Alvast.....

                                                                                   .....een paar foto`s van het nest van ons
mannetje. Woensdag gaan we zelf kijken, dus dan zullen we wat foto`s maken waar ons ventje alleen op staat.
We denken dat het het pupje rechts vooraan is wat zo eigenwijs over de rand hangt.

De mama van het nest; Ganna

De papa van het nest Benny Hill

We zijn toch weer aan het nadenken gegaan over de naam want als we zeggen dat ons nieuwe hondje Pelle gaat heten vraagt iedereen gelijk of dat naar de Feijenoord speler is. Ik heb niets met voetbal, dus dat vind ik niet leuk
Verder vind ik het ook niet leuk klinken als je de naam afkort want dan wordt het Pel...We hebben dus een nieuwe naam bedacht en dat is Jurre. Als je dat afkort wordt het JUR en dat vinden we wel leuk. Maar...misschien verandert het toch nog, dus dit is de "voorlopige" naam!

Alle 11 puppen van het nest van Jurre. 2 teefjes en 9 reutjes

Is het het hondje in het midden? Ik denk van wel

Saai in huis

De kittens van Ayla zijn vertrokken en dat is saai. We missen de streken van de kleintjes en alle opwinding die ze in huis brachten. Er was altijd wel wat te lachen met die kleine druktemakers om ons heen en nu zijn "alleen" Fynn, Suus en Ayla er nog.

Faya( Odda) en Jack( Hemnes) zijn opgehaald door hun nieuwe mensen en Ruby(Tarva) zijn we gisteren weg wezen brengen. Van zowel Jack als van Faya kreeg ik gelijk al leuke foto`s en een positief verhaaltje en bij Ruby hebben we zelf kunnen zien hoe ze haar intrek nam in haar nieuwe thuis.

Jack

Jack is komen wonen in een huis waar nog geen ander kat was, dus dat is eigenlijk het makkelijkst. Je gaat als nieuwkomer lekker de boel om je heen ontdekken en er is allerlei katten speelgoed en dat is allemaal voor jou. Verder zijn er dan nog leuke mensen die helemaal gek op je zijn omdat je er zo lief uitziet en je mensen aan het lachen maakt.....wat wil je als kleine poes nog meer.

Bij Faya zijn er al twee poezen in huis- een Siamees en een half Siamees- en daar moet je als klein nieuwkomer dus ook nog wennen aan twee grote katten die daar al helemaal hun plekje hebben en jou als indringer zien. Dat maakt het wel extra moeilijk. Je kunt dan wel dapper rond lopen en alles ontdekken....je bent toch op je hoede wat die vreemde katten zullen gaan doen én...of ze het wel pikken dat je hun speelgoed inpikt en hun lekkere slaapplaatsjes. Maar meestal went dit ook vrij snel en hopelijk ontdekken de twee grote katten snel dat je ook heel leuk bent om mee te spelen en dat je het ook heerlijk vind om verzorgt te worden.

Ruby

Ruby( Tarva) hebben we zelf weg gebracht naar Hellevoetsluis en dat was dus best een autorit. Ik had haar in een mandje op schoot maar al vrij snel kwam ze daaruit en de rest van de reis heeft ze op mijn schoot door gebracht. Soms wilde ze mijn schoot wel af maar dat mocht niet en dus heeft ze naar buiten zitten/staan te kijken en al het gekriebel om haar gerust te stellen kon ze zeer waarderen. Na ander half uur waren we bij haar nieuwe thuis en dat was natuurlijk ook spannend. De voetzooltjes van Ruby waren helemaal nat van het zweten en dat was absoluut van de spanning.

Binnen ging ze al gelijk op onderzoek uit en werd al het speelgoed goed bekeken. Dat er nog een ander Abessijn poes was, drong nog niet gelijk bij haar door. Later zat ze lekker bij mij op schoot alles te bekijken en vervolgens wandelde ze maar eens even over de salon tafel. Toen ze weer op de bank kwam ging ze lekker tegen haar "nieuwe mens"aanliggen, dus dat was al een heel goed teken.
Daarna ging ze de klimpaal onderzoeken en dat beviel haar goed. Door de gaten naar binnen en uiteindelijk helemaal bovenop waar ze alles eens rustig in zich op kon nemen.
Aziza- de abessijn poes- had wat meer moeite met deze kleine indringer en is in de bijkeuken op het raamkozijn gaan zitten. Net doen alsof zo`n klein indringertje er niet is, is de beste strategie voor sommige poezen. Ik herken dat van hier thuis ook wel. Net doen alsof zo`n hummel er niet is en dan een paar dagen later ineens doen alsof het er altijd is geweest.

