Lang geleden....

Tja, alweer meer dan een eek geleden dat ik een verhaaltje maakte....Ik had niet zo veel zin om wat te verzinnen om te vertellen. Er wordt heel veel naar de gezondheid van Keli geïnformeerd en dus ben ik al veel bezig om over haar te schrijven en kwam ik er niet toe om dat ook hier nog eens te doen.
Maar omdat jullie mijn verhaaltjes natuurlijk vreselijk missen.....doe ik vandaag weer een poging om wat gezelligs te schrijven.

Met Keli gaat het een stuk beter, ze eet goed, is veel fitter, gaat weer mee naar het bos en ze is ook al weer wat dikker geworden. Als je haar nu ziet zou je niet zeggen dat ze ziek is- geweest- en dat ze net een nest de deur uit heeft. Vrijdag gaan we weer naar de dierenarts om bloed te prikken en dan zien we of de leverwaardes ook zijn verbeterd. Dat blijft nog heel spannend, maar zou natuurlijk geweldig zijn. Zeker omdat we een lang weekend weg gaan- Lex en ik gaan naar Leeuwarden- en Jesssie is thuis om op de beesten te passen. Dan moet ze er natuurlijk geen extra zorg over Keli bij hebben, maar daar ziet het nu niet naar uit:-)

Met de kleine poesjes: Kioni, Stavros, Goba en Jima gaat het heel erg goed. Kioni en Stavros rennen al rond in de kattenkamer en daar genieten ze duidelijk van. Ze worden steeds vrijer en ondernemender en dat is erg leuk om te zien. Als je in de kattenkamer gaat zitten kun je je goed vermaken met het kijken naar het kleine spul. Jima en Goba liggen nog veel in het mandje, maar ook zij doen al pogingen om rond te waggelen en die zullen volgende week ook wel gaan ontdekken dat de wereld groter is dan alleen het mandje.
Zaterdag zijn de eerste kittenkopers geweest. Zij kwamen voor Stavros en werden gelukkig helemaal verliefd op hem! Over een week of 3 komen ze weer kijken en dan zullen ze niet weten wat ze zien. Na het weekend ga ik de kleintjes overdag naar beneden halen. De bench staat al klaar zodat ze op een veilige plek "de kat uit de boom" kunnen kijken. Natuurlijk zullen ze enorm moeten wennen aan nieuwe geurtjes, alle ruimte en niet in de laatste plaats aan de honden. Dat wordt voor die kleine poezies dus een spannend gebeuren. Maar onze ervaring is dat ze binnen zeer korte tijd de bench uitkomen om op onderzoek uit te gaan en zich niet snel laten weg jagen. Dat zijn Abessijnen; stoer en zelfverzekerd en niet bang om de wereld te ontdekken:-)