Meer te melden op poezengebied

De laatste verhalen waren allemaal heel leuk en positief. Suus die happy is met haar dochter Zaza, de twee poesjes die hier zijn komen wonen- Noes en Fiep- en Ayla, die met succes is verhuisd. Eén en al genieten van onze katten zou je kunnen denken... Maar...er is ook minder leuk nieuws te melden.
Noes heeft een week of 2 a 3 gevochten met Suus. Suus is de baas hier in huis en dat wil Noes maar niet erkennen. En dat pikt Suus niet, dus is er flink geruzied tussen de dames met een heel vervelend gevolg; Suus heeft Noes een haal door haar oogje gegeven.
Twee weken geleden zag ik dat het oogje wat viezig was en dus heb ik bij de dierenarts om een oogzalfje gevraagd. Zulke vieze oogjes komen soms door de stress van de verhuizing. Ze zijn dan wat minder weerbaar en dan kunnen ze een klein beetje gaan niezen en vieze oogjes krijgen. Normaal niets om je druk over te maken, dus dat heb ik ook niet gedaan. Gewoon een paar dagen zalven en dan verwachte ik dat het wel beter zou zijn.

Maar helaas dat gebeurde niet en het werd alleen maar erger. Woensdag 15 april ben ik dus naar de dierenarts geweest. Daar zijn de oogjes goed onderzocht; oa met een gekleurde vloeistof erin om de beschadiging goed te kunnen zien. Volgens de dierenarts was het wel een flinke kras, maar niet door het oog heen. Dat zou het geluk zijn. Ook het andere oogje was een klein beetje beschadigd, maar dat was alleen oppervlakkig. Met een nieuw, sterker zalfje dus weer naar huis met het vertrouwen dat het wel goed zou komen. Ook nu weer trouw gezalfd maar na een aantal dagen zag ik toch dat het achteruit begon te gaan. Er kwam steeds meer pus uit het oogje terwijl dat minder zou moeten worden én er kwam een bobbel op het oogje. Ik dus weer terug naar de dierenarts en ik bereide me al een beetje op het ergste voor. Het zag en zo heftig uit. Volgens de dierenarts die ik toen had zijn katten krassen altijd heel heftig; nagels van katten zijn altijd vies en ze zijn vlijmscherp waardoor ze makkelijk diep het oog in gaan. De kans op genezing was bijna nihil en dus leek het ons het beste om het oogje eruit te halen. Sta ik daar nog vrij nuchter over te overleggen, maar als ik er dan over na ga denken wordt ik toch wel erg verdrietig van een zo jong poesje wat een oogje moet gaan missen.
De dag erna- na een onrustige nacht- was de afspraak om het oogje te laten verwijderen.

Ik was erg zenuwachtig en dat uitte zich bij de dierenarts doordat ik daar ging huilen omdat ik het zo triest vond. De dierenarts die de operatie zou doen beloofde me om heel goed naar het oogje te kijken en daar had ik vertrouwen in. Ik werd door haar gebeld want tijdens de narcose had ze achter het oogje kunnen kijken en dat zag er eigenlijk heel goed uit. Ze had al overleg gehad met een specialist en er was nog een kansje dat het oogje te redden zou zijn. Geen zekerheid, maar wel de moeite waard. Ik was zo blij dat er zo serieus mee werd omgegaan en dat er zelfs al overleg was geweest met een specialist.

We hebben er dus voor gekozen om toch nog een poging te wagen het oogje te redden. De dierenarts heeft het derde ooglid voor het oogje genaaid zodat het volledig rust krijgt en Noes krijgt een heel arsenaal aan medicijnen; 2 verschillende zalfjes, een oogdruppel, een antibiotica kuur in pil-vorm en pijnstiller. Ook heeft ze een kap op om te zorgen dat ze niet aan het oogje kan krabben. En nu is het afwachten. Het kan twee kanten opgaan met het oogje; wordt het beter of juist slechter....Mocht het slechter worden dan wordt het oogje alsnog verwijdert, maar dan weten we wel zeker dat er alles aan is gedaan om het te behouden. Ook al moet ze het oogje missen dan kan ze natuurlijk nog een gelukkig leven lijden. Ze past zich daar wel aan aan. Ze zal wat moeite hebben met het inschatten van afstanden maar zo`n jonge poes is flexibel, dus die vind haar weg wel. Ik kan dan ook niet met haar showen, maar wel fokken, dus Noes blijft een geweldige aanwinst voor ons, want...haar karakter blijft hetzelfde en dat is geweldig lief. Maar we hopen natuurlijk op een positief resultaat. Hopelijk blijft het oogje behouden en zal ze daar - ondanks dat er een litteken op zal zitten- toch nog mee kunnen kijken.