Het begin van alle drie, in hun nieuw thuis, is dus goed verlopen en nu even afwachten en dan hopen dat de berichten alleen maar beter worden; dat er vriendschap is gesloten met de andere poezen n huis. Maar....dat komt vast goed, daar heb ik vertrouwen in!

Poezies

Door alle berichten rondom Keli en het zoeken naar een pup zou je bijna vergeten dat er hier ook nog 3 kleine rode duiveltjes rond rennen. Odda, Tarva en Hemnes zijn alweer zo groot dat ze bijna mogen gaan verhuizen. Ze zijn nu 11 weken en enorm ondernemend.

Voor alle drie is afgesproken wanneer ze gaan verhuizen en ook krijgen ze alle drie een nieuwe naam. Tarva gaat Ruby heten, Odda haar nieuwe naam is Faya en Hemnes gaat heel stoer "Jack" heten.

Wat een energie hebben die kleine dingen. Overal rennen ze over heen, ze rollen over elkaar en ook buiten wordt er flink gespeeld. Het geeft zoveel plezier om naar de capriolen van ze te kijken.

Het is gelukt!!

We hebben een pup gevonden; een schapendoes reutje van 3 weken. Helemaal in Twijzelerheide- Friesland.
We zijn zaterdag gaan kijken bij kennel "Fan é Wâldblaffers". Hoewel de honden in kennels worden gehouden- de mensen wonen in een ieniemienie huisje waren alle honden erg sociaal en de fokkers zeer deskundig en enthousiast over hun honden. We hebben vader en moeder hond gezien en die waren heelvriendelijk. Wat ons ook erg opviel was dat alles zo ontzettend schoon was. Ik heb huizen gezien van fokkers die minder schoon zijn dan hier de kennels. De mensen zijn ook ontzettend veel buiten bij de honden en maakte dat het ons zoveel vertrouwen gaf dat we een pupje hebben besproken. We mochten kiezen uit 5 reutjes van een nest van 11 pups. Echt een ongelofelijk groot nest voor een kleine hond als de schapendoes. Het is ook nog de moeder haar eerste nest, maar ze doet het fantastisch!

Het nest van onze pup

Twee teefjes en 3 reutjes waren al besproken en 1 reutje was een stuk kleiner dan zijn broertjes en zusjes. Hij was dus nog niet beschikbaar omdat de fokker eerst wil zien of hij zich ook goed genoeg ontwikkeld.
Zitten we daar naast zo`n nest met 5 kleine hondjes om een keus te maken. Waarop we dat moesten doen......?? Ze waren allemaal dezelfde kleur; blauw schimmel, maar de tekening is natuurlijk wel anders. Uiteindelijk hebben het reutje met het meest brede koppie gekozen omdat we bij de Witte herders ook altijd hebben gehouden van forse reuen en een heel iel reutje zou wel heel erg afsteken bij Max:-)
Voorlopig moeten we dus nog wel een poos wachten want het reutje is geboren op 20 september en hij moet minstens 7 weken zijn voordat hij mag verhuizen. Omdat het zo`n eind weg is gaan we over 2 a 3 weken pas weer een keer kijken en daarna mag hij dan al vrij snel verhuizen.
We hebben er echt zo veel zin in:-)

Ik ben me gelijk ook aan het oriënteren op een puppycursus want hoewel dit niet onze eerste pup is, lijkt het ons toch belangrijk dat hij, en wij, weer een keer alle basis oefeningen leren. De pup moet ook leren "hond" te zijn zonder de bescherming van Max en dus is een cursus heel goed voor hem. Ook zullen gaan wandelen zonder Max want ik weet zeker dat Max een enorme beschermingsdrang heeft naar de pup. Max is zo gek op kleine beestjes en mensjes.... Vorige week waren Luuk en Sarah hier en toen Sarah in de wagen ging huilen stond Max gelijk naast de kinderwagen. Kijkend naar mij met een blik; moet jij hier niet iets aan doen?!!
Wat zal Max blij zijn met een nieuw maatje naast hem in huis. Jammer dat we het hem nog niet kunnen vertellen want volgens ons voelt hij zich nog steeds een beetje alleen, al is hij niet meer zo "verdrietig"als de eerste dagen.

