Bibi`s dracht..

De dracht van Bibi vordert.
Toen we terug kwamen na onze week op Texel was ze duidelijk gegroeid. Zo mooi om te zien hoe zo`n buik steeds meer op begint te bollen en natuurlijk ben ik alweer aan het raden hoeveel kittens erin zitten. Ik hoop op 3 want ik vind haar nog niet zo dik. Omdat ik ook niet precies weet wanneer ze gedekt is weet ik ook niet hoeveel weken ze nu drachtig is. Dat betekend dat ik ook niet weet hoe lang ze nog door zal groeien. Maar goed....hoe dan ook.....een stuk of 3 kittens in een eerste nest zou toch prachtig zijn. Wat als eerste belangrijk is dat ze goed gaat bevallen en dat ze gezonde kittens gaat krijgen. Een nest van 1 kitten vind ik eigenlijk niet echt een nest en dat is ook veel minder leuk voor een kitten want dan is er geen speelmaatje. Dus hoop ik op minimaal 2 en dan graag een Somali poesje in fawn.......want dat mag dan blijven om de lijn van Arun verder door te zetten. Dat zou dan de 4e generatie worden na Fynn, Beer en Arun....Dat poesje zou ook weer gedekt kunnen worden door Happy, dus dat zou perfect zijn. Maar.....eerst maar eens afwachten wanneer ze gaat bevallen( dat is op zijn vroegst vanaf 28 februari) dus dan wordt het spannend. Ik hoop maar dat ik het goed in de gaten heb en dat ik erbij kan zijn. De doos om in te bevallen zal ik in het weekend klaar gaan maken.

Wat het extra spannend maakt is dat het zowel van Bibi als van Arun de eerste kittens worden. Spannend wat er voor kleurtjes gaan komen en hoe de kittens eruit zien.

Ondertussen groeien Happy en Madara ook als kool. Happy is echt een Somali; aanwezig,
opdringerig en nieuwsgierig haha Hij is echt een ondeugd en wil overal bij zijn om zich mee te bemoeien. Met Madara heeft hij al een geweldige band. Zij stoeien, spelen tikkertje en zijn ook heel lief tegen elkaar. Zo leuk om 2 jonge katten samen op te zien groeien. Maar....er
komt een moment dat Happy naar de katerkamer moet. Madara is al aan de pil want zij was al een paar keer krols en ik vond de belangstelling van Happy iets te intiem. Op het moment dat Madara van de pil af gaat om toe te werken naar een nest van haar, zal Happy toch echt moeten "verhuizen".
Gelukkig duurt dat nog een paar maanden want Madara is geboren in juni en dus zal ze zeker t/m april aan de pil blijven.

Max in de vakantie

Max was in de vakantie thuis gebleven bij oppas vriendin Caroline. En die twee hebben echt genoten van elkaar. Carolien vond het heerlijk om met Max te wandelen en dus was dat het eerste wat ze deed als ze uit haar werk kwam. Riem om bij Max en gaan. Natuurlijk geen heel lange wandelingen maar toch....Caroline heeft de buurt grondig verkent haha `s Avonds kwam Max lekker bij haar op de bak liggen en dat geeft dan natuurlijk veel gezelligheid. Max werd ook bewonderd door de dochter en vriendin van Caroline want die kwamen op bezoek.

Het gaat nog steeds goed met Max. De medicijnen doen het geweldig en hij is attent en happy. Als we aan zijn rug komen merken we dat dat zeer doet, maar "normaal" lijkt hij geen pijn te hebben Hij wandelt nog steeds graag mee en toen we thuis kwamen van vakantie stond hij heel blij te "dartelen".

Afgelopen zondag kwamen Ferd en Sylvia met hun witte herders Luna en Shasta op bezoek. Luna is een half zusje van Max en Shasta een nichtje. Dat was dikke pret. Je kunt zien dat Max steeds minder hoort en ziet want hij herkende Ferd en Sylvia in eerste instantie niet. Maar na even snuffelen was het duidelijk; ik ken jullie haha

We zijn lekker wezen wandelen met Max, Shasta, Luna en Jip. Jip was nogal onder de indruk van al dat "witte geweld" en dus liep hij heel veel dicht bij mij. Grappig om te zien dat hij dan helemaal niet meer zo stoer is. Aan het eind van de wandeling zijn we gaan eten bij pannenkoekenhuis Kernhem. Grappig hoor om aan een tafel te zitten met 4 honden eronder/ ernaast. Mensen reageren meestal enthousiast op de witte herder en nu zagen ze er ineens 3 + een klein mormel met krulletjes.

Het is vast wel duidelijk dat we van Max genieten zolang het nog kan én we Max nog zo veel mogelijk laten genieten..........

terug van Texel

De vakantie met Jip en Kytah is super verlopen. Op de heenweg in de auto hebben we geen kik gehoord. Jip en Kytah zaten samen in de bench, afgedekt met een deken zodat ze niet al te veel prikkels zouden krijgen. Kytah had ook nog medicatie gekregen tegen de stress. Hierdoor is de reis geweldig verlopen.
Natuurlijk moesten Jip en Kytah even hun draai vinden in het huisje maar met hun veilige bench in de huiskamer voelden ze zichzelf al snel thuis.

Het weekend was wat lastiger voor Kytah want toen kwamen er vrienden die ook een nachtje bleven slapen. We hebben toen een plekje voor Kytah gecreëerd in een zijkamertje. Ze kon ons nog wel horen- en zien als ze dat wilde- maar toch had ze haar eigen veilige plek.

