2017 is het jaar dat ik veruit het minst op mijn blog heb geschreven sinds ik het ben begonnen. Dat is natuurlijk niet zo heel erg gek....in februari overleed mijn geliefde echtgenoot Lex en daarvan ben ik een tijd erg van slag geweest.
Nu lees ik net mijn laatste verhaaltje met alle plannen voor 2018 en dan verbaas ik me erover waar ik al weer ben gekomen. Natuurlijk kost het opkrabbelen na zo`n ingrijpende gebeurtenis veel tijd maar ik maak weer plannen en dat heb ik mede te danken aan de dieren hier in huis.
Twee weken na Lex zijn overlijden kocht ik mijn nieuwe paard Lizzy. Lex wist dat ik graag weer een paard wilde en ik had me daar al grondig in verdiept. Het maakt me blij om Lizzy te hebben. Ik kom er nog niet zo veel als ik zou willen- ben nog steeds erg moe- maar als ik er ben dan geniet ik enorm van haar. En......volgend voorjaar een veulentje.....hoe bijzonder is dat!
Voor Max moest ik uit bed blijven komen. Natuurlijk heeft hij mij nodig om mee uit te gaan, zijn eten te krijgen en hij heeft zijn aandacht nodig. De beslissing om Scooby te herplaatsen was een moeilijke, maar wel de enige juiste. Scooby heeft het fantastisch bij zijn nieuwe gezin en ik geniet van de rust en van mijn grote witte vriend Max. Hoewel Max in maart al 11 jaar wordt ziet hij er nog prachtig uit en lijkt hij ook nog heel gezond. Af en toe zie ik dat zijn achterhand wat slechter begint te worden. Het lijkt dan of die ven niet mee wil komen maar even later loopt Max weer lekker te rennen in de tuin.
En dan natuurlijk de poezen. Hoe slecht ik me ook voel; nooit zal ik het schoonmaken van de kattenbakken overslaan, het geven van eten en drinken doe ik trouw en hoe fijn is het toen ik alleen op de bank zat en Fiep wast mijn haren, Mila komt tegen me aan liggen en Noes en/of Fynn komen op schoot. Dit jaar zijn er twee nestjes geboren hier; van Fiep en Mila en voor 2018 hoop ik ook weer op een nestje van beide dames. Beer is verhuisd en ook Noes gaat binnenkort verhuizen. Zij gaat met mijn neef Bart mee, die op kamers gaat wonen. En dan nog de komst van de 3 kittens; wat een heerlijkheid om naar uit te kijken!
Dan heb ik buiten natuurlijk nog de volière met de kwarteltjes en de kanaries, de cavia`s n de konijnen. Daardoor kom ik verplicht buiten en dat doet een mens goed.
Kip Toos is er als kale kip bijgekomen in september/oktober en wat zag zij er zielig uit. Ondertussen is ze al behoorlijk dik bevederd en is ze vriendjes geworden met Blues, de Vlaamse Reus. Als ik `s morgens in het konijnen verblijf kijk zie ik Frits en Blues tegen elkaar liggen en....Toos zit tegen Blues aan. Wondermooi toch!
Kortom; wat ben ik blij, wat geniet ik weer en...wat spelen mijn dieren daar een grote rol in!!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten