Toch weer Guus!

Je zou denken, wat is er nu te schrijven over een schilpad. Dat is tenslotte niet het meest opwindende dier wat er is, maar toch....Guus is een zeer ondernemend schepsel. Hij was al eerder uit de vijver gewandeld en toen vond ik hem bij de tuin van de buren. Omdat het niet de eerste keer was dat hij op pad was gegaan hadden we al hekjes geplaatst, maar die waren kennelijk te laag, Guus kan heel goed klimmen en de vrijheid roept.
Voordat we op vakantie gingen hebben we Guus dan ook in een grote teil gehuisvest om hem niet de kans te geven om weg te lopen. Het was welliswaar niet de meest ideale plek, maar toch nog groter dan de meeste waterschildpadden die ik ken. Alleen.....toen we weer terug waren vond ik het toch wel zielig voor Guus. Dus dacht Marjon:,, waarom niet overdag in de vijver en `s nachts in de teil". Overdag zijn we veel buiten en dan zie ik wel of Guus op pad wil gaan en `s avonds vis ik hem uit de vijver en zet hem in de teil. Dat werkte......één dag:-( De tweede dag was Guus verdwenen toen ik hem uit de vijver wilde vissen. Kennelijk hadden we- lex was veel buiten bij het konijnenpension om te verven- niet goed opgelet. Moet ik ook eerlijk zeggen dat ik Lex niet had ingelicht, dus.....kan ik alleen mezelf de schuld geven, en dat voelt niet fijn!
Ik bleef maar hopen dat ik hem wel weer ergens zou zien en bij het honden uitlaten liep ik de hele tijd in het rond te kijken. Ook de buurvrouw waar hij eerder in de tuin zat heb ik gewaarschuwd, maar nergens dook Guus op. Op donderdag heb ik daarom maar pamfletjes gemaakt en hier in de straten vlakbij opgehangen. Hoe ver komt een schildpad als hij aan de wandel gaat.....vast niet zo heel ver, was mijn gedachte.
Donderdag en vrijdag niets gehoord over Guus en dan begint het toch echt wel te knagen hoor. Tot zaterdag. In de ochtend werd ik gebeld door een meneer die Guus in de "aanbieding" had. Geweldig, ik natuurlijk helemaal blij en Lex er heen om hem op te halen( ik was nog in pyjama). Dat een schildpad niet ver kan komen moet ik bestrijden want hij werd terug gevonden in een straat verder, in de garage bij die mensen. Guus had ik die paar dagen dus echt honderden meters afgelegd en zich zelf toegang verschaft tot die garage. Hoe hij daarin is gekomen is een raadsel, maar ach dat zal me een biet wezen, Guus was terug.....in zijn teil:-)
Nu staat er een hoog hek( de hekjes van een losse konijnenren) om de vijver en als hij daar nog uit kan komen dan moet hij wel kunnen vliegen, want daar is niet tegen op te klimmen( neem ik aan??!!)
Gelukkig is hij terug, hebben mijn briefjes aan de bomen gewerkt en kan ik mijn schuldgevoel begraven, want ik ben erg gehecht aan Guus. Ik vind het zo stoer dat hij het zo goed doet in de vijver, en ook de afgelopen koude winter heeft overleefd in de grond van de vijver, dat hij een speciaal plekje heeft bij me.
Ik denk trouwens wel dat Guus eigenlijk een Guusje is want ik heb hem nog eens goed bekeken en volgens mij mist hij de kenmerken van een mannetje. Maar ach- om met Bas te spreken- "kleinigheidjes hou je toch"!