Buikgriep....

Wat een ellende....zowel wij als mensen, maar ook onze honden hebben...buikgriep.

Scooby begon met één dag niet lekker zijn, futloos op de bank liggen en niet willen eten. en dat is gek....een Scooby die niet wil eten. Daar maakten we ons toch wel een beetje zorgen om, we leken wel een stel bezorgde ouders ha ha....Maar gelukkig knapte Scooby al snel weer op en begon hij weer goed te eten. Een pup gebruikt veel voedingsstoffen voor de groei, is gevoelig voor uitdrogen, dus wat een fijn gevoel geeft het als je ziet dat je pup weer gaat eten en drinken!

Maar....kennelijk had hij wel Max aangestoken want na het weekend begon ook Max wat sloom en futloos te worden. Bij zo`n volwassen hond maken we ons niet direct zorgen, maar toch...je hond niet lekker, is niet fijn. Max eet helemaal niets en dus koken we woensdag kip voor hem. Hij drinkt de bouillon en eet wat kip maar helaas, na een half uurtje spuugt hij alles er weer uit. Hij is duidelijk nog niet beter. Ik wil de boel wel opruimen maar wordt dan zelf ook ontzettend misselijk en verdwijn snel naar mijn bed. En jawel hoor, ook ik begin te spugen, diarree en heb dus buikgriep. Lex heeft een hoop te doen met het verzorgen van mij en Max en tussen door loopt dan ook nog Scooby natuurlijk.

`s Avond begint ook Lex zich beroerd te voelen en ook hij kruipt in bed met....buikgriep.
`s Morgens rol ik uit bed want de hondjes moeten toch naar buiten en even kijken of ze wat willen eten. En dan blijkt dat Scooby weer niet wil eten, hij heeft het ook weer te pakken. Eigenlijk is dat een beetje ons geluk want beneden zijn Max en Scooby zo sloom dat ze echt niets doen en boven kunnen wij dus met een redelijk rustig gevoel in bed liggen. Ik probeer er af en toe uit te gaan om de jongens in de tuin te laten zodat ze kunnen plassen/poepen, maar dat kost veel moeite.

Ik weet nog dat ik tegen Lex zei dat ik Scooby van af het begin wilde aanwennen dat hij ook in de tuin zijn behoeftes mag doen. Dat is makkelijk als ik eens ziek zou zijn en het niet zou lukken om ze op straat uit te laten. Keli zou het nooit in de tuin hebben gedaan. Dat was zo tegen wat ze geleerd had dat ze het echt niet in haar koppie haalde om het wel te doen. Nu hebben we daar al heel veel profijt van gehad want deze mannen hebben daar allebei geen moeite mee en dus hoefde ik alleen de deur open te zetten naar buiten.

Ik hou de katten bewust -zoveel mogelijk- gescheiden van ons en de honden want ik wil niet dat de buikgriep daar ook toe zal slaan. Ik vroeg op Facebook of mens en dier hetzelfde virus kunnen hebben en kreeg een aantal reacties van mensen die ook mee hadden gemaakt dat mens en dier op hetzelfde moment ziek werden, dus ik neem geen risico. Zeker niet omdat Suus moet bevallen in het weekend en je moet er niet aan denken dat zij het virus zou krijgen en door zou geven aan de kittens. Dat wordt dus goed mijn handen ontsmetten als de bevalling begint. Maar gelukkig knap ik alweer een beetje op en dus moet het lukken om haar morgen of overmorgen goed bij te staan als ze gaat bevallen. Ondanks alles kijk ik daar natuurlijk enorm naar uit!

Ondertussen is Mosi van Astrid bevallen en Fynn en Mosi zijn de trotse ouders geworden van 1 poesje. En als alles goed gaat zal dat poesje naar ons verhuizen over een maand of 3. Jammer dat het maar 1 kitten is, maar we laten Fynn gewoon Mosi nog een keer dekken over een poos.