Heerlijke bosrit!

Vanmorgen ben ik voor het eerst met Elmo en een paar van de andere paarden van stal naar het bos geweest. Ik was alleen nog maar met Lex geweest en de eerste rit in het bos was ik alleen samen met Elmo, dus dit werd weer een nieuwe ervaring.
Elmo kon nu achter Amos en Mouna aanstappen en dat was goed te merken in zijn tempo. Moet ik normaal nogal drijven om het eerste stuk naar het bos vooruit te komen, nu liep Elmo uit zichzelf achter Mouna en Amos aan. En dat is best lekker zitten hoor:-)
Elmo heeft heel vrolijk achter zijn kuddegenoten aan lopen te stappen. Zij zijn groter en hun tempo ligt iets hoger,dus ik heb het gevoel dat Elmo er best wat moeite voor moest doen en regelmatig lagen we dan ook wat achter. Dan waren de andere dames zo lief om even op ons te wachten en kwamen wij weer bij. Ik vind het zelf heerlijk om achteraan te rijden en zit dan heerlijk op mijn gemakje te genieten van het bos met al zijn geurtjes, geluiden en zijn rust. Lang geleden dat ik zo heerlijk ontspannen bosritjes heb kunnen maken dan sinds ik Elmo heb die steeds meer begint te wennen en nu natuurlijk steun had aan de andere paarden. Met Dublin was ik altijd bezig om de rem erop te houden en daardoor zat ik niet echt ontspannen. En dat wil ik juist zo graag, lekker op een rustig tempo door het bos, nergens aan denken en op die manier mijn rust en ontspanning vinden. Iets wat ik dus heb gemist in de afgelopen tijd. Nu ervaar ik dat weer op Elmo en dat doet een mens goed!

Natuurlijk werkt dat over en weer. Ik stap al met veel meer vertrouwen op en dat voelt Elmo dan weer. Daardoor is hij rustig en dat voel ik dan weer en dan is het cirkeltje rond. Hij schrikt ook niet snel ergens van en dat geeft natuurlijk ook vertrouwen. Nu zagen we bijv. een blaffende hond die over het pad rende omdat de postbode eraan kwam. Ha ha.....ik voorop....kijk ons eens gaan! Voor iemand anders is dit misschien peanuts of die denkt daar niet eens over na, maar voor mij is dat iets waar ik oprecht van geniet omdat ik me best vaak onzeker voel op een paard en dan zou hij dit soort dingen niet doen want dan zou hij mijn onzekerheid voelen. Nu liep Elmo( met het nodige gedrijf) wel gewoon door en daar geniet ik dan van. Volgens mij maakt het ook uit dat Elmo kleiner is; als ik val, val ik niet zo diep en eigenlijk heb ik daarom altijd graag op klein gereden in de tijd dat ik nog op een manege reed. Kortom, ik ben blij met Elmo- en hij hopelijk ook met mij- en dit soort gezellige ritjes geeft me een groot stuk ontspanning.
Ook het feit dat ik niet meer afhankelijk ben van wanneer de anderen gaan rijden om mee te kunnen, maakt dat het een stuk leuker is geworden. Als ik nu zin heb kan ik gewoon gaan en dat is een grote vrijheid!

Dat het voor Elmo best doorstappen was bleek wel aan het einde van de rit. Hij was echt moe en liep echt op een sukkel tempo achter de andere twee aan. Maar ach......hij had zijn best gedaan en dus mocht dat ook wel. Op het laatste stukje nog even grashappen op een grasakker met lekker sappig gras( zonder hek) en daarna weer naar stal om de wei in te gaan.