en H zijn heel lieve dames met hun hart nu al vol van Tieke, en de dochters..ook heel lief beloofden me al om briefjes te sturen....
Ik mag ook altijd komen kijken want ze komt niet zo ver weg te staan, in Soest. Of ik dat ga doen weet ik nog niet want dat doet ws. toch elke keer zeer. Als ik maar weet dat het goed met haar gaat dan ben ik tevreden.
We brengen haar dinsdag in ieder geval zelf weg zodat we weten waar ze komt te staan en dan kunnen we het ook afsluiten. Jessie gaat ook mee want ook zij heeft er verdriet van dat Tieke weg gaat. Donderdag is ze nog één keer wezen rijden op Tieke en dat was een heerlijke ervaring. Die kan Jessie bewaren in haar hart als prachtige herinnering aan een geweldig paard.


Zulke prachtige ervaringen wens ik ook toe aan C, H en de dochters!

Poezies.....

Vanavond maar eens een verhaaltje schrijven over de kittens. Normaal zitten Lex en ik samen op de bank op vrijdagavond, maar helaas....Lex zit vast op Kreta vanwege de aswolk. En nu niet gaan roepen dat er slechtere plekken zijn... Hij zit daar echt niet voor zijn plezier hoor. Liever zat hij hier op de bank met mij en de honden aan zijn voeten!
Ik heb Lex net aan de telefoon gehad en hij heeft een zwembroek gekocht:-)) Hij gaat er dus heus ook wel een beetje van genieten hoor! Het is daar tenslotte 25 graden.

Met de kittens gaat het geweldig! Ze groeien en bloeien:-))

Ze ontdekken echt de wereld. Ze klimmen ,klauteren, rennen en spelen. En dan liggen ze alledrie weer lekker te slapen want eigenlijk zijn het nog maar baby`s. zeven weken oud en zo`n 750gram zwaar. Echte ieniemienies dus:-))
Fay kan het maar moeilijk verwerken dat haar baby`s zelfstandig dingen willen doen. Liefst zou ze ze alledrie in de bench houden zodat ze er goed een oogje op kan houden. Maar dat pikt het kleine spul niet meer en zo moet Fay er al na 7 weken aan wennen dat ze haar kids moet loslaten. Gelukkig duurt dat bij ons mensen wat langer!
Wat wel vreemd is- vind ik- is dat er nog steeds geen belangstelling is voor Aygo. Zo`n prachtig blauw, lief ventje. Zo anders als zijn broertje en zusje. Niet alleen van kleur, maar ook van karakter. Als Zafira en Matiz allang weer door de kamer aan het rennen zijn, dan ligt Aygo nog lekker op zijn rug te slapen in het mandje.

Voor ons is Aygo al een beetje favoriet. Misschien ook wel omdat we zulke goede herinneringen hebben aan Sproet( onze vorig jaar ingeslapen blauwe Abessijn). Stiekum zei ik het al even tegen Lex:,, als Aygo niet wordt verkocht, dan kunnen we hem houden..." Maar dat zou mijn plan voor een blauw Somali poesje in de war brengen en dus zien we het wel.
Wie weet komt er binnen een paar dagen wel iemand die Aygo op foto`s ziet en helemaal voor hem valt. Dat zou natuurlijk geweldig zijn:-))

Ook nog even een plaatje om te laten zien dat de kittens al helemaal niet bang meer zijn voor Rana, Keli en Max. Hier is Keli Zafira een wasbeurt aan het geven. Ze denkt zeker dat Fay niet genoeg doet aan de kittens want ze probeert iedere keer om een kitten te wassen en dan is het kontje het belangrijkste wat schoon moet. Echt grappig om te zien hoe zo`n grote hond, met zo`n enorme lap tong, zo`n ieniemeienie aan het wassen is.

Klussen....

