Ayla is hier!!

Afgelopen vrijdag zijn we naar Zuid-Duitsland geweest( vlakbij München) om Ayla op te gaan halen. Dat was een behoorlijke reis; 750 km en 8 uur onderweg. We moesten eigenlijk wel een beetje lachen om ons zelf. Zo`n eind rijden voor een poesje, hoe gek ben je dan....Maar eigenlijk viel dit nog mee. Tenslotte ben ik ook al een keer naar Engeland( met Jacqueline voor Whisper en Tess), Denemarken( voor een Abessijn kater voor Astrid) en twee keer naar Zweden geweest; met Astrid naar Stockholm( voor een Begaal poes voor Astrid) en met Jessie naar Gotenborg voor Suus.
Dan is dit eigenlijk maar "peanuts" toch...?!
Zaterdag ochtend hebben we nog lekker ontbeten in het hotel en toen werd ik toch wel een beetje zenuwachtig. Tenslotte heb ik Ayla nog nooit in het echt gezien en Karola- de fokker- nog nooit gesproken, maar we hebben er vertrouwen in en gaan op pad. Een half uurtje rijden verder komen we bij het huis van Karola en daar worden we verwelkomt door Karola en haar zoontje Emil. In eerste instantie lijkt het even of Emil erg verlegen is maar dan komt hij los en moeten we zijn nieuwe kamer zien, op het bed zitten en kijken naar zijn speelgoed en hoe goed hij kan springen....En ondertussen maar kletsen.... Dan is het wel vervelend dat ik slecht Duits spreek want zo`n klein mannetje snapt natuurlijk niet dat ik hem slecht versta en al helemaal niet kan antwoorden.
Afijn, we komen natuurlijk ook niet voor hem, maar voor ons nieuwe Somali meisje Ayla. We zien haar even maar ze is zo schichtig dat ze er gelijk vandoor schiet. Haar zusje zien we wel goed want zij is een stuk heldhaftiger dan Ayla. Het is dan ook best moeilijk om Ayla te pakken te krijgen want iedere keer rent ze weg en wil ze zich verstoppen. En daar is erg veel ruimte voor want de katten hebben me een hele bovenverdieping tot hun beschikking, echt waanzinnig, al die ruimte.
Karola zorgt er voor dat Ayla mee komt naar beneden in de keuken zodat ze niet zo ver weg kan en wij haar dus beter kunnen bekijken en eens even vast kunnen houden.
Omdat ze zo schichtig is maak ik me een beetje bezorgd of ze wel zal kunnen wennen aan Keli en Max want dat is natuurlijk best heel indrukwekkend als je zo`n klein poesje bent en je hebt nog nooit zulke grote honden gezien. Volgens Karola moet dat gewoon kunnen en is Ayla mede zo timide omdat ze een buitengewoon overheersend zusje heeft waardoor zij niet echt aan bod is gekomen. Ook zal het best uit maken dat er zo`n klein jongetje loopt wat wellicht wel eens aan de haal wil gaan met zulke kleine poezies.
Ik moet zeggen dat Ayla er wel prachtig uit ziet, gezond en een heel lief koppie heeft,dus we zijn er zeker van; Ayla gaat met ons mee. Even wat officiële dingen zoals het tekenen van het contract en na nog wat informatie van Karola gaan we na een uurtje weer op pad want we hebben nog een flinke reis voor de boeg met dit kleine meisje. Emil heeft het er maar moeilijk mee dat hij afscheid moet nemen van haar en roept boos dat we haar niet mee mogen nemen. Toch komt hij ons bij de deur uitzwaaien als we met Ayla- en een hele tas vol blikjes, brokjes en speelgoed- vertrekken.
Ik ben nu al blij met mijn prachtige, lieve meisje, maar ben erg benieuwd wat voor een karakter we tevoorschijn zien komen als ze bij ons thuis zal zijn. Maar eerst maar eens zien dat we een goeie reis hebben met haar. Voor de zekerheid krijgen we nog een kattenbakje mee voor onderweg want je weet maar nooit....het is toch een heel eind voor zo`n baby meisje