Tess.......

Tess is niet meer......

Het vervolg op het verhaal over Tess met haar verdikte lymfeklieren heeft een verdrietig einde gekregen.

Dinsdag moesten we met haar op controle, in combinatie met het brengen van Keli voor haar operatie. Ons gevoel was al helemaal niet goed over Tess want toen ik maandag aan haar klieren voelde ben ik vreselijk geschrokken hoe dik die waren geworden in een week tijd. Ondanks de antibiotica die ze al een weekje kreeg waren de klieren niet geslonken of stil blijven staan maar in een ongelofelijk hard tempo dikker geworden. We begonnen ook aan Tess te merken dat ze er last van kreeg; ze kon slecht slikken, daardoor werd ze steeds magerder, je begon de klieren zelf van buiten af te zien doordat haar vacht helemaal uit begon te staan en die vacht werd ook steeds meer plukkerig, maar de grootste verandering was haar gedrag.

In het weekend zag ik haar ineens lelijk doen tegen de kittens. Ze mochten niet meer drinken bij haar en dat is vreemd want Tess zoogde alle kittens nog als ze daarvoor kwamen- in tegenstelling tot Flo die er al weken klaar mee was. Ook als de kittens langs liepen kregen ze een mep van haar en begon ze te grommen. Dat paste totaal niet bij Tess. Zij was zo`n fantastische moeder, niets was haar teveel om voor haar kinderen en die van Flo te zorgen. Ik heb haar toen meer ruimte gegeven om de kittens uit de weg te kunnen gaan en dat werkte goed. Maar.....dit soort signalen zetten je wel aan het denken.
Bij dieren is een gedragsverandering vaak een teken dat er iets niet goed gaat. Het dier voelt zich dan niet goed of heeft pijn en dat is heel aannemelijk bij Tess als je voelde hoe haar klieren waren gegroeid. Haar hele keel moet vol hebben gevoeld.

Omdat we dus al een slecht voorgevoel hadden heb ik Tess in de nacht van maandag op dinsdag lekker bij ons op de slaapkamer laten slapen. Normaal hebben we nooit onze dieren op de slaapkamer alleen in speciale gevallen en dit was er zeker één. Ik hield mezelf nog een beetje voor de gek door te zeggen dat ik haar op de slaapkamer had zodat ik haar nuchter kon houden. Mocht ze dan een onderzoek met narcose of iets dergelijks moeten ondergaan dan was ze al nuchter....
Dinsdagochtend toen ik wakker werd lag ze heerlijk rustig bij me op bed.

Om kwart over 8 waren we dinsdag morgen bij de praktijk en daar hebben we eerst Keli afgegeven om geopereerd te worden. Daarna even wachten tot dat Daphne( onze dierenarts) tijd voor ons had.
Heel lang duurde het niet tot dat het echt tot ons doordrong dat het echt niet goed was met Tess; Daphne schrok nl ook van de grootte van de klieren en bij onderzoek bleek dat ook andere lymfeklieren in haar lichaampje dikker aan het worden waren.
We hebben even over de mogelijkheden gesproken maar eigenlijk was het al heel snel duidelijk; Tess had een agressieve vorm van Lymfklier kanker en op mijn vraag of het een goed idee zou zijn om haar op dat moment gelijk in te slapen gaf Daphne een bevestigend antwoord.

En zo is het ook gegaan....Tess heeft haar prikje gekregen om te gaan slapen en lekker op mijn schoot, onder mijn aaiende handen, is ze gaan slapen. Ze was al heel snel in slaap, misschien omdat haar lijfje niet veel reserve meer had? Lex moest toen weg want hij had een heel belangrijke vergadering op zijn werk, maar dat vond ik niet zo erg omdat Tess al in slaap was en ze van het vervolg niets meer zou merken. Helaas kon Daphne geen ader vinden om het laatste spuitje te geven en dus heeft ze haar direct in de nier gespoten. Daarna heeft ze nog eventjes haar hart horen kloppen maar dat nam gelukkig al snel af.

Daar lag ze dan; mijn geliefde Tess, nog maar 3 jaar oud en 13 weken daarvoor nog moeder geworden van twee dochtertjes; Halima en Aisha.

We hebben al vaker dieren in laten slapen maar nog nooit zo jong. Altijd was het een ouder dier; Dingo, Chiko, Rana, Sproet en daar heb ik dan vrede mee. Ik heb mooie herinneringen en ik weet dat zo`n dier een mooi leven heeft gehad bij ons, maar nu......ik heb er geen vrede mee.....maar..... ook nu weet ik zeker dat ze een mooi leven heeft gehad en ze heeft mij in haar korte leven toch al heel veel mooie herinneringen gegeven en die zal ik koesteren. Ik zal haar liefde voor mij missen, ze was echt mijn poes, helemaal op mij gericht. Was ik aan het werk dan zag Lex haar de hele avond niet. Op het moment dat ik binnen stapte; daar was Tess! Dat soort momenten zullen er nog veel komen................