Verrassing

Na een erg nare ervaring met een herplaats witte/duitse herder afgelopen zomer,

had ik gezegd nooit meer een herplaatser in huis te nemen. Tot nu toe heb ik 7 keer een herplaatshond in huis genomen en daarvan zijn 4 pogingen niet gelukt. Dat vond ik een te kleine score.

Maar......twee weken geleden kreeg ik een mail van iemand die een hond van "mij" heeft. Hiermee bedoel ik een witte herder die bij Lex en mij is geboren toen we nog fokten met Keli. Dit teefje- Jill Leyla- is ondertussen 12,5 jaar en door onomkeerbare omstandigheden moet zij een nieuw thuis krijgen. En toen ik dat las....was mijn eerste reactie; laat haar maar hier komen. Toen ik het verhaal vertelde aan Wim hoefde hij niet te denken; laat haar maar hier komen, was zijn reactie.

Leyla is totdat ze een jaar of 6 was twee keer per jaar komen logeren bij ons. Haar baasjes gingen dan op vakantie en Leyla kwam gezellig bij ons. Ik wist dus zeker dat haar basis goed was en dat ze al die jaren een gelukkig leven heeft gehad. Geen twijfel bij ons dus om Leyla op te gaan halen.

Vandaag is zij onze nieuwe huisgenoot geworden en ik ben nu al blij. Ik merk steeds weer dat "de witjes" echt in mijn hart zitten en we hopen dan ook dat we Leyla nog een mooie oude dag kunnen geven. We hebben haar op neutraal terrein kennis laten maken met Jente en dat ging prima. Daarna dus mee naar huis en we zien nu al wat rust komen bij Leyla. Ze durft zich al lekker neer te leggen om te gaan slapen en dat vind ik al heel wat op een eerste dag. Haar achterhand is niet erg sterk en ze is te dik. Hopelijk kunnen we daar wat aan doen zodat ze wat makkelijker gaat lopen maar wat het allerbelangrijkst is, is dat ze nog een poosje mag genieten van de aandacht die ze verdient.

We veranderen haar naam een klein beetje omdat Leyla niet helemaal onze smaak is en dus noemen wij haar Leyka.