Triest ongeluk

We hebben nog een enorm verlies geleden in 2021.....

Ons paard Caramel was bij de hoefsmid geweest en die concludeerde dat Caramel mijt in zijn sokken had. In overleg met de dierenarts besloten we met Carmael naar een voetenbad te gaan want dan hoefde zijn sokken er niet af en het zou een stuk gemakkelijker zijn dan hannessen met emmers enzo. Omdat het voetenbad ook nog eens heel dichtbij `s-Gravendeel is, was dit voor ons een goed plan. We zouden met Caramel naar het bad gaan en hem vervolgens naar de wei terug brengen; een soort van "welness" dag dus eigenlijk. 

We hadden een trailer gehuurd en zoals we al eerder hadden ervaren- een rit van 3 uur toen we hem uit Duitsland hebben gehaald- had Caramel geen enkele moeite om in de trailer te stappen. Hem vastgemaakt en we hoefden daarna maar een kwartier te rijden naar het bad. Geen gekke dingen onderweg; niet ineens hard remmen, geen onverwachte manouvres, alles verliep prima. Af en toe een stamp achterin, maar dat is niet gek, een paard moet hard werken om overeind te blijven en als een paard van 600kg zijn voet verzet dan hoor je dat.....

Op het erf van de stal waar het bad zich bevind begon de grote gruwel...... Wim keek achterin de trailer en moest eigenlijk lachen want Caramel was omgedraaid. Maar op het moment dat we de laadklep lieten zakken was het duidelijk dat dit geen grap was want Caramel zijn rug zat klem onder de voorste dikke ijzeren stang. Voor mij was het toen al duidelijk; dit was heel, heel ernstig. Caramel zat met wijd uitgespreide voorbenen, door zijn achter benen gezakt, vast met een rare knik in zijn rug. Op het moment dat Wim de stang losmaakte "schoot" Caramel naar voren en denderde de trailer uit, het erf op waar hij gelijk neer klapte. Zijn voorkant nog wel opgericht maar zijn achterlijf tegen de grond. Door de mevrouw van het bad werd gelijk gebeld naar de dierenarts en die zou met grote spoed naar ons toekomen. Ondertussen legde Caramel ook zijn hoofd op de grond en keek met grote paniek ogen rond. Op het moment dat de dierenarts aankwam raakte ik in paniek; het was zo afschuwelijk om onze grote vriend zo te zien liggen. Ik ben even apart gaan staan met Wim want ik wilde niet dat Caramel ook mijn paniek nog mee zou krijgen.

Hij kreeg gelijk een spuit met steroiden maar de dierenarts maakte wel duidelijk dat het een zeer ernstige situatie was waarin we vrij snel enige verbetering moesten zien. Wonder boven wonder is hij toch nog omhoog gekomen en al zwabberend( zijn achterbenen wilde niet meewerken dus er hing iemand aan zijn staart om hem rechtop te houden) is hij naar de paddock gelopen. Daar heeft Wim de staart overgenomen en ben ik bij Caramel hoofd gaan staan om hem alle vertrouwen en liefde te geven die we maar in ons hadden. De dierenarts was open en eerlijk; na een half uurtje waarin we zagen dat Caramel enorm moest werken om overeind te blijven, waarin het zweet van hem afstroomde door de pijn die hij had en waarin we geen enkele verbetering zagen was het duidelijk; Caramel had zijn rug zo ernstig beschadigd( noem het een gebroken rug, een dwarsleasie), hij zou nooit meer kunnen lopen en hij leed vreselijk. We mochten nog even wachten maar dat wilde we Caramel niet aandoen, onze grote vriend zou daar, op dat moment, in gaan slapen.

Het inslapen is "mooi" verlopen.....met Wim en mij vlak naast hem, de dierenarts die alles geweldig goed en duidelijk begeleidde..... Het was goed om te merken dat we Caramel hebben kunnen steunen tijdens dit gebeuren. Toen wij het overnamen van de dames die Caramel onder hun hoede hadden genomen merkten we duidelijk dat dat een klein stukje rust gaf. Wat zijn we, in 5 maanden, gaan houden van deze lieve reus en wat zijn we blij dat we hem die 5 maanden alle aandacht en liefde hebben kunnen geven. 

Het verdriet is- nog steeds- groot maar we hebben ook prachtige herinneringen; nadat we hem een paar weken hadden merkten we dat er een hinnikje kwam als hij ons nog maar hoorde aankomen, in de wei kwam hij aangalopperen als Wim op de fiets floot om hem te laten weten dat we er aankwamen, wat was hij zacht naar Judie toe( zo'n groot hoofd bij zo'n klein meisje van 1 jaar; onroerend om te zien), Judie heeft even op zijn rug gezeten maar met Sjarai op zijn rug( zonder zadel) hebben we heel `s-Gravendeel door gewandeld. Hij was een parchtige verschijning met een hart van goud en we zullen hem nooit vergeten!!