Helaas

Het is nog niet gelukt om een pupje te vinden. Hoewel we gisteren 3 leuke puppen hebben gezien ging het toch niet door.
We gingen kijken naar een schapendoes reutje van bijna 8 weken en dat zou dus prachtig zijn uitgekomen want dan had hij in het weekend al mogen verhuizen. Hoewel het een heel leuke pup was was er één ding waar ik op "afknapte"; Loek had 1 manenoogje. Dat is een licht blauw gekleurd oog zoals bij bordercollies en weimaraners. Ik kan niet wennen aan die lichte ogen. Ik vind het mooist als een hond me met mooie donkere ogen aan kijkt en niet met zo`n doordringende blik. Ik vond het wel een beetje gênant om te zeggen want ik ben helemaal niet zo van uiterlijk, maar ik weet gewoon dat ik daar niet aan kan wennen. Tinkers( de bonte paarden die ik heb gehad) hebben ook vaak manenogen en ook daardoor weet ik dat zo goed.

Nou dat was voor deze fokker helemaal geen probleem hoor. Later hoorde ik dat zijn vrouw het ook helemaal niet mooi vind ;-)
Maar....er liepen nog 2 puppen rond; een teefje- Lotte- en een reutje- Lex. En voor dat teefje viel ik, liefde op het eerste gezicht. Wat een leuk en mooi meisje......Maar......met een probleempje.... Ze had een hartruisje en daarom had de fokker in eerste instantie niet gezegd dat ze nog vrij was. Maar ja, wij schrikken ons niet gelijk een slag in de rondte vanwege een hartruisje omdat we zelf ook 2x een pup daarmee hebben gehad. Bij de eerste pup is het heel snel over gegaan en bij de tweede pup is het helaas een afwijking gebleken maar met die pup(ondertussen natuurlijk uitgegroeid tot een volwassen hond) gaat het heel erg goed, gelukkig!

Vandaar dat we toch wel voor Lotte wilde gaan maar dat we even af wilde wachten wat de dierenarts zou zeggen, waar ze diezelfde avond nog een afspraak mee hadden voor Lotte. Ik was toch wel behoorlijk opgewonden want wie weet zouden we al heel snel een leuke pup in huis krijgen :-)

Helaas.... De dierenarts heeft geconstateerd dat deze ruis niet lijkt op een ruisje wat vanzelf over gaat, maar dat er meer aan de hand is en dat het verder bekeken moet worden. Ws is er ook een operatie nodig. Dat is te heftig natuurlijk, om met zo`n medische toekomstbeeld aan een pup te beginnen en dat snapte de fokker ook heel goed.
Helaas! we zetten onze zoektocht naar een leuke pup voort.

Het klinkt gek

Het klinkt ws gek, maar we zijn op zoek naar een puppy....

schapendoes pup

Niet omdat we geen verdriet hebben om Keli- we zullen haar nooit vergeten en natuurlijk missen we haar- maar wel omdat we altijd twee honden hebben gehad. Dat vinden we het leukst en voor Max is het ook goed als hij een nieuw maatje krijgt. Hij is nooit alleen geweest en dus heeft hij dat ook nooit geleerd. Toen hij vanuit zijn nest hier, verhuisde naar zijn nieuwe baasjes in Noord-Holland was daar al een West-Highland White terriër en toen hij na een jaar terug naar ons verhuisde waren Rana en Keli hier.

Gisteravond lag Max in de gang en wij meenden dat hij een echte "droopie"blik in zijn ogen had. Lex vroeg of ik dat ook had gezien en dat moest ik beamen; Max mist zijn maatje. Of hij nog wist dat Keli zijn moeder was weet ik niet, maar dat ze zijn vriendin was, dat was duidelijk. Altijd samen mee naar het bos of de hei en samen rennen en onderzoeken; samen thuis blijven als we er niet waren en "samen sterk".

schapendoes pup

Het koste wel wat overleg maar Lex en ik zijn er toch uitgekomen; we willen een schapendoes pup. De schapendoes hoort ook tot de herder-achtige honden en omdat ik altijd herders heb gehad wil ik heel graag dat karakter weer. Omdat je bij een hond al gauw rekening moet houden met een levensduur van 12 jaar wil ik graag iets kleiners dan een witte herder, hoewel we altijd heel enthousiast zijn geweest over het karakter- en ook nog steeds zijn. Zo komen we dus uit op de schapendoes. ik heb allerlei voorstellen gedaan, maar meestal vond Lex het geen leuke hond. Ik heb gedacht aan een teckel, een poedel, een soft coated Wheaton terriër en Lex heeft de labrador voorgesteld....allemaal niet dus!

