zondag 13 augustus 2017

Lange stilte

Het was lang stil op mijn blog..... Dat had alles te maken met de diepe dip waarin ik terecht kwam een poosje na het overlijden van mijn man Lex.
Ondertussen is er natuurlijk wel van alles gebeurt op dieren gebied maar ik had niet de energie om erover te schrijven. Hopelijk kan ik dat ook weer op gaan pakken.

Over Lizzy is heel goed nieuws te melden. Er zijn ondertussen twee echo`s gemaakt. Op de eerste was te zien dat ze ongeveer 20 dagen drachtig was en dat was natuurlijk al heel goed nieuws. Een week of 4 later is er weer een echo gemaakt en nu was het overduidelijk te zien dat er een heel klein veulentje in de buik van Lizzy rond zwemt. Het was op het moment van de echo aan het koppeltje duiken. Ook Marre van Astrid is drachtig. Op de tweede echo van Marre was het kloppende hartje van het veulentje duidelijk te zien. Zo bijzonder om te weten dat beide merries volgend jaar een veulen zullen krijgen van dezelfde hengst. Maar voorlopig is het vooral groeien in de buik van hun moeders en dan zien we zo rond april/mei 2018 wel wat er geboren gaat worden.

Op het moment zijn er in het konijnenpension nog een aantal hokken bezet. Vandaag komen er nog 2 konijnen logeren en dan zal het aantal gasten langzaamaan afbouwen tot begin september alle gasten zijn vertrokken. Het doet me pijn dat het pension dicht gaat.... Maar het is een goeie beslissing want ik kan in mijn eentje niet alles volhouden waar ik eerst heel veel met Lex samen deed. Het is goed om te merken dat mijn- veel al vaste- klanten het heel jammer vinden dat ik ga stoppen. Ik heb kadootjes gekregen en heel veel mooie woorden.

Nog een beslissing die ik heb moeten nemen nu Lex er niet meer is, is het herplaatsen van Scooby( de bijna 3-jarige schapendoes). Enige tijd terug had ik twijfels of ik wel het juiste baasje was voor Scooby. Hij had zoveel energie en ik ben juist heel rustig. Hij had echt behoefte aan spelen en aandacht en dat kreeg hij altijd van Lex. Dus nam ik in mei al de beslissing om hem te herplaatsen, maar......dat voelde niet goed. Ik kon het niet en als mijn gevoel niet goed is dan moet ik het niet doen en dus bleef Scooby hier.
Toch is de twijfel of Scooby hier op zijn plek was gebleven. Hij heeft zoveel energie en wil zo graag van alles met "zijn mensen" doen. Ik kon gewoon niet voldoen aan zijn wensen en dat is jammer want daardoor werd hij hier in huis een beetje een stuiterbal en daar werd ik onrustig van. Scooby reageerde daar dan weer op met extra onrust van zijn kant en dat maakte dat ik hem een paar dagen bij vriendin Mirjam heb laten logeren. Even rust voor mij en even heel leuke aandacht en levendigheid bij Mirjam en haar gezin.
Bij het ophalen van Scooby zag ik een heel andere hond. Heel blij om mij te zien maar ook zo gek Mirjam en haar gezin dat hij lekker bij hun ging liggen. Ik denk dat ik toen serieus ben gaan denken wat ik wilde voor mezelf en voor Scooby. Ik had de dagen dat hij weg was ervaren als veel rustiger en dat deed me goed.
Op 26 juli heb ik een bericht op mijn fb-pagina van de Cattery geplaatst en toen is het heel snel gegaan. Iemand van de herplaatsservice van de schapendoes vereniging pikte het bericht op en wist een gezin was wellicht toe was aan een nieuwe schapendoes. Inge had zelf ook al een reactie op het bericht over Scooby geplaatst en dus kwamen we al snel met elkaar in contact. Op zaterdag kwamen Inge en haar gezin terug uit Frankrijk en op zondag waren ze al hier om kennis te maken met Scooby.
Dat verliep zo goed- we zijn ook een eind wezen wandelen zodat ze goed konden zien hoe Scooby luisterde en hoe hij met andere honden was- dat we aan het eind van de middag al besloten dat
Scooby bij hun zou gaan wennen. De klik over en weer was zo goed dat het voor ons allemaal goed voelde. De woensdag daarna(2 augustus) hebben Inge en haar kinderen Scooby opgehaald.
Natuurlijk moet Scooby wennen in zijn nieuwe thuis maar het gaat echt super. Hij doet van alles met zijn nieuwe gezin en laat heel goed zien hoe lief hij is. Officieel is hij nog "op proef" dus ik heb nog een kleine reserve of hij echt is verhuisd, maar de berichten zijn zo goed dat ik natuurlijk hoop dat dit zijn "for ever" thuis zal zijn.
Ik voel ook dat het een heel goede beslissing is. Ik heb veel meer rust in huis en geniet meer van Max nu ik alleen ben met hem. Max accepteert de nieuwe situatie ook heel goed. Was hij in het verleden wel eens stilletjes als er een logeerhond weg was(liefdesverdriet), nu is hij juist wat extra actief naar mij toe. Misschien werd hij ook wel heel moe van die drukteschopper in huis.