Lizzy heeft gepoept

Joepie..... Wat kan een mens blij zijn als er is gepoept ;-)

Woensdag ochtend moest ik vroeg gaan werken en dus kon ik al heel vroeg bij Lizzy gaan kijken. En jawel hoor; de keken zat onder de poep. Wat een opluchting!! Gedurende de nacht was het poepen op gang gekomen en gelukkig heeft Suus niet alles weg kunnen werken zodat ik goed kon zien dat er flink wat ontlasting uit was gekomen.
Dinsdag avond had ik haar lekker bij me op de bank genomen zodat ik haar buikje lekker kon masseren. Dat heb ik lang volgehouden en wellicht heeft dit ook bijgedragen aan het loskomen. Ook heeft Max nog een aantal keren gemasseerd met zijn grote tong en al deze inspanningen hebben `s nachts dus resultaat gehad.

Ik heb haar woensdag nog 3x laxeermiddel gegeven zodat de rest van de poep ook nog wat makkelijker komt.
Woensdag avond heb ik haar weer lekker mee naar de huiskamer gehaald zodat ik haar buikje weer lekker kon masseren. Lizzy heeft heerlijk naast me liggen slapen in een holletje naast mijn benen en jullie snappen natuurlijk wel dat ik hierdoor al een beetje verliefd ben geworden op dit kleine, dappere meisje. Ik hoop dat ze mag blijven.......

Met het kleine blauwe meisje bij Astrid gaat het ook heel goed. Zij groeit prima door de goeie verzorging van haar mama Mosi. Het is nog niet helemaal duidelijk of zij bij Astrid zal blijven of bij ons zal komen te wonen, maar dat hoeven we nog niet te beslissen. voorlopig eerst maar genieten van het feit dat beide meisjes zo goed groeien.

Vandaag is de antibiotica kuur van Suus afgelopen. Ze toont heel gezond, eet goed, haar vacht glimt en ze is goed bezig met de zorg voor Lizzy. Ik heb dus goeie hoop dat het helemaal goed is met haar. Ik zal haar wel extra in de gaten houden nu ze geen antibiotica meer krijgt. Hopelijk blijft haar temperatuur zo mooi en hebben we die narigheid ook achter de rug. Het zal vast ook beter zijn voor Lizzy als zij geen medicijnen meer binnen krijgt via de melk van Suus. Van antibiotica is het bekend dat het de darmflora aan kan tasten dus wellicht is dat toch de schuld van de obstipatie van Lizzy. Ik hoop dat we nu helemaal kunnen gaan genieten van Suus en haar baby en dat we de zorgen achter ons hebben.

En ja hoor....weer naar de dierenarts

Gisterenavond ontdekte ik dat Lizzy een wel heel bol buikje heeft. Ook was haar gewicht hetzelfde gebleven, dus dat betekend dat ze niet was gegroeid. Dat bolle buikje zat me niet lekker en dus hebben we "ons geheime wapen" Max ingezet. Max kan als de beste buikjes masseren met zijn grote tong en zijn beloning is dan....de poep van het kitten.

Ik heb Max laten likken en dat deed hij ook met overgave. Helaas....geen beloning want Lizzy poepte niet. Meer kon ik er even niet aan doen, maar het zat me niet lekker. Ik moet eerlijk zeggen dat ik er ook slecht van heb geslapen.
Vanmorgen gelijk weer gekeken en haar buikje was nog hetzelfde en haar gewicht ook. Gelijk maar besloten om naar het inloop spreekuur te gaan want ook de likbeurt van Max leverde niets op.

Dierenarts Wendy kon goed voelen dat haar darmpjes vol zaten. Verder is Lizzy levendig, haar oogjes zijn aan het open gaan, naveltje is schoon en ze heeft een gezond vachtje. Nog niet zorgelijk dus, maar die poep moet eruit. In overleg met meer ervaren dokter Daphne krijgt Lizzy nu toch laxeermiddel. En nu maar hopen dat het gaat werken en de ontlasting los gaat komen. Ik maak me nog niet al te veel zorgen, maar toch ga ik iedere keer kijken of er al wat is gekomen en haar buikje al wat zachter is.

