vervolg van Tieke.

Het is gelukt; Tieke is verkocht. Ze is nog niet verhuisd, maar dat gaat dinsdag gebeuren. De mensen die als eerste zijn wezen kijken zijn de kopers, waar ik heel blij mee ben. Het is een mevr."C", met haar schoonzus "H"en twee dochtertjes. C is een wat onzekere ruiter doordat ze vorig jaar erg hard is gevallen van een paard. vandaar dat ze een paard zocht waarop ze weer vertrouwen kan opbouwen. vertrouwen opbouwen met Tieke...dat moet gaan lukken;-)) "H" heeft duidelijk wat meer rijervaring en zij gaat ook op Tieke rijden. De dochtertjes rijden ook beide en zij zullen ook op Tieke gaan rijden. Wat voor ons geweldig is- en voor Tieke ook- is dat C en H heel graag met het natural horsemanship bezig willen gaan. En daar hoort ook het bitloos rijden bij. Dat is voor ons natuurlijk een heel goed vooruitzicht want dat hebben we altijd als uitgangspunt gehad en vandaar ook dat ik Tieke bitloos reed. De eerste keer voelde C, H en dochters al een echt klik met Tieke en het was erg leuk om te zien hoe lief Tieke was. De tweede keer kwam "V" mee. V is vergevorderd in de Parelli methode die er vanuit gaat dat je met respect met je paard omgaat en dat een paard maar heel kleine signalen nodig heeft om te doen wat er gevraagd wordt. Nou dat deed Tieke. Echt indrukwekkend om te zien hoe ze V snapte. Liep gelijk los achter haar aan naar de bak en reageerde op subtiele aanwijzingen. Ach zei V:,,ik praat dan ook paardentaal". Nou dat was duidelijk:-))
Ik heb wel eens een demonstratie gezien van Parelli, maar dan kun je nog denken dat het paard weet wat er wordt verwacht. Maar nu deed Tieke ook gelijk wat V uiterst "klein" aan haar vroeg. Lex en ik waren er stil van. Wat een kanjer van een paard:-))

V was onder de indruk dat een Fries van 12 jaar zo gevoelig op haar signalen reageerde en adviseerde C dat dit een goed paard voor haar zou zijn. Joepie!!
De volgende stap was de klinische keuring door de dierenarts. Ook heel spannend want ik heb het één keer meegemaakt, toen we Blizzard- mijn eerste paard, een tinker- wilde verkopen, dat hij bij die keuring totaal onverwachts werd afgekeurd. Dat leverde nu de nodige zenuwen op, maar...na de keuring die zo`n 3 kwartier in beslag nam, kwam het verlossende woord..klinisch staat niets de verkoop in de weg!! En toen......HUILEN!!
De spanning van de keuring én het feit dat het nu definitief werd....dat was even te veel. Logisch toch, je verkoopt een dier waar je aan gehecht bent en dat gaat je niet in de "koude kleren" zitten. Maar....ik ben echt heel blij met de mensen waar ze heen gaat. C en H zijn heel lieve dames met hun hart nu al vol van Tieke, en de dochters..ook heel lief beloofden me al om briefjes te sturen....
Ik mag ook altijd komen kijken want ze komt niet zo ver weg te staan, in Soest. Of ik dat ga doen weet ik nog niet want dat doet ws. toch elke keer zeer. Als ik maar weet dat het goed met haar gaat dan ben ik tevreden.
We brengen haar dinsdag in ieder geval zelf weg zodat we weten waar ze komt te staan en dan kunnen we het ook afsluiten. Jessie gaat ook mee want ook zij heeft er verdriet van dat Tieke weg gaat. Donderdag is ze nog één keer wezen rijden op Tieke en dat was een heerlijke ervaring. Die kan Jessie bewaren in haar hart als prachtige herinnering aan een geweldig paard.


Zulke prachtige ervaringen wens ik ook toe aan C, H en de dochters!