schapendoes pup

Lang leven internet want daar hebben we gekeken naar nestjes en op een half uurtje van hier is een nestje met nog 1 reutje beschikbaar. Ik heb al gebeld, maar helaas het antwoord apparaat. Nu maar hopen dat er snel wordt terug gebeld want ik wil zo graag gaan kijken :-)

De naam hebben we al wel; Pelle!

Keli

Het was al te lezen in mijn vorige verhaaltje...Keli kreeg meer moeite met lopen en bewegen.

Toch waren we nog steeds heel tevreden over haar want ondanks haar leeftijd was ze nog best fit.
Tot twee en halve week geleden....Lex en ik hadden het idee dat ze pijn kreeg bij het opstaan ed en omdat we op maandag op vakantie zouden gaan, heb ik vrijdag de dierenarts gebeld voor pijnstillers. We wilden niet dat onze oppas, Amy, met een hond zou komen te zitten die pijn leed. Keli heeft die week dus gewoon elke dag een pijnstiller gehad.
Toen we een week later terug kwamen zagen Lex en ik dat ze in die week hard achteruit was gegaan. Normaal, als je de honden elke dag ziet, zou je dat kunnen missen, maar nu zagen we het allebei. Ondanks de pijnstillers had ik het idee dat ze slechter was gaan lopen en ook zakte ze vaker door haar achterpoot. We hebben dat even aangekeken maar toen we het steeds meer zagen gebeuren en Astrid, die hier op donderdag was, ook het idee had dat Keli echt pijn had, heb ik een afspraak gemaakt voor vrijdag om met de dierenarts te overleggen. We hadden zelf geen goed gevoel bij de situatie en gingen naar het gesprek met het idee dat het heel goed zou kunnen dat we zouden horen dat inslapen de beste optie zou zijn voor Keli.

Marleen- de dierenarts- was heel duidelijk; Keli had veel pijn! Dat kon ze voelen aan de strakke rug van Keli. Ze vond de situatie op deze manier niet "hondwaardig"voor Keli en was het eens met onze suggestie dat inslapen het beste voor Keli zou zijn. Omdat we dat graag na het weekend wilde laten gebeuren- zodat de kinderen evt nog zouden kunnen komen om afscheid te nemen- had Marleen nog een optie om een injectie te geven. Deze injectie zou een eventuele aanwezige zwelling in de rug van Keli kunnen laten slinken waardoor de uitvalverschijnselen van haat achterpoten beter zouden moeten worden. Ook kreeg ze een veel sterkere pijnstiller zodat ze in ieder geval geen pijn zou hebben. Voor ons voelde dit goed als laatste mogelijkheid om te proberen, al moet ik eerlijk zeggen dat we er weinig vertrouwen in hadden. De blik in Keli`s ogen was ook verandert en het leek alsof zij al wist dat het niet goed was. Ik vind dat bijzonder....Ik heb dat eerder gezien bij Dingo nadat zij een herseninfarct had gehad. Ze keek me aan met een blik alsof ze wilde dat het klaar zou zijn en ik meen die blik nu ook te zien bij Keli.

Het was in het weekend ook opvallend dat ze weg liep bij Lex toen hij naast haar op de grond kwam zitten. Kennelijk is alles haar teveel; zelfs haar grote liefde Lex. Zaterdag avond wilde ze in haar mand in de gang stappen, die een klein randje heeft. Ze kreeg haar linker achterpoot niet over dat randje heen en dus moest ik haar even helpen.
We hebben dus absoluut geen verbetering gezien in de uitvalverschijnselen, eerder een toename en dus werden we in de loop van het weekend steeds zekerder dat inslapen de beste optie is voor Keli. Hoe verdrietig ook.....het is de beste keus voor Keli. Zij heeft het niet verdient om te moeten lijden en dus heb ik vanmorgen een afspraak gemaakt om haar vanmiddag om 16u in te laten slapen.

Gisteren is Linda nog bij haar wezen kijken en straks komt Jessie nog afscheid nemen.......