Lizzy is nu een week. Het is een bijzonder meisje omdat ze alleen is en omdat ze een dochtertje van Suus en Fynn is en het zou heel verdrietig zijn als we ons kleine meisje zouden verliezen. Ik ga er- met hulp van de dierenartsen- alles aan doen om het goed te laten komen.

Suus en Lizzy

Het gaat heel goed met het dochtertje van Suus en Fynn. Ik heb haar Lizzy genoemd.

Lizzy groeit als kool, dus mama Suus doet het weer heel goed met haar kindje. Ik vind het wel heel alleen als ik Lizzy in haar nest zie liggen. Zonder broertjes en/of zusjes.... Dat is jammer. Ze ligt lekker warm op het warmtedekentje, dus bang voor kou hoef ik niet te zijn. `s Nachts als de verwarming laag gaat dan staat er een radiatortje om de kattenkamer op temperatuur te houden. Mocht Suus haar onverhoopt naar een nieuw plekje slepen dan is de omgeving hopelijk warm genoeg. Tot nu toe heeft Suus helemaal geen neiging tot slepen, dus dat is fijn.

Toch liep niet alles zo voorspoedig. Donderdag ben ik met Suus naar de dierenarts gegaan omdat ik zag dat ze niet wilde eten. Ik heb het geprobeerd met blikvoer maar dat wilde ze ook niet. Dat is niets voor Suus. Zij is een heel goede eter en zeker als ze ook nog zoogt. Dus de temperatuur opgenomen en die was 39.5gr, dus dat was te hoog. Gelukkig kon ik snel bij de dierenarts terecht en daar voelde Lotte toch nog wat in haar buik. Een foto gemaakt om zeker te weten dat er niet nog een kitten in zat, maar dat was niet zo. Ws zat er dus toch nog nageboorte in haar baarmoeder. Ze heeft dus opnieuw weeën opwekker gespoten en Suus heeft een pijnstiller en antibiotica kuur gekregen. Ook het advies om twee keer per dag haar temperatuur op te nemen. Mochten de klachten verergeren dan zit er nog maar één ding op; de baarmoeder eruit.
Dat zou natuurlijk heel jammer zijn omdat ik heb besloten dat Suus nog 1 nestje mag krijgen. Nu het geen keizersnede is geworden mag ze toch nog een nestje. Dat zal dan definitief haar laatste zijn. Daarna wordt ze gecastreerd evenals Fynn.

Nu Suus medicijnen krijgt is ze weer fit. ze eet weer en ook haar temperatuur is normaal, dus dat geeft moed op een goede afloop. Toch vind ik het nog spannend want het moet ook goed blijven gaan als de antibiotica kuur afgelopen is. Hopelijk is dan alles onder controle en is Suus blijvend fit. Het is zowiezo het meest belangrijk dat Suus het goed blijft doen. zo niet dan moet die baarmoeder er gewoon uit en dan maar geen nestje meer. Hoe jammer ook, het welzijn van Suus staat op de eerste plaats.

Het nest van Suus- een klein benchje met een lekkere warme deken er in en een deken erover heen om het een hol te laten lijken- staat in de kattenkamer zodat Ayla en Fynn ook gelijk aan de kleine Lizzy kunnen wennen en dat gaat heel goed. Lizzy weegt nu 200 gram, dus het is duidelijk dat ze goed groeit als enige kind aan de "tiet".

Zware bevalling

Het was een zware bevalling voor Suus....en voor mij....

Maandagavond om 00.00u begon Suus met weeën.Omdat ze bij ons op de slaapkamer sliep kon ik haar goed in de gaten houden en eindelijk waren daar de eerste tekenen van een aanstaande bevalling. Lex vroeg me slaperig wat er aan de hand was en toen ik antwoordde dat Suus was begonnen zei hij "Oh" en sliep weer verder.

