Maar nu zijn er toch wat mindere dingen.
Het begon 2 weken geleden met Roef die hier logeerde. In huis loopt hij opeens mank terwijl ik hem kort daarvoor nog heb uitgelaten en toen liep hij nog gewoon. Hij wil echt niet op één van zijn achterpoten en als dat `s morgens nog niet over is gaan we toch maar even naar de dierenarts. Daar geeft hij veel pijn aan bij zijn teen en dus krijgt hij pijnstillers. Mocht het niet overgaan dan moet ik na een paar dagen met hem terug komen want dan moet er een foto gemaakt worden. De pijnstillers hebben we hem natuurlijk gegeven en vanaf dat moment hebben we niets meer gezien van pijn.....aanstelleritis??!!
Omdat Dublin- mijn paard- twee rare bulten heeft laat ik de dierenarts komen om er naar te kijken. Eén bult zat nl. al lang tussen zijn billen. Hij heeft er geen pijn aan en de bult groeit niet en zit los, dus dat heb ik zo gelaten. Nu komt er binnen korte tijd een tweede grote bult bij en dat is wel reden om de DierenArts te laten komen. Hij weet niet wat het is en er moet een biopsie genomen worden om na te laten kijken wat het is. Het kan van talg tot kanker zijn.....Vorige week is de vrouwelijke DA geweest om Dublin zijn biopsie af te nemen. Hij krijgt een roesje en staat wankelend op zijn benen zodat de DA haar werk veilig kan doen. Het is niet simpel om materiaal uit de bulten te krijgen, maar uiteindelijk lukt dat wel. Als ze weg is blijf ik nog een uurtje bij Dublin want hij is niet zomaar ontwaakt uit zijn roesje en ik wil pas vertrekken als hij weer gewoon kan lopen. Na een uurtje is dat zo, mag hij weer de wei in en kan ik naar huis. Zaterdag krijg ik al de uitslag van het lab. Er zijn te weinig cellen gevonden om een definitieve conclusie te trekken, maar het lijkt er op dat het tumoren zijn. Dat schijnt nog wel eens voor te komen bij paarden en eigenlijk zouden die weg gehaald moeten worden en dan opgestuurd voor een definitieve diagnose. Alleen is de plek waar ze zitten lastig. Op beide plekken komt druk te staan bij bewegen en ook schuurt de plek tussen zijn billen ws. langs elkaar en dat bevordert het genezingsproces natuurlijk niet. Maandag komt onze vaste DA weer terug van vakantie en de vrouwelijke DA wil daarop wachten om te overleggen wat de beste behandelmethode zal zijn. Even afwachten dus.
Gisteren is Kioni gesteriliseerd. Ik heb besloten niet verder te gaan als fokpoesje omdat ik haar kararter te weinig Abessijn vind. Ze is terug getrokken, snel angstig en alles wat vreemd is wordt met argusogen bekeken terwijl een Abessijn nieuwsgierig zou moeten zijn en zeker niet bang. Er wordt nogal eens een Abessijn dood gereden doordat ze niet bang zijn voor auto`s en dus niet opzij gaan. Vandaar ook dat ik altijd aan de kittenkopers adviseer om hun Abessijn niet los op straat te lopen...Dat gedrag zie ik bij Kioni niet terug en omdat ik graag een fokker wil zijn die op karakter fokt heb ik besloten om Kioni te late steriliseren en dan te herplaatsen. Ik denk dat de constante veranderingen hier in huis haar geen goed doen. Ze is nu bijv. zo bang voor de kittens dat ze bijna de kattenkamer niet meer in durft. Als zij op een rustige, overzichtelijke plek mag wonen denk ik dat ze tot rust zal komen en dat we dan een leuk, speels en aanhankelijk poesje zullen ien. Net zoals haar moeder Fay. Die is sinds ze is herplaatst helemaal tot leven gekomen,ze speelt weer en is samen met Nimah een groot plezier geworden in het leven van onze DA. Gisteren heeft diezelfde DA Kioni dus gesteriliseerd en zaterdag komen er al mensen kijken die Kioni wellicht willen hebben. Deze mensen ken ik al want zij hebben al een Abessijn van ons en dat is natuurlijk een prettig idee, deze mensen hebben al laten zien blij te zijn met hun Abessijn in huis en een goed huis te kunnen bieden. Ik hoop dat er een klik komt en dat Kioni de plek krijgt die ze verdient.
En dan vandaag....om 15u moet ik bij de DA zijn met Rana. Rana loopt sinds gisterenavond erg moeilijk met haar achterhand. Het lijkt alsof haar achterkant een beetje achter haar aanzwalkt en alsof het beide poten betreft. Ze kan wel plassen en dus door haar benen zakken, ook zag ik haar gisteren krabben met haar achterpoot, dus het is niet zo dat er helemaal geen gevoel in zit. Toch hebben Lex en ik er geen goed gevoel bij.....In ons achterhoofd houden we er rekening mee dat dit misschien iets onherstelbaars zou kunnen zijn.....spannend dus om vanmiddag te gaan en te horen wat het is, maar duidelijkheid is wel fijn en misschien blijkt het allemaal wel heel erg mee te vallen.
Wordt vervolgd.........
Ik ben net terug van de DA en het lijkt erop dat de knie van Rana`s linkerachterpoot flink zeer doet. Ze wil echt niet op de linkerpoot staan en bij onderzoek geeft ze duidelijk pijn aan in haar linkerknie. Ze krijgt nu dus pijnstillers/ontstekingsremmers en dan zou ze ziowieso beter moeten gaan lopen doordat de pijn over is. Als Rana haar knie heeft verdraait doet dat erg zeer en kan het ook wel een week of 2 duren. Als het na een week niet beter gaat dan moet ik terugkomen met haar voor foto`s. Arm ouwetje.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten