Te lang geleden....

...want er gebeurt zo veel. Dinsdag is Dublin geholpen aan zijn bulten en de dierenarts heeft die prachtig, in zijn geheel, kunnen wegnemen. Ze zaten mooi ingekapseld en dus laten we ze niet eens onderzoeken want dat voegt niets toe. Ook al zou daar uitkomen dat het kwaadaardige tumoren zijn dan kun je daar niets mee. Er is niet één of andere therapie om te voorkomen dat er nieuwe bulten komen en dus laat je een duur onderzoek doen wat je niets oplevert. Ook omdat het er zo mooi uitzag, was de DA positief over het herstel van Dublin.
Ik moet wel zeggen dat het een beetje een bloedbad was want er moest toch flink worden gesneden. Dublin kreeg een roesje en plaatselijke verdoving en toen werd, met assistentie, van Lex de operatie begonnen. Ik had Sieneke mijn stalgenootje ook nog gesmst of ze het leuk vond om te komen kijken. Zij is verpleegkundige in opleiding en vind dit soort dingen erg interessant??!!
Ik heb een poosje bij het hoofd van Dublin gestaan, wat hij erg zwaar liet hangen, maar op een gegeven moment voelde ik toch dat ik zou gaan flauwvallen(bloos,bloos)Sieneke heft het toen van mij overgenomen en ik ben gaan zitten om bij te komen. Niets voor mij al dat bloed, en dat als(Z-)verpleegkundige ha ha
Er zitten heel wat hechtingen in en het is erg belangrijk dat Dub niet gaat lopen rennen want dan komt er teveel spanning op en het zou natuurlijk ellendig zijn als het open barst. Hij staat dus samen met zijn maatje Billy op stal en moet zo de komende dagen nog even door brengen. Het ziet er allemaal wel erg mooi uit en gisteren ben ik dan ook met hem( en de andere stalgenoten met hun paardjes) wezen wandelen in het bos. Dat zou goed zijn tegen de zwelling, evenals de wond besproeien met koud water. Dat heb ik gisteren ook gedaan, maar er is helemaal geen zwelling. Kortom; het gaat geweldig goed!! En dat is een enorme opluchting:-)

En dan Rana. Waar wij niet op durfden te hopen lijkt toch te gebeuren; Rana loopt beter!! Kennelijk is de combinatie van glucosamnine, pijnstillers en spierversterkers toch een combi die maakt dat Rana zich makkelijker beweegt. Lex en ik hadden al hele gesprekken wat nog aanvaardbaar zou zijn voor Rana en voor ons, en nu zien we dus toch verbetering. Gisteren is ze zelfs weer voor het eerst mee geweest naar het bos. Een korte wandeling, maar wel weer voor het eerst en natuurlijk heeft Rana daar weer van genoten:-) Ik was heel benieuwd hoe ik haar vandaag zou zien want dat is dan wel afwachten, kan ze de volgende dag nog steeds behoorlijk lopen..... Ja wel dus!!
Ons ouwetje kan weer meer genieten van het leven nu en dat is voor ons -ook- een enorme opluchting. Haar heupen zijn versleten, dat geneest niet, maar als ze zo nog een poosje vrolijk kan genieten van het gaan naar het bos of de hei, dan doen we het ervoor!

Alle spanning rondom Dublin en Rana heeft me zo bezig gehouden( en ik heb ook 2 dagen gewerkt de afgelopen dagen) dat ik niet zo bezig geweest ben met de poezies. Natuurlijk is alles en iedereen goed verzorgt, maar extra aandacht heb ik niet gehad voor de nadere dieren, dus dat ga ik vandaag inhalen. Foto`s maken van die ontzettend leuke klein hummels en Fynn, konijnenhokken verschonen, met de honden naar de hei en naar stal om Dublin aandacht en zijn anti-biotica te geven.