Suus had flink weeën en ik hoopte heel hard dat ze haar eerste baby gewoon ter wereld zou brengen en dat we niet midden in de nacht naar de dierenarts hoefde voor een keizersnede. Maar gelukkig...om 01.00u werd er een kitten geboren. Altijd weer geweldig om te zien hoe zo`n hummeltje op de wereld wordt gezet. Vervolgens gebeurde er weer weinig en dat betekende dus ook dat ook deze keer de nageboorte bleef steken. Maar om 02.00u werd Suus weer onrustig en om 02.30u werd er na ontzettend hard persen een kitten geboren waarvan ik al gelijk kon zien dat het niet goed was. Het was niet helemaal "af". Kaal, klein, rare voetjes en niet goed. Wel rot, zo midden in de nacht zo`n mismaakt kitten geboren zien worden en dat dan ook op te moeten ruimen.

Ook van dit kitten geen nageboorte. Ik heb het nog een poos vol gehouden om wakker te blijven maar toen er verder niet echt wat gebeurde ben ik toch maar gaan dutten. Ik wist dat er nog een kitten moest komen dus echt gaan slapen durfde ik niet. Ook het feit dat Suus had besloten om met haar levende kitten op mijn bed te blijven liggen maakte het niet makkelijker. Ik probeerde haar in de doos te laten gaan door het kitten daar in te leggen, maar mevrouw sleepte haar gelijk weer op bed. In een hol tussen mijn 2 dekbedden was kennelijk de lekkerste plek. Strak tegen mij aan en luid spinnend door het drinken van het kitten. Lex was ondertussen verhuisd naar de logeerkamer want slapen naast een bevallende poes viel niet mee.

Rond half 8 was er nog steeds geen 3e kitten en geen nageboortes dus heb ik de injectie gegeven die ik al had gekregen van de dierenarts. Dit om de weeën op te wekken om de komst van de nageboortes( en in dit geval van een kitten) te stimuleren. Vrij snel daarna begon Suus weer met heel heftige persweeën en na heel veel moeite, gepaard gaand met pijn, werd het derde kitten geboren. Een blauw kitten, maar helaas.......levenloos. Ik wilde het nog flink gaan wrijven in de hoop dat het toch nog zou gaan ademen, maar ik zag dat het bij de achterpootjes helemaal vol vocht zat en dus leek het me een kitten wat op de een of andere manier ook niet helemaal goed was. Tjonge wat is dat toch hard.....
Zo verdrietig voor Suus, die dit laatste kind wel helemaal wilde wassen en natuurlijk ook voor mij door er bij te zitten en niets te kunnen doen.

In overleg met de dierenarts heb ik later die dag nog twee keer een injectie gegeven en uiteindelijk moeten de nageboortes er wel af zijn gekomen want Suus vloeit nu al mooi licht rood. Omdat poezen die nageboortes opeten kon ik vannacht niet controleren of dat ook is gebeurt. Maar Suus is fit, zorgt goed voor haar kitten, eet goed en oogt gezond. Ik hou haar goed in de gaten om bij een evt baarmoeder infectie op tijd in te kunnen grijpen.

Het kitten is een kortharig, wildkleurig poesje en ik heb haar Lizzy genoemd. Ik zou haar graag houden. Misschien blijft het kitten wat bij Astrid is geboren- kortharig, blauw poesje- toch bij Astrid wonen en dan hou ik Lizzy. Mocht Ayla onverhoopt uit de fok moeten vanwege haar PL(bezoek aan de specialist over 2 weken), dan mag Lizzy ook blijven, maar is het zo dat het blauwe poesje van Astrid wel komt én Ayla haar onderzoek is positief dan denk ik dat Lizzy naar een Duitse fokker zal gaan die heel graag een poesje heeft van Fynn, omdat zij de vader van Fynn heeft gefokt.