Wat een weertje hè, daar wordt je toch blij van!!
Vanmorgen gelijk al lekker naar buiten om de beestjes buiten te voeren, wat onkruid weg te halen en de vijver bij te houden. HEERLIJK!! De honden mogen dan ook lekker buiten in de tuin rommelen want die vinden dat heerlijk, maar niet als we er niet bij zijn. Dan zitten ze in een mum van tijd met hun neus tegen de tuindeuren te smeken of ze weer naar binnen mogen. Als ze maar bij één van ons in de buurt kunnen zijn dan is het goed.
Heel vaak ligt Max in het bestelautootje achterin te kijken wat Lex allemaal aan het knutselen is. Max kan zich daar uren mee vermaken, gewoon kijken naar de baas. Zeker nu het weer weer beter wordt en Lex dus weer lekker kan gaan klussen buiten breekt er een prima tijd aan voor -vooral- Max. Rana en Keli vinden het ook wel lekker buiten, maar kunnen zich niet zo vermaken met alleen maar kijken. Rana ligt wel graag pal in de zon en dan kan het haar niet warm genoeg zijn. Ongelofelijk hoe lang ze ligt te bakken in de zon. Ze zou aan het eind van de zomer echt een "negertje" zijn als ze bruin zou worden. De meest rusteloze is Keli. Zij gaat wel liggen maar bij elke beweging van Lex, Rana, Max of mij, staat ze alweer rechtop om te zien wat er gaat gebeuren. Deze "leading Lady" houdt graag overzicht en is altijd bang wat te missen.
De eerste klus die lex waar Lex aan gaat beginnen is het konijnenpension. We hebben bedacht dat er een schutting moet komen om de hokken aan het zicht te onttrekken en dat er om de "flat" een soort hekwerk komt zodat het afgesloten kan worden. Je moet er toch niet aan denken dat er één of andere halve gare het in zijn hoofd zou halen om de hokken open te zetten en dat ik dan `s morgens de konijnen "gevlogen" zou vinden.....
Dat wordt dus nog een hele klus, maar...Lex heeft er zin in:-))
Daarna is de beurt aan de kattenren axchter het huis, zodat onze Abessijnen straks ook lekker naar buiten kunnen zonder dat ze er vandoor kunnen gaan.
Wie zegt er nou dat de beesten vooral mijn hobby zijn.....zonder Lex zou ik nergens zijn! Heel veel van wat ik verzin komt toch op Lex zijn bord terecht en het leuke is...hij doet het met plezier, de schat!

Wandelen.....

Wat een heerlijkheid...zo lang licht en zulk heerlijk weer!
Na een emotionele dag zijn Lex en ik net nog even lekker naar de hei geweest om te wandelen met Rana, Keli en Max. Dat kan nu weer....`s avonds na het eten nog even lekker naar buiten. Dat doet een mens goed! Het is zo`n prima bezigheid om je te ontspannen, het wandelen met je honden. Je bent lekker buiten, de honden hebben plezier en leiden je af van je gedachten. Het is altijd mooi om te zien hoe ze zich vermaken op hun eigen manier; Rana als ouwetje, loopt de hele tijd bij ons in de buurt. Voor haar hoeft het rennen niet meer zo nodig. Haar lijf wil ook niet meer zo gemakkelijk en als ze veel rent moet ze dat `s avonds bezuren. Ze komt dan bijna haar kussen niet meer af. Vandaar dat ze dan bij haar avond eten een pijnstiller krijgt want dat willen we haar niet aandoen.
Ze snuffelt lekker aan van alles en haar grootste bezigheid is en blijft het opeten van polletjes gras en daarbij veel zand. Dat heeft ze altijd gedaan en dat zal ook wel altijd zo blijven. Het gekke is wel dat Rana een hond is die nooit diaree heeft. Ze moet een darmstelsel hebben....zo sterk...
Max is de jongste en heeft ook duidelijk de meeste energie. Als hij maar wat denkt te ruiken gaan z`n oren omhoog en schiet hij werkelijk als een pijl uit de boog weg. Meestal gaat Keli er dan wel achteraan. Keli zal uit zichzelf niet zo snel erg ver weg rennen, maar als Max voorop gaat dan volgt Keli hem wel.
Zo sjezen ze dan de hei over, al springend over de heiplanten op jacht naar???? Het voordeel van de hei is dat Max en Keli altijd zichtbaar blijven. In het bos zie je door de bomen de.....honden niet meer, maar op de hei blijf je die springende witte vlekken veel makkelijker volgen. Keli komt wel altijd veel sneller terug dan Max want Keli is degene die altijd het meeste het contact met ons houd. Ze komt geregeld even bij ons kijken. ,,Zijn we er nog?, ok, dan kan ik weer wat verder".
Al kijkend, kletsend en genietend hebben we een heel eind over de hei gewandeld. Op de terug weg waren we even vergeten dat er bij het begin van de hei- vlak bij de parkeerplaats- een grote plas ligt...En wie onze honden kent, voelt hem al aankomen....Rana, Keli én Max staan met z`n 3en heerlijk in die modderplas en ik zie aan Max dat hij ook nog van plan is om eens lekker te gaan liggen. Neeeeee!!!!!
Omdat ze zo nat zijn lopen we een extra stukje zodat ze nog een beetje kunnen drogen voordat ze de auto in gaan. Dat wordt een rare ervaring.
Iets verderop loopt een mevrouw met een Schotse Collie. Als wij aankomen houdt ze haar hond gelijk bij zijn halsband vast, maar Rana wil toch graag even kennismaken. Mevr. laat per ongeluk de halsband los en.....Rana wordt "te grazen genomen". Zomaar, uit het niets, hap! Gelukkig gebeurt er niets ernstigs, de mevr. verontschuldigt zich- dat doet haar hond altijd en daarom hield ze haar al vast- en Rana loopt danig onder de indruk weer verder. Arme Raantje, juist de hond die nooit een vlieg kwaad zal doen....