Na het weekend begon de lol pas echt( voor de

hondjes dan hè. Wij hadden het met Marja en Koos ook erg naar onze zin hoor ;-) ) We zijn gaan wandelen naar de vuurtoren. Dat was ongeveer 4 km en de hondjes hebben genoten van alle geurtjes, het lopen aan de lange lijnen( Jip 8 meter en Kytah 10 meter) en het was heerlijk weer. Bij de vuurtoren is een restaurant en daar zijn we binnen geweest om wat te drinken met appelgebak. Echt wonderlijk dat Kytah daar gewoon lopend naar binnen is gegaan. Weliswaar erg op haar hoede, maar achter mij en Jip aan gaf toch genoeg vertrouwen om ons te volgen. Wat waren we toen al trots op Kytah!!
Na deze pauze zijn we weer terug gaan wandelen en nu over het strand. Jip mocht los want van hem weet ik al dat hij terug komt. Met Kytah durfde we dat niet te riskeren want dat zou een veel te groot risico op weglopen geven- ze schrikt nog best veel van mensen en dan zou ze het vast op een rennen zetten. Maar aan haar lijn kon ze ook ontzettend genieten en dat was aan zowel Jip als Kytah, ook echt te zien.

Na deze wandeling was Kytah veel vrijer, ook in het huisje en dus heeft ze veel bij ons op de bank gelegen.
Bij het uitlaten op het park werd het wel snel duidelijk dat ze een echt jager is. Ze loopt best "op haar hoede"rond maar als ze een fazant of konijn zag, was alles vergeten en wilde ze alleen nog jagen. Helaas voor haar komt er ook aan een lijn van 10 meter snel een eind.

Op donderdag zijn we voor de laatste keer naar het strand gewandeld. Op het strand had ik het idee dat ik Kytah graag wilde loslaten. Het was heel rustig op het strand, geen wild in de buurt, overzichtelijk.......ik heb het gewaagd en wat een feest was dat. Voor Kytah om los te kunnen rennen, sprintjes te trekken met Jip, ongestoord kunnen snuffelen waar ze wilde....wat een prachtig gezicht om haar zo te zien genieten. Ik vond het ontroerend. Ons bange meisje wat los kon lopen en terug kwam als we haar riepen. We hebben lekker een tijd tegen een duintje aan gezeten en Jip en Kytah hebben lopen spelen.
Op de terug weg moesten beide natuurlijk weer vast. In de duinen zit veel wild én we kwamen natuurlijk weer mensen tegen. Dat blijft een probleem voor Kytah al wordt de bocht waarmee ze om mensen heen gaat wel kleiner. Het grootste probleem lijken nu kinderen te zijn. Hun gegil, gelach, het springen en stampen.....allemaal dood eng. Gelukkig was het geen vakantie dus dat probleem bleef gelukkig klein.

De terug weg is ook weer prima verlopen. Jip en Kytah weer stil in hun bench en wij dus dik
tevreden.

Helaas lijkt het thuis zijn weer erg moeilijk te zijn voor Kytah. Ze verstopt zich weer extreem en het naar buiten gaan om te plassen/poepen is een ramp. De moed zakt me in de schoenen. Is dit haar leven? Bang voor al die spelende kinderen op straat? Het is prachtig weer en dus is het in deze kinderrijke wijk een drukte van spelende kinderen op straat.

In de loop van de zondag( gisteren) lijkt het kwartje te zijn gevallen en hersteld ze zich. Ze loopt weer door de kamer, gaat weer gewoon eten en komt bij ons op de bank......bij mij gaat de vlag uit. Ze blijkt toch weer sterker dan ik even dacht. Knappe Kytah!!

Avontuur

Kytah

Morgen ga ik samen met Wim en de 2 jonge honden voor een week naar Texel. Ik vind dat heel spannend omdat Kytah weer voor het eerst in de auto gaat. Toen we haar hebben opgehaald in Stavenisse kreeg ze van te voren medicijnen om de autorit wat makkelijker voor haar te maken. Nu heb ik die medicijnen gelukkig ook zodat ze er hopelijk zo min mogelijk last van heeft. Natuurlijk is haar "grote- kleine" vriend Jip ook mee en dat geeft vast wat steun.
Op Texel zal het ook spannend zijn hoe het wandelen gaat. Gelukkig is het om deze tijd niet heel druk op het strand, dus ik heb goeie hoop- had ik die niet dan zou ik niet aan dit avontuur beginnen- dat Kytah zich veilig genoeg zal voelen om over het strand te durven rennen samen met Jip.

Jip

Jip mag wel los want hij komt goed terug, maar met Kytah durf ik dat niet te proberen. Als ze ergens van schrikt zet ze het op een rennen. Hoewel Texel een eiland is en ze er dus niet af kan, is het te groot om haar kwijt te willen raken. Daarbij is ze nog steeds zo bang voor mensen dat ze zich absoluut niet zal laten benaderen. Ik heb dus een extra lange rollijn gekocht. Ik had er al één van 8 meter, maar deze is 10 meter. Hopelijk heeft ze dan het gevoel toch heerlijk te kunnen rennen.

Omdat ze ondertussen ook steeds vrijer is met bewegen als Wim hier is, zal ze in het huisje ook zeker tevoorschijn komen om te spelen met Jip.

Bibi en Madara

In huis komt mijn vriendin Caroline op het achtergebleven spul passen. Max blijft hier omdat hij het wandelen in de vakantie op Texel absoluut niet meer aan kan. Caroline houdt van honden en Max zal van haar dus zijn aandacht krijgen. Fantastisch om zo`n vriendin te hebben die voor al mijn beestenspul wil zorgen als ik weg ben!!

Ze zal in zo`n week Bibi vast zien groeien want die is over de helft van haar dracht en dan gaat een poes vaak flink aan het groeien. Ik ben benieuwd hoeveel verschil ik zie als ik na een week weer thuis kom.