Dat blijft dus nog even spannend, maar eerst is het meest belangrijk dat Suus goed voor haar dochtertje zorgt en dat Lizzy goed zal groeien. Voorlopig ziet alles er positief uit en ondanks het verlies van 2 kittens ben ik toch heel blij want Suus heeft haar kittens zelf gebaard- geen keizersnede- dus dat betekend dat haar "fok loopbaan" nog niet ten einde is en daar ben ik heeeel blij mee.

Wachten......

Ik had gehoopt dat Suus in het weekend zou bevallen...zaterdag was het dag 65, maar helaas.....ik wacht nog steeds.....

Dit berichtje ven als up-date voor de mensen die meeleven en wachten wat er geboren gaat worden....

Mocht ze morgen nog niet zijn bevallen dan overleg ik met de dierenarts.

Buikgriep....

Wat een ellende....zowel wij als mensen, maar ook onze honden hebben...buikgriep.

Scooby begon met één dag niet lekker zijn, futloos op de bank liggen en niet willen eten. en dat is gek....een Scooby die niet wil eten. Daar maakten we ons toch wel een beetje zorgen om, we leken wel een stel bezorgde ouders ha ha....Maar gelukkig knapte Scooby al snel weer op en begon hij weer goed te eten. Een pup gebruikt veel voedingsstoffen voor de groei, is gevoelig voor uitdrogen, dus wat een fijn gevoel geeft het als je ziet dat je pup weer gaat eten en drinken!

Maar....kennelijk had hij wel Max aangestoken want na het weekend begon ook Max wat sloom en futloos te worden. Bij zo`n volwassen hond maken we ons niet direct zorgen, maar toch...je hond niet lekker, is niet fijn. Max eet helemaal niets en dus koken we woensdag kip voor hem. Hij drinkt de bouillon en eet wat kip maar helaas, na een half uurtje spuugt hij alles er weer uit. Hij is duidelijk nog niet beter. Ik wil de boel wel opruimen maar wordt dan zelf ook ontzettend misselijk en verdwijn snel naar mijn bed. En jawel hoor, ook ik begin te spugen, diarree en heb dus buikgriep. Lex heeft een hoop te doen met het verzorgen van mij en Max en tussen door loopt dan ook nog Scooby natuurlijk.

`s Avond begint ook Lex zich beroerd te voelen en ook hij kruipt in bed met....buikgriep.
`s Morgens rol ik uit bed want de hondjes moeten toch naar buiten en even kijken of ze wat willen eten. En dan blijkt dat Scooby weer niet wil eten, hij heeft het ook weer te pakken. Eigenlijk is dat een beetje ons geluk want beneden zijn Max en Scooby zo sloom dat ze echt niets doen en boven kunnen wij dus met een redelijk rustig gevoel in bed liggen. Ik probeer er af en toe uit te gaan om de jongens in de tuin te laten zodat ze kunnen plassen/poepen, maar dat kost veel moeite.

Ik weet nog dat ik tegen Lex zei dat ik Scooby van af het begin wilde aanwennen dat hij ook in de tuin zijn behoeftes mag doen. Dat is makkelijk als ik eens ziek zou zijn en het niet zou lukken om ze op straat uit te laten. Keli zou het nooit in de tuin hebben gedaan. Dat was zo tegen wat ze geleerd had dat ze het echt niet in haar koppie haalde om het wel te doen. Nu hebben we daar al heel veel profijt van gehad want deze mannen hebben daar allebei geen moeite mee en dus hoefde ik alleen de deur open te zetten naar buiten.

