Zoals beloofd.....honden

Eigenlijk gaat alles wel zijn gangetje met de honden. Natuurlijk is Rana een beetje ons zorgenkinde, maar aan de andere kant doet ze het juist ook weer heel goed. Ze reageert super op de pijnstillers en gaat gewoon elke dag mee om een lekkere wandeling te maken. Ze is dan heel uitgelaten en gekker dan ze is tijden is geweest. Kennelijk voelt ze zich- nu ze geen pijn heeft- zo lekker dat ze af en toe gewoon gaat liggen rollebollen, mee rent met Max en Keli en loopt te huppelen over het pad:-) Natuurlijk moet ze daar later wel voor 'boeten' want `s avonds loopt ze moeilijk, maar ze heeft haar lol weer gehad en als ze bij haar eten `s avonds de volgende dosis pijnstiller heeft gehad valt het best wel mee voor haar. Ze hoeft dan ook niet meer zo veel, dus dat is prima zo. Ik moet er wel bij zeggen dat ik wel denk dat het achteruit gaat met haar want ze hard als haar heupen knarsen als we aan het eind van de wandeling zijn.... ze loopt dan meestal vlak bij je en dan hoor je haar gewoon lopen. Dat maakt ons er wel steeds van bewust dat het niet goed is met haar, maar haar koppie is nog zo goed. Ze gaat nog zo graag mee. Zolang ze nog zoveel plezier haalt uit deze- enigzins ingekorte- wandelingen mag ze lekker mee blijven gaan.

Voor wie Bob nog kent; Gisteren zijn we naar Frieslang geweest naar de collega van Lex waar Bob 3 jaar geleden is gaan wonen. Eerst herkende ik hem bijna niet want hij was zo donker geworden, niet meer bruin zoals toen hij hier nog woonde, maar donker grijs met een witte pluk bij zijn schouders en op zijn koppie. Helaas was ik mijn fototoestel vergeten anders had ik hem kunnen laten zien. Hij herkende ons wel, was blij en begon rondjes te rennen. Hij heeft ook veel bij mij op schoot gezeten en was een heerlijk ventje is het toch. Het is zo goed om te zien hoe happy hij is, hij heeft echt een heel goed leven. Samen met nog 2 honden- de 4e is vorige week ingeslapen- op de boerderij met een hoop ruimte en verder lekker in de woonkeuken, lekker bij zijn mensen, heerlijk. Hij slaapt nog steeds in een kattenhangmatje aan de verwarming net als hij hier altijd deed. Echt heel leuk om hem weer gezien te hebben en te weten dat hij daar zo`n goed leven leidt.

En dan toch nog even paarden want....deze collega en zijn vrouw hebben ook 4 paarden. Mijn lievelingsras; Tinkers. Ze hebben er al jaren twee- Guus en Girly- en uit Girly hebben ze al een aantal jaren geleden Fenna gefokt. Uit Fenna is ondertussen ook al weer een veulen geboren en zo groot al dat hij wordt beleerd onder het zadel en voor de kar. Hij heet Foeke en is een prachtige kruising Tinker en een arabo-Fries. Wat elelganter en wat hoger op zijn benen als de tinker, maar wel met al het behang( haar aan benen, volle taart en manen) wat bij een tinker hoort. Guus en Foeke stonden in de wei samen met 2 ezels en nog een pony, maar Girly en Fnna stonden al klaar om voor het wagentje te worden gespannen en daar zijn we met z`n allen mee op pad gegaan. Over de weg, maar ook door een prachtig stukje bos en hei en natuurgebied, dus dat was heel bijzonder om mee te maken:-) Lex voorop samen met Ted en ik samen met Jannie achterin. We hebben allemaal enorm genoten. Het was koud, maar tegelijkertijd ook prachtig weer, en ik zat goed uit de wind achter Lex zijn rug.We hebben een tocht van 5 kwartier gemaakt en daarna waren we heel koud weer terug. Warme chokomelk en een glaasje ??- Ben even de naam kwijt, maar de reclame zei altijd:,,alleen als hij ijs en ijs koud is"- ging er daarna heel goed in.
Zoals ik al zei ik was mijn fototoestel vergeten en dat is wel heel jammer want ik had graag foto`s gemaakt van die tocht, het tweespan en van Bob. Moeten we toh nog maar een keertje terug naar "Jonkerslan".