Vervolg op ons avontuur

Vanmiddag ben ik met Astrid en haar jongtse dochter Sjarai op stal wezen kijken bij de paarden. Toch wel fijn om zelf ook te zien hoe het met ze gaat en of ze allemaal weer helemaal goed lopen. Nou die staan er prima bij en zijn druk bezig met grashappen en zijn het avontuur ws. al helemaal vergeten. Dublin heeft wat korsten op zijn snuit, maar lang niet zo veel als ik in mijn gezicht, dus hij mag niet klagen:-) Amos en Marre

Ook Mouna, Marre en Amos doen het prima en lijken niets te hebben over gehouden aan de race door het bos. Gelukkig maar!! De ruiters daarentegen zijn behoorlijk gehavend. Kim( Marre) heeft flink spierpijn, Astrid(Amos) heeft erg spierpijn vooral in haar rug waar ze op is gevallen en ze kan nog moeilijk lopen door haar bezeerde voet en ik heb vooral veel zere plekken op mijn gezicht en linkerbovenarm en volgens mij voor het eerst in mijn leven een blauw oog. Ook mijn spieren doen zeer, vooal in mijn schouders en nek, maar ik ben alweer redelijk op de been. Wat ik van Astrid ook hoorde en wat ik zelf ook ervaar; tjonge wat zijn we moe. Kennelijk heeft het hele avontuur enorm veel energie gevraagd en ook alle emoties daarna vragen veel. ook het feit dat Sieneke nog in het ziekenhuis ligt is moeilijk. Liefs zagen we natuurlijk iedereen weer "rond springen", maar dat zit er voor Sieneke voorlopig nog niet in. Zij moet minstens 2 maanden rust houden!! Dublin

Ik heb wat foto`s gemaakt van de paarden in de wei zodat het echt duidelijk is dat die weer lekker staan te grazen en nergens last meer van hebben; op een enkele gram of beurse plek na. Mouna