Ik hou de katten bewust -zoveel mogelijk- gescheiden van ons en de honden want ik wil niet dat de buikgriep daar ook toe zal slaan. Ik vroeg op Facebook of mens en dier hetzelfde virus kunnen hebben en kreeg een aantal reacties van mensen die ook mee hadden gemaakt dat mens en dier op hetzelfde moment ziek werden, dus ik neem geen risico. Zeker niet omdat Suus moet bevallen in het weekend en je moet er niet aan denken dat zij het virus zou krijgen en door zou geven aan de kittens. Dat wordt dus goed mijn handen ontsmetten als de bevalling begint. Maar gelukkig knap ik alweer een beetje op en dus moet het lukken om haar morgen of overmorgen goed bij te staan als ze gaat bevallen. Ondanks alles kijk ik daar natuurlijk enorm naar uit!

Ondertussen is Mosi van Astrid bevallen en Fynn en Mosi zijn de trotse ouders geworden van 1 poesje. En als alles goed gaat zal dat poesje naar ons verhuizen over een maand of 3. Jammer dat het maar 1 kitten is, maar we laten Fynn gewoon Mosi nog een keer dekken over een poos.

Joepie, duidelijkheid

Eindelijk heb ik vanuit Engeland gehoord welk kitten voor mij is én zelfs ook een foto gekregen van ons mooie meisje.

Haar naam is Badsworth Chesysuli Ancaam. Wat ik van die naam moet maken is mij nog een raadsel, maar ik ben wel heel blij dat ik nu weet welk meisje het is geworden.

Ancaam had nog 2 lilac zusjes en ik had niet echt voorkeur; ze zagen er alle 3 prachtig uit. Ik hoop vooral dat ze qua karakter zal passen in het groepje katten wat we al in huis hebben. Meestal gaat het heel goed om een kitten in introduceren bij de anderen, dus daar maak ik me niet echt druk om.

Suus zal vast wel laten blijken dat zij bovenaan staat in de rangorde, Fynn en Ayla zullen haar vast enthousiast welkom heten en dan hebben we natuurlijk nog Max en Scooby.... Gelukkig is Ancaam gewend aan honden en Max zal haar vast ook wel met rust laten. Maar dan Scooby....ik ben heel benieuwd hoe dat zal gaan want Scooby zal haar vast als een nieuwe uitdaging zien waar hij mee kan spelen.

Maar dat gaan we allemaal wel zien als ze hier is aangekomen, want....er is nog steeds niet duidelijk wanneer Debbie naar Nederland komt. Het zou eigenlijk al in januari zijn, maar dat gaat ze niet meer halen. We hopen nu op begin februari. Ik ben heel ongeduldig om ons nieuwe meisje te zien, dus ik wacht met spanning wanneer ik hoor wanneer ze komen.

Nog even over de naam. Ik heb al 2 suggesties gekregen; Cami en Mica. Ik ben er nog niet uit, dus mocht er nog iemand een leuke suggestie hebben....laat maar komen.
Liefst gebruik ik de stamboom naam in de roepnaam, maar als dat niet lukt is dat ook geen ramp hoor.
Fynn heet officieel DeFynn van het Gildenhuys
Suus heet officieel Helinka`s Katharina
Ayla heet officieel Ayondela de la Lubaya
en nu dus..... Badsworth Cheysuli Ancaam

Suus verwacht.....

3 kittens!

Vanmorgen ben ik voor een röntgenfoto naar de dierenarts geweest. Op de foto kon duidelijk worden gezien dat er 3 kittens in de buik van Suus zitten. Het is duidelijk te zien aan de hand van de schedeltjes en ruggengraatjes die geteld kunnen worden.

Ik wil graag weten hoeveel kittens Suus verwacht in het geval ik twijfel of alle kittens al geboren zijn als het blijkt dat Suus weer last heeft van weeënzwakte. Dat was de laatste keer het geval en toen wisten we niet hoeveel kittens er moesten komen. Toen moest er dus tijdens de bevalling nog een foto gemaakt worden en dat gaf extra stress. Dat hoop ik op deze manier te voorkomen.

