Leyka

Het gaat goed met Leyka. We zien haar al beter lopen en dat is prachtig om te zien. Komt het door de goede voeding, het voedingssuplement( groenlipmossel poeder, door mijzelf ook gebruikt) of doordat haar spieren sterker worden door het regelmatige lopen?..... waarschijnlijk een combinatie van alle drie. Wat wel erg duidelijk is, is dat ze zich gelukkig voelt. Haar ogen staan veel helderder en ze speelt veel met Jente. Ze kunnen niet echt stoeien want dan glijden Leyla achterpoten veel te veel weg. Dus...."bekvechten" ze veel. Lekker naar elkaar happen en een balletje van elkaar afpakken. Vaak ligt óf Jente of Leyla dan op de grond en de ander er tegenover/half over heen, en dan maar happen haha

Buiten probeert Leyla ook af en toe een sprintje te trekken. Zo grappig om te zien dat ze dan zo blij wordt, alleen jammer dat het maar een klein stukje is en dat ze dan met haar kont op de grond zit omdat ze door haar achterhand zakt. We zijn geen enkel verschijnsel van pijn bij Leyka want anders zouden we haar zeker op pijnstillers zetten. We zijn er alert op om dat te signaleren want pijn is het laatste wat je een dier toe wenst. Bij Max hebben we gezien dat hij daar chagrijnig van werd en toen hij pijnstillers kreeg knapte zijn humeur gelijk op. 

Helaas heeft Leyka al wel twee keer in huis geplast. Ze heeft natuurlijk lang buiten geleefd waar ze kon

plassen/poepen wanneer ze maar wilde. Ze moet echt geregeld uit gelaten worden en dan gaat het gelukkig goed. Ook dat past wel bij een oudere hond. Ze drinkt best veel maar al haar bloedwaardes zijn nog goed( is onderzocht voordat ze hierheen kwam) en dus is het aan ons om haar genoeg gelegenheid te geven om te plassen. 

En als we uit gaan.....komen we met een modderzwarte hond terug.....familie trekje om dan te gaan rollen in de modder. Dat kennen we van haar grote broer Max ook nog en tante Rana kon er ook wat van.