Knut, onze eerste logé.

Dit weekend is onze eerste "klant" voor het konijnenpension geweest. Knut, helemaal uit Rotterdam, is wezen logeren om kennis te maken. Hij komt over een week of 8 voor 6 weken logeren en dus kwam hij nu al even wennen zodat zijn baasjes een weekendje weg konden. Knut is een heel grappig konijn om te zien met heel veel haar op zijn koppie en daar tussen zijn grote blauwe ogen.
Toen hij werd gebracht was hij heel timide, zat op heel stil op één plekje en verroerde zich niet. Duidelijk nog aan het bijkomen van de rit hier naar toe en niet zomaar tevreden met het feit dat hij hier werd gedropt. Volgens zijn baasjes zou hij de volgende dag wel weer wat levendiger zijn en ook gaan eten. Als hij dan ook nog zou grommen als ik bij hem kwam, dan werd hij weer zichzelf. En zo ging het precies, toen ik vanmorgen bij hem kwam gromde hij, liet zich lekker aaien en begon te eten zo gauw ik een handje voer in zijn bakje deed. Echt grappig om te zien dat het helemaal zo ging zoals al was voorspeld. Ik ben vandaag een aantal keren bij hem wezen kijken en dan huppelde hij door zijn hok en liet zich even lekker aaien. Volgens mij had hij het best naar zijn zin. Vanavond is hij weer opgehaald en toen gromde hij naar zijn baasje. Hij was kennelijk beledigd dat hij was achter gelaten:-))
Echt wel heel bijzonder hoor, om de eerste klant van het pension te hebben gehad en ook de eerste verdienste hiervoor zijn binnen. Oké, het is nog maar een klein beginnetje, maar ik heb goede hoop dat er nog meer klanten gaan volgen. Wie het kleine niet eert....
Komend weekend komt Sophie logeren, een dwergkonijntje van een maand of 9. Zo zullen er hopelijk nog heel veel konijnen volgen waarvoor ik mijn best zal doen om het ze naar hun zin te maken en zo dat de baasjes hier weer terug komen omdat ze tevreden zijn. Ik heb er zin in!

Tieke....

Het is druk geweest de afgelopen dagen. Heel veel mail voor Tieke. Er komen allerlei verschillende mailtjes binnen; sommige heel kort, alleen een paar vragen en andere mail waarin van alles wordt verteld over de gezinssituatie en vooral ook de plek die ze bieden voor Tieke. Dat zijn de mailtjes die ik het liefst zie en daaruit is een leuke mailwisseling ontstaan met mensen die morgen komen kijken. Het is echt heel spannend..Wat vinden de mensen van Tieke en ook belangrijk...wat vinden wij van de mensen die komen kijken. We gaan morgen met een hele delegatie, nl. Lex, Jessie- om Tieke te rijden als de mensen dat willen-, Jasper- de vriend van Jessie- en ik.
Ik zie het zelf niet zitten om Tieke zelf te rijden. Ten eerste is dat al heel lang geleden en dan wil je mij niet op Tieke zien klimmen. Ik kan je vertellen....dat ziet er niet elegant uit....en ten tweede zal ik wel stikken van de zenuwen en daar zal Tieke vast en zeker op reageren. Het zou jammer zijn als mensen en verkeerd idee krijgen van Tieke omdat ik te gespannen ben.
Hoe het zal gaan morgen...ik heb geen idee, maar ik hoop natuurlijk dat er van weerskanten een klik is en dat Tieke een fantastisch nieuw huis krijgt.
Mocht het morgen niets worden dan wacht er alweer iemand op mijn telefoontje dat ze nog beschikbaar is.