Ik had zelf gegokt dat Suus 5 kittens zou verwachten want haar buik is aan de ene kant dikker dan aan de andere kant(meestal een teken van een oneven aantal kittens) en ze is behoorlijk dik. Fynn heeft al twee keer een nest van 7 kittens verwekt, dus ik zou het mij niet hebben verbaasd als het 5 kittens zouden zijn geweest. Maar het zijn er dus 3. Prachtig natuurlijk. Het belangrijkste blijft natuurlijk dat ze gezond zullen zijn en dat Suus een goeie bevalling zal hebben.

Suus 8 weken drachtig.

Ik ben blij dat ik nu zekerheid over het aantal kittens. Spannend blijft het toch wel want welke kleurtjes zijn de kittens en worden het poesjes en/of katertjes?! Ik had al 5 aanvragen op mijn lijstje staan, maar ik zal niet al die mensen tevreden kunnen stellen met een kitten van Suus. De bedoeling is dat er twee kittens naar buitenlandse fokkers zullen gaan; 1 naar Duitsland naar de fokker van de vader van Fynn- dus de opa van deze kittens- en 1 naar Engeland naar de fokker waar ik binnenkort mijn lilac Aby variant poesje vandaan krijg. Dat is een ruil, dus met gesloten portemonnee. Heel fijn want in het buitenland zijn de kittens altijd duurder dan in Nederland.

We wachten "geduldig" af wat het gaat worden en wanneer. Ik heb komend geen plannen niets afgesproken zodat ik thuis zal zijn als Suus gaat bevallen. Ik kijk er naar uit maar vind het ook spannend vanwege de eerdere problemen van Suus tijdens haar bevallingen. Ik heb al "python"in huis om haar dat te spuiten mocht ze weer niet van haar nageboortes afkomen. Dat mag ik 1x zelf spuiten. Mochten er daarna nog "rare"dingen voorkomen ga ik natuurlijk met haar naar de dierenarts!

Deze week zal ook Mosi van mijn vriendin Astrid bevallen van een nestje van Fynn. Daar zijn beide ouders blauw dus de kans is groot op een blauw nestje kittens, maar wildkleur is ook zeker een mogelijkheid. Ik kan dus altijd nog de mensen op mijn lijstje door verwijzen naar Astrid voor een kitten. Maar....eerst ben ik daar aan de beurt. Mocht er een poesje worden geboren- wildkleur of blauw- dan komt dat poesje bij ons in huis wonen zodat ik zelf ook een nakomeling van Fynn heb. Fynn zal niet heel lang meer een "echte" kater zijn dus dit is mijn kans om zelf een nakomeling van hem te hebben en ook nog met een interessante bloedlijn door de nieuwe genen die het blauwe abessijn poesje Mosi mee brengt. Allemaal leuke vooruitzichten dus :-)

Ayla en Scooby

Het is zo leuk om te zien hoe Scooby en Ayla samen kunnen spelen, stoeien en wassen.
Als ik de katten `s morgens uit de kattenkamer laat dan zoeken Ayla en Scooby elkaar meteen op. Scooby staat met zijn neus vooraan als de deur open gaat maar dat heeft meer te maken met de kattenbakken(om leeg te eten) dan met de katten.

Als Fynn naar buiten komt wordt hij achterna gezeten door Scooby, Suus wordt ontweken(daar heeft hij respect voor) en als Ayla tevoorschijn komt dan is hij blij. Ik weet niet wie nou wie opzoekt- komt Ayla naar Scooby of andersom?- maar ze zijn er allebei blij mee want ze draaien om elkaar heen, er wordt geknuffeld( Scooby wast Ayla) en ze rollen samen over de grond. Ik heb wat foto`s gemaakt om het te laten zien, maar dat laat niet zien hoe leuk het er in werkelijkheid aan toe gaat.

Het blijft bijzonder om de vriendschap tussen kat en hond te zien. Als ik terug denk had ik als eerste hond Dingo die zo`n vriendschap had met de eerste Abessijn Sproet. Daarna Chiko met Tijgetje en nu dus Max en Ayla. Ik blijf het een geweldig leuke combi vinden; kat en hond samen