De verhuizing van de kleintjes was op zondag en, ondanks dat Suus het moeilijk had, leek het de kleintjes goed te doen. Al die ruimte, nieuwe geurtjes, nieuw speelgoed en allemaal nieuwe plekjes om lekker te liggen....dat nodigde uit om alles te gaan ontdekken.
Op maandag- tweede Pinksterdag- waren ze dan ook lekker aan het spelen en veel aan het slapend ant ze waren natuurlijk nog wel echte baby's.
Op dinsdag ochtend kom ik binnen in de kattenkamer en dan is het gelijk duidelijk dat er iets mis is. Diarree en overgeefsel op de grond en minstens 1 zeer sloom kitten. Ik ben gaan schoonmaken en ondertussen heb ik de dierenarts gebeld want diarree en braken bij zulke kleine kittens is heel gevaarlijk. Ik kan al snel terecht bij de dierenarts en ik neem 3 kittens mee want die zijn alle drie niet in orde. Bij de dierenarts blijkt wel dat het niet best is met ze; onder temp., diarree die er letterlijk uitloopt en verschrikkelijk stinkt en ze zijn zoooo sloom.
Ze krijgen gelijk vocht toegediend en een injectie met anti-braakmiddel en anti-biotica. Verder krijg ik een middeltje tegen de diarree mee, het advies om ze goed warm te houden en een aantal spuitjes en naalden zodat ik ze zelf onderhuids vocht kan geven.
Thuis gekomen maak ik een doos klaar met onderin elektrische warmte dekentjes en daarop fleece dekentjes om de zieke kittens warm te houden. Een van de kittens is helemaal slap en mijn gevoel zegt dat ze het vast niet gaat overleven. Ondertussen zijn er nog meer kittens ziek geworden, dus ik verhuis ze allemaal weer naar boven, samen met de moeders, om meer overzicht te hebben. De kamer boven is een stuk kleiner dan beneden en dat is in dit geval wel fijn. Erg wordt flink gebraakt door verschillende kittens en ik zie ook veel diarree. Ik had al aan de dierenarts gevraagd wat ik moest doen als de anderen ook zouden beginnen en dus weet ik al dat ik ze allemaal medicijnen mag geven.
Als ik met het slappe, levenloze poesje in een fleecedekentje in mijn armen boven zit ben ik afscheid aan het nemen van haar. Totdat......haar staartje een beetje begint te bewegen. Ik weet niet zeker of het een restje leven is of dat het komt omdat ze pijn heeft, maar ik geg haar toch vocht onder haar huidje en het wonder gebeurt. Een uurtje later begint ze door de doos te kruipen en nog een uurtje later wil ze uit de doos. Ik denk dat de injecties bij de dierenarts, het onderhuidse vocht en de warmte in de doos haar weer terug hebben gehaald naar het leven.
Natuurlijk is ze nog zwak en ziek, maar niet meer in vergelijking met het was. De volgende dag weet ik al niet mee welk poesje zo ziek was, zo snel heeft ze zich al een stuk hersteld, maar nog steeds zijn alle kittens ziek.
De dagen daarna ben ik vroeg uit de veren om medicijnen te geven, vocht toe te dienen en alles in de gaten te houden. En jullie willen niet weten hoe veel ik heb schoon gemaakt in de kittenkamer en hoe veel was ik heb weg gewerkt omdat ik steeds schone kleedjes en handdoeken neer moet leggenw aarop ze kunnen liggen.
Van Astrid- vriendin en
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten